Winnetou. Winnetou: tom II (#2)

Karol May

Kontynuacja przygód prosto z Dzikiego Zachodu. Podczas jednej z wypraw Old Shatterhand traci wszystkie pieniądze, co zmusza go do wyjazdu do Nowego Jorku. Poznaje tam nowego kompana, legendarnego trapera, z którym rozpoczyna współpracę jako detektyw. Przypadek jednak sprawia, że ponownie spotka na swojej drodze starego przyjaciela...

Winnetou. Winnetou: tom III (#3)

Karol May

Ostatnia część trylogii przygód młodego Indinina i jego przyjaciela, Old Shatterhanda. "Blada Twarz" (bo taki przydomek otrzymał Shatterhand) wraz z Samem Hawerfieldem wyrusza na poszukiwania okrutnego przestępcy. Ich śladem podąża także Winnetou, ale cel jego podróży jest zupełnie inny... Winnetou i jego starego przyjaciela czeka jeszcze jedna przygoda, której się nie spodziewali.

Winni. Holokaust i fałszowanie historii

Dariusz Walusiak

Dariusz Walusiak,  historyk, pisarz, reżyser, scenarzysta i dziennikarz zaangażowany w odkrywanie prawdy z przeszłości w pełnej pasji analizie  przyczyn i faktów jednej z największych zbrodni w historii ludzkości - zagłady i prześladowania Żydów w XX wieku. W swojej książce obala mity, które narosły wokół Holokaustu i wskazuje prawdziwych winnych. Celnie rozprawia się z ignoranctwem i coraz powszechniej powtarzanym kłamstwem o współwinie Polaków. Książkę cechuje rzetelność faktograficzna, spójne logiczne wnioskowanie oraz rzeczowe wskazanie stereotypów, które dziś funkcjonują na świecie, zakłamują rzeczywistość a także odbierają Polakom właściwe miejsce w historii, czy wręcz należną godność ofiar i bohaterów.

Winny miłości

Cornell Woolrich

Bernice była tajemnicza, elegancka i bardzo zmysłowa: nosiła pończochy tak cienkie, ,,że stapiały się z prześwitującą różową skórą". Wade zobaczył ją po raz pierwszy w tłumie na nowojorskiej ulicy i od razu się zakochał. On nie czuł się w obowiązku opowiadać jej o swym nieudanym małżeństwie z Maxine, ona zaś unikała rozmów o podejrzanych przyjaciołach, zakodowanych rozmowach telefonicznych. Czy miłość tych dwojga oparta na klapsach i kłótniach przetrwa w metropolii, która najbardziej moralnych obywateli zmieniała w cynicznych morderców? ,,Winny miłości" to powieść Woolricha z 1932 roku, uważana za jego pierwsze dzieło w stylu noir fiction, gdzie autodestrukcyjni bohaterowie są uwikłani w toksyczne związki i gotowi zabić pod wpływem jednego impulsu. Powieść przypadnie do gustu szczególnie fanom kryminałów z mistrzowskim suspensem i miłośnikom filmów w reżyserii Alfreda Hitchcocka.

Wino gałganiarza

Charles Baudelaire

Wino gałganiarza Często w wieczór, przy błysku, co miga czerwono,  Gdy wiatr dmie i potrząsa latarnią oszkloną,  Gdzieś na przedmieściu starym, w ulic sieci krętej,  Kędy kipią ludzkości burzliwe fermenty,  Zobaczysz gałganiarza. — Idzie zadumany  Jak poeta, łbem trzęsie, zawadza o ściany,  Lekceważy policję niby swe poddane,  I w wielkie plany serce wylewa wezbrane.  Składa przysięgi, wzniosłe dyktuje ustawy,  Podłych w proch strąca, ofiar podtrzymuje sprawy,  I pod niebem zwieszonym jak baldachim jasny,  Upaja się wielkością cnoty swojej własnej. [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wino i haszysz. Sztuczne raje

Charles Baudelaire

Ujrzysz w tym obrazie, w tym poemacie, wędrowca ponurego i samotnego, unoszonego przez ruchomą falę tłumów – zwracającego jednak serce i myśl ku dalekiej Elektrze, która niegdyś ocierała jego czoło zlane potem i zwilżała jego spieczone gorączką wargi. Zrozumiesz tedy wdzięczność nowego Oresta, nad koszmarami, nad którym nieraz czuwałaś – od którego odpędzałaś dłonią lekką i macierzyńską sny potworne. Prezentujemy tu dzieło poświęcone haszyszowi, z którego czytelnik może posiąść bardzo wiele niezwykle interesujących informacji. A oto fragment: „Wyciąg tłusty haszyszu, tak jak go przyrządzają Arabowie, jest otrzymywany za pomocą gotowania wierzchołków świeżo ściętej rośliny w maśle z odrobiną wody... W tej formie używają go w postaci niewielkich gałek wagi od dwóch do czterech gramów, lecz z powodu przykrego zapachu, który wzmaga się z czasem, Arabowie podają tłusty wyciąg w formie konfitury”.

Wino i woda

Ignacy Krasicki

Ignacy Krasicki Bajki i przypowieści Wino i woda Przymawiało jednego czasu wino wodzie: Ja panom, a ty chłopom jesteś ku wygodzie. Nie piłoby cię państwo rzecze woda skromnie Gdyby nie chłop dał na cię, co chodzi pić do mnie. ----- Ta lektura, podobnie jak tysiące innych... Ignacy Krasicki Ur. 3 lutego 1735 r. w Dubiecku (Sanockie) Zm. 14 marca 1801 r. w Berlinie Najważniejsze dzieła: Myszeida (1775), Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776), Monachomachia (1778), Pan Podstoli (1778 i 1784), Bajki i przypowieści (1779), Satyry (1779 i 1782), Antymonachomachia (1779), Wojna chocimska (1780) Wybitny polski poeta, prozaik, komediopisarz i publicysta. Kasztelanic chełmski, hrabia, przeznaczony do stanu duchownego ze względu na trudną sytuację materialną rodziny. Od 1766 r. biskup warmiński. Blisko współpracował z królem Stanisławem Augustem w dziele kulturalnego ożywienia kraju. Tworzył w duchu oświecenia (m.in. napisał w latach 1781-83 dwutomową encyklopedię Zbiór potrzebniejszych wiadomości, był twórcą pierwszego pol. czasopisma, (Monitor), ale jego Hymn do miłości ojczyzny (1774) oraz przekład Pieśni Osjana odegrały znaczącą rolę w kształtowaniu polskiego romantyzmu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wino kobiety i śpiew w pałacach arabskich

Kass George

To nowe spojrzenie na klasyczną literaturę arabsko-muzułmańską w naszej literaturze orientalistycznej. W pewnym stopniu stanowi powrót do dawnych opowieści o haremowych tajemnicach orientalnych dworów, ale opiera się nie na niezweryfikowanych opowieściach europejskich podróżników, lecz na oryginalnych średniowiecznych arabskich źródłach historycznych i literackich. Poznajemy tajemnice alkowy, miłość i zdradę, chwile szczęścia i tragedii miłosnych. Wszystko to okraszone jest wspaniałą poezją, która towarzyszy Arabom we wszystkich chwilach ich życia. To Orient jakże odmienny od tego, który znamy z ekranów telewizorów. Autor, arabista i pisarz, umiejętnie wprowadza nas w ten tajemniczy świat w sposób barwny i ciekawy, nie sprzeniewierzając się przy tym filologicznej i kulturoznawczej metodzie naukowej. Prof. dr hab. Marek M. Dziekan