Nobby

Edgar Wallace

Edgar Wallaces humorous tales of British Army life, centered around the characters of Smithy and Nobby. The stories, collected in 1905, are supposed to tell us about the every-day life of the soldiers and are supposed to be, in turns, funny, moving, or even sometimes tragic. This substantial collection of the Smithy stories finds our incorrigible hero and his scurrilous band of confederates malingering, scheming and conniving their way through life in the British Army during the First World War. Although this book like the earlier Smithy and The Hun was published during the First World War, the stories it contains, unlike the other book were all written and deal with events Pre-War.

Noble House

James Clavell

ames Clavell (1924-94) - jeden z najpopularniejszych amerykańskich pisarzy, słusznie nazywany "Mr. Bestseller", także wzięty scenarzysta filmowy (m.in. Mucha i Wielka ucieczka). Ale także orientalista, zafascynowany kulturą Dalekiego Wschodu. Świetnie znał kilka azjatyckich języków, w tym malajski, chiński i japoński. Przełożył np. Sztukę wojny Sun Tzu. I kto wie czy właśnie ta jego fascynacja Wschodem nie przyniosła mu największej sławy. Jego azjatycki cykl: Król szczurów, Shogun, Tai-Pan, Gai-Jin, Noble House i Whirlwind to absolutne światowe hity - dziesiątki milionów sprzedanych egzemplarzy. I nic dziwnego - to się po prostu świetnie czyta, choć każda z książek to ponad 1000 stron, jak w przypadku ponad 1100stronicowej powieści Noble House. Akcja tej opowieści rozgrywa się w ciągu kilku dni w Hongkongu w 1963 roku. Ian Dumross, potentat finansowy każdą chwilę życia poświęca pomnażaniu majątku. A musi się zmagać nie tylko z wywiadem sowieckim, służbą bezpieczeństwa komunistycznych Chin, ale także tajwańskim nacjonalistami, lekko zdziwaczałymi przedstawicielami brytyjskiej Partii Pracy, a także z żywiołami, pożarami, trzęsieniami Ziemi nękającymi Hongkong, tę enklawę bogactwa. Wielki biznes, miłość, nienawiść, walki szpiegów a wszystko to w oszałamiającym, jakże charakterystycznym dla Clavella tempie. I jeszcze dodatkowo- niezwykle wnikliwe spojrzenie Europejczyka na Państwo Środka

Nobliści, skandaliści

Sławomir Koper

Czy nobliści są nobliwi? Nie zawsze! Curie-Skłodowska, Sienkiewicz, Reymont, Miłosz czy Szymborska bywali naprawdę niesforni, chociaż bez wątpienia ich osiągnięcia są ponadprzeciętne. Czy nasza dwukrotna noblistka emanowała seksapilem? Kto nie podołał podczas nocy poślubnej, a kto sfałszował dokumenty, aby wyłudzić ogromne odszkodowanie? Czyj poziom testosteronu był tak wysoki, że żadna studentka nie mogła czuć się bezpiecznie? Cztery i pół miliona złotych dla autorki sprośnych limeryków? Sławomir Koper odpowiada na wszystkie te pytania i przedstawia inne nieznane fakty z życia polskich laureatek i laureatów Nagrody Nobla. Nie szczędzi przy tym pikantnych szczegółów, ale jak przypadło na najpopularniejszego pisarza historycznego w naszym kraju, robi to ze swadą, poczuciem humoru i wyrozumiałością, bo przecież nawet nobliści to przede wszystkim ludzie!

Nobodys Man

E. Phillips Oppenheim

It is strange to find Mr. Phillips Oppenheim choosing as his hero an earnest politician with a love for social reform. Nobodys Man starts out as a standard whodunit murder mystery then makes an abrupt lane-change into British politics of the mid-1920s. Brigadier general Andrew Tallente, late of Parliament, is implicated in the death of his male secretary, the son of a classmate at Eton. Seems the younger man may have not only been having an affair with the heros American wife, but had stolen incriminating political documents. A political coup of sorts develops as the opposing party invites Tallente to lead them. Enter the lovely heiress-next-door, who becomes the heros champion, and perhaps, new flame.

Noc

Tadeusz Gajcy

Noc Czy w śnie da­rem­nym, w przy­po­mnie­niu  le­żę pod świa­tłem, co jak ko­ral  sta­cza się pręd­ko? Oto po­ra,  gdy cie­nie kwia­tów w fa­li wart­kiej  pły­wa­ją cięż­kie ni­by kar­pie  w księ­ży­cu srebr­ne. Owad rów­ny  jest czło­wie­ko­wi, ptak zwie­rzę­ciu,  gdy nie­bo bu­dząc nas jak stru­ny  al­bo ści­sza­jąc swym do­tknię­ciem  od­cho­dzi ciem­ne pod po­wie­kę.    Że­bym pa­mię­tał: rów­ny je­stem  łu­nie ró­żo­wej, któ­ra prze­strzeń  w drze­wo ko­lo­rów na­głych zmie­nia.  Że­bym ro­zu­miał: na­wet sal­wie,  gdy przez po­wie­trze idzie lek­kie  jak dzwon od chłod­nych drzwi mil­cze­nia.  I że­bym mó­wił: rów­ny je­stem  sam so­bie le­żąc w śnie jak wy­spa,  gdy nie­bo bia­łe jest jak pa­pier,  a zie­mia wciąż nie­rze­czy­wi­sta    i za­rys kwia­tów dnem prze­cho­dząc  tę­że­je w ka­mień, w kość wo­sko­wą;  a ja w da­rem­nym przy­po­mnie­niu  dzie­ciń­stwa kształt przy­bli­żam ja­sny,  ob­ło­ków gó­ra, nad nią księ­życ  i wiatr go­łę­bi po­nad la­sem,  wo­da we­so­ła, sze­lest ry­by  wśród li­lii wod­nych. [...]Tadeusz GajcyUr. 8 lutego 1922 r. w Warszawie Zm. 16 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Wczorajszemu, Kolęda, Widma, Do potomnego, Homer i orchidea pseud. Karol Topornicki, Roman Oścień Poeta, prozaik, dramatopisarz, krytyk literacki. Ukończył gimnazjum i liceum księży marianów na Bielanach. Od 1941 r. studiował filologię polską na podziemnym UW. Członek organizacji Konfederacja Narodu; współzałożyciel (1942), a od 1943 r. redaktor konspiracyjnego czasopisma tej organizacji ?Sztuka i Naród?. Żołnierz AK; brał udział w akcji składania wieńca pod pomnikiem Kopernika (25 maja 1943 r.). Zginął w powstaniu warszawskim wraz z Zdzisławem Stroińskim na Starym Mieście. Otrzymał nagrodę na podziemnym konkursie czasopisma ?Sztuka i Naród? za wiersz Wczorajszemu (1942), włączony później do antologii Słowo prawdziwe (1942). Nagrodzony także przez czasopismo ?Kultura i Jutro? (1943) za wiersz Rapsod o Warszawie. Wyraziciel ideowego i artystycznego grupy ?Sztuka i Naród?; w artykule Już nie potrzebujemy (?SiN? nr 11, 12 z 1943 r.) i O wawrzyn (wyd. ?Kierunki? 1967, nr 19) polemizował z literackimi poprzednikami, zarzucając poetom ?Skamandra? bezideowość i koniunkturalizm, a Awangardzie Krakowskiej ? ?ekwilibrystykę intelektualną?; poetów swojej generacji uważał za kontynuatorów katastrofizmu. Sam rolę poety widział w byciu odkrywcą tajemnicy bytu i wychowawcą narodu. W poematach Z dna nawiązującym do przeżyć z wojny obronnej 1939 r. oraz Widma wyd. w debiutanckim tomie z 1943 r. (będącym poetycką odpowiedzią na cykl poetycki Borowskiego pt. Gdziekolwiek ziemia...) zawarł wizję apokaliptycznej zagłady. W śpiewogrze Misterium niedzielne (1943) podjął próbę przezwyciężenia własnego katastrofizmu, przedstawiając świat czasu wojny jako groteskę i nawiązując do folkloru warszawskich przedmieść. W ostatnim tomie zwraca uwagę jego testament poetycki Do potomnego. Często posługiwał się konwencją snu, wizji, sięgał po formy ballady, kolędy, piosenki.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Noc

Bernard Minier

Wyczekiwany powrót komendanta Servaza i jego przerażające starcie z Hirtmannem. Kirsten Nigaard, inspektor norweskiej policji, prowadzi śledztwo w sprawie morderstwa kobiety zatrudnionej na platformie wiertniczej na Morzu Północnym. Na zbiórce personelu brakuje jednego mężczyzny. W jego kabinie Kirsten trafia na plik zdjęć. Kilka dni później odwiedza Martina Servaza w jego biurze w Tuluzie. Nieobecny pracownik nazywa się Julian Hirtmann, tak samo jak nieuchwytny psychopatyczny morderca, którego komendant ściga od kilku lat. Ku swemu zaskoczeniu na zdjęciach Servaz rozpoznaje siebie. Norweska policjantka pokazuje mu jeszcze inną fotografię. Przedstawia ona dziecko, a na odwrocie widnieje imię: Gustav. Dla dwójki policjantów oznacza to początek mrożącej krew w żyłach podróży. U jej celu, w mrokach nocy, czeka na nich bezlitosny wróg, który zamierza zmienić ich życie w piekło. Od czasu wydania debiutanckiego Bielszego odcienia śmierci (Rebis 2012), nagrodzonego Prix Polar na festiwalu w Cognac za najlepszą francuską powieść 2011 roku i zekranizowanego w 2016, Bernard Minier święci sukcesy. Kolejnymi powieściami Kręgiem (REBIS 2013), Nie gaś światła (REBIS 2014) i Paskudną historią (REBIS 2015) wypracował sobie niekwestionowaną pozycję na scenie francuskiego kryminału. Jego powieści przetłumaczono do tej pory na czternaście języków.

Noc

Bolesław Leśmian

Bolesław Leśmian Napój cienisty Noc Takiej nocy nie było! To noc nietutejsza! Przyszła z innego świata i trzeba ją przeżyć Już płaczą rzeczy martwe Ale o to mniejsza! Nie każdą śmierć dziś można wiecznością uśmierzyć Nic nowego za grobem! Nic poza tą bramą, Gdzie się duchy zlatują ku istnienia plewom: A cokolwiek się stanie stanie się... Bolesław Leśmian Ur. 22 stycznia 1878 r. w Warszawie Zm. 7 listopada 1937 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: zbiory wierszy: Sad rozstajny (1912), Łąka (1920), Napój cienisty (1936), Dziejba leśna (1938); zbiory baśni prozą: Klechdy sezamowe (1913), Przygody Sindbada Żeglarza (1913) i Klechdy polskie Wybitny polski poeta, eseista, prozaik i tłumacz tworzący w Młodej Polsce i dwudziestoleciu międzywojennym. Pochodził ze spolszczonej inteligenckiej rodziny Lesmanów. Spokrewniony z A. Langem i J. Brzechwą. Ukończył studia prawnicze w Kijowie. Współtworzył Chimerę i Teatr Artystyczny w Warszawie. Jego poezję cechował symbolizm, sensualizm, mistycyzm, spirytyzm, zainteresowanie paranormalnością, postulowanie powrotu do natury (poeta jako człowiek pierwotny), poszukiwanie miejsca Boga w świecie, ale i egzystencjalne spory ze stwórcą. Nawiązywał do ludowości (tworząc neologizmy oraz własne mity i postaci), stylistycznie do baroku i romantyzmu, ideowo do filozofii Nietzschego i Bergsona. Mistrz wiersza sylabotonicznego. W 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury. autor: Alicja Szulkowska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Noc

Karol Bołoz Antoniewicz

Karol Bołoz Antoniewicz Noc There is a dangerous silence in that hour A stillness, which leaves room for the full soul To open all itself . . . . . . . . . . . . . . Byron. Kiedy ponure szaty swe rozwinie Noc świat w głębokiéy spoczywa żałobie; Szmer dniowy ustał, a iak w głuchém grobie, Cisza, po całéy rozlana równinie! Ale ta gwiazda co na niebie płynie, Słod... Karol Bołoz Antoniewicz Ur. 6 listopada 1807 w Skwarzawie koło Lwowa Zm. 14 listopada 1852 w Obrze Najważniejsze dzieła: Pieśni religijne: Chwalcie łąki umajone, W krzyżu cierpienie, W krzyżu zbawienie, Do Betlejemu pełni radości, Nazareński śliczny kwiecie, Nie opuszczaj nas, O Józefie uwielbiony, O Maryjo, przyjm w ofierze, Panie, w ofierze Tobie dzisiaj składam Polski poeta, duchowny katolicki pochodzenia ormiańskiego. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Biegle znał łaciński, francuski, włoski, angielski i niemiecki. Pasjonowała go muzyka i poezja - pierwsze wiersze publikował w czasopismach lwowskich. W 1828 r. rozpoczął prace nad dziełem dotyczącym historii Ormian. Walczył w powstaniu listopadowym. W 1832 r. ożenił się z Zofią Nikorowiczówną i miał z nią piątkę dzieci - niestety wszystkie wcześnie zmarły. W swoim domu założyli przytułek i szpital dla chorych i ubogich, by poprzez pomoc potrzebującym ukoić własne cierpienie po utracie dzieci. Zofia również podupadła na zdrowiu i w 1839 r. umarła na suchoty. Po śmierci żony Antoniewicz zdecydował o wstąpieniu do zakonu Jezuitów w Starej Wsi. Szybko otrzymał funkcję przełożonego nowicjuszy i był darzony szacunkiem. W wolnych chwilach komponował pieśni religijne, śpiewane potem w kaplicy klasztornej. Antoniewicz rozdał majątek między krewnych i ubogich. Z Francji sprowadził zakonnice Serca Jezusowego. W 1846 r. prowadził misje na wsiach po buntach chłopskich. Pisał czytanki, powiastki, żywoty świętych, w których w przystępny sposób przedstawiał chłopom religijne nakazy. W 1852 r. wybuchła epidemia cholery i Antoniewicz zajął się opieką nad chorymi. Został wybrany przełożonym klasztoru w Obrze, gdzie sam zachorował na cholerę i zmarł. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Noc

Maria Grossek-Korycka

Noc Księ­życ wy­sre­brzył nie­bo -- a miej­skie po­dwó­rze  Ostro na nim wy­rzy­na czar­nych mu­rów brze­gi,  Ły­ska­ją w cie­niu tyl­ko szkłem okien sze­re­gi --  Tam w pu­chach to­ną ludz­kich ciał li­lie i ró­że...    Po­zor­ny sen!... na każ­dym ta­kim ciem­nym pię­trze  Szał czu­wa! ko­rzy­sta­jąc z ciem­no­ści i ci­szy,  Wi­je się w spa­zmach szczę­ścia, pier­sią szyb­ko dy­szy,  Wzie­wa­jąc szept go­rą­cy w ciem­ne, ci­che wnę­trze...    W jed­nym oknie, otwar­tym, przez drew­nia­ne kra­ty,  Aka­cja, ob­cią­żo­na bia­ły­mi bu­kie­ty,  Wsu­nę­ła ga­łąź w izbę sa­mot­ną Po­ety. [...]Maria Grossek-KoryckaUr. 8 grudnia 1864 r. w Krakowie Zm. 15 kwietnia 1926 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Poezje 1904, Medytacje prozą 1913, Orzeł oślepły 1913, Hymn zmartwychwstania 1918, Niedziela palm 1919, Pamiętnik liryczny 1928, Świat kobiecy 1929 Poetka, publicystka i tłumaczka. W twórczości lirycznej była przedstawicielką ekspresjonizmu, w jej przypadku wyrastającego z pnia pol. tradycji romantycznej (np. poemat Hafciarka z tomu Niedziela palm, nast. wersja p.t. Wieszczka, wyd. 1928). W późniejszej twórczości zwraca uwagę nurt bergsonizmu oraz wpływy pism mistyków (por. Orzeł oślepły, niektóre utwory z pośmiertnego tomu Pamiętnik liryczny). W Medytacjach z 1913 r. ujęła swoje poglądy etyczne, podejmując krytykę filozofii Nietzschego i łącząc myśl Henri Bergsona z wątkami chrześcijańskimi. Tom Z krainy piękna obejmuje reportaże z Włoch oraz artykuły dotyczące problemu nowatorstwa w sztuce oraz estetyki ekspresjonizmu (Dialogi i Italiana). Natomiast w tomie Świat kobiecy zebrano felietony społeczno-obyczajowe. Korycka jest także autorką powieści Serce (początkowo, w 1902 r. wyd.  p.t. Prawda) oraz tłumaczką poezji Émile Verhaerena (Jasne godziny).Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Noc

Krzysztof Kamil Baczyński

Noc Ba­si Ma­don­no mo­ja, grze­chu peł­na,  w sen jak w zwier­cia­dło pęk­nię­te wpra­wio­na.  Dusz­na noc, ka­mień gwiazd na ra­mio­nach  i ta trwo­ga, jak ty -- nie­śmier­tel­na.    Ma­don­no mo­ja w grze­chu po­czę­ta,  to nie są wi­ny, któ­rym łez brak.  Noc jak zwie­rzę za­tu­lo­ne w strach,  noc, któ­ra za­wsze pa­mię­ta.    Usta są gorz­kie i su­che, do ło­dyg  spa­lo­nych tak mło­do po­dob­ne,  oczy ogniem nie­płod­ne --  zło­ty orzech.    Czym łu­skać z za­my­śle­nia?  Wia­rę uczy­nić po zgo­nie?  Je­stem jak blask twój, co to­nie  w mo­rzach po­wrot­nych jak zie­mia.    Ma­don­no, czym mnie wy­ba­wisz od no­cy? [...]Krzysztof Kamil BaczyńskiUr. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Noc bliskiego księżyca

Helena Sekuła

Alkor wychodzi z więzienia, nie czuje jednak euforii, bo nie dość, że musi podzielić się ukrytym łupem ze wspólnikami, których nie wydał, to jeszcze jego dziewczyna niespecjalnie się cieszy, że wrócił po siedmiu latach. Galeria wyrazistych postaci, barwny język, żywe dialogi, magiczna atmosfera. Dodatkowym atutem tej niezwykłej powieści jest fakt, że znaczna część jej akcji rozgrywa się w pięknych plenerach mazurskich jezior. Jej znakiem szczególnym jest to, że nie ma w niej milicyjnego czy policyjnego śledztwa – co jednak w żadnym stopniu nie burzy jej stricte kryminalnego charakteru. Liczy się w tej powieści szczegół, obserwacja, niuans i przede wszystkim język. We wszystkich tych aspektach Sekuła jest niezrównana. Język Sekuły jest zaiste rozpasany, nieokiełznany, nie zna żadnych granic. Tylko się w niego zanurzyć. Polecam gorąco. [Grzegorz Cielecki, KlubMOrd.com] Pierwsze, papierowe wydanie tej książki ukazało się nakładem wydawnictwa Iskry (Warszawa 1988) w serii „Ewa wzywa 07” (zeszyt nr 144) w nakładzie 149 70 + 300 egz. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Projekt okładki: Marcin Labus.

Noc była

Ferdinand Avenarius

Noc była Głęboko w mroku duszy naszej ryje  nieznany nam, drapieżny dziki bies.  Bywa, znienacka tułów rozprostuje,  naszego świata słonecznego dno  maca po ciemku, wstrząsa kolumnami  i łeb ognisty wystawia przez szparę.  Ale się kurczy, światłem dnia oślepion,  i znów opada w siebie, niepobity.  Noc była. W długiej i dusznej komnacie  stałem, gdzie umierano. [...]Ferdinand AvenariusUr. 20 grudnia 1856 w Berlinie Zm. 22 września 1923 w Kampen na wyspie Sylt (na płn. Niemiec) Najważniejsze dzieła: Wandern und Werden. Gedichte, Balladen-Buch, Die Kinder von Wohldorf, Lebe!, Der Wachsende Gott (cykl dramatów: Faust, Baal i Jezus) Niemiecki pisarz. Był synem wydawcy, wnukiem aktora i malarza Ludwiga Geyera, bratem filozofa Richarda Avenariusa. Rodzina była też skoligacona z kompozytorem Richardem Wagnerem. Avenarius skończył szkołę w Berlinie i Dreźnie, a studiował w Lipsku i Zurychu medycynę, historię literatury i filozofię. Od 1882 r. redagował w Dreźnie czasopismo ,,Der Kunstwart", poruszające tematykę sztuki i polityki kulturalnej. W 1902 r. założył organizację Dürerbund, skupiającą twórców, działał też w grupie Deutcher Werkbund. Ożenił się z Else Doehn, córką niemieckiego pisarza i amerykańskiego polityka Rudolfa Doehna. Był wydawcą, promował i wspierał młodych artystów. Piętnował literaturę o niskiej wartości artystycznej, a za taką uznawał np. twórczość Karola Maya. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Noc cudów

Anna Stryjewska

Przejmująca, pełna magii i cudów opowieść o tym, że przeszłość może skrywać największe tajemnice! Małgorzata Skupińska, nauczycielka z długoletnim stażem oczekuje wizyty jedynaczki. Kariera dziennikarska tak ją pochłonęła, że nie widziały się już od trzech miesięcy. Wszystko jest już prawie przygotowane, stół zastawiony do kolacji, kiedy dzwoni telefon. Córka Joasia informuje matkę, że nie dotrze na święta, ponieważ zatrzymały ją w Warszawie bardzo ważne sprawy. Rodzicielka nie wierzy własnym uszom, z rezygnacją opada na krzesło nie wiedząc co sobą począć. Wszak wigilia to jedyny dzień w roku, celebrowany wspólnie od lat. Ze stanu otępienia wyrywa ją dopiero natarczywy dźwięk dzwonka. Otwierając drzwi ma jeszcze nadzieję, że ujrzy w nich Joasię, a tymczasem w progu stoi obca, nieco dziwnie ubrana kobieta. Małgorzata, mając na uwadze dodatkowy talerz dla strudzonego wędrowca zaprasza ją do środka. Kobieta siada do zastawionego stołu i zaczyna snuć niezwykle barwną opowieść, odkrywając kawałek po kawałku przejmującą historię wielkiej miłości, której Małgorzata jest jej nierozerwalną częścią. Regina Majer zabiera ją w czas międzywojnia, na gwarne, hałaśliwe ulice Łodzi, do wnętrz zagraconych pracowni, a także do eleganckich salonów bogatych mieszczan. Opowiada o wielkich fortunach, przewrotności losu, głodzie, biedzie i walce o przetrwanie. Jedyna taka noc w roku, która sprawia, że wszystko staje się możliwe...

Noc czyli słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna

Andrzej Stasiuk

"(...) Polacy kradną samochody i brylanty, zawożą łup do swoich `półdzikich miast`. Niemcy robią wszystko, co im się każe. Chirurg rozmyśla nad tym, jak `dziwny jest świat, Wschód potrzebuje rzeczy a Zachód krwi`. (...) Jak na farsę przystało Stasiuk maluje obraz Wschodu i Zachodu grubą kreską (...). Jednak wyraźne kontrasty nie trywializują inscenizacji, lecz są częścią tego, co ma być pokazane, mianowicie pełnego uprzedzeń, wzajemnego niezrozumienia ludzi ze Wschodu i Zachodu. Sztuka grana jest z wyjątkową lekkością przez świetny dwujęzyczny ensemble (miejscami z niemieckimi napisami)". Torsten Casimir "Polskie serce" "Rheinische Post" "Szowinistyczny kierowca Opla pozwala na transplantację serca dopiero, gdy dowiaduje się, że polski dawca studiował germanistykę. W tej scenie, w pełni ujawnia się absurdalny humor `Nocy`. (...) Grabowski inscenizuje bitwę chirurgów, a polscy i niemieccy aktorzy osiągają najwyższą formę. Europa spotyka się przy łóżku chorego na serce, aby zrosło się to, co razem wrze". Juergen Berger "Na otwartym sercu Europy" "Süddeutsche Zeitung" "W epilogu ramię w ramię w tym samym łóżku leżą zwłoki polskiego dawcy i niemiecki pacjent-bogacz. Rozmawiają o Drugiej Wojnie Światowej, niemieckich maszynach i polskiej babci ostatecznie tak dobrze się rozumieją, że Niemiec zaczyna mówić po polsku a Polak po niemiecku. To co (...) kończy się braterskim pojednaniem, jest wspólną produkcją Düsseldorfer Schauspielhaus (Miejskiego Teatru w Düsseldorfie) i Teatru Starego w Krakowie (...)". Jens Dirksen "Serce dla Niemiec" "Neue Rhein Zeitung" "W `Nocy` Stasiuka dosłownie wyrażone stereotypy obnażają swoją śmieszność. Jak w wielu mitach, głośno nazwane po imieniu demony znikają". Stefan Keim "Serce złodzieja klejnotów" "Frankfurter Rundschu online" "Jest zabawnie i lekko, choć tematy, które porusza Stasiuk, są trudne i wstydliwe. Kompleksy, stereotypy, fascynacje, głęboko zakorzenione wzajemne niechęci". Joanna Targoń, "Gazeta Wyborcza" "Jeżeli istnieje na świecie człowiek, który potrafiłby przełamać wielowiekowe uprzedzenia i pogodzić Niemców i Polaków, to jest nim Andrzej Stasiuk. Tekst, który polski prozaik napisał na zamówienie teatru w Düsseldorfie, łączy dwie nacje mądrzej niż Unia Europejska". Roman Pawłowski, "Gazeta Wyborcza" "`Wschód potrzebuje rzeczy, a Zachód potrzebuje krwi`. Ten cytat ze sztuki Andrzeja Stasiuka `Noc` najlepiej podsumowuje projekt jednoczenia i wymiany, wzajemnego poznawania i tworzenia nowych więzi w zjednoczonej, powiększonej o Wschód Europie". Piotr Gruszczyński, "Tygodnik Powszechny" "Bardzo mocna rzecz, tak napisać mógł tylko ten czyjny, niepozbawiony serca Andrzej Stasiuk, psożerca i germanista". Paweł Gołoburda, "Lampa" "Noc" została nominowana do Nagrody Literackiej NIKE 2006.

Noc i ciemność

Agata Christie

Bogatą Amerykankę Ellie i lekkomyślnego utracjusza Michaela połączyła miłość od pierwszego wejrzenia. Nikt więc nie przejmuje się mezaliansem i klątwą. A przecież gdyby posłuchano rad starej cyganki, zamiast kilku zgonów mielibyśmy romantyczny happy end. Wśród kandydatów na mordercę są: wdowiec, dama do towarzystwa, genialny architekt i prawnik rodziny każdy równie oddany ofierze. Jest nastrój, wiarygodny portret psychopaty, autorka gra z czytelnikiem fair play, nic zatem dziwnego, że to jedna z najbardziej cenionych książek Agaty Christie.

Noc i świt

Józef Weyssenhoff

Józef Weyssenhoff - "Noc i świt". Powieść, która łączy historyczną panoramę z głęboką analizą ludzkich dylematów. "Noc i świt" to literacki portret epoki - czasu przełomów, przemian i duchowego przebudzenia. Autor ukazuje losy ludzi zawieszonych między zmierzchem starego świata a niepewnym świtem nowego porządku. To opowieść o tożsamości, zwątpieniu i poszukiwaniu sensu - pełna refleksji, subtelnych emocji i lirycznego języka. Weyssenhoff kreśli wyraziste sylwetki bohaterów, prowadzi ich przez rozmowy o sztuce, ideach i wartościach, które tracą grunt w szybko zmieniającym się świecie. To literatura dla czytelników poszukujących nie tylko fabuły, ale i głębi. Dla miłośników klasyki polskiej i powieści z duszą.

Noc inna niż wszystkie Tom 1

Robert Fujak

Miał zaledwie dwadzieścia lat, kiedy został wdowcem. Jego żona została porwana przez nieznanych sprawców, którzy zażądali okupu za życie młodej kobiety. Mateusz postanowił, że nie zapłaci złoczyńcom, a żonę uwolni na własną rękę. Był przekonany, że nie może pozwolić, żeby ktoś szantażował go przez całe życie. Jednak gangsterzy okazali się bezwzględnymi ludźmi. Po dotarciu do opuszczonego magazynu, w którym ukrywali porwaną, znaleziono tylko jej spalone zwłoki. Okazało się, że najpierw ją zastrzelili, a potem podpalili magazyn dla zatarcia śladów. Pół roku po ślubie Mateusz został wdowcem. Młody mężczyzna wpadł w rozpacz i próbował odebrać sobie życie. W rezultacie rodzice umieścili go w szpitalu psychiatrycznym. Jakoś się jednak pozbierał i powoli wrócił do życia. A dwa lata po tragicznych zdarzeniach poznał Basię, która okazała się lekiem na całe zło świata. Zakochali się, wzięli ślub, a młoda kobieta zaszła w ciążę. Aż pewnej nocy nad Wrocławiem rozpętała się burza. ,, Noc Inna Niż Wszystkie '', autor: Robert Fujak - wydanie II

Noc kota, dzień sowy: Gliniana Pieczęć

Marta Kładź-Kocot

Kontynuacja fantastycznej powieści Noc kota, dzień sowy: Zamek Cieni" Mitria i jej towarzysze nie podejrzewają nawet, dokąd zaprowadzi ich droga, którą obrali. Leta Therrus wraz z towarzyszącą jej Cantią wyruszają do Xanty. Sirocco ucieka z Castelburga w obawie przed zemstą swoich mocodawców. Verena Haage trafia w sam środek spisku, który nie może skończyć się dobrze. Prządki obserwują rozrastające się kłącze opowieści, śledzą losy legendy o wielkiej miłości, która zaczyna oplatać wszystkich swoją siecią... Jak zakończy się historia Mitrii i Jardala? Co można znaleźć na końcu świata albo nawet poza światem? Czy Zamek Cieni nadal ma władzę nad umysłami tych, którzy tak nieostrożnie do niego weszli? Kim jest tajemniczy Książę? I wreszcie co oznacza mewa pojawiająca się w snach? Drugi tom cyklu Noc kota, dzień sowy" zamyka to, co otworzyło się w pierwszym a może i znacznie więcej. Doskonała pozycja dla fanów kultowego filmu Zaklęta w sokoła".

Noc, którą zapamiętasz na zawsze gejowskie opowiadanie erotyczne

Sonja Belmont

Kiedy któryś raz z rzędu poczuł dłoń blondyna gładzącą lekko jego plecy, zdał sobie sprawę, że mu się to podoba. Podobało mu się wszystko: to, że po raz pierwszy obaj zachowywali się wobec siebie normalnie; że nie poruszali żadnego z tematów, które zwykle pojawiały się w ich zażartych dyskusjach; że ze sobą flirtowali i mimo że była to tylko gra, to wychodziło im to bardzo naturalnie. Podobało mu się też to, jak Caleb dziś wyglądał, i to, jak bardzo go pociągał. A najbardziej to, że mógł mu bezkarnie patrzeć w oczy. Do Leo dotarło nagle, że dzięki ich zakładowi przez kilka kolejnych godzin może robić absolutnie wszystko i nikt nawet przez sekundę nie będzie zszokowany. Sam Caleb nie będzie w stanie ocenić, czy chłopak robi coś naprawdę, czy tylko udaje. To była fantastyczna perspektywa, dająca poczucie spełnienia i kontroli. Szybko zrozumiał, że to wszystko cieszy go tak bardzo nie dlatego, że tak strasznie zależy mu na wygranej. Po prostu tego chciał. Od bardzo dawna." Opowiadanie erotyczne inspirowane serią książek o Harrym Potterze. Odwieczni rywale Leo Walker i Caleb Blair w ramach zakładu idą razem na szkolny bal, na którym mają udawać parę. To, który z nich wycofa się jako pierwszy, ma ostatecznie rozstrzygnąć ich wieloletni konflikt, który wśród ich rówieśników urósł już do miana legendy. Początkowo żaden nie zamierza dać za wygraną i obaj decydują się na coraz śmielsze ruchy, badając nawzajem swoje granice. Leo szybko zdaje sobie jednak sprawę, że nie zależy mu na wygranej, a na czymś zupełnie innym... Czymś znacznie, znacznie przyjemniejszym. Tylko co na to jego partner?

Noc Kupały

Katarzyna Berenika Miszczuk

Tom drugi bestsellerowej serii Kwiat paproci! Zbliża się Noc Kupały, kiedy to ma wypełnić się przeznaczenie Gosławy. Rzecz wzniosła i niepowtarzalna. Jednak młoda szeptucha ma obecnie inne zmartwienia.

Noc Kupały w Babiborze

Małgorzata Starosta

W Babiborze, jak co roku, przygotowania do Kupalnocki idą pełną parą. Sołtysowa Maślankiewicz dyryguje, a orkiestra złożona z babiborzan gra, jak jej Malwina nakazuje. Przynajmniej tak być powinno, ale tego roku nic nie idzie zgodnie z planem. Nowe właścicielki siedliska przywiozły pożądaną świeżość, a wraz z nią pojawiły się zamęt, zbrodnia i od dawna uśpione demony. "Noc Kupały w Babiborze" to przedsmak "Miłości i innych klątw", drugiego tomu ukochanej przez czytelników serii "W siedlisku". Opowiadanie zostało opublikowane w antologii "Kwiat paproci i inne legendy słowiańskie" (2023).

Noc Kupały: Zaklęty opowiadanie erotyczne

Catrina Curant

"Była szybka, jakby znała każdy kawałek lasu, jakby fakt, że biegnie boso, ułatwiał jej bieg zamiast go utrudniać ale mimo to ją złapał, chociaż gdzieś z tyłu głowy wiedział, że to nie ona była zwierzyną w tym polowaniu. Sukienkę praktycznie sama zsunęła, jej długie palce wsunęły się pod jego koszulkę, sprawiając, że jęknął na wpół z zaskoczenia, na wpół z rozkoszy. Były zimne, ale to się nie liczyło, może to on był rozgrzany, rozpalony, tak aby zrównoważyć jej chłód?". Jest taka magiczna noc w roku, kiedy mistyczne istoty tańczą wśród ludzi, sprawiając, że budzą się w nas namiętności i żar. To opowieść na skraju światów, bo chociaż ona jest kobietą z krwi i kości nie da się ukryć, że jest w niej coś z innego świata. Spotykają się na leśnej imprezie. Ona jest dużo młodsza, a jej gra na skrzypcach i oczy hipnotyzują. Uwodzi go i... ucieka. To opowieść o zauroczeniu, miłości z dzieciństwa i oczekiwaniu. Cóż, w Noc Kupały, w tę najkrótsza noc roku, szukano nie tylko bogactwa ukrytego w Kwiecie Paproci, szukano również miłości.

Noc letnia

Zygmunt Krasiński

“Noc letnia” to utwór Zygmunta Krasińskiego, jednego z trójcy wieszczów obok Mickiewicza i Słowackiego, uznawanych za największych poetów polskiego romantyzmu.   “ Widziałem kiedy ją wiedli — w białych szatach, z wieńcem na głowie szła w przerażeniu — Kościół stał jako ciemny cmentarz przed jéj oczyma — Wszyscy się uśmiechali z radości starzy i młodzi — Dzieci za Aniołków przebrane potrząsały kwiatami — Sam Biskup i powierne kapłany wesołym patrzyli wzrokiem, w sutych dalmatykach — Lud się cisnął zazdroszcząc i chwaląc i życząc — Ona jedna tylko milczała, z spuszczonemi oczyma, oparta na ręku służebnic.”   Fragment.  

Noc letnia

Zygmunt Krasiński

Znakomity utwór poetycki Zygmunta Krasińskiego przeznaczony nie tylko dla koneserów jego twórczości, który zawiera najbardziej charakterystyczne cechy pisarstwa twórcy: jego obsesję cierpienia, zagłady i śmierci, a przy tym wewnętrzny konflikt między życiowym konwenansem a etosem romantycznej walki narodowowyzwoleńczej, co pokazuje się w formie i myśli pełnej frenezji, obrazów piekielnych oraz ostrych dysonansów na tle religijnym i społecznym.