Nie chodź ciemną doliną

Iwona Menzel

W jakim momencie Agnieszka przypieczętowała swój los? Czy była to chwila, w której w piwiarni pani Baumkotter zapytała Hagena: Vous etes Francais, monsieur? A może odrzucając awanse Gigiego Amareno, wielkiego artysty i genialnego kucharza? Wcześniej? Wsiadając do volkswagena Gerarda? Porzucając dla niego Artura - spiskowca? Jeszcze wcześniej? W dniu pierwszej lekcji francuskiego u madame Grinicz? Los dawał jej szansę. Za każdym razem mogła powiedzieć "nie" i nie byłaby tak rozpaczliwie nieszczęśliwa. Nie powiedziała. Jest to historia o wielkich namiętnościach, samotności i szaleństwie. Historia, w której wciąż jeszcze obecne są upiory narodowosocjalistycznej przeszłości i powracają echem wydarzenia sprzed ćwierćwiecza, które zmieniły porządek świata.

Nie chodź po lesie nocą

Danka Braun

Rodzina Orłowskich spędza urlop w leśnym domku pod Olkuszem. Podczas festynu w Żuradzie zostaje zabity Jacek Wąsowski - zamożny biznesmen, a zarazem mąż kuzynki Renaty Orłowskiej. Podczas śledztwa, które prowadzą Mark Biegler i komisarz Bieda, wychodzą na jaw rodzinne tajemnice skrzętnie skrywane przez Wąsowskich. Kto chciał śmierci Wąsowskiego? Czy prawdę mówi popularna maksyma, że prawdziwa miłość nie zagląda do metryki? A może jednak powinna zaglądać?

Nie czas na miłość

Agnieszka Walczak-Chojecka

Czasem miłość uderza nas w najmniej sprzyjających okolicznościach. Doskonale wiedzą o tym Jasmina i Dragan. Uczucie połączyło ich w trakcie wojny na Bałkanach. Ona Chorwatka, on Serb to nie miało prawa się zdarzyć! Na przeszkodzie staje polityka i rodziny po dwóch stronach barykady. Zakochani nie tracą jednak wiary w szczęśliwe zakończenie. Na duchu podnosi ich pasja do kultury i teatru. Czy to wystarczy, by przetrwać? Nie czas na miłość" to nie tylko historia trudnej miłości. To także opowieść o tym, jak bałkańska rzeczywistość lat 90. diametralnie różniła się od tej, którą przeżywaliśmy w Polsce.

Nie czas na pożegnanie

Agnieszka Walczak-Chojecka

Jasmina i Dragan wreszcie otrzymują szansę na wspólne życie. Wydawałoby się, że już nic nie stanie na drodze do ich szczęścia. Jednak piętno wojny odciska się na każdym, kto jej doświadcza. Pamięć dramatycznych wydarzeń nie znika jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Co prawda zakochani znajdują się w bezpiecznym miejscu, z dala od zbrojnego konfliktu i zwaśnionych rodzin. Tym razem muszą się zmierzyć z własnymi emocjami i pamięcią. Tylko wspólne przepracowanie traum może uratować ich związek. A to wymaga odwagi. Czy po wszystkim, co przeszli stać ich jeszcze na nią? A może lepszym wyjściem będzie życie w pojedynkę? Nie czas na pożegnanie" to ostatni tom sagi bałkańskiej, która na tle wojny opowiada historię niezwykłej miłości Jasminy i Dragana.

Nie czas na zapomnienie

Agnieszka Walczak-Chojecka

Sarajewo wciąż pogrążone jest w chaosie bałkańskiej wojny. Jasminie udaje się z niego wydostać, jednak to dopiero początek drogi do szczęścia. Przed dziewczyną wiele wyzwań i trudności. Zanim trafi do Polski, odwiedzi Mostar, Dubrownik i Hvar. W każdym z tych miejsc zmierzy się z wieloma dramatycznymi historiami i własnymi emocjami. Jasmina mocno wierzy w cel swojej wyprawy, który rozświetla jej drogę. Tym światłem jest wiara w odnalezienie Dragana. Miłości, którą odebrała jej wojenna zawierucha. Nie czas na zapomnienie" to drugi tom sagi bałkańskiej, w której śledzimy losy Jasminy i Dragana. To przykład miłości, która pokonuje wszystkie przeszkody, jakie los stawia na jej drodze.

(Nie) czekając na cud świąteczny romans erotyczny

Annah Viki M.

"Uwierzyła w szczerość jego błękitnych oczu. A przecież byli na Helu, powinna raczej spodziewać się diabła. Miał go za skórą." Anna długo czekała na miłość. Podczas wakacji nad morzem poznaje kogoś, kto rozbudza jej uczucia, jednak po wyjeździe mężczyzna z niewiadomych powodów przestaje się odzywać. Anna przez kolejne miesiące nie może o nim zapomnieć. Nadchodzi Boże Narodzenie. Samotne święta pogłębiają poczucie pustki. Jeden impuls sprawia, że kobieta postanawia odszukać przystojnego blondyna, z którym spędziła upojne lato. Czy jej się to uda? Czy wydarzy się świąteczny cud?

Nie daj sobie spieprzyć życia. Sposoby na toksycznych ludzi

Jarosław Gibas

Z dala od toksycznych ludzi. Jak rozpoznać pierwsze symptomy niezdrowej relacji? >> PRZECZYTAJ Nie daj się zainfekować! Polecamy wysłuchanie najnowszego wywiadu z Jarosławem Gibasem, w cyklu Anny Maruszeczko "Wojowniczki & Wojownicy" Czy zdarza Ci się w towarzystwie jakiejś osoby czuć się źle? Doświadczać przy niej dyskomfortu, skrępowania, emocjonalnego wyczerpania i myśleć wyłącznie o tym, by się jak najszybciej ulotnić? To nie przypadek ani wyjątek od reguły, to po prostu toksyczność. Toksyczni ludzie są wśród nas, a my niestety nie zawsze możemy uniknąć ich towarzystwa. Czasem musimy się z nimi spotykać, pracować, a nawet - o zgrozo! - przychodzi nam z nimi żyć. Na szczęście nie jesteś bezradny. Trzymasz w ręku podręcznik antytoksycznej samoobrony. Dzięki niemu zdobędziesz wiedzę o tym, czym są toksyczne zachowania, jak je rozpoznać oraz jak się przed nimi bronić i zabezpieczyć. Dowiesz się, jak postępować i na co zwracać uwagę w kontakcie z osobą, której zachowanie odbierasz jako toksyczne, jak również wówczas, kiedy - już po takiej interakcji - chcesz się pozbyć negatywnej energii. Książka ma nie tylko wyposażać w wiedzę i umiejętności rozpoznawania oraz radzenia sobie w toksycznych interakcjach. Chciałbym, by stała się również powodem do refleksji: czy czasem i my sami w stosunku do innych (świadomie lub nie) zachowujemy się toksycznie? Jeśli zaś taka refleksja po lekturze się pojawi, to świetna wiadomość! Bo to przecież znakomita okazja, by dokonać na tym polu zmiany! Przeczytaj wywiad z Autorem na Wirtualnej Polsce

Nie daj sobie wejść na głowę. Jak pozostać sobą w kulturze zapier**lu

Jarosław Gibas

Ile razy zdarzyło Ci się słyszeć magiczną formułę "musisz się zmienić"? Sto razy, dwieście? A może - bądźmy w końcu do bólu szczerzy - wiele tysięcy razy? To najczęściej wypowiadana mantra. Trafia do naszych uszu z tak wielu stron, że pewnie łatwiej byłoby znaleźć osoby, które nigdy tak do nas nie powiedziały. Bo przecież "potrzeba zmiany" jest jak karabin, wymierzony w nas przez całe życie. A co ma być celem tej zmiany? Dopasowanie się do powszechnie obowiązującej narracji, której fundamentem jest zjawisko określane już dzisiaj oficjalnie kulturą zapierdolu. Mamy wierzyć, że wartość leży w wysiłku włożonym w pracę, a nie w jej efektach. W to, że niezależnie od okoliczności powinniśmy być zawsze pogodni, uśmiechnięci, pełni pozytywnych myśli i oczywiście hiperaktywni. W to, że przez całe życie trzeba gonić szczęście, które odnajdziemy w posiadaniu kolejnych przedmiotów czy pokonywaniu szczebli społecznego lub zawodowego awansu, a także powstrzymywaniu za pieniądze naturalnego procesu starzenia się. W to, że jedyną wartością jest wyjątkowość, którą musimy udowadniać, starając się bardziej od innych - w przeciwnym razie stajemy się przeciętni, co w kulturze zapierdolu jest gorsze od niewybaczalnego grzechu. Jest rozczarowaniem. Jeśli w to uwierzymy, nasze życie prędzej czy później stanie się puste, a wszelkie poszukiwania jego sensu będziemy próbowali zastąpić pseudomedytacją spod znaku "wyobraź sobie, że nie masz problemów". Problem w tym, że dopiero po jakimś czasie się zorientujemy, jak wielka to ściema. Najlepszym wyjściem jest wybór mniejszego zła: jak najszybciej zdać sobie sprawę z tej ściemy - i się jej nie poddawać. To lepsze niż obudzić się któregoś dnia z ręką w nocniku.