Wyspa tajemnicza. L\'Île mystérieuse. The Mysterious Island

Jules Verne

Jules Verne: Wyspa tajemnicza. LÎle mystérieuse. The Mysterious Island. Edycja trójjęzyczna polska, francuska i angielska. Książka opowiada o czasach wojny secesyjnej w Ameryce przedstawia kilkuletni pobyt grupki uciekinierów na małej, niezamieszkanej wyspie, nazwanej później przez rozbitków imieniem Abrahama Lincolna, w pobliżu drugiej małej i niezamieszkanej wysepki Tabor na Pacyfiku. W skład grupy wchodzą: inżynier Cyrus Smith, dziennikarz Gedeon Spilett, marynarz Bonawentura Pencroff, chłopiec Harbert Brown oraz służący Nab (Nabuchodonozor), a także pies Top. Znaczną część powieści zajmuje opis wykorzystania przez rozbitków swojej wiedzy dla odtworzenia technologii w warunkach wyspy. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Tajemnicza_wyspa) L'Île mystérieuse raconte l'histoire de cinq personnages : l'ingénieur Cyrus Smith, son domestique Nab, le journaliste Gédéon Spilett, le marin Bonadventure Pencroff et l'adolescent Harbert. Pour échapper au sige de Richmond o ils sont retenus prisonniers par les Sudistes pendant la guerre de Sécession, ils décident de fuir l'aide d'un ballon. Pris dans un ouragan, ils échouent sur une île déserte qu'ils baptiseront l'île Lincoln. Aprs avoir mené une exploration de l'île, ils s'y installent en colons et commencent la civiliser. Une présence semble veiller sur eux et les aider dans toutes les circonstance difficiles, voire tragiques. (https://fr.wikipedia.org/wiki/L'Île_mystérieuse) The book tells the adventures of five Americans on an uncharted island in the South Pacific. The story begins in the American Civil War, during the siege of Richmond, Virginia, the capital of the Confederate States of America. As famine and death ravage the city, five northern prisoners of war decide to escape by the unusual means of hijacking a balloon. The escapees are Cyrus Smith, a railroad engineer in the Union army (named Cyrus Harding in some English translations); his black manservant Neb (short for Nebuchadnezzar), a former slave who had been freed by Smith; the sailor Bonadventure Pencroff (who is addressed only by his surname, but his ""Christian name"", Bonadventure, is given to their boat; in other translations, he is also known as Pencroft); his protégé Harbert Brown (called Herbert in some translations), a young boy whom Pencroff raises as his own after the death of his father (Pencroff's former captain); and the journalist Gedéon Spilett (Gideon Spilett in English versions). The company is completed by Cyrus' dog ""Top"".(https://en.wikipedia.org/wiki/The_Mysterious_Island)

Wyspa Tegmarka

Mirosław Piotr Jabłoński

Rodzina jako źródło cierpień... i niespodzianek! Patrick Littlehead od najmłodszych lat lubi się uczyć, kończy studia z zakresu fizyki i uzyskuje prestiżowe stypendium. Dla jego rodziny oznacza to życiową porażkę. Stary Littlehead wyczekiwał potomka w postaci postawnego mężczyzny, który przejmie po nim gospodarstwo na amerykańskiej prowincji. Zwłaszcza, że jego pierworodny syn, który został kosmonautą, zaginął w dalekich przestworzach. Pewnego dnia Patrick odnajduje w swoim pokoju tajemniczy obiekt. Wszystko wskazuje na to, że jego zaginiony brat próbuje nawiązać z nim kontakt. Doskonała propozycja dla fanów rodzimego science fiction, np. książek Dariusza Domagalskiego czy Marcina Ciszewskiego.

Wyspa trzech ojczyzn. Reportaż z podzielonego Cypru

Thomas Orchowski

Kawa na Cyprze ma fundamentalne znaczenie, ale jeszcze ważniejsze jest to, jak się ją określa. Cypryjską pije zwolennik jedności Cypru, grecką zwolennik enosis, turecką zaś zamówi rzecznik zbliżenia z Ankarą. I tak jak rodzaje kawy, tak ojczyzny na Cyprze są trzy. Thomas Orchowski opowiada o tej małej wyspie we wschodniej części Morza Śródziemnego z perspektywy, o której turyści zachwycający się lazurem wody nie mają zwykle pojęcia. To Cypr od wieków walczący z kolejnymi okupantami, naznaczony traumą konfliktów wewnętrznych i ścierających się nacjonalizmów. Cypr, z którego nie wyjeżdża się z urzekającymi fotografiami wybrzeża, ale z pamięcią o zbrodniach z Asii, Tochni, Alody, Maraty i Sandalaris, za które nikogo nie ukarano. Wyspa trzech ojczyzn to reporterska relacja z podzielonego Cypru. Thomas Orchowski wyjaśnia nam jego skomplikowaną historię, podążając śladem osobistych historii mieszkańców od roku 1955 aż po czasy współczesne, które wciąż nie przynoszą rozwiązania i szans na zakończenie konfliktu.

Wyspa wariatów

H. G. Wells

Arnold Blettsworthy to młody mężczyzna, który rozkręcił dobrze prosperujący biznes i zaczyna myśleć o ustatkowaniu się w życiu osobistym. Nic z tego! Po tym, jak zostaje zdradzony przez swojego wspólnika i kobietę, jego stan psychiczny mocno się pogarsza i lekarz radzi mu wyjechać w podróż, by odpocząć. Bohater wsiada na pokład parowca Złoty Lew", by dotrzeć do Rio de Janeiro. Niestety u wybrzeży Brazylii na pokładzie dochodzi do buntu i wszystko wskazuje na to, że Blettsworthy pójdzie na dno wraz ze statkiem. Z tarapatów ratuje go plemię kanibali, którzy zabierają mężczyznę na swoją wyspę. Powieść jest przykładem XX-wiecznej robinsonady, zadowoli miłośników twórczości Daniela Defoe.

Wyspa węży

Jim Poker

Jim Poker to jeden z pseudonimów literackich Juliana Mieczysława Ginsberta (18921948), używany obok Inż. J.G. i Kpt. Nemo. Ginsbert był polskim inżynierem mechanikiem, porucznikiem Wojska Polskiego i komandorem porucznik Marynarki Wojennej. Brał udział w obu wojnach światowych. Pracował jako dziennikarz, pisarz, publicysta oraz reżyser w dziedzinie marynistyki. Pisał powieści przygodowe, podróżnicze i marynistyczne. Stworzył typ powieści historyczno-awanturniczej, zrodzony z bogatej fantazji autora podpartej gruntowną wiedzą techniczną i wojskową.

Wyspa zombie

ystein Stene

Od żywych liczniejsi staną się zmarli Thriller, który skrywa mroczną tajemnicę. Labofnia. Wyspa ukryta przed resztą świata gdzieś pośrodku Atlantyku. Nie figuruje na żadnej mapie, nie istnieje w żadnych wspomnieniach. Służby wywiadowcze Ameryki i Europy robią wszystko, by nikt nie dowiedział się o tym miejscu. Mieszkańcy Labofni odznaczają się niecodziennymi cechami. Ich ciała znacznie różnią się od ciał ludzi: niższą temperaturą, słabszym pulsem, zesztywnieniem, spowolnioną przemianą materii, brakiem oddechu Pewnego dnia na wyspę trafia rozbitek Johannes van der Linden. Nie jest do końca pewien, skąd wyruszył i dokąd trafił. Otrzymuje schronienie i zostaje otoczony opieką. Labofnia staje się jednocześnie jego przekleństwem i wybawieniem. Musi dostosować się do nowych zasad i struktur dziwnej wspólnoty. Wkrótce przekona się, że nad światem nieumarłych ktoś lub coś sprawuje bezwzględną kontrolę.

Wyspiański. Mitologia nowoczesnego artysty

Magdalena Popiel

Ta książka powstała z głębokiego przekonania, że warto przywrócić Wyspiańskiego nam samym. Wiek XX zaczął się dla nas wtedy, gdy w Krakowie ruszył pierwszy elektryczny tramwaj i gdy publiczność zgromadzona w Teatrze Miejskim usłyszała po raz pierwszy pytanie "Co tam panie w polityce?". Zarysowana tu mitologia artysty wiele zawdzięcza korespondencji Wyspiańskiego, szczególnie listom z podróży artystycznej po Europie w latach 1890-1894. Doświadczenie jakie wówczas zdobył stało się fundamentem całej późniejszej twórczości autora Wyzwolenia. Wyłania się z tych listów portret artysty zmagającego się ze swoim czasem w historii i miejscem na mapie Europy. To obraz buntu jednostki głęboko zakorzenionej w wieku XIX i równocześnie gwałtownie pożądającej zmian, jakie niesie wiek XX. Europejska sztuka wczesnego modernizmu rozpięta między Wagnerem a Picassem, między Mickiewiczem a Witkacym jest właściwym tłem dla dzieła Wyspiańskiego - jednego z niedokończonych projektów polskiego modernizmu. Magdalena Popiel - prof. dr hab. w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Redaktor naukowy serii "Biblioteki Narodowej" oraz członek Komitetu Redakcyjnego "Przestrzeni Teorii". Autorka książek: Historia i metafora. O "Żywych kamieniach" Wacława Berenta (1989), Oblicz wzniosłości. Estetyka powieści młodopolskiej (1999)

Wyspiański. Tryptyk dramatyczny. Adaptacja sceniczna, scenariusz teatralny, dramat

Jacek Popiel

WYSPIAŃSKI Ja jestem po prostu zły, bardzo zły i ciężko się za Ciebie wstydzę. I pomyśleć, że Lucjan Rydel pisze taki utwór, kiedy Ibsen tworzy Jana Gabriela Borkmana, Upiory. Doprawdy na twoim miejscu kazałbym sobie dać potężnie w skórę za próżniactwo, to podleganie polskiemu literackiemu lenistwu. RYDEL Ja przecież dopiero rozpoczynam pisanie dramatów. WYSPIAŃSKI To nie ma żadnego znaczenia. Ty masz przed sobą otwarty teatr. Nie będziesz wcale żył wieki, może pozostało ci tylko parę lat. Ludzie z naszego pokolenia nie dożywają starości. I ty czas trwonisz, odkładasz wszystko na później, na później i na coraz później. A czy wiesz, czy jesteś pewien, że to nadejdzie? Może nie nadejść wcale i będziesz sądzony według tego, coś dotąd zrobił. RYDEL Czy ty znasz pisarza, który od razu tworzył arcydzieła? A Tetmajer, Staff, Kasprowicz? WYSPIAŃSKI Oni mogą zwlekać i zwlekać, bo oni nie mają żadnego daru twórczości i tylko tyle wiedzą o dramacie, co im drudzy powiedzą i co u drugich przeczytają. A ty masz być człowiekiem twórczym i masz pisać. Nie wahać się, nie zwlekać, nie odkładać. (fragment z dramatu Wyspiański - Sceny z życia Artysty) Jacek Popiel - profesor nauk humanistycznych, teatrolog, historyk literatury, nauczyciel akademicki w Katedrze Dramatu i Teatru Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w latach 1978-2020 związany także z Akademią Sztuk Teatralnych; autor prac z historii teatru i dramatu polskiego, opublikował m.in.: Sztuka dramatyczna Karola Huberta Rostworowskiego (1990); Dramat a teatr polski dwudziestolecia międzywojennego (1995); Historia dramatu. Antyk - Średniowiecze (1996); Los artysty w czasach zniewolenia. Teatr Rapsodyczny 1941-1967 (2006); Teatr Danuty Michałowskiej. Od "Króla-Ducha" do "Tryptyku rzymskiego" (2011); Czy teatr może zbawić człowieka? Karol Wojtyła w labiryncie sztuki (2024), Uniwersytet przestrzenią wolności (2024). Jest również autorem dramatów, adaptacji scenicznych i scenariuszy teatralnych. Jego sztuka Doktor Korczak była wystawiana m.in. w Tokio (2001) i Osace (2005).