Oświecenie, czyli tu i teraz

Łukasz Ronduda, Tomasz Szerszeń

„Czym jest Oświecenie?” – pytał Immanuel Kant w słynnym tekście z 1784 roku. Ponad dwieście lat później autorzy i autorki tekstów zawartych w książce powracają do tego pytania, ale stawiają je inaczej: jako konkretną, polityczną kwestię dotycząca kształtu i perspektyw istnienia świata, w którym żyjemy. Zewsząd słychać dziś pesymistyczny refren: kres oświeceniowej tradycji głoszą myśliciele przynależący do rozmaitych tradycji intelektualnych i utożsamiani z różnymi opcjami politycznymi. Do głosu dochodzą ponownie religijne fundamentalizmy, rośnie nieufność wobec nauki. W kontrze do tego sposobu myślenia książka pokazuje Oświecenie jako epokę, która cały czas trwa: nie jako fantom, lecz jako żywa rama definiująca kształt naszej teraźniejszości, jako polityka krytycznego myślenia. Dziedzictwo oświeceniowe to nie balast, trup, którego należy reanimować lub dobić, lecz raczej coś jeszcze niezrealizowanego, ciągle niedopełnionego – coś, co dopiero nadchodzi. Integralną częścią książki jest esej wizualny. Prace pochodzą z kolekcji Gabinetu Rycin BUW – pierwszej kolekcji grafiki w Polsce, założonej przez króla Stanisława Augusta. Prace historyczne uzupełnione są artystycznymi komentarzami współczesnych artystów, które powstały specjalnie na potrzeby wystawy w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2018 roku i książki. Autorzy i autorki tekstów w książce: Edwin Bendyk pisze o związkach postoświeceniowego paradygmatu z techniką i futurologią; Rafał Matyja zastanawia się, czy mamy dziś do czynienia z końcem oświeceniowej wyobraźni i co dziś pozostało z Oświecenia; Iwona Kurz pisze o kwestii niedokończonej emancypacji i powinnościach uniwersytetu; Agata Sikora analizuje panoptyczne i dystopijne dyskursy wewnątrz nowoczesności; Olga Stanisławska wychodzi od paradoksów związanych z pojęciem „rasy” w Oświeceniu i pisze o splocie problematyki rasizmu oraz płci w współczesnych dyskursach postkolonialnych; Adam Lipszyc tropi „akty oświecenia” w literaturze; Paweł Mościcki zastanawia się nad figurami współczesnego libertynizmu w literaturze francuskiej; Łukasz Ronduda i Tomasz Szerszeń wskazują, gdzie należy szukać źródeł polskiej nowoczesności i do jakich obrazów warto w tym poszukiwaniu się odwołać. Artyści, których prace znajdują się w książce: Anna Boghiguian, Andrea Bowers, Vincenzo Brenna, Pablo Bronstein, Augustin Brunais, Jacques Callot, Olga Czernyszewa, Matthaeus Deisch, Camille Henrot, William Hogarth, Ewa Juszkiewicz, Nikita Kadan, Jan Chrystian Kamsetzer, Tadeusz Kościuszko, Jakub Kubicki, Zbigniew Libera, Friedrich Anton August Lohrmann, Goshka Macuga, Dominik Merlini, Johann Heinrich Müntz, Anna Niesterowicz, Nomadic State (Karolina Mełnicka, Stach Szumski), Jan Piotr Norblin, Ferdynand Pinck, Giovanni Battista Piranesi, Jean-Louis Prieur, Joanna Rajkowska, Roee Rosen, Efraim Shroeger, Franciszek Smuglewicz, Mikołaj Sobczak, Józef Wall, Stanisław Zawadzki, Szymon Bogumił Zug

Oświetlenie części wspólnych w wielorodzinnych budynkach mieszkalnych

Janusz Strzyżewski

W wielorodzinnych budynkach mieszkalnych poza lokalami mieszkalnymi (a w niektórych przypadkach także usługowymi) występują pomieszczenia użytkowane wspólnie przez wszystkich mieszkańców. Stosowane w tych miejscach oświetlenie musi spełniać wymagania Normy PN-EN 12464-1:2012 – wersja polska – Światło i oświetlenie – Oświetlenie miejsc pracy – Część 1: Miejsca pracy we wnętrzach. W ebooku przedstawiono wymagania normatywne wobec oświetlenia części wspólnych w wielorodzinnych budynkach mieszkalnych oraz stosowane rozwiązania.

Oświetlenie. Kreatywna fotografia

Harold Davis

Wydobądź więcej światła z Twoich zdjęć! Jakie informacje można odczytać z histogramu? Jak fotografować cienie? Jak wykorzystać lampy błyskowe w studio? Fotografia od zawsze i nierozerwalnie związana jest ze światłem. Umiejętność jego oceny i użycia do własnych celów świadczy o kunszcie fotografa. Wydobycie cieni, konfiguracja światła w studio, czas ekspozycji to te elementy, które szlifuje się latami. Czy da się to zrobić szybciej? Oczywiście! Cała wiedza związana z wykorzystaniem charakterystyki światła została zebrana w tej unikalnej książce. Dzięki niej unikniesz podstawowych błędów, przyspieszysz proces nauki oraz poznasz kruczki i sztuczki, pozwalające w okamgnieniu poprawić własny warsztat. W trakcie lektury dowiesz się, jak korzystać z histogramu, jak działa przesłona i jaki związek ma z głębią ostrości. Ponadto poznasz tajniki pracy w studio - począwszy od przygotowania sceny, a skończywszy na odbiciach i refrakcjach. Zobaczysz, jak osiągnąć efekt przezroczystości oraz jak oświetlać ludzi i pracować z lampami błyskowymi. A potem poznasz możliwości cyfrowej ciemni w zakresie pracy ze światłem, korygowania błędów oraz tworzenia niesamowitych efektów, takich jak HDR. Nie ma najmniejszych wątpliwości, że po lekturze tej książki Twoje zdjęcia nabiorą nowego wyrazu! Charakterystyka światła Złota godzina Prześwietlanie i niedoświetlanie zdjęć Wykorzystanie histogramu Korygowanie balansu bieli Unikanie szumów - czułość ISO Fotografowanie w terenie - krajobrazy, oświetlenie miasta, zbliżenia i zdjęcia makro Przygotowanie sceny w studio Tworzenie efektu przezroczystości Oświetlanie ludzi w studio Zastosowanie lamp błyskowych w pracowni Efekt HDR Wykorzystanie możliwości cyfrowej ciemni do korekty oświetlenia Odkryj siłę światła w fotografii - właściwie wykorzystane nada sens Twoim obrazom!

Oświetlenie pomieszczeń biurowych

Janusz Strzyżewski

Publikacja podaje informacje na temat oświetlenia biur. Zawiera porady dotyczące doboru źródeł światła i opraw oświetleniowych. Podaje wymagania Normy dotyczące średniego eksploatacyjnego natężenia oświetlenia, oddawania barw, ujednoliconej oceny olśnienia UGR (Unified Glare Rating). 

Oświetlenie ulic

Wojciech Żagan

Niezwykle dynamicznym subobszarem oświetlenia ulicznego jest sfera używanych do tego celu źródeł światła, medialnie opanowana obecnie przez LED-y, wypromowane jako najlepsze rodzaje oświetlenia ulic przez ich producentów. Dziś niechętnie przyjmowany do świadomości jest fakt, że skuteczność świetlna LED-ów i uznanych za przestarzałe wysokoprężnych lamp sodowych są bardzo podobne, a więc energooszczędność nie powinna być argumentem przemawiającym za powszechnością stosowania źródeł elektroluminescencyjnych. W sferze wyboru oświetlenia ulicznego mamy więc bardzo dynamiczną sytuację, która wymaga spokojnej i rzeczowej interpretacji. Taki cel przyświecał decyzji napisania tej pracy przez autora dysponującego bogatym doświadczeniem wieloletniego uczestnictwa w rozwoju oświetlenia ulicznego i tworzącego dziesiątki projektów oświetlenia ulic wielu miast.

Ota Pavel. Pod powierzchnią

Aleksander Kaczorowski

Wszyscy Czesi wiedzą, kim był Ota Pavel. Syn czeskiego Żyda dotknięty traumą Holocaustu, powojenny ideowy komunista, najpracowitszy czeski dziennikarz sportowy, obsesyjny perfekcjonista, genialny pisarz dotknięty chorobą psychiczną. Życie Oty Pavla jest wcieleniem dwudziestowiecznego losu mieszkańca Europy Środkowej, modelowym przykładem tego, jak wielkie wydarzenia determinują losy człowieka, nawet jeśli on sam nie miał na nie żadnego wpływu. Pavlowi najbardziej zależało na tym, by zostać pisarzem. To się udało. I chociaż nie zaznał sławy ani splendorów, wpisał się w wielką tradycję środkowoeuropejskiej literatury żydowskiej, której symbolami są Franz Kafka, Egon Erwin Kisch czy Max Brod, pozostając jednocześnie pisarzem na wskroś czeskim. Wielu Polaków czytało Śmierć pięknych saren, wielu zakochało się w tej książce od pierwszej lektury, ale teraz mamy okazję dowiedzieć się więcej o człowieku, który kiedyś w życiu postanowił: Najpierw sprawię sobie maszynę do pisania, a zaraz potem piękną wędkę na ryby.

Otchłań

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

"Otchłań" Kazimierza Przerwy-Tetmajera to poruszająca powieść, która zabiera czytelnika w głąb ludzkiej duszy, gdzie ścierają się najsilniejsze namiętności i pragnienia. Autor, uznany za jednego z najwybitniejszych twórców Młodej Polski, z niezwykłą precyzją i psychologiczną wnikliwością kreśli portret bohaterów uwikłanych w skomplikowane relacje uczuciowe, stawiając fundamentalne pytania o granice miłości i obsesji. Ten ebook to doskonała propozycja dla miłośników literatury modernistycznej, którzy cenią sobie głębokie studium ludzkich emocji połączone z charakterystycznym dla epoki nastrojem dekadencji.

Otchłań

Charles Baudelaire

Otchłań Pascal miał otchłań, która wciąż płynęła za nim.  — Ach, wszystko jest otchłanią ! Żądza — mara — słowo —  Czyn! Nieraz włos mi wstaje, gdy czuję lodową  Bojaźń, co mię przenika wskroś z wiatru powianiem. [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Otchłań ciągnie

Otto Stemin

Powieść kryminalna, która ukazuje walkę wrogich wywiadów przemysłowych o pewien niezwykle cenny wynalazek. Sposób budowania napięcia nadaje powieści cechy thrillera, a wartka akcja i nieprzewidywalność fabuły czyni powieść aspirującą do gatunku sensacyjnego.

Otchłań. Cykl Pendorum część II

Krzysztof Bonk

Cykl Pendorum to epicka opowieść spod znaku miecza z domieszką magii. To historia o dorastaniu, mierzeniu się z przeciwnościami losu oraz własnym, trudnym przeznaczeniem, gdzie niekoniecznie jest się wybrańcem, a nosi znamiona przekleństwa. Poznajcie niemą niewolnicę – gladiatrix Anreę i jej historię pełną walki, namiętności oraz czysto ludzkich pragnień w zmilitaryzowanym świecie kontynentu Pendorum.

Otchłań. Fantazja psychologiczna

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Czy wiecie, co to jest cierpieć? Co to jest wić się w konwulsjach bólu? Co to jest powtarzać sobie w duszy i ustami: bez rady! bez rady?!... Czy wiecie, co to jest położenie bez wyjścia, starajcie się to zrozumieć: położenie bez wyjścia... starajcie się to zrozumieć, wniknąć w to zdanie. Nie tak, jak się mówi sto razy na dzień, ale wniknijcie w to. Tkacz, który nie ma majątku, który czuje, że ślepnie, który utrzymuje rodzinę z pracy – oto jest sytuacja bez wyjścia… Więc… co można zrobić?… co zrobić?… Czy jest jakiekolwiek wyjście z sytuacji prócz śmierci?...

Otchłań Ganimedesa. Otchłań Ganimedesa 1: Emigrant (#1)

Tomasz Biedrzycki

Czerwiec 2012. Mieszkaniec Ziemi Martin van Hansen opuszcza przeludnioną macierzystą planetę w poszukiwaniu lepszego życia. Jego celem jest Ganimedes, największy księżyc Jowisza, gdzie potężna korporacja zdobyła dla ludzkości podwodne, niedostępne wcześniej obszary. Z pozoru idylliczne miejsce okazuje się źródłem wielu niebezpieczeństw. Holender musi stawić czoła sytuacjom, o których nikt nie mówił, kiedy wyruszał z Ziemi. Czy zdoła ocaleć?

Otchłań Ganimedesa. Otchłań Ganimedesa 2: Banita (#2)

Tomasz Biedrzycki

Dalsze losy emigranta z Ziemi, który osiedlił się na największym księżycu Jowisza. Martin van Hansen powraca na pole bitwy w pobliżu kopalni Almera. Chce odnaleźć Nami. Trafia na słaby trop, prowadzący wprost ku pirackiej przystani. Okazuje się, że jego wyobrażenia dotyczące Ganimedesa i obecności na nim człowieka są dalekie od rzeczywistości. Czy będzie w stanie ocalić dziewczynę i swoje własne życie? I czy bezwzględna korporacja puści płazem mieszanie się w jej interesy?

Otchłań Ganimedesa. Otchłań Ganimedesa 3: Uciekinier (#3)

Tomasz Biedrzycki

Trzecia część serii o Martinie van Hansenie, który emigrował z Ziemi, by znaleźć się na powierzchni Ganimedesa największego księżyca Jowisza. Wraz z poznanym w gnieździe przemytników Barrym Lavejoyem oraz odbitą z rąk korporacji Nami, Martin trafia do stacji Gecko, prosto w ręce przedstawiciela głęboko zakonspirowanego ruchu oporu. Szczęśliwie udaje im się wymknąć, lecz to nie koniec ucieczki, bo ich tropem wciąż podąża korporacyjny, bezwzględny łowca głów. Szukając schronienia trafiają do miejsca, o którego istnieniu wiedzą nieliczni ukrytej kolonii stworzonej przez pierwotnych mieszkańców Ganimedesa i współpracujących z nimi ludzi.

Otchłań grzechu

Janusz Szostak

Fabularny debiut Janusza Szostaka! Dziennikarz śledczy Michał Rajski otrzymuje zlecenie odnalezienia sprawców napadu i uprowadzenia wielkopolskiego biznesmena. Ślady prowadzą do Gdańska. Reporter trafia na trop przerażającej historii rodziny znanych trójmiejskich jubilerów, którą ku zagładzie prowadzi piękna i bezwzględna Izabella. Rajski rusza w pościg za prawdą. Łańcuch dramatycznych zdarzeń oraz wspomnienia mrocznej przeszłości odsłaniają szokującą tajemnicę. Otchłań grzechu to thriller nasycony zbrodnią, pożądaniem, nikczemnością, seksem i złem pod każdą niemal postacią. To opowieść o ludziach, którzy urodzili się, by czynić zło. I zło prowadzi ich do upadku.

Otchłań. Ukryte życie oceanów i grożące mu niebezpieczeństwa

Helen Scales

Marzymy o odkryciu nowych galaktyk. Fantazjujemy o życiu, które może istnieć na pobliskich planetach. Tymczasem tuż obok nas, pod powierzchnią oceanów, znajduje się świat, o którym wciąż wiemy bardzo niewiele. Nic dziwnego – jest to świat ciemny, lodowaty i niegościnny, w którym na człowieka pozbawionego wyrafinowanych zabezpieczeń czeka tylko śmierć. Dzięki Helen Scales możemy zanurzyć się w tę tajemniczą otchłań, nie opuszczając bezpiecznego zacisza własnego domu. Staniemy tam oko w oko ze zwierzętami o najczarniejszej na świecie skórze i wabiącymi swe ofiary oszałamiająco kolorowym pokazem świetlnym. Spotkamy cuchnące ryby, przerażająco żarłoczne organizmy, stworzenia pławiące się we wrzącej, przesyconej truciznami wodzie i tańczące włochate kraby. "Otchłań" to świadectwo istnienia ukrytego przed naszymi oczami, fascynującego świata pełnego niezliczonych i niewyobrażalnych form życia, a także przestroga przed nadmierną eksploatacją oceanów i dramatyczny apel o ich ochronę.

Otello

William Shakespeare (Szekspir)

Otello Wstęp „Był niegdyć w Wenecji Maur bardzo waleczny, którego męstwo i dowody roztropności a biegłości, czasu wojny okazane, uczyniły drogim w oczach starszyzny Rzeczypospolitej. I stało się, że cnotliwa niewiasta, cudownej piękności, imieniem Desdemona, uwiedziona, nie żądzą jakąś skrytą, ale cnotą onego Maura, pokochała go, a on też ujęty pięknością i szlachetnymi uczuciami onej kobiety, rozgorzał ku niej. Miłość im tak sprzyjała, iż połączeni zostali małżeństwem, chociaż rodzina niewiasty czyniła, co było w jej mocy, aby kogo innego zaślubiła. [...]William Shakespeare (Szekspir)Ur. 1564 r. w Statford-upon-Avon Zm. 23 kwietnia 1616 r. w Statford-upon-Avon Najważniejsze dzieła: Ryszard III (1590-93), Sen Nocy Letniej (1595), Romeo i Julia (1595), Henryk IV (1596-98), Hamlet (1601), Otello (1604), Makbet (1606), Król Lir (1606), Burza (1611) Wybitny dramaturg, aktor, reformator teatru i poeta. O oryginalności Shakespeare'a decydowało łączenie wątków tragicznych z komicznymi, scen fantastycznych z realistycznymi, kreacja wyrazistych i złożonych charakterów postaci, które weszły następnie do kanonicznego języka kultury europejskiej, wreszcie poetycka zręczność, filozoficzna głębia i przystępności tekstów. Autor około 200 utworów, przetłumaczonych na najważniejsze języki nowożytne i inscenizowanych na całym globie. Ogromną sławę zyskał dopiero po śmierci. W latach 1590-1610 przebywał w Londynie; od 1594 był członkiem kompanii Sług Lorda Szambelana (potem: Sług Królewskich), dysponującej własnym teatrem The Glob. Cykl Sonetów napisanych już po powrocie w rodzinne strony (1609) należy do arcydzieł literatury angielskiej. autor: Karolina Strzelczak Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Otello

William Shakespeare

Otello, dowódca weneckiej armii, poślubia Desdemonę. Krótko potem, podjudzany przez Jagona, wpada w spiralę podejrzeń wobec wierności swojej żony. Zazdrość przeradza się w obłęd, który doprowadza tytułowego bohatera do tragicznego finału. To jedna z najbardziej cenionych i popularnych tragedii autorstwa Williama Szekspira. Obok Hamleta" i Makbeta" jest najchętniej wystawianą na scenie sztuką szekspirowską. Pierwszy raz na deskach teatru ukazała się w 1604 roku. Sam tekst dramatu został opublikowany dopiero kilkanaście lat później w 1622.

Otello

William Shakespeare

Dowódca weneckiej armii Maur Otello poślubia Desdemonę. Demoniczny Jago, rozczarowany swymi niespełnionymi nadziejami, zaczyna podsuwać Otellowi myśl o zdradach Desdemony. Zarzuty są bezpodstawne, ale Jago umiejętnie roznieca zazdrość Otella. Na konsekwencje nie trzeba długo czekać. Szczery i bezpośredni Otello, dręczony nieustannymi podejrzeniami, nie wierzy w wierność Desdemony. Dusi żonę, po czym popełnia samobójstwo. Jago, którego wina wychodzi na jaw, zostaje ukarany. Otello jest dość nietypowym dramatem w dorobku Szekspira; jest jednowątkowy, choć charakterystyczne dla autora są konstrukcje wielowątkowe, nie zawiera elementów „kosmicznych”, które tworzą specyficzną atmosferę dzieł twórcy. Otello stanowi studium dramatycznych, wielkich uczuć – niepohamowanej zazdrości (Otello) i paranoicznej żądzy zemsty (Jago). (Za Wikipedią).

Otello

William Shakespeare

Tytułowy Otello jest Maurem i dowódcą weneckiej armii. Poślubia on córkę weneckiego senatora Desdemonę. Za sprawą intryg i sugestii sfrustrowanego życiem Jagona, chorążego weneckiej armii, zaczyna wątpić w lojalność swojej żony i daje się opętać obsesyjnej zazdrości. Choć motywacje Jagona nie zostają ujawnione, jego szatańskie działania doprowadzają do bolesnej tragedii.

Otello

William Shakespeare

”Otello” to tragedia Williama Shakespeare’a napisana prawdopodobnie ok. 1602-1604 r. Tytułowym bohaterem sztuki jest Maur, który żeni się z córką weneckiego senatora, Desdemoną. Choć żona pozostaje mu wierna, Otello, za sprawą intryg, zaczyna podejrzewać ją o cudzołóstwo i daje się ogarnąć obsesyjnej zazdrości.

Otello

William Shakespeare (Szekspir)

Otello (ang. Othello) tragedia Williama Szekspira napisana prawdopodobnie ok. 1602-1604 r. Tytułowym bohaterem sztuki jest Maur, który żeni się z córką weneckiego senatora, Desdemoną; choć żona pozostaje mu wierna, Otello, za sprawą intryg, zaczyna podejrzewać ją o cudzołóstwo i daje się ogarnąć obsesyjnej zazdrości. (Wikipedia)

Otłuszczenie ciała i dystrybucja tłuszczu podskórnego jako wyznacznik poziomu sportowego zawodniczek i zawodników zespołowych gier sportowych

Aleksandra Stachoń

Zarówno niedorozwój lub zbyt duża redukcja otłuszczenia, jak i jego nadmierna akumulacja powodują zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu na wielu poziomach. Dlatego ważne jest poznanie zmienności wzorców dystrybucji nie tylko u dorosłych kobiet i mężczyzn, ale też u dzieci, osób starszych oraz sportowców - szczególnie narażonych na zaburzenia homeostazy energetycznej ze względu na wysoki poziom aktywności fizycznej i specyficzne formy treningu sportowego.

Oto Bóg, który łona tajemnic odmyka

Juliusz Słowacki

Oto Bóg, który łona tajemnic odmyka... Oto Bóg, który łona tajemnic odmyka,  Podniósł wreszcie zasłonę czarną z matecznika  I pokazał... okropną umysłów ruinę,  Oczy krwią zaszłe, twarze zielone i sine,  Dogasające oczy przy ofiarnej czarze,  Zabójstwa serc i skryte na trupy cmentarze,  Kijami po moskiewsku nasiekane grzbiety,  Żywe zwierzęce widma — włóczęgi — szkielety,  Chodzące ludzi szczątki — ciał ruchome ćwierci,  Pełny wężowisk ducha matecznik, gród śmierci...    Tamże jest tron jako grób straszliwy i czarny,  Na którym się pokazał ów niedźwiedź polarny,  Figura z krwi i z ciała, wewnątrz chora, pusta,  Mocarz zapowiedziany w proroctwie oszusta.  Przed jego pożyczoną już od cara mocą  Szkielety waryjatów kładną się, gruchocą,  Podlą się i za podłość mu składają dzięki. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.