Traktat o Manekinach. Ciąg dalszy

Bruno Schulz

Bruno Schulz Sklepy cynamonowe Traktat o Manekinach Ciąg dalszy Następnego wieczora ojciec podjął z odnowioną swadą ciemny i zawiły swój temat. Lineatura jego zmarszczek rozwijała się i zawijała z wyrafinowaną chytrością. W każdej spirali ukryty był pocisk ironii. Ale czasami inspiracja rozszerzała kręgi jego zmarszczek, które rosły jakąś ogromną wirującą grozą, uchodząc w milczących wolutach w głąb nocy zimowej. Figury panoptikum, moje panie zaczął on kalwaryjski... Bruno Schulz Ur. 12 lipca 1892 w Drohobyczu Zm. 19 listopada 1942 tamże Najważniejsze dzieła: Xięga bałwochwalcza (grafiki, 1920-1922), Sklepy cynamonowe (opowiadania, 1934), Sanatorium pod Klepsydrą (opowiadania, 1937) Prozaik i artysta-plastyk. Pochodził ze zasymilowanej rodziny żydowskiej. Studiował architekturę na Uniwersytecie Lwowskim, lecz nie ukończył jej z powodów zdrowotnych. W czasie I Wojny Światowej przez pewien czas uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Później pracował w rodzinnym Drohobyczu jako nauczyciel. Schulz debiutował dzięki zainteresowaniu, jakie wobec jego prozy i osoby żywiła Zofia Nałkowska. W ogóle jego proza fascynowała innych pisarzy, takich jak Witkacy czy Gombrowicz. Po wojnie promotorami jego twórczości byli Artur Sandauer i Jerzy Ficowski. Zarówno proza, jak i prace plastyczne Schulza ujawniają tendencję do przekształcania rzeczywistości w mit bądź w wizję rodem ze snu, jak również silną fascynację erotyką o zabarwieniu masochistycznym. Groteskowy obraz świata sprzyjał przy tym okazjonalnym przebłyskom poczucia humoru. Najbardziej charakterystyczną cechą pisarstwa Schulza jest jednak język - gęsty, metaforyczny i poetycki. Schulz zginął w Drohobyczu podczas wojny, zastrzelony przez Niemca. Zaginął też wówczas rękopis jego niedokończonej powieści, zatytułowanej Mesjasz. W 2001 odnaleziono w Drohobyczu wykonane przez Schulza freski, przeniesione do Jerozolimy przez instytut Yad Vashem. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Traktat o Manekinach. Dokończenie

Bruno Schulz

Bruno Schulz Sklepy cynamonowe Traktat o Manekinach Dokończenie Któregoś z następnych wieczorów ojciec mój w te słowa ciągnął dalej swą prelekcję: Nie o tych nieporozumieniach ucieleśnionych, nie o tych smutnych parodiach, moje panie, owocach prostackiej i wulgarnej powściągliwości chciałem mówić, zapowiadając mą rzecz o manekinach. Miałem na myśli coś innego. Tu ojciec zaczął budować przed naszymi oczyma obraz tej wymarzonej przez niego generatio aequivoca, jaki... Bruno Schulz Ur. 12 lipca 1892 w Drohobyczu Zm. 19 listopada 1942 tamże Najważniejsze dzieła: Xięga bałwochwalcza (grafiki, 1920-1922), Sklepy cynamonowe (opowiadania, 1934), Sanatorium pod Klepsydrą (opowiadania, 1937) Prozaik i artysta-plastyk. Pochodził ze zasymilowanej rodziny żydowskiej. Studiował architekturę na Uniwersytecie Lwowskim, lecz nie ukończył jej z powodów zdrowotnych. W czasie I Wojny Światowej przez pewien czas uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Później pracował w rodzinnym Drohobyczu jako nauczyciel. Schulz debiutował dzięki zainteresowaniu, jakie wobec jego prozy i osoby żywiła Zofia Nałkowska. W ogóle jego proza fascynowała innych pisarzy, takich jak Witkacy czy Gombrowicz. Po wojnie promotorami jego twórczości byli Artur Sandauer i Jerzy Ficowski. Zarówno proza, jak i prace plastyczne Schulza ujawniają tendencję do przekształcania rzeczywistości w mit bądź w wizję rodem ze snu, jak również silną fascynację erotyką o zabarwieniu masochistycznym. Groteskowy obraz świata sprzyjał przy tym okazjonalnym przebłyskom poczucia humoru. Najbardziej charakterystyczną cechą pisarstwa Schulza jest jednak język - gęsty, metaforyczny i poetycki. Schulz zginął w Drohobyczu podczas wojny, zastrzelony przez Niemca. Zaginął też wówczas rękopis jego niedokończonej powieści, zatytułowanej Mesjasz. W 2001 odnaleziono w Drohobyczu wykonane przez Schulza freski, przeniesione do Jerozolimy przez instytut Yad Vashem. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Traktat o piekle

Andrzej Sarwa

Piekło jest stanem i miejscem wiecznej kary szatanów i dusz tych ludzi, którzy umierają w grzechu ciężkim. Pismo święte nazywa piekło również miejscem ciemności zewnętrznym, a to dlatego, że znajduje się ono poza niebem - miejscem wiekuistej światłości, wesela i życia. A zatem, piekło jest przede wszystkim stanem. Stanem wiecznej kary, rozpaczy i smutku. Ale... przecież definicja teologiczna mówi też o nim jako o miejscu. Być może, iż piekło jest jakimś konkretnym miejscem w materialnej rzeczywistości niewyobrażalnie wprost rozległego Kosmosu, a być może istnieje w innym niż postrzegany naszymi niedoskonałymi zmysłami wymiarze tutaj gdzie i my się znajdujemy? Ponieważ nie sposób rozstrzygnąć - zadowalająco i ostatecznie - tę kwestię, zostawmy ją na boku. Reasumując: jest piekło, lecz gdzie jest, tego niestety nie wiadomo. Wiadomo tylko czym jest: stanem nieustającej nigdy rozpaczy. Z niniejszego opracowania czytelnik dowie się jak nauczają o piekle różne religie. 1. Piekło katolickie [co to jest piekło?, piekło - miejsce wieczystych katuszy, idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny..., piekło - miejsce i stan, wieczność piekielna, ogień piekielny, opowieści o piekle niektórych świętych, wizjonerów i kapłanów katolickich, kazanie o piekle o. Pawła Segneri SI, św. Teresa od Jezusa, wizja piekła w objawieniach bł. Katarzyny Emmerich, sw. Alfons Maria de Liguori o wieczności piekła, dzieci z Fatimy, do piekła i z powrotem - wizje piekła św. Jana Bosko, sługa boża Józefa Menendez, św. Faustyna Kowalska, wyznania duszy potępionej, list zza świata]; 2. Piekło prawosławne [piekło - śmierć druga, kary piekielne, czy piekło jest wieczne?, Wędrówka Bogarodzicy po miejscach męki, stopnie kar]. 3. piekło koptyjskie [ostateczny stan człowieka, Biblia mówi o piecu ognistym, Biblia mówi o ognistym jeziorze, Biblia mówi o więzieniu, będą różne stopnie kary, kara będzie wieczna]. 4. Piekło palmariańskie [planeta Lucyfera]. 5. Piekło Swedenborga. 6. Piekło w islamie [Piekło Dżahannam]. 7. Piekło zaratusztriańskie [Dušaxw (Duúzak, Dozakh) Piekło, Księga Arda Wiraz namag i jej autor. 8. Piekło dr. Moody'ego

Traktat o poprawie rozumu

Benedykt de Spinoza

Benedykt de Spinoza Traktat o poprawie rozumu tłum. Ignacy Myślicki ISBN 978-83-288-5772-8 W 250. rocznicę zgonu Spinozy, którego mądrość i szlachetność błyszczy coraz jaśniej poprzez rozpraszające się mroki, dając nieprzedawnioną filozofię dla zaspokojenia potrzeby nowoczesnej umysłowości, który napisał: Ludzie dla zachowania swego bytu nie mogą sobie życzyć nic wyborniejszego nad to, żeby wszyscy we wszystkim tak dalece się ze sobą zgadzali, aby umysły i... Benedykt de Spinoza Ur. 24 listopada 1632 w Amsterdamie Zm. 21 lutego 1677 w Hadze Najważniejsze dzieła: Etyka w porządku geometrycznym dowiedziona (1677), Traktat o poprawie rozumu, Traktat teologiczno-polityczny (1670) Filozof holenderski. Urodził się jako Baruch de Spinoza w rodzinie żydowskich uchodźców, którzy uszli przed prześladowaniami marranów w Portugalii. Z racji pochodzenia i rodzinnych perypetii oraz wrodzonych zdolności Spinoza był poliglotą: znał holenderski, hebrajski, portugalski i hiszpański, obowiązkową wówczas dla parających się nauką łacinę, a także włoski i francuski. Zajmowała go również matematyka, zwłaszcza geometria, i optyka (wyrób szkieł optycznych stanowił zresztą źródło jego utrzymania aż do końca życia). Pierwsza publikacja naukowa Spinozy dotyczyła gramatyki języka hebrajskiego. Wkrótce zwrócił się ku filozofii, wydając najpierw usystematyzowany przez siebie wykład systemu kartezjańskiego (Zasady filozofii Kartezjusza w porządku geometrycznym wywiedzione, 1663), a następnie Traktat teologiczno-polityczny (1670), który zarówno przyniósł mu sławę, jak również przysporzył kłopotów. Traktat trafił na indeks ksiąg zakazanych kościoła katolickiego oraz skonfliktował autora z własną gminą wyznaniową, a nieugięta postawa filozofa doprowadziła do jego ekskomuniki z synagogi w 1656 r. (do końca życia pozostał bezwyznaniowcem; od tego momentu przyjął imię Benedictus). Kręgi religijne zarzucały Spinozie panteizm i zaprzeczenie idei Boga osobowego (utożsamienie Boga i natury, Bóg jako substancja stanowiąca tworzywo świata) oraz relatywizm moralny (nie ma rzeczy bezwzględnie złych i bezwzględnie dobrych, przyjmują którąś z tych postaci tylko w relacji do konkretnego człowieka czy relacji między ludźmi). Teologowie nie mogli się także pogodzić z jego poglądami na temat duszy: uznawał ją za substancję materialną i przyznawał jakąś jej postać każdemu żywemu stworzeniu. Z drugiej strony oparcie w jego filozofii znalazł wkrótce humanistyczny odłam judaizmu, a w romantyzmie, w związku popularną wówczas teorią Natury zyskał sporą popularność. Z powodu zatargu z teologami Spinoza musiał opuścić Amsterdam, nie udało mu się dłużej zagrzać miejsca w małej miejscowości, gdzie był szykanowany z powodu bezbożności, ostatecznie w 1659 r. osiadł na stałe w Hadze, gdzie zmarł 18 lat później na gruźlicę. Choć nie przyznawał racji swoim krytykom, nie chciał zaostrzać konfliktu ideowego: odrzucił m.in. propozycję objęcia katedry filozofii na uniwersytecie w Heidelbergu (warunkiem była deklaracja, że nie będzie głosił treści antyreligijnych), utrzymywał jednak korespondencyjny kontakt z gronem swoich uczniów; większość jego dzieł została opublikowana pośmiertnie w tomie Opera Posthuma. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny

św. Ludwik Maria Grignion

Wszystko dla Jezusa przez Maryję! Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny to najsłynniejsze dzieło intrygującego świętego i kapłana Ludwika Marii Grigniona de Montfort, stanowiące wyraz jego oddania w dobrowolną niewolę Matce Bożej. Wielokrotna lektura tej książki pozwala odkrywać na nowo jej bogatą treść oraz głębię myśli autora. Kilkadziesiąt razy wydawana w samej Francji i przetłumaczona na wiele języków, stała się jedną z najbardziej poczytnych książek religijnych XX wieku. Kształtowała pobożność maryjną wielu pokoleń, w tym wielkich świętych, między innymi Jana Pawła II czy Maksymiliana M. Kolbego. To właśnie za sprawą lektury tego dzieła Karol Wojtyła uczynił zawołaniem swojego życia najpiękniejsze hasło zawierzenia: Totus Tuus. Seria Perły Duchowości zainicjowana przez Wydawnictwo Esprit to zbiór klasycznych tekstów w nowych przystępnych tłumaczeniach. Ludwik Maria Grignion de Montfort (16731716) francuski święty Kościoła katolickiego, jezuita. Słynął z wielkiego misyjnego zapału, przez który był wielokrotnie prześladowany. Świadek wielu cudów, szczególnie związany z Matką Bożą; doświadczał wewnętrznych objawień. Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny to najsłynniejsze dzieło św. Ludwika, które zostało odkryte wiele lat po jego śmierci, zgodnie zresztą z zapowiedzią samego autora. Przewidział on, że Szatan uczyni wszystko, by ukryć je przed światem. Traktat, zaakceptowany najpierw przez papieża, szybko zyskał światową sławę, stając się jedną z najpopularniejszych książek religijnych.

Traktat polityczno-filozoficzny. O dobrym państwie, szczęśliwym społeczeństwie i ewolucji ludzkości

„Nasz czas to okres postmoderności i zderzenia epok, ale nowa epoka nadchodzi. Jest to ewolucyjność, albo epoka ewolucyjna, która zastąpi moderność i postmoderność”. Traktat polityczno-filozoficzny przedstawia wizję dobrego państwa, szczęśliwego społeczeństwa i ludzkiej ewolucji. W. Julian Korab-Karpowicz dowodzi, że świat tworzony przez człowieka to nie ogół faktów, tak jak twierdził Ludwig Wittgenstein i pozytywiści, ale raczej ogół wartości, o których można mówić z sensem, i dlatego etyka i myślenie polityczne są możliwe. Autor pokazuje, że główną wartością życia społecznego i podstawą polityki jest współdziałanie. Twierdzi, że istotą polityki nie jest walka o władzę, ale zdolność do organizowania społeczeństwa do współpracy i urzeczywistnienie życia dobrego, czyli dobrobytu obywateli. Przypomina również o naszym ważnym zadaniu, jakim jest dążenie do doskonałości moralnej i intelektualnej, warunek postępu w dalszej ewolucji ludzkości. Traktat polityczno-filozoficzny to niezwykła i pouczająca książka, która powinna być szeroko znana. Omawia szereg ważnych idei, które mogą się przyczynić do polepszenia bytu i pozytywnego rozwoju ludzkości. Profesor Wendell O’Brien, Morehead State University Książka jest jednym z najwybitniejszych dzieł z dziedziny filozofii polityki, jakie czytałem w ciągu ostatnich kilku lat. Może zainteresować zarówno politologów, jak i działaczy politycznych oraz wszystkich miłośników ludzkiej godności. Korab-Karpowicz w sposób odważny pokazuje nam istotę problemów współczesności i otwiera dyskusję na temat fascynującej możliwości ludzkiej ewolucji. Profesor Dilipkumar Mohanta, University of Calcutta Traktat polityczno-filozoficzny jest dziełem we współczesnej polskiej literaturze naukowej unikatowym. Jest to publikacja nietuzinkowa i doniosła. Mając również na uwadze oryginalną oraz językowo powabną formę podawczą tego dzieła, należałoby oczekiwać, że Traktat będzie książką przez wiele lat wnikliwie analizowaną i szeroko dyskutowaną. Profesor Jacek Bartyzel, Uniwersytet Mikołaja Kopernika W. Julian Korab-Karpowicz – filozof i myśliciel polityczny, którego zainteresowania obejmują takie zagadnienia jak właściwie zorganizowane życie w społeczeństwie oraz zgodna współpraca międzynarodowa dla pokoju i dostatku. Przedstawił koncepcję ewolucji ludzkości. Głosi potrzebę zastąpienia dzisiejszej postmoderności (ponowoczesności), epoki naznaczonej przez konflikt, ewolucyjnością – nową epoką w historii ludzkości, w której człowiek będzie dążył do harmonii społecznej oraz osobistej doskonałości i w ten sposób kształtował świadomie swoje przeznaczenie. Po studiach filozoficznych w Polsce i Stanach Zjednoczonych oraz uzyskaniu doktoratu na Uniwersytecie Oksfordzkim wykładał na wielu uniwersytetach na trzech kontynentach. Habilitację z filozofii uzyskał na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Obecnie jest profesorem Uniwersytetu Opolskiego. Jest autorem Harmonii społecznej, wydanej przez PIW w ramach serii Biblioteka Myśli Współczesnej, oraz innych książek przetłumaczonych na kilka języków. W roku 2021 zajął pierwsze miejsce w ogólnopolskim plebiscycie Osobowość Roku Polski 2020 w kategorii Nauka.

Tramwaj zwany 805N. Opowiadania

Miłosz Kamil Manasterski

"Tramwaj zwany 805N" to zbiór 10 opowiadań autorstwa Miłosza Kamila Manasterskiego, laureata Nagrody Światowego Dnia Poezji pod patronatem UNESCO za debiut książkowy (Sztuka czytania - 2006) i Nagrody Poezji Dzisiaj (2009), jednego z najmłodszych członków Związku Literatów Polskich i redaktora naczelnego Magazynu ZLP www.literaci.eu, autora sześciu książek poetyckich. W zbiorze znajdziemy opowiadania powstałe w latach 1996-2002. Mamy tu wspomnienia szkolne (Oddział specjalny), ostatni występ muzycznego zespołu grającego postindustrialny eklektyzm  (Jaka to melodia?),  przygody świeżo upieczonego studenta w pociągu (// Duszności), zapis traumatycznych przeżyć ze spotkania z seniorkami (Tramwaj zwany 805N). Manasterski pisze również o niebezpieczeństwach zakupów gotówkowych (20 złotych), doświadczeniach  początkującego copywritera (Kampania społeczna), tragicznych konsekwencjach malowania paznokci w pracy (<>) i korporacyjnych rozwiązaniach kryzysu małżeńskiego (Urlop). Opisuje ryzyko towarzyszące podróżom w towarzystwie tajemniczych blondynek (Epilog) i niezwykłe umiejętności współpracowników polskich służb specjalnych (TW Lusterko). Wszystkie historie łączy poczucie humoru Manasterskiego, które sprawia, że lektura tej książki dostarcza znakomitej zabawy. Opowiadania ze zbioru otrzymały nagrody w licznych konkursach prozatorskich m.in. konkursie Uniwersytetu Gdańskiego (2003), IX Nadnyskich Spotkań Literackich w Zgorzelcu (2003), Zabrzańskiej Jesieni Literackiej (2006), konkursie im. J. I. Kraszewskiego w Białej Podlaskiej (2006). Były także publikowane w antologiach i almanachach (m.in. Proza życia, Praski Almanach Literacki).

Trans

Jacek Krakowski

Cierpiący na amnezję i inne przypadłości psychiczne bohater zostaje odizolowany od świata w domu swoich ciotek. Brak jakiegokolwiek zajęcia i zakotwiczenia w rzeczywistości, a także nieświadomość własnej przeszłości sprawiają, że całkowicie oddaje się on swoim wizjom, zwidom, chaotycznym przemyśleniom. Struktura książki, pełna powtórzeń, splątań i metafizycznych wątków, pozwala czytelnikowi na udział w swojego rodzaju rytuale, który umożliwia samopoznanie.

Transakcja wojny chocimskiej

Wacław Potocki

Epos Wacława Potockiego powstał na bazie dziennika Jakuba Sobieskiego i opiewa doniosłe polskie zwycięstwo nad Turkami odniesione pod Chocimiem w 1621 roku. Autor nadał zapiskom ojca króla Jana III formę wierszowaną i uzupełnił je własnymi komentarzami. Dążył do pokrzepienia polskich serc i gloryfikacji heroicznej przeszłości, ale nie stronił też od krytyki ustroju Rzeczpospolitej magnackiej.

Transakcje zagraniczne.Rozliczanie i wycena

praca zbiorowa

Rozliczanie transakcji zagranicznych jest procesem bardzo skomplikowanym ze względu na zawiłość przepisów i różnorodność problemów. Temat ten od dawna wzbudza ogromne zainteresowanie. Ponadto ostatnio ponownie zmieniły się regulacje w tym zakresie. Od 1 lipca 2023 r. w ustawie o VAT określono zasady stosowania kursów walut do korekty podstawy opodatkowania VAT. Do tej pory wynikało to jedynie z praktyki organów podatkowych. Z punktu widzenia ustawy o VAT - jako podstawowego podatkowego aktu prawnego regulującego te zagadnienia - w poradniku omówione są: ● wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT), ● wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), ● informacje podsumowujące VAT UE (m.in. kto je składa, jaki jest termin ich złożenia, najczęstsze problemy z wypełnieniem informacji podsumowującej, miejsce złożenia informacji), ● transakcje łańcuchowe w obrocie zagranicznym (w tym kwestie dotyczące miejsca świadczenia usług), ● eksport i import towarów, ● przeliczanie kwot wyrażonych w walutach obcych od 1 lipca 2023 r. Ponadto z punktu widzenia ustaw o podatku dochodowym omówiono: ● wycenę przychodów i kosztów wyrażonych w walutach obcych, ● rozliczenia różnic kursowych. Zawarte w poradniku wyjaśnienia są poparte praktycznymi przykładami i aktualnymi interpretacjami. To przystępne opracowanie jest merytorycznym wsparciem dla każdego przedsiębiorcy. Dostarczy również potrzebnych, aktualnych i uporządkowanych informacji osobom odpowiedzialnym za rozliczenia podatkowe w firmach - specjalistom z biur rachunkowych, księgowym i głównym księgowym. Zainteresuje też dyrektorów finansowych oraz pozostałych kierowników wyższego szczebla, którzy współtworzą strategie biznesowe w firmach.

Transakcyja albo Opisanie całego życia jednej sieroty przez żałosne treny od tejże samej pisane roku 1685. Fragmenty

Anna Stanisławska

Anna Stanisławska (ur. 1651/1654 - zm. 1700 lub 1701), była pierwszą wybitną polską pamiętnikarką XVII stulecia. Pochodziła z magnackiego rodu. Jej osobiste doświadczenia, zwłaszcza zaś rozwód z pierwszym mężem i niespodziewana śmierć dwóch kolejnych, znalazły odzwierciedlenie w lirycznym pamiętniku Transakcyja... O niepowtarzalności tekstu Stanisławskiej świadczy zarówno forma (77 poetyckich trenów), jak i pesymizm egzystencjalno-światopoglądowy, subiektywizm, psychologizm czy nastawienie introwertyczne autorki.

Transakcyja wojny chocimskiej. Fragmenty

Wacław Potocki

Wacław Potocki (1621-1696) był najpłodniejszym poetą doby baroku. Pozostawił po sobie ok. 300 tysięcy wersów  rozpisanych na rozmaite pod względem tematycznym utwory. W bogatej twórczości epickiej, moralistycznej i satyrycznej na uwage zasługują głównie zbiory: Ogród nie plewiony oraz Moralia inspirowane Adagiami Erazma. Potocki należy do grona najwybitniejszych twórców nurtu sarmackiego (obok W. Kochowskiego i J.Ch. Paska), co zaświadcza wybitny esej heroiczny Transakcyja wojny chocimskiej (w niniejszym tomie). Podzielony na dziesięć pieśni tekst stanowi poetycką parafrazę diariusza Jakuba Sobieskiego, w którym magnat opisał batalię pod Chocimiem 1621 roku. Potocki, w przeciwieństwie do pierwowzoru, z jednej strony ubarwia epizody bitewne konfliktu polsko-tureckiego, z drugiej natomiast wprowadza liczne dygresje odnoszące się do sytuacji polityczno-społeczno-obyczajowej czasów sobie współczesnych (pierwsza redakcja poematu powstała w r. 1670).

Transakcyja wojny chocimskiej (redakcja druga, z rękopisu Czartoryskich nr 2079)

Wacław Potocki, Jan Okoń, Michał Kuran

Bibliotheca Litteraria ma na celu upowszechnienie w zintegrowanej formie dokonań edytorskich łódzkiego środowiska naukowego, zwłaszcza polonistycznego. Służy uprzystępnieniu możliwie szerokiemu gronu czytelników dzieł ważnych z punktu widzenia dziejów literatury polskiej. Edycje ukazują się w czterech podseriach: Staropolska, Oświecenie, Wiek XIX oraz Wieki XX i XXI. * Epos Wacława Potockiego Transakcyja wojny chocimskiej, upamiętniający zwycięstwo wojsk Rzeczypospolitej nad armią sułtana Osmana II odniesione w roku 1621, stanowi największe dzieło epickie XVII wieku. Zachowaną jeszcze po upływie pół wieku pamięć o zwycięstwie Potocki próbował połączyć z wezwaniem do swoich współczesnych o powrót do dawnych cnót i męstwa ich przodków. Miało temu służyć jego wielkie dzieło, a w nim poetyka "ojczystego heroicum" - rodzima odmiana eposu bohaterskiego. Edycję obecną oddajemy do rąk czytelników sto lat po ukazaniu się przygotowanego przez Aleksandra BrUcknera wydania ogłoszonego w serii Biblioteka Narodowa. Oparł je on na autografie pierwszej redakcji utworu (z grudnia 1670 roku) pochodzącej ze zbiorów Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie (Ossol. 1822/II). W roku 1934 Stanisław Laskowski podał informację o odnalezieniu w Bibliotece XX. Czartoryskich w Krakowie (rkps nr 2079) rękopiśmiennej kopii drugiej redakcji eposu (z roku 1675). Stanowi ona podstawę obecnego wydania i odpowiedź na postulaty kolejnych pokoleń badaczy. W nowej redakcji Potocki oddał hołd nie tylko Janowi Karolowi Chodkiewiczowi, Stanisławowi Lubomirskiemu i Kozakom dowodzonym przez Piotra Konaszewicza Sahajdacznego, lecz także z nieskrywaną nadzieją mógł uroczyście powitać Jana Sobieskiego jako zwycięskiego hetmana, a od 1674 roku króla. Poeta oparł zresztą relację na diariuszu sporządzonym przez jego ojca, Jakuba Sobieskiego, aktywnego uczestnika chocimskiej batalii sprzed pięćdziesięciu lat. * Wydanie Wojny chocimskiej w jej drugiej redakcji jest od dawna wyczekiwane [...]. Publikacja tak obszernego tekstu jest przedsięwzięciem monumentalnym, zwłaszcza jeśli zważyć na pozycję Wacława Potockiego wśród literatów staropolskich. To jedno z najważniejszych zadań edytorstwa naukowego w Polsce. Pisali o tym liczni badacze, ja sam parokrotnie wskazywałem na pilność tego zobowiązania edytorów. Z radością więc przyjąłem wiadomość o tym, że zamierza je wypełnić Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. Z recenzji prof. dr. hab. Janusza Gruchały

Transakty. Między sztuką, nauką i technologią. Nowe strategie performowania wiedzy

Jacek Wachowski

Jacek Wachowski – teoretyk performansu i widowisk; profesor zwyczajny w Katedrze Teatru i Sztuki Mediów na Wydziale Antropologii i Kulturoznawstwa UAM. Zajmuje się badaniem performansów posttechnologicznych, a także nowych strategii komunikacyjnych w środowiskach transhumanistycznych i posthumanistycznych. W kręgu jego zainteresowań pozostaje również filozofia nauki i metodologia badań transdyscyplinarnych.    Transakty – ekscentryczne prace artystów, tworzone wspólnie z inżynierami i naukowcami – prowokują do pytań podstawowych: Jak są skontruowane? Jakie pełnią funkcje? W jakich relacjach pozostają do sztuki, nauki i technologii? Jak zmieniają nasze przyzwyczajenia poznawcze? Odpowiedzi na te pytania prowadzą do wniosku, że w transaktach nie chodzi wyłącznie o prowokacje. Tworzą one nowy paradygmat, który umożliwia powstawanie praktyk społecznych opierających się na modelu partycypacyjnym, i podważają instytucjonalno-hierarchiczny sposób wytwarzania wiedzy, podtrzymywany przez uniwersytety i korporacyjne laboratoria.      [Z recenzji prof. SWPS dr hab. Mirosława Filiciaka]   Transakty można czytać na wiele sposobów. To błyskotliwy i zwięzły – choć równocześnie gęsty i nasycony – przewodnik teoretyczny, zachęcający do dyskusji i podsuwający nowe koncepcje pozwalające okiełznać zjawiska współczesnej kultury nadmiaru oraz sproblematyzować ograniczoną społeczną refleksyjność związaną z wieloma obszarami uprawiania nauki (…) Równocześnie można tę książkę traktować jako katalog przykładów działań z ostatniego półwiecza, które problematyzowały przemiany kultury i – zgodnie z przekonaniem o performatywnym charakterze nowej wiedzy – wskazywały rozwiązania, czerpiąc z rozwoju paradygmatu art and science. (…) Nawet jeśli tytułowe transakty z perspektywy kulturowego mainstreamu są zjawiskiem marginalnym, a powstające za ich sprawą depozyty są – jak ujmuje to Autor – „bazami wiedzy niepraktycznej, ekscentrycznej, osobliwej”, to jednak kumulują w sobie zmiany i otwarcie na przyszłość. Są laboratoriami, w których wydarza się to, co dla przyszłości kultury być może najważniejsze. Za sprawą Transaktów zyskujemy okazję, by do nich zajrzeć w towarzystwie kompetentnego przewodnika. Nie mam wątpliwości, że ta książka w obecnych i przyszłych dyskusjach o relacjach nauki, kultury i technologii stanowić będzie istotny punkt odniesienia.

Trans-Atlantyk

Witold Gombrowicz

Jedyny w swoim rodzaju utwór-wyzwanie, utwór-prowokacja, kapitalna rozprawa Gombrowicza z polskością, z podtrzymywanymi przez tradycję stereotypami narodowymi. Genialny humor i cudowny język, zadziwiające wykorzystanie przez pisarza form gawędy szlacheckiej, nie milknące pytania, które w każdym pokoleniu powinniśmy sobie zadawać.

Transcendentalny i nietranscendentalny sens jedności w myśli XIII wieku na tle filozoficznej tradycji

Jan Kiełbasa

Studia nad transcendentalnym sensem jedności (i - odpowiednio - nad jej sensami nietranscendentalnymi), zwłaszcza związane z badaniem odległej epoki w dziejach filozofii (a taką niewątpliwie jest wiek XIII - złoty wiek scholastyki, a zarazem archiwum myśli dawno przebrzmiałych, zapomnianych, zdekonstruowanych", tak martwych i niezrozumiałych jak łacina, w której je zapisano), można uznać za intelektualną ekstrawagancję, anachronizm, świadomą marginalizacje. Autor nie obiecuje, że wystąpi tu z jakimiś rewolucyjnymi odkryciami, że dokona jakiegoś modernizującego" przekładu starych problemów i starego dyskursu na któryś z powszechnie akceptowanych dyskursów filozofii współczesnej. Wyznacza sobie nieco skromniejsze zadanie: poszerzenie zwyczajowo zakreślanego pola badawczego, włączenie w nie postaci, dzieł i problemów z reguły niezauważanych bądź takich, które wciąż nie doczekały się gruntownej analizy, choć zasługują na poważny namysł. Wydaje się bowiem, że do tej pory nie przeprowadzono kompleksowego badania poświęconego wyłącznie zagadnieniu jedności w myśli XIII wieku, zwłaszcza zaś rozpoznaniu i skonfrontowaniu z sobą różnych wariantów jej transcendentalnych i nietranscendentalnych znaczeń. Może wynikiem proponowanej tu analizy będzie odkrycie, że ta domniemana średniowieczna prehistoria filozofii skrywa nie tylko skamieliny i muzealne eksponaty, ale także żywą myśl filozofa, z którym można nawiązać dialog, wejść w spór, szukać prawdy. Ubocznym zamysłem tej rozprawy jest bowiem zarówno upowszechnienie pewnej partykularnej wiedzy, jak i przybliżenie stylów myślenia i sposobów argumentowania właściwych tamtej odległej epoce, krótko mówiąc - przybliżenie tego, co Gilson przed laty nazwał duchem filozofii średniowiecznej".

Transcendentne kino Darrena Aronofsky\'ego. Film, sacrum i mit

Marcin Kępiński

Książka o transcendentnym kinie Darrena Aronofsky’ego zabiera czytelnika w podróż po wybranej filmografii tego wybitnego amerykańskiego reżysera. Mocny, wręcz anarchistyczny akcent pada tu na typ przedstawianego bohatera filmowego, żyjącego na marginesie społeczeństwa i świadomie odrzucającego jego normatywne struktury. Filmy, jak również literatura, do której autor publikacji się odwołuje, są wyrazem postawy krytycznej wobec przemocy symbolicznej oraz narzucania jednostce ograniczających ją twórczo norm kulturowych, nakazujących takie, a nie inne rozumienie i przeżywanie otaczającego świata. Wnikliwy obserwator twórczości Darrena Aronofsky’ego dostrzeże istnienie w niej problematyki metafizycznej. Warto zwrócić się ku transcendencji i próbować wyrażać niewyrażalne, także w sztuce filmowej, jak czyni to Darren Aronofsky, który chce być powiernikiem wielkich narracji mitycznych. Te cechy, tak charakterystyczne dla reżysera, można dostrzec we wszystkich jego filmach, a zwłaszcza w tych przywoływanych w prezentowanej monografii. Książka zainteresuje czytelnika oczekującego od współczesnego kina czegoś więcej niż niewyszukanej rozrywki oraz pragnącego wyjść poza jego ludyczny wymiar.

Transfer dobrych praktyk zarządzania zasobami ludzkimi z biznesu do jednostek samorządu terytorialnego

Izabela Różańska-Bińczyk

Sposób zarządzania organizacjami publicznymi w ostatnich latach podlegał licznym modyfikacjom. Dynamiczna gospodarka, transformacja politycznogospodarcza, procesy globalizacji, wzorce europejskie, oczekiwania społeczne spowodowały, że zmienia się podejście kierowników do zarządzania zasobami ludzkimi. Aby wdrażać nowe, bardziej skuteczne rozwiązania, warto korzystać z doświadczeń podmiotów, które wypracowały standardy możliwe do zastosowania w przestrzeni biznesu i zadań publicznych. Głównym celem książki jest przedstawienie czynników warunkujących transfer dobrych praktyk z organizacji biznesowych do jednostek samorządu terytorialnego oraz zaprezentowanie organizacji publicznych, które z sukcesem wdrożyły dobre praktyki zarządzania zasobami ludzkimi, wzorując się na rozwiązaniach biznesowych. W publikacji opisano najciekawsze wdrożone rozwiązania w zakresie pozyskiwania, oceniania i rozwoju pracowników, ale również usprawnienia ich komunikacji wewnętrznej, społecznej odpowiedzialności urzędu czy budowania zaangażowania. Monografia jest dedykowana głównie menedżerom, osobom zajmującym się zarządzaniem zasobami ludzkimi w organizacjach publicznych i biznesowych, a także zainteresowanym rozwojem zawodowym w tym obszarze. Stanowi odpowiedź na oczekiwania pracowników organizacji publicznych, którzy podczas współpracy z autorką podkreślali, że istnieje konieczność wypracowania zasad współdziałania jednostek administracji publicznej z organizacjami biznesowymi w celu wymiany doświadczeń i tworzenia standardów realizacji funkcji personalnej.

Transfer rozwiązań. Wpływ obiektów przemysłowych na architekturę budynków użyteczności publicznej

Marcin Goncikowski

Celem pracy jest prześledzenie jak rozwiązania architektoniczne charakterystyczne dla obiektów przemysłowych przenikają do rozwiązań obiektów użyteczności publicznej. Jako obiekty porównawcze do obiektów przemysłowych wybrano obiekty użyteczności publicznej, z wyłączeniem świątyń. Z badań wyłączono także projekty koncentrujące się wyłącznie na wnętrzach, jakkolwiek należy zanotować istnienie silnej, postindustrialnej stylistyki w pewnych realizacjach.   W opracowaniu omówiono proces przenikania i wpływu rozwiązań architektury przemysłowej na wyraz architektoniczny obiektów użyteczności publicznej. Analiza procesu ma doprowadzić do zdefiniowania, które rozwiązania są przyswajane przez architekturę budynków użyteczności publicznej, jak też do opisania tego zjawiska w odniesieniu do chwili obecnej.   Pracę podzielono na części, zgodnie z założonym podziałem przyjętego horyzontu czasowego. W rozdziale 2 przeprowadzono analizę procesu przenikania rozwiązań obiektów przemysłowych do architektury użyteczności publicznej do ostatniego trzydziestolecia XX wieku. W rozdziale 3 jako bazę do rozważań o współczesnych obiektach przemysłowych przedstawiono określenie cech charakterystycznych obecnej architektury obiektów przemysłowych oraz zawężono badania nad obiektami przemysłowymi do ostatniego trzydziestolecia XX wieku oraz początków XXI wieku, jak też przedstawiono rozwój i główne czynniki kształtujące współczesne obiekty przemysłowe. W rozdziale 4 przeanalizowano rozwiązania obiektów użyteczności publicznej, wzorowane na cechach i rozwiązaniach szczególnych obiektów przemysłowych. W rozdziale 5 przedstawiono podsumowanie i wnioski.

Transfer technologii w procesach innowacyjnych przedsiębiorstwa

Jerzy Różański, Nataliya Voytovych

Jednym z istotnych czynników wpływających na procesy innowacyjne zachodzące w przedsiębiorstwach jest transfer technologii, który może mieć charakter nie tylko krajowy, lecz także międzynarodowy. W publikacji podjęto problematykę krajowego i międzynarodowego transferu technologii na tle innowacji dokonywanych w Polsce i w państwach Unii Europejskiej, zwracając uwagę na rolę jednostek otoczenia biznesu w dyfuzji innowacji w tych krajach. Sformułowano też rekomendacje mające na celu usprawnienie procesu transferu technologii.

Transfer wiedzy i technologii z organizacji naukowo-badawczych do przedsiębiorstw

Dariusz M. Trzmielak, Małgorzata Grzegorczyk, Bogdan Gregor

Rozwój innowacyjnej gospodarki zależy od umiejętności korzystania z osiągnięć nauki i możliwości ich dystrybucji. Książka wpisuje się w niezwykle istotną dyskusję dotyczącą poprawy innowacyjności polskiej gospodarki poprzez udoskonalenie współpracy pomiędzy sektorem nauki i biznesu. Autorzy diagnozują sytuację polskich uczelni w zakresie komercjalizacji wyników badań oraz współpracy z biznesem, badają różne grupy interesariuszy biorących udział w profesjonalnych procesach transferu wiedzy i technologii w Polsce, Norwegii, Francji, Czechach, na Węgrzech, a także w USA i Kanadzie. Analizują studia dobrych praktyk - zarówno polskich, jak i zagranicznych - aby na tej podstawie zaprezentować rekomendacje niezbędnych zmian dla uczelni w obszarze kształtowania dobrych relacji z przedsiębiorstwami w celu zwiększania potencjału innowacyjnego i wzrostu konkurencyjności gospodarki. "Książka skierowana jest do studentów kierunków ekonomicznych, menedżerskich, technicznych i innych (np. medycznych) oraz pracowników naukowych z tych środowisk akademickich. Należy ją polecić również menedżerom i przedsiębiorcom oraz pracownikom instytucji z sektora "aniołów biznesu" (centra technologii, inkubatory przedsiębiorczości, banki, fundusze inwestycyjne). [...] Publikacja zawiera solidne studia dobrze dobranej literatury światowej oraz obszerne wyniki badań własnych. Zostały one pokazane na tle badań innych autorów zajmujących się problematyką transferu wiedzy do biznesu czy tzw. przedsiębiorczości akademickiej lub technologicznej. Jest to opracowanie o charakterze naukowym, wzbogacone wieloma zaleceniami i rekomendacjami praktycznymi, które mogą być wykorzystane w polskiej gospodarce. [...] W pracy zaprezentowano wiele oryginalnych analiz, modeli i propozycji dla praktyki gospodarczej. Uwzględnianie tych rozwiązań w sferze polityki gospodarczej oraz działalności organizacji naukowo-badawczych i podmiotów biznesowych może wyraźnie zwiększyć efektywność współpracy w relacji nauka-gospodarka". Z recenzji prof. zw. dr. hab. Stefana Lachiewicza

Transformacja cyfrowa. Opowieść o wiedzy

Rafał Maciąg

Transformację cyfrową można zdefiniować jako zmianę sposobu rozumienia i przedstawiania sobie świata. To coś znacznie więcej niż tylko techniczne wynalazki, które odmieniają nasze otoczenie. Zresztą – jest dokładnie na odwrót: to my inaczej widzimy świat i inaczej konstruujemy wiedzę na jego temat. Dzięki temu nowemu spojrzeniu, a także zgodnie z jego nową logiką, tworzymy technologie, które go eksploatują. Stajemy się inni, inna jest także nasza cywilizacja. Obudziliśmy się w nowym, głęboko zmatematyzowanym świecie i próbujemy się do niego przystosować. Książka niniejsza to przewodnik, w którym Autor stara się opisać zasady jego istnienia. Recenzowane Dzieło (zdecydowanie przez duże D – to nie przypadek czy grzeczność, lecz ocena ładunku intelektualnego), (…) jak pisze we wstępie sam autor, „jest pewnym eksperymentem”, którego głównym zadaniem jest przedstawienie sposobu rozumienia zjawiska pod nazwą „transformacja cyfrowa”. To ze strony Autora naukowy understatement, w istocie oferuje on coś znacznie bardziej rozległego i głębokiego – refleksję nad filozofią cyfrowości. (…) to Dzieło wielkie, refleksyjne i wartościowe, niepowtarzalne w doborze i analizie problematyki cyfrowej transformacji w tak szerokim kontekście filozoficznym.                                                                                Prof. dr hab. Bohdan Jung Na pytanie, dlaczego warto przeczytać tę książkę, odpowiedź jest tyleż łatwa, co oczywista: dlatego, że oferuje przygodę intelektualną wysokiej próby.                                                               Dr hab. Jan Kreft, prof. Politechniki Gdańskiej Rafał Maciąg – profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, pracownik Instytutu Studiów Informacyjnych, dramaturg, twórca teatralny, autor książek: Deus ex machina. Nowe media i ich projekt poznawczy (2012), Pragmatyka Internetu. Web 2.0 jako środowisko (2013), W stronę cywilizacji Internetu. Zarządzanie w naukach humanistycznych (2016). Zajmuje się następującymi zagadnieniami: teoretyczne modele wiedzy zbudowane na podstawie teorii złożoności, teoria sieci, informacja w kontekście technologii, sztuczne sieci neuronowe, zwłaszcza w obszarze przetwarzania języka naturalnego, systemy cyber-fizyczne.  

Transformacja cyfrowa procesów biznesowych

Beata Jamka, Sylwia Susko-Romańczuk

Dotychczasowe badania z zakresu przedsiębiorczości i zarządzania innowacjami koncentrują się przede wszystkim na efektywności procesów biznesowych (reengineering), generowaniu wewnętrznych projektów innowacyjnych (intrapreneurship), współpracy korporacji ze startupami technologicznymi (corporate venturing) i rozwijaniu kompetencji przedsiębiorczych jako dodatkowej umiejętności menedżera. Wykładnicza adopcja technologii ICT w produktach, procesach biznesowych i modelach organizacyjnych rozproszyła i usieciowiła przedsiębiorstwa, rozmontowując ich biurokratyczny układ kontroli. Sieciowe formy organizacji pracy ludzkiej, podobnie jak platformy cyfrowe zaadaptowane przez korporacje zorganizowane funkcjonalnie/macierzowo, inicjują nowe myślenie o procesach pracy, sposobach jej kontraktowania i definiowania nowych ról pracowników. Te wyzwania wymagają stojące przez naukami o zarządzaniu i jakości wymagają nowych sposobów projektowania badań, refleksji i analizy. Prof. S. Sysko-Romańczuk przygotowała w latach 2020-2021 dla doktorantów Wydziału Zarządzania PW innowacyjny projekt edukacyjny, którego rezultatem jest niniejsza monografia przygotowana przez doświadczonych zawodowo doktorantów, którzy zderzając praktykę zarządzania z teorią zarządzania i metodą naukową, podjęli się zbadać, przeanalizować i opisać rezultaty zastosowania rozwiązań technologii informatycznych w procesach biznesowych zatrudniających ich firm. Zebranie tak licznych studiów przypadków transformowanych procesów biznesowych szerokiego wachlarza branż umożliwiło posadzenie struktury monografii na koncepcji łańcucha wartości. Zwieńczeniem dociekań każdego rozdziału jest analiza interdyscyplinarnych wyzwań naukowych stojących przed naukami informatycznymi i naukami o zarządzaniu i jakości. Osią wywodu prezentowanej książki jest, z jednej strony, wskazanie problemów i wyzwań, korzyści, ryzyk i zagrożeń transformacji cyfrowej procesów biznesowych dokonujących się w wybranych branżach, a z drugiej implikacji badawczych tych zjawisk dla nauk o zarządzaniu i jakości. Ponadto celowym zamierzeniem było także eksperymentalne testowanie autorskiej metodyki rozwoju kompetencji naukowych w pięciu krokach opracowanej przez Prof. Sylwię Sysko-Romańczuk dla początkujących badaczy. Ponadto dzięki profesjonalnie metodycznemu sposobowi przeprowadzenia badań empirycznych i literaturowych monografia wypełnia lukę naukowo-badawczą w subdyscyplinie zarządzanie technologią innowacjami w naukach o zarządzaniu i jakości o nieznane do tej pory fenomeny badawcze. Wyeksponowane w publikacji konstrukty i modele badawcze dodają nowej wiedzy w zakresie sposobów dostarczania wartości, generowania przychodów i zwiększania efektywności organizacji w transformacji cyfrowej (zmiana filozofii działania, modeli biznesowych, stosowanych procesów, systemów i sposobów pracy). Recenzentami wydawniczymi monografii byli: dr hab. Katarzyna Gadomska-Lila z-ca Dyrektora Instytutu Zarządzania, Wydział Ekonomii, Finansów i Zarządzania US oraz dr hab. inż. Marcin Relich, Dyrektor Instytutu Nauk o Zarządzaniu i Jakości, UZ. Oboje stwierdzili, że książka porusza bardzo ważny aspekt konsekwencji, w filozofii i praktyce działania organizacji, wynikających z implementacji technologii informatycznych. Monografia ilustruje te przeobrażenia skrupulatnym opisem skutków (technologicznych, biznesowych, społecznych i kulturowych) wdrażania rozwiązań informatycznych na szeroką skalę. Oboje bardzo wysoko ocenili walory metodyki kształcenia młodego pokolenia doktorantów. Niniejsza publikacja stanowi oryginalne i twórcze osiągnięcie naukowe, które w dyscyplinie nauk o zarządzaniu i jakości wywiera obecnie wpływ na stan wiedzy i kierunki dalszych badań.

Transformacja w coachingu. Doświadczenia uczenia się dorosłych

Monika Chmielecka

Autorka traktuje coaching jako jedną z metod edukacji dorosłych i osadza swój wywód teoretyczny na andragogicznych koncepcjach uczenia się. Zaprezentowane badania sytuuje w kontekście teorii transformatywnego uczenia się Jacka Mezirowa. Czytelnik otrzymuje ponadto opis własnych badań empirycznych autorki, przeprowadzonych metodą studium przypadku. Na podstawie wywiadów z trzynastoma osobami poddanymi procesowi coachingu dowiaduje się: jak przebiegał proces uczenia się, jakie były jego konteksty, jakich zmian doświadczyli uczestnicy, a także jakie znaczenie miała osoba coacha. Autorka formułuje też praktyczne wskazówki dla coachów w zakresie warunków ułatwiających proces uczenia się w coachingu. * Największym, wybitnym osiągnięciem autorki jest opracowany przez nią schemat procesu uczenia się w coachingu, porównany następnie z etapami uczenia się opracowanymi na podstawie teorii Mezirowa. Na uznanie zasługują także wskazówki, jakie sformułowała autorka pod adresem praktyków na podstawie wnikliwej analizy wyników swoich badań. Książka wnosi bardzo istotny wkład w teorię i praktykę edukacji dorosłych. Publikację tę uznaję za wybitną. Z recenzji prof. dr hab. Ewy Skibińskiej (UW)