Rodzice więźniów. Studium doświadczeń

Angelika Cieślikowska-Ryczko

Problematyka kryzysu penitencjarnego rodzin, choć stanowi ważne zagadnienie w ramach teorii i praktyki resocjalizacyjnej, nadal wydaje się nierozpoznana. Studium doświadczeń rodzicielskich to propozycja szczególnego wglądu w biografie ojców i matek uwięzionych (dorosłych) dzieci. Autorka w interpretatywnej perspektywie odkrywa, ujawnia i analizuje biografie rodziców przygniecionych ciężarem przestępczej działalności dzieci. Krok po kroku przeprowadza czytelnika przez kolejne etapy narastania bezładu, wzmacniania napięć i kumulowania zagrożeń. Kim są, kim byli i kim ostatecznie stają się rodzice więzionych dzieci? Jak postrzegają swoją rodzicielską rolę? Jak kształtuje się ich relacja z dzieckiem pozbawionym wolności? To tylko kilka wybranych pytań towarzyszących podjętym analizom.

Rodzicielski maraton. Od narodzin dziecka aż do opuszczenia przez nie gniazda

Michael Schulte-Markwort

Rodzina jest wyzwaniem. Życie rodzinne obrosło w mnóstwo mitów, które wpędzają rodziców w niepewność w równym stopniu co burzliwe dyskusje wokół tematu wychowywania dzieci.   Po 30 latach pracy psychiatra dzieci i młodzieży profesor Michael Schulte-Markwort obiera inny kurs i radzi: tym, co się liczy, jest odwaga uświadomienia sobie własnej postawy. Wtedy możliwe stają się nawiązanie relacji rodzic–dziecko oraz komunikacja z dzieckiem uwzględniająca jego potrzeby i zdolności. Nie bez znaczenia jest także kwestia samodzielności rodziców, którzy nie powinni się tak przejmować tym, co mówią inni. Każda rodzina może osiągnąć szczęście po swojemu.   Doświadczony ekspert w obrazowy sposób i na wielu przykładach wyjaśnia, jak z odwagą oraz zaufaniem podejmować własne decyzje.   Profesor Michael Schulte-Markwort – dyrektor medyczny Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży, Psychoterapii i Psychosomatyki w Uniwersyteckim Centrum Medycznym Hamburg-Eppendorf (UKE). Nadzoruje poradnię Paidion. Jest autorem licznych publikacji, a spod jego pióra wyszły książki popularne również w Polsce: „Wypalone dzieci” oraz „Zaburzenia u dzieci i młodzieży”.

Rodzicom

Krzysztof Kamil Baczyński

Krzysztof Kamil Baczyński Rodzicom A otóż i macie wszystko. Byłem jak lipy szelest, na imię mi było Krzysztof, i jeszcze ciało to tak niewiele. I po kolana brodząc w blasku ja miałem jak święty przenosić Pana przez rzekę zwierząt, ludzi, piasku, w ziemi brnąc po kolana. Po co imię takie dziecinie? Po co, matko, taki skrzydeł pokrój? Taka walka, ojcze, po co takiej winie? Od łez ziemi krwawo mi, mokro. Myślałaś, matko: On uniesie, on nazwie, co boli, wytłumaczy, ... Krzysztof Kamil Baczyński Ur. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma Płomienie i Droga. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK Zośka oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem Drogi. W 2018 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rodzicu, mam problem! Zaburzenia lękowe, depresja i uzależnienia u dzieci i nastolatków

Praca zbiorowa

Problemy emocjonalne oraz stany depresyjne dotykają coraz większą grupę młodzieży. Rodzice czy wychowawcy często nie wiedzą, jak radzić sobie z zaburzeniami lękowymi u dzieci. Jesteś rodzicem lub opiekujesz się dzieckiem? Bądź świadomym opiekunem! Chcesz zadbać o stabilność psychiczną dziecka i dobre samopoczucie oraz wiedzieć, kiedy warto skonsultować sprawę ze specjalistą i jak się do tego przygotować? Sprawdź, na jakie sygnały warto zwrócić uwagę i naucz się rozmawiać z dzieckiem, tak by znaleźć z nim wspólny język i wzbudzić zaufanie. Dowiedz się, co możesz zrobić, aby mu pomóc.

Rodziewicz-ówna. Gorąca dusza

Emilia Padoł

Pełne sprzeczności oblicze Marii Rodziewiczówny i dotąd nieopowiedziana historia. Awanturnicza biografia postaci, która wymyka się wszelkim uproszczeniom.   Żarliwa katoliczka, surowa konserwatystka, patriotka tworząca romansowe fabuły i pisząca ku pokrzepieniu serc, ale też osoba nieheteronormatywna, buntująca się przeciwko powszechnym oczekiwaniom, społecznica. Kim była autorka słynnych powieści Lato leśnych ludzi czy Między ustami a brzegiem pucharu?   Podpisywała się Rodziewicz, w życiu literackim istniała jako Rodziewiczówna. Emancypantka gustująca w męskich fasonach koszul i surdutach, z włosami zawsze obciętymi na krótko. Swoje długie życie dzieliła pomiędzy Warszawę a kresowy majątek w Hruszowie, nieustannie manifestując wielki zapał, gorączkową energię i niegasnący optymizm. Mimo dominujących negatywnych recenzji ze strony krytyków, przez ponad sto lat zaczytywano się w jej powieściach. W życiu prywatnym związana z kobietami, prawdziwy spokój odnajdywała wśród poleskich torfowisk i rzecznych rozlewisk.   Maria Rodziewiczówna fascynuje zdumiewającymi sprzecznościami, rozsadza schematy. Jej życiorys wpisuje się w dyskusje na temat osób LGBT+, ekspresji płciowej, tożsamości narodowej, relacji polsko-żydowskich i polsko-białoruskich, antysemityzmu, klasowości i kolonializmu.   Rodziewicz-ówna to również porywająca opowieść o Kresach, o życiu rozpiętym między powstaniem styczniowym a warszawskim, o życiu, w którym odbija się nasza zagmatwana, często bolesna historia.

Rodzina

Karolina Dietrich

„Rodzina” Karoliny Dietrich to kontynuacja świetnie przyjętej wielorodzinnej sagi „Grabarz” – skomplikowanej, wielowątkowej historii polskich rodzin poszukujących swojej drogi do szczęścia Autorka ponownie zabiera nas do mrocznego Gniezna. Wartka akcja sprawia, że z niecierpliwością czekamy na to, co wydarzy się na kolejnej stronie. Poznajemy dalsze losy Kingi, młodej kosmetyczki, i Janusza, osobliwego grabarza, których związek szybko nakręca spiralę śmiertelnych konsekwencji… Bohaterowie po raz kolejny muszą zmierzyć się zeswoimi demonami. Zagubieni w sieci kłamstw, zatracają siebie, rezygnując zeswoich marzeń i zapominając o tym, co naprawdę jest dlanich najważniejsze. Czy warto walczyć o sławę, pieniądze i seks? Czy warto, w imię zachowania rodzinnego status quo, odbierać komuś prawo do wolności iwyrażania siebie? Z jakim niebezpieczeństwem tym razem będą musieli zmierzyć się bohaterowie? Kto jeszcze będzie musiał zginąć, aby prawda nie wyszła na jaw? „Rodzina” to niezwykle wciągająca powieść, w której budowane przezautorkę napięcie trzyma czytelnika aż do punktu kulminacyjnego – równie przerażającego, co wiarygodnego. To jedna z tych historii, od której nie będziesz w stanie się oderwać.

Rodzina a profilaktyka zaburzeń w zachowaniu

Zbigniew B. Gaś

W książce zawarte zostały interdyscyplinarne dociekania, dotyczące roli rodziny w życiu człowieka oraz opis poszukiwań metod i sposobów wspierania rodziny w potrzebie. Monografia zawiera dwie części. Pierwsza z  nich, zatytułowana Koncepcje – Przeglądy, to dziewięć opracowań dotyczących różnych prób wyjaśnienia specyfiki rodziny początku XXI wieku. Druga, zatytułowana Badania – Analizy – Propozycje Rozwiązań, to siedem opracowań będących efektem zrealizowanych projektów badawczych dotyczących kluczowych aspektów konwencjonalnego/dysfunkcjonalnego funkcjonowania rodziny

Rodzina Bernheimów

Józef Roth

Ro­dzi­na Bern­he­imów Część pierw­sza I Przy­po­mi­nam so­bie jesz­cze cza­sy, kie­dy to Pa­weł Bern­he­im za­po­wia­dał się na ge­niu­sza. Był wnu­kiem han­dla­rza ko­ni, któ­ry za­osz­czę­dził so­bie ma­ły ma­ją­tek, i sy­nem ban­kie­ra, któ­ry już nie umiał oszczę­dzać, lecz któ­re­mu sprzy­ja­ło szczę­ście. Oj­ciec Paw­ła, pan Fe­liks Bern­he­im, szedł przez ży­cie z bez­tro­skim i py­szał­ko­wa­tym ob­li­czem i miał wie­lu wro­gów, cho­ciaż nor­mal­ny sto­pień głu­po­ty po­wi­nien był za­pew­nić mu sza­cu­nek współ­o­by­wa­te­li. Je­go nie­zwy­kłe szczę­ście po­bu­dza­ło ich za­zdrość. [...]Józef RothUr. 2 września 1894 w Brodach pod Lwowem Zm. 27 maja 1939 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Hotel Savoy, Hiob, Marsz Radetzky'ego, Legenda o świętym pijaku Niemieckojęzyczny pisarz i dziennikarz wiedeńskich i berlińskich czasopism. Urodzony w rodzinie żydowskiej, był wychowywany w rodzinie matki, bez ojca. Studiował we Lwowie i w Wiedniu. Z tego czasu datuje się jego przyjaźń z Józefem Wittlinem, polskim poetą żydowskiego pochodzenia. Brał udział w pierwszej wojnie światowej jako ochotnik w wojsku austriackim na froncie wschodnim, prawdopodobnie w funkcji korespondenta wojennego lub cenzora. Przeżycia wojenne i rozpad monarchii austro-węgierskiej wywarły na nim bardzo silne wrażenie. W latach 20. Roth zyskał wielkie uznanie jako powieściopisarz oraz dziennikarz. Interesował się żywo problematyką społeczną. Jako korespondent podróżował po Europie, był m.in. w Związku Radzieckim, na Bałkanach, a także w Polsce. W 1922 r. ożenił się, małżeństwo jednak nie było szczęśliwe. Po kilku latach Friederike zaczęła zdradzać oznaki choroby psychicznej. Józef nie mógł się z tym pogodzić i popadł w alkoholizm. Po umieszczeniu żony w zakładzie, bezskutecznie próbował ułożyć sobie życie kolejno z kilkoma innymi kobietami. W 1933 r., w dniu dojścia Hitlera do władzy, Roth opuścił Niemcy; w liście do przyjaciela, Stefana Zweiga, wyraził proroczą obawę przed nadchodzącą wojną i barbarzyństwami. Udał się do Paryża, a w następnych latach był m.in. w Holandii, Austrii i Polsce, gdzie wygłosił odczyty w PEN-klubie i odwiedził krewnych we Lwowie. Nadal dużo pisał, jego utwory ukazywały się w Holandii i we Francji. Tymczasem w Niemczech jego książki były publicznie palone. Zmarł w Paryżu na zapalenie płuc, pośrednią przyczyną jego śmierci było jednak wyniszczenie organizmu alkoholem. Jego ostatnim dziełem było opowiadanie Legenda o świętym pijaku. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rodzina Bernheimów

Joseph Roth

Asymilacja i proces utożsamiania się człowieka z obcą ojczyzną ukazane z dwóch perspektyw: przez Nikolaja Brandeisa, który usilnie stara się nie być zaszufladkowany, oraz Pawła Bernheima, żyda, który utracił własną tożsamość.

Rodzina Bernheimów. Rechts und links

Stanisław Przybyszewski

W powieści o rodzinie Bernheimów autor pokazuje, w jaki można zdobyć bogactwo i zrobić karierę. I oczywiście także jak to może wpływać na tych, którym się w życiu powiodło. Fragment powieści: Pan Feliks Bernheim, szedł przez życie z beztroskim i pyszałkowatym obliczem i miał wielu wrogów, chociaż normalny stopień głupoty powinien był zapewnić mu szacunek współobywateli. Jego niezwykłe szczęście pobudzało ich zazdrość. Jak gdyby uwziąwszy się, by ich do ostatniej doprowadzić rozpaczy, los obdarzył go pewnego dnia główną wygraną. Ludzie główną wygraną przeważnie zachowują w tajemnicy, jak plamę na honorze rodziny. Pan Bernheim jednakowoż podwoił swoje ostentacyjne lekceważenie dla otoczenia; zredukował i tak już skąpą liczbę ukłonów, którą zwykł był codziennie rozdawać i zaczął ludziom, którzy mu się kłaniali, odpowiadać z obraźliwym i obojętnym roztargnieniem, jak gdyby w obawie, że jego szczęście nie zostanie przyjęte do wiadomości z dostateczną złośliwością. I nie dość na tym. On, który dotąd wyzywał jedynie ludzi, jął wyzywać przyrodę. Wydanie dwujęzyczne: polsko-niemieckie.

Rodzina Brochwiczów

Eliza Orzeszkowa

"Rodzina Brochwiczów" to dwu-tomowa powieść jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Rodzina Brochwiczów" to dwu-tomowa bardzo interesująca powieść autorstwa Elizy Orzeszkowej. Wydana w 1885 roku, ale wcześniej była ukazywana w odcinkach w czasopiśmie "Kłosy" w 1876 roku. Dzieło jest wielowątkowej konstrukcji i opowiada o możliwościach zubożałej szlachty, która powinna dostosować się do ich nowej sytuacji materialnej.

Rodzina Cenci

Stendhal

  “Rodzina Cenci” to opowiadanie Stendhala, słynnego francuskiego pisarza epoki romantyzmu oraz prekursora realizmu w literaturze.   Opowiadanie skupia się na skomplikowanych losach rodziny Cenci. Francesco Cenci, był niemoralnym człowiekiem gwałtownego temperamentu. Znęcał się nad żoną i dziećmi, a z Beatrice chciał popełnić kazirodztwo. Czterech członków rodziny Cenci uznają ostatecznie, że nie mają innego wyboru, jak tylko próbować pozbyć się Francesca, zawiązali przeciwko niemu spisek…

Rodzina Cenci 1599

Stendhal

"Stendhal: Rodzina Cenci 1599. Les Cenci 1599. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Francesco Cenci, był człowiekiem gwałtownego temperamentu i dodatkowo bardzo niemoralnym. Znęcał się nad żoną i dziećmi, a z Beatrice chciał popełnić kazirodztwo. Został uwięziony za inne przestępstwa, ale udało mu się wywinąć i szybko został zwolniony. Beatrice próbowała wielokrotnie i bezskutecznie, poinformować władze o działaniach ojca. W końcu czterech członków rodziny Cenci rozumiejąc, że nie mają innego wyboru, jak tylko próbować pozbyć się Francesca, zawiązali przeciwko niemu spisek... Co było dalej dowiesz się czytelniku po przeczytaniu całego powiadania. Beatrice Cenci est la fille de Francesco Cenci, un aristocrate qui, en raison de son tempérament violent et d'un comportement immoral, s'était trouvé souvent confronté la justice papale. La famille Cenci a vécu Rome au Palais Cenci, construit sur les ruines d'un château fort médiéval situé dans le rione de Regola, proximité du ghetto juif de Rome. Dans ce palais avec Beatrice et son pre Francesco vivaient Lucrezia Petroni (seconde femme de Francesco), Giacomo (frre aîné de Beatrice) et Bernardo (le deuxime garçon né du mariage de Francesco et Lucrezia Petroni). Parmi leurs autres possessions figurait le château de La Rocca del Petrella Salto, un petit village prs de Rieti, au nord de Rome. Francesco Cenci, de tempérament violent et dont le comportement était immoral, avait abusé de son épouse et son fils et était sur le point de commettre l'inceste avec Beatrice. Il avait été emprisonné pour d'autres crimes, mais grâce la clémence dont les nobles bénéficiaient il avait été rapidement libéré. Beatrice avait essayé plusieurs reprises, mais en vain, d'informer les autorités sur les agissements de son pre. Quand celui-ci découvrit les accusations de sa fille son encontre, il envoya Beatrice et Lucrezia vivre dans le château de famille loin de Rome. Les quatre membres de la famille Cenci estimrent qu'ils n'avaient pas d'autre choix que d'essayer de se débarrasser de Francesco et tous ensemble organisrent un complot. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Beatrice_Cenci)"

Rodzina de Presles

Xavier de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) – francuski powieściopisarz. Publikował powieści w odcinkach i melodramaty. Montépin napisał w sumie ponad 100 powieści. Stylistycznie jego powieści można zaliczyć do literatury rozrywkowej nazywanej czasem także tabloidowym romansem. Cieszyły się one ogromną popularnością, zwłaszcza w latach 50. i 60. XIX wieku – wraz z dziełami Émile Gaboriau i Pierre Alexis Ponson du Terrail – i były tłumaczone na różne języki, w tym niemiecki i polski, gdzie niektóre z nich czasami można znaleźć w bibliotekach Publikowane były głównie, jako tanie wydania. Receptą na sukces jego powieści były zawiłe historie o ludziach, którzy byli na tajnej misji i incognito i mieli różne przygody. Oto fragment powieści: „Dziewiątego maja 1830 r., około godziny trzeciej po południu, podczas ponurej pogody, pod szarym zamglonym niebem, czyniącej ten wiosenny dzień, podobnym raczej do jesieni; jeździec siedzący, na dość lichym koniu jechał drogą królewską prowadzącą z Marsylii do Tulonu. Był to młody wysoki człowiek, dwudziestopięcio lub -sześcio letni; – cera jego twarzy była blada, oczy czarne, wyraziste, gęsto ciemne włosy krótko ostrzyżone i długie zakręcone wąsy. Ubrany był w mundur jednego z pułków liniowej piechoty, na którym świeciły epolety porucznika, i chociaż nie służył w kawalerii, sposób jego siedzenia na koniu okazywał doświadczenie skończonego jeźdźca...”

Rodzina Hansenów i nowe dziecko

Dorte Roholte

Tata i mama mają niespodziankę dla Antona i Viktorii. Dzieci myślą, że dostaną psa albo kota, o których zawsze marzyły, ale chodzi o młodszego brata, którego nie można nazwać Mruczek albo Łapek. Umie tylko płakać i krzyczeć i zajmuje rodzicom cały czas. A do tego wszyscy myślą, że jest najwspanialszy...

Rodzina Hansenów i smoczkowe drzewo

Dorte Roholte

Anton kończy cztery lata i chodzi do tego samego przedszkola, co jego starsza siostra Viktoria. Według dziewczynki to wstyd, że jej brat wciąż używa smoczka. Mama i tata postanawiają, że czas z tym skończyć. To jednak trudne. Może będzie łatwiej, jeśli reszta rodziny również zrezygnuje ze złych nawyków...