Sexus. Różoukrzyżowanie

Henry Miller

Trylogia "Różoukrzyżowanie" ("The Rosy Crucifixion"), będąca ukoronowaniem twórczości Henry'ego Millera, należy niewątpliwie do klasyki literatury światowej. Sexus (1949), pierwszy tom autobiograficznego cyklu, przesycony nieokiełznanym, brutalnym wręcz erotyzmem i uznany w swoim czasie przez amerykańskich cenzorów za moralną prowokację, przez dwanaście lat objęty był zakazem publikacji w Stanach Zjednoczonych. Kiedy przygotowany do druku maszynopis Sexusa trafił do rąk Lawrence'a Durrella, ten, zszokowany "masą wulgarności, która boleśnie kaleczy sztukę", w pierwszym odruchu wysłał do przyjaciela telegram: "Sexus zrujnuje Twoją reputację stop wycofać i poprawić - Larry". Jednakże już po kilku dniach zmienił opinię, depeszując: "Wybacz niesprawiedliwą krytykę stop nic nie może zniszczyć Twojej prozy ani mojego podziwu stop mam nadzieję że przyjaźń trwa - Durrell". Dziś, gdy erotyka w literaturze od dawna nikogo nie bulwersuje, możemy w pełni docenić nie tylko odwagę, ale i wielki talent pisarski Millera, niespotykaną żywiołowość jego prozy, w której obok naturalistycznych opisów znajdziemy fragmenty pełne humoru, liryzmu i głębokiej zadumy nad życiem.

SEXY ZACZYNA SIĘ W GŁOWIE. Samoakceptacja, samoświadomość, seksualność

Karolina Cwalina-Stępniak, Paulina Klepacz

Cześć! Tu Karola i Paula. Oddajemy w Twoje ręce naszą kolejną wspólną książkę. O czym tym razem piszemy? O ważnych - według nas wręcz kluczowych sprawach, które nas na co dzień zajmują, które przewijają się w naszej pracy. Po pierwsze samoakceptacja, bez której trudno funkcjonować właściwie w każdej dziedzinie życia. Nie musimy od razu siebie kochać, ale warto siebie szanować, postarać się jakoś ze sobą porozumieć, by nie być na nieustającej wojennej ścieżce ze sobą i z własnym ciałem. Co dalej? Samoświadomość! Ta przydaje się nie tylko w życiu prywatnym, lecz także zawodowym. To sztuka odkrywania i słuchania własnych potrzeb oraz podążania za nimi. Wreszcie seksualność - dziedzina, nad którą często nie pracujemy, a której rozwój pozytywnie wpływa na nasze samopoczucie i inne obszary życia. W książce Sexy zaczyna się w głowie znajdziesz wiele cennych rad ekspertek, które zaprosiłyśmy do podzielenia się wiedzą i doświadczeniem. Poznasz historie z życia wzięte - o pracy nad samoakceptacją, samoświadomością, seksualnością. Nie zabraknie też ćwiczeń praktycznych. Mamy nadzieję, że dostarczymy Ci nie tylko wiedzy i narzędzi, ale także rozrywki. Poczuj chęć do zrobienia czegoś dla siebie, wygospodaruj przestrzeń na swoje potrzeby, przyjrzyj im się uważniej. Powodzenia!

Sezon duchów. Osiem upiornych opowieści na długie zimowe wieczory

Opracowanie zbiorowe

Fascynująca antologia niezwykłych opowieści o duchach, upiorach i nawiedzonych domostwach Na długo przed tym, zanim Charles Dickens i Henry James spopularyzowali tradycję niesamowitych opowieści, mroczne zimowe wieczory były czasem, w którym ludzie spotykali się przy migotaniu świec i doświadczali odurzającego dreszczyku snutych w półmroku upiornych historii. Teraz ósemka popularnych i nagradzanych współczesnych autorów wszyscy są mistrzami makabry ożywia tę tradycję w nowej, urzekającej kolekcji oryginalnych, mrożących krew w żyłach opowiadań. Hipnotyzujące historie zabiorą czytelnika z mroźnych mokradeł angielskiej wsi na pokryte śniegiem tereny nawiedzonej posiadłości, na tętniący życiem londyński jarmark bożonarodzeniowy, pobudzą wyobraźnię i staną się niezastąpionym towarzyszem w zimne, ciemne noce. Więc zgaś światło, zapal świeczkę i daj się uwieść upiornym urokiem minionych zim. Zimowa aura i pełen tajemniczości wiktoriański klimat spajają osiem przerażających, specjalnie do tego tomu napisanych opowieści, ukazujących ludzką deprawację i makabryczne zbrodnie. Pełne tajemnic i niekiedy szokujące historie przypadną do gustu zarówno czytelnikom beletrystyki historycznej, jak i miłośnikom horrorów. Publishers Weekly

Sezon grzewczy

Piotr Marecki

Autorem tej książki jest miasto, a konkretnie Kraków w sezonie grzewczym 2016/2017. Mówi ona o zabrudzeniu języka, analogicznym do zanieczyszczenia powietrza, które występuje w Krakowie od października do marca. Producentami tekstów są zarówno nowi mieszkańcy miasta (studenci i studentki pierwszego roku), osoby żyjące w nim od pokoleń, jak i postaci z awangardowego środowiska artystycznego. Poszczególne partie książki powstały w wyniku zastosowania różnych technik pisarskich, w tym uwzględniających zbiorowego nadawcę. Obejmują one: ankiety przeprowadzone wśród losowo wybranych użytkowników telefonów stacjonarnych, zapisy sesji obserwowania smogu (tzw. smogwatching), niezapowiedzianą klasówkę w krakowskiej uczelni, smogowe śledztwo przeprowadzone w mediach społecznościowych i transkrypcje pogody. Nie ulega wątpliwości, że sezon grzewczy 2016/2017 był jednym z najczarniejszych momentów w historii Krakowa (przekraczane wielokrotnie normy stężenia pyłów, media bijące na alarm, bezczynność władz), choć tak naprawdę niewiele różnił się od innych zim w ostatnich latach. Sezon grzewczy jest kroniką tego zapylonego czasu, która pokazuje, że nawet coś tak ulotnego jak powietrze może być ważnym czynnikiem życia społecznego.

Sezon na nowożeńców

Aneta Jadowska

Ustronny i klimatyczny ośrodek pod Thornem ma solidną reputację. Podobno dzięki opiece bogini Mokoszy nie ma lepszego miejsca do celebrowania miłości czy podejmowania prób poczęcia potomstwa. Gdyby nie tajemniczo znikający młodzi mężczyźni, nic nie zdołałoby zawlec Dory Wilk w miejsce tak niebezpieczne! Razem z Mironem, pracując pod przykrywką, muszą sprawdzić, co się kryje w mrocznych kątach ośrodka, co skraca "i żyli długo i szczęśliwie" młodych par, a panny młode zmienia we wdowy. Oto słowiańska przygoda Dory i Mirona i testowanie poślubnych, niebezpiecznych wód! Opowiadanie zostało opublikowane w antologii "Kwiat paproci i inne legendy słowiańskie" (2023).

Sezon na zielone kasztany

Barbara Kosmowska

Książka nagrodzona III Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren. Barbara Kosmowska napisała książkę o życiu współczesnych nastolatków. W jedenastu opowiadaniach udało jej się pokazać, jak bardzo jest ono złożone. Jednak nie tylko o problemach są te historie każda sytuacja może mieć też jasną stronę lub optymistyczne zakończenie, a kryzysy bywają szansą na budowanie lepszych relacji z rodzicami i rówieśnikami. To książka pełna optymizmu, balsam dla duszy w trudnym czasie dojrzewania. Z recenzji Marzanny Kuszyńskiej, Fundacja ABCXXI

Sezon Pająków

Barbara Baraldi

Turyn, 1988. W mieście grasuje nieuchwytny seryjny morderca. Nad sprawą pracują równolegle Francesco Scalviati, zastępca prokuratora, oraz Leda de Almeida, dziennikarka śledcza oboje na życiowych zakrętach: Scalviati wkrótce ma zostać ojcem, a de Almeida przepracowuje traumę, której doświadczyła, relacjonując konflikt w Libii. Wkrótce podejmują współpracę z ambitnym, ale aroganckim agentem FBI, Isaakiem Stonerem, wprowadzającym ich w tajniki najnowszych technik psychologicznego profilowania zbrodniarzy. Choć początkowo niechętna wobec Stonera, para musi przystać na jego pomoc, bo morderca uderza ponownie. Wykorzystując elementy gatunku giallo, stylowego i nastrojowego włoskiego thrillera rozsławionego filmami Daria Argento, Barbara Baraldi tworzy gęstą opowieść z wartką akcją i pieczołowitym oddaniem atmosfery i stylu końcówki lat 80. XX wieku.

Sezonowa miłość

Gabriela Zapolska

Jeden z najlepszych utworów Gabrieli Zapolskiej. Historia romansu żony skromnego urzędnika z młodym aktorem. Tuśka wyjeżdża do Zakopanego z córką, w celu podratowania zdrowia, które głównie nadszarpnięte zostało nudą codziennego bytowania. Tatry witają ją szarugą i samotnością do dnia, gdy w jej życie wkracza przystojny, pełen sił witalnych aktor Porzycki. Tuśka natychmiast ulega jego czarowi, ale broniąc się przed flirtem, zakochuje się prawdziwie. Zapolska z ogromną wrażliwością i znawstwem opisuje relacje między kobietą a potencjalnym kochankiem. Ich rosnącej fascynacji przygląda się córka Tuśki, niemy, lecz jakże istotny świadek zdarzeń. W tle znakomicie odmalowane Zakopane i góralszczyzna, a także środowisko aktorskie, znakomicie znane autorce z autopsji.   Powieść, drukowana na początku w odcinkach w „Kurierze warszawskim” stała się sensacją dnia. „Zasługą powieści Zapolskiej – pisał Stanisław Brzozowski – było poruszenie zagadnień drażliwych, omijanych skwapliwie.”

Sezonowa miłość

Gabriela Zapolska

„Sezonowa miłość” to powieść autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu. Jeden z najlepszych utworów Gabrieli Zapolskiej. Historia romansu żony skromnego urzędnika z młodym aktorem. Tuśka wyjeżdża do Zakopanego z córką, w celu podratowania zdrowia, które głównie nadszarpnięte zostało nudą codziennego bytowania. Tatry witają ją szarugą i samotnością do dnia, gdy w jej życie wkracza przystojny, pełen sił witalnych aktor.

Sezonowa miłość

Gabriela Zapolska

Zakopane przełomu XIX i XX wieku stało się zimową stolicą Polski, mekką artystów i inteligentów. To właśnie tam, na podratowanie zdrowia wybiera się Tuśka żona skromnego urzędnika wraz z córką. U podnóża Tatr znajduje nie tylko odtrutkę na szarą rzeczywistość. W jej życie dziarsko wkracza młody, przystojny aktor Porzycki. Dokąd zaprowadzą ich wzajemne fascynacje? Zapolska znana z wyśmiewania ludzkich przywar, tym razem rezygnuje nieco ze swojego ostrego pióra. Uwrażliwiona na różne odcienie ludzkich charakterów i relacji tworzy portrety psychologiczne swoich bohaterów. Równocześnie pokazuje, na czym polegała magia ówczesnego Zakopanego i jak górale potrafili intratnie wykorzystać zainteresowanie mieszczuchów.

Sezonowa miłość

Gabriela Zapolska

Co się stanie, gdy znudzona życiem, nieco zblazowana żona urzędnika uda się dla kuracji do Zakopanego i spotka tam młodego, przystojnego aktora? Czy tak właśnie zaczyna się sezonowa miłość? Historia romansu na tle polskich Tatr dziś również zadziwia celnością obserwacji zachowań ludzkich i znajomością charakterów, które Zapolska mistrzowsko wykorzystuje w powieści.

Sezonowa miłość

Gabriela Zapolska

Ponadczasowy, świetnie napisany romans. Rozum czy uczucie? Stagnacja czy odwaga? Tuśka – mężatka, żona bezbarwnego urzędnika, spędza, wraz z córką, wakacje w Zakopanem. I tam właśnie, los stawia na jej życiowej drodze młodego, pełnego werwy aktora... Powieść uwodzi interesującą, choć niespieszną, akcją, subtelnymi portretami psychologicznymi jej bohaterów oraz realistycznymi opisami podhalańskiej góralszczyzny. Przenosząc współczesnego czytelnika w inne czasy udowadnia, że ludzkie namiętności i uczucia są od wieków te same, i wciąż tak samo zajmujące. Mimo woli nasuwają się analogie do „Pani Bovary” Flauberta czy do „Pestki” Anki Kowalskiej. Czy słusznie? Oceńcie sami! Powieść ukazała się w 1904 roku, a już w roku 1918 wytwórnia filmowa Sfinks wyprodukowała (niemy) film na jej podstawie. KOMEDIANTKA (lubimyczytac.pl): Pochłonęła mnie historia tego romansu. Wspaniale napisana i bardzo intrygująca dosłownie od pierwszych stron. Niby opowiada o miłości, a jednak wielki smutek jest wszechobecny. Nieszczęśliwa kobieta, która pomimo, że dostała od życia tak wiele, ciągle nie czuje się usatysfakcjonowana. Do tego mężczyzna, lekkoduch, który w sumie dostał tak mało, a czuje się szczęśliwy i bez skrępowania sięga po wszystko na co przyjdzie mu ochota, nawet jeśli należy to do kogoś innego. Zadziwiające połączenie, które na początku wydawało mi się tak nierealnym, później stało się zupełnie naturalnym. PANI PEGAZ (lubimyczytac.pl): Ta książka się absolutnie nie zestarzała, jest po prostu sentymentalna, klimatyczna i stylowa. Gdyby zmienić realia, cała przedstawiona w niej historia byłaby i tak aktualna, takie historie zdarzają się przecież w każdej epoce. Nawet jeśli niektórych może razić jej nadmierna emocjonalność, moim zdaniem to wyszło książce na dobre, przez to wszystkie uczucia bohaterów, kolory, smaki i smaczki, wszystko w tej książce odczuwa się ze zdwojoną siłą. Cała sytuacja jest absurdalna, nieco tragikomiczna, śmieszna, da się wyczuć przez skórę, jakie będzie zakończenie całej historii. Ten język doskonale podkreśla rozdźwięk, jaki można łatwo dostrzec w Tuśce, która działa na zasadzie „chciałabym, ale boję się”. Jej marzenia, namiętności są niemożliwe do zrealizowania przez jej emocjonalny chłód, usztywnienie, ona tak naprawdę przez cały czas jest skrępowana przez swój własny, emocjonalny gorset. Jest on bardzo mocno zasznurowany i nie da się go zdjąć. Jedynym ratunkiem jest radykalne rozwiązanie – przecięcie go, ale do tego trzeba mieć dużo odwagi, której Tuśce brakuje. Nie jest ona postacią zbyt barwną, tak samo zresztą jak większość bohaterów książki. To są ludzie z krwi i kości, co jednak nie oznacza, że pała się do nich jakąś ogromną sympatią. Natomiast córka Tuśki, Pita, jest osobą która budzi współczucie – w gruncie rzeczy, to bezbronna ofiara emocjonalnego chłodu matki, na który chyba w żaden sposób nie zasłużyła.   HARVEY (biblionetka.pl): Mimo że historia nakreślona jest językiem trochę już niedzisiejszym (co ma swój urok!), a także mentalność i obyczajowość nakreślone w powieści są już nieco inne od współczesnych, to książka ta wciąga, urzeka, przenosi w czasie, a przy tym, dzięki prawdziwie nakreślonym ludzkim charakterom – pozostaje aktualna. Być może jest to historia, jakich wiele, traktuje bowiem o klasycznym „trójkącie” (ona – mężatka i ten trzeci), ale czy rzeczywiście klasycznym i jakich wiele? Myślę, że nie – każda historia miłosnego trójkąta jest jednak inna, a tam, gdzie w grę wchodzą uczucia, nie ma mowy o banalności, tym bardziej w wykonaniu Gabrieli Zapolskiej, która główny nacisk kładzie na monologi wewnętrzne bohaterów, na nakreślenie ich psychologicznych portretów i oczywiście kwestię moralności, jakże często fałszywie pojmowanej. Projekt okładki: Justyna Niedzińska

Sezonowa miłość

Gabriela Zapolska

Gabriela Zapolska Sezonowa miłość ISBN 978-83-288-2989-3 1 Wróciwszy do hotelu pani Tuśka raz jeszcze przeliczyła pieniądze. Miała całe czterysta rubli, bo w Krakowie starała się nie kupić nic prócz rzeczy niezbędnych dla siebie i Pity. Trzy kapelusze, dwie parasolki, cztery metry aplikacji, kilka par bucików białych i szarych (tych karlsbadzkich), za które w Warszawie zapłaciłoby się trzy, cztery razy tyle Za to ani ona, ani Pita przez dwa dni nie jadły obiadu... Gabriela Zapolska Ur. 30 marca 1857n r. w Podhajcach na Ukrainie Zm. 21 grudnia 1921 r. we Lwowie Najważniejsze dzieła: Moralność pani Dulskiej (1906), Kaśka Kariatyda (1886), Menażeria ludzka (1893), Żabusia (1897), Sezonowa miłość (1904), Ich czworo (1907), Panna Maliczewska (1910), Skiz (1909) Właśc. Maria Gabriela Janowska z Korwin-Piotrowskich, primo voto Śnieżko, inne pseudonimy: Marya, Józef Maskoff, Walery Tomicki. Autorka opowiadań, powieści i utworów scenicznych, aktorka. Publikowała swe utwory w prasie lwowskiej, krakowskiej i warszawskiej (debiutowała ogłoszonym w 1881 r. w Gazecie Krakowskiej opowiadaniem Jeden dzień z życia róży). Jej dzieła wyróżniały się dominującym naturalizmem o tonie dydaktycznym i publicystycznym oraz zaangażowaniem społecznym. Stała się symbolem walki z zakłamaniem tzw. moralności mieszczańskiej. Zapolska pisała o drastycznych jak na jej czasy tematach, np. o prostytucji czy chorobach wenerycznych (O czym się nie mówi 1909, O czym się nawet myśleć nie chce 1914). Z tego powodu jej twórczość stała się przedmiotem krytyki ze strony kół zachowawczych. Zapolska występowała w polskich, a także europejskich teatrach. W rozwoju kariery przeszkadzał jej krnąbrny charakter. Z tego powodu nie mogła dojść do porozumienia z dyrektorami teatrów. Ostatnie lata swego życia pisarka spędziła w willi Skiz, oszukana, otumaniona i pozbawiona majątku przez hipnotyzera. autor: Paweł Przybysz Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Sędzia Di i chiński gwóźdź

Robert van Gulik

Sędzia Di mierzy się z próbą wyjaśnienia serii morderstw. Tym razem tytułowy bohater nie zostaje przedstawiony jako genialny i nieomylny śledczy, ale jako człowiek, który ma prawo do pomyłki oraz świadomość jej czasem niezwykle dramatycznych konsekwencji.

Sędzia Di i chiński wzór

Robert van Gulik

Tytułowy bohater zostaje gubernatorem. Szybko przychodzi mu zmierzyć się z niezwykle trudną sytuacją panującą w mieście. Wybucha powstanie ludowe, wokół panują zaraza i susza. Mimo wyjątkowo niesprzyjających warunków sędzia z zaangażowaniem bada tajemniczą sprawę śmierci służącej i zagadkę rozbitej wazy.

Sędzia Di i czerwony pawilon

Robert van Gulik

Choć nazwa Rajska Wyspa" przywodzi na myśl wyłącznie pozytywne skojarzenia, w tym właśnie miejscu sędzia Di będzie musiał zmierzyć się z następną niezwykle trudną kryminalną historią. Di poznaje zatem koleje losów okrutnej kurtyzany oraz dzieje zbrodni, która miała miejsce trzy dekady wcześniej.