Wizyta kapitana Stormfielda w niebie

Mark Twain

„Wizyta kapitana Stormfielda w niebie” to opowiadanieamerykańskiego pisarza Marka Twaina, którego William Faulkner nazwał "ojcem amerykańskiej literatury". Znany jest przede wszystkim jako autor „Przygód Tomka Sawyera”.  „Wizyta kapitana Stormfielda w niebie” opowiada ciekawą i nietypową historię kapitana Stormfielda. Gdy tytułowy bohater przemierza Niebo, dowiaduje się, że znany na całej Ziemi obraz aniołów jest tylko iluzją stworzoną na korzyść ludzi. Okazuje się, że w Niebie wszyscy mieszkańcy wybierają swój wiek, w którym byli najszczęśliwsi, oraz że rodziny nie zawsze są razem z powodu decyzji podjętych przez tych, którzy zmarli jako pierwsi. Stormfield dowiaduje się, że królowie nie są królami w niebie, a zakazy różnią się od tych obowiązujących na Ziemi.

Wizyta Pana Doktora

Lech Tkaczyk

E-book – "Wizyta Pana Doktora". Seria - bajki dla dzieci - Edukacja - Poznajemy... Zawody Któż z nas – dorosłych – nie boi się wizyty u lekarza? Toteż trudno się dziwić naszym pociechom, że podczas wizyty w gabinecie lekarskim wykrzywiają usta w przysłowiową podkówkę. Podobnie, a może jeszcze poważniej, jest wtedy, gdy Pan Doktor osobiście składa nam wizytę w domu. A przecież wizyta u lekarza, badania lekarskie, czy zażywanie leków nie jest takie groźne. Ba! Jest konieczne. Bo na każdym etapie życia trzeba dbać o zdrowie. Bajeczka, którą macie przed sobą została napisana z myślą o naszych kochanych maluchach. Autor, Lech Tkaczyk, zgodnie ze sprawdzoną zasadą „nauka poprzez zabawę”, w nowatorski i ciekawy sposób, poprzez opisanie wizyty Pana Doktora Dróżki, zapoznaje dzieci z zawodem LEKARZA. Książka ukazuje się w niezwykle poczytnej i cenionej serii książeczek „Poznajemy zawody”. Warto dodać, że bajeczka jest pięknie ilustrowana, co z pewnością spodoba się Twojemu młodemu odkrywcy.

Wizyta u mordercy

Jacek Joachim

Na malowniczej, nieco staroświeckiej stacyjce w miasteczku Różopol wysiada Jacek Joachim – historyk z wykształcenia i milicjant z zawodu. Wkrótce Jacek dociera do miejscowego hotelu „Pod Krzywą Wieżą”, ale zanim tam dotrze, zdąży się dowiedzieć, że zgarbiony mężczyzna, którego widział na stacji, to miejscowy adwokat, pan Berger, a dwie kobiety czule się z nim witające to pani Bergerowa i jej siostra, zaś znudzona dziewczyna to Irena Bergerówna, studentka medycyny, spędzająca wakacje u rodziców. Hotel „Pod Krzywą Wieżą” wyglądał lepiej, niż typowy prowincjonalny hotel. Na piętro wiodły szerokie schody z czerwonym chodnikiem, przy drzwiach siedział młody chłopak w czymś w rodzaju liberii. W recepcji starannie ubrany mężczyzna pisał coś w grubej księdze. Tego samego dnia Jacek trafia na kolację do hotelowej restauracji, gdzie właśnie odbywa się dansing. Jak się okaże, połowa obecnych tam przedstawicieli małomiasteczkowej elity wie już o przybyciu nowego nauczyciela historii. Kogo tu nie ma? Są państwo Bergerowie ze swym gościem i córką, niejaki pan Klęgorek – inspektor służby zdrowia, doktor Zwoliński – dyrektor szpitala i znakomity chirurg w jednej osobie, młody weterynarz pan Chrapkowski, aptekarz pan Ropuszyński z małżonką, gość z Wrocławia – lekarz, pan Ziemniewicz, piękna i młoda lekarka Joanna Wyrko, która ma też talenty wokalne, no i jeszcze parę osób. W trakcie zabawy dochodzi do tragedii – nagle pada strzał. Ofiarą okazuje się znany nam już hotelowy pikolak. Następnego dnia zamordowany zostaje wspomniany już doktor Ziemniewicz. Tak się składa, że komendantem powiatowym MO w Różopolu jest uniwersytecki kolega Jacka Joachima, Stefan. Dzięki temu Jacek ma dostęp do wielu informacji. Wkrótce okaże się, jaki był prawdziwy cel jego przybycia do Różopola. Na razie jednak nasz bohater odgrywa rolę nowego nauczyciela miejscowego liceum, podrywa też doktor Joannę oraz Irenę Bergerównę. W miasteczku oczywiście roi się od plotek – jak to na prowincji, gdzie wszyscy się znają. [Ewa Helleńska „Wizyta u mordercy czyli uroki życia na prowincji”, Klub MOrd] Jacek Joachim, bohater książek Joachima (Kubikowskiego), to taki pierwowzór porucznika Borewicza. Wygadany, wykształcony, bezczelny, przystojny, mający powodzenie u kobiet (co książka, to inny podbój – oprócz stałej Hanki). A przy tym diabelnie skuteczny i rozwiązujący trudne zagadki. [Ewelinka, lubimyczytac.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane korekcie. Projekt okładki: Justyna Niedzińska.

Wizytówka Google. Kompletny poradnik, jak utworzyć, skonfigurować i wypozycjonować lokalizację Google Moja Firma

Seweryn Pietrucha

"Wizytówka Google pojawia się, gdy użytkownicy szukają Twojej i podobnych firm w wyszukiwarce lub Mapach Google" z poradnika Google Stworzenie wizytówki Google dla biznesu jest darmowe i dzięki temu dostępne dla każdego. Warto poświęcić czas na to, by dobrze zaprezentować swoją firmę w wyszukiwarce i w Mapach Google. Z mobilnej aplikacji Map bowiem korzystają na co dzień miliony użytkowników w Polsce i na świecie, poszukujących firm, usług i towarów w pobliżu. To Mapy, a dlaczego wyszukiwarka? Ponieważ większość potencjalnych klientów nie zna na pamięć adresu strony WWW przedsiębiorstwa, wpisuje jego nazwę w okienko wyszukiwarki. W odpowiedzi, po lewej stronie wyników wyszukiwania, Google pokazuje link do firmowej witryny. Po prawej - wizytówkę. Od jej jakości oraz kompleksowości zawartych w niej informacji osoba rozważająca zakupy czy podjęcie współpracy może uzależnić decyzję: skorzystać albo nie z oferty konkretnej firmy. Jeśli zastosujesz się do rad, które znajdziesz w tej książce, sprawisz, że potencjalni zainteresowani będą podejmować pozytywne decyzje - i wybierać stronę Twojej firmy. Zdobędziesz także nowych klientów bez inwestowania dodatkowych pieniędzy w reklamę oraz odpowiednią reputację online, którą docenią zarówno użytkownicy internetu, jak i algorytmy Google. Jeżeli stworzysz wizytówkę zgodnie ze wskazówkami autora, unikniesz typowych błędów. Uzupełnisz i skonfigurujesz ją do poziomu 100 procent. Dowiesz się też, jak aktywnie ją prowadzić i skutecznie pozycjonować. Ominiesz pułapki, które czyhają w panelu Moja Firma na osoby dokonujące w nim zmiany danych. Otrzymasz gotowe instrukcje, dzięki którym wyróżnisz się spośród innych przedsiębiorstw i spółek w Mapach Google.  

Wkraczanie w życie Wspomnienia i refleksje. Część II: 1945 - 1957

Wspomnienia obejmujące okres od 15-ego do 27-ego roku życia autora, przeżyty w Warszawie, w Polsce Ludowej, w latach 1945 – 1957. Czytelnik prowadzony jest przez kolejne etapy drogi życiowej młodego człowieka jak szkoła, studia, wojsko, przygoda, praca; są to jednocześnie główne części książki. Chociaż jest to układ chronologiczny sama relacja nie ma charakteru życiorysu. Składa się ona z osobnych niezależnych „opowiadań - obrazków”, które mogą być czytane wyrywkowo i w dowolnej kolejności. Ujęty w książce okres życia autora przypada na pierwsze dwanaście lat istnienie Polski Ludowej. Jest to ciekawy i dramatyczny okres najnowszej historii Polski, wiodący od zakończenia wojny i odzyskania niepodległości do kulminacji stalinowskiego systemu terroru. Autor pokazuje rzeczywistość polską tamtych lat, widzianą oczyma przeciętnego, szarego młodego człowieka, idącego przez szkołę, studia i pierwsze lata pracy. Dzieli się z czytelnikiem swoimi obserwacjami i refleksjami. Młodość to również poszukiwanie przygody. Czytelnik między innymi ma okazję żeglować razem z autorem z Warszawy w górę Wisły do Kazimierza, odkrywać Tatry, płetwonurkować, a także zdobywać syfon i odkrywać nowe rejony jaskini Miętusiej, w Tatrach. Czytelnicy z pokolenia autora znajdą w książce odbicie własnych doświadczeń i przeżyć, czytelnicy młodsi będą mogli zapoznać się z Polską pierwszych lat powojennych i z życiem młodzieży w ówczesnych warunkach, które choć skromne i trudne, pozwalały, na przekór wszystkiemu, przezywać młodość. Jerzy Bulik Jerzy Edmund Bulik urodził się w małej podwarszawskiej miejscowości – w Pustelniku (obecnie jest to część miasteczka Marki), w roku 1930. Tam przeżył dzieciństwo i pierwsze lata wojny, po czym do roku 1980 mieszkał kształcił się i pracował w Warszawie. Z zawodu elektronik (studia i doktorat na Politechnice Warszawskiej), pracownik naukowy jednego z instytutów naukowych, nie ograniczał swojej aktywności życiowej do spraw zawodowych. Był współzałożycielem Warszawskiego Klubu Płetwonurków i uczestnikiem nurkowych wypraw odkrywczych do grot tatrzańskich. Przejechał pociągiem z Polski do Wietnamu, gdzie przebywał niespełna rok, jako członek polskiej wyprawy geofizycznej, a następnie wrócił do kraju statkiem. Odbył wiele rejsów żeglarskich do krajów bałtyckich, skandynawskich i zachodniej Europy. Wiele razy przeżeglował Mazury. Zwiedził samochodem wiele krajów europejskich. Spędził jeden rok w Anglii na stażu naukowym, jako stypendysta ONZ. W latach 1980-1985 przebywał w Afryce, w Nigerii, gdzie wykładał na jednym z uniwersytetów i zwiedził pobliskie rejony czarnego lądu. Od 1985 mieszka w Kanadzie, gdzie pracuje, jako nauczyciel akademicki i zajmuje się działalnością społeczną i publicystyką w środowisku polonijnym.

Wkur*ione kobiety w leju po Polsce

Maja Staśko

Maryjka z obrazka zawieszonego nad łóżkiem jest rozczarowana dziewczyną, która uprawia seks; koniecznie chce ją powstrzymać. Matka tłumaczy córce, że musi być uprzejma, bez względu na okoliczności. Tatusiowie pragną, by ich dziewczynki pozostały niepokalane. Wujowie tłumaczą bratanicom, że są za grube, komentują dekolty. Może powinnaś pokazać trochę ciałka, doradzają koledzy. Mężowie również mają swoje oczekiwania. Mówią żonom, by nie przesadzały, to tylko małe dziecko, którym trzeba się zająć. Z alimenciarzami z kolei nie ma kontaktu. Lekarze niespecjalnie interesują się pacjentkami, może trochę poboleć, mówią, po co robić aferę. Należy uważnie słuchać, nie można być hałaśliwą zołzą, domagać się równych zarobków. Nie wolno mówić o gwałcie, ani popierać prawa do aborcji. Nie można żądać opieki w szpitalu, przypominać o zdrowiu kobiet. Wypowiadać słowa tampon. Społeczeństwo nie chce o TAKICH rzeczach rozmawiać. Obrońcy status quo chętnie za to ustąpią miejsce siedzące w autobusie albo przepuszczą w drzwiach. I będą na to nalegać, jakby to była najważniejsza sprawa na świecie. Jakby ratowali kolejną bezwolną osóbkę. Ale mamy dla was wiadomość. Wkur*ione kobiety w leju po Polsce i tak w końcu powiedzą, co o tym wszystkim myślą.

Władca cieni

Javier Cercas

To powieść, o której Javier Cercas myślał od kiedy został pisarzem. A może już dużo wcześniej "Władca cieni" opowada o poszukiwaniach niemal anonimowego chłopca, który walczył za niesłuszną sprawę i zginął po niewłaściwej stronie barykady. Nazywał się Manuel Mena i w 1936 roku, gdy wybuchła hiszpańska wojna domowa, zaciągnął się do armii generała Franco. Dwa lata później zginął walcząc w bitwie nad Ebro i na dekady stał się oficjalnym bohaterem swojej rodziny. Był stryjecznym dziadkiem Javiera Cercasa, który zawsze unikał zagłębiania się w jego historię, do momentu, w którym poczuł, że jest mu to przeznaczone. Owocem jego rodzinnego i literackiego śledztwa jest wciągająca powieść, wartka, pełna emocji i humoru, która zawiera najważniejsze motywy całej twórczości Cercasa: żywą, wielowymiarową i nieuchwytną naturę bohaterstwa, upór w walce o przetrwanie i ciężar rozliczeń z trudną przeszłością. "Władca cieni" trwa w zawieszeniu pomiędzy historią osobistą i powszechną, zgiełkiem bitew a antywojenną opowieścią i otwiera nowy rozdział w rozliczeniu z dziedzictwem hiszpańskiej wojny domowej.

Władca Czarnego zamku

Arthur Conan Doyle

“Władca Czarnego zamku” to opowiadanie Arthura Conana Doyle’a, znanego na całym świecie jako twórca serii powieści i opowiadań o Sherlocku Holmesie.   “Gdy stosowanie gwałtu za gwałt nie dawało żadnego rezultatu, pułkownik uciekł się do złota. Oznajmiono wszystkim okolicznym włościanom, że ten, kto wskaże przestępcę, otrzyma pięćset franków nagrody. Ale na ogłoszenie to nie wpłynęła odpowiedź. Trzeba było podnieść nagrodę do wysokości ośmiuset franków, chłopi jednak i tym razem byli głusi. W tym czasie tajemniczy wróg zamordował kaprala, więc pułkownik znowu podwyższył nagrodę do tysiąca franków. Nareszcie za tę kwotę udało mu się podkupić duszę pewnego wyrobnika z fermy, nazwiskiem François Rejan, w którym chciwość przemogła nienawiść do niemców.”   Fragment.