Pamiętnik nastolatki 14. Pożegnanie

Beata Andrzejczuk

Kochani, serce bije mi jak oszalałe, ale muszę to wyznać: to już ostatnie kartki z pamiętnika. Tyle wspólnych zwierzeń, tyle chwil smutku, radości i nadziei. Będzie mi ich brakować. Ale cóż, coś się kończy, coś się zaczyna W ostatniej części Pamiętnika Nastolatki każda z bohaterek chce wam koniecznie coś powiedzieć na do widzenia: Pojawiła się w moim i Maksyma życiu nowa, niezwykła osoba. Zostaliśmy rodzicami! Natalia U mnie także niezwykle intensywny czas. Ostatecznie wyjaśniła się sprawa mojego związku z Eliaszem. Julia Nigdy w życiu tak bardzo nie narozrabiałam. Najważniejsze jednak, by po każdym upadku podnieść się i pozwolić sobie pomóc. Teraz już wiem, kto jest moimi najlepszymi przyjaciółmi. Oni nie zwątpili we mnie ani na moment, bo przyjaciele nigdy się nie odwrócą i nie odejdą. Ala

Pamiętnik nastolatki 2

Beata Andrzejczuk

Już tysiące dziewczyn pokochało Pamiętnik nastolatki! Dlaczego? Bo to wyjątkowa książka O NAS: o przyjaźni, miłości, niełatwych nieraz relacjach z rodzcami, szkolnych wzlotach i upadkach,marzeniach i planach na przyszłość...a wszysto opowiedziane w pamiętniku! Natka to dziewczyna taka jak TY! Sięgnij po Pamiętnik nastolatki i przeżyj to, co Natka!

Pamiętnik nastolatki 2 1/2. Wakacje Natki

Beata Andrzejczuk

Wakacje to najbardziej upragniony moment w całym roku! Teraz tylko słońce, plaża i ja... Nareszcie oderwę się od nudnej codzienności. Może uda mi się przemyśle kilka bardzo ważnych spraw? A może poznam kogoś ciekawego, kto pomoże rozwiać moje wątpliwości? Może wreszcie zdecyduję, czego sama chcę? Odpowiedź na te i inne pytania znajdziesz w tej części mojego pamiętnika. Przede wszystkim zaś dowiesz się, jakie wakacyjne przygody spotkały mnie tego lata. Będzie super! 

Pamiętnik nastolatki 3

Beata Andrzejczuk

Najwspanialsze wakacje w moim życiu dobiegły końca. Co teraz? Trochę się boję. Nie ogarniam tego, co się dzieje. Jestem z Jackiem. Czy ten związek przetrwa próbę czasu? Tęsknię za Maksymem. Czy on wróci? Czy jeszcze kiedykolwiek go zobaczę? Na dodatek przede mną widmo egzaminów gimnazjalnych! Wciąż rozkminiam, co to będzie? Czy dam radę? Jeśli chcesz być ze mną w chwilach trudnych i szczęśliwych, zapraszam do przeczytania mojego pamiętnika. Znajdziesz w nim zapewne swoje własne problemy. Ja nie będę z nimi sama i Ty też nie...Razem zawsze raźniej!

Pamiętnik nastolatki 4

Beata Andrzejczuk

Dziewczyny! Nareszcie mam najlepszego chłopaka pod słońcem! Przystojny i mądry, a na dodatek czuły, troskliwy, opiekuńczy! Muszę być jednak czujna. Konkurencja nie śpi. A w końcu ja też nie jestem taka doskonała. W tej części mojego pamiętnika dowiecie się, jak nasza miłość cudownie rozkwita i jakie przeszkody musi pokonać. Ale zakończenie tej opowieści jest dramatyczne i zaskakujące zaskoczyło również mnie. Nie można być niczego w życiu pewnym, nawet samej siebie. Do tego jeszcze Donia. Muszę się zastanowić, czy ona naprawdę jest moją najlepszą przyjaciółką?

Pamiętnik nastolatki 5

Beata Andrzejczuk

Kochani! Pasmo nieszczęść! Świat mi się rozpada! Wszystko mnie denerwuje! Straciłam miłość mojego życia! Liczyłam, że Maksym wróci ze Stanów po wakacjach. Na dodatek Blanka znalazła sobie nową przyjaciółkę. Wszyscy mnie opuścili... Ale los bywa przewrotny. Po burzy zawsze wychodzi słońce. A moje zabłysło jakże jasno i promiennie... Mam dla Was jeszcze jedną ważną informację. W końcu przyszedł ten upragniony, dawno wyczekiwany dzień... Skończyłam 18 lat. Nareszcie! Wreszcie jestem dorosła. Świat leży u mych stóp. Tylko co z tego? Czy pojawią się przede mną nowe możliwości? Czy będę umiała dokonywać właściwych wyborów? Czy młodzieńcza miłość jest tą na całe życie?

Pamiętnik nastolatki 6

Beata Andrzejczuk

Znów są wakacje. Sądziłam, że nastanie czas błogiego lenistwa w moim życiu, ale gdzie tam! Wewnętrzne rozterki i ciągłe intrygi nie dają mi spokoju. Maksym w szpitalu. Nie wiadomo, czy kiedykolwiek będzie chodził. Koło mnie znów zaczyna się kręcić Bartosz. Na horyzoncie pojawia się też Jeremi. I te dwie kosmiczne intrygantki - Kamila i Aleksandra. Czy uda im się skutecznie wetknąć kij w mrowisko mojego życia. Czy zdołam wreszcie jakoś sensownie to wszystko poukładać? Czy kiedykolwiek będę na tyle dorosła, żeby wiedzieć czego ja sama chcę? 

Pamiętnik nastolatki 7

Beata Andrzejczuk

To był trudny rok, trudny, ale i...piękny. Za mną są już mozolne przygotowania do matury, rozwiązywanie testów próby wstrzelenia się w klucz odpowiedzi, za mną przygotowywanie prezentacji i Za mną chyba mogę tak powiedzieć młodość, a już na pewno nastoletniość. Fakt, jestem coraz bardziej dorosła, nie tylko w słowach, ale także w działaniu. A co w sprawach sercowych? Oj, działo się, działo... Uczucia to też trudna sprawa. Ale jedno mogę Wam, powiedzieć: miłość, ta prawdziwa, istnieje i nigdy istnieć nie przestanie! To jedyne, czego jestem absolutnie pewna.

Pamiętnik nastolatki 8. Julia

Beata Andrzejczuk

Witajcie! Mam na imię Julia i chodzę do pierwszej klasy gimnazjum. Poznałam tutaj cudownego chłopaka Filipa. Mówię wam, to miłość od pierwszego wejrzenia! Nie wszystko jednak jest takie piękne. Okazało się bowiem, że jestem bardzo poważnie chora Czy nasza miłość wytrzyma tę próbę? Czy uda mi się wygrać z chorobą? Dlaczego to wszystko przytrafiło się właśnie MNIE!? AhaZapomniałam wam jeszcze powiedzieć, że wielkim wsparciem dla mnie jest znana wam już moja kuzynka Natka i jej narzeczony Maksym.

Pamiętnik niemoralnej kobiety

Władysław Bogusławski

Fragment utworu znakomicie oddającym jego klimat: Młoda kobieta pisała. Na małym, filigranowym biureczku, stojącym przy samem oknie, porozrzucane były arkusze jednakowego formatu i jednakowym czytelnym charakterem zapisane. Nierówne ustępy, przedzielające od czasu do czasu wiersze w różnych miejscach stronnicy, świadczyły, że pracę swą pisząca często przerywała, że choć ją systematycznie prowadziła, zasiadała jednak do pisania w różnych porach dnia, kiedy czas i inne może warunki na to pozwalały. Widocznie był to dziennik czy pamiętniki. Wiemy, że nieznajoma była mężatką; zwierzenia więc rzucane na papier nie mogły być pensjonarską rozrywką budzącego się do życia nafantazjowanego umysłu, który nie jest w stanie pomieścić w sobie tłumnie gromadzących się, przelotnych, krótkotrwałych wrażeń. Dziennik ten musiał raczej zawierać ścisłą kontrolę myśli i czynów, którą prowadzić mogła tylko kobieta rozumna, myśląca i... nieszczęśliwa. Wyższe organizacje duchowe w szczęściu tylko czują potrzebę zbliżenia się do ludzi, którzy chętniej dzielą uśmiech niż łzę; niedola wyrabia w nich pewną delikatność pobłażliwą, stroniącą od zetknięcia się z codziennym egoizmem, i zamykającą się w pewnej kwarantannie nieszczęścia, która złemu dalej szerzyć się nie pozwala. Zachęcamy do lektury całego utworu.

Pamiętnik Ojca Johna Gerarda S. J. wydany przez O. Morrisa

O. John Gerard S. J.

Ojciec John Gerard S. J. - "Pamiętnik Ojca Johna Gerarda S. J." to pamiętnik misjonarza katolickiego w Anglii czasów Elżbiety I i Jakuba I. Ta wyjątkowa relacja to fascynująca opowieść o losach jezuity, który w okresie prześladowań katolików w Anglii prowadził działalność misyjną, ukrywając się przed władzami i ryzykując życie. Jego wspomnienia, spisane po łacinie i przez długi czas dostępne jedynie w nielicznych rękopisach, zostały opracowane i uzupełnione przez Ojca Morrisa S.J., który wzbogacił je o dodatkowe dokumenty i kontekst historyczny. Ojciec John Gerard, pochodzący ze znamienitej rodziny angielskiej, dorastał w czasach, gdy wyznawanie katolicyzmu było karane więzieniem, konfiskatą majątku, a nawet śmiercią. Jako członek Towarzystwa Jezusowego potajemnie działał w Anglii, odprawiał Msze św. w ukryciu, organizował schronienia dla duchownych i unikał nieustannych prób pojmania przez władze królewskie. Jego losy pełne są dramatycznych zwrotów akcji - od uwięzienia w londyńskiej Tower, przez spektakularną ucieczkę, po życie w nieustannym zagrożeniu. Oprócz niezwykłej narracji przygodowej, książka dostarcza cennych informacji historycznych, ukazując codzienność katolików w Anglii przełomu XVI i XVII wieku. Czytelnik znajdzie tu opisy tajnych miejsc kultu, metod konspiracji, a także szczegóły dotyczące dramatycznych wydarzeń tamtych czasów, w tym osławionego spisku prochowego. Ten pamiętnik to unikalne świadectwo epoki, które łączy napięcie powieści sensacyjnej z wartością dokumentu historycznego. Lektura obowiązkowa dla pasjonatów historii, teologii i niezwykłych ludzkich losów.

Pamiętnik pani Hanki

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Miłość do siebie bywa niebezpieczna. Młoda i piękna. Mąż polski dyplomata. Wydaje się, że jej życiu niczego nie brakuje. Tak wiele kobiet chciałoby przecież być na jej miejscu. Znana w kręgach politycznych, wojskowych, artystycznych. Kocha bale, przyjęcia, rauty oraz romanse. Otacza się mężczyznami, a jednego z nich czyni swoim powiernikiem oraz bliskim przyjacielem. Nawet nie zauważa, gdy gubi ją samouwielbienie... Niewinny flirt wplątuje panią Hankę w aferę szpiegowską i ogromny skandal...

Pamiętnik pani Hanki

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

„Pamiętnik pani Hanki„ to powieść autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Polskiego pisarza i scenarzysty, znanego przede wszystkim jako twórca „Kariery Nikodema Dyzmy” oraz „Znachora”. Ironiczna powieść pisana w formie pamiętnika, z licznymi odniesieniami autora do samego siebie. Tytułowa bohaterka Hanka Renowicka, 23-letnia żona polskiego dyplomaty, prowadzi beztroskie życie towarzyskie. Pewnego dnia przypadkowo odkrywa list do męża pisany ręką kobiety. Odkrywając, że mąż dopuścił się bigamii, rozpoczyna na własną rękę śledztwo w tej sprawie. Mimowolnie wplątuje się w aferę szpiegowską.

Pamiętnik pani Hanki

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Pamiętnik pani Hanki Tadeusz Dołęga-Mostowicz ISBN 978-83-288-5495-6 Oddając go w ręce czytelnika pragnę zaznaczyć, że najwyższą zaletą pamiętnika jest zdumiewająca jego szczerość, szczerość, której nie zdołali osiągnąć nawet tak wielcy pamiętnikarze jak toute proportion gardée Jan Jakub Rousseau. Pani Renowicka wprawdzie nie występuje tu pod prawdziwym nazwiskiem, użyty jednak pseudonim nie zdoła ukryć jej osoby przed domyślnością ludzką. Osoba jej jest zbyt dobrz... Tadeusz Dołęga-Mostowicz Ur. 10 sierpnia 1898 w Okuniewie Zm. 20 września 1939 w Kutach Najważniejsze dzieła: Kariera Nikodema Dyzmy, Prokurator Alicja Horn, Znachor, Profesor Wilczur, Pamiętnik pani Hanki Dziennikarz, prozaik i scenarzysta; autor poczytnych w dwudziestoleciu międzywojennym powieści sensacyjnych, z których wiele było następnie ekranizowanych. ,,Dołęga" nie było członem jego nazwiska rodowego, lecz nazwą herbu rodowego matki pisarza, którą przyjął jako przydomek. Jako bardzo młody człowiek w czasie I wojny światowej był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, następnie ochotniczo wstąpił do wojska, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po ustaleniu granic II Rzeczpospolitej dobra rodzinne na Witebszczyźnie wraz z miejscowością, w której się urodził, pozostały w Związku Radzieckim. Zrzuciwszy mundur w 1922 roku związał się z chadeckim dziennikiem ,,Rzeczpospolita" o nastawieniu proendeckim i antypiłsudczykowskim, gdzie publikował felietony pod pseudonimem C. hr. Zan. Ostro i krytycznie oceniając porządki wprowadzone przez Piłsudskiego po przewrocie majowym 1926 roku, naraził się władzom sanacyjnym, w wyniku czego jesienią 1927 roku został porwany z ulicy Grójeckiej w Warszawie, wywieziony za miasto, ciężko pobity, wrzucony do dołu i zostawiony w lesie; ślad tego przeżycia odnaleźć można w jego powieści Znachor. Zapatrywania polityczne Dołęgi-Mostowicza nie zmieniły się w wyniku tego zdarzenia, natomiast zamiast dziennikarstwem zajął się pisaniem powieści (powstało ich w sumie 17), co przyniosło mu popularność i znaczny majątek. Zginął w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku, jako podoficer wojska polskiego organizując obronę przed inwazją Związku Radzieckiego w granicznym miasteczku Kuty. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Pamiętnik pani Hanki

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Pani Hanka jest kobietą młodą i piękną. Jako żona dyplomaty całe dnie spędza na odwiedzaniu kawiarni i restauracji, bywaniu u znajomych i brylowaniu w towarzystwie na balach i rautach. Powoli jednak nic nieznaczące flirty i towarzyskie intrygi zaczynają ją nudzić. By odmienić swą monotonną egzystencję nawiązuje romans z Robertem Tonnorem. Niestety, za sprawą tego związku wplątuje się w niebezpieczną aferę szpiegowską, a dodatkowo zmuszona jest do śledzenia własnego męża, który jak się okazało ma jeszcze jedną... żonę. Do akcji wkraczają detektywi, tajni agenci, tajemnica goni tajemnicę. Pamiętnik pani Hanki to znakomita powieść obyczajowa z życia wyższych sfer przedwojennej Warszawy, a zarazem pasjonujący kryminał.

Pamiętnik pani Hanki

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Powieść obyczajowa z wyższych sfer przedwojennej Warszawy, a przy tym pasjonujący kryminał. Blichtr wykwintnych salonów, kawiarniane romanse, szpiedzy i detektywi, afera z kradzieżą tajnych dokumentów państwowych, szantaże i podsłuchy. Wszystko to znajdziemy w powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, jednego z najbardziej poczytnych pisarzy międzywojennej Polski, który sam tak pisał o swojej książce: Uważam, że pamiętnik p. Hanki Renowickiej w zupełności na druk zasługuje. Wart jest rozpowszechnienia jako po prostu dokument obyczajowości i psychiki dzisiejszej kobiety kulturalnej oraz jej środowiska. W czasach gdy pochłaniamy setki tomów przeróżnych biografii, autobiografii i powieści autobiograficznych pisanych przez robotników, chłopów, girlsy, byłych przemytników, polityków itp. – nie widzę powodu, dlaczego mielibyśmy się wyrzec sposobności poznania pamiętnika kobiety należącej do warstw wyższych, do tych „dziesięciu tysięcy”, które w naszym kraju nadają ton i charakter epoce. Sądzę, że dokument ten może być równie interesujący, a uzupełniając literacki pejzaż autentyzmu przyda się przyszłemu historykowi obyczajów pierwszej połowy dwudziestego wieku. Oddając go w ręce czytelnika pragnę zaznaczyć, że najwyższą zaletą pamiętnika jest zdumiewająca jego szczerość, szczerość, której nie zdołali osiągnąć nawet tak wielcy pamiętnikarze jak – toute proportion gardeé – Jan Jakub Rousseau. Pełna finezji powieść, demaskująca pustkę moralną i intelektualną elit społecznych, była jednocześnie próbą ostrzeżenia przed nadciągającą katastrofą.  

Pamiętnik Prababki

Zbigniew Osiak

Pamiętnik ten stanowi ponadczasowe studium losu człowieczego, jednocześnie uświadamiając nam nikły wpływ nań „wielkich” wydarzeń dziejowych. Pisany był w latach 1916-1929 przez Teodorę Olszańską z domu Werbską. Nie znalazłem w nim nawet wzmianki o pierwszej wojnie światowej, rewolucji w Rosji czy odzyskaniu niepodległości przez Polskę.

Pamiętnik starego ubeka

Marcin Wolski

Stary ubek. Zwierzenia życia. Słodkiego życia. W ofercie last minute. Kultowy bohater radiowego kabaretu Sześćdziesiąt minut na godzinę globtroter Beton-Baton kurczę pieczone w pysk powraca po latach na kartach prześmiewczej powieści Marcina Wolskiego. Dopiero teraz wychodzi na jaw, że główny bohater zawsze prowadził podwójne życie; przemierzał świat zdobywając nowe lądy z pomocą swego wiernego psa Pioruna ale również jako tajny szpieg od specjalnych poruczeń, wysługiwał się też komuszej stronie mocy. Korzystając z genialnych umiejętności potrafił przebierać się i wcielać w samą Margaret Thatcher i zbierać haki na małoletniego Obamę. Teraz, na emeryturze korzysta z uroków życia; tropikalne plaże, koktajle z parasolką i hostessy w bikini. Potrzebuje tylko kogoś, kto wysłucha jego nieprawdopodobnych wspomnień.

Pamiętnik Wacławy

Eliza Orzeszkowa

„Pamiętnik Wacławy” to jedna z pierwszych powieści Elizy Orzeszkowej. Bohaterką jest panna z dobrego domu. Jej matka to arystokratka, ojciec to profesor politechniki, pozytywista, któremu próżniacze życie arystokracji wydaje się wstrętne. Każde z nich pragnie dla córki innej przyszłości.  Jak w tym rozdartym świecie zachowa się nasza bohaterka? Jaką drogę wybierze?  

Pamiętnik Wacławy

Eliza Orzeszkowa

Powieść dla miłośników literatury w stylu Charlotte Brontë!   Jedna z młodzieńczych powieści Orzeszkowej – od razu dostrzeżona i wysoko oceniona przez krytykę. Bohaterka jest panną z dobrego domu, ale zarazem owocem mezaliansu. Matka – wielka dama wyszła za mąż za profesora Politechniki, naukowca, pozytywistę, któremu próżniacze życie arystokracji wydaje się wstrętne. Oboje rodzice ogromnie kochają córkę, ale każde z nich inaczej widzi jej drogę do szczęścia. Od lat żyją w separacji, ale zgodnie z wcześniejszą umową córka po ukończeniu pensji ma najpierw spędzić rok u matki,  a potem rok u ojca. Czy matce uda się w ciągu roku wydać córkę za mąż, by zabezpieczyć ja przed nowomodnymi prądami, których sama nie rozumie i których się boi?   Czułam, że między mną a Rozalią, tak jak między moją i jej matką, istniała głucha niechęć; ale gdzie było niechęci tej źródło, mogłam się wtedy jedynie domyślać, gdyż byłam jeszcze dzieckiem, nie znającym mrocznych spraw świata, kryjących się przed jawnością w głębinach poranionych lub żółci i jadu pełnych piersi ludzkich. Wiem tylko, że gdyby nie obecność wśród nas pana Agenora, byłabym prawdziwie nieszczęśliwa; tak mnie mroziła babka Hortensja, przerażała pani Rudolfowa i kłuła czułością Rozalia. Ale... pan Agenor tam był i, bądź co bądź, widziałam wyraźnie, jasno, że ja tu stanowiłam punkt, na którym najczęściej spoczywały spojrzenia jego, celem, do którego zmierzał jego dowcip, osobą, dla której miał on najwyszukańsze grzeczności i owe salonowe półsłówka, posiadające słodycz blamanżu lub kremu, lotną a uderzającą woń wody kolońskiej Jockey-club. Moje podniebienie świeżej eks-pensjonarki nie było jeszcze oswojone z deserowymi przysmakami, a zmysł powonienia z wonią salonowych pachnideł; toteż słodycz grzecznych słówek pana Agenora smakowała mi, a płynąca od nich atmosfera rozmarzenia uderzała do głowy.                                                                                                                                                                                              

Pamiętnik wiejskiego proboszcza. Pamiętnik wiejskiego proboszcza

Georges Bernanos

Młody, żarliwy ksiądz zmaga się z powierzchowną wiarą swoich parafian, własnymi wątpliwościami, słabością duchową i fizyczną. Musi zmierzyć się też z szatanem, który opanował dusze mieszkańców. Walka ta prowadzi go do wątpienia w swoje powołanie, okazując się batalią na śmierć i życie... "Parafię moją pożera nuda, oto właściwe określenie. Jak tyle innych parafii! Nuda pożera je w naszych oczach, a my nic na to nie możemy poradzić. Pewnego dnia, być może, zaraza dotrze do nas, odkryjemy w sobie tego raka. Można żyć z tym bardzo długo". "Sądzę, że po przejściu wieku młodzieńczego mało chrześcijan jest winnych komunii świętokradczych. Przecież tak łatwo jest wcale się nie spowiadać! Lecz bywa gorzej. Wokół sumienia powoli krystalizują się drobne kłamstwa, wykręty, dwuznaczności. Skorupa bardzo niedokładnie odciska kształt tego, co okrywa, to wszystko. Siłą przyzwyczajenia i z biegiem czasu nawet najmniej sprytni koniec końców tworzą sobie samodzielnie swój własny język, który jest niewiarygodnie zawiły. Nie zatajają nic ważnego, lecz ich skryta szczerość podobna jest do tych matowych szyb, które przepuszczją tylko światło mętne, gdzie oko nic rozróżnić nie może. Cóż więc pozostaje z wyznania? Muska ono zaledwie powierzchnię sumienia. Nie śmiem twierdzić, że ono rozkłada się od spodu, raczej kamienieje". "Piekło to znaczy już nie kochać. Póki żyjemy, możemy ulegać złudzeniu, wierzyć, że kochamy własnymi siłami, że kochamy poza Bogiem. Ale podobni jesteśmy do wariatów wyciągających ramiona ku odbiciu księżyca w wodzie" Fragmenty książki

Pamiętnik z kwiatów

Adam Kuchta

Dwie dekady małżeństwa zebrać w jeden tomik to wydawałoby się zadanie niewykonalne… a jednak. Wiersze Adama Kuchty po raz kolejny zabierają nas do krainy poezji (łagodności), gdzie każdy wiersz jest jak kwiat wsunięty ukradkiem, przed laty, pomiędzy kartki pamiętnika… lirycznego „Pamiętnika z kwiatów”. Książka Café

Pamiętnik ze starej szafy

Joanna Jax

Patrycja May, czyli komediowe alter ego Joanny Jax, stworzyła zabawną opowieść o dorastaniu młodej, zakompleksionej dziewczyny w czasach chylącego się ku upadkowi socjalizmu i początkach wolnej Polski. Zwariowana rodzina, nieobliczalni przyjaciele, a wreszcie proza życia przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, widziana oczami młodości, gdzie wzniosłość przemian przegrywa z drapieżną chęcią przeżycia przygody. Historie czwórki przyjaciół wkraczających w dorosłe życie, szalonego dziadka Staśka i ciotek: Felicji, której największym pragnieniem jest powtórne zamążpójście, i Amelii – despotki wzbudzającej strach całej rodziny. Dawka śmiechu gwarantowana.

Pamiętnik złodzieja. A Thief in the Night

Ernest William Hornung

Jedna z książek z serii o A. J. Rafflesie, złodzieju-dżentelmenie, której autorem jest Ernest William Hornung angielski pisarz. Seria ta spowodowała w owym czasie pewien szok kulturowy, ponieważ jej bohaterem jest nie policjant lub detektyw broniący prawa i porządku, ale przestępca (a raczej para przestępców, bo Raffles zwykle działa w parze ze swoim przyjacielem i narratorem tej serii opowiadań, Bunnym Mandersem). Budzą oni w dodatku sympatię czytelnika, który kibicuje ich niebezpiecznym przygodom (za Wikipedią). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.