A jednak ja nie wątpię - bo się pora zbliża

Juliusz Słowacki

A jednak ja nie wątpię — bo się pora zbliża... A jednak ja nie wątpię — bo się pora zbliża,  Że się to wielkie światło na niebie zapali,  I Polski Ty, o Boże, nie odepniesz z krzyża,  Aż będziesz wiedział, że się jako trup nie zwali.    Dzięki Ci więc, o Boże — że już byłeś blisko,  A jeszcześ Twojej złotej nie odsłonił twarzy,  Aleś nas, syny Twoje, dał na pośmiewisko,  Byśmy rośli jak kłosy pod deszczem potwarzy. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

A jednak przeżyłem Losy pilota Dywizjonu 305 Stefana Zygnerskiego

Krystyna Kenig

Jest to opisana żywym językiem barwna historia życia Stefana Zygnerskiego − pilota 305. Dywizjonu Bombowego „Ziemi Wielkopolskiej” im. Marszałka Józefa Piłsudskiego – pododdziału myśliwsko-bombowego  Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii w latach II wojny światowej. W opisach walk i życiowych doświadczeń odznaczonego trzykrotnie Krzyżem Walecznych pilota ujawnia się droga polskich pilotów walczących o Anglię oraz ich późniejsze losy. Autorka książki, którą łączą z bohaterem więzy rodzinne, korzystała z różnych źródeł historycznych, w tym listów i wspomnień rodzinnych, by przybliżyć postać dzielnego, polskiego żołnierza, który przeżył wojnę zadając z powietrza liczne straty wrogowi, a zginął w Nepalu w 1962 r., w katastrofie lotniczej, jako pasażer samolotu.

A jeszcze wczoraj było jutro

Arkadiusz Borowik

Kiedy nie masz nic do stracenia Andrzej Stroba to pięćdziesięciolatek, lubiany nauczyciel, kochający mąż i ojciec. Gdy dowiaduje się, że zostało mu najwyżej kilka miesięcy życia, postanawia się rozliczyć: z samym sobą i z ludźmi wokół siebie. Rachunek zysków i strat, dobrych i złych decyzji doprowadza go do zaskakujących wniosków, a te z kolei skłaniają do działań, o które wcześniej nawet by się nie podejrzewał. A jeszcze wczoraj było jutro to opowieść o człowieku, który stojąc w obliczu nieuchronnego, zadaje sobie pytanie o wartość swojego życia. Sytuacje trudne przenikają się z momentami lekkimi, a humor przeplata się ze wzruszeniem.

A jeśli ciernie

Virginia C. Andrews

Żeby chronić dzieci, Cathy i Chris ukrywają wstrząsającą, mroczną prawdę. Ktoś jednak zna ich sekret. I nie przestaje ich obserwować. Cathy, w dzieciństwie więziona na strychu przez okrutną matkę i babkę, dziś razem z Christopherem tworzy ciepły, kochający dom dla swoich dzieci: przystojnego i utalentowanego Joryego, obdarzonego bujną wyobraźnią Barta i uroczej adoptowanej córeczki. Wszystko się zmienia, gdy do domu obok wprowadza się starsza kobieta w towarzystwie ekscentrycznego lokaja. Bart zaczyna ją odwiedzać, a ona rozpieszcza go słodyczami i nalega, by nazywał ją babcią. Z każdą wizytą chłopiec coraz bardziej się zmienia, aż w końcu Cathy i Chris uświadamiają sobie, że koszmary z przeszłości wróciły. Czy stracą to, co dla nich najdroższe? Siła książek V.C. Andrews polega na połączeniu przedziwnych wątków z napięciem emocjonalnym bohaterów uwięzionych w pułapce. "The Times" "A jeśli ciernie" to trzecia - po "Kwiatach na poddaszu" i "Płatkach na wierze" - księga sagi rodziny Dollangangerów, najsłynniejszej serii w dorobku amerykańskiej pisarki Virginii C. Andrews. Jej książki, tworzące prawie dwadzieścia bestsellerowych serii, sprzedały się dotąd na całym świecie w ponad 100 milionach egzemplarzy. W przygotowaniu są kolejne części sagi: "Kto wiatr sieje" i "Ogród cieni".

A jeśli jesteśmy złoczyńcami

M.I. Rio

Utrzymana w klimacie Dark Academia opowieść o miłości, przyjaźni, zbrodni i obsesji. Powieść, która opętała Tik Toka. Elitarny college artystyczny, kolebka spektakularnych talentów i nieposkromionych ambicji. Siedmioro studentów aktorstwa, połączonych silną więzią przyjaźni, odgrywa w życiu podobne role jak na scenie: bohatera, złoczyńcy, tyrana, kusicielki, pierwszej naiwnej, statysty. Jednak z upływem czasu rywalizacja staje się bezwzględna, a uczucia zabójcze. Gdy sztuka zaczyna niebezpiecznie ocierać się o życie, jeden z aktorów ginie. Pozostali mają przed sobą największe wyzwanie w swojej aktorskiej karierze: przekonać policję i siebie nawzajem, że są niewinni. Dziesięć lat później: Oliver Marks wychodzi z więzienia. Odsiedział wyrok za morderstwo, które popełnił lub nie. W ostatni dzień odwiedza go człowiek, za sprawą którego trafił za kratki. Detektyw Colborne odchodzi na emeryturę, lecz wcześniej chce się dowiedzieć, co tak naprawdę wydarzyło się w Dellecher Classical Conservatory. Podobnie jak Tajemna historia Donny Tart, debiut M.L. Rio jest wielowarstwową, elektryzującą historią o miłości, przyjaźni i obsesji. Mistrzowsko zaplanowana, przepięknie napisana, porwie cię i nie puści aż do końca. Cynthia DAprix Sweeney, autorka bestselleru New York Timesa Gniazdo Wciągająca, fascynująca, nieszablonowa opowieść o przyjaźni, rywalizacji i prawdzie. Mystery Scene Ta historia dowodzi, że aktorzy są mistrzami manipulacji. Z jednej strony to sztuka godna podziwu, ale z drugiej... nigdy nie wiesz, jaką maskę w danej chwili noszą i do czego zapragną ją wykorzystać. Marcin Okoniewski, @okon_w_sieci M.L. Rio w niezwykły sposób tka historię złotą nicią Szekspirowskich dramatów przeplataną krwistymi ściegami zbrodni. W powieści pasję i obsesję oddziela niezwykle cienka granica, przez co bohaterowie, jak i czytelnicy, muszą zadać sobie pytanie: czy to scenariusz genialnego przedstawienia, które wymknęło się spod kontroli, czy skrzętnie zaplanowana zbrodnia? Marta Gajewska i Anna Bartłomiejczyk, @bestselerki To jedna z tych historii, którą wspominam z ogromną nostalgią, bo przeżycie jej po raz pierwszy już nigdy nie będzie mi dane. Urzekająco zatrważająca i pełna pasji opowieść, która oplata swojego czytelnika tak, by ostatecznie pozbawić go tchu. Florian Rychlik, @pewneserce To książka, jakiej jeszcze nie czytaliście. Zachwyci Was nie tylko swoim niepowtarzalnym klimatem, ale także hipnotyzującą fabułą i doskonale wykreowanymi bohaterami. Piękna i wciągająca, ale i brutalna, a przede wszystkim skłaniająca do refleksji. Paulina Kukuła, @very.little.book.nerd Ta książka kusi. Ta książka wabi. M.L. Rio stworzyła powieść w estetyce dark academia, przepełnioną duchem Szekspirowskich dramatów, która całkowicie Cię pochłonie. Natalia Angier, @natka_bookish_life

A jeśli nie trzeba się uczyć

Tadeusz Sławek

Seria: Nowa Edukacja (1), ISSN 2720-1112   To esej kulturowy o podróży, jaką jest kształcenie (się) i o tym, jak bardzo o tym zapomnieliśmy.   Ta erudycyjna, meandryczna opowieść o kształceniu (się) będącym od-uczaniem (się), choćby nawyku szkolenia zarówno czyichś, jak i własnych przeświadczeń o świecie, powierza ów proces losowi i indywidualnej ciekawości poznawczej, pielęgnuje afirmację lektury i wielorakich relacji z życiem, skłania do twórczych zwątpień i ćwiczenia się w niezawisłości wobec rządów instytucji. Tadeusz Sławek pisze przy tym tak, że nienarzucająca się maestria jego stylu myślenia, nicująca fałszywy konstrukt mistrza, by odzyskać ideę mistrzostwa, staje się również polem od-uczania się siebie samego.   dr hab. Anita Jarzyna, prof. UŁ

A jeśli spróbujemy?

Megan Maxwell

A jeśli spróbujemy Megan Maxwell Szalona powieść o zranionej kobiecie, która zostaje swingerką Nazywam się Verónica Jiménez, mam trzydzieści osiem lat i jestem niezależną, ciężko pracującą, i, według tych, którzy mnie znają, dość upartą i kontrolującą kobietą. OK, przyznaję jestem. Ale czy ktoś jest idealny? Kiedyś wierzyłam w istnienie księżniczek i książąt, do czasu, gdy mój książę nie zamienił się w ropuchę. Wtedy przestałam wierzyć w romantyzm. Więc ku przerażeniu otoczenia wyznaczyłam sobie trzy zasady, by cieszyć się seksem bez zobowiązań. Pierwsza: nigdy nie podrywać żonatych mężczyzn. Nigdy nie robię nic, czego nie chciałabym, żeby mi zrobiono. Druga: praca i zabawa nigdy nie mogą iść w parze. Przenigdy! I trzecia, ale nie mniej ważna: zawsze z mężczyznami poniżej trzydziestki. Dlaczego? Bo wiem, że robią to z tego samego powodu co ja dla zabawy. Mogę zapewnić, że jak dotąd te zasady zawsze się sprawdzały. Jednak podczas jednej z moich podróży służbowych poznałam Naima Acostę, faceta po czterdziestce, pewnego siebie, atrakcyjnego, seksownego i niezwykle romantycznego, który doprowadza mnie do szaleństwa. Już sam jego widok sprawia, że moje serce przyspiesza. Gdy słyszę jego głos, zalawa mnie fala gorąca. Na samą myśl o nim czuję, jak słonie dudnią w moim żołądku. Wiem, że jesteśmy bardzo różni, ale przeciwieństwa się przyciągają, a my ciągle się zderzamy, próbujemy i... No cóż, lepiej się zamknę, dam Ci czytać, a jak skończysz, to powiesz mi, czy Ty byś spróbowała...

A kiedy będziesz

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

A kiedy będziesz... A kiedy będziesz moją żoną,  niechaj ci oczy jasno płoną  i patrzą w pustkę, tam, daleko,  gdzie się czcze dymy z ziemi rodzą  i jak upiory gdzieś się wleką  i jak umarli w nią odchodzą.    A kiedy będziesz moją żoną,  słuchaj, jak pustka w ciszy dzwoni,  jak echa pogrobowych dzwonów  w bezdeni nieba kędyś toną,  i jak sekundę każdą goni  szmer łez żałoby i szmer skonów. [...]Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu Zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Na Skalnym Podhalu (1910), Legenda Tatr (1912); wiersze: Eviva l'arte; Hymn do Nirwany; Koniec wieku XIX; Prometeusz; Lubię, kiedy kobieta; Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej; Pieśń o Jaśku zbójniku; List Hanusi. Poeta, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu (Młodej Polski); spośród jego obfitej twórczości poetyckiej najistotniejsze dla historii literatury pozostają wiersze z drugiej (1894), trzeciej (1898) i czwartej (1900) serii Poezji, oddające ducha dziewiętnastowiecznego dekadentyzmu, pesymizmu egzystencjalnego, a także fascynacji myślą Schopenhauera i Nietzschego oraz mitologią i filozofią indyjską, które właściwe było pokoleniu Tetmajera, szczególnie młodopolskiej bohemie. Tetmajer zasłynął ponadto jako autor śmiałych erotyków, a także piewca górskiej przyrody Tatr i popularyzator folkloru podhalańskiego; pisał również dramaty (Zawisza Czarny, Rewolucja, Judasz), nowele i powieści (Ksiądz Piotr; Na Skalnym Podhalu; Legenda Tatr; Z wielkiego domu; Panna Mery). Był przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera, stanowił prototyp postaci Poety z Wesela Wyspiańskiego. Jego ojciec, Adolf Tetmajer, brał udział w powstaniu listopadowym i styczniowym; matka, Julia Grabowska, należała do tzw. koła entuzjastek, literatek skupionych wokół Narcyzy Żmichowskiej. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1884-1886) zaprzyjaźnił się z Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem i Ferdynandem Hoesickiem. Zajmował się twórczością poetycką i pracą dziennikarską w "Kurierze Polskim" (współredaktor 1989--93), "Tygodniku Ilustrowanym", "Kurierze Warszawskim" i krakowskim "Czasie". Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza Adama Krasińskiego (wnuka Zygmunta, zajmującego się wydawaniem spuścizny autora Nie-Boskiej komedii) i w tej roli przebywał w Heidelbergu (1895). W czasie I wojny światowej był związany z legionami Piłsudskiego (redagował pismo "Praca Narodowa"); po wojnie wdał się w spór polsko-czechosłowacki o linię graniczną w Tatrach, był organizatorem Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala oraz prezesem Komitetu Obrony Kresów Południowych. W 1921 został prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Drugą połowę życia poety naznaczyła choroba. Powikłania wywołane kiłą doprowadziły najpierw do zaburzeń psychicznych (które ujawniły się już podczas obchodów 25-lecia jego twórczości w 1912 r.), a w późniejszym czasie do utraty wzroku. Pod koniec życia Tetmajer egzystował dzięki ofiarności społecznej, umożliwiono mu mieszkanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd został eksmitowany w styczniu 1940 r. przez okupacyjne władze niemieckie. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus z powodu nowotworu przysadki mózgowej oraz niewydolności krążenia. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych w Zakopanem; na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.