Melodia Litny. Rozdroża cienistego szlaku

Łukasz Jabłoński

Wilczy kieł dla morderców, byczy róg dla gwałtowników, wężowy język dla stręczycieli magiczne tatuaże piętnujące zbrodniarzy wszelkiej maści. Czy odważysz się poznać wyklętych? Wkraczającym na rozdroża cienistego szlaku nie dane jest rozkoszować się sielankową aurą czy towarzystwem śmiałków bez skazy. To przede wszystkim kręgi napiętnowanych morderców, rabowników czy nierządnic. Łgarstwa, spiski i walka o wpływy oto codzienność Bastionu. Tam właśnie trafisz wespół z przywódcą osady, Thoregarem, oraz młodym banitą Malbo. Ostatni z wyklętych zapewne nieraz zająknie się na temat nieodległych czasów, gdy był jeszcze cesarzem Dwóch Oceanów. Czy Malbo zazna w Bastionie odmiany losu? Wsłuchaj się uważnie w historię jego ojca, której echa nawiedzają cienisty szlak, a być może zdołasz przewidzieć odpowiedź. O ile pozostali wyklęci darują Ci chwilę wytchnienia Kiedy staję naprzeciw wspaniałego obrazu, uśmiecham się. To wyraz czystej przyjemności obcowania z pięknem, które wzbudza emocje. Powiem tyle czytając tę książkę, również się uśmiechałam. Marta Krajewska, autorka powieści Idź i czekaj mrozów oraz Noc między Tam i Tu

Melodia mgieł nocnych

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Melodia mgieł nocnych(Nad Czarnym Stawem Gąsienicowym) Cicho, cicho, nie budźmy śpiącej wody w kotlinie,  Lekko z wiatrem pląsajmy po przestworów głębinie...  Okręcajmy się wstęgą naokoło księżyca,  Co nam ciała przezrocze tęczą blasków nasyca,  I wchłaniajmy potoków szmer, co toną w jeziorze,  I limb szumy powiewne i w smrekowym szept borze,  Pijmy kwiatów woń rzeźwą, co na zboczach gór kwitną,  Dźwięczne, barwne i wonne, w głąb wzlatujmy błękitną. [...]Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu Zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Na Skalnym Podhalu (1910), Legenda Tatr (1912); wiersze: Eviva l'arte; Hymn do Nirwany; Koniec wieku XIX; Prometeusz; Lubię, kiedy kobieta; Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej; Pieśń o Jaśku zbójniku; List Hanusi. Poeta, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu (Młodej Polski); spośród jego obfitej twórczości poetyckiej najistotniejsze dla historii literatury pozostają wiersze z drugiej (1894), trzeciej (1898) i czwartej (1900) serii Poezji, oddające ducha dziewiętnastowiecznego dekadentyzmu, pesymizmu egzystencjalnego, a także fascynacji myślą Schopenhauera i Nietzschego oraz mitologią i filozofią indyjską, które właściwe było pokoleniu Tetmajera, szczególnie młodopolskiej bohemie. Tetmajer zasłynął ponadto jako autor śmiałych erotyków, a także piewca górskiej przyrody Tatr i popularyzator folkloru podhalańskiego; pisał również dramaty (Zawisza Czarny, Rewolucja, Judasz), nowele i powieści (Ksiądz Piotr; Na Skalnym Podhalu; Legenda Tatr; Z wielkiego domu; Panna Mery). Był przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera, stanowił prototyp postaci Poety z Wesela Wyspiańskiego. Jego ojciec, Adolf Tetmajer, brał udział w powstaniu listopadowym i styczniowym; matka, Julia Grabowska, należała do tzw. koła entuzjastek, literatek skupionych wokół Narcyzy Żmichowskiej. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1884-1886) zaprzyjaźnił się z Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem i Ferdynandem Hoesickiem. Zajmował się twórczością poetycką i pracą dziennikarską w "Kurierze Polskim" (współredaktor 1989--93), "Tygodniku Ilustrowanym", "Kurierze Warszawskim" i krakowskim "Czasie". Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza Adama Krasińskiego (wnuka Zygmunta, zajmującego się wydawaniem spuścizny autora Nie-Boskiej komedii) i w tej roli przebywał w Heidelbergu (1895). W czasie I wojny światowej był związany z legionami Piłsudskiego (redagował pismo "Praca Narodowa"); po wojnie wdał się w spór polsko-czechosłowacki o linię graniczną w Tatrach, był organizatorem Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala oraz prezesem Komitetu Obrony Kresów Południowych. W 1921 został prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Drugą połowę życia poety naznaczyła choroba. Powikłania wywołane kiłą doprowadziły najpierw do zaburzeń psychicznych (które ujawniły się już podczas obchodów 25-lecia jego twórczości w 1912 r.), a w późniejszym czasie do utraty wzroku. Pod koniec życia Tetmajer egzystował dzięki ofiarności społecznej, umożliwiono mu mieszkanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd został eksmitowany w styczniu 1940 r. przez okupacyjne władze niemieckie. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus z powodu nowotworu przysadki mózgowej oraz niewydolności krążenia. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych w Zakopanem; na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Melodia serc

Ewelina Nawara, Justyna Leśniewicz

Jo niespodziewanie zjawia się w Nottingham, burząc tym spokój Liama, który od pierwszej chwili czuje się nią zafascynowany. Młodzi spędzają ze sobą kilka radosnych chwil, szybko jednak ich bajkowa bańka zderza się z rzeczywistością i rozpada w drobny mak. Czy pośród zagubionych fragmentów będą umieć odnaleźć siebie? Czy młody muzyk, który może mieć dziewczyn na pęczki, zdecyduje się ustatkować? Jaki wpływ na ich teraźniejszość będzie miała przeszłość? Poznaj historię wokalisty początkującego zespołu rockowego i dziewczyny, która w codziennej rutynie zgubiła radość życia. Podąż za melodią serc i poznaj tę pełną miłości, pasji i niezwykłej muzyki opowieść. Justyna Leśniewicz i Ewelina Nawara stworzyły duet, który wywołał we mnie równie piękne emocje, co te, powstałe podczas słuchania nastrojowych ballad. Ewa Pirce, autorka powieści Tu i teraz, Zapisane w pamięci Pełna emocji. Przepełniona muzyką. "Melodia serc" to książka, obok której nie możecie przejść obojętnie. K. N. Haner, autorka bestsellerowych powieści dla kobiet Jeżeli to jest debiut, to boję się kolejnej książki. Justyna i Ewelina mocno weszły do literackiego świata, a ja wiem, że to dopiero początek. Polecam? To mało powiedziane. Wy po prostu musicie to przeczytać! Małgorzata Falkowska, autorka powieści Spełniacze, Na lodzie Najpiękniejszą melodią dla człowieka jest bicie jego serca. Moje przy tym debiucie wariowało! Polecam! Bartłomiej Bartoszyński, autor powieści Szukając siebie Znacie to uczucie, kiedy już od pierwszego spotkania czujecie, że nadajecie z kimś na tych samych falach? Liam i Jo od razu złapali wspólny rytm, ale żeby ich serca nauczyły się harmonijnej melodii, muszą stawić czoła ponurym tajemnicom przeszłości. Książkowy debiut Eweliny Nawary i Justyny Leśniewicz poruszy was jak świetny muzyczny kawałek. To świeża, dynamiczna historia, czasem tak słodka, jak babeczki Jo, a innym razem uderzająca w znacznie poważniejsze nuty. Czuję, że ten muzyczny romans stanie się prawdziwym przebojem lata! Maria Zdybska, autorka serii Krucze serce "Melodia serc" to historia, która zawładnie sercami wszystkich czytelniczek, wspólnie z nimi wygrywając niezapomniany rytm. Niesztampowi bohaterowie bawią, zaskakują, wzruszają i angażują na tyle, że od lektury nie sposób się oderwać. Ta historia wniesie powiew świeżości do waszych biblioteczek. Gorąco polecam! Daria Skiba, autorka powieści Dlaczego mamo?, Uwolnij mnie Uwielbiam romanse muzyczne i ciekawiła mnie "Melodia serc". Muszę przyznać, że ta książka była rewelacyjna, wciągająca, świetna, po prostu z efektem wow. To, co dziewczyny tam zrobiły, zasługuje na medal, albo idąc tokiem muzycznym - platynową płytę! Gorąco polecam! Agnieszka Nikczyńska-Wojciechowska, Książki takie jak my Takie debiuty to ja lubię! "Melodia serc" to historia o muzyce, która daje ukojenie i stanowi istotę życia. To także opowieść o miłości, która pojawia się niespodziewanie oraz o przeznaczaniu, które mimo braku drogowskazów potrafi odnaleźć drogę do celu. Trudne decyzje, złe wybory i toksyczna relacja przeplata się z bolesną przeszłością i zaskakującą teraźniejszością. Powieść napisana uczuciami i nutami. Polecam! Hanna Smarzewska, Nie oceniam po okładkach Pisanie w duecie to nie lada wyzwanie, ale dziewczyny zrobiły to perfekcyjnie. Historia Josephine i Liama to prawdziwy rollercoaster emocjonalny. Nie będziecie w stanie zapomnieć o "Melodii serc", a w waszych żyłach od dziś będzie tylko muzyka Kings Of Sin. Patrycja Wakuła, @kredzia_ Najpiękniejsza melodia to taka, która zrodziła się z harmonii dwóch serc połączonych w jedność. ,,Melodia serc" to piękna i zapadająca w pamięć historia pełna miłości, muzyki, ale też bólu, przeciwności losu, trudnych wyborów i przeszłości, która nie chce odejść w zapomnienie. Historia Liama i Jo skradnie zapewne niejedno czytelnicze serce. Gorąco polecam! Katarzyna Ewa Górka @katherine_the_bookworm

Melodia serca

Agata Suchocka

PŁYŃ, SERCE MOJE Wielka Wojna zabiera Amaldine męża, majątek i marzenia, zostawia zaś długi i zbrukaną córkę na wydaniu, o której niesławie wszyscy tutaj zdają się wiedzieć, jakby miała wypalony na czole znak. Żeby uniknąć hańby matka wysyła Julie do Ameryki, gdzie ma na nią czekać bogaty, choć niezbyt przystojny Maurice Boncoeure, który nie zna jej przeszłości i pragnie dziewczynę poślubić. Hojny narzeczony przysyła jej bilet pierwszej klasy na rejs luksusowym transatlantykiem Paris. Na statku Julie poznaje rodzeństwo, Romea i Delię Jonesów saksofonistę i gwiazdę jazzowej estrady. Pracując na statku przy oprawie muzycznej dancingów i kolacji, zarabiają na własny, wymarzony klub jazzowy w Nowym Orleanie. Między Julie a Romeem szybko rodzi się uczucie, a dziewczyna jest gotowa bez namysłu porzucić wizję życia przy boku Mauricea Boncoeurea. Jednak czy sam Boncoeure na to pozwoli? Czy naprawdę jest tym, za kogo się podaje? Co łączy go z muzykującym rodzeństwem i jaką rolę w tej historii odegra żyjąca na bagnach Mama Vande stara kapłanka mambo? Otwórz drzwi do niesamowitego świata blichtru, gdzie miłość i trudne wybory dyktują warunki, jak potoczą się losy bohaterów. Do tego niebezpieczne tajniki voodoo i przeszłość, która kładzie się cieniem na teraźniejszość. A wszystko to skąpane w zmysłowej palecie emocji i muzyce jazzowej. Dajcie się porwać Melodii Serca. Magda Zimna, @czytamybokochamy

Melodia śmierci

Edgar Wallace

Wybredny Gilbert Standerton w wieku trzydziestu dwóch lat postanowił nareszcie się ożenić. Jego romantyczna dusza zapałała uczuciem do młodziutkiej Edyty na tyle intensywnie, że ignorował on oziębłość ze strony narzeczonej. W trakcie miesiąca miodowego mężczyzna usłyszy od swojej świeżo poślubionej żony, jakie były prawdziwe motywy jej zamążpójścia. Tymczasem w światku londyńskich włamywaczy pojawia się tajemniczy osobnik. W 1922 r. książka została zaadaptowana na niemy film pt. "The Melody of Death".

Melodia tęsknoty

Monika Marszałek [FortunateEm]

Miłość komponuje najpiękniejsze melodie Aerith żyje w niewielkim Connerbay w stanie Oregon. Otoczone piękną przyrodą urokliwe miasteczko zamieszkuje zaledwie kilkaset osób. Wszyscy się tu znają i pomagają sobie nawzajem - słowem, tworzą zgraną społeczność. Po tragicznej śmierci rodziców Aerith przejęła opiekę nad swoim młodszym rodzeństwem i dzięki pomocy sąsiadów stworzyła bliźniakom Calderowi i Lucy bezpieczny dom. Rozwinęła także ukochany biznes swojej mamy - farmę kwiatową, której ofertą zachwycają się mieszkańcy okolicy. Nadchodzące wakacje zapowiadają się spokojnie, do czasu, gdy w rodzinne strony wraca Westley Karlsen. Gnana nigdy nieukojoną rozpaczą światowej klasy gwiazda muzyki i jednocześnie pierwsza miłość Aerith. Mężczyzna za fasadą sukcesu skrywa smutek i rezygnację. Fani oczekują od niego piątego albumu, a wytwórnia naciska, by płyta w końcu miała weselszy wydźwięk. Niestety, Wes nie potrafi już pisać radosnych piosenek. Jest wypalony, zrezygnowany i potrzebuje czasu w odosobnieniu, by zdystansować się od przygnębiającego życia w Nowym Jorku i dać fanom to, na co zasługują. Może w Connerbay, gdzie mieszka jego dawna ukochana, Aeri, znajdzie wreszcie natchnienie... Czy przyjaźń między nimi jest jeszcze możliwa? Czy uczucia, którym oboje dawno temu kazali zamilknąć, zabrzmią na nowo melodią tęsknoty?

Melodia wolności. Saga Różany Jar, tom 1

Magdalena Buraczewska-Świątek

Aleksandra, córka rosyjskiego pułkownika, przybywa z Petersburga do Różanego Jaru majątku odziedziczonego po nieżyjącej matce, położonego we wsi Ostrówek na Podlasiu. Letni wypoczynek staje się początkiem życiowej rewolucji. Ambitna i utalentowana pianistka poznaje prawdziwe wiejskie życie, tak różne od tego na petersburskich salonach. Z czasem przekonuje do siebie mieszkańców Ostrówka, którzy początkowo widzą w niej jedynie symbol carskiego zniewolenia. W życiu kobiety pojawia się Stefan Korzeniowski charyzmatyczny nauczyciel w wiejskiej szkole, działacz tajnego ruchu niepodległościowego i pianista. Rozkwita między nimi uczucie, jednak Aleksandra jest obiecana synowi carskiego gubernatora Igorowi Volkovowi. Staje przed trudnym wyborem, rozdarta między powinnością wobec ojca a głosem serca. *** Ta książka uwodzi czytelnika tym, czym najbardziej lubimy być uwodzeni sielską atmosferą ziemiańskiego dworu, skrywaną tajemnicą, miłością, dla której nie widać szans na spełnienie, i spiskową działalnością. Jej bohaterka wzrusza czytelnika determinacją w dążeniu do odkrycia dziedzictwa swojej matki - Polki i chęcią niesienia pomocy jej rodakom. Dajcie się uwieść i wzruszyć. Serdecznie polecam! Katarzyna Maludy, autorka Sagi warszawskiej i cyklu Cień od wschodu

Melodie hebrajskie

George Gordon Byron

"Melodie hebrajskie" to zbiór wierszy George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów. Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  Ten wspaniały zbiór wierszy składa się z 23 pięknych utworów poetyckich, w tym takich dzieł jak Rozbita harfa, Płakałaś, Gdy śmierci chłód lub Po brzegach Jordanu.

Meloksykam vs diklofenak w reumatologii

Katarzyna Sikorska-Siudek

Niesteroidowe leki przeciwzapalne stosowane w chorobach reumatycznych mają zmniejszać nasilenie bólu i reakcji zapalnej. Pacjent powinien je przyjmować przewlekle, dlatego wybrany preparat powinien charakteryzować się nie tylko skutecznością, ale także bezpieczeństwem. Obecnie w praktyce stosowane są preparaty nieselektywne i preferencyjne inhibitory COX-2. W pracy na przykładzie diklofenaku (lek nieselektywny) i meloksykamu (inhibitor COX-2) porównano skuteczność przeciwzapalną i przeciwbólową obu grup.

Meluzyna Noctis i Mroczna Głębia

Philip Reeve

Odkryjcie otchłań oceanu i wyobraźni w nowej książce Philipa Reevea, autora bestsellerowych Zabójczych maszyn. Mieszkańcy Burzomorza żyli w ciągłym strachu przed wielką wodą i czającą się w niej tajemniczą, legendarną Gorm. Ich jedyną ochroną był czuwający w Strażnicy Zachodzącego Słońca potomek rodziny Noctis, który codziennie wypatrywał na zachodzie dziwnych zjawisk. Pojawiały się w godzinie zmierzchu, kiedy ściany między światami stają się coraz cieńsze, a przez powstałe w nich szczeliny może prześlizgnąć się zło. Meluzyna była inna, śniła o oceanie. To wielka woda przywiodła ją na Jesienne Wyspy, które stały się domem dziewczynki. Kiedy była niemowlęciem na brzegu odnalazł ją i przygarnął Strażnik Burzomorza, Andrewe Noctis. Spokojny świat jedenastoletniej Meluzyny zachwiał się jednak w posadach, gdy jej opiekun utonął, trzymając straż. Teraz to ona musi pilnować brzegów wyspy i zachodnich rubieży. Z jaką tajemną siłą czyhającą w Mrocznej Głębi przyjdzie się zmierzyć dziewczynce? Czy odkryje od dawna skrywany sekret i ocali Burzomorze? W Meluzynie Noctis i Mrocznej Głębi znajdziecie przygodę, tajemnicę i pierwotną magię, a także silną bohaterkę, która zmienia się i dojrzewa w trakcie lektury.

Melzak. Piegowata piękność

Jacek Podsiadło

Jacek Podsiadło Wychwyt Grahama Melzak. Piegowata piękność Oktogon ceglanej, zabytkowej wieży mierzy w niebo jak rakieta gotowa do startu Stoję w oknie pustego internatu szkolnego obok płonącej słabo świeczki. Łukiem szosy w dole z rzadka przejeżdża auto o dwojgu płonących oczu I dwaj rowerzyści bez świateł wypadają zza zakrętu, ogumione widma. Magda śpi zawinięta w siebie na jednym z trzech żelaznych łóżek Wśród posterów gwiazd... Jacek Podsiadło ur.7 lutego 1964 Najważniejsze dzieła:Nieszczęście doskonałe (1987), Niczyje, boskie (1998), Wychwyt Grahama (1999), Kra (2005), Przez sen (2014), Włos Bregueta (2016) Poeta, prozaik, tłumacz, dziennikarz, felietonista. Publikował w wielu czasopismach literackich, a jego twórczość przetłumaczono na angielski, niemiecki, słowacki, słoweński i ukraiński. Czołowy obok Marcina Świetlickiego poeta pokolenia bruLionu. Głosił poglądy anarchistyczne i pacyfistyczne. W latach 1993-2008 prowadził audycję Studnia w Radiu Opole, a od 2009 roku prowadzi internetowe Domowe Radio Studnia. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Memento. Antologia o życiu i śmierci

Praca zbiorowa

Siedem autorek i autorów tej brawurowej antologii w czternastu opowiadaniach bierze na warsztat dwa wielkie tematy i z odwagą, humorem, grozą, smutkiem i nadzieją stawia im czoła.   Memento vivere, memento mori. Pamiętaj o życiu, pamiętaj o śmierci. Pamięta Agnieszka Hałas, od prozy życia przechodząc do poezji śmierci i odwrotnie, w świecie znajomym, a u progu nieznanego kresu. Pamięta Joanna Maciejewska, szukając granic między złem i dobrem, potępieniem i wybawieniem, łatwością i znojem. Pamięta Grzegorz Piórkowski, wytyczając drogi do ułudy szczęścia i miłości między niemożliwymi wyborami. Pamięta Hanna Fronczak, porzucając znane koncepcje życia po życiu, by sięgnąć ku innym. Pamięta Bartłomiej Dzik, snując opowieści o mnichach, magach i monstrach. Pamięta Katarzyna Kowalewska, malując czasy, których nigdy nie chcielibyśmy dożyć, ale być może będziemy musieli. Pamięta Dawid Juraszek, porzucając swojego bohatera i bohaterkę na rozdrożach świata i egzystencji. Pamiętaj i ty.  

Memento mori. Wielkopostnik

Theresa Aletheia Noble FSP

Memento mori pamiętaj o śmierci nie jest chwilowym trendem, lecz starożytną praktyką, do której zachęca Pismo Święte, Jezus, Ojcowie Kościoła i wielu świętych. Pamiętanie o nieprzewidywalności i nieuchronności śmierci paradoksalnie pomaga nam docenić życie, zmienić nawyki i ostatecznie doprowadzić do świętości. Gdy myślimy o śmierci, rozważamy kluczową tajemnicę naszej wiary, bo to właśnie śmierć została przemieniona przez Chrystusa. Połączenie lektury Wielkopostnika z inspiracjami z Dziennika pomoże Ci spojrzeć na własną śmiertelność przez pryzmat niesamowitego daru zbawienia, a tym samym zgłębić jeszcze bardziej tajemnicę Wielkiej Nocy. Umrzesz. W chwili, w której się rodzisz, zaczynasz umierać. Możesz umrzeć za 50 lat, za 10, może jutro lub nawet dziś. Lecz bez względu na to, kiedy to nastąpi, śmierć czeka każdego człowieka, bogatego czy biednego, starego czy młodego, wierzącego czy niewierzącego. pisze autorka, siostra Theresa Aletheia Noble FSP,

Memłary i inne teksty przy życiu i sztuce

Zbylut Grzywacz

To jest książka malarza, który był także pisarzem. A dokładniej: eseistą, prozaikiem, pamiętnikarzem, recenzentem, mówcą-publicystą, poetą, felietonistą, popularyzatorem nauki i sztuki. Lubił pisać nie mniej niż malować, choć w oczach opinii publicznej był jednak przede wszystkim artystą pędzla. Należał do sławnej niegdyś grupy Wprost (1966-1986), która w latach 60. ubiegłego wieku wystąpiła przeciw artystycznej abstrakcji, by zająć się relacjami między życiem a sztuką, zadając sobie podstawowe pytanie: co znaczy być artystą w zniewolonym kraju. "Memłary" są świadectwem życia pełnego pasji i niezgody na załgany świat. Opowieścią tyleż autobiograficzną, co świadectwem epoki, w której pisarze i artyści stawali przed moralnymi wyzwaniami nieznanymi w czasach pełnej swobody twórczej i politycznej.   12 kwietnia 1982 Myśli mi się ostatnio coraz częściej o pisaniu autobiografii. Chciałbym taki wyrazisty tekst o sobie samym napisać o prawdziwych, tkwiących we mnie motorach malowania, bycia z ludźmi, o prawdziwych przyczynach moich złości, napięć. Chciałbym, mam taką potrzebę, rozebrać się i opisać swoją anatomię. Zwiedzić siebie wstecz. I z tych moich narastających tęsknot do pisania, do tego, żeby usiąść i pisać tak, jak się maluje, wynika, że do słowa pisanego mam więcej zaufania niż do czegokolwiek innego. I moje malarstwo także jest tego dowodem. Ale bo też dlaczego by takiego autoportretu nie napisać? Przecież te malowane nic o mnie nie mówią. A po co o sobie mówić? Bo w widzeniu i opisywaniu siebie więcej może się zmieścić tak zwanej prawdy o widzeniu świata. Zbylut Grzywacz, Memłary

Memnon

Adam Asnyk

Mem­non PP. Tro­jac­kim. Nie­da­le­ko oce­anu wy­brze­ży,  W ci­chej gro­cie, gdzie się jutrz­nia zwy­kła kryć,  Ran­ny Mem­non na wil­got­nych mchach le­ży,  I nie mo­że umrzeć, ani żyć.    Co noc Eos nim wy­bie­gnie w nie­bio­sa,  Tam przy­cho­dzi nad swym sy­nem ro­nić łzy,  I na chwi­lę ma­cie­rzyń­skich łez ro­sa  Z je­go czo­ła spę­dza cięż­kie sny.    Wte­dy rwie się z je­go pier­si zbo­la­łej  Ci­chej skar­gi me­lo­dyj­ny, smut­ny ton,  Przy­po­mi­na dni wiel­ko­ści i chwa­ły,  I swej mat­ce tak się skar­ży on:    Cze­muś ty mi wy­pro­si­ła o mat­ko!  Te­go trwa­nia po­śmiert­ne­go strasz­ny dar?  Żem po­zo­stał dla pod­ziem­nych za­gad­ką,  A dla ży­wych jed­ną z próż­nych mar.    Po co by­ło żą­dać dla mnie u bo­gów  Świa­do­mo­ści, z któ­rej pły­nie tyl­ko ból,  Po co by­ło za­trzy­my­wać u pro­gów,  Gdym miał odejść do szczę­śli­wych pól?    Le­piej by­ło wraz z cie­nia­mi in­ne­mi  Na­raz stra­cić ca­łą pa­mięć ziem­skich dni,  Niż po­zo­stać na­wpół mar­twym na zie­mi,  Z ser­cem, któ­re o prze­szło­ści śni. [...]Adam AsnykUr. 11 listopada 1838 r. w Kaliszu Zm. 2 sierpnia 1897 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Pijąc Falerno, Piosnka pijacka, Między nami nic nie było, Gdybym był młodszy, Jednego serca..., Nad głębiami (cykl sonetów), Daremne żale, Do młodych Poeta, epigon romantyzmu tworzący w epoce pozytywizmu i Młodej Polski, autor dramatów i opowiadań. Syn powstańca 1831 r., zesłańca. Podejmował różne kierunki studiów (rolnicze, medyczne, nauki społeczne), prowadząc działalność spiskową. Był więziony w Cytadeli (1860). W powstaniu styczniowym zaangażowany po stronie ?czerwonych?, był członkiem rządu wrześniowego. Po upadku zrywu uzyskał stopień dra filozofii w Heidelbergu (1866), zaczął wydawać pierwsze utwory w prasie lwowskiej (1864-65). W 1870 r. osiadł w Krakowie, brał czynny udział w życiu samorządowym, był posłem na Sejm Krajowy z ramienia demokratów (1889). Amator Tatr, wiele podróżował (Włochy, Tunezja, Algieria, Cejlon, Indie). Pochowany na Skałce. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Memorial Drive. Wspomnienia córki

Natasha Trethewey

Betsellerowe i wysoko oceniane przez krytyków wspomnienia laureatki Pulitzera. Gdy Natasha Trethewey miała 19 lat, jej matka została zamordowana przez byłego partnera. Po latach autorka wraca do tej tragedii, by w pełni zrozumieć swoje doświadczenie. Przygląda się życiu na dalekim Południu, rozstaniu rodziców, przemocy domowej, która ją spotkała ze strony ojczyma i nadchodzącej katastrofie, której nie mogła dostrzec. Opowiada swą rozdzierającą serce historię, która jest również wyznaniem miłości. Jedna z najlepszych książek roku m.in. według „Time'a”, „The New York Times”, „The Washington Post”, „NPR”, „Esquire”, „Electric Literature”, „Slate”, „The Los Angeles Times”, „USA Today”. Ten pamiętnik Wami wstrząśnie. Konstrukcja jest przemyślana, akcja rozwija się spokojnie. Powściągliwość jest po to, by w odpowiedniej chwili uwolnić napięcie – „The New York Times” Jednocześnie piękna i dewastująca – „The Washington Post” Pełne wdzięku, wzruszające wspomnienia… Subtelna proza o tragedii i żalu – „Kirkus”

Memoriał doktora Czang-Fu-Li

Antoni Lange

Antoni Lange W czwartym wymiarze Memoriał doktora Czang-Fu-Li Paryż, w r. 2652 Wyprawa naukowa do szczególnej części świata, zwanej Europą, dokąd wysłany zostałem przez czcigodną Akademię Nauk w Pekinie dała rezultaty tak nieoczekiwane, że gdyby się okazały prawdą fantastyczne teorie uczonego Lapończyka dra Teene Weene, byłby to po prostu przewrót zarówno w nauce geologii, jak i historii. To zaś, co mi tu pokazywali niektórzy uczeni lapońscy, zresztą wszystko byli... Antoni Lange Ur. w 1861 lub 1863 w Warszawie Zm. 17 marca 1929 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Sonety wedyckie, Ballady pijackie, Księgi proroków, Logos, Ilja Muromiec, Rozmyślania, W czwartym wymiarze, Miranda, Nowy Tarzan Poeta, prozaik, tłumacz. Pochodził z rodziny żydowskiej inteligencji. Ojciec poety, polski patriota, brał udział w powstaniu listopadowym. Antoni wyniósł z domu kult poezji romantycznej. Usunięty przez władze carskie ze studiów na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego za działalność społeczno-patriotyczną, pracował jako prywatny nauczyciel, następnie wyjechał na studia do Paryża, ale nadal publikował w warszawskich czasopismach. Znalazł się w kręgu Stéphane'a Mallarmé. Interesował się też nauką, szczególnie badaniami nad hipnozą i spirytyzmem, oraz filozofią Dalekiego Wschodu. Jest uważany za prekursora fantastyki naukowej w polskiej literaturze. Pozostawił po sobie dużą liczbę przekładów z francuskiego, angielskiego, rosyjskiego oraz tłumaczenia poezji starożytnego Wschodu. Pisał również dramaty i rozprawy krytycznoliterackie. Wywarł wpływ na swojego siostrzeńca, Bolesława Leśmiana. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Memories and Adventures

Arthur Conan Doyle

„Memories and Adventures” is an autobiography written by Arthur Conan Doyle published in The Strand Magazine from october 1923 to july 1924. It was later published in book form by „Hodder & Stoughton Ltd”. on 18 september 1924. „I have had a life which, for variety and romance, could, I think, hardly be exceeded. I have known what it was to be a poor man and I have known what it was to be fairly affluent. I have sampled every kind of human experience. I have known many of the most remarkable men of my time. I have had a long literary career after a medical training which gave me the MD of Edinburgh…I have traveled as Doctor to a whaler for seven months in the Arctic and afterwards in the West Coast of Africa. I have seen something of three wars: the Sudanese, the South African and the German. My life has been dotted with adventures of all kinds. Finally, I have been constrained to devote my latter years to telling the world the final result of thirty-six years' study of the occult…Such is the life which I have told in some detail in my „Memories and Adventures.” Sir Arthur Conan Doyle

Memory (Tom 1). Memory Almost Full

Julia Biel

Julia Biel, autorka bestselleru To nie jest, do diabła, love story, tym razem w powieści z wątkiem fantastycznym i mnóstwem zagadek nie tylko dla fanów Trylogii Snów. Amelia od dzieciństwa kocha anagramy, przyjaciółkę Kiki i swoją rodzinę. Kiedy wraca ze szkolnej wymiany, okazuje się, że w domu czeka na nią zupełnie inne życie i rzeczywistość, z którą niełatwo się pogodzić. W dodatku w ręce dziewczyny trafia list, a z nim tajemnica, która solidnie zamiesza w jej życiu oraz w jej snach. Już wkrótce Amelia nie będzie w stanie stwierdzić, gdzie przebiega granica między jawą a snem i do którego świata należy. Zwłaszcza że i w jednym, i w drugim wymiarze spotyka chłopaka o szmaragdowych oczach Miłość, przygoda i tajemnica spiętrzone do granic przyzwoitości. Czas na niezapomnianą przygodę! Wspólnie z bohaterami będziecie rozwiązywać zagadki, odkrywać rodzinne tajemnice i poszukiwać odpowiedzi na stale pojawiające się pytania. Gwarantuję, że ta powieść trafi na listę Waszych ulubionych książek. Sięgnijcie po "Memory Almost Full" i tak jak ja zakochajcie się w twórczości Julii Biel! Karolina Łukawska, @ksiazkidobrejakczekolada MAF to genialny pomysł, zaskakujące zagadki, powalające gry językowe, mój ulubiony humor i plot-twist, przez który zaniemówicie albo zaczniecie krzyczeć z emocji. Obie reakcje są jak najbardziej możliwe! Natalia Gawrońska, @nattrook

Memory (Tom 2). Memory Almost Gone

Julia Biel

Druga część zaskakującej historii Julii Biel. Jonatan i Amelia stali się powiernikami szmaragdów i rodzinnych tajemnic. Nie wyobrażają sobie, że mogliby się rozdzielić, więc postanawiają razem wyjechać do Nowego Jorku. W mieście, które nigdy nie zasypia, Jonatan ma odbyć staż w firmie Bellamy Lion Constructions, którą Amelia jest zainteresowana z własnych powodów. Jej celem jest konfrontacja z właścicielem firmy mężczyzną, który naznaczył jej życie. Skazani tylko na siebie i na własne ograniczenia, zakochani i gotowi do podjęcia ryzyka bohaterowie ścigają się z czasem, który nieubłaganie depcze im po piętach. Tylko czy ci dwoje w ogóle mają szanse na szczęśliwy finał? Pełna zagadek historia stała się inspiracją do ukrycia na okładce i we wnętrzu książki dodatkowych niespodzianek niewidocznych gołym okiem. By je poznać, potrzebne jest światło UV. Jego brak nie stanowi jednak przeszkody w podążaniu za fabułą. Z MAG zapomnisz o rzeczywistości i przeniesiesz się do innego świata pełnego nie tylko anagramów i zagadek, ale przede wszystkim emocji. Ta historia wycisneła ze mnie hektolitry łez i sprawiła, ze zaniemówiłam. Kocham MAG całym swoim poturbowanym sercem i jestem pewna, że Ty tez pokochasz. Karolina Łukawska | @ksiazkidobrejakczekolada MAF powaliło mnie na kolana niesamowitym plot twistem, z kolei MAG przygniotło górą najróżniejszych emocji od szalonej radości po wszechogarniającą rozpacz. Jeśli macie ochotę na książkę absolutnie wyjątkową (i to pod każdym względem), trafiliście idealnie zapewniam, ze czegoś takiego na polskim rynku jeszcze nie było! Paulina Kukuła | @very.little.book.nerd

MEMS Fundamentals with ANSYS simulation of basic sensors and actuators

Michał Szermer, Andrzej Napieralski (Eds.)

The purpose of this book is to help universities and individuals extend their traditional microelectronics education into the MEMS area. It is organized in a set of tutorials primarily aimed at electronic engineering students and practicing engineers. Based on carefully selected examples of sensors and actuators, it introduces the reader to device operating principles, modeling approaches, simulation tools and design methodologies.

Memuary

Michał Choromański

„Memuary” to cykl wspomnień napisanych w formie autoironicznych anegdot dla tygodnika „Przekrój” i publikowanych tam w latach 1965–1966. Dotyczą zakopiańskiego okresu życia pisarza, kiedy to zetknął się z artystyczną bohemą lat trzydziestych, jak m. in. z Witkacym, któremu poświęca najwięcej wspomnień, z Tadeuszem Dołęgą-Mostowiczem, Karolem Szymanowskim. „Memuary” obejmują również pierwsze 4 miesiące wojny w 1939 r. spędzone w Warszawie, oraz emigrację pisarza – aż do jego powrotu do kraju. WACŁAW SADKOWSKI:  Mawia się niekiedy o jakimś pisarzu, że „żyje literaturą”, że jest nią przeniknięte całe jego życie. Jeśli do kogokolwiek spośród polskich pisarzy współczesnych określenie takie dawało się odnieść w całej rozciągłości, to do Michała Choromańskiego w ostatnim okresie jego życia, po powrocie do Polski w roku 1958.  Osiadł wtedy pisarz w Warszawie i poświęcił się wyłącznie pisarstwu; nie szukał nieomal żadnych kontaktów zawodowych czy towarzyskich, zaszyty w stylowo urządzonym gabinecie, pośród starannie zgromadzonego księgozbioru (po śmierci Małżonki pisarza, znanej w swoim czasie tancerki Ruth Sorel, zarówno meble jak i książki przeszły na własność Oddziału Warszawskiego Związku Literatów Polskich), pisał intensywnie i wytrwale, utrzymując współpracę z jednym właściwie tylko wydawcą – Wydawnictwem Poznańskim, i z nielicznymi czasopismami.  I właśnie w jednym z czasopism – w krakowskim „Przekroju” ukazał się w latach 1971–1972 cykl miniatur nowelistycznych, objętych wspólnym tytułem „Memuary”. Bardzo to osobliwe zjawisko w dziedzinie pisarstwa pamiętnikarsko-wspomnieniowego. Stopień wierności wobec rzeczywistych wydarzeń bywa w utworach pamiętnikarskich różny, nie należy też z pewnością nazbyt rygorystycznie domagać się od ich autorów zgodności z faktami „materialnymi”, bo niekiedy nierównie od nich ciekawsze są świadectwa tyczące się ich odczuć, nastrojów i sądów, na ogół jednak chodzi w pamiętnikarstwie o to, by przedstawić jakąś wizję zdarzeń i zjawisk, które złożyły się na doświadczenie życiowe autora, i wykreować jakąś wizję jego osobowości, jego sposobu reagowania, interpretowania i oceniania tych doświadczeń.  Żadne takie intencje nie zdają się przyświecać autorowi „Memuarów” – są to wspomnienia najzupełniej, jeśli tak wolno powiedzieć, bezinteresowne, dyktowane wyłącznie chęcią zabawienia czytelnika. Żadnych tu śladów hagiografii ani w kreśleniu sylwetek współczesnych, ani w tym, co dotyczy samego narratora. Żadnej chęci uzupełniania czy tym mniej korygowania (a już najmniej tworzenia nowej) „wiedzy o epoce”, lub też o ludziach, którzy ją współtworzyli. Ba! Odnosi się wrażenie, że nie kusi się autor nawet o jakieś nowe charakterystyki psychologiczne ludzi, z którymi się zetknął, a o których (jak choćby o Witkacym) napisano już niemało; Choromański po prostu opowiada o „zdarzątkach”, które go z tymi ludźmi „zderzały”, kojarzyły lub rozłączały, które mu się upamiętniły, to znaczy „pozostawiły poniekąd z rozwartymi moralnie ustami”.  Właśnie: treścią tych „Memuarów” są takie właśnie „zdarzątka”, bez pointy, trochę niezrozumiałe, o których w szkicu „O co tu szło”? napisał autor: „stosunek mój do życia to stosunek człowieka zdziwionego. Dlaczego składa się ono niekiedy z rozdziałów nie dokończonych, jak gdyby ktoś zaczął pisać nowelę i bez żadnego wytłumaczenia przerwał w najciekawszym punkcie?” I otóż w „Memuarach” nie chodzi nawet o opowiadanie starannie spointowanych i „śmiesznych” anegdot z własnego życia, czy też anegdot o współczesnych. Chodzi właśnie o utrwalenie w słowie tej tkwiącej w pamięci i w podświadomości autora tkanki zdarzeń, które wprawiły go w zdziwienie, a więc dostarczyły tworzywa do kształtowania się jego postawy wobec życia, współrzeźbiły jego osobowość.  Dzięki takiej naturze, „Memuary” są jedną z najgłębiej osobistych książek, jakie kiedykolwiek wydała literatura pamiętnikarska w Polsce – są więcej niż kluczem do takich czy innych ogniw dorobku twórczego ich autora, do takich czy innych jego powieści, choć niewątpliwie odnaleźć można na ich kartach niejeden epizod, który w przetworzonej formie odzwierciedlił się w jego twórczości powieściowej czy nowelistycznej. Są one zwierzeniem odsłaniającym istotę jego pisarstwa – owo zdziwienie, owe „poniekąd rozwarte moralnie usta”, z którymi wędrował pisarz przez życie w jednej z najbardziej burzliwych epok w historii ludzkości. To niezakłamane i nie zdławione niczym zdziwienie jest przecież najgłębszą tajemnicą siły i świeżości etycznej i estetycznej prozy Michała Choromańskiego.  Dlatego też w puściźnie pisarskiej autora zajmują „Memuary” pozycję szczególną, zasługującą na pietyzm wydawcy i wnikliwą uwagę czytelnika.

Men Like Gods

Herbert George Wells

Towards the end of his career, Wells write this book, in which he outlined his vision of Utopia. This is the story of a Mr. Barnstaple, an everyday man, who finds himself propelled into a parallel universe with a group of famous politicians, aristocrats, and their chauffeurs. The world they find themselves in has abolished all disease, and everyone only works at what takes their fancy. The inhabitants of this world speak telepathically, and recognise that the Earth is currently going through a phase akin to a part of their history called the age of confusion which happened some 3000 years before. But despite being surrounded by such beauty and elegance, some of the earthlings rebel and attempt to conquer this new world.

Men of the Mist

T.C. Bridges

The TEA at the Wasperton School was nothing more than thick slices of bread and margarine and an ominous black mixture served in huge metal teapots. The food was so bad that the boys could hardly eat it, but they did not dare to complain, at least as long as they were under the gaze of their master, Mr. Silas Craishaw. Because his eyes were no less rigid than his cane, and not a day passed, but some of them felt a prick of it. Among the forty or so boys who were sitting at two long tables, there was a couple that was somehow different from the rest. Despite their worn clothes and patched boots, an atmosphere of reproduction reigned around Clem and Billy Ballard.