Wieki Stare i Nowe. T. 3 (8)

red. Sylwester Fertacz

Na 8 tom periodyku składają się artykuły o problematyce dotyczącej różnych okresów historycznych: od czasów starożytnych do najnowszych. W roczniku znajdziemy więc zarówno tekst opisujący kwestię tajności sprzysiężenia, w którego konsekwencji 15 marca 44 roku p.n.e. został zamordowany Juliusz Cezar, czy analizujący wyobrażenia namonetne numizmatów wybijanych w imieniu cesarza rzymskiego Floriana, jak i szkic łączący się z tematyką pierwszego podziału Śląska bądź też charakteryzujący działalność Bolka V w czasie wojen husyckich. Z kolei dzięki artykułom badającym wybrane aspekty historii XX wieku poznajemy m.in. zbiorowość kierowników politycznych NSDAP powiatu pszczyńskiego, dowiadujemy się także o roli, jaką odgrywa współcześnie muzyka młodzieżowa w edukacji historycznej i obywatelskiej. A to tylko niektóre tematy podjęte przez autorów ósmego tomu „Wieków Starych i Nowych”. Dodatkowo, w odróżnieniu od poprzednich wydań, niniejszy rocznik został wzbogacony o nowe, wartościowe poznawczo działy: teksty źródłowe oraz recenzje.

Wieki Stare i Nowe. T. 4 (9)

red. Sylwester Fertacz

Adresatami rocznika „Wieki Stare i Nowe” są głównie środowiska akademickie oraz nauczyciele i wszyscy miłośnicy historii. Teksty zamieszczone w tomie 4 (9) dotyczą zagadnień z nowożytnej i najnowszej historii powszechnej, historii Polski i Śląska. Warto zwrócić uwagę na ciekawe rozważania Aleksandry Skrzypietz dotyczące zabiegów o tron polski królewicza Jakuba Sobieskiego; wizerunek magnata polskiego nakreślony przez Dariusza Rolnika na przykładzie Andrzeja Zamoyskiego (1717–1792) oraz na dokonaną przez lwowską badaczkę Oksanę Rudy charakterystykę stereotypów w postrzeganiu przez polskich historyków przełomu XIX i XX wieku Ukraińców i stosunków polsko-ukraińskich. Spośród artykułów o tematyce śląskiej warto zwrócić uwagę na opracowanie Piotra Rygusa o górnośląskich drapaczach chmur, w którym znajdziemy ciekawą analizę uwarunkowań i procesu realizacji budownictwa wysokościowego na Górnym Śląsku w okresie międzywojennym. Elżbieta Wronka podejmuje próbę – po raz pierwszy w polskiej literaturze historyczno-politologicznej – przybliżenia czytelnikowi działalności w latach 1921–1941 grupy amerykańskich lobbystów skupionych w Radzie ds. Stosunków Zagranicznych i określenia ich realnego wpływu na politykę Stanów Zjednoczonych Ameryki. W dziale materiałów źródłowych zamieszczono relację lekarki Urszuli Wendy z tragicznych wydarzeń w KWK „Wujek” z 16 grudnia 1981 roku. Materiał ten jest wartościowy, ponieważ wspomnienia lekarzy niosących w tych dniach – spontanicznie – pomoc górnikom poszkodowanym w trakcie pacyfikacji „Wujka” są rzadkością.

Wieki Stare i Nowe. T. 5 (10)

red. Sylwester Fertacz, Agata Aleksandra Kluczek

Adresatami rocznika „Wieki Stare i Nowe” są głównie środowiska akademickie, ale także nauczyciele i wszyscy miłośnicy historii. W tomie piątym czasopisma zamieszczone zostały artykuły i materiały źródłowe dotyczące zagadnień z historii starożytnej oraz nowożytnych i najnowszych dziejów Polski i Śląska. Spośród kilku zamieszczonych w niniejszym tomie artykułów warto zwrócić uwagę na ciekawe rozważania Agnieszki Bartnik związane ze znaczeniem zwierząt w kultach ludów indoeuropejskich, a konkretnie psie, jako atrybucie bóstw w wierzeniach plemion celtyckich, a także analizę dróg kariery polityczno-wojskowej Gajusza Anniusza, wysłannika Sulli do Hiszpanii w 81 roku p.n.e., gdzie mieścił się jeden z ośrodków oporu i azylu przeciwników cesarza. Polecamy też czytelnikowi ciekawy przyczynek do dziejów gospodarczych Śląska w okresie międzywojennym autorstwa Piotra Rygusa, a mianowicie charakterystykę udziału przedstawicieli przemysłu ciężkiego i instytucji samorządowych województwa śląskiego w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu w 1929 roku. Łukasz Mroczek charakteryzuje sytuację społeczno-polityczną w okręgu bielsko-bialskim w pierwszych miesiącach po zakończeniu działań wojennych. Z kolei znawca stosunków polsko-czechosłowackich, Krzysztof Nowak, omawia w obszernym studium stosunek władz czechosłowackich do mniejszości słowackiej w Polsce w latach 1947–1956. Z materiałów źródłowych warto zwrócić uwagę na sprawozdania z dwóch transportów przesiedleńców z powiatu Biała Krakowska na Ziemie Zachodnie w 1945 roku. Jest to problematyka mało znana, szczególnie jeśli chodzi o gehennę i trudy transportu, jakie musieli przeżyć wszak ochotnicy na wyjazd, którzy niejednokrotnie pozbyli się wcześniej swojego majątku i nawet chcąc wrócić – nie mieli do czego. Drugie ze źródeł dotyczy Śląskiego Instytutu Naukowego – placówki wielce zasłużonej dla nauki śląskiej, nawiązującej do tradycji przedwojennego Instytutu Śląskiego. Jednocześnie, głównie w latach 70., Instytut stał się wykonawcą poruczeń władz PZPR województwa katowickiego. W 1992 roku został rozwiązany, co do dziś budzi wiele kontrowersji. Niniejszym publikujemy Protokoły posiedzeń Dyrekcji i Kolegium Instytutu z okresu tzw. "karnawału Solidarności”.

Wieki Stare i Nowe. T. 8 (13)

red. Sylwester Fertacz, Agata Aleksandra Kluczek

Kolejny – 8 (13) – tom czasopisma Instytutu Historii Uniwersytetu Śląskiego „Wieki Stare i Nowe” zawiera sześć artykułów dotyczących głównie historii Polski okresu nowożytnego, jedno opracowanie z zakresu historii starożytnej i trzy artykuły recenzyjne, autorstwa badaczy z różnych ośrodków krajowych – Częstochowy, Lublina, Opola, Poznania, Siedlec i Katowic. Czytelnika szczególnie może zainteresować Gajusz Juliusz Cezar jako „polityk religijny” czy też „nowator”  religii rzymskiej (Henryk Kowalski), szeroko pojęta obyczajowość tak w sferze publicznej jak i prywatnej polskich elit polityczno-społecznych w XVIII wieku (Tomasz Ciesielski, Agata Muszyńska, Paweł Gad), brandenburskie rozgrywki dyplomatyczne wokół elekcji 1674 roku w Polsce (Andrzej Kamieński), czy powody i skutki tzw. rozdwojenia sejmiku podolskiego w 1786 roku (Andrzej Stroynowski). Do miłośników historii lokalnej – ale nie tylko – skierowane jest opracowanie Agaty Bryłki na temat tablic epitafijnych w Kościele pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Mysłowicach. Zamieszczone w tomie artykuły recenzyjne dotyczą pierwszej polskiej biografii Lucjusza Korneliusza Sulli autorstwa Łukasza Schreibera (Norbert Rogosz), jednych z niewielu w literaturze światowej przejmujących wspomnień z okresu kolektywizacji i Wielkiego Głodu na Ukrainie (1929–1933) Mirona Dolota (Sylwester Fertacz) i opracowania Mariusza Bechty o akcji zbrojnej Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” w Parczewie dnia 5 lutego 1946 roku (Wiesław Charczuk). Czasopismo skierowane jest do badaczy, studentów, nauczycieli i wykładowców historii oraz szerokiego grona miłośników przeszłości.

Wieki Stare i Nowe. T. 9 (14)

red. Sylwester Fertacz, Agata Aleksandra Kluczek

Tom 9 (14) „Wieków Starych i Nowych”, parametryzowanego czasopisma Instytutu Historii Uniwersytetu Śląskiego, jest adresowany nie tylko do zawodowych historyków, lecz także do wszystkich osób interesujących się historią powszechną, Polski i regionalną. Tom zawiera dwa artykuły dotyczące historiografii rzymskiej pierwszych wieków naszej ery autorstwa badaczy reprezentujących odpowiednio białostockie i warszawskie środowisko naukowe – Michała Norberta Faszczy i Roberta Suskiego. Ponadto opracowanie Doroty Malczewskiej-Pawelec z Katowic na temat pisarstwa historycznego Łucji Charewiczowej, jednej z niewielu kobiet w Polsce zajmujących się w okresie międzywojennym badaniami naukowymi, w dodatku z zakresu historii regionalnej, oraz artykuł doktoranta z katowickiego środowiska naukowego – Łukasza Burchackiego – o budzącej wciąż żywe zainteresowanie historii budowy Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie. W niniejszym tomie zamieszczono również artykuły recenzyjne i recenzje, autorstwa historyków z Katowic i Rzeszowa, dotyczące trzech najnowszych wydawnictw naukowych.

Wieki Stare i Nowe. Tom specjalny: Ludzie i elity pogranicza

Ryszard Kaczmarek

Tematyka tomu specjalnego „Wieków Starych i Nowych” koncentruje się wokół trzech głównych problemów badawczych: Elity regionalne na Kresach Wschodnich dawnej Rzeczypospolitej przed I wojną światową, a więc w czasie kształtowania się nowoczesnych ruchów narodowych i państw narodowych. Polityka narodowościowa na pograniczach dawnej monarchii naddunajskiej oraz jej następstwa dla dziejów Europy Środkowo-Wschodniej w 20-leciu międzywojennym. Tragiczne zaostrzenie się konfliktów narodowościowych na pograniczach przed II wojną światową i w jej trakcie oraz uczestnictwo i wpływ elit regionalnych na te procesy. Biorąc pod uwagę tak zarysowaną tematykę, redaktorzy kierują tom przede wszystkim do zawodowych historyków i osób hobbystycznie badających przeszłość, a w tym zakresie zajmujących się szeroko pojętą problematyką „kresową” oraz odnoszącą się do wszelkich pograniczy. Interesujące wnioski znajdą w publikacji także socjologowie, politolodzy, a nawet badacze psychologii społecznej, szczególnie ci, którzy swoje wnioski opierają na badaniach nad procesami zachodzącymi w przeszłości.

Wiekuisty człowiek

Gilbert Keith Chesterton

Książka napisana przez Chestertona trzy lata po nawróceniu na katolicyzm to pełna rozmachu, erudycji i słownej wirtuozerii próba ukazania chrześcijańskiej wizji dziejów od czasów prehistorycznych aż po współczesność. Dzięki sile prozy Chestertona, jakby z lotu ptaka podziwiamy tragiczne i chwalebne losy ludzkości, by ostatecznie zmierzyć się z wyrastającą ponad całe dzieje postacią człowieka, którego pojawienie się na ziemi nadało ostateczny sens historii i który żyje nadal w założonym przez siebie Kościele. Książka ta, okrzyknięta jednym z największych dzieł Chestertona, od pokoleń umacnia wątpiących i niepokoi ateistów. Wśród tych ostatnich był późniejszy wybitny pisarz C. S. Lewis, który stwierdził, że to ona właśnie, najbardziej ze wszystkich współczesnych książek, przyczyniła się do jego nawrócenia.

Wielbić naturę?

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Wiel­bić na­tu­rę? Wiel­bić na­tu­rę?... Za co?... Praw­da, nie po­błą­dzi,  Bo nią mus praw ta­jem­nych dla czło­wie­ka rzą­dzi,  Bo jest ma­szy­ną mar­twą, a jej ru­chy wiecz­ne  Są bez­ce­lo­we cał­kiem, są, bo są ko­niecz­ne.    Ko­chać na­tu­rę?... Za co?... Za to, że mię gwał­tem  Bez­względ­nym utwo­rzy­ła i odzia­ła kształ­tem  Ludz­kim, mo­że nie­szczę­ściu naj­bar­dziej przy­stęp­nym? [...]Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu Zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Na Skalnym Podhalu (1910), Legenda Tatr (1912); wiersze: Eviva l'arte; Hymn do Nirwany; Koniec wieku XIX; Prometeusz; Lubię, kiedy kobieta; Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej; Pieśń o Jaśku zbójniku; List Hanusi. Poeta, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu (Młodej Polski); spośród jego obfitej twórczości poetyckiej najistotniejsze dla historii literatury pozostają wiersze z drugiej (1894), trzeciej (1898) i czwartej (1900) serii Poezji, oddające ducha dziewiętnastowiecznego dekadentyzmu, pesymizmu egzystencjalnego, a także fascynacji myślą Schopenhauera i Nietzschego oraz mitologią i filozofią indyjską, które właściwe było pokoleniu Tetmajera, szczególnie młodopolskiej bohemie. Tetmajer zasłynął ponadto jako autor śmiałych erotyków, a także piewca górskiej przyrody Tatr i popularyzator folkloru podhalańskiego; pisał również dramaty (Zawisza Czarny, Rewolucja, Judasz), nowele i powieści (Ksiądz Piotr; Na Skalnym Podhalu; Legenda Tatr; Z wielkiego domu; Panna Mery). Był przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera, stanowił prototyp postaci Poety z Wesela Wyspiańskiego. Jego ojciec, Adolf Tetmajer, brał udział w powstaniu listopadowym i styczniowym; matka, Julia Grabowska, należała do tzw. koła entuzjastek, literatek skupionych wokół Narcyzy Żmichowskiej. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1884-1886) zaprzyjaźnił się z Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem i Ferdynandem Hoesickiem. Zajmował się twórczością poetycką i pracą dziennikarską w "Kurierze Polskim" (współredaktor 1989--93), "Tygodniku Ilustrowanym", "Kurierze Warszawskim" i krakowskim "Czasie". Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza Adama Krasińskiego (wnuka Zygmunta, zajmującego się wydawaniem spuścizny autora Nie-Boskiej komedii) i w tej roli przebywał w Heidelbergu (1895). W czasie I wojny światowej był związany z legionami Piłsudskiego (redagował pismo "Praca Narodowa"); po wojnie wdał się w spór polsko-czechosłowacki o linię graniczną w Tatrach, był organizatorem Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala oraz prezesem Komitetu Obrony Kresów Południowych. W 1921 został prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Drugą połowę życia poety naznaczyła choroba. Powikłania wywołane kiłą doprowadziły najpierw do zaburzeń psychicznych (które ujawniły się już podczas obchodów 25-lecia jego twórczości w 1912 r.), a w późniejszym czasie do utraty wzroku. Pod koniec życia Tetmajer egzystował dzięki ofiarności społecznej, umożliwiono mu mieszkanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd został eksmitowany w styczniu 1940 r. przez okupacyjne władze niemieckie. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus z powodu nowotworu przysadki mózgowej oraz niewydolności krążenia. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych w Zakopanem; na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wielbię, więc żyję. Przemienieni mocą uwielbienia

Alain Dumont

Nowa moc uwielbienia! Uwielbienie to nie tylko śpiewanie pieśni podczas spotkań grupy modlitewnej ani podnoszenie rąk. Czym więc jest uwielbienie? To mówienie Bogu tak we wszystkich sytuacjach życiowych - tych największych, ale również najprostszych. To oddawanie chwały w każdym momencie, niezależnie od tego, czy sprawy idą po naszej myśli, czy nie. Pozwala zawsze być zakotwiczonym w Jezusie i przezwyciężać wszystkie trudne doświadczenia, które nas spotykają. Autor odwołując się do własnej historii, opisuje doświadczenie całkowicie odnawiające jego życie duchowe. Przytacza także liczne świadectwa ludzi, którzy odkryli moc płynącą z oddawania chwały Bogu na co dzień.

Wielcy minores. Miniatury teatralne francuskojęzycznej Kanady w okresie belle époque

Sebastian Zacharow

Antologia przekładów ośmiu miniatur teatralnych francuskojęzycznej Kanady w dobie belle epoque ukazuje przemiany gatunkowe w ówczesnej dramaturgii. W historii Kanady okres ten charakteryzuje się dynamicznym rozwojem nie tylko gospodarczym i społecznym, lecz także kulturalnym. Z wybranych miniatur wyłania się obraz teatru niesłychanie różnorodnego, definiującego w pewien sposób na nowo swoją tożsamość na fali przemian społecznych i kulturowych "pięknej epoki" oraz poszukującego nowych rozwiązań dotyczących konwencjonalnej dramaturgii. Ich autorzy zaliczają się do teatralnych minores, jednak ich wkład w kulturę teatralną pozostaje wybitny. Przedstawione sztuki nigdy wcześniej nie ukazały się w języku polskim. Prezentują one kulturę teatralną pozostającą pod wpływem tradycji anglojęzycznych i francuskojęzycznych oraz odzwierciedlają nową koncepcję dramatu w teatrze frankokanadyjskim w schyłkowej fazie belle epoque oraz przed Wielkim Kryzysem lat trzydziestych XX wieku, kiedy teatr francuskojęzyczny, dzięki dynamicznej obecności, tworzył niepowtarzalną atmosferę teatralną Montrealu.

Wielcy polskiego średniowiecza

Macin Sałański

Polska w XV wieku stanęła na progu mocarstwowości. Choć w poprzednim stuleciu dopiero wychodziła z chaosu rozbicia dzielnicowego, w ciągu stu kilkudziesięciu lat zbudowała środkowoeuropejską potęgę. Przyczyniło się do tego wielu ludzi – o najważniejszych z nich pisze Marcin Sałański w „Wielkich polskiego średniowiecza”. Król Kazimierz III Wielki – reformator i budowniczy. Wybitni ojcowie polskiego Kościoła: arcybiskup Jakub Świnka, „chrzestny” zjednoczenia Polski, oraz biskup Zbigniew Oleśnicki, bezwzględny polityk i pobożny patriota. Zawisza Czarny – europejski celebryta i bystry przedsiębiorca. Jan Długosz – kronikarz „złotej epoki”, który nie stronił od plotek. Wreszcie Ścibor ze Ściborzyc – jeden z najznamienitszych możnowładców regionu, który wybrał służbę... u Zbigniewa Luksemburczyka. O nich wszystkich przeczytasz na łamach tego ebooka. Marcin Sałański ze znawstwem rysuje obraz polskiego XIV i XV wieku – epoki, która kojarzy się nam z wojnami z Krzyżakami i skomplikowanymi układami dynastycznymi. Pokazuje ją poprzez konkretnych ludzi: zajmujących się polityką czy własną pozycją, a jednocześnie służących ważnej sprawie i głęboko religijnych. Nie mieli oni kompleksów i szli ku wyznaczonym celom. To obywatele państwa, z którego możemy być dumni – Polacy zasługujący na uznanie. A przy okazji, bohaterami „Wielkich polskiego średniowiecza” są ludzie, których biografie i czasy w których żyli to niemal gotowe scenariusze fascynującego serialu telewizyjnego czy krwistej powieści. Marcin Sałański – historyk, absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, doktorant w Zakładzie Historii Średniowiecznej IH UW. Pasjonat historii średniowiecza, szczególnie nieoczywistej historii gospodarczej oraz wypraw krzyżowych. Autor popularnych ebooków „Wyprawy krzyżowe. Zderzenie dwóch światów” i „Elita władzy w Królestwie Jerozolimskim (1174–1185)” opublikowanych przez portal Histmag.org.

Wielcy szpiedzy PRL

Sławomir Koper

Epoka Polski Ludowej to czas ożywionej działalności szpiegowskiej sukcesy i porażki wywiadu oraz kontrwywiadu, agenci obcych służb, szpiegostwo militarne i przemysłowe. Czym naprawdę zajmowali się Ryszard Kukliński, Marian Zacharski, Tomasz Turowski i Jerzy Pawłowski? Jak wyglądała zimnowojenna wymiana szpiegów na berlińskim moście Glienicke? Co oznaczało słowo wtórnik i w jaki sposób tworzono fałszywe tożsamości? Na czym polegała słynna operacja o kryptonimie Żelazo? Jak potoczyły się losy tych, którzy zrezygnowali ze współpracy z wywiadem PRL-u? Czy szpiedzy wiedli luksusowe życie, jakie znamy z filmów o Jamesie Bondzie? Czy wywiad naprawdę nie wybacza zdrady i z premedytacją eliminuje byłych agentów ku przestrodze pozostałym? O brawurowych akcjach, tajemniczym i brutalnym świecie zdecydowanych na wszystko mężczyzn oraz pięknych i niebezpiecznych kobiet opowiada wytrawny znawca PRL-u Sławomir Koper.

Wielcy zapomniani Dwudziestolecia

Paweł Rzewuski

Paweł Rzewuski podjął się przedstawienia czytelnikom sylwetek niezwykłych przedstawicieli polskiej nauki i kultury. Nie wszystkie przedstawione opowieści kończą się happy endem. Wszystkie natomiast są prawdziwe. Inspirują i uczą historii w niesztampowy sposób. W książce przedstawiono sylwetki następujących postaci: Stefan Grabiński – polski Edgar Allan Poe Franc Fiszer – Sokrates Warszawy Alfred Tarski – twórca definicji prawdy Bolesław Wieniawa-Długoszowski − poezja, szabla i wódka Jan Łukasiewicz – logik nieklasyczny Aleksander Wat i jego Bezrobotny Lucyfer Kazimierz Dąbrowski – (anty)psychiatra Zula Pogorzelska – „urocze zjawisko” Kazimierz Ajdukiewicz – twórca definicji znaczenia

Wielcy zapomniani dwudziestolecia. Część 3

Paweł Rzewuski

Naukowcy, twórcy, politycy – ich sława przemija szybciej niż może się to wydawać. Już po raz trzeci zapraszamy na spotkanie z zapomnianymi, a ważnymi postaciami z dziejów II Rzeczpospolitej. Paweł Rzewuski przedstawia postaci, bez których dwudziestolecie wyglądałoby zupełnie inaczej.   Dwudziestolecie międzywojenne to okres, na którym III Rzeczpospolita chętnie się wzoruje. Gorące spory polityczne, magia rozbudowującej się Gdyni, heroiczna walka o scalenie ziem trzech rozbiorów – to wszystko silnie oddziałuje na wyobraźnię. Trudno się dziwić bo II RP to, pomimo wszystkich swoich słabości końca, kraj sukcesu.   Niektórych bohaterów tych wydarzeń doskonale pamiętamy. Demiurdzy polityki – Piłsudski, Dmowski, Witos. Pisarze, o których do dziś uczy się w szkołach: Żeromski, Reymont, Nałkowska. Ale nie tylko oni tworzyli polskie dwudziestolecie. Wielcy politycy mieli swoich współpracowników od nie zawsze czystej roboty. Klasycy literatury mieli groźnych konkurentów, którzy sprzedawali znacznie większe nakłady książek…   Czy wiedzą Państwo z kim w czasie studiów mieszkał na stancji Witkacy? Który polski matematyk mógł zapłacić karierą za udział w antycarskich demonstracjach? Który z wielkich pisarzy do ostatka bronił Polski choć bez trudu mógł ją opuścić, idąc w ślady większości kolegów po piórze? Nie zwlekajcie, tego wszystkiego i wiele więcej dowiecie się z książki Pawła Rzewuskiego!   Książka zawiera sylwetki następujących postaci:   Stanisław Car – władca paragrafów Juliusz Kaden-Bandrowski – zapomniany następca Żeromskiego Tadeusz Dołęga-Mostowicz - heros literatury popularnej Stefan Maciejewski – pierwszy kat II Rzeczpospolitej Eligiusz Niewiadomski – malarz zapomniany Leon Chwistek − baron Brummel de Buffadero Bluff Kazimierz Twardowski – nauczyciel nauczycieli Tadeusz Kotarbiński – człowiek dobrej roboty Lucjan Emil Böttcher – między matematyką a lewitującymi stolikami   Paweł Rzewuski – redaktor portalu Histmag.org, filozof i historyk. Autor hitowych publikacji z serii „Wielcy zapomniani dwudziestolecia” oraz książki „Warszawa — miasto grzechu: Prostytucja w II RP”.

Wielcy zapomniani Dwudziestolecia. Część II

Paweł Rzewuski

Zaledwie kilka miesięcy temu przedstawialiśmy pierwszy tom z serii „Wielcy zapomniani dwudziestolecia”, a już możemy z dumą zaprosić do lektury kolejnej części. Paweł Rzewuski znów jest w dobrej formie, przedstawiając czytelnikom spojrzenie na lata 1918-1939 nieco inne od tego najczęściej spotykanego. Postaci przedstawione przez autora są krwiste i wyraziste. Inspirują. Poznajmy więc nieznane dwudziestolecie! W książce przedstawiono sylwetki następujących postaci: Bruno Jasieński – futurysta-stalinista Stefan Wiechecki (Wiech) – Homer warszawskich ulic Wacław Kuchar – sportowiec uniwersalny Janusz Kusociński – fenomen światowych bieżni Mojżesz Presburger – niszczyciel kwantyfikatorów Stanisław Leśniewski – logik radykalny Józef Maria Bocheński – mnich, logik, żołnierz Leopold Lis-Kula – heros II Rzeczpospolitej Gwido Langer – szara eminencja polskiego wywiadu

Wielcyśmy byli i śmieszniśmy byli

Juliusz Słowacki

Wielcyśmy byli i śmieszniśmy byli... Wielcyśmy byli i śmieszniśmy byli,  Bośmy się duchem bożym tak popili,  Że nam pogórza, ojczyste grobowce  Przy dźwięku fletni skakały jak owce,  A górom onym skaczącym na głowie  Stali olbrzymy — miecza aniołowie. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.