Kobiety`44. Prawdziwe historie kobiet w powstańczej Warszawie

Agnieszka Cubała

Książka "Kobiety '44" Agnieszki Cubały przedstawia niezwykłe, kobiece spojrzenie na Powstanie Warszawskie. Wojna widziana oczyma kobiet to wciąż wojna niemal nieznana, jednak bez ich punktu widzenia historia Powstania Warszawskiego byłaby niepełna. To książka o losach kobiet w Powstaniu Warszawskim, o ich doświadczeniach i emocjach, a także o sprawach, o których do tej pory niemal się nie mówiło, bo same kobiety długo nie chciały o nich opowiadać. Znane i nieznane uczestniczki Powstania Warszawskiego odsłaniają prawdę o walce pozbawionej heroizmu, w której trzeba przetrwać, zabijać, chronić innych i zachować siebie. Ta książka to ich głos, tak ważny dla historii powstania i dla nas wszystkich. O swoich przeżyciach opowiadają m.in aktorki: Małgorzata Damięcka-Lorentowicz, Alina Janowska, Irena Kwiatkowska, Danuta Szaflarska, Beata Tyszkiewicz, Krystyna Zachwatowicz-Wajda; poetki i pisarki: Maria Dąbrowska, Maria Kownacka, Anna Świrszczyńska; Hanna Brzezińska - "słowik okupowanej Warszawy", Natalia Sendys - "królowa kanałów", czy łączniczka-strzelec - Wanda Traczyk-Stawska. Agnieszka Cubała - pasjonatka historii Powstania Warszawskiego. Swoją przygodę z tym tematem rozpoczęła od napisania książki "Ku wolności Międzynarodowe, polityczne i psychologiczno-socjologiczne aspekty Powstania Warszawskiego". W Muzeum Powstania Warszawskiego koordynowała prace nad realizacją scenariusza ekspozycji stałej. Opracowała hasła autorskie do "Wielkiej Ilustrowanej Encyklopedii Powstania Warszawskiego". Konsultowała dwa rozdziały polskiej edycji książki Normana Daviesa "Powstanie 44". Wydała publikacje: "Sten pod pachą, bimber w szklance, dziewczyna i Warszawa. Życie codzienne powstańczej Warszawy", "Skazani na zagładę? 15 sierpnia 1944. Sen o wolności a dramatyczne realia", "Igrzyska życia i śmierci. Sportowcy w Powstaniu Warszawskim" oraz "Miłość '44". Otrzymała nagrodę Klio i odznakę Zasłużony dla Warszawy.

Kobold: Niepotrzebna czułość. O wodzie; Niepotrzebni ludzie. O ogniu

Radka Denemarkova

Wstrząsająca powieść o sile i słabości, o destrukcyjnym uczuciu i nieustającej opresji, przede wszystkim zaś o złu, które rodzi się niepostrzeżenie, by potem prędko rozrosnąć się do monstrualnych rozmiarów. Uosobieniem tego demonicznego pierwiastka jest tytułowy bohater, Michael Kobold charyzmatyczny mężczyzna ogarnięty osobliwą obsesją na punkcie wody. Tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej Kobold poznaje siedemnastoletnią Hellę, piękną, ambitną dziewczynę z dobrej żydowskiej rodziny. Hella, przekonana, że małżeństwo z Koboldem uratowało ją od obozu, staje się zupełnie zależna od męża, a tym samym skazuje się na życie w strachu, bólu i poniżeniu. Jedyną drogą ucieczki są słowa w dziwnym języku, spisywane na opakowaniach po mące i cukrze Kobold Radki Denemarkovej składa się z dwóch komplementarnych wobec siebie części, nawiązujących tytułami do dwóch żywiołów. To czytelnik decyduje, która z nich wprowadzi go w przedstawione w powieści historie: tę małą, rodzinną, i tę wielką, europejską. Za pomocą subtelnych, a przy tym niezwykle oddziałujących obrazów i metafor Radka Denemarková pokazuje, że obie historie są właściwie historiami przemocy.

Kobra

Katarzyna Wasilkowska

Po wypadku rodzina Tomka musi na nowo wskoczyć na tory codzienności. Kiedy wydawało mu się, że chłopiec już przyzwyczaił się do nowej sytuacji, okazuje się, że los niesie dla niego kolejną niespodziankę. Wyjeżdża na mazowiecką wieś do babci, o której do tej pory nie miał pojęcia, i tam, daleko od domu, bez wsparcia najlepszych kolegów, poznaje tajemnicę swojej rodziny i mierzy się z własnym strachem. Mocne przygody, bezimienne groby, sekrety i zabawne odkrycia, nowi znajomi i jeden (albo nawet dwóch) tajemniczych mścicieli. Oraz łoś. Mówiłaś o jakimś potworze przy obiedzie przypomniał sobie. No tak, o Kobrze przytaknęła Lina i przestała wymachiwać nogami. Tu ostatnio ciągle coś złego się działo, napadali ludzi, albo jeździli jak wariaci, albo kradli... Kto? Nie wiadomo. Różni Linka z przejęciem ściszyła głos i zmrużyła swoje zezowate oczy. A ludzie się bali, policja nic nie pomagała, aż się pojawił taki jeden i robi porządek, albo pomaga jak trzeba. Jak jakiś Superman, serio. Superman? Tomaszek otworzył szeroko oczy. Mhm pokiwała głową poważnie. Tylko nie wiadomo jak wygląda. Słuchaj, bo każdy mówi co innego Linka okręciła się na pupie, sadowiąc naprzeciw Tomaszka ze skrzyżowanymi nogami i zaczęła wyliczać. Że jest ogromny, że nieduży, że to diabeł, że to anioł, że to UFO, albo potwór. Przyjeżdża czymś świecącym, grzmi, puszcza dym i wymachuje batem. I jeszcze o oczach gadają, że ma jak talerze, albo jak żarówki. Tomaszek zadrżał i odruchowo rozejrzał po szumiących zaroślach wokół młyna. Może się mylił, może tu wcale nie jest tak nudno jak się wydawało. Nowe przygody bohaterów książki Jowanka i gang spod gilotyny.

Kobro. Skok w przestrzeń

Małgorzata Czyńska

Katia von Kobro już jako dziecko miała diabła za skórą i bunt we krwi. Dzieciństwo spędziła w dostatnim mieszczańskim domu, przyszło jej jednak dojrzewać i kształtować się zawodowo w okresie rewolucji, która zmiotła ten dom z powierzchni ziemi. Katarzyna dała się uwieść nowym ideałom, chociaż później nie bardzo wiedziała, jak je realizować w życiu. Jej życiowym celem i powołaniem okazała się sztuka rodząca się w nowym bolszewickim państwie. Kobro, dotąd znana głównie jako żona Władysława Strzemińskiego, była awangardową rzeźbiarką i propagatorką najnowocześniejszych rozwiązań w sztuce. Ambitna, pewna siebie i swoich koncepcji. Moja rzeźba mówiła nie jest tym, czego by chcieli w swych salonach zbankrutowani i spatynowani fabrykanci. Należała do grup Blok i Praesens i a.r. Spotykała na swojej artystycznej drodze wybitnych twórców awangardowej sztuki, Rosjan Kazimierza Malewicza czy Wassilego Kandinskiego, i Polaków Mieczysława Szczukę, Teresę Żarnower, Helenę i Szymona Syrkusów, Bohdana Lacherta, Juliana Przybosia, Jana Brzękowskiego. Gdzieś przemknął też Witkacy. Życie i twórczość poprowadziły ją przez hanzeatycką Rygę, Moskwę okresu rewolucji, Smoleńsk w czasie wojny polsko-bolszewickiej, aż po Wilno, Szczekociny, Brzeziny, Żakowice, Koluszki i Łódź, w której ostatecznie znalazła swoje miejsce i gdzie zmarła 21 lutego 1951 roku. W pogrzebie na prawosławnym cmentarzu na Dołach uczestniczyło zaledwie kilka osób córka i kilkoro przyjaciół. Władysław Strzemiński nie przyszedł. "Ta książkowa biografia, życiorys kobiety rozjechanej przez historię, jest nie tylko niezwykle ciekawa, ale też literacko unikatowa. Mamy wreszcie szansę poszerzyć naszą wiedzę o Katarzynie Kobro, wyjść poza plotkarskie klisze o znęcającym się nad nią sławnym mężu i specjalistyczne odsyłacze do jej twórczości. Wspaniała książka biograficzna i historia polskiej awangardy ze światową sztuką w tle." Katarzyna Kozyra

koce

Szczepan Kopyt

Szczepan Kopyt sale sale sale koce 1 gdyby po podłodze walały się jakieś zwykłe śmieci ciuchy kondomy skrawki papieru toaletowego drobne struny resztki jedzenia opał farby kurz i koci piasek można by powiedzieć że mieszkanie jest syfiaste jeśli jednak dodamy parę drobinek ze sklepu z designem zupełnie absurdalną wyciskarkę do cytryn starcka chińską wazę za dwadzieścia kawałków status mieszkania brzmi artystyczny nieład odrobina nonszalancji młodzieżowa dezynwoltur... Szczepan Kopyt ur. 1983 Najważniejsze dzieła:Yass 2005, Sale sale sale 2009, Buch 2011, Kir 2013 Poeta i muzyk, absolwent filozofii. Laureat Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina (2004). Nominowany do Paszportu Polityki (2011) oraz dwukrotnie do Nagrody Literackiej Gdynia (w 2010 i 2014). Jeden z głównych autorów nurtu poezji zaangażowanej. Nagrał dwa albumy z zespołem Yazzbot Mazzut, kolejne dwa w duecie z perkusistą Piotrem Kowalskim. Najbardziej znana piosenka tego duetu to wykonanie wiersza Kto zabił Jolantę Brzeską. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Kocha, lubi, morduje

Iwona Banach

Iwona Banach Kocha, lubi, morduje W miasteczku Strzygom wszyscy wierzą w strzygi, bo postarał się o to pewien przedsiębiorczy kapłan. Strzygi są mu potrzebne. Dzięki nim może manipulować swoimi wyznawcami na wiele sposobów. Kiedy jednak umiera, a jego miejsce zajmuje jego młodszy kolega po fachu, wszystko się zmienia. Strzygi przestają być potrzebne, bo ów przystojniak dzięki filmowej urodzie rozkochuje w sobie wszystkie okoliczne panny, wdowy i mężatki, czyniąc z tego doskonały biznes. Nagłe odnalezione jego zwłok powoduje w miasteczku spore zamieszanie. Nikt nie może pojąć, dlaczego taki piękny człowiek został zastrzelony. I to srebrną kulą. Nie przymierzając - jak jakaś strzyga. Przecież wszystkie kobiety go kochały W Strzygomiu zaczyna się poszukiwanie mordercy. Trzeba go jak najszybciej znaleźć, bo w sprawę zamieszana jest siostra komendanta policji oraz pewna piękna i gibka Monika, która, nie jest dziewczyną nożownika No może jedynie cudzołożnika. Autorka serii o tym, że największym (zaraz po chciwości) grzechem jest głupota - w swojej najlepszej formie.

Kocha, nie kocha. Kocha, nie kocha 1 - Ja i Aleksander

Line Kyed Knudsen

Sofie jest potajemnie zakochana w chłopcu z klasy Alexandrze, ale to jej przyjaciółka, Ida, zaczyna z nim chodzić. Pewnego dnia Alexander dowiaduje się, że Sofie jeszcze nigdy nie całowała się z żadnym chłopcem, i nagle bardzo chce jej pokazać, jak to się robi... Line Kyed Knudsen (ur. w 1971r.) - autorka książek dla dzieci i młodzieży. Zadebiutowała w 2003r. powieścią "Dziewczyny z Nordsletten". W 2007r. zdobyła nagrodę Pippi. Kiedy sama nie pisze, prowadzi zajęcia dla młodzieży z kreatywnego pisania.

Kocha, nie kocha. Kocha, nie kocha 2 - Ja i Marco

Line Kyed Knudsen

Ida nigdy nie była tak naprawdę zakochana, ale spotyka Marca, który przypomina księcia z jej snów i zakochuje się w nim po uszy. Jest jednak pewien problem: Ida ma chłopaka, Alexandra, z którym chodzi do jednej klasy. Zaczyna okłamywać zarówno jego, jak i Marca. To nie może się dobrze skończyć... Line Kyed Knudsen (ur. w 1971r.) - autorka książek dla dzieci i młodzieży. Zadebiutowała w 2003r. powieścią "Dziewczyny z Nordsletten". W 2007r. zdobyła nagrodę Pippi. Kiedy sama nie pisze, prowadzi zajęcia dla młodzieży z kreatywnego pisania.

Kocha, nie kocha. Kocha, nie kocha 3 - Ja i Jonas

Line Kyed Knudsen

Jonas ma w domu problemy, dlatego przez jakiś czas będzie mieszkał w domu Elli i jej rodziców. Ella uważa, że to ekscytujące i całkiem miłe, ale Jonas należy do niebezpiecznej bandy, która lubi wdawać się w bójki. Aż pewnej nocy Jonas nagle stoi w pokoju Elli i pyta, czy mógłby spać w jej łóżku...

Kocha, nie kocha. Kocha, nie kocha 4 - Ja i Christian

Line Kyed Knudsen

Johanne była ofiarą prześladowania, ale teraz zaczyna wszystko od nowa w nowej szkole, w klasie, w której poznaje Ellę i Idę. Tutaj też spotyka Christiana, młodego nauczyciela, który jest wokalistą znanego zespołu. Johanne sama uwielbia śpiewać, dlatego zgłasza się udziału w musicalu organizowanym przez Christiana. Problem jednak w tym, że szaleńczo się w nim zakochuje...

Kochać (się) mądrze. Jak uważność i współczucie mogą wspierać relacje intymne

Julia E. Wahl

Miłość. Uczucie najtrudniejsze, ale przecież najważniejsze Mówi się, że cała nasza kultura - wszystko, co tworzymy, książki i filmy, wiersze i piosenki, obrazy i rzeźby - traktuje o miłości, powstaje dla miłości, z powodu miłości lub jej braku. Bo miłość, ta romantyczna, ale też między przyjaciółmi czy rodzicami i dziećmi, jest w naszym życiu najważniejsza. Każdy chce być kochany, rozumiany, ważny. Niestety, to właśnie z nią miewamy największe problemy. Jest trudna, ponieważ przypomina o innych relacjach, niekoniecznie miłosnych. Czasami o tęsknotach czy lękach, ale również o tym, czego najbardziej pragniemy i czego najbardziej się boimy. W jakimś sensie miłość czyni nas nagimi, a mało komu chcemy się tak pokazywać. Autorka książki podjęła się trudnego zadania: postanowiła przyjrzeć się miłości z różnych perspektyw i w rozmaitych kontekstach. Zaczyna od zdefiniowania tego, czym w ogóle jest miłość, i ustalenia, po co nam relacje i jakie potrzeby zaspokajamy dzięki związkom z innymi ludźmi. Zastanawia się nad tym, czym jest dobra relacja, czego jej potrzeba i jak do jej jakości mają się uważność i współczucie. Przygląda się także jednej z najważniejszych składowych miłości, czyli intymności - rytuałom par, dobrej komunikacji i seksowi, w którym partnerzy dbają o siebie nawzajem. Nie boi się zajrzeć na drugą stronę, tam gdzie czekają na nas "niemiłość" i "nieżycie", trudne emocje, a czasem... rozstanie. Zdarza się przecież, że miłość się kończy. Jednak, odpowiednio pielęgnowana, może trwać nawet całe życie. Miłość i współczucie to partnerzy w związku. Jedno mówi "kocham", drugie "współodczuwam". A uważność pozwala im się usłyszeć. ze wstępu   Przeczytałem w swoim dość długim życiu sporo książek o miłości - niewiele jednak pisanych z miłości. Książka dr Julii E. Wahl jest napisana z miłości. I z delikatnością. To rzecz subtelna i mądra. Moja duchowa przewodniczka Simone Weil napisała kiedyś, że "miłość nie jest pocieszeniem, jest światłością". Autorka cytuje tę myśl w swojej pracy. I ta krótka fraza oddaje jej istotę: ta książka nie jest pocieszeniem, ona rozświetla drogę tym, którzy kochają, którzy są kochani, wreszcie tym, którzy nie czują się kochani lub tkwią w przekonaniu, że nie kochają. Część o seksie zaś jest właściwie poematem. Poezją stosowaną. Od kiedy pamiętam, nurtowało mnie, dlaczego o tej najpiękniejszej sferze życia człowieka opowiada się najbardziej niegodziwe dowcipy i dlaczego to od niej tworzy się przekleństwa. Książkę Julii E. Wahl można przeczytać - tyle że gdy się już ją przeczyta, to trzeba zastosować zawarte w niej prawdy, nie ma innego wyjścia. Bogdan Białek, dziennikarz, prezes Stowarzyszenia im. Jana Karskiego Wspaniała i potrzebna w obecnych, trudnych czasach książka dr Julii E. Wahl stawia bardzo ważne, fundamentalne wręcz pytania o to, co jest bazą dla naszego doświadczania świata, funkcjonowania we wszystkich relacjach - o miłość. Dogłębnie traktuje ten temat, wychodząc daleko poza jej romantyczne ramy, prowadząc nas przez koncepcje teoretyczne dotyczące więzi, miłości, bliskości. Delikatnie skłania do refleksji i pozwala sobie uzmysłowić, czym dla nas jest miłość, z całym jej bogactwem różnego rodzaju doświadczeń. W książce nie brakuje momentów zatrzymania, kontemplacji, doświadczania. Miłość jest tutaj praktykowana poprzez kultywowanie uważności i współczucia - w wielu wymiarach relacji, między innymi bycia razem, intymności, wspólnych rytuałów, komunikacji. Poza esencją dotyczącą funkcjonowania w relacjach i miłości to rzecz bogata w wiedzę o uważności i współczuciu, oferująca sporo przydatnej praktyki. Są tu bowiem ćwiczenia, podane w przystępny i klarowny sposób, pozwalające wprowadzić nowe umiejętności w życie, co znacznie je wzbogaci. Z tej książki skorzysta każdy, dla kogo ważna jest relacja z drugim człowiekiem. Szczerze i z serca polecam! Adam Elżanowski, psycholog, psychoterapeuta i superwizor terapii poznawczo-behawioralnej Julia E. Wahl pokazuje, że miłość to działanie, które nie zawsze jest proste i intuicyjne, jak podpowiadają nam romantyczne wizje. Miłość bowiem to, poza czuciem, gotowość do podjęcia wysiłku kochania. Mądra miłość to wychodzenie poza siebie, i to wcale nierzadko, a także bycie bliżej rozumu niż serca, co za sprawą lektury tej książki staje się oczywiste. Dzięki autorce odkrywamy, że do miłości możemy się budzić w każdym momencie naszego życia, miłości możemy się uczyć, o miłości możemy rozmawiać - i to jest wspaniałe. Joanna Flis, psycholożka, terapeutka, autorka podcastu Madame Monday i książki Współuzależnieni Wielu spośród najmądrzejszych lekarzy związanych z holistycznym podejściem jako jedno z ostatecznych źródeł zdrowia, rozumianego jako równowaga na poziomie ciała, umysłu i ducha, podaje... miłość, czyli głęboką więź z innymi, ze sobą, z otaczającą nas naturą, z życiem. Więź opartą na szacunku, empatii, współczuciu, uważności. Julio, jestem Ci wdzięczna za tę fascynującą podróż po meandrach miłości. Mimo że ostatecznie pozostaje ona dla nas tajemnicą, rozkładając ją na czynniki pierwsze i przyglądając się jej różnym formom, zapraszasz nas do refleksji nad nią i pomagasz tym samym ją oswoić, by w większym stopniu zagościła w naszym życiu. Dziękuję! Orina Krajewska, aktorka, współzałożycielka i prezeska Fundacji Małgosi Braunek "Bądź", propagatorka holistycznego stylu życia i integralnego podejścia do zdrowia Czy dla spełnionego życia jest coś lepszego od namiętnej, czułej i odpowiedzialnej miłości? Jednocześnie jakże trudno taką wzniecić i utrzymać! Dr Julia E. Wahl pisze o tym najpiękniejszym uczuciu. Nie ogranicza się bynajmniej do jego romantycznej odmiany, ale wprowadza cały wachlarz kontekstów. Stawia pytania o relacje, źródła ich problemów i niedociągnięć. I zamiast dawać banalne odpowiedzi, raczej skłania nas do refleksji. Wykorzystując narzędzia praktyki uważności i współczucia, pokazuje, jak możemy rozwijać nasze relacje, by były pełne i satysfakcjonujące. To piękna i szczera książka, napisana bez moralizatorstwa i napuszenia. dr hab. Katarzyna de Lazari-Radek, filozofka i etyczka Książka o miłości i uważności napisana z miłością i uważnością na potrzeby czytelnika. Autorka przekazuje ważne treści, a w licznych ćwiczeniach inspiruje do osobistych refleksji nad bliskimi relacjami. Warto poświęcić czas i uwagę na tę lekturę, by lepiej budować, utrzymywać i rozwijać swoje związki, nie tylko miłosne. Wanda Paszkiewicz, psycholożka, wiceprezeska Stowarzyszenia Niebieska Linia Julia napisała książkę ważną i jakże potrzebną w świecie, w którym rośnie tęsknota za dobrą intymną relacją, jaką coraz trudniej nam stworzyć. W życzliwy i empatyczny sposób pozbawia nas kilku znaczących i fałszywych iluzji na temat związków i miłosnej relacji. Nie zostawia nas jednak samych. Osadzając swoją refleksję i doświadczenie praktyczne we współczesnej myśli filozoficznej i terapeutycznej, głównie opartej na współczuciu, pokazuje, jak możemy budować i pielęgnować prawdziwą intymność, autentycznie być razem. Jak być na siebie uważnym i otwartym, wybaczającym; jak zobaczyć siebie i partnera lub partnerkę realnie i nadal - a może od tego momentu - go lub ją w ludzki sposób kochać. I choć czyta się fantastycznie, to praktyka nie jest już taka prosta. Przed nami ciekawa i rozwojowa praca, czeka nas radość, poleją się pot i łzy, ale warto. drka Agata Wytykowska-Kaczorek, prodziekanka ds. studenckich, Wydział Psychologii Uniwersytetu SWPS w Warszawie W swojej książce dr Julia E. Wahl przygląda się miłości z różnych perspektyw. Na pierwszy plan wysuwa się ta, która jest skoncentrowana na współczuciu. Myślę, że każdy z nas zadaje sobie takie kluczowe pytania. Czym jest dla nas miłość? Jakie ma dla nas znaczenie? Jak jej doświadczamy, a jak chcielibyśmy doświadczać? Czy jedna osoba jest w stanie zaspokoić wszystkie nasze potrzeby? Jakie są formy i przejawy miłości? Jak poprawić nasze relacje? Jakie rytuały służą pogłębieniu więzi? To, jak autorka przedstawia temat, jest bliskie mojej życiowej filozofii i moim wartościom; chociażby fakt, że żyjemy we wzajemnych zależnościach i na każdą relację składają się te wcześniejsze. Jednakże przeszłość nie determinuje naszego życia w całości, mimo to warto zbadać, jaki ma na nas wpływ. Autorka prowokuje nas do powyższych dociekań. Joanna Zapała, psychoterapeutka z Centrum Psychoterapii Integralnej, wykładowczyni akademicka   O książce w mediach: Onet.pl/styl-zycia: Stan zakochania porównywany jest do szaleństwa lub uzależnienia... Psychologiaprzykawie.pl: Kochać się mądrze Twojstyl.pl: Psycholożka o współczuciu: "Dzięki empatii lepiej rozumiemy innych, ale dzięki współczuciu im pomagamy" Naturalnieozdrowiu.pl: Jak uważność i współczucie mogą wspierać relację? Rozmowa z psycholożką dr. Julią E. Wahl, autorką książki „Kochać (się) mądrze” Charaktery.eu: Wykształceni i dobrze zarabiający, ale w miłości błądzą jak dzieci we mgle Opsychologii.pl: "Autentyczna miłość jest aktem politycznym, a nie ckliwą walentynką" Vege.com.pl: Kochać (się) mądrze - fragment książki i konkurs! Vogue.pl (podcast Oriny Krajewskiej OSOBISTE ROZMOWY HOLISTYCZNE): Dlaczego uważność i współczucie są dzisiaj tak ważne? Mariuszchrapko.com (podcast): Współczuj! Przetrwają najbardziej życzliwi Medonet.pl (podcast RESET): Czym jest samowspółczucie i jak się go nauczyć? Polskieradio.pl: Miłość - jak uważność i współczucie mogą wspierać relację? Wysokowrażliwy Podcast: Przestrzeń na niedoskonałość Dlalejdis.pl: Recenzja

Kochać za bardzo

Renata Zielińska

Anoreksja określana jest mianem choroby duszy i ciała. "Kochać za bardzo" to właśnie opowieść o powolnym umieraniu z bólu i miłości. To historia o toksycznym związku wypływającym z braku poczucia własnej wartości, ucieczce w chorobę i powolnej walce z chęcią do samounicestwienia się i z doskonałoscią. Bohaterka traci wszystko oprócz nikłej iskry woli walki podsycanej desperackimi zabiegami rodziny. W końcu trafia do szpitala, ale jej przeszłość również tam ją dopada... Czy uda się wygrać z chorobą? Czy można tak po prostu przestać kochać? I co ważniejsze - dlaczego czasami przestaje się kochać siebie?

Kochaj albo jedź

Penny Reid

Emocje podczas czytania sięgają zenitu. Jest wspaniale. Są przystojni bracia bliźniacy z seksownymi zarostami, pikantne zbliżenia, gang motocyklistów i rozterki, które każdy z nas kiedyś przeżywał. A w tym wszystkim zwyczajna dziewczyna z sąsiedztwa Miłość przesłania cały świat, serce wali jak oszalałe, nie można skupić myśli. Tego nie da się opisać, ani już nigdy przeżyć nic podobnego. Naprawdę wspaniale się to czyta! Główna bohaterka staje przed wieloma dylematami. I to nie tylko takimi, jak SEKS czy POWŚCIĄGLIWOŚĆ MIŁOŚĆ czy PODRÓŻE. Jess od najmłodszych lat na zabój kochała się w Beau, rudobrodym przystojniaku. Gdy po latach wraca do rodzinnego miasteczka, na swoje nieszczęście przez pomyłkę wdaje się w romans z jego bratem bliźniakiem Duaneem. Beau jest ideałem towarzyski, radosny, otwarty i pomocny, natomiast opryskliwy, arogancki i zdystansowany Duane od zawsze działał Jess na nerwy i szczerze go nienawidziła. Skąd mogła wiedzieć, że Duane kochał ją od dawna, miłością najprawdziwszą, największą z możliwych, tą jedyną i na całe życie. Książka "Kochaj albo jedź" nie tylko mnie zachwyciła, ale też sprawiła, że z miejsca rzuciłam się na kolejne romanse w tej serii. Zadziwia mnie, jaką indywidualnością jest w nich każdy z bohaterów. Seria o braciach Winstonach znalazła się na półce z moimi ulubionymi książkami. Daję jej 5 na 5 gwiazdek. Samantha Young, autorka bestsellerów z listy "New York Timesa", "USA Today" oraz "Wall Street Journal" Pokochałam tę książkę! Penny Reid stworzyła bardzo malowniczy świat. Nie wiem, jak dam radę doczekać do następnego tomu! Heroes and Heartbreakers Penny Reid mieszka w Seattle w stanie Waszyngton z mężem, trójką dzieci i nadmierną ilością włóczki. Dawniej zajmowała się biomedycyną i jako pracownik naukowy po całych dnach pisała podania o federalne granty, ale teraz po prostu pisze książki. Do tej pory ukazało się ich kilkanaście, w tym bestsellerowa seria o seksownych brodaczach, czyli braciach Winstonach.

Kochaj albo rzuć

Andrzej Mularczyk

Kazimierz Pawlak i Władysław Kargul, wraz z wnuczką Anią, wyruszają do Stanów Zjednoczonych. Udają się na wizytę do Johna, brata Kazimierza, który przed laty zdecydował się na emigrację. Uciążliwa dla starszych mężczyzn podróż jest dopiero początkiem wydarzeń, trudnych wcześniej nawet do wyobrażenia. Ta zabawna, choć miejscami niepozbawiona tragizmu i goryczy historia, jest ostatnią częścią kultowej trylogii Sylwestra Chęcińskiego, która została uznana za ponadczasową w dziejach kinematografii polskiej.

Kochaj i jedz, Brazyliszku

Michalina Kłosińska-Moeda

Edyta pracuje jako kelnerka w Copacabanie jedynym barze znajdującym się w maleńkiej miejscowości, w której mieszka. Szara rzeczywistość nie przeszkadza dziewczynie w snuciu kolorowych marzeń o barwnej Brazylii, jej gorącym klimacie, atmosferze korowodów, tańcach i strojach z piór i cekinów. Marzy, że pewnego dnia spotka przystojnego Latynosa, który zabierze ją do nieśmiertelnego Rio de Janeiro. Nieoczekiwanie okazuje się, że sny Edyty  mogą się spełnić. Pewnej zimy miejscowość przeżywa prawdziwy najazd Brazylijczyków syn właściciela Copacabany bierze ślub z poznaną w Niemczech Brazylijką niemieckiego pochodzenia. Edyta poznaje nieziemsko przystojnego Césara i  tajemniczego Marka. Obaj mężczyźni są zainteresowani Edytą. A jakie szanse ma dawno odrzucony przez Edytę miejscowy chłopak z sąsiedztwa, Piotrek? Wymarzona lektura na urlop. Miła, niezobowiązująca, odprężająca. Magdalena Kijewska,  przeglad-czytelniczy.blogspot.com

Kochaj i pisz

Denise Hunter

Sadie Goodwin, kiepsko sprzedająca się pisarka, dostaje ostatnią szansę, by uratować karierę i kontrakt z wydawcą. W tym celu musi jednak zerwać z ulubionym gatunkiem i napisać romans. Aby znaleźć natchnienie, sama czyta powieści o miłości i przyjmuje zaproszenie od przyjaciółki do jej domku nad oceanem. Nowe miejsce obfituje w nowe znajomości i pogawędki o literaturze, jednak problemem pozostaje wiecznie niezadowolony sąsiad Sam Ford. Nie podoba mu się obecność Sadie, a jeszcze bardziej jej plenerowa biblioteczka zorganizowana dla plażowiczów przy ich domu. Kiedy jednak pisarka odkrywa w pozostawionej niedawno książce pierścionek, wydaje się, że Sam mógłby być pomocny w odnalezieniu właściciela i uratowaniu czyichś zaręczyn. A może nawet pasowałby na bohatera jej powieści...

Kochaj siebie, a nieważne, z kim się zwiążesz

Eva-Maria Zurhorst

Większość rozwodów jest zbyteczna twierdzi Eva-Maria Zurhorst, która dzięki doświadczeniom zdobytym podczas terapii wielu par doskonale rozumie frustracje i problemy, z jakimi borykają się związki. Stanowczo obala iluzję, w którą wierzy wielu ludzi nieszczęśliwych w swoich relacjach, że z nowym partnerem wszystko ułoży się znacznie lepiej. Według niej partnerstwo to wymagająca, ale opłacalna droga rozwoju dla dwojga ludzi. Głęboki związek i miłość są możliwe nawet tam, gdzie zgasł ostatni promyk nadziei. Przytaczając przykłady ze swojej praktyki, autorka wskazuje na przyczyny rozczarowania, złości i frustracji, które pojawiają się po pierwszych chwilach szczęścia. Małżeństwo zaczyna się dopiero wtedy twierdzi gdy partnerzy przestają być w siódmym niebie i stają w obliczu codziennych trudności oraz wyzwań, które wymagają od nich zachowania tolerancji i szacunku dla osoby, z którą dzielą życie.

Kochając ciebie

Karolina Zielińska

Wielki finał bestsellerowej trylogii W labiryncie doznań! Czy doktor Wysocki i Lena Piasecka odnajdą upragnione szczęście? Ona przestała wierzyć. On uważa wszystko za żart. Ona jest u kresu wytrzymałości. On zaczyna tęsknić. Relacja Henryka i Leny z góry skazana na niepowodzenie nabiera rozpędu. Obydwoje rozpoczynają trudną i męczącą walkę o to co w życiu liczy się najbardziej. Jak wiele są w stanie poświecić? Czy zadziorny doktor będzie miał w sobie dość sił, aby naprawić to co zostało zniszczone? Przesiąknięta intrygami, kłamstwami, bólem i miłością powieść o tym, że w życiu nic nie jest takie jakie nam się wydaje.

Kocham ciebie, mamo

Tadeusz Kubiak

Zbiór pięknych wierszy powstałych z myślą o naszych mamach. Wzruszające, liryczne, nastrojowe, na wiele okazji dzień matki, imieniny. .........................................................................................................................................................................................................................................................

kocham cię

Jarosław Mikołajewski

Nowy zbiór wierszy Jarosława Mikołajewskiego jednego z najważniejszych polskich poetów współczesnych. Tom kocham cię to wyjątkowo osobiste wyznanie osobnego człowieka i artysty w coraz bardziej skomplikowanej rzeczywistości. Poeta w charakterystycznym dla siebie tonie przeplata reportażowe refleksje nad światem tu i teraz z uniwersalnymi prawdami na temat ludzkiego losu. Melancholia, empatia, miłość i przyjaźń mieszają się z cierpieniem, tęsknotą, wstydem i stratą. Piękno staje naprzeciw brzydocie, a starość przegląda się w lustrze młodości. Jarosław Mikołajewski w kolejnym tomie poetyckim zrzuca na czytelników obezwładniający ładunek emocji. Z właściwą sobie czułością i przenikliwością pisze o tym, co bliskie każdemu z nas. Używając magicznej, a często dziś banalizowanej formuły kocham cię, rzuca wyzwanie współczesnemu człowiekowi. Prowokuje do debaty na temat wymiarów i znaczeń miłości: kiedyś, dziś, zawsze. Ta książka to także miłosne wyznanie do znajomych i nieznajomych, do czystego piękna i piękna kryjącego się w zwyczajności.

Kocham cię

Monika Sawicka

"Mama weszła do mieszkania, zamknęła drzwi. Wzięła mnie za ręce, jak kiedyś, gdy prowadziła mnie do przedszkola, a ja nie chciałam iść. Wtedy brała moje małe rączki w swoje dłonie, kucała przede mną i ciepłym, spokojnym głosem mówiła coś, co sprawiało, że jednak jej ufałam i szłam tam, gdzie chciała. Moja mama stała teraz przede mną i trzymała moje dorosłe dłonie w swoich, byłyśmy tego samego wzrostu. Patrzyła na mnie, a z jej oczu płynęły łzy. Przeczytała mój e-mail. Objęła mnie mocno, a ja płakałam jej w ramię. Ona płakała w moje. Chciałam coś powiedzieć, ale położyła mi palec na ustach. Najlepsza Mama świata powiedziała cicho, tuląc mnie mocno:  – Już dobrze dziecko moje, cii. Czasem najpiękniejsze słowa to łzy. Kocham cię, córeczko.   Dzisiaj miłość nie umrze. Jeszcze nie dzisiaj. Zmazujesz z twarzy grymas rozczarowania i bólu - istne Ukrzyżowanie Chrystusa i Piekło Dantego. Zmywasz te obrazy jednym ruchem ręki. Przecież wciąż kochasz…

Kocham cię, ale wybieram ciemność

Claire Vaye Watkins

Claire słyszała od rodziców, że pochodzi z solidnego rodu. Ze strony ojca bliskiego współpracownika Charlesa Masona szaleni bajarze, cwaniaczki i pijacy. Matka z kolei nauczyła córkę tworzyć biżuterię, robić zdjęcia i włamywać się do domów. Budować, wyłudzać, kraść i ściemniać. Gdy Claire mówiła matce, że chciałaby tylko, aby ich rodzina była normalna, słyszała: Kochanie, nie ma czegoś takiego. A jednak, przynajmniej na pozór, Claire się to udało. Wydała powieść i zgarnęła wszystkie nagrody dla żółtodziobów, zdobyła etat na uczelni, wzięła ślub z Theo (zmienimy mu imię, bo on jest niewinny) i urodziła dziecko. Odniosła sukces, więc skąd te napady niekontrolowanego smutku? Dlaczego zamiast spełnienia czuje tylko wściekłość i żal za utraconą wolnością? Claire próbuje ratować się ucieczką zostawia córkę pod opieką męża i wyjeżdża w rodzinne strony na pustynię w Nevadzie. Chce działać: porywczo, czasem nieodpowiedzialnie, nawet okrutnie. Odrzucając reguły społecznego awansu, stopniowo zatraca się w poszukiwaniu siebie. Kocham cię, ale wybieram ciemność to wciągająca opowieść o kobiecie na skraju i furii, która pcha nas do działania. Claire Watkins, odważnie czerpiąc z własnej biografii, kwestionuje tradycyjne spojrzenie na monogamię, macierzyństwo i stabilne życie, które powinny dawać szczęście, a okazują się rozczarowaniem. Namiętna, błyskotliwa i zadziorna. Wściekła i żywa. Wirtuozerski popis. The New York Times Book Review W tej zuchwałej i brawurowo inteligentnej książce Watkins rozrywa więzy, które ją krępują. Pełne żaru pisarstwo to portret życia pewnej kobiety w chwili, gdy staje ono w płomieniach. Kirkus Reviews Błyskotliwe połączenie autobiografii i fantazji. Watkins jest niepokorna, irytująca, rubaszna, przenikliwa i przezabawna. [] stworzyła pustynną opowieść o przejmującym bólu i chaotycznym poszukiwaniu uzdrowienia. W królestwie przyczep, sfałszowanych kości do gry, rozbitego szkła i gorących źródeł przywołuje mityczną kobiecą moc. Booklist W tej powieści kryje się jakaś genialna magia. To książka oryginalna, na zmianę zabawna i wstrząsająca, a ostatecznie transcendentna. Watkins pisze jak anioł zemsty. Podążanie za nią ekscytuje i przeraża. Jenny Offill Pisarstwo Watkins charakteryzuje się brutalnym pięknem i zmusza nas do konfrontacji ze sprawami, które zapewne wolimy ignorować, ale ponieważ jesteśmy ludźmi, nie potrafimy. Los Angeles Times Przenikliwa i zręczna analiza życia ludzi Zachodu. Jedną z mocnych stron Watkins jest nieunikanie prostego faktu, że miłość może być tragiczna, ponieważ wiąże osoby ułomne, często czułe, a jednak bezsilne. The Boston Globe Znaczna część literatury o macierzyństwie przepełniona jest swego rodzaju skrzywdzonym egoizmem, tak jakby największą krzywdą, jaką społeczeństwo może wyrządzić kobiecie, jest myślenie o niej źle. Watkins tymczasem ani się nie oburza, ani nie mizdrzy. Po prostu podąża za własnym światłem The New Yorker Bezapelacyjny triumf. Watkins pokazuje czytelnikom i być może udowadnia samej sobie że nie trzeba wybierać mniejszego zła. Kobieta może chcieć macierzyństwa i całej reszty życia. National Public Radio Kąśliwa eksploracja macierzyństwa (i własnej osobowości), przeplatana bogatą opowieścią biograficzną i osadzona w pustynnym skwarze rodzinnych miast autorki w Kalifornii i Nevadzie. Vanity Fair Pięknie skomponowana całość zawierająca wszystko, co Watkins robi najlepiej przenikliwą opowieść o rodzinnych apokalipsach, zaskakujące połączenie tego, co historyczne, niewyobrażalne i niemożliwe, czarujące, przerażające spotkania z amerykańskim Zachodem. Los Angeles Times Ta odważna, śmiało pomyślana i opowiedziana ze swadą ambitna powieść przypomina nam, że Watkins to jedna z najciekawszych współczesnych pisarek. Esquire Warto było czekać. Odważna i brawurowa powieść osadzona na spękanej ziemi amerykańskiego Zachodu to dzieło pisarki u szczytu formy, która zachowuje spokój, nawet gdy życie narratorki radośnie wymyka się spod kontroli. The Chicago Review of Books Surowa uczuciowość tej prozy przywodzi na myśl pisarstwo Denisa Johnsona, ale Watkins ma własny styl przenikliwej obserwacji. Harpers Bazaar

Kocham cię i cię widzę. Przewodnik po miłości

Lieven Migerode

Czy o miłości powiedziano już wszystko? Czy może istnieje jeszcze coś tajemniczego, co mielibyśmy nadzieję odkryć? A może czas porzucić oczekiwania i zawiłe koncepcje i dotrzeć do jej delikatnego sedna, jak się okazuje - będącego kierunkowskazem ku dobrej, życzliwej relacji? Na te pytania znajdziecie odpowiedź w książce Lievena Migerode: Kocham cię i cię widzę, przewodnik po miłości. W opowieści o dobrej miłości i udanej relacji, o jej różnych językach i odcieniach, o tym, co miłość podsyca i w jaki sposób należy ją pielęgnować, prowadzi nas autor, a my z lekkością i wzruszeniem dajemy porwać się jego przewodnictwu. Tak jak w podróży, dobry przewodnik zabiera nas w rejony, gdzie sami możemy poczuć się włączeni w historię i klimat danego miejsca. Miejsca miłości. Wyprawa, w jaką zaprasza nas Lieven Migerode, rozpoczyna się od objaśnienia, czym to uczucie jest. Jak bardzo jest złożone. Nie sposób go tak prosto zrozumieć, opisać i wyjaśnić. Ma wiele zróżnicowanych powierzchni, według porównania autora, jak brylant. A relacje można szlifować, podobnie jak kamień. I odnośnie do tego wskazówki odnajdujemy w książce. Autor, który od ponad trzydziestu lat pracuje z parami, dzieli się swoim doświadczeniem zawodowym i osobistym. Robi to w sposób, który pozbawiony jest fachowej terminologii, stroni od definicji, a nawet podkreśla, że ujmowanie miłości w wykresy, badania i naukowe teorie odbiera jej coś istotnego. Coś, co jest jej sednem: "Najważniejsze pytanie, jakie omawiam, brzmi: jak możemy wspierać miłość, podsycać ją i dbać o jej żywotność? Jeżeli nam się to uda, zbliżymy się do wymarzonego, długotrwałego związku romantycznego. A to oznacza między innymi, że dostrzegamy delikatność miłości". Ten przewodnik prowadzi nas po miłości. Poprzez złożoność emocji w miłości, przez różne języki miłości, zagrożenia dla jej żywotności, wreszcie dostrojenia się w miłości wobec osób trzecich, np. dzieci. "Jesteśmy wyposażeni do miłości. Miłość pozwala na życie, w którym nie musimy chować się za murami. Miłość nie znosi złożoności, pozwala nam istnieć w oczach drugiej osoby i nadaje sens naszemu istnieniu". Lieven Migerode zadaje jeszcze jedno ważne pytanie. Czy to, jak dbamy o nasze relacje, może się przekładać na uważność i troskę o świat, w którym żyjemy? ,,Czy miłość mogłaby stanowić drogę do środka między indywidualizmem a kolektywizmem? [...] być jednostką, a jednocześnie mieć więzi: być częścią związku, rodzin, grup, ludzi, świata. Aby wiedzieć, kim jesteśmy, zawsze potrzebujemy relacji, by się w niej odnaleźć". Zaproszenie to dotyczy zarówno ludzi, jak i innych istot. Dobra miłość może nie tylko uleczyć nasze związki. Autor ma nadzieję, że może ona leczyć i karmić świat.

Kocham Cię jak Irlandię

Andrzej Michorzewski

Unikalny zbiór 217 tekstów piosenek autorstwa Andrzeja Michorzewskiego – współzałożyciela i jednej z głównych postaci kultowego zespołu rockowego Kobranocka, który także zilustrował każdy swój utwór psychodeliczną, przejmującą grafiką. Jest także twórcą okładki. Autor o swoim dziele. Teksty piosenek układałem już w podstawówce. Jednak najważniejsza w moim pisaniu była oblana matura. Z języka polskiego. Stąd chyba tyle samo groteski w losie moich piosenek, ile w ich treści. Jak w każdej trosce doświadczonego psychiatry o dorzeczność myślenia wszystkich obywateli, odnajdziemy wiele niespełnionych marzeń. W nich nigdy nie chciałem być poetą. Jednak piosenki do moich słów z tego okresu śpiewali niektórzy pieśniarze legendarnej studenckiej grupy Toruń. Potem sam jako żak, nie bacząc na swoje ułomności wokalne występowałem jako piosenkarz na Festiwalu Piosenki Studenckiej Czarny Kot aż w Krakowie. Potem jako wokalista grupy „Prężenie firan i serwet” spełniałem się na Bazunie i Bakcynaliach. Treść tamtych piosenek, których publikacji dziś unikam, atmosfera koncertów, już wtedy sugerowały kierunek mojej drogi zawodowej. Pikantnego absurdu do własnej ówczesnej mitręgi artystycznej dodaje fakt, że doczekałem się medialnego debiutu akurat właśnie w stanie wojennym. Polegał on na emisji kilku piosenek z moimi tekstami. Jacek Kaczmarski zaprezentował je jako śpiewające Podziemniaki w Radio Wolna Europa. Zespołem tym cieszę się niezmiennie nadal jeszcze i ciągle do dziś, tyle że teraz nazywają się „Bez Idola”. Po założeniu Kobranocki kilka utworów do moich tekstów z czasów liceum zdobyło popularność w mediach. Zespół korzystający z moich słów do piosenek okazał się jednak niszową grupą muzyczną. Kilkadziesiąt moich godnych uwagi wyśpiewanych tekstów na tych płytach figuruje anonimowo, jakby też były przyśpiewkami stanu wojennego. Melodią końca czystego nonsensu. Monologiem z przymrużeniem drętwego oka, jak ta przedmowa. Na tym skończyłaby się historia, gdyby ktoś nie zaczął podszywać się pod autorstwo moich piosenek. Dlatego w 2015 roku wydałem samizdat zawierający dwieście moich tekstów. Miał to być równoważnik notarialnego zapisu. Brulion rozdawałem przyjaciołom. Mało kto z czytelników chciał uwierzyć, że większość wierszy pochodziła sprzed lat, bo teksty odczytywali jako pisane wczoraj. Wreszcie sam dostrzegłem, że są ciągle aktualne. Zdumiewało mnie to, dopóki przychylny mi krytyk nie stwierdził, że proroczo przewidziałem w piosence „Kocham Cię jak Irlandię” (a ty się temu nie dziwisz) sytuację z tym Dziwiszem i tamtym irlandzkim kościołem. Ale odkąd niektórzy pokrewni mej duszy twórcy zaczęli zwracać się do mnie per „Mistrzu”, poczułem obowiązek zastąpienia notarialnego samizdatu tomikiem swoich tekstów po poddaniu selekcji i dodaniu najlepszych kawałków pisanych dla Kobranocki. Tych zaśpiewanych i tych, które jakby celowo przeleżały w biurku. Postanowiłem też zadbać o siebie przez odpowiednią oprawę graficzną w ten sposób, aby była to książka autorska. Podwójnie niepodważalnie moja. Zawarte w ostatnich kartach książki wariacje na temat tekstów obcych autorów – mają być grupą kontrolną, punktem odniesienia i linijką. Przyłożeniem podziałki do bądź co bądź polskiego postpunkowego rock’n’roll’owego autora.