Żyj według własnych zasad. Czym jest prawdziwy bunt?

Osho

Wielu z nas wciąż pamięta lata 60. ubiegłego wieku i ruch hippisowski czy jak to pięknie nazwaliśmy epokę dzieci kwiatów. Obecnie, w nowym pokoleniu narasta potrzeba, by zmierzyć się z przestarzałymi strukturami, zbuntować przeciwko brutalnym realiom gospodarczo-politycznym narzuconym przez korporacje, przywrócić znaczenie słowu wolność. Każdy buntownik sprzeciwiający się systemowi powinien mieć w sobie świadomość tego, z czym walczy. Trzeba być dobrym obserwatorem, próbować rozumieć rzeczywistość, aby wypracować skuteczne metody podążania w kierunku nowej wizji świata, opartej na miłości i poszanowaniu wartości ludzkich. Buntownik bowiem nie przynależy do żadnego z istniejących systemów religijnych, społecznych, politycznych. Żyje według własnych zasad. Bunt jest czymś indywidualnym, bez przemocy, pokojowym. Wypływa z miłości. Nie jest nastawiony przeciwko czemukolwiek. Koncentruje się na wspieraniu tego, co jest dobre. OSHO Ludzie mogą osiągnąć poczucie szczęścia tylko w jeden sposób: pozostając w zgodzie z samymi sobą. Wtedy poczucie szczęścia, jak wiosna, zaczyna rozkwitać. Stają się pełni życia, sami będąc radosnymi, przynoszą radość wszystkim wkoło. Są jak muzyka, są jak taniec. OSHO

Żyj zanim umrzesz

Daniel Kolenda

Daniel Kolenda rzeczywiście bardzo dobrze przedstawił prawdę o woli Bożej. Jest jednym z najmłodszych mężczyzn, o których Joel powiedział, że będą "prorokować" (Jl 3,1). Niesie w sobie potężne namaszczenie mocy ewangelii i wiedzy ewangelii. Ta książka jest tego przykładem. Jest "proroctwem" dla tego pokolenia, wzywając je - wzywając ciebie! - do powstania i wykonywania woli tego, który rządzi czasem i wiecznością. Szczerze polecam ci Daniela Kolendę. Przeczytaj tę książkę więcej niż raz. Bóg wielce ci pobłogosławi i użyje jej, by wyposażyć "we wszystko dobre, abyście spełnili wolę jego" (Hbr 13,21). - Reinhard Bonnke CZY JESTEŚ GOTÓW WYPEŁNIĆ SWOJE PRZEZNACZENIE? Wieczny, wszechpotężny i wszechwiedzący Bóg stworzył Cię własnymi rękoma. Zanim się jeszcze urodziłeś, On już miał marzenia związane z Twoim życiem. Ale czasami trudno jest dowiedzieć się, co to za marzenie, albo jak je spełnić. W książce Żyj zanim umrzesz Daniel Kolenda na podstawie Słowa Bożego i własnego doświadczenia pomaga nam odkryć i wypełnić Boże powołanie. Jego rady, które są jednocześnie praktyczne i inspirujące, pokazują: Pięć sekretów odkrywania woli Bożej Jak zacząć poruszać się we właściwym kierunku Co zrobić, kiedy Bóg każe nam czekać Jak trwać w woli Bożej I o wiele więcej... Niezależnie, czy Twoja podróż prowadzi na pole misyjne, czy na studia medyczne... czy jesteś budowlańcem, mamą wychowującą dzieci, biznesmenem, nauczycielem, kucharzem, czy pastorem - możesz doświadczyć cudu woli Bożej dla Twojego życia i przygody, jaką dla Ciebie przygotował. Daniel Kolenda jest misjonarzem-ewangelistą, który przyprowadził do Chrystusa ponad 10 milionów ludzi. Jako następca po ewangeliście Reinhardzie Bonnke, jest prezydentem i dyrektorem "Christ for all Nations" - organizacji, która prowadzi największe przedsięwzięcia ewangelizacyjne w historii. Jest też gospodarzem programu telewizyjnego emitowanego w 118 krajach. Ukończył Southwestern University w Lakeland na Florydzie i Brownsville Revival School of Ministry w Pensacola na Florydzie. Jest to zdecydowanie najbardziej wyczerpująca i praktyczna książka na temat szukania woli Bożej, z jaką się do tej pory spotkałem. Przepełniona jest sugestywnymi ilustracjami zaczerpniętymi ze Słowa Bożego i z osobistych przeżyć autora. Często musiałem zatrzymywać się, aby przemyśleć następujące po sobie wyzwania. - Pastor Weyne Hilsden, King of Kings Community Church, Jerusalem Daniel Kolenda wykonał ekspresyjne dzieło na miarę prawdziwego artysty, przypominające obraz na płótnie, na którym każdy ruch pędzla tworzy nową sekwencję kolorystyczna wyrażającą jego duszę. Wierzę, że jest nowo kształtującym się głosem, który pomoże zdefiniować ewangelizację dwudziestego pierwszego wieku. - Pastor John Kilpatrick, założyciel i prezydent John Kilpatrick Ministries

Żyjąc z demencją. Praktyczne wskazówki dla opiekunów i pacjentów

James M. Noble

Żyjąc z demencją jest przewodnikiem po wszystkich aspektach życia z demencją - czy to w roli pacjenta, czy jego przyjaciela lub opiekuna. James M. Noble przeprowadza czytelnika przez wszystkie etapy choroby. Wyjaśnia, jak rozpoznać pierwsze objawy demencji, jakie są jej stadia, czym się różni choroba Alzheimera od innych rodzajów otępienia. Szczegółowo opisuje sposoby leczenia oraz terapii niefarmakologicznych, a także doradza, jakie zmiany wprowadzić do stylu życia. Tłumaczy, jak wspierać chorego oraz zaplanować długoterminową opiekę nad nim. Przypomina też opiekunom, żeby dbali także o siebie i nie wahali się prosić o wsparcie. Zależało mi na tym, żeby moja książka przypominała spotkanie z lekarzem siedzącym po drugiej stronie biurka w gabinecie, opowiada James M. Noble. Twarzą w twarz podczas szczerej, nieraz trudnej rozmowy. Ta książka jest dla Ciebie, jeśli chcesz się dowiedzieć, co możemy zrobić, żeby lepiej zrozumieć i leczyć demencję teraz i w przyszłości.

Żyjąca Góra

Nan Shepherd

Urzekający obraz piękna szkockich gór W tym mistrzowskim obrazie przyrody Nan Shepherd odmalowuje swe wędrówki po szkockich górach Cairngorms. Natknęła się tam na świat zapierającego dech piękna, a czasem bezlitosnej surowości. Ta bogata poetycka proza otwiera przed nami świat skał, rzek, istot żywych, ale i skrytych aspektów tego górskiego pejzażu. Shepherd poświęciła życie poznaniu esencji gór Cairngorms. W efekcie stworzyła klasyczną medytację nad wspaniałością tego pasma, a także nad wieloraką więzią, jaka łączy nas z dookolnym dzikim światem. Przygotowany podczas II wojny światowej manuskrypt przeleżał nietknięty ponad trzydzieści lat, nim doczekał się publikacji. Książka, która rośnie w miarę jej poznawania. Często czytam Żyjącą Górę, i wciąż mnie zdumiewa. Robert Macfarlane Po jakichś jedenastu stronach, gdzie autorka opisywała widok z pewnego szczytu, czułem coś pomiędzy zachwytem i zawrotem głowy. Zastanawiałem się czy nazywanie tego najpiękniejszą książką nie jest jakimś czczym i płytkim komplementem. Właśnie: czułem coś pomiędzy zachwytem i zawrotem głowy wobec dzieła najpierwszej miary. Guardian Jedno z arcydzieł dwudziestowiecznego pisarstwa o przyrodzie. Herald

Żyje się tylko dziś. Nowa biografia Astrid Lindgren

Jens Andresen

Jens Andersen, wybitny duński biograf, od 30 lat publikuje opowieści o ważnych osobistościach duńskiej kultury, literatury i życia publicznego, takich jak Hans Christian Andersen, Thit Jensen, Tove Ditlevsen, Kim Larsen, królowa Małgorzata i następca tronu, książę Fryderyk. Historia życia Astrid Lindgren pokazuje pomijane dotąd wątki jej biografii i wydobywa zazwyczaj marginalizowane aspekty jej życia, działalności i osobowości. Spotykamy Astrid Ericsson z Vimmerby, fascynującą osobę, która została zawodową pisarką w wieku około czterdziestu lat, poznajemy jej trudne doświadczenia życiowe, nim została bogatą autorką bestsellerów. Andersen przedstawia wszystkie formacyjne doświadczenia przyszłej pisarki: poznajemy małą dziewczynkę, wychowywaną w konserwatywnej chłopskiej rodzinie w Smalandii, młodzieńczo zbuntowaną nastolatkę i jej kontrkulturowe inspiracje („chłopczyce” z lat 20.), młodziutką dziennikarkę, stawiającą pierwsze kroki w zawodzie i wikłającą się w romans z żonatym wydawcą lokalnej gazety, z którym zachodzi w ciążę. Urodzenie pozamałżeńskiego dziecka, małego Lassego, konieczność oddania go na pierwsze lata życia pod opiekę zastępczej matce w Danii, migracja do Sztokholmu w celu uniknięcia skandalu obyczajowego w rodzinnej wiosce, podjęcie pracy zarobkowej i starania o przeżycie w wielkim mieście – czas przed debiutem literackim i przed oszałamiającą falą „Pippimanii”, który ukształtował poglądy i osobowość Astrid Lindgren.   O okolicznościach przyjścia na świat synka Astrid świat dowiedział się pod koniec lat 70., z biografii, której autorką była zaprzyjaźniona z pisarką Margareta Strömstedt, ale dopiero Andersen odtwarza ten wątek krok po kroku, oddając całą jego złożoność i dramatyzm, z sugestywnie przedstawiając osobowość i poczynania przedsiębiorcy Reinholda Blomberga, ojca Lassego. Kolejne etapy barwnego życia Astrid Lindgren – jej długoletnią pracę w redakcji wydawnictwa Rabén & Sjögren, poślubienie Sturego Lindgrena, założenie rodziny i urodzenie córeczki Karin, błyskawiczny rozwój kariery literackiej, rozkład małżeństwa i przedwczesną śmierć męża, poszukiwanie wytchnienia na rodzinnym letnisku na wysepce Furusund – opisuje Andersen pasjonująco i sumiennie. Pokazuje istotne dla niej – zawodowo i osobiście - przyjaźnie. Przede wszystkim jednak życie rodzinne, wychowanie dzieci – doświadczenia, które w decydującym stopniu wpłynęły na jej pierwsze próby literackie. Ważny akcent w tej biografii pada na ostatni okres w życiu pisarki. Osiągnąwszy tak wiele w dziedzinie literatury, angażowała się społecznie i politycznie, już to występując w obronie praw zwierząt, już to krytykując socjaldemokrację za sprzeniewierzenie się dawnym ideom i za niedorzeczności w szwedzkim systemie podatkowym. W końcowej części książki opowieść o życiu i twórczości Astrid Lindgren staje się opowieścią o kulturze XX-wiecznej Szwecji, uświadamiającą odbiorcom, że postępowe szwedzkie urządzenia socjalne i publiczne, w tym związane z równością płci, pomocą uchodźcom nie są wcale starej daty – i że tak zwanego modelu szwedzkiego nie wymyślili wyłącznie politycy. Przeciwnie, zapracowały nań także mądre i samodzielne kobiety, do których zaliczała się autorka znanych na całym świecie książeczek o zbuntowanej rudowłosej dziewczynce. Biografia Astrid Lindgren jest zarówno fascynującą opowieścią o życiu i twórczości jednej z najbardziej znanych i cenionych autorek książek dla dzieci w XX wieku, jak i ciekawym przyczynkiem do poznania szwedzkiej kultury społecznej w XX wieku.

(Żyjemy na dnie ciała...)

Krzysztof Kamil Baczyński

(Ży­je­my na dnie cia­ła...) Ży­je­my na dnie cia­ła. Na sa­mym dnie gro­zy.  Rzeź­bi nas głód cier­pli­wy i tną bia­łe mro­zy.  U okien przy­sta­je­my. Noc za oknem cze­ka  i śmierć się je­ży ci­cho, gdy czu­je czło­wie­ka.    I top­nie­je­my z wol­na. Nie pa­trz­my so­bie w oczy  na dru­gi dzień. Znów czło­wiek uto­pił się w no­cy.  To nie jest smu­tek wia­ry. To ser­ca tak si­wie­ją  i sty­gną co­raz, sty­gną, z mi­ło­ścią i z na­dzie­ją. [...]Krzysztof Kamil BaczyńskiUr. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

żyletki

Miłosz Biedrzycki

Miłosz Biedrzycki * Najlepsze dla mężczyzny (Gregor Samsa) dlaczego znowu jesteś pokrwawiony? a, zaciąłem się przy goleniu. pewnie goliłeś się tępą żyletką. to prawda, ale zauważyłem że im ostrzejszej używam żyletki, tym bardziej... Miłosz Biedrzycki ur. 6 sierpnia 1967 Najważniejsze dzieła: * (1993), OO (1994), Pył/Łyp (1997), No i tak (2002), Sonce na asfaltu/Słońce na asfalcie/Il sole sull'asfalto (2003), Porumb (2013) Poeta, tłumacz, inżynier geofizyk. Książki podpisuje jako MLB, a tytuły wielu jego tomików są równie krótkie jak ten akronim. Urodził się w Słowenii, mieszka w Krakowie. Tłumaczył na polski wiersze Tomaža Šalamuna, prywatnie swojego wuja. Sam jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych autorów wiązanych przez krytykę z tak zwanym pokoleniem bruLionu". Chętnie bawi się językiem, zmieniając np. telefon komórkowy w telefon wielokomórkowy z jamą chłonąco-trawiącą. Krytyczka Anna Kałuża dostrzega w tej poezji efekt oszołomienia realnością. Za książkę poetycką pt. Porumb, polemizującą z poezją Zbigniewa Herberta, Biedrzycki nominowany był m. in. do Nagrody Poetyckiej Silesius i Nagrody Literackiej Gdynia. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Żyrardów

Przemysław Lis-Markiewicz

"Жирардів був для неї цілим світом. Працювала з раннього дитинства на фабриці, була прядильницею, народжувала дітей, нянчила їх, чувала над ними ночами, клала одне на одним в домовину і врешті сама пішла за ними. Тяжка праця, викидні, кровотечі, сухоти і смерть у тридцять з хвостиком..." Роман про перший в історії Європи страйк жінок - страйк жирардівських мотальниць тепер українською з ілюстраціями. Щоранку паровий свисток сповіщав про початок зміни. Одної зарплати не вистачало на утримання сім'ї, тому працювати були змушені не лише чоловіки, а й жінки та діти, які виконували найважчу роботу та отримували наймізернішу оплату. Навесні 1883 р., коли вони становили більше половини з 8 тис працюючих, щось змінилося. Коли більше 250 мотальниць не з'явилося на роботі, це був безпрецедентний акт солідарності. Їх шантажували звільненнями з роботи та виселенням з квартир, та вони не піддалися. Мало того: за кілька днів зупинили цілий завод. Це правдива історія боротьби за рівність, свободу та права, яка, особливо тут і зараз, у Польщі у другій половині 21 століття, є надзвичайно актуальною і варта постійного пригадування.

Żytnia kuma

Małgorzata Maj

Ania i Hania - bliźniaczki, a jakże różne od siebie. Ania psotka, pakuje się w kłopoty. Hania to rozsądna dziewczynka. Czy uratuje swoją siostrę, która dostała się w sidła wiedźmy czającej się w łanach żyta? Bajka „Żytnia Kuma” dostała wyróżnienie w konkursie „Książka przyjazna dziecku”, organizowanym przez Muzeum Zabawek i Zabawy. Jest przeznaczona dla dzieci w wieku od 8 do 14 lat.

Żyto w dżungli

Zbigniew Uniłowski

Żyto w dżungli" to książka opisująca roczny pobyt Uniłowskiego w Ameryce Południowej, gdzie dotarł latem 1934 roku. Przedstawia detale z życia polskich imigrantów w Brazylii: chłopów, których bieda i głód ziemi wygnały z kraju i którzy dopiero tutaj, dzięki własnej ciężkiej pracy mogli stać się gospodarzami. Książka nie jest jednak klasycznym reportażem, a raczej prozą artystyczną o charakterystycznym dla Uniłowskiego stylu. Autor nie ekscytuje się nadmiernie egzotyczną podróżą i miejscem, ale także szczerze zdaje sprawę z rozczarowań, nudy i męki, jakich zdarzało mu się doświadczać.

Żywa i martwa

Magdalena Zimniak

„Umarłam, kiedy odwiedziliśmy babcię w Stanach. Myślałam, że włożą mnie do trumny, ale nie. Przynoszą jedzenie, picie, wmuszają. Migają jakieś twarze. Najczęściej pochyla się nade mną tata. Nie mam siły mówić. Nie mam siły powiedzieć, że jestem trupem”. Maja jest przekonana o własnej śmierci, ale nadal musi funkcjonować w świecie żywych. Zmarłej w tragicznych okolicznościach matki nie pamięta, a ojciec nie radzi sobie z chorobą córki. Tymczasem szkolna psycholożka, zaangażowana w pomoc nastolatce, zaczyna otrzymywać wiadomości z pogróżkami. Komuś zależy, by kobieta przestała interesować się Mają i jej rodziną. Co zdarzyło się w Stanach? Czy klucz do teraźniejszości tkwi w przeszłości? Czy Maja ma jeszcze szanse na ratunek? Ta powieść jest jak cios między oczy. Zachwieje waszym spokojnym światem, a mimo to nie oderwiecie się od niej, dopóki nie przewrócicie ostatniej strony.

Żywe grobowce

Urke Nachalnik

Żywe grobowce są kontynuacją wspomnień autora, zapoczątkowanych w książce Życiorys własny przestępcy. Urke Nachalnik to złodziej recydywista, który dużą część swojego życia spędził w towarzystwie przestępców bądź to na wolności, bądź za kratami. Akcja książki zaczyna się w momencie, w którym siedząc w więzieniu, Nachalnik dowiaduje się, że Polska odzyskała niepodległość. Początkowo łudzi się, że wkrótce wyjdzie na wolność, ale dla takich jak on nie było wówczas taryfy ulgowej. Główną płaszczyzną Żywych grobowców jest życie codzienne w więzieniach, w których przebywał Nachalnik. Początkowo siedział w Łomżyńskim Czerwoniaku, później został przeniesiony do warszawskiego więzienia na Mokotowie. Dzięki Nachalnikowi możemy poznać wiele tajemnic, które skrywają zarówno więzienne mury, jak i świat przestępczy w nich osadzony. Poznajemy więzienną hierarchię, dowiadujemy się, kto jest frajerem, a kto fetniakiem, czym się różnił doliniarz od klawisznika i jak ważną rolę w życiu złodzieja odgrywał jego honor. Po odsiedzeniu całego wyroku, w 1923 roku Nachalnik wyszedł na wolność. Miał zamiar zacząć nowe życie, jednak szara rzeczywistość, która czekała na niego poza murami więzienia, nie pozostawiła mu wiele złudzeń. Mimo szczerych chęci, aby być uczciwym człowiekiem, wciąż ciągnęło wilka do lasu.

Żywe kamienie

Wacław Berent

Akcja wydanej w 1918 roku powieści Wacława Berenta Żywe kamienie rozgrywa się na przełomie XIII i XIV wieku. Opowiada o średniowiecznych wędrownych artystach, których przybycie zmieniło oblicze miasta całkowicie pogrążonego w marazmie. Historia przedstawia zmierzch średniowiecznej kultury teokracji. Utrzymana w duchu Młodej Polski rozprawia na temat znaczenia sztuki i artysty oraz ich posłannictwie.

Żywe morze snów na jawie

Richard Flanagan

Wielki powrót laureata Nagrody Bookera, autora Ścieżek Północy. Piękno ginącego świata, rozpacz, miłość i nadzieja. Życie i śmierć. Anna renomowana architektka z Sydney, Terzo zamożny i pozbawiony skrupułów biznesmen oraz Tommy niespełniony malarz pracujący dorywczo jako rybak czuwają przy łóżku matki w szpitalu w Hobart na Tasmanii. Osiemdziesięciosześcioletnia Francie umiera i jest na to gotowa. Ale dzieci nie akceptują jej wyboru. Użyją wszystkich możliwości wpływów, władzy, znajomości i pieniędzy aby utrzymać matkę przy życiu. Tylko czy mają do tego prawo? Podczas gdy Francie w dziwnych snach na jawie szuka ucieczki od coraz bardziej dojmującej udręki, jej córka z lękiem obserwuje własne ciało: pewnego dnia znika jej palec, innego kolano, potem znikają ludzie. W tym samym czasie pożary trawią australijskie lasy. Wszystko rozpada się, wymiera, ginie. Czy można to zatrzymać? Uratować świat, Francie i miłość? Arcydzieło literatury światowej i sugestywna wizja epoki antropocenu Żywe morze snów na jawie jest jak wzbierająca burza, która oświetla to, co zostaje po przejściu piekła: po części lament, po części sen, po części nadzieja. Opowieść o ekologicznym lęku Żywe morze snów na jawie łączy moralność bajki, żal mowy pogrzebowej i wściekłość kogoś, kto nadal czyta wiadomości. A pod tym wszystkim tli się jeszcze czerwone wspomnienie wszechwładnego ognia z lata 2020 roku. The Guardian Aktualna i ponadczasowa, przepełniona rozpaczą, ale też ożywiona nadzieją, gniewna i zabawna, smutna i poniekąd magiczna. Zadziwiająca książka. The Sydney Morning Herald Błaganie o przywrócenie naszej więzi ze światem, zanim będzie za późno. Tablet Wspaniała, hipnotyzująca powieść () łącząca australijską katastrofę ekologiczną z anomią tasmańskiej rodziny. Harvardreview.org

Żywe trupy

George A. Romero, Daniel Kraus

Przerażająca opowieść grozy i hołd złożony geniuszowi makabry. Para lekarzy patologów zostaje zaatakowana przez martwego mężczyznę, który nie do końca jest martwy. Epidemia zombie szybko rozprzestrzenia się na cały kraj. Czarnoskóra nastolatka na Środkowym Zachodzie toczy bój ze świeżo zmartwychwstałymi przyjaciółmi i rodziną. Na lotniskowcu żywi marynarze ukrywają się przed martwymi, a wśród nich pojawia się samozwańczy prorok głoszący religię śmierci. Zaraza ma oczyścić ludzkość. W studiu telewizyjnym ocalały prezenter kontynuuje nadawanie, podczas gdy jego ożywieni koledzy próbują go pożreć. W Waszyngtonie pracownica federalna cierpliwie monitoruje rozwój epidemii, by pomóc w jej zwalczeniu. Ocaleni postanawiają podążyć na mityczną północ, według pogłoski prawie wolną od zarażonych... Jednak wszędzie wokół grasują nieprzeliczone hordy zombie, a i wśród ludzi powstają bezwzględne bandy łupieżców. Ci, któ- rzy ocaleli, stają się łupem zarówno dla żywych, jak i martwych Każdy film o zombie żyje w cieniu Georgea A. Romero, podczas gdy on sam nie zdążył napisać o nich książki. Na szczęście Daniel Kraus dostarcza nam teraz epicką księgę nieumarłych, którą rozpoczął Romero. Grady Hendrix, autor Jak sprzedać nawiedzony dom

Żywego ducha

Jerzy Pilch

Żywy duch i duchy Oto Jerzy Pilch jakiego nigdy dotąd nie czytaliśmy! Ostatni na statku szaleńców Zagłada cicha jak kot? Potop bez opadów? Terrorystyczny atak z nieba? Globalne wyludnienie? Apokalipsa rozgrywa się w języku. Świat kończy się, bo milknie. Dalekie głuche pożary. Nie ma do kogo gęby otworzyć. Przed aniołem śmierci, który przeszedł przez Warszawę, uchodzi jedynie pisarz odludek . Można powiedzieć trafił żywy duch na swego. Po kolejnych próbach nawiązania kontaktu z kimkolwiek i gdziekolwiek nie może się dłużej łudzić. Został sam. I to sam w sensie ścisłym. Co może robić ostatni człowiek na świecie? Wyruszyć przed siebie? Spać w najlepszych hotelach? Bezkarnie wynosić książki z księgarń i markowe ubrania z najlepszych butików? To co zwykle: łudzić się kasą? Pielęgnować samotność, czyli życie? Gorączkowo upajać się własną wyjątkowością? Tylko właściwie po co? A przedtem było po co? Czy przedtem i potem to jest aż tak wielka różnica? Widziadła coś do niego mówią nie wie co, bo nie wie, czy są z tego świata? A my? Jesteśmy jego urojeniami? Jerzy Pilch