ZŁOta miłość

Anna Klimczewska

Złota miłość uwiedzie tych, którym spodobał się dokument Oszust z Tindera, i tych, którzy z wypiekami na twarzy śledzili losy bohaterek serialu Seks w wielkim mieście. To hybryda gatunkowa, łącząca ze sobą elementy romansu, powieści obyczajowej i kryminalnej. Przyjaciółka Olgi, Monia, nieświadomie wiąże się z oszustem matrymonialnym Kamilem. Z kolei Lena, córka Olgi, rozpoznaje w nim swojego byłego faceta Bartka, który ją wykorzystał i okradł, a potem uciekł. Nie ma jednak na to żadnych dowodów i nikt jej nie wierzy. W końcu i ona uznaje, że musiała się pomylić. Jedynie rozdarta między córką a przyjaciółką Olga ma wątpliwości i rozpoczyna prywatne śledztwo. Ania Klimczewska wróciła! Ponownie powierza nam opowieść o naszych tęsknotach, marzeniach i słabościach. Lekkość i swoboda, z jaką autorka mierzy się z emocjami, budując swoje historie, dorównuje tylko wyczuciu tego, o czym kobiety chcą czytać! Jest tu przyjaźń, kobiece wsparcie, szczerość i duuużo seksu. Ale niech nie zwiedzie Was pozorna lekkość bytu. Okazuje się, że Złota miłość to poważna sprawa. ANNA KALCZYŃSKA Ta książka zaskakuje nieoczywistymi smakami jak czekolada z chili i anyżowe dropsy. Pychota! ALEKSANDRA KONIECZNA Muszkieterki wracają! Najnowsza książka Anny Klimczewskiej jest zgrabna jak sylwetki bohaterek. Proporcje są tu idealne! Mamy pikanterii na tyle, by nikogo nie oburzyć (za bardzo :) ), zwrotów akcji wystarczająco dużo, by nie znudzić się lekturą ani na chwilę, mamy miłość i tę trudną, i nieoczywistą, i odważną, i mamy też co najmniej kilka powodów do zdziwienia i wkurzenia! Bo mamy tu też uwodziciela z piekła rodem, przy którym słynny oszust z Tindera to grzeczny chłopiec MATEUSZ HŁADKI To opowieść, która daje do myślenia, bawi i wzrusza, ale chwilami też przeraża. Ileż tu emocji! Świetna lektura, polecam! DARIA WIDAWSKA Kobieca siła i wsparcie. Ta książka pokazuje, jak wielką mają moc. IWONA KUTYNA

Złota nitka

Eliza Orzeszkowa

Eliza Orzeszkowa Złota nitka ISBN 978-83-288-2610-6 Czy taki dzień, jakim był dzisiejszy, nazwać można pięknym czy brzydkim? sama nie wiem. Zależy to zapewne od upodobania i usposobienia. Jedni lubią słońce upalne i błękity, usiane iskrami, inni, zmęczeni może nieco któż oprócz nich powiedziéć może czém? z rozkoszą topią oczy w chmurném sklepieniu, w mgle, w zmroku. Dziś po południu wyszłam na przechadzkę, za dwór, za drogę, którą jeżdżą i chodzą ludzie, w pole da... Eliza Orzeszkowa Ur. 6 czerwca 1841 r. w Miłkowszczyźnie Zm. 18 maja 1910 r. w Grodnie Najważniejsze dzieła: Nad Niemnem (1888), Cham (1888), Meir Ezofowicz (1878), Gloria victis (1910), Dobra pani (1873), A...B...C... (1873), Niziny (1885), Dziurdziowie (1885) Polska pisarka nurtu pozytywizmu znana pod nazwiskiem męża, Piotra Orzeszko, nazwisko rodowe: Korwin-Pawłowska. Publikowała pod pseudonimami: E.O., Bąk, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Pierwszymi jej tekstami były powieści tendencyjne (Marta 1873); cele swojej wczesnej twórczości przedstawiła w rozprawach: Kilka uwag nad powieścią (1866) i Listy o literaturze (1873). Drugim etapem pisarskim Orzeszkowej był realizm (Nad Niemnem), oscylujący niekiedy w kierunku naturalizmu (Dziurdziowie). Teoretycznoliterackie opracowanie założeń powieści realistycznej znalazło się w rozprawie O powieściach T.T. Jeża z rzutem oka na powieść w ogóle (1879). Późne utwory noszą cechy prozy modernistycznej (tom Gloria victis). Najsłynniejsza powieść Orzeszkowej, Nad Niemnem, dotyczy tematu tożsamości narodowej, będąc jednocześnie uczczeniem powstania styczniowego, w którym autorka czynnie brała udział. Samo powstanie było bardzo ważną częścią jej życia - w swoim domu ukrywała ostatniego dyktatora tego zrywu narodowego, Romualda Traugutta, osobiście też organizowała zaopatrzenie i pomoc lekarską dla powstańców. Pisarka utrzymywała ścisłe kontakty ze środowiskiem literackim: M. Konopnicka była jej bliską przyjaciółką jeszcze z pensji; ożywiona korespondencja łączyła Orzeszkową z L. Méyetem i Z. Miłkowskim; była związana z tygodnikiem Bluszcz. Nominowana do Nagrody Nobla w 1905 r., przegrała jednak z H. Sienkiewiczem. Twierdziła, że literatura powinna odpowiadać za los społeczeństwa. autor: Bartłomiej Sandomierski Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Złota powiastka

Jerzy Bandrowski

Opowiadanie utrzymane w duchu purenonsensu - o "złotej powiastce", pięknej, baśniowej historii, która czasem przytrafia się każdemu człowiekowi. Letnią porą, wśród roześmianych, bawiących się ludzi, bohater upojony hiszpańskim winem spotyka tajemniczą, lecz bardzo pewną siebie kobietę.

Złota rączka - i 10 innych opowiadań erotycznych wydanych we współpracy z Eriką Lust

Praca Zbiorowa

Henry pracuje na platformie wiertniczej na Morzu Północnym. Pracuje po 12 godzin dziennie. Po dwóch tygodniach wraca na stały ląd, by odpocząć i spędzać dnie z kumplami. Noce spędza z kobietami - zaspokajając je, uwalnia swoje emocje. Jego zasada jest prosta: nowa noc to nowa kobieta. Tylko raz robi wyjątek. Dla kobiety imieniem Clara. Złota rączka - i 10 innych opowiadań erotycznych wydanych we współpracy z Eriką Lust: Nowy przyjaciel - Obserwator - Mięso - Facet do towarzystwa - Złota rączka - Czerwony brylant - Szybując pośród chmur - Zniewolona przez mojego pana - Uwiedziona w bibliotece - Feminista - Na tylnym siedzeniu

Złota rączka - opowiadanie erotyczne

Marianne Sophia Wise

"Nagle mignęła mi przed oczami twarz Clary. Obróciłem lekko głowę i zobaczyłem, jak patrzy na mnie z okna salonu, obserwując, co robię. Chwilę później wyszła na zewnątrz, wciąż ubrana w kimono z flamingami. Podała mi wodę z lodem. Przyłożyłem szklankę do ust, wyobrażając sobie, że to jej nagie ciało." Henry pracuje na platformie wiertniczej na Morzu Północnym. Pracuje po 12 godzin dziennie. Po dwóch tygodniach wraca na stały ląd, by odpocząć i spędzać dnie z kumplami. Noce spędza z kobietami - zaspokajając je, uwalnia swoje emocje. Jego zasada jest prosta: nowa noc to nowa kobieta. Tylko raz robi wyjątek. Dla kobiety imieniem Clara. To opowiadanie erotyczne zostało opublikowane we współpracy ze szwedzką producentką filmową Eriką Lust. Jej misją jest ukazanie ludzkiej natury i różnorodności w historiach pełnych namiętności, intymności, pożądania i miłości.

Złota rączka - opowiadanie erotyczne

Veronica Must

Była szczupła, ale nie wychudzona. Płaski brzuch, talia i wystające biodra tworzyły figurę klepsydry. Od pępka do łona biegła nieco ciemniejsza linia, która miała ten sam odcień, co jej włosy. Z jakiegoś powodu, nie czuliśmy cienia zażenowania, gdy ją tak obserwowałem. Obdarowała mnie swoim pięknym uśmiechem i weszła do wody. Było dla mnie zagadką, dlaczego jeszcze nikt nie zajął się tą piękną kobietą, może sama tego nie chciała". Często wspominam czasy, gdy pracowałem jako mobilny monter dla pewnej fabryki pomp. Praca dawała mi możliwość podróżowania do ciekawych miejsc, w których spotykałem wspaniałych ludzi. Szczególnie ciepło wspominam gospodarstwo na wyspie Bornholm, w którym ugościła mnie Pia. Od razu przypadliśmy sobie do gustu. Pia zaoferowała mi nocleg, a ja pomogłem jej z różnymi rzeczami w gospodarstwie. Szybko sprawiła, że już nigdy nie chciałem stamtąd wracać.

Złota Reguła

Agnieszka Białomazur

Nikodem spotyka sympatycznego starszego pana. Podczas codziennych odwiedzin dowiaduje się ciekawych informacji o potędze ludzkiego umysłu, nieograniczonych możliwościach, przyciąganiu obfitości. W ostatnim dniu poznaje Złotą Regułę.

Złota rybka

A. S. Puszkin

Historia o rybaku i złotej rybce, a także jej morały dydaktyczne, pojawiają się w literaturze każdego rodzaju. Chciwość, niezależnie od statusu społecznego i kraju pochodzenia, kieruje ludźmi od zawsze, znajdując odzwierciedlenie w każdej sferze życia. Jednak czy prawda stara jak świat, że pieniądze szczęścia nie dają, na pewno jest jedyną właściwą?

Złota strategia marki. Droga do przewagi rynkowej i wyższych zysków

Jarek Szczepański

Teraz strategia jest prosta! Wspaniałe firmy i marki zwyciężają dzięki unikalnym strategiom. Strategia jest dziś w modzie. Jednak nadal uważa się ją za zawiłe i trudne zagadnienie. Czy słusznie? Okazuje się, że strategia to — wbrew pozorom — prosta sprawa. Skomplikowaną czynią ją jedynie teoretyczne rozważania. Odejdź od teorii i skup się na realiach! Oto książka specjalnie dla Ciebie. Napisana przez praktyka dla praktyków. Znajdziesz tu prostą i niezawodną metodę projektowania strategii na każdym poziomie organizacji biznesowej: dla marki, firmy i rynku. Zawartą tu wiedzę popierają dziesiątki przykładów wprost z życia. Dowiesz się z nich, jak najlepsi rozwiązywali strategiczne problemy i jak budowali swoją przewagę rynkową. Zobaczysz, jakie wskazówki i praktyczne narzędzia są przydatne w pracy menedżera. Autor książki wie, że każdy potrzebuje dobrej strategii i każdy jest w stanie ją stworzyć. Trzeba tylko poznać reguły gry, a te opisane są w niniejszym poradniku. Zacznij osiągać więcej dzięki lepszej strategii.

Złota strategia marki. Droga do przewagi rynkowej i wyższych zysków. Wydanie II poszerzone

Jarosław Szczepański

Przewaga dzięki strategii ― to prostsze, niż myślisz! Odpowiednia strategia to gwarancja sukcesu. Tę prawdę znali wielcy wodzowie i menedżerowie ― ci, którzy osiągali cele uważane za niedostępne. Dla rozwoju marki i firmy znaczenie strategii jest wręcz kluczowe, zwłaszcza dziś, w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości. Dlatego nowe wydanie książki Złota strategia marki. Droga do przewagi rynkowej i wyższych zysków zostało wzbogacone o obszerny dodatek poświęcony budowaniu przewagi konkurencyjnej w nowoczesnym, przeładowanym informacjami świecie.  W tym fachowym poradniku znajdziesz sprawdzone i niezawodne metody, dzięki którym od podstaw zaplanujesz i zbudujesz strategię marki na każdym poziomie organizacji biznesowej ― nie znajdziesz natomiast zawiłego teoretyzowania. Autor bowiem jest praktykiem i pisze dla praktyków; przytaczając dziesiątki przykładów z życia wziętych, pokazuje, że stworzenie dobrej strategii może być proste. Trzeba tylko wiedzieć, jak to robić ― a tego właśnie nauczy Cię ta książka!

Złota Wojna

Aleks Sadowski

Młoda, wojownicza księżniczka Żaneta z rodu Gryfów zostaje zaproszona do Imperialnej Rady Wojny, gdzie ma doradzać władcy Świętego Imperium. Jako jedyna zauważa, że w państwie dzieje się coś złego, co Imperator i Rada zdają się ignorować. Fala morderstw wysoko postawionych członków dworu, napady bandytów i wybuchająca wojna domowa potwierdzają jej obawy. Żaneta postanawia działać i decyduje się na własną rękę odkryć prawdę Pełna tajemnic i wartkiej akcji powieść Aleksa Sadowskiego zadowoli zarówno miłośników fantasy, jak i zagadek detektywistycznych. Aleks Sadowski, ur. 2003 zamieszkały w Pruszkowie pasjonat sztuki i rękodzieła, jubiler i projektant biżuterii, a przede wszystkim pisarz z zamiłowaniem do tematyki fantastyczno-przygodowej. Postanowił stworzyć i opisać własny, pełen magii, cudów i tajemnic, owiany nutą grozy świat i opowiedzieć ciekawą historię zamieszkujących go bohaterów.

Złote korony księcia Dardanów

Eugeniusz Paukszta

Doskonale napisana powieść przygodowa dla młodzieży napisana w starym, dobrym stylu. Jej akcja rozgrywa się w Turcji, dzięki czemu zapoznajemy się z egzotyczną kulturą i historią tego kraju, mającego, jak się okazuje, pozytywne związki z Polską i Polakami. Niezapomniany klimat, świetne pisarskie rzemiosło, wątek romansowy, archeologia. Książka bawi – ucząc. Dalsze losy głównego bohatera – Julka – Eugeniusz Paukszta opisał w książce „W cieniu hetyckiego sfinksa”. BEATA (lubimyczytac.pl): Rewelacyjna powieść przygodowa dla młodzieży. Raczej retro, zachwycałam się nią w dzieciństwie, ale nic nie straciła przez lata, przeczytałam ją ponownie z ogromną przyjemnością. Opowieść o przygodach młodego Polaka w Turcji, wykopaliska archeologiczne, poszukiwanie skarbu, tańczący derwisz, niebezpieczeństwo i pierwsza miłość. Ponadczasowa powieść. Historia polskiej osady Adampol w Turcji oraz mieszkającej tam ludności polskiej. Uczy patriotyzmu, uczy zachowania i życia, przyjaźni. Szczerze polecam. CHMURKA78 (lubimyczytac.pl): Powieść przygodowa, którą czytałam z wypiekami na twarzy w szkole podstawowej. Myślę, że w porównaniu do współczesnych powieści dla dzieci, jest zdecydowanie bardziej wartościowa. Przekazuje wiele cennych informacji o Turcji, życiu jej mieszkańców, środowisku naukowym. Wartka akcja trzyma w napięciu i na szczęście wszystko kończy się dobrze. HIVTH (lubimyczytac.pl): Przeczytałem dwukrotnie, pierwszy raz z dobrych dziesięć lat temu, w czasach fascynacji Niziurskim, Nienackim, Verne czy Bahdajem, nie mając pojęcia ani o podróżach (tym bardziej tymi po Turcji czy Bałkanach), ani o archeologii. Już wtedy powstało właśnie dzięki dwóm częściom powieści Paukszty moje wyobrażenie tego eurazjatyckiego kraju, a zarazem, w pewnym sensie, wymarzony obraz przyszłości, która, w odróżnieniu od nierealnych przedstawień w stylu Indiany Jonesa, wydawała się być osiągalna. Było w nim to obowiązkowe zderzenie kultur, zderzenie cywilizacji i dzikości, czarne dziewczęce oczy i fascynujące podłoże archeologiczno – historyczne. Drugi raz książkę skończyłem ledwie kilka dni temu, będąc w trakcie trzeciego roku studiów archeologicznych i mając dawno licencjat z geografii, samemu całkiem niedawno pracując na wykopaliskach w Turcji. Co więcej – zjeździwszy już autem nie tylko Bałkany, ale i dużą część tego wspaniałego kraju. Wrażenie w ogóle nie osłabło, wręcz przeciwnie – chociaż nigdy nie byłem w okolicach Troi, Assos czy Canakkale, po moich własnych przygodach czułem się, jakbym niemalże brał udział w całej wyprawie opisywanej przez Pauksztę i towarzyszył bohaterom aż do samego końca, ciesząc się wraz z nimi z wielkiego odkrycia. A i sporo informacji o Dardanach z pewnością może się przydać komuś zainteresowanemu historią tych obszarów. Warto od razu sięgnąć po drugą część serii (i niestety ostatnią, trzecia bowiem nigdy nie została ukończona z powodu przedwczesnej śmierci autora). Nota: cytowane powyżej opinie cytowane są we fragmentach i zostały poddane korekcie. Projekt okładki: Pola Augustynowicz.

Złote myśli kobiety. Wiersze zebrane

Maria Pawlikowska Jasnorzewska

Najpełniejszy zbiór poezji Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej w jednym tomie. O sobie pisała: "Po prostu trudno być mną. Tyle kantów". Maria Pawlikowska-Jasnorzewska posiadała niezwykły dar opisywania nastrojów, uczuć i stanów ducha. Potrafiła lekko i ulotnie - z wrażliwością na rzeczy z pozoru nieistotne - przekazać to, co trudne do uchwycenia, niewyrażalne. Ale dopiero najpełniejsze wydanie wierszy, zbierające także odnajdywane przez ostatnie lata teksty, pokazuje kanty, paradoksy i półcienie jej poetyckiego dorobku. Jako poetka ceniona była przez wszystkich - od skamandrytów, przez Juliana Przybosia aż po Czesława Miłosza. Mijają kolejne dekady, a jej dar zachwytu i intensywności odczuwania fascynuje kolejne pokolenia. Była istotą z gorącej krwi, cienkich kości i kobiecego, kruchego ciała, które tylko pragnęło kochać. A jednak była przy tym i nimfa grecką, i najadą, i sylfidą, i piękną czarownicą, którą wciąż spotykały niezwykłe przygody. Magdalena Samozwaniec Pewne jest, że taki stan euforii, miłosnego uniesienia był jej stanem naturalnym. Potrzebowała tego, aby istnieć. I nie chodziło tylko o to, aby ktoś ją kochał. Ona sama potrzebowała kochać. [] Gdy kochała, pisała wspaniałe wiersze. Nawet wtedy, gdy ukochany ją zawodził, też pisała o miłości, tyle że o miłości rozczarowanej. Gdy brakowało kochania, usychała jak kwiat. Simona Kossak

Złote piachy

Sylwia Siedlecka

To nie jest książka o słonecznych czarnomorskich kurortach, które zwykle stają nam przed oczami, kiedy myślimy o Bułgarii. To portret kraju o znacznie surowszym obliczu, na którym piętno odcisnęło ponad trzynaście stuleci burzliwych dziejów. Sylwia Siedlecka opisuje ostatnie kilkadziesiąt lat: komunistyczną Bułgarię rządzoną twardą ręką Todora Żiwkowa, okres niełatwej transformacji oraz bułgarską teraźniejszość. Pisze o miejscach, czasach i ludziach przede wszystkim o ludziach. O jasnowidzącej Wandze, właścicielu bułgarskiego cyrku, premierze Bojku Borisowie, który karierę polityczną rozpoczynał jako ochroniarz Żiwkowa, architekcie, który zaprojektował gigantyczny, przypominający ufo monument, symbol bułgarskiego socjalizmu, o filozofce Julii Kristevej i dyskusjach na temat jej współpracy z tajnymi służbami, o mieszkańcach współczesnej Sofii. O dramatycznej historii zabliźnionej w ludzkich życiorysach, wrośniętej w architekturę, wykrzyczanej w ludowych pieśniach, wytańczonej w choro. Na taką książkę o Bułgarii czekaliśmy od lat.

Złote pocałunki

Antologia

Zbiór świetnie napisanych opowieści niezwykłych i niesamowitych. Znakomite opisy, zaskakujące zakończenia przełożył Zygmunt Niedźwiecki. Treść: Catulle Mends (1841 1909): ZWIERCIADŁO, CUDZOZIEMKI, TCHÓRZ, FATALNE ŻYCZENIE, BARONOWA DE TRFL, ZŁOTE POCAŁUNKI, Alfons Daudet (1840 1897): KOZA PANA SEGUIN, ARLEZJANKA, LATARNIA MORSKA W SANGU INAIRES, STARUSZKOWIE, ŚMIERĆ DELFINA, PAN PODPREFEKT NA WSI, ZGON SEMILLANTY, Guy de Maupassant (1850 1893): HORLA, PORTRET, Edgar Allan Poe (1809 1849): ZDRADZIECKIE SERC, MALSTROM, ZADZIWIAJĄCE ODDZIAŁYWANIE MESMERYZMU NA UMIERAJĄCEGO

Złote rymy

Pitagoras

Pitagoras był wyznawcą orfizmu, który praktykowano we wszystkich greckich koloniach: Mówi się zaś na ogół, iż Pitagoras był naśladowcą Orfeusza, jeśli chodzi o sposób mówienia i myślenia. Członkowie wspólnoty w podobny sposób oddawali cześć boską Pitagorasowi, czcząc go np. jako Apollina Pytyjskiego. Najbardziej pewnym źródłem informacji o moralności Pitagorasa mogłyby być Złote rymy, których jest co najmniej przypuszczalnym autorem, choć nie wiadomo jak wiele z tej treści pozostało takie, jak w wersji oryginalnej. Trudno odróżnić poglądy Pitagorasa od przemyśleń następców ze szkoły pitagorejskiej często przypisywanych przez nich mistrzowi. Pitagoras cenił bardzo przyjaźń, i mimo że Diogenes przypisał sentencję zupełnie innym filozofom greckim, podobno On to pierwszy powiedział, że przyjaciele powinni mieć wszystko wspólne i że przyjaciel jest [dla człowieka] drugim ja. (Za Wikipedią).