Zadig, czyli Los. Powieść wschodnia

Voltaire

Zadig, czyli Los to powiastka filozoficzna francuskiego filozofa Voltairea, wydana w 1747 r. Ubrana w kostium baśni wschodnich, sięgająca do średniowiecznych romansów rycerskich, porusza zagadnienia nurtujące intelektualistów w XVIII-wiecznej Francji. Burzliwe dzieje tytułowego bohatera mają częściowo autobiograficzny charakter. Podsuwają one Voltaireowi pretekst do krytyki stosunków panujących w XVIII-wiecznym społeczeństwie francuskim oraz zadawania podstawowych filozoficznych pytań o Boga i sens zła.

Zadłużenie spółek kapitałowych odpłatnie korzystających z majątku przedsiębiorstw państwowych wobec Skarbu Państwa

Agnieszka Matuszewska-Pierzynka

Prywatyzacja bezpośrednia przez oddanie przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego korzystania spółce kapitałowej wydaje się szczególną metodą przekształceń własnościowych, ponieważ ze względu na swój pracowniczy charakter najpełniej wpisuje się w realizację zarówno ekonomicznych, jak i społecznych celów tego procesu. W monografii skoncentrowano się na kwestii wypełniania przez spółki kapitałowe odpłatnie korzystające z majątku przedsiębiorstw państwowych zobowiązań finansowych wobec Skarbu Państwa. Zawarte w książce obszerne studia teoretyczno-empiryczne pozwoliły na kompleksowe ujęcie trzech podstawowych obszarów problemowych działania spółek kapitałowych odpłatnie korzystających z przedsiębiorstw państwowych, jakimi są struktura własności, zadłużenie wobec Skarbu Państwa i inwestycje. Publikacja stanowi wielowymiarowe kompendium wiedzy na temat efektywności i skuteczności prywatyzacji bezpośredniej przez oddanie majątku przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego korzystania na rzecz spółki kapitałowej, które może stać się przedmiotem zainteresowania nie tylko środowiska akademickiego, ale również animatorów życia społeczno-gospodarczego. 

Zadra

Krzysztof Piskorski

Kamień węgielny polskiego steampunku, nominowana do wielu literackich nagród Zadra, powraca po latach w nowym, rozszerzonym, jednotomowym wydaniu. Odkryj początki epoki Etheru w powieści poprzedzającej książkę Czterdzieści i cztery, która przyniosła Krzysztofowi Piskorskiemu uznanie krytyków i fanów oraz najważniejsze w dziedzinie polskiej fantastyki nagrody im. Janusza A. Zajdla oraz Jerzego Żuławskiego. Rok 1819. Energia próżni pchnęła Europę w nową erę. Niebo zarasta trakcjami etherowej kolejki, uczeni projektują maszyny liczące, a cewki Morthienea zasilają równie potężne, co niestabilne bramy. Młody wynalazca Maurice Dalmont wpada na trop tajemniczego odkrycia, podczas gdy narzeczony jego siostry, Stanisław Tyc, rusza w szeregach Legii Nadwiślańskiej do Nowej Europy, by walczyć o ziemie, które Napoleon obiecał Polakom. Ether jest jednak zdradliwy, a Nowa Polska to miraż skrywający mroczny sekret. Oto świat, jakiego jeszcze nie widzieliście. Szable i etherowe kulomioty. Cylindry i telepatyczne obręcze. Armaty i żywe trupy. Dorożki i powietrzna kolej. Koronkowe parasolki i szamańska magia. Początek nowej epoki oraz wynalazek, który może ją przedwcześnie zakończyć.

Zadra

Robert Małecki

Rodzina potrafi zasiać niedostrzegalne zło, gorsze od najbardziej spektakularnej zbrodni. Nieopodal Chełmży znaleziono ludzkie szczątki. Nie one jednak szokują, lecz to, co policjanci odkryją w zaroślach pośrodku lasu. Stało się tam coś, czego nie sposób wyjaśnić. Tropy są rozproszone, a prokuratura najchętniej szybko zamknęłaby śledztwo. Ciężar dawnych koszmarów ponownie spada na barki Bernarda Grossa. Komisarz rusza w teren razem z aspirant Skalską. Poszlaki prowadzą ich do akt dawnej sprawy zaginięcia pary studentów sprzed szesnastu lat. Nagłe zniknięcie młodych do dziś pozostaje tajemnicą. Służby przeoczyły istotny szczegół. Coś, co leży bliżej niż mogą się spodziewać. Urwane ślady to zaledwie początek przeprawy przez przeszłość Policjantom przyjdzie zderzyć się z traumatyczną historią dwóch skłóconych rodzin. Czy Gross stoi przed zagadką, która okaże się najtrudniejszą w jego karierze policjanta i ojca? Trzeci tom kultowej serii Roberta Małeckiego z komisarzem Bernardem Grossem. To melancholijna opowieść przepełniona gorzką świadomością tego, co tkwi w nas najgłębiej. Skąd bierze się zadra, którą nosimy od pokoleń?

Zadupia

António Lobo Antunes

Uważana za arcydzieło Antonia Lobo Antunesa powieść "Zadupia" opowiada historię portugalskiego lekarza nękanego wspomnieniami z wojny, który jak dawni żeglarze, opowie swoją historię każdemu, kto zechce jej posłuchać. Wpisując się w tradycję Williama Faulknera i Gabriela Garcii Marqueza, Lobo Antunes plecie słowa w porywający i ekscentryczny gobelin, nadając swojej prozie wdzięk i brzmienie poezji. Narrator, świeżo powróciwszy do Lizbony po ciężkiej służbie na wojnie w Angoli, wyznaje traumy pamięci bezimiennej kochance. Ich zmierzający ku zbliżeniu wieczór rozwija się jak gorączkowy sen, gdy Lobo Antunes zręcznie przeskakuje od opisów Portugalii po upadku dyktatury do egzotycznego i brutalnego świata życia na pierwszej linii frontu. W wyniku tej poetyckiej, gęstej i nielinearnej narracji powstała powieść obfitująca w sytuacje tragiczne i absurdalne, bezsprzecznie należąca do największych powieści wojennych współczesności. Nie brak też w niej rozliczenia z narodowo-katolicką dyktaturą salazarowskiej Portugalii.

Zaduszny dzień Adamka

Helena Janina Pajzderska

Helena Janina Pajzderska, z domu Boguska, primo voto Szolc-Rogozińska, ps. Hajota, Lascaro, (1862-1927) polska pisarka, poetka, tłumaczka. Helena Janina Pajzderska urodziła się w Sandomierzu. Po śmierci ojca zamieszkała z matką w Warszawie, gdzie uczęszczała na pensje Laury Guérin oraz Natalii Porazińskiej. Na pensjach uczyła się języków obcych, co umożliwiło jej pracę tłumaczki. Zadebiutowała powieścią Narcyzy Ewuni, ogłoszoną w Kronice Rodzinnej 1875, gdy miała zaledwie 13 lat. Zaduszny dzień Adamka to nowela opowiadająca o życiu pewnego chłopca: Adamek był dzieckiem podrzuconym jak tysiące innych. Los jednak okazał się dla niego pod wielu względami łaskawszym niż dla owych tysiąca innych. Niewiadoma ręka, która go w mroźny wieczór wigilii Bożego Narodzenia całemu światu na niepożądaną kolędę podarowała, trafiła szczęśliwie, składając biedne maleństwo pod bramą domu zamieszkałego przez bogatą i dobroczynną rodzinę. Pomywaczka w służbie tam będąca znalazła tę żywą rozmyślną zgubę i zaniosła płaczące energicznie niemowlątko na górę, a że tego dnia właśnie urodził się państwu synek, więc dla upamiętnienia tej rodzinnej uroczystości miłosiernym uczynkiem, postanowiono zaopiekować się podrzutkiem. Adamka trzymała do chrztu pomywaczka wraz z jednym z obecnych gości. Ten gość, stary kawaler, tak się do odegrania roli w tej oryginalnej scenie zapalił i tak był rad z kumostwa z pomywaczką, że w dowód uszczęśliwienia złożył zaraz na ręce państwa rubli srebrnych 100 jako dar dla swego chrześniaka. Stąd widzą czytelnicy, że miałam słuszność utrzymywać, iż blada i smutna gwiazda podrzutków dziwnie promiennie nad główką Adamka zajaśniała. A i dalej dobrze mu się działo. Państwo oddali go pod wyłączną opiekę pomywaczki, przeznaczyli pewną sumę na jego utrzymanie, no... i nie myśleli o nim więcej. Niestety, nikt nigdy nie kochał chłopczyny... więc tak naprawdę, to nad jego głową wcale nie świeciła żadna promienna gwiazda... aż jego serdecznych cierpień śmierć go wybawiła...

Zadziwiający Czarodziej z Krainy Oz

Lyman Frank Baum

Znalezienie dobrej książki dla dziecka – nie jest zadaniem łatwym i prostym. Książek jest tak dużo, że dotarcie do tej, której warto poświęcić czas, która będzie odpowiednia dla młodego nie jest zadaniem łatwym. Dobra książka to taka, która ze względu na swoją treść nie tylko potrafi młodego czytelnika zainteresować i zachęcić do czytania, lub słuchania, ale też przekaże mu pozytywne wartości. Książki Limana Franka Bauma bez żadnych wątpliwości i obaw należy zaliczyć do grupy tych, które warto czytać. Jedną z nich jest „Czarodziej z Krainy Oz”. Utwór ten będzie trzymał młodego czytelnika lub słuchacza w ciągłym napięciu, ale zawsze z pozytywnym rozwiązaniem, bez scen gwałtu i przemocy. Książka zasługuje na uwagę przede wszystkim z tego powodu, że wątek optymizmu przebija w niej od pierwszej strony do ostatniej. Mała dziewczynka - Dorotka całkiem nieoczekiwanie znajduje się w obcym nieznanym kraju. Szybko się dowiaduje,  że jest to nie tylko kraj nieznany, ale ponadto jest całkiem odmienny, niż jej rodzinny Kansas. Kraj jest na tyle dziwny, że nawet Strach na Wróble mówi tu ludzkim językiem, Żelazny Drwal ma całkiem ludzkie odruchy. Obaj stają się przyjaciółmi małej dziewczynki, a wkrótce dołącza do nich ogromny Lew, który sam siebie nazywa tchórzliwym. Podczas wspólnej wędrówki, w warunkach zagrożenia wykazuje jednak wielką odwagę, nie cofa się przed zagrożeniem, staje się obrońcą pozostałych przyjaciół, a przede wszystkim Dorotki. Dorotka, najpierw samotnie, a potem z przyjaciółmi wędruje przez nieznaną krainę do tajemniczego i nieznanego Czarodzieja Oz. Nikt go nie widział, ale wszyscy wiedzą, że jest najpotężniejszym czarodziejem, że spotkanie z nim może być nawet niebezpieczne. Dorotka jednak dąży do spotkania, nie obawia się go, wierzy że nic złego jej nie zrobi. Wiąże ze spotkaniem nadzieję na powrót do swojej ojczyzny, do Kansas. Każdy z towarzyszących jej przyjaciół też jest zainteresowany w spotkaniu z Czarodziejem. Strach na Wróble ma nadzieję, na otrzymanie mózgu, żelazny Drwal marzy, że otrzyma serce, a Tchórzliwy Lew liczy, iż Czarodziej Oz spowoduje, że stanie się odważny. W oparciu o dyskusję słomianego Stracha na Wróble i Żelaznego Drwala, autor wprowadza małego czytelnika do „filozoficznych” rozważań o tym, co jest ważniejsze serce, czy mózg. Porusza problem ponoszenia odpowiedzialności za dane słowo. Na przykładzie postępowania Dorotki, uczy rozwagi i wiary we własne siły, ale i ukazuje potrzebę odnajdywania dobrych przyjaciół. Z nimi w najtrudniejszych warunkach można znaleźć rozwiązanie. Wzajemna pomoc, zgoda, odważne działanie Tchórzliwego Lwa, ciekawe pomysły Stracha na Wróble oraz siła Żelaznego Drwala pozwalają na pokonanie wszelkich przeszkód. Na czoło też wysuwa się jeszcze jedna istotna myśl. Dorotka uzyskuje w tej krainie wiernych przyjaciół. Mieszkańcy zaczarowanej krainy są w stosunku do niej jak najbardziej życzliwi. Dorotka jednak ma jedno marzenie – pragnie wrócić do swojej ojczyzny, do Kansas. Wrócić do cioci Emmy i wujka Henryka, chociaż tam spalony i suchy step, a tu cudowne krajobrazy, wierni przyjaciele, warunki beztroski. Różne zagrożenia, które się pojawiają podczas dążenia do celu nie załamują małej dziewczynki.  Dorotka swój cel osiąga. Czytelnicy lub słuchacze oddychają z ulgą.   Wyjątkowe wydanie z ilustracjami Justyny Stankowskiej

Zadziwiający Maurycy i jego edukowane gryzonie. Świat Dysku. Tom 28

Terry Pratchett

Nowe wydanie w przekładzie Piotra W. Cholewy! Wyobraźcie sobie milion sprytnych szczurów. Szczurów, które nie uciekają. Szczurów, które walczą. Maurycy, poharatany kocur, potrafił łapać okazje i opracował doskonały plan. Ma na podorędziu głupawego z wyglądu dzieciaka jako grajka i ma własną plagę szczurów szczurów dziwnie wyedukowanych, więc Maurycy nie może już myśleć o nich jako o posiłku. A wszyscy znają opowieści o szczurach i grajkach więc dają mu dużo pieniędzy. Do czasu, kiedy Maurycy próbuje swojej sztuczki w dalekim miasteczku Blintzowe Łaźnie, gdzie cały numer rozsypuje się w proch. Ktoś tam gra całkiem inną melodię melodię mroczną i posępną. Coś bardzo, ale to bardzo niedobrego kryje się w piwnicach. Szczury muszą poznać nowe słowo: ZŁO. To już nie jest gra. W dole trafia się do świata, w którym szczur pożera szczura. Co więcej, to pewnie dopiero początek. Znakomity pisarz Terry Pratchett prowadzi nas przez mroczną, niezwykłą, przerażająco wciągającą opowieść, pierwszą historię ze Świata Dysku przeznaczoną dla młodszych czytelników. Pratchettowska etiuda na temat, co by było, gdyby szczury zaczęły myśleć i stworzyły cywilizację. Jak zawsze u tego autora mamy do czynienia z prozą ironiczną, wykorzystującą w perwersyjny sposób nasze kulturowe przesądy i mity. Jarosław Lipszyc Terry Pratchett - Urodził się 28 kwietnia 1948 roku w Beaconsfield, zmarł 12 marca 2015. Jako autor opowiadań zadebiutował w wieku 13 lat. Już wtedy było oczywiste, że czeka go świetlana przyszłość. W 1965 roku zaczął pracować jako dziennikarz. W 1971 roku wydana została jego pierwsza powieść "The Carpet People", a potem kolejne "The Dark Side of the Sun" (1976) i "Strata" (1981). W 1980 roku został rzecznikiem prasowym Centralnego Zarządu Elektroenergetyki. W 1983 roku wydana została jego pierwsza powieść z cyklu Świat Dysku - "Kolor magii". Po ukazaniu się w 1986 roku książek "Blask fantastyczny" i "Mort" Terry Pratchett zdecydował się poświęcić wyłącznie pisaniu. Od tego czasu zarówno ilość wydanych i sprzedawanych książek, jak i popularność pisarza systematycznie wzrasta. Pratchett był także autorem kilku książek dla młodych czytelników. W 1998 roku został uhonorowany przez królową brytyjską Orderem Imperium Brytyjskiego za zasługi dla literatury.