Ansible w praktyce. Automatyzacja konfiguracji i proste instalowanie systemów. Wydanie III

Bas Meijer, Lorin Hochstein, René Moser

Ansible służy do automatyzacji wdrożeń oprogramowania i zarządzania jego konfiguracjami. Inżynierowie cenią ten framework za minimalne rozmiary, brak konieczności instalowania czegokolwiek na serwerach i prostotę użytkowania. Oferuje on proste i bardzo przydatne funkcje przeznaczone do automatyzacji wielowarstwowych środowisk, przydaje się też do obsługi ciągłej integracji i ciągłego wdrażania oprogramowania (CI/CD) bez żadnego przestoju. Może służyć do różnych celów: przygotowania infrastruktury jako kodu, wdrożeń aplikacji czy automatyzacji codziennych, czasochłonnych zadań administracyjnych. Ta książka jest przeznaczona dla programistów i administratorów, którzy poszukują wydajnej metody zarządzania systemami. Pokazano w niej, w jaki sposób działa Ansible i jak należy przygotować go do pracy. Omówiono sposoby tworzenia scenariuszy (są to skrypty do zarządzania konfiguracją), zasady zarządzania zewnętrznymi serwerami, a także zaprezentowano najciekawsze funkcjonalności tego oprogramowania: wbudowane deklaratywne moduły . W tym wydaniu uwzględniono zmiany wynikające z dynamicznego rozwoju Ansible, dodano też kilka rozdziałów poświęconych kontenerom, platformie Molecule, kolekcjom Ansible, obrazom i infrastrukturze chmurowej. Wszystkie kody zostały zaktualizowane, a całość została wzbogacona o praktyczne wskazówki dotyczące dobrych praktyk programistycznych na platformach do weryfikowania kodu. W książce: zarządzanie konfiguracją i wdrożeniami systemów za pomocą Ansible dobre praktyki pracy z Ansible formaty kolekcji, moduły i wtyczki generowanie obrazów kontenerów i instancji chmurowych tworzenie infrastruktury chmurowej automatyzacja procesów CI/CD w środowisku programistycznym platforma Ansible Automation w metodyce DevOps Minimalne rozmiary, prostota i wyjątkowa skuteczność — poznaj Ansible!

Antek

Bolesław Prus

Głównym bohaterem utworu jest kilkunastoletni Antek. Razem z rodzicami i siostrą Rozalką mieszkają na wsi na terenie zaboru rosyjskiego. Sytuacja finansowa rodziny jest fatalna. Antek już jako pięciolatek musiał pracować i pomagać matce. Początkowo był świniopasem, jednak nie umiał skupić uwagi na pilnowaniu zwierząt. Chłopiec najbardziej lubi wykonywać zabawki z drewna i ma do tego wielki talent. To jednak nie podoba się matce chłopca. Pierwszym jego dziełem był wystrugany z drewna wiatrak, zapewne z powodu fascynacji chłopca wiatrakiem obserwowanym przez niego po drugiej stronie rzeki. Przez stałe zajmowanie się majsterkowaniem i struganiem często nie dopełniał swoich obowiązków. Dla matki jest oczywiste, że z takiego odmieńca wyrośnie tylko nic nie wart darmozjad i pośmiewisko. Nowela Prusa podejmuje tematykę trudnego życia na wsi w XIX wieku, a co za tym idzie niełatwego losu dzieci.

Antek

Bolesław Prus

Przez ten rok kołysał siostrę, a przez cały następny rozglądał się po świecie. Raz wpadł w rzekę, drugi raz dostał batem od przejezdnego furmana za to, że go o mało konie nie stratowały, a trzeci raz psy tak go pogryzły, że dwa tygodnie leżał na piecu. Doświadczył więc niemało. Za to w czwartym roku życia ojciec podarował mu swoją sukienną kamizelkę z mosiężnym guzikiem, a matka kazała mu siostrę nosić. (Fragment)

Antek

Bolesław Prus

Antek Antek urodził się we wsi nad Wisłą. Wieś leżała w niewielkiej dolinie. Od północy otaczały ją wzgórza spadziste, porosłe sosnowym lasem, a od południa wzgórza garbate, zasypane leszczyną, tarniną i głogiem. Tam najgłośniej śpiewały ptaki i najczęściej chodziły wiejskie dzieci rwać orzechy albo wybierać gniazda. Kiedyś stanął na środku wsi, zdawało ci się, że oba pasma gór biegną ku sobie, ażeby zetknąć się tam, gdzie z rana wstaje czerwone słońce. [...]Bolesław PrusUr. 20 sierpnia 1847 r. w Hrubieszowie Zm. 19 maja 1912 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Anielka (1880), Powracająca fala (1880), Katarynka (1881), Antek (1881), Kamizelka (1882), Placówka (1886), Lalka (1890), Emancypantki (1894), Faraon (1897), Dzieci (1909) Właśc. Aleksander Głowacki (pseudonim literacki pochodzi od nazwy rodowego herbu Prus); polski pisarz i publicysta, jeden z najwybitniejszych pisarzy okresu pozytywizmu, teoretyk i twórca podwalin realizmu w polskiej literaturze. Twórczość Prusa bywa zestawiana z dziełami Karola Dickensa i Antoniego Czechowa. Wcześnie stracił rodziców, wychowywali go krewni, przez pewien czas w Kielcach pozostawał m.in. pod opieką brata Leona, działacza ?czerwonych?. Zapewne pod jego wpływem przyłączył się do powstania styczniowego; ranny w głowę, trafił do więzienia w Lublinie. Zwolniony, ukończył gimnazjum w Lublinie i zdał na wydz. mat.-fiz. Szkoły Głównej, ale studiów nie skończył. Pracował jako korepetytor, a nawet robotnik w fabryce Lilpopa, nie rezygnując z samokształcenia (szczególnie interesowała go logika, ale ogłosił też np. artykuł o elektryczności). Publikowanie stałych felietonów w ?Niwie? i sławnych Kronik w ?Kurierze Warszawskim? zapewniło mu stabilizację materialną; w 1875 r. ożenił się ze swą kuzynką Oktawią Trembińską. Powieści stawiał za cel dokonywanie rodzaju analizy socjologicznej, wskazywanie istotnych procesów społ. poprzez badanie typów ludzkich ukształtowanych przez aktualne przemiany. Praca literacka miała opierać się na obserwacji, systematyzacji spostrzeżeń i wnioskowaniu. Prus brał aktywnie udział w wielu akcjach oświatowych i społecznych (np. w organizowaniu Kasy Przezorności i Opieki dla Literatów i Dziennikarzy, obywatelskiej pomocy dla robotników pozbawionych pracy po strajkach w 1905 r.). W testamencie ufundował stypendium dla zdolnych dzieci wiejskich - wypłacane do dziś. autor: Iga GawrońskaKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Antek

Bolesław Prus

  „Antek” to nowela autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. Utwór z roku 1880, podejmuje tematykę trudnego życia na wsi w XIX wieku, a co za tym idzie niełatwego losu dzieci. Jako główne problemy XIX-wiecznej wsi zostały ukazane zacofanie ludności, wykorzystywanie dzieci do ciężkich prac oraz brak możliwości kształcenia i rozwijania talentów przez dzieci i młodzież. Głównym bohaterem jest kilkunastoletni Antek. Razem z matką, siostrą Rozalką i bratem Wojtkiem mieszkają na wsi nad Wisłą na terenie zaboru rosyjskiego. Jego ojciec zginął w wypadku zostawiając żonę w fatalnej sytuacji finansowej. Antek już jako 5-letnie dziecko musiał pracować i pomagać matce.

Antek (1) - Antek i Krzykacz

Alberte Winding

Nawet gdy się trochę zaspało, nie trzeba się bardzo spieszyć. Tak w każdym razie uważa Antek. Jego tata ma odmienne zdanie na ten temat. Cały czas krzyczy: Pospiesz się!". Ale Antek ma wiele ciekawych pomysłów. Można przecież zbudować zamek z kołdry, albo schować skarb w misce z owsianką.

Antek (2) - Antek znajduje skarby

Claus Bigum, Alberte Winding

Po drodze do przedszkola Antek znajduje na ziemi wiele skarbów. Koniecznie musi włożyć je do swojego plecaka. Tata jest temu przeciwny. Uważa, że rzeczy znalezione przez Antka są brudne i do niczego się nie nadają.

Antek (3) - Antek się dąsa

Alberte Winding

Antek jest obrażony. Mama i tata urządzili wczoraj wieczorem imprezę i teraz nie mogą się podnieść z łóżka. A kiedy tata w końcu wstaje, z jego ust wydobywa się nieprzyjemny zapach. Dlatego Antek jest obrażony. Ale tylko do czasu, gdy tata robi naleśniki.