Na własne oczy. Notatki z podróży

Aleksandra Smyk

Na własne oczy. Notatki z podróży. Tajlandia, Kambodża, Borneo, Sri Lanka, Malezja, Kenia to opowieść o realizowaniu marzeń oraz przedstawienie innych pomysłów na życie niż emerytura w domowym zaciszu. Autorka zdecydowała się na wyprawy do Afryki i Azji. Przekazuje Czytelnikom osobisty dziennik podróży, który przy okazji stał się przewodnikiem zawierającym wskazówki, jak poruszać się wśród innych kultur, zwyczajów i niepisanych zasad. To wspomnienia z cudownych miejsc i opowieść o wspaniałych ludziach, niezwykłych przyjaźniach i o znalezieniu w dalekim świecie drugiego domu. To także przesłanie do wszystkich, którzy pragną zobaczyć w życiu coś więcej. Najlepiej na własne oczy Aleksandra Smyk urodziła się w Warszawie w 1955 roku. Podróżniczka i tłumaczka języka angielskiego. Z wykształcenia ekonomistka, zawodowo wieloletnia menedżerka zespołów personalnych zajmujących się rekrutacją, szkoleniami, motywacją pracowników, organizacją imprez pracowniczych. Kocha pracę z ludźmi i dla ludzi. Po przepracowanych czterdziestu latach spełnia się na zasłużonej emeryturze. Jej pasją jest natura z wszystkimi jej dobrodziejstwami. Mając duszę Cyganki, najchętniej ruszyłaby z taborem w nieznane. W ostatnich latach wreszcie realizuje marzenia i ogląda świat w swoim rytmie.

Na własne ryzyko. Ukryte asymetrie w codziennym życiu /OP. MKK/

Nassim Nicholas Taleb

Intrygująca książka jednego z najbardziej znanych ekonomistów na świecie, która podważa nasze przekonania na temat ryzyka i korzyści, polityki i religii, finansów i osobistej odpowiedzialności W swojej najbardziej jak dotąd prowokacyjnej książce jeden z czołowych myślicieli naszych czasów definiuje na nowo, co to znaczy zrozumieć świat, odnieść sukces w zawodzie, współtworzyć rzetelne i sprawiedliwe społeczeństwo, umieć wykrywać nonsensy i wpływać na innych. Powołując się na przykłady od Hammurabiego do Seneki, od giganta Anteusza po Donalda Trumpa, Nassim Nicholas Taleb pokazuje, jak gotowość do zaakceptowania ryzyka własnego stanowi niezbędny atrybut bohaterów, świętych i ludzi odnoszących sukcesy we wszystkich dziedzinach życia. Autor, w sposób jak zawsze jednocześnie przystępny i obrazoburczy, rzuca wyzwanie wielowiekowym przekonaniom na temat cnót tych, którzy stoją na czele wojskowych interwencji, dokonują inwestycji finansowych oraz promują religijne wyznania. Głos najbardziej proroczy ze wszystkich. . . Taleb jest prawdziwie wybitnym filozofem. . . kimś, kto jest w stanie zmienić nasz sposób postrzegania struktury świata - dzięki sile, oryginalności i prawdziwości swoich idei". John Gray, GQ

Na wschód od Arbatu

Hanna Krall

Hanna Krall jako korespondentka „Polityki”, napisała na przełomie lat 60. i 70. serię reportaży ze Związku Radzieckiego. W czasach peerelowskiej cenzury, reportaże te zostały uznane przez recenzentów za wydarzenie. Od kolegów z tygodnika reporterka usłyszała: „Na zebraniach redakcyjnych pani teksty, koleżanko, są wysoko oceniane”. Te reportaże są przeciwieństwem ówczesnych propagandowych tekstów o ZSRR. Książka – debiut reporterki –  była hitem, czytelnicy wyrywali ją sobie książkę z rąk: między wierszami tropili ukryte przez Krall znaczenia.   Na wschód od Arbatu nie należy dziś czytać jako książki o Związku Radzieckim, ale jako książkę o sposobie pisania o Związku Radzieckim – Mariusz Szczygieł

Na wschód od Edenu

John Steinbeck

Wpaniała opowieść o miłości, zdradzie i grzechu, który przebiera różne formy i często prowadzi do zguby Powieść - uznawana za jedno z najwybitniejszych dzieł Steinbecka - opowiada o tragicznym losie rodziny Trasków, która na przełomie XIX i XX wieku osiedliła się w dolinie Salinas. Adam Trask, farmer, samotnie wychowuje dwóch synów - Arona i Kaleba. Chłopcy różnią się od siebie jak woda i ogień, a jedyne, co ich łączy, to nieustanna rywalizacja o miłość surowego ojca. Aron jest spokojny i posłuszny, Kal to urodzony buntownik, który żywi wyraźną niechęć do brata i za wszelką cenę chce odnaleźć matkę. Napiętą sytuację między braćmi pogłębia jeszcze miłość do tej samej dziewczyny - Abry. W końcu Kaleb odnajduje matkę, demoniczną Kathy, w domu publicznym i odkrywa, że jest ona zupełnym przeciwieństwem tego, co uosabia ukochany ojciec. Rozdarcie wewnętrzne, konieczność dokonania wyboru i nadmiar napięć doprowadzają do tragedii "Na wschód od Edenu" to jedna z najwybitniejszych i zarazem najpopularniejszych powieści XX wieku. Podczas gdy w warstwie fabularnej jest realistyczną sagą rodziny kalifornijskich ranczerów, jej drugie, głębsze dno można odczytywać jako reinterpretację biblijnej historii o Kainie i Ablu i przypowieść o walce dobra ze złem. John Steinbeck (1902-1968) - amerykański powieściopisarz, laureat Nagrody Nobla w 1962 r. za "realistyczny i poetycki dar, połączony z subtelnym humorem i ostrym widzeniem spraw społecznych". Jego najbardziej znane powieści, obok "Na wschód od Edenu", to "Tortilla Flat", "Myszy i ludzie", "Grona gniewu" i "Ulica Nadbrzeżna". "Na wschód od Edenu" zekranizował w 1955 roku Elia Kazan - w roli Kaleba Traska wystąpił James Dean. Powieść znalazła się w finale National Book Award.

Na wschód od Jordanu. W kraju braci Semitów

Amadeusz Citlak

Autor książki „Na wschód od Jordanu – w kraju braci Semitów” podejmuje się niezwykle ciekawego, a nade wszystko ważnego zadania – przybliżenia kraju o bardzo bogatej i, co ciekawe, wielokulturowej historii. Tym krajem jest Jordania – Haszymidzkie Królestwo Jordanii, na tronie którego zasiada w 43. pokoleniu potomek proroka Mahometa, Król Abd Allah II Ibn Husajn; muzułmańskie państwo na Bliskim Wschodzie, które od wielu lat stara się być łącznikiem między konserwatywnym Bliskim Wschodem a nowoczesnym światem łacińskim, zwłaszcza Europą i Stanami Zjednoczonymi. Wreszcie, last but not least państwo, na terenach którego kształtowała się tradycja i religijność judeochrześcijańska, zaliczane do krajów biblijnych z bogactwem bezpośrednich świadków wydarzeń sprzed dwóch tysięcy lat. W czterech rozdziałach autor omawia położenie geograficzne kraju, demografię, komunikację; cztery główne grupy zamieszkujące Jordanię w przeszłości: Ammonitów, Moabitów, Edomitów, Nabatejczyków; historię biblijną; zmianę, jaka nastąpiła na terenie dzisiejszej Jordanii. Publikację uzupełnia tablica najważniejszych wydarzeń.

Na wsi

Józef Czechowicz

na wsi siano pachnie snem  siano pachniało w dawnych snach  popołudnia wiejskie grzeją żytem  słońce dzwoni w rzekę z rozbłyskanych blach  życie pola złotolite    wieczorem przez niebo pomost  wieczór i nieszpór  mleczne krowy wracają do domostw  przeżuwać nad korytem pełnym zmierzchu   nocami spod ramion krzyżów na rozdrogach  sypie się gwiazd błękitne próchno  chmurki siedzą przed progiem w murawie  to kule białego puchu  dmuchawiec   księżyc idzie srebrne chusty prać  świerszczyki świergocą w stogach  czegóż się bać    przecież siano pachnie snem  a ukryta w nim melodia kantyczki  tuli do mnie dziecięce policzki  chroni przed złem    [...]Józef CzechowiczUr. 15 marca 1903 r. w Lublinie Zm. 9 września 1939 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: ballada z tamtej strony, żal, nic więcej, nuta człowiecza, tomy wierszy: Kamień (1927), Dzień jak co dzień (1930), Ballada z tamtej strony (1932), W błyskawicy (1934), Nic więcej (1936), Nuta człowiecza (1939). Polski poeta dwudziestolecia międzywojennego, w latach trzydziestych związany z grupą literacką Kwadryga, przedstawiciel tzw. drugiej Awangardy, której twórczość cechował katastrofizm. Jako ochotnik jeszcze przed zdaniem matury wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Z wykształcenia, zamiłowania i zawodu nauczyciel (ukończył też studia w zakresie pedagogiki specjalnej). Redaktor m. in. czasopism dla dzieci "Płomyk" i "Płomyczek". Współpracował z wieloma pismami: "Reflektorem" (tu debiutował jako poeta w 1923 r.), Zet, Głosem Nauczycielskim, Pionem i Kameną, w Polskim Radiu pracował w dziale literackim, pisał słuchowiska radiowe. Zginął tuż po wybuchu II wojny światowej, podczas bombardowania. Charakterystyczną cechą wierszy Czechowicza jest niestosowanie wielkich liter i znaków interpunkcyjnych, co decyduje o poetyckiej wieloznaczności tekstów. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Na wsi

Józef Czechowicz

Józef Czechowicz Kamień na wsi siano pachnie snem siano pachniało w dawnych snach popołudnia wiejskie grzeją żytem słońce dzwoni w rzekę z rozbłyskanych blach życie pola złotolite wieczorem przez niebo pomost wieczór i nieszpór mleczne krowy wracają do domostw przeżuwać nad korytem pełnym zmierzchu nocami spod ramion krzyżów na rozdrogach sypi... Józef Czechowicz Ur. 15 marca 1903 r. w Lublinie Zm. 9 września 1939 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: ballada z tamtej strony, żal, nic więcej, nuta człowiecza, tomy wierszy: Kamień (1927), Dzień jak co dzień (1930), Ballada z tamtej strony (1932), W błyskawicy (1934), Nic więcej (1936), Nuta człowiecza (1939). Polski poeta dwudziestolecia międzywojennego, w latach trzydziestych związany z grupą literacką Kwadryga, przedstawiciel tzw. drugiej Awangardy, której twórczość cechował katastrofizm. Jako ochotnik jeszcze przed zdaniem matury wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. Z wykształcenia, zamiłowania i zawodu nauczyciel (ukończył też studia w zakresie pedagogiki specjalnej). Redaktor m. in. czasopism dla dzieci "Płomyk" i "Płomyczek". Współpracował z wieloma pismami: "Reflektorem" (tu debiutował jako poeta w 1923 r.), Zet, Głosem Nauczycielskim, Pionem i Kameną, w Polskim Radiu pracował w dziale literackim, pisał słuchowiska radiowe. Zginął tuż po wybuchu II wojny światowej, podczas bombardowania. Charakterystyczną cechą wierszy Czechowicza jest niestosowanie wielkich liter i znaków interpunkcyjnych, co decyduje o poetyckiej wieloznaczności tekstów. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Na wszystko jest sposób

Renata Piątkowska

Na babcię, która poucza i poucza, na bałagan w pokoju, na zarazki na rękach i nawet na sąsiadkę, która chyba jest czarownicą na wszystko jest sposób! Piotruś, choć mały, nieźle sobie z tymi problemami radzi. Może dlatego, że nie boi się przygód? Może, bo mama jest blisko? A może po prostu wie, że z każdej sytuacji da się znaleźć jakieś wyjście.

Na wulkanie

Radosław Kobierski

Opowieści składające się na zbiór "Na wulkanie" są osadzone gdzieś w Polsce, czasem na emigracji. Bernard, który dorobił się majątku w latach dziewięćdziesiątych, wycofuje się z rynku nieruchomości i zatrudnia w dostrzegalni. Zygmunt po rozstaniu z żoną wyjeżdża do Kotliny Kłodzkiej, aby rozliczyć się z przeszłością. Jill odbywa podróż służbową na Wolin, a to, czego tam niespodziewanie doświadcza, okazuje się dla niej radykalnym przełomem. Stan odwiedza przyjaciela przyjaciela mieszkającego w Szkocji, z którym poróżniło go wydarzenie sprzed lat. Eliza, po tym jak jej dominujący ojciec ulega wypadkowi w pożarze, próbuje wygospodarować dla siebie przestrzeń autonomii. Tematem przewodnim tych mikrohistorii jest sejsmika emocji, tektonika relacji, miejsca styku, w których nachodzą i wpływają na siebie sprawy przemilczane i wyparte. Historie rodzinne, wygnanie i wysiedlenie, tożsamość, pamięć i jej zwodnicze iluzje, władza, a także choroba. Czasem niewiele potrzeba, by przemieścić życie na inne tory, zniszczyć je albo - przeciwnie - odbudować z popiołów. * Marek Bieńczyk: Radek Kobierski stąpa w tej świetnej książce po ziemi. Uważnie, dokładnie, z wielkim wyczuciem szczegółu - materialnego i psychologicznego. Pierwsze ćwierćwiecze stulecia znalazło swoje lustro: bohaterów, zdarzenia, przedmioty, trudne doświadczenia i trudne pragnienia (zwłaszcza odejścia), słowa piękne i nasze płytkie nowe mowy. Ale ta bardzo realistyczna proza tchnie zarazem aurą, która nas unosi i niepokoi, to rozszerza oddech, to kłuje w serce. Trzeba było umieć tak napisać. Radkowi Kobierskiemu się udało. * Radosław Kobierski - poeta, prozaik, fotografik, dziennikarz i felietonista. Autor siedmiu zbiorów poetyckich i trzech tomów prozą. Nominowany do wielu nagród literackich, między innymi do Nagrody Literackiej Gdynia (za tom "Lacrimosa" i powieść "Ziemia Nod") oraz Nagrody Literackiej Angelus. Laureat Nagrody Gwarancje Kultury przyznawanej przez TVP Kultura oraz Nagrody Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury. Od ośmiu lat współpracuje z Instytucją Kultury Katowice Miasto Ogrodów.

Na wybrzeżu

Maria Konopnicka

Opis rybackiej społeczności, handlarzy i ludzi morza, którzy przez lata pracowicie zarabiali na chleb. Utwór jest także refleksją nad upływającym czasem i zmianami, które nieuchronnie przynosi on człowiekowi.

Na wzgórzu róż

Stefan Grabiński

Po stycz­nej Wrzec­ki wy­szedł z do­mu o trze­ciej po po­łu­dniu. Przed­się­wziął dłuż­szą prze­chadz­kę po mie­ście, by wśród bez­ce­lo­we­go błą­ka­nia się po uli­cach, prze­kra­da­nia po­mię­dzy do­ma­mi za­głu­szyć ka­tu­ją­cą go od mie­sią­ca zmo­rę my­śli, prze­ciąć pa­smo sy­lo­gi­zmów, upar­cie roz­cią­ga­ją­cych na tor­tu­rach bied­ny mózg neu­ra­ste­ni­ka. Był roz­stro­jo­ny do nie­moż­li­wo­ści i wraż­li­wy na naj­drob­niej­sze szcze­gó­ły ży­cia we­wnętrz­ne­go. Przed pół­ro­kiem prze­był cięż­ką cho­ro­bę umy­sło­wą, któ­ra rzu­ci­ła na gan­glio­ny nie­za­tar­te śla­dy swe­go prze­bie­gu, jak od­pływ po­zo­sta­wia na nad­brzeż­nych ła­wi­cach wy­wle­czo­ne morsz­czy­ny. [...]Stefan GrabińskiUr. 26 lutego 1887 w Kamionce Strumiłowej Zm. 12 listopada 1936 we Lwowie Najważniejsze dzieła: Demon ruchu (1919), Księga ognia (1922) Jeden z czołowych przedstawicieli przedwojennej polskiej fantastyki, nazywany "polskim Edgarem Allanem Poe". Absolwent Uniwersytetu Lwowskiego (filologia klasyczna i literatura polska). Za życia zyskał krótkotrwałą popularność dzięki opowiadaniom, które i dziś są uznawane za trzon jego twórczości, zdecydowanie ważniejszy niż powieści. Doceniony został jednak przez Karola Irzykowskiego, a po wojnie przez Artura Hutnikiewicza. Grabiński interesował się okultyzmem, stąd jego twórczość pełna jest duchów i zjawisk nadprzyrodzonych. Charakterystyczny jest jednak fakt, że zjawiska te dzieją się zwykle we współczesnej, realistycznie oddanej scenerii. W Demonie ruchu obszarem, w jakim się pojawiają, jest symbol nowoczesności - kolej. Również język Grabińskiego oscyluje między realizmem a poetycznością (sam autor był wielbicielem twórczości Bolesława Leśmiana). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Na wzgórzu róż

Stefan Grabiński

Zbiór sześciu nowel z gatunku literatury grozy. Pierwsza z nowel jest zarazem utworem tytułowym. Pewnemu człowiekowi zalecono zażywanie kąpieli słonecznych. Żeby spełnić tę prośbę, szuka on ustronnego miejsca. W końcu znajduje odpowiednie miejsce za miastem. Znajduje się tam tajemniczy mur. Nie ma żadnych widocznych wejść ani otworów, jedyne co się wydostaje przez niego, to woń róż. Nasz bohater oddaje się w jego pobliżu zdrowotnym wpływom promieni słonecznych. Jednak przez woń róż coraz silniej przebija się inny, obcy zapach. Żeby rozwikłać jego zagadkę postanawia przedostać się na drugą stronę muru. Co tam ujrzy? Rozwiązanie czy może nową zagadkę? Lektura krótkiego zbioru opowiadań polskiego Lovecrafta jak nazywany bywa Grabiński potwierdza, że mamy do czynienia z pisarzem bardzo utalentowanym, niesłusznie znanym tylko miłośnikom literatury grozy. Historie z tomu Na wzgórzu róż ciągle robią wrażenie mimo upływu lat. Grabiński umiejętnie tworzy niepokojący klimat, sprawnie buduje napięcie, na ogół przekonująco wprowadza w fabułę elementy nadnaturalne. Jego język gęsty i sugestywny, współgrający z klimatem opowiadanych historii.

Na wzgórzu róż

Stefan Grabiński

Zbiór opowiadań znakomitego pisarza, Stefana Grabińskiego, tworzącego przed drugą wojną światową, specjalizującego się w opowieściach niesamowitych, zwanego polskim Edgarem Allanem Poe. Tom zawiera sześć opowieści grozy, które polecamy do czytania ludziom o mocnych nerwach. I ostrzegamy by ich nie czytać po zmroku! Kto sięgnie po ten zbiorek na pewno się nie zawiedzie! Mistrzostwo pióra, subtelne wprowadzanie w nastrój, zaskakujące zakończenia opowiadań: Na Wzgórzu Róż, Szalona zagroda, Po stycznej, Zez, Cień, W willi nad morzem...

Na wzgórzu róż

Stefan Grabiński

Zbiór sześciu opowiadań polskiego mistrza niesamowitości. Utwory o różnorodnej tematyce mają jedną wspólną cechę - prezentowana w nich zwyczajna codzienność podszyta jest grozą o niejasnym pochodzeniu. Wraz z rozwojem fabuły atmosfera gęstnieje i mnożą się tajemnice, by ostatecznie doprowadzić do zaskakującego, niejednokrotnie mrożącego krew w żyłach rozwiązania. Polski Lovecraft w najlepszym wydaniu! Książka, której nie powinien zbagatelizować żaden miłośnik rasowej literatury grozy.

Na Wzgórzu Śmierci

Jan Kasprowicz

Jana Kasprowicza, przedstawiciela Młodej Polski, stawiano na równi z Adamem Mickiewiczem jako jednego z najwybitniejszych polskich poetów. Kasprowicz tworzył poezje, dramaty, zajmował się krytyką literacką oraz tłumaczeniami. Był prekursorem między innymi wiersza wolnego czy też prymitywizmu w sztuce współczesnej. W jego poezji przewijały się tematy bólu, biedy, samotności, rozpadu więzi rodzinnych oraz próby kontaktu z Bogiem, a inspirację dla nich stanowiło jego życie.

Na Wzgórzu Śmierci

Jan Kasprowicz

Na Wzgórzu Śmierci Wzgórze Śmierci. Noc księżycowa, później świt i dzień i znowu noc. DUSZA WYGNANA Z RAJU Świat cały drzemie —  Świat cały śpi...  Olbrzymie cienie kładą się na ziemię,  Nad którą księżyc świeci nieruchomy,  Jakby umarły...  Niebios ogromy  Ciężko się sparły  Na sennych, mrocznych pochyłościach globu.  O jakże smutno mi!  O jak mi tęskno, samotno i smutno!  Lucyferze! [...]Jan KasprowiczUr. 12 grudnia 1860 r. w Szymborzu pod Inowrocławiem Zm. 1 sierpnia 1926 r. w Poroninie na Harendzie (dziś Zakopane) Najważniejsze dzieła: Z chałupy (1888); Miłość (1895); Krzak dzikiej róży (1898); Ginącemu światu (1902); Księga ubogich (1916); Hymny (1921) Poeta, dramaturg, krytyk, tłumacz, publicysta epoki Młodej Polski. Pomimo, że był synem chłopskim, udało mu się zdobyć wyższe wykształcenie, a nawet w 1904 r. doktoryzował się na Uniwersytecie Lwowskim na podstawie rozprawy Liryka Teofila Lenartowicza. W 1909 r. na tym samym uniwersytecie objął, specjalnie dla niego utworzoną, katedrę literatury porównawczej. Biegle władał łaciną, greką, angielskim i francuskim ? przekładał dzieła m.in. Ajschylosa, Eurypidesa, Shakespeare'a. W działalności Jana Kasprowicza wyróżnić można etapy, które charakteryzowały się fascynacją określonymi kierunkami poetyckimi. Początkowo w jego twórczości dominował realizm i naturalizm, później impresjonizm i symbolizm. Kolejny okres cechował ekspresjonizm, a ostatni to przejście do postawy franciszkańskiej. autor: Izabela Miecznikowska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Na Zachodzie bez zmian

Erich Maria Remarque

Jedno z najgłośniejszych dzieł literatury XX wieku w przekładzie Ryszarda Wojnakowskiego! Powieść "Na Zachodzie bez zmian" należy do najgłośniejszych dzieł literatury XX wieku. Jej bohaterowie, podobnie jak sam autor, należą do straconego pokolenia: pokolenia, którego młodość przepadła w okopach pierwszej wojny światowej. Osiemnasto-, dziewiętnastolatkowie trafiają na front niemal prosto ze szkolnej ławy, namawiani przez nauczycieli do spełnienia obowiązku wobec ojczyzny. Czymże jednak jest ten obowiązek? pytają siebie, świadomi, że strzelają do takich jak oni młodych, tęskniących za domem i pokojem i pytających o sens wojny wrogów. Okrucieństwo machiny wojennej, w której są zaledwie trybikami, odbiera im najpierw poczucie człowieczeństwa, a w końcu i życie i w tym sensie są oni dosłownie straconym pokoleniem. Mistrzowskie wniknięcie w emocje bohatera, gwałtowność opisu ataków z lądu i powietrza, atmosfera nieuchronności śmierci wszystko to sprawia, że "Na Zachodzie bez zmian" do dziś przejmuje grozą.

Na zachowanie

Jan Kochanowski

Jan Kochanowski Fraszki, Księgi wtóre Na zachowanie Co bez przyjaciół za żywot? Więzienie, W którym niesmaczne żadne dobre mienie. Bo jeslić się co przeciw myśli stanie, Już jako możesz, sam przechowaj, panie! Nikt nie poradzi, nikt nie pożałuje; Takżeć, jeslić się dobrze poszańcuje, Żaden się z tobą nie będzie radował, Sam sobie będziesz w komorze sma... Jan Kochanowski Ur. 6 czerwca 1530 r. w Sycynie koło Zwolenia Zm. 22 sierpnia 1584 r. w Lublinie Najważniejsze dzieła: Odprawa posłów greckich (1578), Psałterz Dawidów (parafrazy psalmów, 1579), Treny (1580), Fraszki (1584), Pieśni ksiąg dwoje (1586) Wybitny poeta polski okresu odrodzenia, którego twórczość odegrała ogromną rolę w rozwoju języka, literatury i kultury polskiej. Syn zamożnego ziemianina, studiował w Akademii Krakowskiej (1544-1547) oraz na uniwersytetach w Królewcu i Padwie (1555-1559). Podróżował po Włoszech i Francji, gdzie poznał poetów Plejady (Ronsard). Po powrocie do Polski dzięki biskupowi Myszkowskiemu rozpoczął karierę na dworze Zygmunta Augusta, w 1563 r. został sekretarzem królewskim. Ok. 1575 r. ożenił się i osiadł na wsi. Śmierć jednej z córek stała się pobudką do napisania oryginalnego cyklu trenów. Zmarł nagle na serce. W jego pogrzebie uczestniczył król Stefan Batory, kanclerz J. Zamojski i in. autor: Katarzyna Migdał Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

"Na Zachód" i "Z dala od Moskwy"? Publicystyka Mykoły Chwylowego lat 1925-1926. Historia - idee - konteksty

Paweł Krupa

„Na Zachód” i „z dala od Moskwy”? to próba historycznoliterackiej rekonstrukcji fragmentu działalności publicystycznej jednego z najgłośniejszych pisarzy ukraińskich lat dwudziestych XX wieku Mykoły Chwylowego (1893–1933). Przedmiotem analiz są trzy najważniejsze cykle pamfletów pisarza: Quo vadis, Myśli pod prąd oraz Apologeci grafomaństwa, stanowiące nerw debaty dotyczącej nowoczesnej literatury i kultury ukraińskiej, toczącej się w latach 1925–1928, która odbiła się głośnym echem w Ukrainie radzieckiej oraz ZSRR. Józef Stalin, śledząc jej przebieg, grzmiał: „Podczas gdy zachodnioeuropejscy proletariusze i ich partie komunistyczne pełne są sympatii dla «Moskwy» i z zachwytem patrzą na sztandar powiewający w Moskwie, ukraiński komunista Chwylowy nie ma dla «Moskwy» żadnych innych słów prócz wezwania do działaczy ukraińskich, aby «czym prędzej» uciekali od «Moskwy»”.   Gruntowna analiza publicystyki Chwylowego łączy się w książce z szerokimi ujęciami kontekstualnymi wybranych problemów jego pisarstwa (człowiek Faustowski, psychologiczna Europa, upodrzędnienie postkolonialne).     Niewątpliwie książka ta należy do znaczących w ukrainistyce tak polskiej, jak i zagranicznej, zapełniając istotną lukę badawczą. Na zdecydowaną pochwałę zasługują fragmenty pracy dotyczące rekonstrukcji projektu dekolonizacji kultury ukraińskiej bezpośrednio korespondujące z projektem westernizacyjnym, kapitalnie wyłowione przez autora w wielorakich konfiguracjach różnych sensów z pism publicystycznych M. Chwylowego. Prof. UWr dr hab. Agnieszka Matusiak   Książka zasługuje na wysoką ocenę i uznanie. Autor precyzyjnie odtwarza zarówno okoliczności towarzyszące dyskusjom, rekonstruuje w tekście właściwym porządek zdarzeń, jak i wyjaśnia oraz analizuje poglądy M. Chwylowego. Należy pochwalić doskonałą kompozycję i konstrukcję, niezwykłą, rzadko wśród młodych badaczy spotykaną, dyscyplinę myślenia i pisania. Dr hab. Agnieszka Korniejenko

Na Zachód po trupie Polski

Bogdan Musiał

Książka niezwykle aktualna, opierająca się na dokumentach z rosyjskich archiwów, zadaje kłam najnowszej propagandzie historycznej Putina, która powiela stalinowskie fałszerstwa, a której ostrze skierowane jest głównie przeciwko Polsce. Pokazuje historię przygotowań sowieckich do wojny napastniczej, szczególnie intensywnych od przełomu roku 1929/30. Koncepcja wojenna którą rozwinął Michaił Tuchaczewski w styczniu 1930 przewidywała zmasowane użycie czołgów, samolotów oraz gazów bojowych. Głównym celem tego zmasowanego ataku miała być Polska, która w przekonaniu Stalina i jego towarzyszy była barierą w drodze na Zachód, do Niemiec, do serca Europy. Dzięki analizie nowych i dotąd nieznanych dokumentów z archiwów moskiewskich, autor daje sugestywny obraz sowieckiej polityki zagranicznej tego okresu. Wynika z niej, jak od samych początków istnienia Rosji radzieckiej, jej kierownictwo padnięte było jedną myślą - podboju zachodniej Europy. Znajdujemy w niej dowody na ofensywną i agresywną politykę Moskwy lat 20. i 30. Bogdan Musiał zebrał wstrząsające wypowiedzi czołowych polityków radzieckich jak Stalin, Tuchaczewski czy Mołotow oraz liczne źródła sowieckiej jednoznacznie wskazujące na ekspansjonistyczne ambicje ZSRR. Po jej lekturze nie ma wątpliwości, że pierwszą ofiarą nowej polityki sowieckiej miała być II RP.

Na zagonie

Władysław Reymont

„Na zagonie„ to powieść Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Długo nic nie było słychać, prócz monotonnego nieustannego plusku deszczu i drżącego, nerwowego szmeru drzew.  Aż ów cień przysunął się bliżej i pochylił nad pijakiem.  — Gospodarzu! Gospodarzu! — zaszemrał cichy głos.  Chłop ocknął się; próbował powstać, ale bezwładne nogi i ręce ślizgały mu się po błocie, nie mogąc znaleźć punktu oparcia, a że był nieprzytomny, nie myślał już i o powstaniu, tylko układał się jak najwygodniej i mruczał przez sen.  — Miękko ci tu jest, ciepło ci tu jest, leż se gospodarzu, leż…”   Fragment książki “Na zagonie”  

Na zakończenie książki

Mieczysław Braun

Mieczysław Braun Przemysły Na zakończenie książki Czytelniku, jeżeliś do końca przeczytał Tę książkę, która długo i powoli rosła, Jeśli cię w niej wzruszyło słowo lub myśl wzniosła, Jeżeliś trudne strofy radośnie powitał, Wiedz: jak lichwiarz, co skrzętnie gromadzi kapitał, Zbierałem wszelką wartość, służąc ci za posła, Pragnąc, by książka si... Mieczysław Braun Ur. 29 maja 1902 w Łodzi Zm. 17 grudnia 1941 lub 2 lutego 1942 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Sonety, Żywe stronice, Rzemiosław: poezje, Sygnał z Marsa, Liść dębowy, Przemysły, Rzemiosła Polski poeta i adwokat żydowskiego pochodzenia. Właśc. Aleksander Mieczysław Bronsztejn. Syn Izaka Bronsztejna i Natalii z domu Szuman. Nauki pobierał w państwowej Szkole Realnej w Łodzi, z której przeniósł się od trzeciej klasy do prywatnego Ośmioklasowego Gimnazjum Męskiego Bogumiła Brauna. Nauka w Gimnazjum i wydarzenia I wojny światowej rozbudziły w nim zainteresowanie literaturą. Po ukończeniu szkoły w 1920 roku wstąpił do wojska i wyjechał na front pod Warszawę, walczył w szeregach 31 Pułku Strzelców Kaniowskich oraz 2 Pułku Piechoty Brygady Syberyjskiej. W październiku 1920 roku został zwolniony z wojska i wrócił do szkoły. W maju 1921 zdał maturę. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, następnie wrócił do Łodzi i rozpoczął praktykę adwokacką. W 1926 roku zdobył tytuł magistra, a od 1930 prowadził własną kancelarię adwokacką Działalność literacką rozpoczął już w 1918 roku - wraz z grupą chłopców i pod patronatem Juliana Tuwima oraz innych poetów, założyli czasopismo literackie "Tańczący Ogień", którego pierwszy i jedyny numer ukazał się w 1919 roku. Po zakończonych studiach, oprócz pracy zawodowej, poświęcił się również twórczości poetyckiej, o której wiedzieli tylko najbliżsi. W 1919 roku publikował wiersze w "Głosie Polskim", później również m.in. w "Skamandrze", "Wiadomościach Literackich", "Nowej Sztuce", "Expressie Ilustrowanym". Po wybuchu II wojny światowej przedostał się z żoną do Lwowa. W 1940 roku wrócił do Warszawy, został przesiedlony do getta warszawskiego, gdzie pracował na poczcie. Zmarł na tyfus plamisty. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Na zakręcie

Barbara Niedźwiedzka

Powieść Na zakręcie przedstawia historię młodzieży 12 – 15 letnich, których los doświadczył bardzo okrutnie. Bohaterowie spotykają się na wyspie prowadzonej przez Fundację „Pomocna dłoń” w miasteczku Nadzieja, na której odbywa się niezwykłe spotkanie integracyjne. Terapii podlegają młodzi, którzy mają za sobą doświadczenia związane z nadużywaniem alkoholu i narkotyków. Na własnej skórze doświadczyli też przemocy w rodzinie, z których wyszli ze swoich doświadczeń mocno okaleczeni, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Czują się wyizolowani ze społeczeństwa, jednak mają możliwość i okazję odnaleźć siebie oraz życzliwych i przyjaznych ludzi. Aby skorzystać z pomocy, muszą na nowo zrozumieć świat i odszukać w nim miejsce dla siebie. Być może stanie się również próbą zastanowienia nad sensem własnych poczynań i sensem życia.   W książce poruszony jest problem buntu młodych – gniewnych przed pewnymi stereotypami, normami i zasadami z góry ustalonymi przez otoczenie (relatywizacja ogólnie przyjętych norm i wartości zw. nihilizmem, występowała w drugiej połowie XIX wieku w filozofii niemieckiej i rosyjskiej). Ostry sprzeciw młodzieży dotyczy miedzy innymi kierunku sztuki malarskiej – graffiti, tak bardzo nieakceptowany przez ludzi starszych. W tym momencie słowa Maurice Debessa, że: "Wszelka działalność twórcza obca jest regułom i mechanizmowi... Ale trudność najbardziej istotna tkwi we wpływie środowiska kulturalnego i wychowawczego" są jak najbardziej trafne.   Tekst może służyć pomocą nauczycielom i terapeutom w działalności informacyjnej i edukacyjnej prowadzonej wśród dzieci i młodzieży oraz wyrabianiu i utrwalaniu właściwych wśród młodzieży postaw i pozytywnego myślenia.

Na zakrętach życia. Opowiadania sentymentalne

Isabella Degen

„Na zakrętach życia” to zbór opowiadań sentymentalnych, pełnych wydarzeń, refleksji i przeżyć, zmieniającymi życie z dnia na dzień. Autorka opowiada nam historie prawdziwe, wzięte z życia, osadzone w realiach codzienności i nieznacznie ubarwione fikcją literacką. Prezentuje życie jako drogę pełną „zakrętów”, nieprzerwalny bieg wydarzeń w których bohaterowie poszukują sensu życia. Opowiadania te ukazywały się w biuletynach pokonkursowych Uczelnianego Ośrodka Kultury LIMES, przy Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach, latach 2006-2009, jako prace wyróżnione lub nominowane  w konkursach literackich.