Ty wybierasz cel, my pokazujemy drogę!

Brian Tracy, Sebastian Kotow

Ty ustal co, my powiemy Ci jak! Każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku. W przypadku drogi do celu pierwszym krokiem będzie ustalenie tego, co się chce osiągnąć. Wbrew pozorom jest to bardzo trudne - wielu ludzi tak naprawdę nie ma pojęcia, czego chce od życia. A może w głębi duszy wiedzą, tylko nie dopuszczają do siebie tych marzeń, ponieważ obawiają się porażki? Szkoda. Kto nie zna swojego celu, ten go na pewno nie osiągnie. Zatem może po prostu zamiast się bać, warto zacząć od wyznaczenia własnego celu? A potem go najzwyczajniej w świecie zrealizować... Ta książka powstała po to, by Ci pomóc. Sebastian Kotow przeprowadził serię rozmów z Brianem Tracy. Wspólnie przygotowali dla Ciebie przewodnik, dzięki któremu osiągniesz wyznaczone cele. Poza teorią życiowego sukcesu znajdziesz tu także praktyczne ćwiczenia i zadania do samodzielnego wykonania. Uważasz, że każdy może napisać poradnik motywacyjny? To prawda. Ale nie każdy miał okazję przetestować metodykę osiągania celów w praktyce. Sięgnij więc po wywiady z ludźmi, którzy to zrobili, a dowiesz się, jak dotrzeć do stacji „Sukces”, i poznasz historie znanych i mniej znanych Polaków, którzy do niej trafili.

Tybet płonie

Oser

Słowo „samospalenie” (chiń. zifen) nie oddaje pełni indywidualnego i politycznego znaczenia tego aktu. Jeśli ugrzęźniemy w podobnych określeniach, nie pojmiemy, co dzieje się dziś w Tybecie, lub zrozumiemy to opacznie. Wielu zdaje się sądzić, że to działanie przeciwko sobie, widząc w nim samobójstwo w płomieniach, które wznieca się własnymi rękoma. Gdyby wszakże ostatecznym celem była śmierć, po co zadawać sobie męczarnie trawienia ogniem każdego skrawka ciała? W tym właśnie tkwi klucz do zrozumienia: samospalenie jest nade wszystko najdobitniejszym, najdrastyczniejszym aktem oporu i przywracania dumy, podejmowanym przez zwykłych ludzi, którzy jak my wszyscy wzdragają się na samą myśl o tak straszliwym bólu. Strajk głodowy jest uznanym i szanowanym medium sprzeciwu, samospalenie zaś odrzucamy, bowiem nie jesteśmy w stanie nie tylko zaakceptować, ale nawet wyobrazić sobie związanej z nim męki. Nie musimy jej przecież znosić, a jedynie przyjąć do wiadomości, by uświadomić sobie potęgę odwagi, która ciska kruche ciało w ogień w proteście przeciw tyranii. Mimo sugerującej to nazwy nasze samospalenia nie są sprawą jednostkową. Fakt, że działanie z myślą o innych określamy słowem zawierającym egoistyczną cząstkę „samo”, świadczy o nędzy naszego języka. Może tybetańskie protesty należałoby odróżniać od innych nową nazwą? W cenzurowanym chińskim internecie młodzi Tybetańczycy mówią najczęściej metaforycznie o „zapalaniu światła” lub „ofierze światła”, przydając oddawaniu życia dla wspólnego dobra wymiar praktyki religijnej. Inni używają określenia „zapalenie lampki”. Jak na ołtarzu, przed posągiem Buddy. (fragment rozdziału "Samospalenie jako protest") „Tybet to niezwykle trudny przypadek, test przestrzegania praw człowieka w Chinach i na świecie, wielka próba dla międzynarodowych standardów sprawiedliwości, których nikomu nie wolno lekceważyć ani ignorować. Do tej pory zdążył przynieść upokorzenie dokładnie wszystkim.” Ai Weiwei Oser - tybetańska pisarka i "poetka, która zapomniała się bać", pełni rolę "dziennikarki społecznej" i jednoosobowej agencji informacyjnej; jest laureatką wielu międzynarodowych wyróżnień.

Tybet. Zarys historii

Karenina Kollmar-Paulenz

Książka przedstawia dzieje Tybetu, począwszy do czasów imperium tybetańskiego i wprowadzenia buddyzmu, przez epokę dalajlamów i chińską okupację, aż po czasy współczesne. Autorka po mistrzowsku łączy opis religii i kultury tego kraju z rozważaniami na temat jego historii politycznej. Podkreśla przy tym fakt, że Tybet przez długi czas nie pozostawał krajem izolowanym przez swoje otoczenie od reszty świata, lecz wprost przeciwnie - łączyły go różnego rodzaju związki z Chinami, Azją Środkową i Indiami. Tybet. Zarys historii stanowi lekturę obowiązkową dla wszystkich tych, których interesuje fascynujący kraj położony na Dachu Świata. Karénina Kollmar-Paulenz jest profesorem religioznawstwa Uniwersytetu w Bernie i autorką licznych publikacji z zakresu historii kultury i religii Tybetu oraz Mongolii.

Tybetańska joga ciała, mowy i umysłu

Tenzin Wangyal Rinpocze

Dzięki opisanym w tej książce praktykom będziemy mogli poprawić jakość swojego życia, osiągnąć duchową doskonałość i zrealizować nasz największy potencjał. Zrozumienie, jak nasze działania, słowa i myśli wzajemnie na siebie oddziałują, nie tylko umożliwia nam postępy na duchowej ścieżce, ale też pozwala zmienić obraz samych siebie i bardziej radośnie doświadczać życia. W przystępny i bezpośredni sposób Tenzin Wangyal Rinpocze przedstawia tybetańskie techniki medytacyjne, kładąc nacisk zarówno na samą praktykę, jak i wiedzę teoretyczną. To zbiór ćwiczeń jogicznych, wizualizacji, uzdrawiających praktyk z dźwiękiem oraz medytacji w zależności od tego, w jakiej sferze życia napotykamy problemy, możemy wybrać odpowiednią praktykę. Tenzin Wangyal Rinpocze to uznany autor książek i nauczyciel mający uczniów na całym świecie. Jest założycielem i duchowym kierownikiem Instytutu Ligmincha. Napisał takie książki, jak Uzdrawianie dźwiękiem w tradycji tybetańskiej, Tybetańska joga snu i śnienia, Leczenie formą, energią i światłem, Cuda naturalnego umysłu (wszystkie wydane przez REBIS).

Tybetańska Księga Życia i Umierania

Sogjal Sogjal

To znane arcydzieło duchowe jest powszechnie uważane za jedną z najbardziej kompletnych i autorytatywnych interpretacji nauk buddyzmu tybetańskiego, jakie kiedykolwiek powstały. Tybetańska księga życia i umierania, będąca przewodnikiem po życiu i śmierci oraz wspaniałym źródłem świętej inspiracji płynącej prosto z serca tradycji tybetańskiej, stanowi przejrzyste i inspirujące wprowadzenie do praktyki medytacji, zgłębiania natury umysłu, karmy i odrodzenia, do współczującej miłości i troski o umierających, a także wyzwań i odpłat, jakie napotykamy na naszej duchowej ścieżce. Sogjal Rinpocze, buddyjski mistrz medytacji i znany na całym świecie nauczyciel, łączy starożytną mądrość Tybetu ze współczesnymi badaniami nad śmiercią i umieraniem oraz nad naturą wszechświata. Tybetańska księga życia i umierania wyjaśnia w niespotykanym dotąd zakresie majestatyczną wizję życia i śmierci, która leży u podstaw klasycznego świętego tekstu Tybetańskiej Księgi Umarłych. Sogjal Rinpocze przedstawia proste, ale potężne praktyki, które może zastosować każdy, aby odmienić swoje życie, przygotować się na śmierć i pomóc umierającym, niezależnie od wyznawanej religii i pochodzenia

(Tych miłości, które z nami...)

Krzysztof Kamil Baczyński

(Tych mi­ło­ści, któ­re z na­mi...) Tych mi­ło­ści, któ­re z na­mi  na stru­mie­niach bia­łych pły­ną,  co jak chmu­ry nad gło­wa­mi  cza­sem ka­żą za­po­mi­nać,  tych mi­ło­ści jak zwie­rzę­ta,  co wra­ca­ją w las od lu­dzi,  wę­sząc z twa­rzą wy­cią­gnię­tą,  za­nim śmierć ich nie ostu­dzi,  tych mi­ło­ści, któ­re nio­są  sok z ko­rze­ni w słoń­ce li­ściem,  co jak puch dziew­czę­cych wło­sów  lek­ko ro­sną ku nie­bio­som,  nie wy­dep­czą nie­na­wi­ści.    Tych mi­ło­ści, o, za wie­le,  cho­ciaż zie­mia jesz­cze twar­da,  nad nią za­wsze śpie­wu sze­lest,  bo cóż ziem­skość? [...]Krzysztof Kamil BaczyńskiUr. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Tydzień z ukochanym

Piotr Gałązka

Powieść Tydzień z ukochanym opowiada o losach młodego chłopaka, który po przez Internet poznaje przyjaciela. Piotr wierzy w prawdziwą miłość i zakochuje się w Andrzeju, który nie uznaje związków partnerskich. Piszą z sobą ponad rok po przez gadu-gadu, skype. Aż pewnego dnia Piotr okłamuje rodzinę, że wraz z przyjaciółmi wyjeżdża do Włoch na narty, a tak naprawdę wylatuje do Anglii by móc spędził magiczny tydzień z Ukochanym. Powieść jest pisana prostym a zarazem lekkim językiem.

Tygodniki opinii w zmieniającej się rzeczywistości

Tomasz Mielczarek

W sumie więc można uznać, że los tygodników opinii uzależniony jest od umiejętności szybkiego i wprawnego odczytywania sygnałów płynących z systemu medialnego i systemu społeczno-politycznego. Ich ekonomiczna kondycja wyprzedzająco informuje o koniunkturze rynku medialnego, ale prawidłowe jej zdiagnozowanie zakłócane jest przez normatywne lub ekonomiczne oddziaływanie władz państwowych na rynek medialny. Treściowa zawartość tygodników opinii sygnalizuje zjawiska społeczne. Toczące się na ich łamach kampanie publicystyczne zazwyczaj wynikają z realnych problemów społecznych. Zatrudnieni w nich dziennikarze stanowią elitę swego zawodu. Mają także istotny wpływ na praktyczne uczenie dziennikarstwa. Stanowią wzór, do którego dążą, lub z którym porównują się adepci tego zawodu. Redakcje tygodników opinii zaczęły dywersyfikować swój produkt. Jego papierowa wersja z biegiem czasu traci na znaczeniu zastępowana zróżnicowanymi cenowo pakietami dostępu do baz danych (artykułów, analiz, itp.) wytworzonych przez poszczególne redakcje.   Z Zakończenia     Książka wyszła spod pióra najwybitniejszego badacza współczesnego polskiego systemu mediów profesora Tomasza Mielczarka. Jej czytelnik otrzyma pracę o ogromnej zawartości faktograficznej i skłaniającą do głębokich refleksji nad współczesnymi mechanizmami komunikacji masowej. Wywoła duże zainteresowanie wśród studentów dziennikarstwa, politologii i kulturoznawstwa. Bez wątpienia sięgną po nią uczestnicy życia politycznego i kulturalnego, znajdując w niej impuls do głębokich przemyśleń.   prof. zw. dr hab. Wiktor Pepliński     Praca jest bardzo interesująca, wartościowa i potrzebna czytelnikom, zarówno medioznawcom jak i pokoleniom studentów dziennikarstwa i kierunków pokrewnych. Wielką zaletą jest warstwa faktograficzna, jak i trafne i wyważone podsumowania ewolucji linii redakcyjnej poszczególnych tytułów i wieloletnich trendów.   dr hab. Ryszard Filas

Tygrys. Na tropie rosyjskiej bestii

John Vaillant

Kiedy w 1997 roku nieopodal rosyjskiego miasteczka Łuczegorska tygrys zaatakował myśliwego, wszyscy byli zszokowani. Tygrysy syberyjskie i ludzie zwykle nie wchodzili sobie w drogę, tymczasem w tym przypadku zwierzę zdawało się działać celowo, z niespotykaną agresją i mściwością, jakby chciało nie tylko unicestwić swoją ofiarę, ale także zniszczyć wszystko, co do niej należało. Jak do tego doszło? Kto pierwszy złamał niepisane prawa tajgi i wywołał wojnę między tygrysem a okolicznymi mieszkańcami? Rozpoczęła się walka na śmierć i życie, ale coraz trudniej było odróżnić, kto jest myśliwym, a kto tropioną zwierzyną John Vaillant odtwarza krok po kroku tę mrożącą krew w żyłach historię. Pozwala też zrozumieć ten zakątek świata, w którym piękno miesza się z okrucieństwem, bohaterstwo z chciwością, a bezinteresowność z bezmyślnością. Cofając się w przeszłość, opisuje dawne dzieje tych ziem i pokazuje, jak przeszłość, zwłaszcza czasy Związku Radzieckiego i okres po jego upadku, ukształtowała mentalność ludzi i pośrednio doprowadziła do tragedii.

Tygrysica

Karolina Ciernicka

Jest to powieść obyczajowa, osadzona w czasach średniowiecznych, której głównymi bohaterami jest dwoje zakochanych w sobie młodych ludzi, zaś ich dalsze losy splatają się nierozerwalnie z epokowymi wydarzeniami tamtych, jakże burzliwych czasów, w których niejednokrotnie sami uczestniczą. Tytułowa bohaterka, nazywana przez wielu potomnych i kronikarzy właśnie "Tygrysicą", to nie kto inny, jak sama polska władczyni, Agnieszka Babenberg, żona księcia Władysława II, zwanego później Wygnańcem. Jej ród również brał udział w konfliktach, niosących za sobą diametralne zmiany ówczesnej Europy i świata. Powieść, osadzona w pierwszych wiekach po przyjęciu przez nasz kraj chrześcijaństwa, ukazuje mentalność oraz zwyczaje mieszkańców ziem polskich, rozdzielonych w późniejszym okresie na skutek wprowadzenia w życie testamentu Krzywoustego i postępującego rozbicia dzielnicowego.   Nasz kraj - zaledwie ocalony, Z mroków pogaństwa wyłoniony, Stoi u progu wielkiej próby: Swego zwycięstwa, bądź też zguby. A wkoło - zawierucha wojny! Czas to niepewny, niespokojny... Czy dwójka głównych bohaterów Wytrwa w realizacji celu? Kto im zaszkodzi, kto pomoże Na księżnej austriackiej dworze? Czy się odnajdą w tej otchłani Z pomocą "Tygrysicy-pani"?

Tygryskowi potrzebny jest rower

Janosch

Najbardziej to mi się w tym rowerze podoba dzwonek powiedział Miś. Każdemu Tygryskowi potrzebny jest rower! Ale żeby mu się nic nie stało, powinien też trochę się znać na rowerach. Nie tylko wiedzieć, gdzie są hamulce, ale też jakie są najważniejsze przepisy ruchu drogowego. Poza tym Tygrysek musi się nauczyć jeździć ostrożnie. I dokładnie tego można się nauczyć tutaj teoretycznie i praktycznie prawie też.

Tyle lat

Mariusz Grzebalski

Mariusz Grzebalski Drugie dotknięcie Tyle lat Któregoś razu po prostu wyszedł i wrócił kto inny? Kto inny krząta się teraz nad zachowaniem pozorów? Dziś taki gorący dzień: on nie może, nie potrafi myśleć spokojnie o tym, co spostrzegł ani usiedzieć spokojnie w jednym miejscu. A przecież m... Mariusz Grzebalski ur. 1969 Najważniejsze dzieła: Negatyw (1994), Ulica Gnostycka (1997), Drugie dotknięcie (2001), Człowiek, który biegnie przez las (2006), W innych okolicznościach (2013) Poeta i prozaik, autor ośmiu tomów poetyckich. Pracuje jako redaktor w Wydawnictwie WBPiCAK, zajmując się wydawaną tam serią poetycką. Wcześniej był redaktorem naczelnym Ogólnopolskiego Dwutygodnika Literackiego Nowy Nurt oraz redaktorem artzina Już Jest Jutro". W 2001 roku ukazał się wybór jego wierszy w przekładzie na język niemiecki w tomie pt. Graffiti. Za sprawą debiutu w 1994 roku zaliczany jest do pokolenia bruLionu, z którym dzieli niechęć do patosu, opieranie swojej twórczości na obserwacji zjawisk życia codziennego oraz zwrot ku detalowi. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Tyle skojarzeń, ile kolorów

Katarzyna Michalec

Zabawa w skojarzenia to świetna zabawa dla tych, którzy lubią myśleć, porównywać i szukać podobieństw. W książce znajdziemy aż 100 wyrazów, do których należy dopasować skojarzenia. Znajdują się one w tabeli. Spośród 20 skojarzeń należy wybrać tylko te, które najbardziej się nam kojarzą z podanym wyrazem. Ich ilość jest ograniczona, co znaczy, że trzeba pokolorować tyle kratek ze skojarzeniami, ile jest liter w podanym wyrazie. Kolory kratek także muszą się zgadzać z tymi w wyrazie. Zatem każda strona, to więcej ćwiczeń niż mogłoby się wydawać. Nie pozostaje nic innego, jak szukać podobieństw, liczyć, kolorować i oczywiście dobrze się bawić.

Tylko cisza

Bohdan Petecki

Jest to bezsprzecznie najlepsza powieść Bohdana Peteckiego i jedna z lepszych książek science fiction Polski powojennej. W odróżnieniu od swych pozostałych historii autor umiejscowił akcję na Ziemi (a więc okładka pierwszego wydania jest raczej nieadekwatna), w okolicznościach nader oryginalnych i chyba niespotykanych w innych rodzimych utworach fantastycznonaukowych. Otóż Ziemia w powieści Peteckiego jest już tak skorodowana przez cywilizację i jej techniczne „możliwości”, że właściwie nie pozostaje nic innego, jak tylko uśpić całą ludzkość na lat osiemdziesiąt, by przyroda mogła się sama zregenerować. Pozornie w powieści niewiele się dzieje, a jednak owa tytułowa cisza zalegająca świat wokół bazy dla służby dyżurnej zdaje się pulsować rodzącym się życiem. Główny bohater smakuje go krok po kroku podczas swej dwudziestoletniej wachty, bardziej lub mniej oddalając się od bazy, m.in. w kierunku porośniętego dziczą miasta… [EncyklopediaFantastyki.pl, Creative Commons, CC BY-SA 3.0] Projekt okładki: Bartek Biedrzycki.

Tylko dla Twoich oczu

Katarzyna Ryrych

Koniec XVI wieku. Gdzieś w Polsce ojciec dwunastoletniego Jakuba przegrywa w kości kalekiego syna z wędrownym kuglarzem. Mistrz Avius nowy opiekun chłopca, odkrywa w nim niezwykłą ciekawość świata i żądzę wiedzy. Uczy go wszystkiego, począwszy od sztuki czytania i pisania, aż do zrozumienia mechanizmów władzy, rządzących tym światem. Avius jest nie tylko kuglarzem. To członek tajnego stowarzyszenia, legitymujący się tajemniczym medalionem 007. Wypełnia sekretne misje na zlecenie możnych tego świata. Jakub pod okiem mistrza zdobywa wiedzę i doświadczenie, które w znacznym stopniu pozwalają mu uwolnić się od kalectwa. Odtąd będzie mu jednak towarzyszyło śmiertelne niebezpieczeństwo wiedza, jaką zdobywa, ma swoją cenę Powieść Katarzyny Ryrych prowadzi czytelnika przez mroczne zaułki Krakowa i Pragi. Zaskakujące zwroty akcji i realistyczny koloryt tamtych czasów powodują, że trudno oderwać się od lektury.

Tylko dobrzy ludzie zostali

Aldona Reich

Aleksandra Chojnicz rezygnuje z dotychczasowego życia. W poszukiwaniu swojej nowej drogi niespodziewanie wraca do miejsc, o których starała się zapomnieć. Odwiedzając rodzinną wieś ojca poznaje historię, w którą wplątane są nie tylko losy jej rodziny, ale także miejscowej społeczności. Tak oto staje przed trudnym egzaminem, w którym będzie musiała się opowiedzieć po stronie dobra lub zła. Wszystko, co do tej pory zdawało się być proste i oczywiste, wywraca jej świat do góry nogami.

Tylko grajek

Hans Christian Andersen

"Tylko grajek" to przepiękna, smutna i rzewna, chwytająca za serce opowieść Hansa Christiana Andersena.

Tylko grajek

Hans Christian Andersen

"Hans Christian Andersen: Tylko grajek przepiękna, smutna i rzewna, chwytająca za serce opowieść duńskiego mistrza pióra. Mimo upływu lat nic się nie zmieniło. Biedaków nikt nie szanuje. Fragment utworu: Do głębi przejęty, widział w dzwonie ogromną paszczę węża; serce zdawało się językiem, co do niego syczał. Pomieszane obrazy tłoczyły się w jego duszy, wrażenia podobne do tych, jakich doznał, gdy go chrzestny ojciec zanurzył w wodzie, tylko że teraz jeszcze gwałtowniej szumiało mu w uszach, a mieniące kolory jednoczyły się w straszliwych postaciach. Stare obrazy zamkowe przesuwały się przed jego oczami, ale twarze ich teraz były groźne, kształty ustawicznie zmienne: raz długie i kończaste, raz przezroczyste, galaretowate i drżące. Postacie te biły w bębny i w kotły, później nagle przeszły w ów blask ognisty, w którym wszystkie przedmioty jemu ukazały się, gdy bawiąc się z Naomi spojrzał przez purpurową szybę. Czuł tedy, że się pali; płynął przez morze płomieni, ale zawsze przed nim z roztwartą paszczą pływał wąż i wykręcał syczącym językiem. Uczuł dziwny, konwulsyjny pociąg, by porwać oburącz za serce dzwonu, kiedy nagle wkoło niego ucichło, chociaż w głowie ogromny szum trwał ciągle z tą samą co dotąd gwałtowną i straszną siłą. Czuł, że suknie przylepiły się jemu do ciała, a obie jego ręce były jak przykute do ściany. Przed nim wisiał nieżywy łeb węża, a duży dzwon milczał; chłopiec zamknął oczy i czuł, że zasypia. Było to omdlenie."

Tylko grajek

H.C. Andersen

Krystyan wychowuje się w biednej rodzinie. Jego najlepszą przyjaciółką jest żydowska dziewczynka Naomi, którą opiekuje się dziadek. Para spędza ze sobą dużo czasu, aż kiełkuje między nimi dziecięce uczucie. Wszystko zmienia się, gdy niespodziewanie umiera dziadek dziewczynki. Niedługo potem Naomi wyjeżdża z obcymi ludźmi. Krystyan niewyobrażalnie tęskni za dziewczynką i nie potrafi pogodzić się ze stratą przyjaciółki. Ból rozstania tłumi ucząc się gry na skrzypcach. Wierzy, że dzięki tym umiejętnościom zdobędzie większe szanse na lepszą przyszłość. Czy rozstanie Naomi i Krystana będzie ostateczne? Czy młodzi odnajdą się po latach? Wzruszająca powieść spod pióra najbardziej znanego duńskiego baśniopisarza Hansa Christiana Andersena.

Tylko grajek

Hans Christian Andersen

Tyl­ko gra­jek Tom I I Kie­dy śnie­gi już stop­nie­ją, kie­dy się la­sy zno­wu za­zie­le­nią, wów­czas bo­cia­ny wra­ca­ją z dłu­giej swo­jej wę­drów­ki: ba­wi­ły one w da­le­kiej Afry­ce, pi­ły z wód Ni­lu, spo­czy­wa­ły na szczy­tach pi­ra­mid. Miesz­kań­cy brze­gów Sy­cy­lii i wło­skie­go przy­ląd­ka Mi­se­no, ty­sią­cz­ne nam opo­wia­da­ją wie­ści o bo­cia­nach, któ­re co­rocz­nie o pew­nej po­rze licz­ne­mi gro­ma­da­mi przy­by­wa­ją z za mo­rza i czer­nią się na spad­kach gó­rzy­stych, aż się rap­tem unio­są w po­wie­trze, i ule­cą, het! da­le­ko, w kra­iny Pół­no­cy, po­nad śnie­gi i chmu­ry al­pej­skie, gdzie gro­ma­da na drob­niej­sze zno­wu roz­dzie­la się gro­mad­ki, a naj­mniej­sza z nich rów­nie jak naj­więk­sza, bez tru­du tra­fia do kra­ju, z któ­re­go wy­szła przed pół-ro­kiem. [...]Hans Christian AndersenUr. 3 kwietnia 1805 r. w Odense na wyspie Fionii Zm. 4 sierpnia 1875 r. w Rolighed koło Kopenhagi Najważniejsze dzieła: baśnie: Brzydkie kaczątko, Calineczka, Dziewczynka z zapałkami, Dzielny ołowiany żołnierz, Królowa Śniegu, Księżniczka na ziarnku grochu, Krzesiwo, Mała Syrena, Nowe szaty cesarza, Słowik, Świniopas; powieści: Improwizator (1835), O.T. (1836), Tylko grajek (1837) Duński baśniopisarz i poeta. Po śmierci ojca, ubogiego szewca, który dla zarobku wziął udział w kampanii napoleońskiej, 14-letni Hans Christian opuścił dom i ruszył do Kopenhagi. Marzył o teatrze, lecz ani jego występy aktorskie, ani dzieła sceniczne (debiut 1829 r. Miłość na Wieży Mikołaja) nie zyskały uznania. Dzięki stypendium królewskiemu (1822) i wsparciu życzliwych ludzi skończył szkołę i został sławnym autorem. W uznaniu zasług otrzymał tytuł profesora (1851) i radcy (1874). Przyjaźnił się m.in. z Dickensem i braćmi Grimm. Andersen podkreślał, że jego baśnie są utworami poważnymi, nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych. autor: Kamil Jackowicz Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Tylko jeden dzień

Karolina Kaszub

Wyobraź sobie – jesteś panią prezes, twoja firma odnosi sukcesy, a mężczyźni jedzą ci z ręki, spełniając każde życzenie. Wszystko idzie jak po maśle. Aż tu nagle z konta znika półtora miliona. Bez ostrzeżenia i bez wyjaśnień. Klara, właścicielka spółki technologicznej, staje właśnie przed takim problemem. Uporządkowany świat wywraca się do góry nogami, budowane latami imperium zaczyna zmierzać w kierunku katastrofy, konkurencja ostrzy zęby na klientów, a zarząd knuje za plecami. Jej przyszłość staje pod znakiem zapytania. Klara musi zdobyć nowe zlecenie, i to nie byle jakie, bo warte miliony złotych – tylko to wyciągnie firmę z kłopotów. Wtedy pojawia się Diego, ekscentryczny przedsiębiorca, którego tajemniczy projekt może uratować Klarę od bankructwa. Niestety współpraca wcale nie zapowiada się kolorowo. Diego podpisze umowę tylko pod warunkiem, że wyrafinowana pani prezes weźmie udział w obozie przetrwania. A przynajmniej tak to wygląda z jej perspektywy — pobyt w odciętej od cywilizacji wiosce, brak WiFi i kawy na wynos brzmią jak nieśmieszny żart, a joga, mindfulness i sensualny taniec kojarzą się jej z abrakadabra urządzanym przez zwariowanych szamanów z Dalekiego Wschodu. Ale skoro duchowe praktyki to tylko kolekcja wymyślonych bajek, dlaczego Klara wcale nie chce wracać do miasta, a do jej serca coraz częściej zaglądają uczucia, które tak długo próbowała ukryć?

Tylko jeden dzień

S Silentia

Czasami miłość przychodzi zbyt wcześnie, gdy jeszcze nie jesteśmy na nią gotowi. Jest piękna i prawdziwa, ale jednak zbyt krucha, żeby przetrwać. Czasami wystarczy jeden niewłaściwy ruch, jedno niewłaściwe słowo lub niewinne nieporozumienie i ta upragniona więź kruszy się jak przez przypadek upuszczony kryształ. Ania i Adrian, bohaterowie powieści Tylko jeden dzień, przekonali się o tym aż nazbyt dobrze. Czy gdy po wielu latach los znów przetnie ich ścieżki, będą umieli zbudować to, co kiedyś okazało się zbyt trudne? Czy może tym razem okaże się, że jest już dla nich za późno *** Jedyne, co Silentia lubi bardziej niż czytanie historii o miłości, to pisanie ich dla osób takich jak ona. Poetka od zawsze, autorka poczytnego, choć nieistniejącego już bloga z opowiadaniami typu fan fiction. Raz na jakiś czas opowiada historie miłosne, które mają tylko jeden cel dać trochę odprężenia i uśmiechu zaprzyjaźnionym czytelniczkom i czytelnikom. Prywatnie mama dwójki kochanych łobuzów, od czasu do czasu chórzystka i okazjonalnie bardzo nieprofesjonalna malarka. Silentia gorąco wierzy, że każdemu człowiekowi pisana jest prawdziwa miłość. Ta jedna, jedyna i najpiękniejsza.

Tylko kochanka

Hanna Cygler

Życie Leny obfituje w nagłe zwroty, toczy się pomiędzy skrajnościami. Wszelkie przyjemności hiszpańskiej riwiery, a potem smętna rzeczywistość prowincjonalnego Gniewu. Beztroska i luksusy zapewniane przez kochanka, szwedzkiego milionera, a później ukrywanie się przed komornikiem. Pewnego dnia w życie Leny wkracza Jakub, polski prawnik, który zrobił karierę w Londynie. Próbuje odmienić życie Leny i uratować ją z sytuacji, zdawałoby się, bez wyjścia.

Tylko miłość jest twórcza. Uczynki miłosierdzia względem duszy

ks. Fabio Rosini

Książka ta pomaga przeżywać miłosierdzie każdego dnia, pozwalając nam odczuć Boga, który nadal udziela miłosierdzia, i który każe nam dokonywać takich samych wyborów wobec wszystkich, otwierając nam oczy, abyśmy widzieli i rozumieli świat oraz bliźniego. () Fabio pomaga nam zdemaskować fałszywą tożsamość i ukazać w nowy, bardzo osobisty sposób, uczynki miłosierdzia jako możliwe do zrealizowania dla każdego. Łączy ze sobą uczynki dotyczące ciała i te odnoszące się do duszy. Nie ma między nimi różnicy, jedne nieubłaganie odsyłają do drugich, uwalniając nas od pokusy zajęcia się drugim człowiekiem tylko w taki sposób, by odpowiedzieć na jego potrzeby, jednak nie dostrzegając i nie wspierając jego osoby, i na odwrót. Jest to miłosierdzie wolne od paternalizmu i bez żadnych rabatów mających przyciągnąć kupca, który później i tak nieuchronnie doznałby rozczarowania. (Fragm. wstępu kard. Matteo Zuppiego arcybiskupa Bolonii)