Branka

Andrzej Niemojewski

Bran­ka W ca­łej wio­sce dy­mią czu­by  A w karcz­mi­sku ćma na­ro­du!  Każ­dy pi­je jak z za­wo­du  I sma­lo­ne ple­cie du­by.  Rok po­cze­kasz, bra­cie, cza­sem,  Nim roz­ha­sasz się tak dzi­ko,  Nim się spo­tkasz z tym ha­ła­sem,  No i z ta­ką pi­ja­ty­ką.  Wieś okrut­nie się roz­żar­ła --    Je­zus, Ma­ria! jak­by so­lą  Bies za­sy­pał lu­dziom gar­ła...  Czło­wiek świat zna nie od wczo­ra,  Z nie­jed­ne­go dął gą­sio­ra,  Lecz ta­kie­go coś nie ba­czy --  Toż lu­dzi­ska dzi­siaj smo­lą  Jak na umór, jak z roz­pa­czy!  I to nie są ślub­ne go­dy,  Choć mu­zy­ka bez ustan­ka  Dud­ni głu­cho, i kto mło­dy  Hu­la, pi­je, dmie w za­wo­dy --  Ale to jest we wsi bran­ka! [...]Andrzej NiemojewskiUr. 24 stycznie 1864 w Rokitnicy pod Brodnicą Zm. 3 listopada 1921 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Majówka (1895), Polonia irredenta (1896), Listy człowieka szalonego (1889), Familia (1901), Ten, który jest... (1902), Ludzie rewolucji (1906), Boruch (1907) Poeta, prozaik, dramaturg, publicysta, tłumacz, religioznawca, społecznik. Używał pseudonimów literackich: Rokita, Lambro, A. Lubieniec. Pochodził z rodziny ziemiańskiej, ideowo zbliżony był do działającego w Galicji ruchu socjalistycznego (przyjaźnił się z Ignacym Daszyńskim i współpracował z czasopismem ?Ognisko?). Poetyckie początki literackie Niemojewskiego (Poezje, 1891; Poezje prozą, 1893; Poezje seria druga, 1893; Wybór poezji (1899) poświęcone były przeciwstawieniu się programowi pozytywistów, przy zachowaniu postulatu zaangażowania sztuki w życie społeczne (później też w opowiadaniu Prometeusz 1900). Wydana w 1889 r. powieść satyryczna o zacięciu publicystycznymListy człowieka szalonego zwalczała postawę dekadencką oraz hasło ?sztuka dla sztuki?, czyli filary nowego prądu artystycznego: Młodej Polski. Niemojewski szedł własną drogą. Żeby zarobić na swoje utrzymanie pracował jako urzędnik w przedsiębiorstwie górniczo-hutniczym w Sosnowcu w l. 1892-1897, co dało mu możliwość poznania z bliska warunków życia robotników i zaowocowało literackim obrazem tego środowiska (powieść Polonia irredenta powst. 1895-96, opowiadanie Listopad z 1896r. i in.). W swoim dorobku Niemojewski ma także ukazujący egzystencję rodziny chłopskiej dramat pod przewrotnym tytułem Familia (nawiązującym do znanego pod tą nazwą sojuszu możnowładczych rodów Czartoryskich i Lubomirskich). Z kolei powieść na motywach autobiograficznych Ten, który jest... (1902) przedstawia upokarzającą (gł. ze względów ekonomicznych) sytuację pisarza u schyłku XIX w. Proza Niemojewskiego łączy w sobie elementy realizmu, naturalizmu i symbolizmu. Wziął udział w rewolucji 1905 roku (literacki oddźwięk tego doświadczenia zawierają m.in. Ludzie rewolucji i opowiadanie Boruch). Jako tłumacz wsławił się przekładem Życia Jezusa Renana, którego recepcja przebiegała w atmosferze skandalu ze względu na ?świeckie?, naukowe podejście do tematu. Środowiskom klerykalnym naraził się Katechizmem wolnego myśliciela (1909) zawierającym krytykę wszelkiego dogmatyzmu; za tę publikację został skazany na rok więzienia; karę odbył w Cytadeli Warszawskiej. Ostatnie kilkanaście lat (od 1906 r. do śmierci) wypełniła mu praca publicystyczna: redagował tygodnik ?Myśl Niepodległa?, wypełniając niemal w całości kilkaset numerów pisma. Krytyczny, wręcz napastliwy wobec wszystkich, skonfliktował się ze wszystkimi środowiskami, również uprzednio zaprzyjaźnionymi; pod koniec życia zbliżył się do Stronnictwa Narodowego, jego teksty nabrały wyraźnego zabarwienia antysemickiego, a zainteresowania zwróciły się ku astrologii i kabalistyce.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Branka Cyganów

Ludwik Marian Kurnatowski

Historia rodzinnego dramatu. Upalne lato 1921 roku dało się we znaki wielu mieszkańcom Łodzi, którzy z ochotą wyjeżdżali na prowincję. Żona Sztenberga wraz z dziećmi wybrała się do tartaku rodziców w Sieradzu. Pewnego razu dziewięcioletnia córka Sztenbergów Estera przybiega do domu dziadków z informacją o zbliżającym się taborze cygańskim. Niedługo później dziewczynka znika bez śladu. Jej poszukiwania przecinają nieoczekiwane zwroty akcji, a finał może okazać się wielkim zaskoczeniem. Opowiadanie kryminalne oparte na faktach. Wieloletni nadkomisarz Policji Śledczej Ludwik Kurnatowski dzieli się z czytelnikami wspomnieniami z pracy. Zdradza, jakimi prawami rządził się ówczesny świat kryminalny i kim byli jego przedstawiciele Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.

Branki w jasyrze

Deotyma

Ludmiła, panna ze szlacheckiego dworu, po śmierci rodziców trafia pod opiekę stryjostwa, które niezwłocznie chce wydać ją za mąż. Dziewczyna ucieka do klasztoru, który zostaje brutalnie zaatakowany przez Tatarów. Ludmiła zostaje branką w Jesyrze, lecz wojsko krakowskie wojewody wyzwala ją z niewoli. Rusza więc do swojej przyjaciółki Elżbiety, aby ostrzec ją przed nadchodzącym niebezpieczeństwem, ale jest już za późno. Rozpoczyna się walka o życie przyjaciółki, w której Ludmiła nie cofnie się przed niczym.

Branki w jasyrze

Deotyma

Deotyma Branki w jasyrze ISBN 978-83-288-5309-6 Prolog Jesień 1240 roku była prześliczna, prawdziwie, jak to mówią, polska jesień. Już zbliżał się święty Michał, a drzewa jeszcze nie żółkły ani nie czerwieniały. Spostrzeżenie to uczynił pielgrzym, idący z wolna brzegiem rzeki Iłżanki. Jak okiem sięgnąć, obie strony wody szumiały ostro pachnącym, nieprzejrzanym borem. Nie była to jednak puszcza w najdzikszym znaczeniu tego słowa; pod samowładnymi rządami przyrody m... Deotyma Ur. 1 sierpnia 1834 w Warszawie Zm. 23 września 1908 Najważniejsze dzieła: Panienka z okienka, Branki w jasyrze, Sobieski pod Wiedniem: Śpiewy, Lech, Wanda Właśc. Jadwiga Łuszczewska. Polska poetka i powieściopisarka epoki romantyzmu. Pochodziła z rodziny szlacheckiej, kultywującej tradycje patriotyczne. Jej ojciec był wysokim urzędnikiem Królestwa Polskiego, ekonomistą, a matka - pisarką. Prowadzili w Warszawie salon artystyczno-literacki, w którym bywali m.in. Teofil Lenartowicz i Cyprian Kamil Norwid. Jadwiga i jej siostra otrzymały staranne wykształcenie, uczyły się polskiej historii i literatury, w licznych podróżach poznawały Polskę i Europę. Pseudonim artystyczny "Deotyma" nawiązuje do postaci wieszczki Diotymy z Mantinei, na której poglądy powołuje się Sokrates w Uczcie Platona. Kiedy Jadwiga jako nastolatka zaczęła przejawiać talent do improwizacji poetyckich, taki pseudonim zaproponowała jej matka, także pisarka. Młoda Deotyma postanowiła nie wychodzić za mąż, ale poświęcić się twórczości. Poezja Deotymy jest nasycona wątkami narodowymi, autorka angażowała się też osobiście w działalność niepodległościową, brała udział w manifestacjach. W późniejszych latach popierała umiarkowane stronnictwo Aleksandra Wielopolskiego. W 1863 r. Wacław Łuszczewski, wówczas szambelan carski, podał się do dymisji w związku z wybuchem powstania styczniowego, za co został skazany na zesłanie. Córka towarzyszyła mu na Syberii. Do Warszawy powrócili oboje po dwóch latach. Ojciec poetki umarł w 1867, a matka w 1869 r. Po powrocie z zesłania Jadwiga Łuszczewska prowadziła salon, gdzie co czwartek (nawiązanie do obiadów czwartkowych u króla Stanisława Augusta Poniatowskiego) spotykały się warszawskie elity, czytano fragmenty utworów poetyckich i rozpraw naukowych. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Branki w jasyrze

Deotyma

Ludmiła pochodzi z zamożnego rodu. Po śmierci rodziców, opiekę nad nią sprawują stryjowie, którzy niezwłocznie chcą ją wydać za mąż. Dziewczyna chroni się przed niechcianym małżeństwem w klasztorze, który szturmem zajmują Tatarzy. Ludmiła zostaje branką w jasyrze, lecz wraz z innymi jeńcami zostaje odbita przez wojska wojewody krakowskiego. Natychmiast rusza do posiadłości swojej przyjaciółki Elżbiety, by ostrzec ją przed nadciągającym niebezpieczeństwem. Niestety kobieta trafia do tatarskiej niewoli, a Ludmiła za wszelką cenę stara się ją odbić. W walce o dobro przyjaciółki nie cofa się przed niczym, a jej emocjonujące przygody niespodziewanie przyniosą uczucie ponad podziałami.

Branki w jasyrze

Deotyma

Opisana historia zaczyna się około 1240 roku gdy na tronie Polski zasiada Bolesław Wstydliwy, jego żoną jest święta Kinga. Ludmiła jest bogatą dziedziczką. Odkąd została sierotą, o jej losie decydują stryjowie, którzy za wszelką cenę chcą ją wyswatać. Aby uciec od nie chcianego związku, dziewczyna chroni się w murach witowskiego klasztoru, który wkrótce zdobywają Tatarzy. Zostaje wzięta w jasyr, a następnie wraz z innymi jeńcami odbita przez wojska wojewody krakowskiego. W obliczu zagrażającego niebezpieczeństwa postanawia jechać do posiadłości swej przyjaciółki Elżbiety, by ją ostrzec. Niestety, los jest dla kobiet okrutny. Tatarzy napadają także na zamek w Żegańcu. Aby ratować przyjaciółkę z tatarskiej niewoli, Ludmiła wyrusza w niemal samobójczą misję, której tłem stają się najważniejsze wydarzenia polityczne w barwnej, multikulturowej Mongolii wnuków Czyngis-chana. Obcina sobie warkocze, by udawać genueńskiego pachołka, a potem sama rozporządza swoją ręką — rozkochany tatarski rycerz godzi się nawet na chrześcijański ślub. Deotyma wykazuje się — zapewne dzięki dwuletniemu zesłaniu w głąb Rosji, na którym towarzyszyła ojcu po powstaniu styczniowym — rozległą wiedzę o historycznej cywilizacji Mongołów. Na tej podstawie buduje fabułę o wielkim rozmachu geograficznym.

Bransoleta z granatów

Aleksander Kuprin

Historia sekretnej miłości prostego urzędnika Zheitkowa do Very Nikołajewnej, żony bardzo bogatego człowieka. Po latach adorowania ukochanej w listach, Zheitkow decyduje się wysłać jej kosztowny prezent - bransoletkę z granatów. Odpowiedzią na jego szczodry gest są odwiedziny męża i brata Very jego domu. Niespodziewani goście zakazują mu dalszych kontaktów z ukochaną, co prowadzi do tragedii.

Bransoletka

Cyprian Kamil Norwid

“Bransoletka” to utwór Cypriana Kamila Norwida, polskiego poety, prozaika i dramatopisarza. Często jest on uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych.   „Bransoletka” to nowela Cypriana Kamila Norwida nosząca podtytuł: „Legenda dziewiętnastego wieku”. Jest to krytyka na współczesne Norwidowi społeczeństwo. Za bohaterów swojej noweli obiera on elity Florencji.