Sezonowa miłość

Gabriela Zapolska

Ponadczasowy, świetnie napisany romans. Rozum czy uczucie? Stagnacja czy odwaga? Tuśka – mężatka, żona bezbarwnego urzędnika, spędza, wraz z córką, wakacje w Zakopanem. I tam właśnie, los stawia na jej życiowej drodze młodego, pełnego werwy aktora... Powieść uwodzi interesującą, choć niespieszną, akcją, subtelnymi portretami psychologicznymi jej bohaterów oraz realistycznymi opisami podhalańskiej góralszczyzny. Przenosząc współczesnego czytelnika w inne czasy udowadnia, że ludzkie namiętności i uczucia są od wieków te same, i wciąż tak samo zajmujące. Mimo woli nasuwają się analogie do „Pani Bovary” Flauberta czy do „Pestki” Anki Kowalskiej. Czy słusznie? Oceńcie sami! Powieść ukazała się w 1904 roku, a już w roku 1918 wytwórnia filmowa Sfinks wyprodukowała (niemy) film na jej podstawie. KOMEDIANTKA (lubimyczytac.pl): Pochłonęła mnie historia tego romansu. Wspaniale napisana i bardzo intrygująca dosłownie od pierwszych stron. Niby opowiada o miłości, a jednak wielki smutek jest wszechobecny. Nieszczęśliwa kobieta, która pomimo, że dostała od życia tak wiele, ciągle nie czuje się usatysfakcjonowana. Do tego mężczyzna, lekkoduch, który w sumie dostał tak mało, a czuje się szczęśliwy i bez skrępowania sięga po wszystko na co przyjdzie mu ochota, nawet jeśli należy to do kogoś innego. Zadziwiające połączenie, które na początku wydawało mi się tak nierealnym, później stało się zupełnie naturalnym. PANI PEGAZ (lubimyczytac.pl): Ta książka się absolutnie nie zestarzała, jest po prostu sentymentalna, klimatyczna i stylowa. Gdyby zmienić realia, cała przedstawiona w niej historia byłaby i tak aktualna, takie historie zdarzają się przecież w każdej epoce. Nawet jeśli niektórych może razić jej nadmierna emocjonalność, moim zdaniem to wyszło książce na dobre, przez to wszystkie uczucia bohaterów, kolory, smaki i smaczki, wszystko w tej książce odczuwa się ze zdwojoną siłą. Cała sytuacja jest absurdalna, nieco tragikomiczna, śmieszna, da się wyczuć przez skórę, jakie będzie zakończenie całej historii. Ten język doskonale podkreśla rozdźwięk, jaki można łatwo dostrzec w Tuśce, która działa na zasadzie „chciałabym, ale boję się”. Jej marzenia, namiętności są niemożliwe do zrealizowania przez jej emocjonalny chłód, usztywnienie, ona tak naprawdę przez cały czas jest skrępowana przez swój własny, emocjonalny gorset. Jest on bardzo mocno zasznurowany i nie da się go zdjąć. Jedynym ratunkiem jest radykalne rozwiązanie – przecięcie go, ale do tego trzeba mieć dużo odwagi, której Tuśce brakuje. Nie jest ona postacią zbyt barwną, tak samo zresztą jak większość bohaterów książki. To są ludzie z krwi i kości, co jednak nie oznacza, że pała się do nich jakąś ogromną sympatią. Natomiast córka Tuśki, Pita, jest osobą która budzi współczucie – w gruncie rzeczy, to bezbronna ofiara emocjonalnego chłodu matki, na który chyba w żaden sposób nie zasłużyła.   HARVEY (biblionetka.pl): Mimo że historia nakreślona jest językiem trochę już niedzisiejszym (co ma swój urok!), a także mentalność i obyczajowość nakreślone w powieści są już nieco inne od współczesnych, to książka ta wciąga, urzeka, przenosi w czasie, a przy tym, dzięki prawdziwie nakreślonym ludzkim charakterom – pozostaje aktualna. Być może jest to historia, jakich wiele, traktuje bowiem o klasycznym „trójkącie” (ona – mężatka i ten trzeci), ale czy rzeczywiście klasycznym i jakich wiele? Myślę, że nie – każda historia miłosnego trójkąta jest jednak inna, a tam, gdzie w grę wchodzą uczucia, nie ma mowy o banalności, tym bardziej w wykonaniu Gabrieli Zapolskiej, która główny nacisk kładzie na monologi wewnętrzne bohaterów, na nakreślenie ich psychologicznych portretów i oczywiście kwestię moralności, jakże często fałszywie pojmowanej. Projekt okładki: Justyna Niedzińska

Sezonowa miłość

Gabriela Zapolska

Zakopane przełomu XIX i XX wieku stało się zimową stolicą Polski, mekką artystów i inteligentów. To właśnie tam, na podratowanie zdrowia wybiera się Tuśka żona skromnego urzędnika wraz z córką. U podnóża Tatr znajduje nie tylko odtrutkę na szarą rzeczywistość. W jej życie dziarsko wkracza młody, przystojny aktor Porzycki. Dokąd zaprowadzą ich wzajemne fascynacje? Zapolska znana z wyśmiewania ludzkich przywar, tym razem rezygnuje nieco ze swojego ostrego pióra. Uwrażliwiona na różne odcienie ludzkich charakterów i relacji tworzy portrety psychologiczne swoich bohaterów. Równocześnie pokazuje, na czym polegała magia ówczesnego Zakopanego i jak górale potrafili intratnie wykorzystać zainteresowanie mieszczuchów.

Sezonowa miłość

Gabriela Zapolska

Co się stanie, gdy znudzona życiem, nieco zblazowana żona urzędnika uda się dla kuracji do Zakopanego i spotka tam młodego, przystojnego aktora? Czy tak właśnie zaczyna się sezonowa miłość? Historia romansu na tle polskich Tatr dziś również zadziwia celnością obserwacji zachowań ludzkich i znajomością charakterów, które Zapolska mistrzowsko wykorzystuje w powieści.

Sędzia Di i chiński gwóźdź

Robert van Gulik

Sędzia Di mierzy się z próbą wyjaśnienia serii morderstw. Tym razem tytułowy bohater nie zostaje przedstawiony jako genialny i nieomylny śledczy, ale jako człowiek, który ma prawo do pomyłki oraz świadomość jej czasem niezwykle dramatycznych konsekwencji.

Sędzia Di i chiński wzór

Robert van Gulik

Tytułowy bohater zostaje gubernatorem. Szybko przychodzi mu zmierzyć się z niezwykle trudną sytuacją panującą w mieście. Wybucha powstanie ludowe, wokół panują zaraza i susza. Mimo wyjątkowo niesprzyjających warunków sędzia z zaangażowaniem bada tajemniczą sprawę śmierci służącej i zagadkę rozbitej wazy.

Sędzia Di i czerwony pawilon

Robert van Gulik

Choć nazwa Rajska Wyspa" przywodzi na myśl wyłącznie pozytywne skojarzenia, w tym właśnie miejscu sędzia Di będzie musiał zmierzyć się z następną niezwykle trudną kryminalną historią. Di poznaje zatem koleje losów okrutnej kurtyzany oraz dzieje zbrodni, która miała miejsce trzy dekady wcześniej.

Sędzia Di i nawiedzony klasztor

Robert van Gulik

Klasztor Porannych Obłoków miał być bezpiecznym schronieniem dla odbywającego podróż sędziego Di. Tymczasem mają tam miejsce niewytłumaczalne racjonalnie wydarzenia. Widmo dawnych zbrodni to jednak nie wszystko, okazuje się bowiem, że w klasztorze nadal dochodzi do morderstw. Sędzia Di rozpoczyna wnikliwe śledztwo.

Sędzia Di i parawan z laki

Robert van Gulik

Sędzia Di przybywa do okręgu Wei-ping. Żona tamtejszego sędziego pokoju została zgwałcona i zasztyletowana. Mąż ofiary nie potrafi już sprawować swoich obowiązków, nie umie także zmierzyć się z poszukiwaniem mordercy. Zadanie odnalezienia zbrodniarza musi zatem wykonać sędzia Di.

Sędzia Di i perła cesarza

Robert van Gulik

Sędzia Di znów mierzy się z kryminalną zagadką. W wiejskim dworze zostaje zamordowana młoda kobieta, a podczas smoczych regat życie traci występujący w zawodach mężczyzna. Śmierć dwojga ofiar wiąże się z niezwykłym skarbem z cesarskiego haremu, ukradzioną niegdyś perłą. Złowroga atmosfera otaczająca tajemnicze wydarzenia nie przeraża jednak zdeterminowanego sędziego.

Sędzia Di i poeci

Robert van Gulik

Trwa festiwal w Chin-hwa. Sędzia Di stara się odnaleźć zabójcę młodej kobiety. Wkrótce dochodzi do kolejnego morderstwa tym razem życie traci student. Spokój środowiska, które uważnie obserwuje sędzia Di szybko okazuje się wyłącznie pozorny.

Sędzia Di i wielki dzwon

Robert van Gulik

Tym razem sędzia Di staje przed koniecznością rozwiązania kilku kryminalnych zagadek. Wyjątkowo wymagające będzie śledztwo zorientowane na poszukiwaniu zabójcy młodej kobiety. Trop prowadzi w stronę kochanka dziewczyny, jednak wnikliwy sędzia nie jest przekonany do takiego scenariusza wydarzeń.

Sędzia Di i zjawa

Robert van Gulik

Nieopodal wąskich ulic tętniącego życiem miasteczka przy zachodniej granicy kraju sędzia Di prowadzi kolejne śledztwo. Tym razem zbrodnie miały miejsce w buddyjskim klasztorze, w którym pojawia się tajemnicza zjawa. Na tym nie koniec złowrogich wydarzeń. Kolejne łączą się z kradzieżą złota i zaginięciem młodej kobiety.

Sędzia i kat, czyli jeden dzień doktora Thümmlera

Józef Musiol

Przerażająca opowieść oparta o biografię jednego z najsłynniejszych esesmanów. Kariera Johannesa Thümmlera rozpoczęła się jeszcze przed wybuchem II wojny światowej i nabrała ekspresowego tempa. Jesienią 1944 roku oficer objął zwierzchnictwo nad gestapo, policją graniczną i strażą przemysłową na Górnym Śląsku. Pod przewodnictwem Thümmlera raz w miesiącu w Bloku 11 KL Auschwitz-Birkenau obradował sąd doraźny. Na podstawie jego wyroków życie straciły tysiące ludzi. Gdy esesmani mordowali skazanych, sędzia delektował się obiadem. Autor książki, Józef Musioł przez wiele lat pracował jako sędzia Sądu Najwyższego, obecnie pozostaje w stanie spoczynku. Jest współzałożycielem Fundacji Pamięci Ofiar Auschwitz-Birkenau, pełni także funkcję prezesa rady fundacji.

Sędziowie

Stanisław Wyspiański

„Sędziowie” to utwór dramatyczny Stanisława Wyspiańskiego, wydany w 1907 roku. Akcja dramatu oparta została na autentycznych wydarzeniach we wsi Jabłonicy, które miało miejsce w lipcu 1899. Doszło tam do zabójstwa Jewdochy Abramczuk, służącej u karczmarza Heinzla. Kobieta zginęła w wyniki postrzału. Zamordowana była w siódmym miesiącu ciąży.

Sędziwoj

Józef Bohdan Dziekoński

Józef Bohdan Dziekoński to polski prozaik okresu romantyzmu. Powieści Dziekońskiego w dużej mierze inspirowane były literaturą Hoffmanna, a skupiały się na sferze duchowych zmagań bohaterów, całkowicie oddanych poszukiwaniu prawdy absolutnej, wiecznej miłości i urzeczywistnianiu metafizycznych tęsknot. Za największe dzieło Dziekońskiego uznaje się powieść Sędziwoj. Jednak większość dzieł Dziekońskiego jest nieznana. Po śmierci autora wszystkie niepublikowane rękopisy spalono zgodnie z jego testamentem, przez co popadł w zapomnienie.

Sędziwój

Józef Bohdan Dziekoński

Michał Sędziwój - Królewski alchemik. Alchemia od zawsze rozpalała umysły ludzi - niezmierzone możliwości, jakie teoretycznie mogła dać ta nauka, interesowały nawet Królów. Jednym z najbardziej znanych alchemików Królestwa Polskiego jest Michał Sędziwój, który próbuje odkryć tajemnicę mistycznego kamienia filozoficznego, dającego nieśmiertelność...