Baltas karžygys

Adam Mickiewicz

Baltas karžygys Bėga metai — jis kovoja,  Gal jau nėr, kad neparjoja.  Marčia! Rūpestis reik mest  Kunigaikštis žada vestis    Kunigaikštis svodba ta  Į kiemus kviesliai išjoja,  O martelė ašaroja,  Ašaroja, rankoms ploja:    „Jis sugrįš pabaigęs karą    Laukiau, poravau metus,    Paporuosiu ir kitus”.    Kunigaikštis svodbą kelia,   Ta rūpestis martelę:  Mūrinės jos akutės  Tartum srūtų dvi duobutės,  O išpurtus jos burna,  Taip, kaip vaškas geltona. [...] Adam Mickiewicz Ur. 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka Zm. 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu (dziś: Stambuł) Najważniejsze dzieła: Ballady i romanse (1822), Grażyna (1823), Sonety krymskie (1826), Konrad Wallenrod (1828), Dziady (cz.II i IV 1823, cz.III 1832), Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego (1833), Pan Tadeusz (1834); wiersze: Oda do młodości (1820), Do Matki Polki (1830), Śmierć pułkownika (1831), Reduta Ordona (1831) Polski poeta i publicysta okresu romantyzmu (czołowy z trójcy ?wieszczów?). Syn adwokata, Mikołaja (zm. 1812) herbu Poraj oraz Barbary z Majewskich. Ukończył studia na Wydziale Literatury Uniwersytetu Wileńskiego; stypendium odpracowywał potem jako nauczyciel w Kownie. Był współzałożycielem tajnego samokształceniowego Towarzystwa Filomatów (1817), za co został w 1823 r. aresztowany i skazany na osiedlenie w głębi Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Moskwie i na Krymie; następnie na emigracji w Paryżu. Wykładał literaturę łacińską na Akademii w Lozannie (1839), a od 1840 r. literaturę słowiańską w College de France w Paryżu. W 1841 r. związał się z ruchem religijnym A. Towiańskiego. W okresie Wiosny Ludów był redaktorem naczelnym fr. dziennika ?Trybuna Ludów? i organizatorem ochotniczego Zastępu Polskiego, dla którego napisał demokratyczny Skład zasad. autor: Cezary Ryska   Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Baltazar. Autobiografia

Sławomir Mrożek

Wyjątkowa autobiografia Sławomira Mrożka w nowym wydaniu! Sławomir Mrożek w słowie wstępnym i zakończeniu tej książki powiada, iż spisywanie wspomnień podjął w celach terapeutycznych. Chodziło o to, aby za pomocą metodycznego drążenia pamięci i przelewania na papier zawartych w niej przeżyć, obrazów i myśli pokonać afazję (utratę zdolności posługiwania się językiem, zarówno w mowie, jak w piśmie), którą został on dotknięty w wyniku udaru mózgu. Baltazar vel Sławomir Mrożek dokonuje w tej książce bilansu swego życia (liczy) i ocenia samego siebie (waży). Ponieważ zaś nie posiada żadnego królestwa i nie ma czego dzielić, d z i e l is i ętym, co ma, czyli swoją mądrością. A mądrość ta powiada: to, co nas scala, to pamięć i mowa. Oto jedyne królestwo człowieka. ze wstępu Antoniego Libery

Baltazar i Blimunda

Jose Saramago

Jan V, władca Portugalii na początku XVIII wieku, pragnie syna i ślubuje po jego narodzinach wznieść ogromny klasztor. Gdy królowa zachodzi w ciążę, przyszły ojciec, pragnąc dotrzymać obietnicy, kładzie kamień węgielny pod budowę monumentalnej bazyliki. W tym samym czasie czasie płonących stosów inkwizycji pewien ksiądz-heretyk realizuje swoje marzenie: budowę napędzanej siłą ludzkiej woli maszyny latającej, która mogłaby go przenieść do innej, szczęśliwszej krainy. W zadaniu tym pomagają mu okaleczony żołnierz Baltazar i olśniewająca Blimunda, córka zesłanej do Angoli czarownicy. Niesamowite przygody tej trójki splatają ze sobą wątek miłosny z historią o uporze człowieka walczącego o swoją godność i wolność. José Saramago, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1998 r. i najpopularniejszy na świecie prozaik portugalski, sławę zdobył dopiero w sześćdziesiątym roku życia swoją trzecią powieścią pt. Baltazar i Blimunda, uhonorowaną prestiżową nagrodą portugalskiego PEN Clubu oraz Nagrodą Literacką Miasta Lizbona. Dom Wydawniczy REBIS opublikował polskie przekłady jego powieści: Baltazar i Blimunda, Historia oblężenia Lizbony, Rok śmierci Ricarda Reisa, Wszystkie imiona, Kamienna tratwa i Miasto ślepców.

Baltica. Agata Stec i Artur Kamiński. Tom 0.5

Piotr Borlik

Witamy na pokładzie MF Baltica tu zwykła podróż zmienia się w nieustającą zabawę. Uważaj jednak, by nie zatracić się w niej. Wystarczy chwila nieuwagi, a już nigdy nie zejdziesz na ląd. Pasażerowie MF Baltica podróżują w różnym celu. Trójkę z nich łączy jednak coś więcej niż turystyczny rejs tym samym statkiem. Przykładny mąż, imprezująca studentka i starsza pani mają wrażenie, że umknęło im coś istotnego. Niedługo okazuje się, że ten brakujący element wspomnień może im uratować życie. Prequel trylogii Boska proporcja, Materiał ludzki i Białe kłamstwa z komisarz Agatą Stec.  

Balwierze, cyrulicy, wyrwizęby. Z dziejów choroby i zdrowia

Dariusz Łukasiewicz

Fragment wstępu: Niedostatek badań nad dziejami kwestii zdrowotnych widoczny jest jasno w podręcznikach historii Polski i historii powszechnej, podczas gdy są to zagadnienia znaczące, ale i ciekawe. Podobnie jak w obszarze innej instytucji – szkolnictwa – w biegu epok następowały tu wielkie jakościowe zmiany, które miały zasadniczy wpływ na komfort ludzkiego życia. W minionych stuleciach jednym z głównych problemów była ogromna śmiertelność spowodowana przez epidemie, zwłaszcza śmiertelność dzieci. Od przełomu XIX i XX wieku stopniowo zaczęły następować w tym obszarze coraz szybsze, pozytywne zmiany, a służba zdrowia swym działaniem obejmowała już nie tylko szlachtę i zamożne mieszczaństwo, ale również warstwy uboższe. Także skuteczność medycyny zasadniczo się poprawiała. Lepsze było wyżywienie i większa odporność na choroby, co dla stanu zdrowotnego społeczeństwa ma zasadnicze znaczenie. Dzięki postępowi naukowemu przezwyciężono wielkie klęski nieurodzaju i głodu, które zawsze prowokowały epidemie. Od połowy XIX wieku głód w Europie odchodził do przeszłości. Pojawiły się nawozy sztuczne, nowe uprawy, poprawa jakości hodowli bydła, trzody chlewnej i drobiu. Za tym wzrastała konsumpcja mięsa. Zanim to nastąpiło, z zachorowaniami radzono sobie metodą prób i błędów w zakresie stosowania środków zielnych, gdzie osiągnięto duże sukcesy. Nie rozumiano, jak działa dany specyfik, ale ważne było, że działał. Teorie medyczne i wykoncypowane metody leczenia stanowiły jednak dla zdrowia zagrożenie. Medycyna uniwersytecka miała natomiast nad ludową przewagę większej plastyczności i łatwości poddawania się zmianom. Medycyna ludowa przekazywana była z pokolenia na pokolenie w systemie rzemieślniczym. Lekarze po uniwersytetach raczej więc szkodzili bogatym puszczając krew i dając środki na przeczyszczenie, a biednym starali się pomóc znachorzy, wiejskie baby, akuszerki i zielarki. Uważano, że ogromne znaczenie w profilaktyce i leczeniu miała religia, jako że modlitwy do świętych, pielgrzymki, relikwie oraz vota uznawano za bardzo ważne pomoce lecznicze. Nasze czasy racjonalizmu zmieniły również religię, gdzie zmniejszyła się wiara w cudowne uzdrowienia.

Balzak

Tadeusz Boy-Żeleński

“Balzak“ to dzieło Tadeusza Boya-Żeleńskiego, wybitnego polskiego intelektualista i literata.   Książka ta jest wspaniałym życiorysem Honoré de Balzaca, powieściopisarza francuskiego, uznawanego obok Dickensa i Tołstoja za jednego z najważniejszych twórców współczesnej powieści europejskiej.  

Bałkany. Bośnia i Hercegowina, Serbia, Macedonia, Kosowo. Wydanie 5

praca zbiorowa

Bałkany to region, który ma moc przyciągania, wręcz uzależniania. Przyczyny bywają rozmaite: niezwykła przyroda - dzikie skaliste góry, sąsiadujące z ciepłym morzem, burzliwa historia, cenne zabytki wszystkich epok, a także eklektyczna kultura, w której przeplatają się wpływy wielu narodowości, chrześcijaństwa i islamu. Jeśli dodamy do tego wspaniałą kuchnię, aromatyczne alkohole, żywiołową muzykę, a nade wszystko spontaniczność mieszkańców, łatwiej będzie zrozumieć, dlaczego tak wielu uległo magii tego wyjątkowego zakątka Europy. Przewodniki Bezdroży przybliżają historię, kulturę i przyrodę opisywanych regionów i krajów oraz oprowadzają po ich najbardziej fascynujących zakątkach. Treść uporządkowano dla wygody w układzie regionalnym. Opisom miast i innych atrakcji turystycznych towarzyszą przejrzyste mapy oraz ramki z ciekawostkami, czyniące z przewodnika pasjonującą lekturę nie tylko w czasie podróży. Informacje praktyczne pomagają zaplanować wyjazd i odnaleźć się w odwiedzanym miejscu. Całość zamyka praktyczny minisłowniczek. Marta Kołczyńska - absolwentka kulturoznawstwa Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego, doktorantka Szkoły Nauk Społecznych PAN, stypendystka Funduszu Wyszechradzkiego, ekonomistka, członkini stowarzyszenia naukowego Collegium Invisibile, redaktorka portalu internetowego balkanistyka.org (specjalność - Albania i Kosowo). Urodzona w Łodzi, mieszka w Warszawie. Kosowem "zaraziła się" w Kosowie od Kosowarów i nie zamierza się leczyć. Aktualnie zajmuje się historią i rolą religii. Studiować zamierza do końca życia, na zmianę z podróżowaniem, najlepiej w sposób bardzo niezaplanowany i bardzo niezorganizowany. Tekst o Kosowie powstał w większości w ogromnym blokowym mieszkaniu w centrum Prisztiny, w którym planowo w nocy nie było wody, a prądu od czasu do czasu. Kosowarzy, szczególnie w mniejszych miastach i wsiach, są często szczerze zdziwieni widokiem podróżnika, szczególnie piszącego przewodnik o ich "zwykłych miastach, domach, meczetach". Niełatwo zdobyć informacje o najbliższej restauracji, bo natychmiast ląduje się w czyimś pokoju gościnnym, a obowiązkiem jest... pokornie jeść i pić. Czasem w "pakiecie" jest też nocleg. W Kosowie najważniejszy jest spokój, brak pośpiechu i relacje międzyludzkie. Kosowarzy, niezwykle dumni ze swojego kraju, tradycji i historii, pomogą każdemu ciekawemu ich kultury zrozumieć ją, posmakować i poczuć. Bez tej pomocy, cierpliwości i porad praca nad przewodnikiem byłaby o wiele trudniejsza. Beata Kozerska - absolwentka Filologii Słowiańskiej na Uniwersytecie Warszawskim (język kierunkowy - serbski, specjalizacja - kulturoznawstwo). Związana z Bałkanami nie tylko zawodowo, ale i prywatnie, szczególnie mocno z Belgradem, gdzie obecnie mieszka i pracuje. Zawodowo realizuje się jako tłumacz z języka serbskiego, chorwackiego i bośniackiego, zajmując się głównie tłumaczeniami technicznymi. Interesuje się historią, sztuką i literaturą, nie tylko krajów bałkańskich. Swoją wiedzę poszerza, a marzenia spełnia, podróżując. Robert Sendek - slawista, którego główną fascynacją pozostają Bałkany jako niepowtarzalny tygiel narodów, kultur, tradycji i języków. Są dla niego najważniejszym terenem wypraw i częstych wizyt, przemierzył je wzdłuż i wszerz, od Podgoricy do Bukaresztu i od Zagrzebia do Salonik. Szczególną wagę przywiązuje do wędrówek po Bułgarii, najpiękniejszym kraju na całym półwyspie, oraz po Macedonii, będącej prawdziwym sercem Bałkanów, wręcz ich kwintesencją, ze wszystkimi ich problemami, radościami i ambicjami. Obronił doktorat poświęcony bułgarskiej i macedońskiej frazeologii w kontekście bałkańskim. Pracuje w Katedrze Filologii Bułgarskiej i Macedońskiej UJ. Jest autorem przewodnika Bułgaria. Pejzaż słońcem pisany. Ewa Tyszkiewicz - absolwentka historii sztuki, a także podyplomowych studiów muzealniczych na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje w Muzeum Narodowym w Warszawie, a prywatnie pasjonuje się podróżami oraz zgłębianiem kultur europejskich i azjatyckich. Koleje losu przenosiły ją co kilka lat do różnych krajów - mieszkała w ZSRR, Turcji i Belgii. Obecnie mieszka w Sarajewie, analizując specyfikę Bałkanów i krzyżowanie się kultur słowiańskiej, islamskiej i żydowskiej. Urzekła ją Bośnia, jej niezwykła przyroda, niezwykle skomplikowana przeszłość oraz otwarci i bardzo bliscy Polakom mieszkańcy. Krzysztof Dopierała - z wykształcenia logistyk, który porzucił fach, by bezskutecznie walczyć z głosami w głowie, które namawiają do kolejnych podróży - głównie w kierunku Azji. Cofnięty czas wykorzystałby na edukację turystyczno-dziennikarską. Intensywnie szuka metod zespolenia pasji z życiem zawodowym, w czym współpraca z wydawnictwem Bezdroża ma istotny udział. Pracując nad niniejszym przewodnikiem, przemierzał przez kilka miesięcy bałkańskie drogi mocno zużytym wehikułem, spotykając się z gościnnością miejscowych ludzi, którzy przy tradycyjnie parzonej kawie opowiadali o historii przeszłych wojen i konfliktów. Swoje wojaże po świecie opisuje na blogu podróżniczym www.1000krokow.eu

Bałkany. Raport z polskich misji

Grzegorz Kaliciak

Dla polskiej armii początek lat dziewięćdziesiątych był bardzo trudny, a środków brakowało dosłownie na wszystko. Jednak gdy przyszła prośba o pomoc, wojsko się nie zawahało. W bałkańską misję ruszył największy od czasów II wojny światowej Polski Kontyngent Wojskowy. Na miejscu czekało żołnierzy ważne zadanie przywrócenie spokoju i normalnego życia po krwawej wojnie domowej. Pierwszy kontyngent wysłano do Chorwacji. Krótko potem powołano kolejny dla Bośni i Hercegowiny. Wreszcie pod koniec lat dziewięćdziesiątych utworzono siły pokojowe dla Kosowa. Misje w dwóch ostatnich krajach wciąż trwają. Na początku głównym zadaniem żołnierzy stacjonujących na Bałkanach było rozminowywanie. W efekcie szaleństwa wojny domowej miny były wszędzie: na szkolnych placach zabaw, nadrzecznych plażach, leśnych dróżkach i cmentarzach. Dzień w dzień, metr po metrze, w górach i dolinach polscy saperzy przeczesywali ziemię. Niektórzy podczas tej ofiarnej służby stracili życie. Dzisiejszy kontyngent składa się między innymi ze służb rozpoznania i wywiadu. Każdego dnia ruszają w teren po cenne informacje. Odbywają setki rozmów, weryfikują pogłoski, oceniają zagrożenia. A tych wciąż nie brakuje na Bałkanach, zwłaszcza w czasach rozkwitu nacjonalizmu i fundamentalizmu religijnego. To właśnie misje w krajach byłej Jugosławii otworzyły naszą armię na świat i choć nadal trwają, bez wątpienia można stwierdzić, że żołnierze podołali swoim obowiązkom. Książka pułkownika Grzegorza Kaliciaka to rzetelny raport z polskich misji na Bałkanach, o których rzadko pamiętamy, choć każdego dnia zapisują się w historii polskiego wojska. Raport z polskich misji jest lekturą niezwykłą. O Bałkanach opowiadają nie politycy, politolodzy czy inni mądrale, którzy choć nigdy nie byli w Slunju, Sarajewie, w wiosce Kamenica, mieście Maglaj, w Prisztinie czy Kosowskiej Mitrowicy, to wiedzą najlepiej, co tam się wydarzyło i jak dziś wygląda miejscowe życie. A ono wcale nie wyglądało i nie wygląda tak, jak by chcieli. Opowiadają o tym żołnierze, uczestnicy misji pokojowych na Bałkanach, którzy na miejscu spędzili wiele miesięcy, na własnej skórze doświadczyli powojennej rzeczywistości, patrzyli, obserwowali, wyciągali wnioski. Dalecy od polityki i politykowania, bo nie taka była ich rola, nie mogli jednak polityki nie dostrzegać. Ich relacje różnią się od tego, co można przeczytać w oficjalnych komentarzach. Że wszyscy Serbowie to nacjonaliści, że Chorwaci nie popełniali zbrodni, że w Bośni nie ma radykalnych islamistów, a wojna w Kosowie wybuchła z powodów religijnych. Polscy żołnierze byli na miejscu, ciężko pracowali, czasem także ginęli, bo wprawdzie nie było już wojny, ale pozostały po niej tysiące min, które trzeba było wyszukiwać gołymi rękami i rozbrajać. Czy Polska umiała się zatroszczyć o ich bezpieczeństwo i bezpieczeństwo ich rodzin? Jaka była nasza armia? Wyjeżdżając na misje nie mieli pojęcia co ich spotka. Szybko się uczyli, dorastali do roli. To jedna warstwa książki. Druga, równie ważna, to bałkańskie realia. Dzięki Grzegorzowi Kaliciakowi słuchamy obiektywnych relacji żołnierzy nieuwikłanych w polityczne spory. Warto je poznać. Jagienka Wilczak, Polityka

Bałkany Zachodnie między przeszłością a przyszłością

Paweł Chmielewski, Sławomir Lucjan Szczesio

Książka jest kolejną w serii wydawniczej „Bałkany XX/XXI”. Interdyscyplinarny charakter tej pracy pozwala na przedstawienie przez trzydziestu dwóch znawców problematyki bałkańskiej własnych poglądów na wybrane zagadnienia opisujące proces rozpadu Jugosławii, jego konsekwencji dla obszaru Bałkanów Zachodnich i funkcjonowania państw powstałych na gruzach federacji jugosłowiańskiej. Opisano w niej przyczyny, które doprowadziły do uruchomienia procesu społeczno-politycznej implozji jugosłowiańskiego systemu państwowego, ale również do prześledzenia różnorakich skutków tego zjawiska – zarówno w wymiarze wewnętrznym, jak i międzynarodowym, np.: napięć na tle nacjonalistycznym i religijnym, naruszających fundamentalne wartości moralne, godność ludzką, poszanowanie praw człowieka.

Bałkany Zachodnie w systemie bezpieczeństwa euroatlantyckiego

Albin Głowacki, Sławomir Lucjan Szczesio

W kolejnym tomie z serii „Bałkany XX/XXI” zaprezentowano studia i szkice z zakresu spraw politycznych, społecznych, gospodarczych oraz wojskowych, a także dyplomatycznych i wywiadowczych, dotyczące państw Bałkanów Zachodnich. Autorzy dzielą się refleksjami m. in. o tym, jakie wyzwania stoją jeszcze przed tym regionem, jakie zagrożenia może spowodować dla Europy i świata ewentualna destabilizacja wewnętrzna w tamtych krajach, a także jak destrukcyjną siłą stał się (nie tylko tam) radykalny islam. Zwracają uwagę na to, jak ważną rolę mogą odgrywać. Bałkany Zachodnie w międzynarodowym systemie bezpieczeństwa. Stawiają również pytania o to, co sprawia, że proces zmian na Bałkanach Zachodnich przebiega dość wolno – czy źródło tego stanu rzeczy tkwi tylko w sprawach wewnętrznych, czy jest to problem szerszy, dotyczący także reakcji społeczności międzynarodowej. Dlaczego mocarstwa nie mogą porozumieć się co do tego, jak i po co wspierać te kraje? Dlaczego organizacje międzynarodowe nie są w stanie zapewnić tam pokojowej stabilizacji? Czy możliwe są kolejne, groźne dla ładu europejskiego i pokoju światowego konflikty zbrojne w tym zapalnym regionie? Rozważania nad tymi ważnymi kwestiami mogą zainteresować nie tylko historyków, politologów, prawników, dziennikarzy, ale także polityków i osoby, którym obszar bałkański jest - z różnych powodów - szczególnie bliski.  

Bałkany-terror kultury

Ivan Colovic

Bałkany terror kultury to autorski wybór dokonany specjalnie dla Wydawnictwa Czarne z dorobku Ivana Čolovicia z lat 19972004. "Ivan Čolović, wybitny serbski intelektualista, w znakomitym tomie esejów pisze nie tylko o dramacie serbskiego postkomunizmu, gdzie marksizm-leninizm zastąpiła koszmarna mieszanka populizmu z nacjonalizmem etnicznym wzbogaconym o religię narodową. Na przykładzie serbskim szkicuje obraz zagrożenia wspólnego nam wszystkim: Serbom i Rosjanom, Chorwatom i Słowakom, Węgrom i Rumunom, Polakom i Albańczykom. Nie jest to więc choroba jedynie serbska. Wirus zarazy antydemokratycznej tkwi we wszystkich naszych organizmach duchowych. Dlatego tę książkę powinien przeczytać każdy polski inteligent, który chce żyć w wolnej Polsce i w demokratycznej Europie." Adam Michnik "Bezlitosna analiza roli, jaką w podsycaniu wojen na Bałkanach odegrali intelektualiści i tworzona przez nich kultura. Čolović skupia się w niej na swej ojczystej Serbii, nie sposób jednak odłożyć tej książki z przyjemnym poczuciem różnicy, która nas dzieli od bałkańskiego barbarzyństwa. Z treści omawianych przez Čolovicia wyziera karykatura aż nadto znajomej gęby naszego własnego zadufania. Ku refleksji i przestrodze." Konstanty Gebert

Bałkańskie upiory. Podróż przez historię

Robert D. Kaplan

Po raz pierwszy oczy całego świata zwróciły się na Bałkany w 1914 roku, kiedy serbski nacjonalista zastrzelił w Sarajewie habsburskiego następcę tronu. Po raz drugi gdy na półwyspie rozgorzała krwawa, bratobójcza wojna. Europa patrzyła wtedy na Bałkany z przerażeniem i niedowierzaniem, bo zignorowała ostrzeżenie. Kiedy pod koniec lat osiemdziesiątych Robert D. Kaplan alarmował, że na Bałkanach wrze, a Jugosławii grozi rozpad, został zlekceważony. Przez wydawców, którzy nie chcieli opublikować Bałkańskich upiorów w obawie, że temat nie przyciągnie czytelników, i przez polityków, którzy nie dostrzegali zagrożenia. W tym pasjonującym połączeniu reportażu i eseju historycznego autor dociera do źródeł narodowych resentymentów. Pokazuje splot gwałtownych namiętności, które doprowadziły do pełnej okrucieństwa wojny. Jego książka to również przestroga. Na świecie wiele jest miejsc podobnych do bałkańskiego kotła, etnicznych i religijnych beczek prochu, które w każdej chwili mogą niespodziewanie wybuchnąć... "Książka Roberta D. Kaplana nie tylko pomaga zrozumieć źródła konfliktów na Bałkanach, a zwłaszcza w byłej Jugosławii, ale w znakomity sposób ukazuje tło tych konfliktów i zaskakujące często motywy działań polityków i zwykłych ludzi. Po lekturze tej książki rozumiemy nie tylko więcej, ale także inaczej, bardziej w kategoriach konkretu niż politologicznego banału." prof. dr hab. Marcin Król

Bałuty. Powieść o przedmieściu

Jisroel Rabon

W publikacji Czytelnik znajdzie pierwsze, oryginalne tłumaczenie na język polski (z jidysz) powieści „Bałuty. Powieść o przedmieściu”, wydanej pierwotnie w 1934 r. w Warszawie. Jest to drugi przekład tej powieści na świecie. W 2006 r. ukazało się w Paryżu francuskie tłumaczenie „Bałut…” autorstwa Rachel Ertel. Bohaterem powieści jest siedmio-ośmioletni Jasi, który mieszka i dorasta wśród robotniczej żydowskiej biedoty na Bałutach. Akcja toczy się na krótko przed wybuchem I wojny światowej. Pisarzowi udało się sportretować żydowskie środowisko na przedmieściach Łodzi, przedstawił liczne barwne postaci z peryferii. Tłumaczeniu powieści towarzyszą wspomnienia o jej twórcy autorstwa Jicchoka Janasowicza oraz dwie recenzje współczesnych Rabanowi literatów (Simche Szajewicza i Mojsze Grosmana) oraz tekst poświęcony życiu i twórczości pisarza. Uzupełnieniem jest też źródłowe opracowanie historyczne przedstawiające realia portretowanej dzielnicy – Bałut. Miasto Łódź jest bohaterem niewielu tekstów literackich. Powieść Jisroela Rabona wzbogaca ten zbiór. 

Bałwan ze śniegu

Bolesław Leśmian

Bolesław Leśmian Napój cienisty Bałwan ze śniegu Tam u samego lasów brzegu, Gdzie kruk jedyny pustki widz, Ktoś go ulepił z tego śniegu, Co mu na imię: biel i nic Na głowę śmieszną wdział czapulę, A w bok żebraczy wraził kij I w oczy spojrzał mu nieczule I rzekł na drwiny: Chcesz to żyj! I żył niezgrabny, byle jaki, A gdym doń przyszedł śladem trwóg, Już weń wierzyły wszys... Bolesław Leśmian Ur. 22 stycznia 1878 r. w Warszawie Zm. 7 listopada 1937 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: zbiory wierszy: Sad rozstajny (1912), Łąka (1920), Napój cienisty (1936), Dziejba leśna (1938); zbiory baśni prozą: Klechdy sezamowe (1913), Przygody Sindbada Żeglarza (1913) i Klechdy polskie Wybitny polski poeta, eseista, prozaik i tłumacz tworzący w Młodej Polsce i dwudziestoleciu międzywojennym. Pochodził ze spolszczonej inteligenckiej rodziny Lesmanów. Spokrewniony z A. Langem i J. Brzechwą. Ukończył studia prawnicze w Kijowie. Współtworzył Chimerę i Teatr Artystyczny w Warszawie. Jego poezję cechował symbolizm, sensualizm, mistycyzm, spirytyzm, zainteresowanie paranormalnością, postulowanie powrotu do natury (poeta jako człowiek pierwotny), poszukiwanie miejsca Boga w świecie, ale i egzystencjalne spory ze stwórcą. Nawiązywał do ludowości (tworząc neologizmy oraz własne mity i postaci), stylistycznie do baroku i romantyzmu, ideowo do filozofii Nietzschego i Bergsona. Mistrz wiersza sylabotonicznego. W 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury. autor: Alicja Szulkowska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Bałwochwalstwo słowiańskie

Joachim Lelewel

Joachim Lelewel, Bałwochwalstwo słowiańskie dziełko poświęcone opisowi starych pogańskich kultów, świątyń, kapłanów, obrzędów i obyczajów opierające się na starożytnych opisach podróżników i kronikarzy. Lelewel analizuje te relacje i porównuje wierzenia Słowian do wierzeń i obrzędów innych ludów zamieszkujących Europę, a nawet Azję.

Bambi

Felix Salten

Choć nie wszystko jest tak piękne, jak się wydaje - i tak warto żyć. Bambi od chwili narodzin jest niezwykle ciekawy świata. Wraz z usamodzielnianiem się i nabywaniem kolejnych umiejętności, poznaje coraz więcej roślin, owadów i innych zwierząt. Młode sarniątko żyje w radości i przyjaźni ze wszystkimi, ale wkrótce jego otwartość zostanie wystawiona na próbę. Przy wsparciu doświadczonej matki Bambi zrozumie, że w świecie obok dobra istnieje także zło. Książka uzyskała światowy rozgłos za sprawą wytwórni Walta Disneya, która w 1942 r. zrealizowała na jej podstawie pełnometrażowy film animowany. Pozycja obowiązkowa dla dziecięcych i dorosłych miłośników bajki "Król Lew".

Bambi. Opowieść leśna

Felix Salten

Bambi to mały jelonek książę swojego gatunku dorastający w lesie pod opieką matki. Codziennie poznaje nowych przyjaciół motyle, wiewiórki, sowy. Jednak jego życie nie jest tak beztroskie, jakby mogło się wydawać. Młody, naiwny Bambi musi nauczyć się przetrwać niebezpieczeństwa czyhające na niego zarówno ze strony zwierząt, jak i największego wroga lasu człowieka. Bambi. Opowieść leśna to ponadczasowy klasyk literatury dziecięcej i młodzieżowej, przepiękna powieść o dorastaniu i odnajdowaniu własnej tożsamosci, ale również o bólu i stracie, które nieodzownie towarzyszą tym procesom. Powieść zainspirowała studio Walta Disneya do nakręcenia w 1942 roku animacji o tym samym tytule, która z miejsca skradła serca dzieciom na całym świecie.

Bambi. Opowieść leśna

Felix Salten

Oryginalna opowieść, która stała się inspiracją dla znanej wszystkim bajki Walta Disneya. Bambi to mała sarenka dorastająca w lesie pod opieką matki. Jednak jego życie nie jest tak beztroskie, jakby mogło się wydawać. Młody, naiwny Bambi musi nauczyć się jak przetrwać niebezpieczeństwa czyhające na niego zarówno ze strony zwierząt, jak i ludzi.

Bambi. Opowieść leśna

Felix Salten

Bambi. Opowieść leśna to historia młodej sarny dorastającej w lesie pod opieką matki. Ukazuje trudy leśnego życia, naukę samodzielności i przetrwania w pełnej niebezpieczeństw naturze. Powieść, wydana w 1923, przyniosła autorowi dużą sławę. W 1942 została po raz pierwszy zekranizowana. Felix Salten był austriackim pisarzem żydowskiego pochodzenia. Należał do ruchu Młody Wiedeń, był także prezesem austriackiego PEN Clubu.

Bambino

Inga Iwasiów

Zmienione i rozszerzone przez autorkę wydanie kultowej powieści Maria, Janek, Anna, Stefan. Do Szczecina z różnych stron kraju przyjechali po wojnie nie z własnej woli, ale dlatego, że historia zdecydowała za nich, przesuwając granice, wyrywając ludzi z korzeniami, przecinając dotychczasowe życiorysy. Tylko Ula mieszka tu od zawsze, urodzona w niemieckiej rodzinie jako Ulrike, i w nowej Polsce zaciera ślady dawnej tożsamości. W zgruzowstałym mieście chcą zacząć od nowa: kochać, śmiać się, mieć dzieci, jeździć nad morze. Nie mają tu nikogo, ale ich drogi krzyżują się w barze Bambino, w którym część z nich pracuje, a część tam zachodzi. Czy Szczecin da im to, na co liczą i co im obiecano? Czy zdołają uwolnić się od przeszłości, która uporczywie nawiedza ich w snach? * Inga Iwasiów - prozaiczka, literaturoznawczyni, krytyczka literacka, nauczycielka akademicka, aktywistka. Autorka powieści: "Ku słońcu", "Na krótko", "W powietrzu", "Pięćdziesiątka" oraz "Kroniki oporu i miłości", za które otrzymała Nagrodę Literacką Jantar; zbioru felietonów "Blogotony"; książki autobiograficznej "Umarł mi. Notatnik żałoby"; dramatu "Dziecko". Od 2021 roku felietonistka "Dużego Formatu". W 2022 roku wydała powieść "Późne życie", za którą została nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia, a w 2024 roku - "Widok z okna w podróży służbowej". "Bambino" ukazało się po raz pierwszy w 2008 roku i zdobyło nominację między innymi do Nagrody Literackiej Nike.

Bambrzy

Maria Paradowska

Prof. dr hab. Maria Paradowska (1932-2011) kierowała Pracownią Etnologii Instytutu Archeologii i Etnologii PAN Oddział w Poznaniu. Prowadziła badania nad wkładem polskich badaczy, podróżników i emigrantów do etnografii polskiej oraz nad rolą kulturową, jaką odegrali oni na kontynencie amerykańskim, w szczególności w Ameryce Łacińskiej. Drugą pasją badawczą Marii Paradowskiej był bliski jej sercu Poznań, jego dzieje i kultura. Z tego też kręgu zainteresowań autorki wywodzi się niniejsza książka, opowiadająca o dziejach grupy etnicznej zwanej Bambrami , którzy w XVIII w. sprowadzeni zostali z okolic Bambergu (Bawaria) do wsi (obecnie dzielnic miejskich) należących do miasta Poznania. W 1993 r. Maria Paradowska założyła Koło Bambrów Poznańskich, a w 1996 r. Towarzystwo Bambrów Poznańskich, którego była wieloletnim prezesem. Z jej inicjatywy w 2003 r. powstało Muzeum Bambrów Poznańskich.

Bambusowe Królestwo (Tom 1). Ocaleni z potopu

Erin Hunter

Jedno królestwo. Trzy światy. W Bambusowym Królestwie beztroskie i pełne obfitości życie pand nagle rozsypuje na drobne kawałki, gdy krainę nawiedza straszna powódź. Kataklizm zabiera wszystko, a do świata, jaki znają, nie ma już powrotu. Jednak dla młodych pand potop nie oznacza końca, a stanowi zapowiedź nowego początku. Początku walki o najwyższą stawkę zbudowanie własnej przestrzeni do życia i wypełnienie niezwykle ważnego proroctwa. Po drodze napotykają liczne niebezpieczeństwa, zmierzą się z wrogimi zwierzętami i mnóstwem innych trudności. Czy młode pandy zdołają pokierować swoim losem tak, by wkrótce się odnaleźć i stawić czoło przeznaczeniu zapisanemu na długo przed ich narodzinami? Miłośnicy książek Erin Hunter będą zachwyceni nową serią o bohaterskich pandach, ponieważ znajdą w niej wszystko (i dużo więcej), za co uwielbiają jej twórczość.

Bambusowe Królestwo (Tom 2). Rzeka Sekretów

Erin Hunter

Czy rodzinne więzi zniosą każdą odkrytą tajemnicę? Życie trzech pand z Bambusowego królestwa zatrzęsło się w posadach. Ulewa, Duch i Łodyga dopiero poznali prawdę o swoich rodzinach każdy jednak nosi w sobie wiele nieodkrytych sekretów. A gdy próbują poskładać fragmenty przeszłości w jedną całość, w ich domu zaczyna czaić się coraz większe niebezpieczeństwo kłamca przebrany za przywódcę. Zachód, zwany Smoczym Mówcą, snuje swoje własne plany, a nagłe pojawienie się trojaczków ze starożytnej przepowiedni sprawia, że okoliczności przestają mu sprzyjać. Podczas gdy Ulewa i Łodyga usiłują ustalić wspólny front, Duch, który ma trudności z przystosowaniem się do życia pandy, dostaje się pod wpływ Zachoda

Bambusowe Królestwo (Tom 3). Wyprawa do Smoczej Góry

Erin Hunter

Podążaj za prawdą i zmierz się z tymi, którzy ją odkryli Trojaczki z Bambusowego Królestwa są gotowe wejść w role Smoczych Mówców, ale by wypełnić swoje przeznaczenie, najpierw muszą się nawzajem odnaleźć. Duch nadal pełni funkcję prawej łapy podłego Zachoda, a rozdzielone Ulewa i Łodyga obecnie przemierzają dwa odległe krańce krainy. Ponowne spotkanie wydaje się zatem niemożliwe, co oznacza, że triumf Zachoda jest coraz bliższy. Droga młodych pand ku wypełnieniu przeznaczenia prowadzi aż do Smoczej Góry. W starciu z przeciwnościami będą musiały stawić czoła swoim lękom. Rodzeństwo nie wie jednak, że pomoc nadejdzie z najbardziej nieoczekiwanej strony, a los przyniesie zaskakujące rozwiązanie.