Cywil w Berlinie

Antoni Sobański

Zbiór fascynujących reportaży z hitlerowskich Niemiec napisanych na pięć lat przed wybuchem drugiej wojny światowej. Ich autor – Antoni Sobański jeździł tam kilkakrotnie jako wysłannik Wiadomości Literackich, by na miejscu przekonać się, jak narodowy socjalizm zmienia życie Niemców. Te świetne reportaże dokumentują powstawanie wielkiego zła, pokazują mechanizmy jego przenikania w umysły obywateli oraz ich zatruwania. Tekst ten, oprócz bezcennej warstwy faktograficznej, jest też doskonale, inteligentnie i ze swadą napisany. To literatura naprawdę wysokich lotów! Autor jest naocznym świadkiem słynnego palenia książek, uczestniczy w Parteitagu w Norymberdze, ze zgrozą przysłuchuje się konferencji prasowej psychopatycznego Juliusa Streichera. Wiele uwagi poświęca kwestii żydowskiej i planowej polityce terroru. Interesują go zarówno gospodarka, religia, polityczne represje, status prasy i opozycji, jak i fasony mundurów, nastroje społeczne, życie nocne, moda, wygląd ulicy, położenie mniejszości seksualnych. Sobański był barwną postacią – należał do środowiska inteligencji polskiej, współpracował z Wiadomościami Literackimi” był korespondentem The Times i BBC, był bliskim przyjacielem Iwaszkiewicza, Słonimskiego i Wierzyńskiego. Jego nazwisko pojawia się we wspomnieniach Miłosza i Gombrowicza. Ze wstępu do pierwszego wydania z roku 1934. Od dnia, kiedy zapłonął Reichstag berliński, oczy całego świata zwrócone są na hitlerowskie Niemcy. Z rzadka dochodzą nas wieści o tym, co dzieje się za naszą zachodnią granicą; olbrzymia fala terroru, bezprzykładna w XX wieku, zalewa całe Niemcy, głusząc wszelkie odgłosy tragedii narodu niemieckiego, jakie mogłyby się przedostać na zewnątrz. To też książka Antoniego Sobańskiego zasługuje na szczególną uwagę: jest to pierwsza książka, dająca istotny, prawdziwy i całkiem bezstronny obraz dzisiejszej rzeczywistości niemieckiej. Czy to będzie kwestia żydowska, czy sprawa nastrojów odwetowych, zbrojenia wojenne, sytuacja gospodarcza, wewnętrzne walki polityczne — we wszystkich tych sprawach książka Sobańskiego może być nieocenionym źródłem; daje ona bowiem to, co decyduje niemal o charakterze i przebiegu wszystkich tych procesów: daje odbicie nastrojów wszystkich warstw i ugrupowań społecznych, daje obraz tej myśli, która rzeczywistością niemiecką kieruje. Jest przy tym rzeczą niepośledniego znaczenia, iż pisał ją człowiek całkowicie pozbawiony pasji politycznej, która tak często podaje w wątpliwość wiarygodność relacji dziennikarzy czy polityków. Dzięki temu praca Sobańskiego jest nieocenionym źródłem poznania istotnej, nie sfałszowanej żadnym uprzedzeniem prawdy o tym, co się dzieje w Niemczech. Autor okładki: Marcin Labus

Cywilizacja

Cyprian Kamil Norwid

“Cywilizacja” to utwór Cypriana Kamila Norwida, polskiego poety, prozaika i dramatopisarza. Często jest on uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych. “Cywilizajca” to nowela która całą swoją konstrukcją stanowi wspaniałą metaforę. Statek noszący nazwę Cywilizacja, zabiera na pokład wielu, różnorodnych i fascynujących pasażerów, po czym rusza w podróż wprost ku katastrofie.

Cywilizacja arabska w Hiszpanii

É. Lévi-Provençal

Absolutny klasyk światowej arabistyki - zadziwiająca przenikliwością i intuicją próba syntezy muzułmańskiej Hiszpanii; piękna, potoczysta opowieść o Al-Andalus, napisana w latach 30. ubiegłego stulecia, kiedy atmosfera polityczna w Europie, sukcesy faszyzmu i nazizmu nie zachęcały do pisania dzieł pozytywnie wartościujących semickie dziedzictwo Europy.

Cywilizacja. Legenda

Cyprian Kamil Norwid

Nowela Cywilizacja pióra wybitnego XIX-wiecznego twórcy Cypriana Kamila Norwida (1821-1883) stanowi bardzo czytelną metaforę, ponieważ statek, który takie imię nosi podobnie jak ludzka cywilizacja zabrawszy na pokład wielu pasażerów mknie ku katastrofie. Autor w mistrzowski sposób w tej niezbyt długiej noweli ukazał nam poprzez detal, cząstkę przekrój naszego społeczeństwa, które ostatecznie musi spotkać katastrofa. Budzą grozę ostatnie zdania utworu: A kiedy już nie wiem, które od onej pamiętnej nocy słońce weszło, rozpoznawać zacząłem, iż oparty jestem o ramię siostry szarej, jakoby podobnej do jednej z owych, które na rozbijającym się statku byłem widział. Ale umysł mój był osłabły i zdawało się, że, niewiele już prawa do rzeczywistości posiadającym będąc duchem, począłem spojrzenia moje ograniczać na widnokręgu, niezbyt od dłoni mojej szerszym. Więc patrzyłem na fałdy grube szaty wełnianej, którą zakonnica była osłonięta, i podniosłem palec, ażeby z sukni jej odtrącić plamę zastygłego wosku, którą okapana będąc, wydawało się, jakby jej różaniec bursztynowy po fałdach spływał. Ale ona rzekła mi głosem dziwnym, bo podobnym do wszystkich głosów wszystkich przyjaciół moich: Wosk ten zostaw, albowiem jest z gromnicy, którą na pogrzebie twoim trzymałam w ręku.

Cywilizacja pieniądza

Mirosław Czerwiński (red.)

„Pieniądz to nowa forma niewolnictwa, odróżniająca się od starej tym, że jest niepersonalna – że nie ma relacji międzyludzkiej pomiędzy panem i niewolnikiem” (Lew Tołstoj, cytat z filmu „Money as Debt”). Powyższe stwierdzenie inicjatorzy konferencji potraktowali jako punkt wyjścia do rozpoczęcia dyskusji o kulcie pieniądza. Rozwój społeczny, technologiczny i ekonomiczny doprowadził do sytuacji, w której wszystkie – materialne i niematerialne – elementy przestrzeni społecznej zyskały wymierną wartość – wartość pieniądza. Wartość ta traktowana jest nie tylko jako podstawowy element stratyfikacji społecznej; coraz częściej postrzegany jest także jako narzędzie regulacji społecznych kontaktów i relacji. Niniejsza publikacja to efekt wymiany poglądów i doświadczeń o szeroko rozumianym wpływie i znaczeniu pieniądza we współczesnym świecie. Potrzeba utworzenia przestrzeni do prezentacji teoretycznych, badawczych i metodologicznych osiągnięć w zakresie ekonomizacji i finansalizacji cywilizacji stała się inspiracją do zorganizowania Interdyscyplinarnej Konferencji Naukowej. Jej zasadniczym celem była próba wyeksponowania możliwości kooperacji świata nauki ze światem gospodarki, przekładająca się na możliwość krzewienia istoty badań naukowych w zakresie ekonomii, polityki ekonomicznej i finansów publicznych w przestrzeni praktycznych działań i rozwiązań.

Cywilizacja śmierci. Rosyjski kolonializm na Wschodzie

Kacper Walczak

Rosja od stuleci prowadzi kolonialną politykę na Wschodzie. W minionych wiekach wiele ludów i unikalnych kultur istniejących na rosyjskich rubieżach zostało podbitych, wykorzystanych i bezwzględnie unicestwionych. Oto opowieść o ich cierpieniu. Futra, bogactwa naturalne, tereny gotowe do zasiedlenia, szansa na udowodnienie własnej wielkości - wszystko to skłaniało rosyjskich kolonizatorów do brutalnej ekspansji kosztem miejscowej ludności. Czerkiesi, Czukczowie, plemiona Syberii, mieszkańcy Kaukazu i Turkiestanu, a nawet... Chińczycy! Wszyscy padli ofiarą rosyjskich ambicji. Kacper Walczak z determinacją tropi i obnaża mechanizmy terroru, jakim przez wieki posługiwali się i nadal posługują Rosjanie, przynosząc podbijanym ludom swoją "cywilizację" - cywilizację śmierci. Mechanizmy te, mimo upływu lat, nadal funkcjonują w dzisiejszej Rosji. Jeśli chcesz zrozumieć rosyjski sposób myślenia, współczesne rosyjskie działania oraz dążenia, musisz poznać tę historię! Spotkaj ludy i kultury, które bezpowrotnie zniknęły. Zobacz, jak działa machina rosyjskiego imperializmu. Kup e-booka "Cywilizacja śmierci. Rosyjski kolonializm na Wschodzie"! Kacper Walczak - urodzony w Poznaniu, zamieszkały w Lublinie. W kręgu jego zainteresowań znajdują się zagadnienia związane z historią Rosji, II wojną światową i starożytnym Rzymem. Miłośnik dobrych kryminałów.

Cywilizacja Zachodu na rozdrożach wartości

Elżbieta Królikowska-Avis

W którą stronę zmierza świat, jakie wartości zyskuje, a co gubi? Na te i inne pytania odpowiada znana publicystka Elżbieta Królikowska-Avis Od czasów Wielkiej Rewolucji Francuskiej trwa proces erozji znanego nam świata, rozpiętego w trójkącie: religia chrześcijańska, filozofia grecka i prawo rzymskie. Kilkadziesiąt lat temu tempo rozwoju zmian przyspieszyło i od tego czasu znajdujemy się na zakręcie cywilizacyjnym, na rozdrożach wartości. Kolejny etap systemowej wojny z europejską filozofią państwa i prawa, porządkiem moralnym i społecznym rozgrywa się już na naszych oczach. Co wydarzyło się w ciągu ostatnich dwóch, trzech pokoleń? Czy w życiu społecznym mają zwyciężyć wartości rodem z dekalogu, czy tylko te wybrane z puli w 1789 roku? Elżbieta Królikowska-Avis przygląda się zderzeniu dwóch porządków, nowego i starego, i ukazuje, jak przez ostatnie pięć lat sieć dzisiejszej liberalnej lewicy oplatała wszystkie pola aktywności państw narodowych i ich mieszkańców, co pozwala lepiej i klarowniej zrozumieć istotę i kierunek zmian.

Cywilizowanie dzieci? Społeczno-kulturowe badania dzieciństwa w perspektywie teorii Norberta Eliasa

Zofia Boni, Marta Rakoczy, Marta Bucholc, Julia Harasimowicz, ...

Cywilizowanie dzieci? Społeczno-kulturowe badania dzieciństwa w perspektywie teorii Norberta Eliasa Redakcja naukowa Zofia Boni, Marta Rakoczy Cywilizowanie dzieci to swoiste projektowanie dzieci za pomocą norm, wzorców i wartości uważanych w określonych momentach kulturowo-historycznych za pożądane. Przekonanie, że dziecko musi zostać poddane społecznej i kulturowej "obróbce" dotyczącej jego umysłu, emocji i ciała - czyli tytułowemu "cywilizowaniu" - towarzyszy zachodnim praktykom wychowawczym przynajmniej od czasów Oświecenia. Choć procesy te nie są zjawiskiem nowym, ich intensyfikacja i wieloaspektowość - realizowanie wielu, często sprzecznych założeń i oczekiwań wobec dzieci - są warte analizy. W książce przyglądamy się "cywilizowaniu dzieci" w różnych kontekstach historycznych, łącząc metody i perspektywy kulturoznawstwa, antropologii społecznej, historii sztuki, prawa i socjologii. Interdyscyplinarność tego ujęcia służy pokazaniu złożoności procesów społecznego wychowania. Wraz z autorkami rozdziałów czytamy na nowo teorię Norberta Eliasa przez pryzmat badań dzieci i dzieciństwa, zwracając szczególną uwagę na rolę i sprawczość dzieci w tych procesach. Autorkom recenzowanej monografii udało się zaproponować rzeczywiście nowe ujęcie dzieciństwa w zakresie humanistyki i częściowo nauk społecznych. [...] Przed pomysłodawczyniami tego tomu nikt nie pokusił się o zbadanie użyteczności Eliasowskiego ujęcia "procesu cywilizowania" w próbach zrozumienia i wyjaśnienia różnych form pojmowania i praktykowania dzieciństwa w nowożytnej Polsce. I już ten fakt świadczy o oryginalności przedstawionego tomu. Z recenzji Tarzycjusza Bulińskiego

CYWILNE SŁUŻBY SPECJALNE CBA ABW AW

Patryk Dobrzycki

Patryk Dobrzycki - doktor w dziedzinie nauk społecznych, w dyscyplinie nauk o bezpieczeństwie. Zainteresowania badawcze koncentruje wokół organizacji i funkcjonowania służb specjalnych w państwach demokratycznych. Autor artykułów naukowych związanych z powyższą tematyką. Książka Patryka Dobrzyckiego wpisuje się w szerzej prowadzoną debatę o roli, funkcjach i perspektywach polskich służb specjalnych. Autor rzetelnie scharakteryzował obecny stan organizacji tych służb oraz doświadczenia wynikające z licznych zabiegów reformatorskich tego sektora bezpieczeństwa, prowadzone w latach ubiegłych. Na kanwie tych narodowych doświadczeń sformułował koncepcję zmian, co jest niekwestionowanym walorem monografii. Mimo, że układ organizacyjny służb specjalnych wynika z ich specyfiki funkcjonalnego powiązania z władzą polityczną, to warto w debacie publicznej wskazywać dysfunkcje, których źródłem są normy zawarte w ustawach będących podstawą działalności służb specjalnych oraz wskazywać możliwe sposoby doskonalenia prawa. Autor nie stroni od analizy stanu wywiadu i kontrwywiadu opartej nie tylko o normy prawne, ale też inne źródła powszechnie dostępne. Czyni to jednak rozważnie, unikając formułowania wniosków niemających oparcia w podawanych opinii publicznej faktach. Jest to wartościowa książka, którą powinni przeczytać wszyscy zainteresowani problematyką polskich służb specjalnych. Z recenzji dr. hab. Sławomira Zalewskiego, prof. SWPW w Płocku Problematyka służb specjalnych coraz częściej jest przedmiotem badań i opracowań w polskiej literaturze naukowej, co wiązać należy z konsekwencjami rozwoju społeczeństwa informacyjnego i dostępu do informacji, a także z atrakcyjnością tematu, co z kolei wiąże się z tajemnicą ochraniającą działalność tego typu służb, efektywnością ich pracy i realnym wkładem w funkcjonowanie systemu bezpieczeństwa państwa. Większość prac naukowych w tym zakresie plasuje się w obrębie nauk historycznych, dotycząc historii komunistycznych służb specjalnych, lub nauk prawnych i politycznych dotyczących formalnoprawnych podstaw różnych aspektów funkcjonowania tych struktur w systemie organów i instytucji państwa. Znacznie rzadziej spotkać można prace naukowe mające za przedmiot badań służby specjalne traktowane w kategoriach systemowych i mieszczące się w ramach nauk o bezpieczeństwie. Taką cechę posiada niniejsza monografia, stanowiąc konstrukcję logiczną i zamkniętą tematycznie całość. Jej Autor posługuje się językiem komunikatywnym, niepozostawiającym wątpliwości ani co do poddanych analizie faktów, ani stanowiska w przedmiotowej sprawie. Z recenzji dr. hab. Tomasza Aleksandrowicza, prof. WSPol w Szczytnie

Czad

Stefan Grabiński

Czad Od ja­rów wy­padł no­wy ta­bun po­świ­stów wia­tro­wych i roz­kieł­znaw­szy się sze­ro­ko po za­śnie­żo­nych po­lach, za­rył roz­wście­czo­nym łbem po za­dmach. Po­de­rwa­ny z mięk­kiej po­ście­li śnieg skrę­cał się w po­twor­ne trą­by, le­je bez dna, śmi­głe bi­czy­ska i za­wi­nąw­szy się sto­krot­nym wi­rem, roz­py­lał w bia­łą, syp­ką ku­rza­wę. Po­czął za­pa­dać wcze­sny, zi­mo­wy wie­czór. Ośle­pia­ją­ca biel za­mie­ci przy­bie­ra­ła z wol­na za­bar­wie­nie si­na­we, per­ło­wa śrze­żo­ga ho­ry­zon­tu prze­cho­dzi­ła w po­nu­rą czerń. Śnieg paź­dzie­rzył bez prze­rwy. Du­że, wło­cha­te ko­smy ze­su­wa­ły się skądś z gó­ry bez­sze­lest­nym ru­chem i ście­li­ły war­stwa­mi po zie­mi. [...]Stefan GrabińskiUr. 26 lutego 1887 w Kamionce Strumiłowej Zm. 12 listopada 1936 we Lwowie Najważniejsze dzieła: Demon ruchu (1919), Księga ognia (1922) Jeden z czołowych przedstawicieli przedwojennej polskiej fantastyki, nazywany "polskim Edgarem Allanem Poe". Absolwent Uniwersytetu Lwowskiego (filologia klasyczna i literatura polska). Za życia zyskał krótkotrwałą popularność dzięki opowiadaniom, które i dziś są uznawane za trzon jego twórczości, zdecydowanie ważniejszy niż powieści. Doceniony został jednak przez Karola Irzykowskiego, a po wojnie przez Artura Hutnikiewicza. Grabiński interesował się okultyzmem, stąd jego twórczość pełna jest duchów i zjawisk nadprzyrodzonych. Charakterystyczny jest jednak fakt, że zjawiska te dzieją się zwykle we współczesnej, realistycznie oddanej scenerii. W Demonie ruchu obszarem, w jakim się pojawiają, jest symbol nowoczesności - kolej. Również język Grabińskiego oscyluje między realizmem a poetycznością (sam autor był wielbicielem twórczości Bolesława Leśmiana). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Czahary

Maria Rodziewiczówna

Akcja tej popularnej powieści rozgrywa się w końcu XIX wieku na Kresach. Tytułowe Czahary to majątek stanowiący część spadku, o który spierają się dzieci starego Janickiego. Dwaj zaborczy bracia nie chcą wziąć pod uwagę tego, co należy się trzeciemu, Wacławowi, uznanemu za zaginionego. Ich siostra Kasia upiera się jednak przy sprawiedliwym podziale dóbr. Tylko ona wie, że Wacław żyje... Opowieść o triumfie szlachetności, prawości i kobiecej odwadze na tle wspaniałych, kresowych krajobrazów.

Czahary

Maria Rodziewiczówna

Stary Janicki miał trzech synów i dwie córki. Po jego śmierci dzieci rozpoczęły negocjacje w sprawie podziału spadku, którego częścią są tytułowe Czahary. Dwóch braci chce pozbawić majątku zaginionego przed laty Wacława. Sprzeciwia się temu jedna z sióstr. Dziewczynie zależy na sprawiedliwym podziale, ponieważ jako jedyna wie, że trzeci z braci wciąż żyje. Czy uda jej się przekonać pozostałe rodzeństwo do zmiany decyzji? Czahary" to powieść o uporze i odwadze kobiety, która sprzeciwia się rodzinie i staje po stronie sprawiedliwości. Rodzinnej historii towarzyszą opisy pięknych kresowych krajobrazów z końca XIX wieku.

Czakry. Źródła energii. Praktyczny poradnik

Agnieszka Passendorfer

Czy wiesz, że Twoja siła płynie z wnętrza? Czakry to wiry energetyczne, których stan wpływa na zdrowie człowieka, jego kondycję psychiczną i inne sfery życia. Stąd dbanie o czakry jest dbaniem o siebie. O czakrach mówi się w religiach dharmicznych, między innymi w buddyzmie, hinduizmie, dżinizmie, jednak zainteresowanie nimi staje się coraz powszechniejsze także w naszym kręgu kulturowym. Joga czakr, medytacja czakr czy po prostu opowiadanie o czakrach spotykają się zawsze z tak dużym odzewem, że Agnieszka Passendorfer, joginka od niemal trzydziestu lat, postanowiła zebrać poświęconą im wiedzę w książce. Jednak uwaga! Jak pisze sama autorka: nie jest to książka do czytania. A przynajmniej nie tylko do czytania. To nie powieść, literatura faktu, zbiór anegdot czy zarys historii czakr. To podręcznik i zestaw ćwiczeń. Do czytania jej przyda się... coś do pisania. I gotowość na to, by od czasu do czasu odłożyć książkę, coś zanotować, usiąść do medytacji czy nawet zrobić kilka asan. Samo przeczytanie nawet wszystkich rozdziałów nawet kilkukrotnie raczej nie sprawi, że twoje życie będzie lepsze. To nie jest książka dla leniwych. To książka dla tych, którzy chcą być zdrowsi. Spokojniejsi. Szczęśliwsi! Agnieszka Passendorfer i Czakry. Źródła energii. Praktyczny poradnik w miediach: https://pytanienasniadanie.tvp.pl/60104652/czakry-centra-energetyczne-w-naszym-ciele Podcast ReTreat rozmowa o Czakrach

Czandu. Powieść z XXII wieku

Stefan Barszczewski

Znakomita powieść fantastyczno-naukowa polskiego pisarza. Chociaż nie przewidział, jak niektórzy inni literaci uprawiający ten gatunek, w którą stronę świat podąży (jeśli chodzi o technikę), to przesłanie w niej zawarte mimo wszystko nadal jest aktualne, tyle że na świat trzeba spojrzeć z nieco innej perspektywy, niż przedstawiają go nam media. Z Wikipedii: Pisał utwory o tematyce podróżniczo-przygodowej i fantastyczno naukowej. Wydał też tłumaczenia m.in. Wojna dwóch światów (1907) The War of the Worlds Wellsa czy Wojna w przestworzu (1910) The War in the Air. Należy zauważyć, że powieść Barszczewskiego Czandu (1925) także bazuje na motywach wziętych z Wojny w przestworzu Wellsa występują w niej podobne cudowne wynalazki, te same bitwy, itp. ale jest w niej dodany popularny w owym czasie motyw Polski broniącej się przed najazdem Azjatów. W 1951 jego prace Czandu: powieść z XXII wieku oraz Czerwony mesyasz: (ze wspomnień włóczęgi) zostały wycofane z polskich bibliotek oraz objęte cenzurą.

Czao-Ra. Opowieść północna

Antoni Ferdynand Ossendowski

Biały szpic Czao-Ra to odważny pies łowiecki, który wspólnie ze swoim panem Maruszem wędruje przez piękną, ale i niebezpieczną tajgę. Razem przemierzają okoliczne lasy, wypatrując łosi, zajęcy, kun i lisów, których futra myśliwy mógłby sprzedać kupcom. Pewnego razu Czao-Ra i Marusz spotykają niedźwiedzia. W nierównym starciu potężne zwierzę łamię nogę myśliwego. Co będzie dalej? Czy odważny pies będzie w stanie pomóc swojemu panu? Czy uda im się bezpiecznie dotrzeć do domu? Czao Ra. Opowieść północna to piękna historia o sile przyjaźni człowieka i psa, a także o trudach życia ludzi Północy zmagających się z surową zimą, która trwa tam przez osiem miesięcy w roku.

Czapka topielca

Jerzy Szarecki

"Czapka topielca" to niezwykła opowieść autorstwa Jerzego Szareckiego, która wciąga czytelnika w mroczne i tajemnicze wody Bałtyku. Wykonana z trwałej czarnej skóry, angielska czapka marynarska, wyposażona w wypchane korkiem wnętrze, unosiła się na powierzchni fal, nie tonąc. Mosiężna kotwiczka, pokryta pleśnią i solą morską, sugerowała, że jej właściciel spoczywa już na dnie oceanu, owinięty wodorostami i meduzami. To nie tyle wyjątkowe cechy czapki, co jej ponura historia, skłoniły kapitana do przygarnięcia jej. Wierzył, że jak sznurek powieszonego, tak czapka topielca przyniesie mu szczęście. Mimo ostrzeżeń greckiego towarzysza, który uważał ją za przeklętą, kapitan nosił ją dumnie. Jednakże przepowiednia w końcu się spełniła, a czapka przyniosła mu nieszczęście. Ta pełna napięcia i dramatyzmu historia wciąga od pierwszej strony, obiecując niezapomniane wrażenia miłośnikom morskich opowieści i tajemniczych artefaktów.