Zielona rdza

Edgar Wallace

Dla adwokata Jamesa Kitsona to dzień pełen wrażeń. Czuwa przy łożu konającego przyjaciela Johna Millinborna i pomaga milionerowi spisać testament. Dostaje od niego przy okazji prośbę o odnalezienie zaginionej w świecie siostrzenicy. Gdy wychodzi do apteki po lek dla chorego, spotyka odrażającego włóczęgę. Po powrocie do rezydencji przyjaciela odkrywa, że oprych dźgnął Millinborna w brzuch i tak zakończył jego żywot. A to dopiero początek zawikłanej historii kryminalnej... Na bazie powieści nakręcono w 1919 r. film "The Green Terror".

Zielona ścieżka sukcesu. Praktyczny przewodnik dla małych i średnich firm w zarządzaniu środowiskowym

Justyna Berniak-Woźny, Małgorzata Gosek

Wszystko, co musisz wiedzieć o raportowaniu zgodnym z ideą zrównoważonego rozwoju Ochrona środowiska naturalnego i wpływ biznesu na jego stan to temat, który coraz intensywniej angażuje zarówno opinię publiczną, jak i instytucje zarządcze Unii Europejskiej. W efekcie pojawiają się przepisy nakładające na przedsiębiorstwa nowe obowiązki w tym obszarze. Takie jak choćby unijna dyrektywa CSRD, która weszła w życie w 2022 roku. W pierwszej kolejności obejmuje ona obowiązek raportowania zrównoważonego rozwoju przez duże przedsiębiorstwa (tzw. raportowanie ESG), jednak z uwagi na zasadę przejrzystości w łańcuchu wartości wymogi te są przenoszone także na ich dostawców i dystrybutorów ― a więc głównie małe i średnie firmy. Dla wielu podmiotów z sektora MŚP to nowy temat, a procedury okazują się niełatwe do wdrożenia. Można co prawda skorzystać z usług firm doradczych, ale ten rynek nie jest jeszcze wystarczająco rozwinięty. Dodatkowo korzystanie z oferty doradztwa w zakresie zarządzania środowiskowego wiąże się zwykle ze sporymi kosztami. Optymalnym rozwiązaniem jest ta publikacja: wszechstronny przewodnik po zagadnieniach związanych z raportowaniem środowiskowym, skierowany przede wszystkim do małych i średnich przedsiębiorstw. Zawiera nie tylko teoretyczne podstawy, ale przede wszystkim praktyczne narzędzia i wskazówki, które pomogą skutecznie zaangażować się w proces raportowania zgodnego z ideą zrównoważonego rozwoju.

Zielona transformacja gospodarki i finansów samorządowych

Andrzej Miszczuk, Alicja Sekuła, Magdalena Miszczuk

Książka wpisuje się w nurt publikacji poświęconych przeciwdziałaniu zmianom klimatu, degradacji środowiska i możliwościom wdrażania zrównoważonego rozwoju. Punkt wyjścia rozważań stanowią dwa dokumenty: Agenda 2030 i Europejski Zielony Ład, a także warunki i możliwości ich operacjonalizacji na szczeblu ogólnokrajowym i lokalnym. Zagadnienia omówione w monografii skupiają się na przyczynach i skutkach zmian klimatu, znaczeniu i wytycznych dotyczących zielonego budżetowania oraz stanu zaawansowania tego procesu, głównie w krajach UE, w tym także w Polsce, analizie źródeł samorządowych dochodów z punktu widzenia możliwości wdrażania rozwiązań dotyczących ochrony środowiska i zrównoważonych finansów, a także na sposobach pomiaru lokalnej i regionalnej transformacji. W publikacji omówiono m.in. takie kwestie, jak: zmiany klimatu jako uwarunkowanie zielonej transformacji, społeczno-ekonomiczne konsekwencje zmian klimatu, zielona transformacja jako instrument budowania odporności klimatycznej, wybrane obszary zielonej transformacji w gospodarce lokalnej i regionalnej, miasta jako miejsca integracji obszarów zielonej transformacji, konsekwencje zielonej transformacji dla budżetu samorządowego i budżetu państwa, zielone finanse publiczne, budżet samorządowy odzwierciedleniem polityki władz lokalnych i społecznych preferencji, istota zielonego budżetu - inicjatywy i działalność OECD na rzecz opracowywania zielonego budżetu, dochody polskiego samorządu terytorialnego z perspektywy zielonych finansów, zielona transformacja finansów publicznych - dotychczasowe doświadczenia, inicjatywy i stan zaawansowania wdrażania zielonego budżetowania w Unii Europejskiej, miary lokalnej i regionalnej zielonej transformacji

Zielona transformacja sektora bankowego. Regulacje i zielone instrumenty finansowe

Justyna Zabawa, Magdalena Markiewicz, Monika Wieczorek-Kosmala

Celem monografii jest dostarczenie czytelnikom wiedzy na temat regulacji, narzędzi oraz praktyk wykorzystywanych w bankowości w nowych uwarunkowaniach związanych ze zrównoważonym finansowaniem. Problematyka zielonej transformacji sektora bankowego została przedstawiona w ujęciu wielowymiarowym. Obok głównego kontekstu bankowości komercyjnej w pracy uwzględniono również aspekty związane z bankowością spółdzielczą oraz inwestycyjną. Ponadto odniesiono się do znaczenia banków centralnych oraz ich waluty cyfrowej dla procesu zielonej transformacji. Książka jest skierowana do badaczy, inwestorów, przedsiębiorców oraz wszystkich zainteresowanych tematyką zrównoważonego finansowania i zielonej transformacji gospodarczej. Dzięki szczegółowej analizie regulacji i praktyk może być cennym źródłem wiedzy dla osób odpowiedzialnych za wdrażanie zasad ESG w swoich organizacjach. Unikatowość tej publikacji polega na kompleksowym podejściu do tematu zrównoważonych finansów poprzez połączenie analizy regulacji z praktycznymi przykładami zastosowań w sektorze bankowym.

Zielona wyspa czy ruchome piaski. Prawda o polskiej gospodarce

Janusz Szewczak

Zdecydowana większość polskiego społeczeństwa kompletnie nie zdaje sobie dziś sprawy, w jakim stanie są nasze finanse publiczne. Tymczasem, jak pisze Janusz Szewczak, zamiast zieloną wyspą - Greenlandią - możemy być, niestety, drugą Irlandią, o której jeszcze kilka lat temu tak bardzo marzył premier Donald Tusk. Poruszane przez autora zagadnienia to m.in. kryzys, dług publiczny, sprzedaż narodowego majątku, system emerytalny i polityka monetarna. Janusz Szewczak (ur. 1953) - prawnik, analityk gospodarczy, specjalista z zakresu finansów i prawa finansowego, bankowości, makroekonomii. Ekspert i doradca sejmowych komisji śledczych do spraw prywatyzacji PZU oraz do spraw prywatyzacji banków. Nieugięty krytyk procesu prywatyzacji systemu bankowego w Polsce. Były pracownik naukowy i wykładowca na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Informatycznej. Publicysta ekonomiczny, autor licznych opinii i ekspertyz dotyczących procesów gospodarczych i przekształceń własnościowych. Główny ekonomista SKOK.

Zielone Berety

William Kennedy

Odosobniony obóz Armii USA Fort Marion w Północnej Karolinie z pozoru niczym nie różni się od innych tego typu obiektów. Jest jednak pewna różnica: szkolą się tu Zielone Berety, członkowie najbardziej elitarnej jednostki Sił Specjalnych. Właśnie w Fort Marion kolejne roczniki komandosów poddawane są morderczemu szkoleniu, podczas którego uczą się między innymi jak bezgłośnie zabijać, bezlitośnie przesłuchiwać jeńców lub... otruć ludność całego miasta. Nagle, ku przerażeniu dowództwa jednostki, okazuje się, że najwyraźniej jeden z Zielonych Beretów zaczyna wykorzystywać świeżo nabyte umiejętności przeciwko swoim przełożonym...

Zielone i złote

Albert Wojt

Seria brutalnych morderstw i innych przestępstw. Kryminał policyjny rozgrywający się na początku lat 90. XX wieku w Warszawie. Wśród jego bohaterów na pierwszy plan wybija się Ewa – młoda, atrakcyjna i ... bezwzględna dziewczyna. Na planach dalszych, mamy galerię niebanalnych typów ze środowiska przestępczego. Śledztwo prowadzą, nie przebierając w środkach, znani z wielu poprzednich kryminałów tego autora porucznik Mazurek i chorąży Pozorski. Teraz już jednak nie są milicjantami, ale policjantami, gdyż nastały nowe czasy. Ich znakiem jest też przemianowanie Wydawnictw Ministerstwa Obrony Narodowej, które wydało większość kryminałów Wojta, na wydawnictwo Bellona, które opublikowało „Zielone i złote” zachowując jednak popularną markę kryminalnej serii – Labirynt. Cóż, czasy się zmieniły – jednak przestępczość i opisujące ją kryminały nic nie straciły na popularności. AGNIESZKA SAPIGÓRSKA: Warszawa kryminalna, początek lat dziewięćdziesiątych. Ewa Modlińska to szczupła, atrakcyjna, ciemnowłosa dziewczyna, zaradna i bezwzględna. Jej celem jest dostatnie, wygodne życie, interesują ją tylko tytułowe „zielone i złote”, czyli forsa, forsa, forsa. Mężczyzn traktuje jako środek do osiągnięcia wymarzonego statusu – jest utrzymanką wielu panów, którzy zarabiają niekoniecznie legalnie. Zwodzi, kłamie, kręci, udaje głupszą niż jest, byle tylko utrzymać się na powierzchni. Michał Kałucki – wysoki barczysty blondyn około trzydziestki z zaczątkami łysiny. Jego poznajemy jako pierwszego. Właśnie opuścił warunkowo więzienie i wraca do domu i do Ewy, której oczywiście nie zastaje. Jest złodziejem, mistrzem otwierania zamków. Odsiedział trzy lata w Rawiczu nie sypnąwszy wspólników. Kiedy jednak przychodzi po swoją dolę, tamci twierdzą, że wydali wszystko na adwokata i zapewnienie godnych warunków życia Ewie, o co prosił sam Michał. Anatol Grąbiela – wysoki, tęgi szatyn koło pięćdziesiątki. To on był jednym ze wspólników Kałuckiego i kolejnym sponsorem Modlińskiej. Za kasę z napadu wybudował sobie piękną willę. Czy uszczknął coś z części należnej byłemu więźniowi? Bardzo możliwe. Bolesław Jeziorowski – tęgi czterdziestokilkulatek pochodzący ze Szczecina. Kombinator i przemytnik. Nawet „znajomych” z półświatka potrafił okantować, a Ewa mu pomagała. To jego zwłoki zostają znalezione jako pierwsze. „Oberwał kozikiem między żebra i wyzionął ducha” we własnym domu. Adam Lichoń i Mieczysław Papieracki – dwaj kuple Michała Kałuckiego, jeszcze z piaskownicy. Proponują mu skok na willę bogatego gościa, a ten przyjmuje propozycję. Przecież jest najlepszy w swym fachu, bez niego chłopaki nie otworzą sejfu. Francouis Desquriac – bujne kręcone włosy w kolorze dojrzałego zboża, gładka wypielęgnowana i młodzieńcza twarz – dobiegający czterdziestki Belg z domieszką krwi francuskiej i polskiej lubi swoje odbicie w lustrze. Ma koneksje, ma pieniądze i potrafi być bezwzględny. Skoro jest przestępstwo, musi być i organ ścigania. Całą tą sprawą od początku zajmują się porucznik Mazurek i chorąży Pozorski, a zwłokami – lekarz medycyny sądowej – Kawecki. Panowie krążą po dzielnicach Warszawy, szukają poszlak, próbują uzyskać jakieś informacje, a nie jest to proste, kiedy właściwe każdy, kto mógłby powiedzieć coś w tej sprawie, ma sporo za uszami i woli zachować milczenie. Jednak powoli, ale uparcie brną do przodu. Pierwsze, papierowe wydanie tej książki ukazało się nakładem wydawnictwa Bellona (Warszawa 1991) w serii „Labirynt”. Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 35. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

Zielone kasztany

Janusz Domagalik

Powieść dla młodzieży, której akcja rozgrywa się pod koniec lat 70-tych XX wieku w Warszawie. Główni bohaterowie, to Irmina i Marek – rodzeństwo nastolatków. Ich problemy i skomplikowane relacje – z najbliższymi, ze światem – stanowią jej motyw przewodni. Autor zastosował (z powodzeniem!) ciekawą metodę narracji, która odbiega od tradycyjnej – nie dopowiada bowiem wszystkiego do końca, dając czytelnikowi przestrzeń na jego własne interpretacje.  Na motywach zaczerpniętych z „Zielonych kasztanów” powstał w 1986 roku film pod takim samym tytułem (scenariusz i reżyseria: Wojciech Fiwek). RECENZJA, KTÓRĄ NAPISAŁA JEŻANNA (2013): Kilkunastoletni Marek mieszka z dziadkiem, matką i młodszą siostrą Irminą. Jest członkiem klubu sportowego i zapalonym piłkarzem, marzy o zagranicznym obozie sportowym. Ma grono znajomych i jednego wroga (a przynajmniej tak mu się wydaje). Niepokoi się  o dziadka, którego czeka poważna operacja. Niepokoi się o matkę, która staje się coraz bardziej nerwowa, smutna i nieobecna. Martwi się o piękną siostrę, którą aż nadto interesują się jego szkolni koledzy a ona sama buduje wokół siebie mur niedomówień i tajemnic. Przy tym daje się wciągnąć w szkolne, koleżeńskie zatargi, zachowując jednak przy tym wrodzoną wrażliwość i chęć poznania prawdy. I dążenie do jej odszukania jest właśnie czynnikiem, który determinuje przebieg akcji i sposób odczytania przesłania powieści. Konstrukcja fabuły jest dość prosta ale nie jednowymiarowa. Znajdziemy tu przeskoki w czasie, wątki wspomnieniowe, niedopowiedzenia. Czytanie „Zielonych kasztanów” to jak układanie wieloelementowych puzzli – początkowo wszystko idzie gładko, ale im dalej się posuwamy, tym więcej napotykamy trudności z wpasowaniem odpowiedniego kawałka. Nie inaczej jest podczas lektury książki Domagalika. Pełny ogląd wydarzeń otrzymujemy dopiero po przeczytaniu całości i przemyśleniu pewnych, zaakcentowanych przez autora wątków. Co spowodowało narastający dystans pomiędzy członkami kochającej się przecież rodziny? Co sprawiło, że Irma nie potrafiła porozumieć się z matką a trzymała się blisko dziadka? Jaką rolę odegrało w tej historii spłowiałe zdjęcie z czasów wojny? Dlaczego stary profesor Marka oniemiał na widok siostry swego ucznia? Czy pechowy wypadek Irmy był rzeczywiście do końca przypadkowy? Czy nowo poznana, intrygująca i nieznajoma (czy aby na pewno tak całkiem nieznajoma...?) dziewczyna stała się tą, za którą tęsknił bohater? Zaletą książki jest brak jednoznacznych odpowiedzi. Nie ma tu miejsca na grubo ciosane wątki, jest za to sporo przestrzeni dla własnych domysłów i osobistych odniesień. Być może dlatego właśnie „Zielone kasztany” wywołują to dziwne, zapomniane a przejmujące uczucie... Powraca atmosfera młodzieńczych buntów i niepokoju i te wszystkie znaki zapytania, którymi naznaczone były kiedyś wszystkie zakręty i skrzyżowania życiowych dróg. Przypominają się nieprzespane noce, pełne nieokreślonych tęsknot... za kim? za czym? Janusz Domagalik świetnie buduje atmosferę. Duszny zapach więdnących kwiatów akacji w zamkniętym pokoju koresponduje z nastrojem piętrzących się sekretów rodzinnych, rosnącego oddalenia i niechęci. Krok po kroku poznajemy kolejne niewiadome, razem z Markiem tropimy wzajemne, dość skomplikowane powiązania zdarzeń i ludzi. A gdy już je poznamy, pozostaje interpretacja. Na ile można potępiać kogoś, kto szukał szczęścia a nieumyślnie skrzywdził innych? Do jakiego stopnia nasza teraźniejszość powiązana jest z zapomnianą już przeszłością? Na ile powinniśmy brać odpowiedzialność za siebie i za swoich bliskich? Jaką rolę odgrywa w naszy życiu rodzina? I jak trudna i zawiła jest droga do poznania samego siebie? Z pełną świadomością, że mój obiektywizm w ocenie książki jest, delikatnie mówiąc, dyskusyjny, polecam lekturę „Zielonych kasztanów”. Moim zdaniem to świetne remedium na chwilowe kryzysy związane z upływem czasu dla pokolenia 30+ i starszego. Ale nie tylko. RECENZJA, KTÓRĄ NAPISAŁ PIOTR CHOJNACKI (zacofany-w-lekturze.pl): Co można wiedzieć pewnego o tych pozornie oderwanych obrazach, myślach, które nie układając się nawet w pojedyncze słowa, zdania, wymykają się niepostrzeżenie, zawsze jednak chyba zostawiając ślad. I jeśli kiedyś złożą się w jakąś konstrukcję, czy potrafię wtedy odkryć, w jakiej postaci i w jakim momencie pierwszy raz się z nimi zetknąłem? Takie rozważania snuje Marek, wspominając wydarzenia ostatnich miesięcy, próbując rozumieć, co działo się wokół niego i co działo się z nim samym. Czytelnik nie jest tylko obserwatorem nastoletnich rozterek, staje się ich uczestnikiem, gdy próbuje wraz z bohaterem poukładać w całość okruchy wydarzeń, migawki, retrospekcje, aluzje, napomknienia. Już wydaje się, że zrozumieliśmy, że złapaliśmy sens wydarzeń, gdy autor dorzuca nowy detal i każe nam zmieniać koncepcję. Obraz rekonstruujemy w ogólnych zarysach: konflikt Marka z kolegą z drużyny piłkarskiej, relacje rodzinne: z dziadkiem, siostrą, matką, znajomość z Kaśką. Świat Marka znienacka się komplikuje; chłopak musi podejmować decyzje i ponosić ich konsekwencje; jego decyzje wpływają też na los innych. Gdyby Janusz Domagalik zdecydował się napisać historię kilkunastoletniego Marka od początku do końca, od wprowadzenia w rodzinno-szkolno-uczuciowe perturbacje przez detale tychże perturbacji do ich rozwiązania, dostalibyśmy pewnie niezłą, ale chyba niczym się niewyróżniającą powieść młodzieżową. Za pomocą jednego zabiegu konstrukcyjnego Domagalik sprawił jednak, że jego książka wyłamała się z tego schematu; zaciekawiała i intrygowała, skłaniała do snucia własnych hipotez, wypełniania luk w narracji poprzez odwoływanie do własnych doświadczeń – Marek stawał się przez to kimś bliskim. W pełni zgadzam się z Jeżanną, że to „świetne remedium na chwilowe kryzysy związane z upływem czasu dla pokolenia 30+ i starszego”, nie należy jednak przypuszczać, że „Zielone kasztany” mają wyłącznie wartość sentymentalną: realia (których zresztą nie ma wiele) trochę spłowiały, sama jednak istota książki – zmagania z coraz bardziej skomplikowanymi relacjami z najbliższymi i światem – pozostały aktualne.

Zielone martensy

Joanna Jagiełło

Otylia jest porywająca. Przyciąga każde spojrzenie Feliksa. Ubiera się ekstrawagancko, nie przejmuje się opinią innych, wciąż się uśmiecha. Nic dziwnego, że chłopak szybko się w niej zakochuje. Dopiero po pewnym czasie odkrywa jej sekret. I już wie, że są do siebie bardzo podobni. Feliks robi wszystko, by znaleźć czas dla Otylii, co nie jest łatwe, bo od wyjazdu mamy do pracy cały dom jest na jego głowie! Historia o miłości i samotności, która poruszy niejedno nastoletnie serce. Książka nagrodzona w IV edycji Konkursu Literackiego im. Astrid Lindgren, organizowanego przez Fundację ABCXXI Cała Polska czyta dzieciom.

Zielone miejsca pracy. Uwarunkowania - identyfikacja - oddziaływanie na lokalny rynek pracy

Łukasz Jarosław Kozar

Monografia wpisuje się w nurt rozważań na temat aktualnych procesów i zjawisk związanych z wdrażaniem w praktykę gospodarczą idei zrównoważonego rozwoju. Jej celem jest ukazanie, iż przechodzenie z brązowej gospodarki na zieloną przyczynia się do jakościowej zmiany charakteru miejsc pracy. Powstają tzw. zielone miejsca pracy, które w myśl wieloaspektowych analiz odzwierciedlają założenia zielonej gospodarki. Transformacja obecnego sposobu gospodarowania na bardziej zrównoważony, czyli na zieloną gospodarkę i powstawanie zielonych miejsc pracy, daje szansę rozwoju lokalnego rynku pracy. Korzyści te zostały opisane w prezentowanej publikacji zarówno z perspektywy zmian ilościowych, jak i jakościowych zachodzących na lokalnym rynku pracy.

Zielone migdały, czyli po co światu Kurdowie

Paweł Smoleński

Każdy słyszał kiedyś o Kurdach, ale czy wiemy o nich coś, co wymykałoby się stereotypom powielanym przez telewizyjne migawki? Zielone migdały to owoc podróży do Iraku i Kurdystanu, które autor odbył w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Znajdziemy tu zarówno historię prześladowań Kurdów, jak i ich partyzanckiej walki o niepodległość pod przywództwem klanu Barzanich. Smoleński odwiedza miejsca konstytuujące kurdyjską tożsamość muzeum ludobójstwa w Halabdży i jazydzkie sanktuarium Lalisz, ale spotyka się też ze zwykłymi ludźmi w ich codziennym życiu, pomiędzy pracą a wizytą w centrum handlowym, z powracającymi do kraju emigrantami i tymi, którzy bez wahania oskarżają rządzących o nepotyzm. Ta książka to opowieść o autonomicznym regionie z niezależnym prezydentem, własną flagą i ambasadorami, choć wciąż pozbawionym granic. O narodzie, który skutecznie opiera się fundamentalizmowi islamskiemu i o ludziach pełnych marzeń. O Kurdach i Kurdystanie pisze się i mówi coraz więcej, także w Polsce. Niewiele jest jednak książek o Kurdystanie napisanych tak, jak uczynił to Paweł Smoleński przejmująco i dociekliwe. Autor przypomniał czytelnikom o dramatycznych losach Kurdów, nie unikając trudnych tematów, ale jednocześnie z ogromną sympatią. A przede wszystkim pięknie przedstawił niezłomność naszego ducha, determinację i chęć polepszenia swojego losu, które w ostatnich latach doprowadziły do tak zawrotnego rozwoju irackiego Kurdystanu. "Ziyad Raoof, Pełnomocnik Rządu Regionalnego Kurdystanu w Polsce"

Zielone notatniki

Leopold Tyrmand

To był czwartek, 28 września 1967 roku. Dwa lata po wyjeździe Leopolda Tyrmanda z Polski, kilka miesięcy po opublikowaniu przez niego na łamach paryskiej „Kultury” Porachunków osobistych. Przed drzwiami mieszkania Barbary Hoff w Warszawie stanęło dziewięciu pracowników Służby Bezpieczeństwa. W wyniku przeprowadzonej rewizji skonfiskowano książki (wydany w Londynie tom poezji Broniewskiego, Bagnet na broń czy anglojęzyczną wersję Siedmiu dalekich rejsów), czasopisma (paryska „Kultura”), listy Tyrmanda do Barbary Hoff, liczne kartki pocztowe od bliższych i dalszych znajomych (np. od Konwickiego czy Herberta), różnego typu legitymacje, zapisane po brzegi kalendarzyki i adresowniki, stosy wizytówek, które w przeważającej większości należały do korespondentów zagranicznych czasopism, fotoreporterów, wydawców czy pracowników ambasad. W zbiorze tym trafimy także na dwa niepozorne, zapisane najczęściej zielonym atramentem, notatniki. Są one o tyle ważne i niepowtarzalne, że jako jedyne ilustrują literacką kuchnię pisarza, jego lektury i intelektualne zainteresowania w pierwszych latach po powrocie do kraju. Jednak zanim do tego doszło los rzucał pisarza po wielu europejskich krajach, a wydarzenia, które temu towarzyszyły – bez odrobimy przesady – mogłyby być podstawą sensacyjnego filmu.

Zielone oczy

Stanisław Cat-Mackiewicz

Dla Polaków wojna to coś w rodzaju pojedynku na pistolety dwóch ludzi honoru, otoczonych gromadką sekundantów w sztywnych kołnierzykach i przy udziale chirurga. Tak jak człowiek honoru nie powinien nic takiego zrobić, co by wskazywało, że boi się pojedynku, tak naród powinien ciągle demonstrować, że nie cofnie się przed wojną. Dla Anglików wojna to obrona narodowych interesów, o ile to możliwe, za pomocą przelewania cudzej krwi wystawianie na niebezpieczeństwo innych krajów. Right or wrong – my country. Dla Polaków polityka zagraniczna to scena obrotowa dla deklamacji Słowackiego i innych wieszczów. Zdarza się, że scena się obróci, reżyseria i gwiazdory wyjadą, jeśli nie na Berdyczów, to na Zaleszczyki, a dzieci, dziewczęta nieletnie z nieporównanym heroizmem pójdą w „bój bez broni”, będą rozstrzeliwane, masakrowane, mordowane. Dla Anglii pojęcie „bój bez broni” nie istnieje, a gdyby istniało, miałoby charakter niepoważny, komiczny, coś jak gdyby ktoś zapewniał, że będzie latać, choć nie ma samolotu. Stanisław Cat-Mackiewicz   Mackiewicz porusza sugestywnością narracji, indywidualnością, odwagą. Nie mniej aktualne pozostaje przesłanie jego wywodów. Sprowadza się ono do tłumaczenia sensu uprawiania polityki, negliżowania złudzeń oraz umiejętności zachowania w niesprzyjających warunkach. Z walk, które prowadził, Mackiewicz wychodził pokiereszowany, często zawiedziony brakiem rezultatów, na jakie liczył, zawsze jednak z satysfakcją. Jej powodem była niechęć do występowania w roli pasażera własnego przeznaczenia i racja, którą miewał znacznie częściej niż jego krytycy.   prof. Rafał Habielski

Zielone oczy i inne legendy. Hiszpański z Gustavo Adolfo Bécquer

Gustavo Adolfo Bécquer

Książka dwujęzyczna ** HISZPAŃSKI + POLSKI + AUDIOBOOK **. ** CZYTASZ ** ROZUMIESZ ** ODSŁUCHUJESZ ** UCZYSZ SIĘ JĘZYKA ** Proponujemy czytanie ciekawych książek **W JĘZYKU ORYGINALNYM** z wplecionym polskim tłumaczeniem. Cała treść jest podzielona na akapity. Najpierw czytamy akapit **Z TŁUMACZENIEM**, następnie czytamy tę samą treść bez tłumaczenia, czyli "płyniemy bez asekuracji". Dodatkowo książka posiada QR code do **AUDIOBOOK**, żeby ćwiczyć wymowę. Mózg łączy obcojęzyczne i polskie znaczenia w jedną całość, a czytelnik **UCZY SIĘ JĘZYKA Z PRZYJEMNOŚCIĄ I PRZY OKAZJI**. Z serii mogą korzystać osoby zarówno początkujące i średniozaawansowane (czytając najpierw część z tłumaczeniem, a potem bez tłumaczenia), jak i osoby zaawansowane (czytając w odwrotnej kolejności albo tylko oryginalną treść). ** PEŁNY ORYGINALNY TEKST ** 100 % POLSKIEGO TŁUMACZENIA ** AUDIOBOOK ** Tajemnicze legendy od najważniejszego przedstawiciela hiszpańskiego romantyzmu Gustavo Adolfo Becquer'a. Ciemność zapada szybko. A niektóre opowieści ożywają właśnie wtedy. Zielone oczy z głębi lasu. Przysięga, która nie powinna zostać złożona. I noc, podczas której zmarli wychodzą z grobów... Trzy legendy. Trzy światy, w których miłość, strach i przeznaczenie splatają się w jedno. Becquer snuje opowieści szeptem - takim, który zostaje z czytelnikiem jeszcze długo po zamknięciu książki. To nie tylko historie z dawnych czasów. To lustra naszych pragnień, lęków i dusz, które nigdy nie zaznały spokoju. Pracujemy starannie nad tym, żeby odkrywać dla Ciebie urok oryginalnego języka, zawarty w każdej książce.

Zielone pastwiska

Kasia Bulicz-Kasprzak

Po raz kolejny odwiedzamy Tynczyn, wieś nad brzegiem Huczwy, by poznać dalszy ciąg opowieści inspirowanej prawdziwymi wydarzeniami. Gdy wielki świat martwi się krachem na nowojorskiej giełdzie i olimpiadą w Los Angeles, Tynczyn mówi o ślubie Dołegówny z Dyziem Adamczukiem. Gdy Polska żyje przewrotem majowym, wyborami "brzeskimi" i konstytucją kwietniową, ludzie w Tynczynie wciąż się spierają, czy Jadźka Adamczukowa ukradła krowę Kornelowiczowej czy też nie. Czyżby tutejsi chłopi nie wiedzieli, co się dzieje na świecie? Oczywiście, że wiedzą, wszak czytają gazety. Ważniejsze jednak są dla nich własne sprawy. Trzeba dzieci nakarmić, pole zaorać, len zebrać, fasolę wyłuskać, a tu pogoda marna, drożyzna postępuje, zarobiony pieniądz z dnia na dzień traci wartość. Kto by się przejmował wyborami w Niemczech, gdy do garnka nie ma co włożyć? Okazuje się jednak, że historia ma większy wpływ na losy zwykłych szarych obywateli, niż im się to wydaje. Kto by pomyślał, że zamach na Pierackiego w Warszawie rozpocznie lawinę zdarzeń, które wstrząsną Tynczynem i na zawsze pozostaną w pamięci jego mieszkańców. Nikt nie żyje na marginesie historii, bo, jak powiedziała Teofila Lipczewska: "Cała ta historia to ogromny gmach wzniesiony z milionów ludzkich żyć. Kasia Bulicz-Kasprzak - choć dziś mieszka w mieście, od lat jest związana ze wsią; od pokoleń chłopka, właścicielka niewielkiego gospodarstwa na Zamojszczyźnie. Potrafi doić krowy, prowadzić ciągnik. Odróżnia zboża jare od ozimych i zna tajniki uprawy buraków cukrowych. Niezmiennie fascynuje ją polska wieś, jej specyficzny klimat i relacje między mieszkańcami. Pisarka, matka, gospodyni.

Zielone Pastwiska (Tom 1). Zuchwały plan

Weronika Kurosz

W pogoni za prawdziwą wolnością Akila to buńczuczna i dumna klacz. Kiedy trafia do transportu, u którego celu czeka konie śmierć, nie potrafi poddać się losowi i realizuje spektakularny plan ucieczki. Razem z towarzyszami rusza w poszukiwaniu mitycznych Zielonych Pastwisk, końskiego raju na ziemi. Problem w tym, że w ślad za zbiegami ruszają ludzie, którzy nie spoczną, póki nie dorwą uciekinierów. Ta książka to wzruszająca i pełna zwrotów akcji historia o sile przyjaźni i ogromnej determinacji, by żyć w pełni. To również niepozorna opowieść, która zaskakuje czytelnika życiowymi lekcjami. Adrianna Czekaj, @podczytane Mądra, ciepła oraz niezwykle emocjonalna opowieść, która z całą pewnością skradnie serca wielu czytelników, tak jak skradła i moje. Julita Pasikowska-Klica, Bajkochłonka Ta książka to niesamowita podróż, emocjonalny rollercoaster, mnóstwo kolorów, zapachów, i uczucie, że ktoś ciągle podąża twoim śladem. Jeśli w twoich żyłach płynie choć odrobina krwi mustanga, nie wypuścisz jej z rąk. Ula Rodziewicz @trzykropki_ksiegarnia