Zagłada domu Usherów

Edgar Allan Poe

Roderyk i Madeline to bliźniacze rodzeństwo. Łączy ich zastanawiająco silna więź - ze sobą nawzajem oraz z domem, w którym mieszkają. Na prośbę przyjaciela narrator przyjeżdża do posiadłości Usherów. Listy Roderyka sugerują, że cierpi on na tajemniczą dolegliwość i potrzebuje wsparcia. Na miejscu okazuje się, że również jego siostra popada w niewyjaśnione stany. Z dnia na dzień niepokojąca atmosfera domu udziela się narratorowi coraz bardziej. Nowela mistrza grozy była wielokrotnie ekranizowana, stając się również inspiracją dla najnowszego serialu Netflixa o tej samej nazwie. Arcydzieło literatury gotyckiej, idealna lektura dla miłośników Lovecrafta. Edgar Allan Poe (1809-1849) amerykański poeta, nowelista, krytyk i teoretyk literatury. Był przedstawicielem romantyzmu w literaturze amerykańskiej. Debiutował w wieku 18 lat jako poeta, choć utrzymywał się przede wszystkim z publikacji opowiadań w czasopismach literackich. Jego opowiadania grozy zapewniły mu trwałą popularność. Najbardziej cenionym aspektem jego twórczości są wnikliwe studia skrajnych stanów ludzkiej psychiki. Poe był także prekursorem noweli detektywistycznej, stworzył pierwszą w literaturze postać detektywa C. Augustea Dupina.

Zagłada domu Usherów

Edgar Allan Poe

Zagłada domu Usherów Przez cały dzień pewnej jesieni — dzień zadymką omglony, posępny i oniemiały, gdy chmury ciężko i nisko zwisły na niebie, przebywałem samopas i konno obszary niezwykle ponurej krainy i wreszcie w chwili przypływu zmierzchów wieczornych, stanąłem przed melancholijnym Domem Usherów. Nie wiem, jak się to stało, ale od pierwszego wejrzenia, które rzuciłem na ową budowlę, uczucie smutku ponad siły przeniknęło mą duszę. Mówię: ponad siły, ponieważ tego smutku nie koiło zgoła najmniejsze źdźbło owego nastroju, któremu istota poezji nadaje niemal barwy rozkoszy, a który zazwyczaj ogarnia duszę wobec najposępniejszych widoków natury, pełnych spustoszenia i zgrozy. [...]Edgar Allan PoeUr. 19 stycznia 1809 w Bostonie Zm. 7 października 1849 w Baltimore Najważniejsze dzieła: (proza) Rękopis znaleziony w butli (1833), Berenice (1835), Zagłada domu Usherów (1839), Zabójstwo przy Rue Morgue (1841), Maska Śmierci Szkarłatnej (1842), Złoty żuk (1843), Czarny kot (1843), Serce oskarżycielem (1843); (poezja) Kruk (1845), Tamerlane (1827) Poeta i prozaik amerykański. Za życia znany głównie jako bezkompromisowy krytyk literacki; był redaktorem wielu czasopism, w których publikował też swoje nowele i opowiadania. Twórczość Poe zalicza się do nurtu tzw. czarnego romantyzmu. Do fascynujących go tematów należy nieuchronnie i stale grożąca śmierć ze wszystkimi towarzyszącymi jej okolicznościami i emblematami, takimi jak: trup (szczególnie młodej kobiety por. Berenice), zamurowanie żywcem (Beczka Amontillada), choroba (Maska Śmierci Szkarłatnej), w tym również zaburzenia psychiczne (Zagłada domu Usherów). Doświadczenie śmierci stanowi ważny wątek jego biografii: na gruźlicę umarła jego matka (kiedy miał rok), a następnie przybrana matka Frances Allen i młodziutka żona Virginia (była jego siostrą cioteczną; poślubił ją, gdy miała 13 lat). Dominujący nastrój utworów poetyckich i prozaicznych Poe stanowią melancholia i groza, często ocierające się o makabrę oraz estetykę horroru. Zyskał wielką popularność w Europie (tłumaczył go Baudelaire), szczególnie w końcu wieku XIX, a modernistyczni twórcy odnajdowali u niego bliskie sobie wątki dekadentyzmu. Zarówno konstrukcja postaci, jak i innych elementów fabuły (tytułowy dom Usherów) pozwala na głęboką interpretację psychologiczną prozy Poe, która stanowiła inspirację m.in. dla Dostojewskiego. Uznawany jest też za jednego z ojców fantastyki (Rękopis znaleziony w butli, Eureka: A Prose Poem 1848; Edgarami nazwano na jego cześć nagrody przyznawane przez Mystery Writers of America) oraz noweli kryminalnej (Zabójstwo przy Rue Morgue). Postać pojawiającego się w kilku utworach detektywa, C. Auguste'a Dupina, rozwiązującego zagadki kryminalne dzięki dedukcji, stanowi pierwszą z szeregu podobnych, takich jak Sherlock Holmes Arthura Conan Doyle'a czy Hercules Poireau Agathy Christie. Był alkoholikiem; czterdziestoletni Poe został znaleziony na ulicy w ciężkim stanie fizycznym w delirium i po kilku dniach hospitalizacji zmarł z niewyjaśnionych przyczyn. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Zagłada Domu Usherów

Edgar Allan Poe

Poeta grozy, kapłan niesamowitości, twórca kryminału to tylko niektóre z puli niezliczonych tytułów, jakimi obdarzono Edgara Allana Poe. Inspirował naukowców i artystów Charlesa Baudelairea i Fiodora Dostojewskiego, Arthura Conan Doylea i Julesa Vernea, Aldousa Huxleya czy Sanah. Jego twórczość wciąż pobudza wyobraźnię; sięgając w głąb ludzkiej duszy, wydobywa z mroku toczące ją lęki. Najlepsze i najważniejsze teksty zgromadzone w tym tomie ukazują wszechstronne oblicze pisarza jako prekursora kilku gatunków literackich. To próbka najwyższego kunsztu pozwalająca docenić jego talent i nieskrępowaną fantazję, która od półtora wieku zachwyca, zaskakuje i przeraża. Utwory Edgara Allana Poe staną się wkrótce kanwą kolejnego serialu Mikea Flanagana twórcy takich produkcji jak Nawiedzony dom na wzgórzu czy Nawiedzony dwór w Bly powstającego dla platformy NETFLIX.

Zagłada domu Usherów - Wydanie dwujęzyczne

Edgar Allan Poe

Ponadczasowe opowiadanie grozy Edgara Allana Poe w dwóch wersjach językowych - angielskiej oraz polskiej. Pozwala ono czytać tekst oryginalny, wydany w języku angielskim w roku 1846, a także zapoznać się z jednym z najlepszych jego tłumaczeń na język polski - tłumaczeniem Bolesława Leśmiana. Czytanie dzieł w oryginale to jedna z najlepszych metod nauki języka obcego, a także ogromna przyjemność. "Zagłada domu Usherów" znana też jako "Upadek domu Usherów" trzyma w napięciu od początku do końca, wywołuje dreszcz odwołując się do lęków czających się w człowieku od stuleci. Urodzony na początku XIX wieku Poe uważany jest za mistrza grozy i postać samą w sobie owianą wieloma tajemnicami. Opisywał doświadczenia z pogranicza snu i jawy, zdrowia i psychozy. Mimo, iż nie są to skrajnie przerażające historie, ich charakter w pełni poznamy, gdy uświadomimy sobie, iż pisarz ten zwykle czerpał inspirację… z własnych doświadczeń. Poe miał niezwykle nieszczęśliwe życie, tracił wszystkie bliskie mu kobiety (zmarły matka, macocha, młoda żona), a jego wewnętrzną nędzę i upadek pogłębiał jeszcze głęboki nałóg alkoholowy. W jego twórczości znajdziemy obrazy rozmaitych stanów psychicznych, które (jak twierdzą krytycy) raczej były również udziałem autora. Znajdziemy tam też obsesję na punkcie zmarłych kobiet (np. „Upadek domu Uscherów”). Wszystko to opisane jest natomiast przepięknym, poetyckim, nieco gotyckim językiem. Opowiadania Poe wydają się straszne nie dlatego, że trup ściele się gęsto i towarzyszą mu stosy poodcinanych głów i kończyn, ale dlatego, że opowiadania Poe w dużej mierze trzeba traktować jako zapis życia wewnętrznego, wyobrażeń rzeczywistego, żywego człowieka.

Zagłada domu Usherów i inne opowiadania

Edgar Allan Poe

Zbiór swoistych nowel kryminalnych. Niektóre zabawne, sarkastyczne i finezyjne, inne mroczne i przerażające. Plastyczne opisy zbrodni, mnogość zagadek i pułapek logicznych, w połączeniu ze stopniowo budowanym przez narratora napięciem, tworzą niepowtarzalny zestaw.

Zagłoba Swatem

Henryk Sienkiewicz

  “Zagłoba Swatem" to krótka komedia Henryka Sienkiewicza, laureata literackiej Nagrody Nobla, jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w.   (Jan) Onufry Zagłoba to postać literacka stworzona przez Henryka Sienkiewicza w “Trylogii”. Jest on ucieleśnieniem stereotypu polskiego szlachcica: przejawia skłonność do trunków, tromtadracji, mitomanii. Cechuje go wierność wobec towarzyszy, patriotyzm, dobroduszność i pomysłowość, która często ratuje go z opresji. Zagłoba występuje również w krótkiej, obecnie zapomnianej komedii Sienkiewicza “Zagłoba swatem” oraz w opowiadaniu “Toast”. Oba te utwory są treścią luźno związane z Trylogią Sienkiewicza.

Zagłoba swatem. Komedia w jednym akcie

Henryk Sienkiewicz

Henryk Sienkiewicz to nie tylko autor niezapomnianych powieści i nowel, lecz także twórca sztuk scenicznych. Jednym z najpopularniejszych utworów jest komedia Zagłoba swatem. Autor napisał ją na 25-lecie swojej pracy twórczej. Wystawiono ją w 1900 r. równocześnie w czterech miastach: Warszawie, Lwowie, Poznaniu i Krakowie. Zgodnie z tytułem fabuła komedii osnuta jest na wątkach miłosnych. Panna Zosia, córka Oliwiusa, nie otrzymuje zgody na małżeństwo z żołnierzem Janem Zarembą. I tu wkracza do akcji imć pan Zagłoba, którego fortel sprawia, że komedia może zwać się komedią, panna Zosia zaś panną być przestanie.

Zagończyk

Ferdynand A. Ossendowski

Powieść historyczno-przygodowa ‘Zagończyk’ powinna zainteresować miłośników tego rodzaju literatury. Jest to znakomity utwór będący kontynuacją powieści ‘Lisowczycy’. Wojna, miłość, XVII-wieczna Rzeczpospolita – jej realia, obyczaje… A oto fragment powieści: „ Skończyła się wojna moskiewska, acz niezupełną przewagą Rzeczypospolitej… 11 grudnia r. 1618 stanęła wiekopomna, nad rzeką Dywiliną, ugoda pomiędzy Polską a Moskwą. Pokój na lat czternaście utwierdzony został. Ziemie: smoleńską, siewierską, czernichowską, część pskowskiej i Białej Rusi car Michał zmuszony był odstąpić Koronie Polskiej i zrzec się tytułów księcia inflanckiego, smoleńskiego i czernichowskiego. Królewicz Władysław, aczkolwiek nie cofnął swych praw do tronu moskiewskiego, posłał Michałowi najznamienitszych więźniów, jako to: ojca cara, metropolitę Filareta, księcia Golicyna i dzielnego obrońcę Smoleńska, Niemca Scheina, wielce w sztuce fortecznej biegłego. Wycofał swoje bitne wojska hetman Jan Karol Chodkiewicz i na rubieży legł, baczne oko mając na podstępnego sąsiada od wschodu, oraz na grożącego od północy Szweda.  Polska zaczaiła się, skupiona, niby do skoku gotowa, gdyż zewsząd w owe czasy czyhał na nią wróg, a od południa nadążała najstraszniejsza burza wojenna. Kipiało w ziemi Wołoskiej i od Stambułu zalatywały podmuchy orkanu tureckiego...”