Droga Romo

Roma Ligocka

Najnowsza powieść Romy Ligockiej Kontynuacja bestsellerowego "Dobrego dziecka" Kraków, lata 50-te XX wieku. Roma ma już 18 lat i samodzielnie wchodzi w dorosłe życie. Pozostawiona przez matkę, bez kontaktu z doświadczoną osobą, która mogłaby w trudnych życiowych sytuacjach służyć radą i pomocą, młoda dziewczyna wpada we wszelkie pułapki swojego wieku. Środowisko artystów, w którym zaczyna się obracać, fascynuje Romę, ale i przynosi wiele niebezpieczeństw. Alkohol, anoreksja, niechciana ciąża... Sytuację dodatkowo komplikuje powrót matki z emigracji. Roma, nauczona już samodzielności, na nowo musi się oswoić i zaakceptować jej obecność. Droga Romo to do bólu szczera opowieść popularnej pisarki, dzięki której czytelniczki jeszcze bardziej ją pokochają i lepiej zrozumieją jej życiowe wybory.

Droga rzadziej przemierzana

M. Scott Peck

Książka, która wywarła wielki wpływ na życie intelektualne i duchowe kilku pokoleń czytelników na całym świecie Kiedy M. Scott Peck, amerykański psychiatra, myśliciel i neurolog, opublikował w 1978 roku swoją opartą na własnych doświadczeniach terapeutycznych książkę w stosunkowo niewielkim nakładzie 5000 egzemplarzy, zapewne nie przypuszczał, że stanie się ona jednym z największych bestsellerów na świecie i zostanie przełożona na prawie 30 języków. Uznając już w słynnym pierwszym zdaniu swojej książki, że życie jest trudne i że droga do duchowego rozwoju jest długa, autor nie stara się zniechęcić czytelników listą radykalnych i gwałtownych zmian w naszym życiu, ale raczej delikatnie prowadzi ich przez trudny i często mozolny proces w kierunku wyższego poziomu samozrozumienia. Napisana przystępnym stylem, który jest ponadczasowy w swoim przesłaniu odkrycia naszej własnej drogi, książka pozwala nam zgłębić naturę pełnych miłości związków i prowadzi nas ku nowemu spokojowi i pełni życia. Pomaga nam również ustalić, jak odróżnić zależność od miłości, jak stać się bardziej wrażliwym rodzicem i ostatecznie - jak stać się prawdziwym sobą. Droga rzadziej przemierzana była jedną z pierwszych książek zajmujących się psychologią duchowości i utorowała drogę wielu innym, które poszły w jej ślady. Należy ciągle do niej powracać w poszukiwaniu inspiracji i zrozumienia siebie i otaczającego nas świata. LIBRARY JOURNAL

Droga smutku

Robyn Gigl

Porywający thriller z fabułą wyrwaną z pierwszych stron gazet i wyjątkową bohaterką… Erin McCabe jest prawniczą, starająca się wieść spokojne życie po głębokiej, osobistej zmianie. Ale kiedy młoda, ciemnoskóra, transpłciowa prostytutka zostaje oskarżona o zamordowanie syna bogatego polityka, Erin czuje się w obowiązku podjąć się jej obrony. Nawet jeśli zagraża to jej własnej karierze i życiu. Dziewczyna twierdzi, że zabiła syna senatora w samoobronie. Gdy Erin zabiera się za sprawę, okoliczności wskazują na bardziej złożoną i mrożącą krew w żyłach historię, powiązaną z innymi brutalnymi morderstwami… Robyn Gigl – prawniczka i aktywistka – mierzy się z tematem złożoności płci, rasy, władzy i opinii publicznej.

Droga ślepców

Marek Dryjer

Tak znane internetowe serwisy literackie pisały o książce Droga ślepców:   „Droga ślepców składa się ze znakomitych fragmentów, prosta narracja dobrze oddaje charakter utworu, podkreślony przez wiarygodne rozmowy bohaterów, które później przekształcają się w monolog jednej już tylko osoby. Tą osobą jest chłopiec, też narrator, ostatecznie autor, także każdy z nas. Książka zaskakuje swoją innowacyjnością, celowe skracanie dialogów znakomicie oddaje charakter utworu. Autor nie pomaga czytelnikowi, nie podpowiada mu i nie tłumaczy każdego słowa, czy też gestu, pozwala naszej wyobraźni wypracować swój własny klimat. Dlatego jest to wersja minimalistyczna, porównywana do streszczenia, ale jakże jednocześnie prawdziwa. Nie zapominajmy o tym, że świat właśnie dogorywa. Język, którym posługuje się autor, jest bardzo prosty, dlatego uderza w nas od samego początku. Pisarz celowo używa tego typu zdań, prostych określeń, czasami wręcz nawet banalnych zwrotów, które okresowo przekształcają się jednak w liryczne metafory, dodajmy, że dobrze wkomponowane w treść utworu.” Trzynasty Schron     „Nadzieja w tej książce jest najważniejsza. Pozwala wydobyć największe pokłady wiary i dodaje sił. Mordercza walka zostaje w końcu nagrodzona, choć po drodze wymaga ofiar. W finale książka wyjaśnia przyczyny „śmierci klinicznej” naszego świata oraz daje także nadzieję na przyszłość. Czy dobro zatryumfuje a wiara i nadzieja ostatecznie zwyciężą? Czy ci niestrudzeni piechurzy odzwierciedlający przecież nas samych, odnajdą wreszcie tę właściwą drogę do wybawienia? A słońce, które na długie lata także zasnęło, czy na nowo zaświeci pełnym blaskiem? Wiele pytań i tyle samo odpowiedzi i ta niekończąca się wciąż droga. Droga ślepców. Wyniszczający marsz w poszukiwaniu zarówno siebie jak i życia oraz utraconego na długie lata człowieczeństwa. Pamiętajmy o tym, że ta historia może się wydarzyć naprawdę. Oby jednak okazała się tylko i wyłącznie literacką fikcją, bo świat, który prawie nagle umarł, dostał jeszcze jedną szansę. Nie zmarnujmy jej…” Granice.pl     „Droga ślepców ma kilka mocnych stron. Od początku wiemy, że na świecie wydarzyło się coś strasznego, ale aby dowiedzieć się, co to było, będziemy musieli trochę poczekać. Od czasu do czasu dostajemy jakąś wskazówkę, ale nie brakuje również fałszywych tropów. Dzięki temu, to pytanie towarzyszy nam przez całą lekturę i ciągle wypływa na wierzch. Intryguje. Kolejną zaletą jest kreacja świata. Bardzo sugestywna, nieprzyjazna i niebezpieczna. Nie ma co jeść, nie ma co pić, wszystkiego trzeba pilnować i na wszystko uważać. Największym wrogiem człowieka jest drugi człowiek. Tutaj niewielu wyciągnie do ciebie rękę, ale z chęcią zabiorą twój dobytek, a i nie zawahają się wykroić, co lepszych kąsków. Autor potrafi dobrze zbudować napięcie. W książce znajdziemy kilka scen, które potrafią sprawić by czytelnik, poczuł się nieswojo. Co ciekawe, większość tych scen związanych jest z zagrożeniem, które czyha na naszych bohaterów ze strony innych ludzi. Choć może to już nie byli ludzie.” Bramy Grozy     Książka Droga ślepców została zakwalifikowana do Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus 2011 dla książek wydanych w 2010 r.    

Droga tajemnic

Tadeusz Gajcy

Dro­ga ta­jem­nic Błę­kit­nie­ją­cy umar­łych proch  ro­śnie w zie­mi moc­ny jak ży­wioł  i na oczach pi­sze co noc  krę­te zna­ki jak mróz na szy­bie.    Bia­łą czasz­ką ko­ły­sze księ­życ,  sto­sy pla­net utka­nych z ko­ści,  za­gu­bisz się, po­my­lisz -- w tym to­ko­wi­sku zwie­rząt  szkli­stym wło­sem po­ro­słych.    Ła­si się grom i ciem­ność  do twych stóp: skuś się tyl­ko i pod­daj,  a za­ro­śniesz jak li­ściem -- zie­mią  i za­le­je cię ogień i wo­da.    Usta z lę­ku zwiot­cza­łe jak gąb­ka  schy­lisz, po­znasz: mi­ster­ny znak  pi­sze w oczach rę­ką jak lot­ka,  któ­ry ko­ści umar­łych zna. [...]Tadeusz GajcyUr. 8 lutego 1922 r. w Warszawie Zm. 16 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Wczorajszemu, Kolęda, Widma, Do potomnego, Homer i orchidea pseud. Karol Topornicki, Roman Oścień Poeta, prozaik, dramatopisarz, krytyk literacki. Ukończył gimnazjum i liceum księży marianów na Bielanach. Od 1941 r. studiował filologię polską na podziemnym UW. Członek organizacji Konfederacja Narodu; współzałożyciel (1942), a od 1943 r. redaktor konspiracyjnego czasopisma tej organizacji ?Sztuka i Naród?. Żołnierz AK; brał udział w akcji składania wieńca pod pomnikiem Kopernika (25 maja 1943 r.). Zginął w powstaniu warszawskim wraz z Zdzisławem Stroińskim na Starym Mieście. Otrzymał nagrodę na podziemnym konkursie czasopisma ?Sztuka i Naród? za wiersz Wczorajszemu (1942), włączony później do antologii Słowo prawdziwe (1942). Nagrodzony także przez czasopismo ?Kultura i Jutro? (1943) za wiersz Rapsod o Warszawie. Wyraziciel ideowego i artystycznego grupy ?Sztuka i Naród?; w artykule Już nie potrzebujemy (?SiN? nr 11, 12 z 1943 r.) i O wawrzyn (wyd. ?Kierunki? 1967, nr 19) polemizował z literackimi poprzednikami, zarzucając poetom ?Skamandra? bezideowość i koniunkturalizm, a Awangardzie Krakowskiej ? ?ekwilibrystykę intelektualną?; poetów swojej generacji uważał za kontynuatorów katastrofizmu. Sam rolę poety widział w byciu odkrywcą tajemnicy bytu i wychowawcą narodu. W poematach Z dna nawiązującym do przeżyć z wojny obronnej 1939 r. oraz Widma wyd. w debiutanckim tomie z 1943 r. (będącym poetycką odpowiedzią na cykl poetycki Borowskiego pt. Gdziekolwiek ziemia...) zawarł wizję apokaliptycznej zagłady. W śpiewogrze Misterium niedzielne (1943) podjął próbę przezwyciężenia własnego katastrofizmu, przedstawiając świat czasu wojny jako groteskę i nawiązując do folkloru warszawskich przedmieść. W ostatnim tomie zwraca uwagę jego testament poetycki Do potomnego. Często posługiwał się konwencją snu, wizji, sięgał po formy ballady, kolędy, piosenki.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Droga wiodła ugorem. Wspomnienia

Stanisław Sosabowski

Pierwsze od wielu lat wznowienie wspomnień generała Stanisława Sosabowskiego jednej z dramatycznych postaci najnowszej historii Polski, bohatera walk na Zachodzie w czasie II wojny, twórcy pierwszej w historii polskiej formacji spadochronowej. Pierwsza Brygada Spadochronowa zasłużyła się przede wszystkim w bitwie pod Arnhem (Holandia). Wkrótce potem Sosabowski w krzywdzący sposób został przez brytyjskie i polskie dowództwo odsunięty od Brygady. Po wojnie pracował w Anglii jako zwykły robotnik.

Droga zen

Alan Watts

Rzeczowe studium, napisane ze swadą i przystępne. - Philip Toynbee, The Observer Oto mamy wreszcie napisaną w zachodnim języku z zachwycającą przejrzystością próbę umieszczenia zen w kontekście historii religii Wschodu To bez wątpienia najbardziej wszechstronne dzieło na temat zen, jakie do tej pory wyszło spod pióra człowieka Zachodu. - The Listener"

Droga Zoe

Philip Beard

Opowieść o wielkich emocjach, które rozdzierają serce. Oraz miłości, która uzdrawia... Przygotowanie się na odejście najbliższych jest bardzo trudne, zwłaszcza na takie, które przychodzi znienacka. Wie o tym piętnastoletnia Tess DeNunzio, której siostra ginie potrącona przez samochód. Droga Zoe to poruszający list, który Tess pisze do zmarłej siostry. To szczere i intymne wyznanie układa się w niezwykłą opowieść o niej samej, przeżywaniu straty i samotności, odkrywaniu na nowo wspomnień, a przede wszystkim o tym, co tak naprawdę jest ważne. Jedna z najlepszych powieści 2005 roku według Booklist! Główną rolę w filmie na podstawie książki zagrała Sadie Sink, która podbiła serca widzów jako Max w kultowym serialu Stranger Things. .

Droga życia

Bill Johnson

Bill Johnson, szanowany pastor, autor bestsellerów i starszy lider Kościoła Bethel, żyje w kulturze cudów. W swojej przełomowej książce Droga życia nie występuje jako obserwator teologiczny, ale jako aktywny uczestnik historycznego, ogarniającego narody ruchu Boga. Po ponad 40 latach osobistego doświadczenia z Duchem Świętym Bill doradza, jak: • stworzyć nadprzyrodzony „efekt cieplarniany”, który wpływa na otaczający świat poprzez praktykowanie wartości Królestwa • utrzymać przepływ nadprzyrodzonej mocy Boga w swoim życiu, rodzinie i społeczności kościelnej • rozwijać kulturę ceniącą pełnię - ciało, duszę i ducha - w której Królestwo ma namacalny wpływ na wszystkie dziedziny życia • honorowo budować relacje nadprzyrodzone i dostrzegać znaczenie każdej osoby • żyć ukończonym dziełem Krzyża, ponieważ jesteśmy ugruntowani w teologii „Wykonało się” • współpracować z obecnością Świętego Ducha, przemieniającą codzienne miejsca, do których Bóg cię prowadzi • biec w kierunku niemożliwych sytuacji i uwolnić nadprzyrodzone rozwiązania Jezusa Dowiedz się, jak możesz poruszać się w znakach, cudach i nadprzyrodzonej mocy, o których Biblia mówi, że są dla nas dostepne! Bill Johnson jest pastorem piątego pokolenia z bogatym dziedzictwem w Duchu Świętym. Bill i jego żona Beni są starszymi liderami Kościoła Bethel w Redding w Kalifornii i służą coraz większej liczbie Kościołów, które przekraczają granice wyznaniowe, demonstrują moc i partnerują w przebudzeniu. Wizją Billa jest, aby wszyscy wierzący doświadczyli tego poprzez jego bestsellerowe książki Kiedy niebo nawiedza ziemię, Ugościć Boga, Bóg jest dobry i Decydujący moment. Johnsonowie mają troje dzieci i dziesięcioro wnucząt.  

Drogi i bezdroża andragogiki i gerontologii

Olga Czerniawska

Zbiór rozpraw i artykułów prof. Olgi Czerniawskiej tworzonych w ciągu wieloletniej działalności Autorki na polu pracy pedagogicznej i oświatowej z ludźmi dorosłymi. Tematy poruszane tu, to m.in.: edukacja dorosłych, alfabetyzacja, badania biograficzne i ich zastosowanie w kształceniu andragogicznym oraz w badaniach. Autorka rozważa również związki gerontologii i andragogiki, problem czasu w różnych aspektach, edukacji w trzecim wieku, style życia, przekaz wartości przez ludzi starszych w rodzinie, w środowisku lokalnym oraz kolejnym pokoleniom.

Drogi Miłości ukrzyżowanej

Adam Szustak OP

Książka Drogi Miłości ukrzyżowanej Adama Szustaka OP to zapis czterech komentarzy do nabożeństwa drogi krzyżowej, które w okresie Wielkiego Postu ukazywały się przez kilka lat na youtubeowym kanale Langusta na palmie. Nie były one jednak zwykłymi rozważaniami do poszczególnych stacji. Ich publikacja w Internecie wiązała się przede wszystkim z modlitwą, prowadzoną najczęściej na żywo. Jest to więc książka niezwykle osobista, pełna uważności na drobne gesty miłości i dobroci.

Drogi nagich dusz

Kornel Wroński, Filip Podzoba

Drogi nagich dusz to zbiór wyjątkowych wierszy, w których poeci wędrują ścieżkami dotykającymi wiecznej i niezgłębionej tajemnicy istnienia oraz podejmują próbę wkroczenia na drogę przejmującej i nieodgadnionej Nicości. Ukazują stan duszy pogrążonej w rozpaczy, łaknącej zrozumienia i akceptacji, w którym pozostaje niewiele miejsca na nadzieję. Poprzez nawiązania do poezji Micińskiego, Kasprowicza czy Hölderlina oraz do idei myślicieli, takich jak Witkacy, Schopenhauer i Nietzsche, autorzy dają świadectwo uniwersalności przekazu o doświadczaniu egzystencjalnej udręki. Wyciągają rękę do tych, którzy w poczuciu własnego odosobnienia zapominają o tym, że nie są z nim sami. Absolwenci XI Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Dąbrowskiej w Krakowie, studiowali filozofię w Instytucie Filozofii i Socjologii na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Poezja była ich wspólną pasją, natomiast swoją przyszłość widzieli w pomaganiu ludziom, zwłaszcza tym, dla których konieczność istnienia związana jest z przeszywającym ducha cierpieniem, dlatego obaj planowali kolejne studia tym razem miała to być psychologia. Kornel Wroński uzyskał nagrodę specjalną w I Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim O Laur Zygmunta z Opinogóry, II miejsce w I Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Sługi Bożego o. Ludwika Wrodarczyka OMI, a także wyróżnienie w II Pedeutologicznej Wiośnie Poezji. Absolwent Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Napisał pracę licencjacką zatytułowaną Drogi wspólne poezji i filozofii, czyli teoria nagiej duszy oraz filozofia w poezji: starożytności, XIX i początku XX wieku. Filip Podzoba, również zdobywca nagrody specjalnej w III Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim O Laur Zygmunta z Opinogóry, zajmował się tematem Wolność woli w ujęciu Kanta. Przeżywszy 22 lata, odszedł tragicznie, oddając swą duszę kochance lirników

Drogi Święty Mikołaju II. Kto naprawi tę gwiazdkę?

Magda Mazur

Dobry duch świąt Bożego Narodzenia kapryśnie rozdziela swoje łaski. Jednym funduje niezapomnianą  gwiazdkę, innym rodzinny horror z cudnie przystrojoną choinką tle. Kiedy kolejne okienka kalendarza adwentowego tylko przybliżają katastrofę, nie pozostaje nic innego, jak poprosić o pomoc świętego Mikołaja. Kto w tym roku może spodziewać się podarków, a na kogo czeka rózga? Czy bohaterowie pierwszej części rozwiążą swoje problemy? I co spotka nowych? Kontynuacja przebojowego Drogiego świętego Mikołaja z miłością, skandalami, podcastami oraz Toskanią na drugim planie.

Drogi święty Mikołaju. Jak uratować święta?

Natasza Socha, Magda Mazur

Kiedy listopadowe podmuchy wiatru sprawiają, że czasem aż trudno otworzyć drzwi, a w sklepach od rana do wieczora puszczają White Christmas, jedni radośnie zacierają ręce. Inni zaś popadają w głęboką frustrację. Święta Bożego Narodzenia budzą w nas skrajne emocje. Zderzenie dziecięcej wiary w ich magię z pełną niespełnionych oczekiwań rzeczywistością bywa bolesne. Ale i budujące. Czy każde święta można uratować? Odnaleźć ich ducha? Zaspokoić tęsknoty? Drogi święty Mikołaju to powieść o wyboistej drodze do świątecznego szczęścia, którą podążają samotna mama z nastoletnim synem, prawniczka i artysta, tworzący fatalnie dobraną parę i pewna kobieta sukcesu, która nie boi się prawie niczego. Prócz własnej matki.

Drogie dziecko

Marula Liu

Ten zbiór opowiadań Maruli Liu (Liu Zijie) – utalentowanej tajwańskiej scenarzystki i pisarki – jest początkiem nowego kierunku w jej twórczości, która dotychczas kojarzyła się raczej z eseistyką. Jako kobieta nowoczesna, autorka oddaliła się od wzorca z ubiegłego wieku, kiedy pisarze nieuchronnie musieli uwzględniać w swej twórczości wiele tradycyjnych tematów, zakazów i narzuconych form. Marula Liu ogłosiła nadejście nowej ery w literackim świecie Tajwanu. Dzisiejsze społeczeństwo jest otwarte, seks przedmałżeński i konkubinat to już nie tematy tabu, małżeństwo stanowi tylko prawną gwarancję dla dziecka w łonie matki... ale czy cel urodzenia dziecka nie powinien mieć dla współczesnej kobiety głębszego znaczenia?   Marula Liu ma dar opowiadania historii. Jej narrację cechuje unikalny styl, ubarwiony pojawiającymi się od czasu do czasu metaforami – schludnymi, ostrymi i zaskakującymi. Jej pisarstwo jest czyste, niezagmatwane, w kilku słowach wprowadza czytelnika w konkretną sytuację. Do opisu relacji między mężczyzną a kobietą autorka przyjmuje postawę dystansu i obojętności. Nawet opisując sceny seksu, nadal odgrywa rolę przechodnia, przypadkowego świadka. Marula Liu patrzy z góry na obłudnych, tchórzliwych i nieodpowiedzialnych mężczyzn. Każda historia jest jak intrygujący i miejscami zabawny spektakl z momentem kulminacyjnym. I dopiero pod koniec lektury zdajemy sobie sprawę, że kluczem do każdej z tych opowieści jest nasza mała, a jednak wielka, wstydliwa i wspaniałomyślna, absurdalna i piękna miłość. Marula Liu jest głosem tajwańskich kobiet XXI wieku. Posłuchajmy tego głosu.

Drogowskaz

Franciszek Mirandola

Franciszek Mirandola Tropy Drogowskaz Była pełnia. Księżyc świecił jaskrawo, a pnie brzóz połyskały żółtawym blaskiem, na tle czerni zwikłanych, dziwnych kształtów pełniących głąb lasu. Noc nie działała kojąco. Wydawało się, że księżyc przybrał maskę słońca i przedrzeźnia oto śpiącego władcę dnia. Cienie były jak aksamit czarne, przepastne, by otchłanie, w które zapadały oczy śledzące formy znane czy prawdopodobne. Zapadały i nie znachodziły niczego, czasem tylko dos... Franciszek Mirandola Ur. 13 grudnia 1871 w Krośnie Zm. 3 czerwca 1930 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Liber tristium (tomik poezji, 1898), Liryki (tomik poezji, 1902), Warszawianka 1905 roku, Tempore belli (tom nowel 1916), Tropy (tom nowel 1918) Poeta, prozaik i tłumacz okresu Młodej Polski. Sylwetka Mirandoli, w swej złożoności, być może najpełniej wyraża ducha epoki. Z wykształcenia magister farmacji; studiował również filozofię na uniwersytetach w Krakowie, Heidelbergu, Berlinie i Paryżu. Odwiedził Włochy i Anglię; podróż do Indii rozbudziła w nim fascynację buddyzmem. Pochodził z rodziny aptekarzy od pokoleń prowadzących aptekę Pod Jednorożcem w Krośnie. Jego matka była spokrewniona z wynalazcą lampy naftowej, Ignacym Łukasiewiczem. Po powrocie do kraju pracował jako farmaceuta, publikując jednocześnie swoje utwory pod pseudonimem przybranym od renesansowego pisarza Francesco Pico della Mirandoli. Szczególnie godna uwagi jest jego ekspresjonistyczna proza, powstała w okresie I wojny światowej; w drugim tomie nowel Mirandola chętnie sięga po środki nowe w literaturze polskiej: paraboliczność, symbolizm, groteskę, surrealizm, baśniowość. Jego teksty oscylują z jednej strony w kierunku fantastyki, z drugiej dając wyraz ciekawym poglądom filozoficznym autora: był zdeklarowanym darwinistą zainteresowanym zarazem działaniem podświadomości (abonował czasopismo Sphinx, czytał Carla du Prela i Wilhelma Huebbe-Schleidena), filozofią Wschodu czy pracami Nietzschego i Schopenhauera. Był związany z ruchem socjalistycznym i PPS, jest autorem słów do pieśni Warszawianka 1905 roku oraz innych wierszy opublikowanych w antologii Lutnia robotnicza (Kraków, 1906). W latach dwudziestych poświęcił się wyłącznie pracy przekładowej. Tłumaczył teksty wielu autorów, m.in.: Goethego, Verlaine'a, France'a, Rollanda, Kiplinga, Maeterlinka, Andersena, Knuta Hamsuna, Selmy Lagerfof, Tagore'a - jako podstawę traktując tekst niemiecki, oryginalny lub tłumaczenia. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.