Zarys dziejów gospodarczych świata

Eugeniusz Kwiatkowski

Obydwa tomy Zarysu historii gospodarczej świata nie są klasycznymi podręcznikami historii gospodarczej, nie taki zresztą cel przyświecał autorowi przy pisaniu pracy. Bardziej zależało mu na rozbudzeniu w szerokich warstwach społecznych zainteresowania poruszanymi w książce zagadnieniami, skłonieniu do refleksji czy wzbudzeniu dyskusji. Mamy tu więc bardziej do czynienia z wysokiej próby erudycyjną publicystyką historyczną niż systematycznym podręcznikiem akademickim. Kwiatkowski był umysłowością iście renesansową. Przedstawił wizję gospodarki świata na przestrzeni dziejów, opierając się na literaturze polskiej, niemieckiej, francuskiej i angielskiej. Widać tutaj imponujące pole zainteresowań autora, który przyswoił sobie, w kilku językach, prace z wielu dziedzin, przede wszystkim humanistycznych, ekonomicznych, chemicznych i fizycznych. Szczególnie na uznanie zasługuje umiejętność syntezy, wyraźnie widoczna na kartach obydwu tomów. Autor doskonale zdawał sobie sprawę z trudności w tej kwestii, z owej mieszaniny subiektywizmu z obiektywizmem, był jednak przekonany, że nauka musi być wolna od wszelkiego doktrynerstwa. Na pewno nie uległ narzucanej po wojnie polskiej inteligencji doktrynie marksizmu-leninizmu i analizowanych zjawisk historycznych nie interpretował w tym duchu. Pisząc swoje dzieła, Kwiatkowski niejednokrotnie odwoływał się do nauk ścisłych, do praw fizyki, chemii, matematyki czy biologii, co jest zjawiskiem wielce oryginalnym i znowu nie tak często spotykanym u przedstawicieli nauk humanistycznych. [...] Jak wspominał Jan Nowak-Jeziorański, Kwiatkowski łączył w sobie wiele sprzeczności, był technikiem i równocześnie humanistą, rozmiłowanym w historii. Był także politykiem i działaczem gospodarczym, jednym z najwybitniejszych w polskich dziejach. Ze Wstępu dr hab. Andrzeja Synowca, prof. UJ

Zarys ekonomii sektora publicznego

red. Marcin Brol

Niniejszy podręcznik stanowi próbę przedstawienia i uporządkowania stanu wiedzy związanej z funkcjonowaniem sektora publicznego. Podjęto w nim też kwestie teorii dóbr publicznych i zakresu przedmiotowego sektora publicznego. Każdy z siedmiu rozdziałów został uzupełniony o wykaz problemów do dyskusji i spis przydatnej studentom literatury.

Zarys frazeologii współczesnego języka rosyjskiego (ujęcie funkcjonalno-teoretyczne) Oчерк по фразеологии современного русского языка (функционально-теоретический подход)

Agata Piasecka

Publikacja ma charakter zarówno teoretyczny, jak i praktyczny. Zawiera zarys wiadomości związanych z frazeologią rosyjską. Znalazły się w niej informacje dotyczące rozwoju frazeologii na gruncie rosyjskim, pokrótce omówiono aparat terminologiczny stosowany w tej dyscyplinie naukowej, przedstawiono relacje między frazeologizmem a słowem, cechy stylistyczne, strukturalne, morfologiczne i semantyczne frazeologizmów rosyjskich, ich pochodzenie i związki z kulturą. Każde zagadnienie zostało zilustrowane bogatym materiałem językowym wyekscerpowanym z najnowszych opracowań leksykograficznych, naukowych oraz z publicystyki. Składają się na niego przysłowia, porzekadła, skrzydlate słowa, idiomy, wyrażenia terminologiczne i inne jednostki frazeologiczne. Kompendium może być przydatne podczas zajęć ze współczesnego języka rosyjskiego o profilu językoznawczym na każdym etapie nauki na kierunku filologia rosyjska, a także na lektoratach czy kursach języka rosyjskiego. Zostało pomyślane w taki sposób, aby zarówno studenci z podstawową znajomością języka rosyjskiego, jak i ci bardziej zaawansowani byli w stanie samodzielnie zorientować się w prezentowanej problematyce badawczej. Celowi temu służy opracowanie części teoretycznej w dwóch wariantach językowych. O ile bowiem takie działy językoznawstwa rosyjskiego, jak fonetyka, morfologia czy składnia doczekały się opracowań napisanych w języku polskim, o tyle frazeologia niekoniecznie. Dodatkowo w książce zamieszczono wykaz prac poświęconych frazeologii rosyjskiej i polskiej. Zawiera on monografie naukowe, opracowania zbiorowe, słowniki i podręczniki. Część ta może być z powodzeniem wykorzystana przez studentów podczas pisania prac licencjackich czy magisterskich.

Zarys gramatyki uogólnień na materiale aforyzmów (ujęcie polsko-rosyjskie)

Agnieszka Gasz

Publikacja jest poświęcona opisowi najistotniejszych zagadnień dotyczących zdań ogólnych, omawianych na materiale aforyzmów. Analiza lingwistyczna miała na celu skatalogowanie polskich i rosyjskich wykładników generalizacji oraz przybliżenie typowych dla aforystyki mechanizmów uogólniania. Na podstawie zgromadzonego korpusu tekstów udało się skonstruować swego rodzaju „gramatykę uogólnień”: przedmiotowych, jakościowych, ilościowych oraz temporalnych eksponentów generycznego rejestru komunikacyjnego. W wyniku całościowego ujęcia fenomenu generalizacji w powiązaniu z analizowanym gatunkiem wyodrębnił się bogaty zasób językowych nośników generyczności, częściowo potwierdzając hipotezę o generalizacji jako kategorii tekstowej aforyzmu. Zarówno polski, jak i rosyjski materiał aforystyczny ukazuje podobne mechanizmy wyrażania uogólnień. Każda z rozpatrywanych grup materiałowych ujawnia przy tym swoją wewnętrzną specyfikę w zakresie stosowanych sposobów generalizowania, a także pewne międzyjęzykowe różnice systemowe, które autorka starała się uwzględniać w opisie. Z przeprowadzonych badań wynika, że uogólnienia, jakich dokonuje człowiek w codziennej praktyce językowej, cechuje wyjątkowa różnorodność i kreatywność (w odróżnieniu od sformalizowanych ujęć tego problemu). Monografia jest adresowana do filologów różnych specjalności, w szczególności językoznawców: rusycystów oraz polonistów. Książka może również znaleźć zastosowanie w dydaktyce języka polskiego i rosyjskiego, a także w praktyce przekładu.

Zarys historii literatury i kultury niemieckiej

Rolf-Dieter Kluge, Małgorzata Świderska

Podręcznik ten nie prezentuje materiału z wewnętrznego punktu widzenia i nie jest przeznaczony dla samych tylko germanistów, ale ukazuje literaturę i kulturę niemiecką z perspektywy zewnętrznej, w kontekście Zachodu i Wschodu, akcentując kontakty i związki z kulturą polską. Kultura i literatura niemiecka, usytuowana w środku Europy, miała bowiem w swej historii już w epoce Średniowiecza liczne i płodne kontakty z kulturami sąsiednich krajów, które stały się jej integralną częścią. Książka ta może więc służyć również jako informator dla polskich czytelników, jako przewodnik po literaturze i kulturze krajów obszaru języka niemieckiego. Na rynku polskim nie było w ostatnich dziesięcioleciach takiego zwięzłego podręcznika, zwracającego się do szerokiego kręgu czytelników.

Zarys otoneurologii tom 1

Waldemar Narożny, Henryk Skarżyński

W podręczniku w sposób logiczny i przejrzysty opisano niełatwe zagadnienia anatomii, fizjologii i patofizjologii, ambulatoryjnej i klinicznej, diagnostyki neurologicznej, otolaryngologicznej, audiologicznej i radiologicznej układu równowagi. Wyodrębnione są rozdziały przedstawiające różnice kliniczne między zawrotami głowy wieku dziecięcego a występującymi u osób w wieku podeszłym. Ważną, obszerną, napisaną w oparciu o najnowsze piśmiennictwo oraz doświadczenia własne Autorów część podręcznika stanowią rozdziały poświęcone leczeniu zaburzeń przedsionkowych. Jest ono wielokierunkowe (transtympanalne, farmakologiczne, chirurgiczne), a wybór sposobu leczenia zależy w dużej mierze od wyniku postępowania diagnostycznego. Większość zawrotów głowy i zaburzeń równowagi jest leczona zachowawczo, głównie farmakologicznie. Szczególnie wartościowe, zwłaszcza dla lekarzy otochirurgów, są informacje zawarte w rozdziale omawiającym diagnostykę i terapię zawrotów głowy pochodzenia jatrogennego. Integralną część terapii zawrotów głowy stanowi rehabilitacja. Poświęcony jest jej jeden z końcowych rozdziałów monografii. Książkę zamykają dwa rozdziały omawiające problemy napotykane przez lekarzy wielu specjalności w procesie orzekania niepełnosprawności w chorobach otoneurologicznych. Podręcznik Zarys otoneurologii wypełnia znaczącą lukę na polskim rynku wydawniczym dotyczącą opracowań poruszających wszechstronne problemy związane z zaburzeniami przedsionkowymi. Stanowi ważne źródło informacji zarówno dla lekarzy otolaryngologów, neurologów, audiologów, foniatrów, jak i lekarzy rodzinnych, radiologów oraz rehabilitantów. Skierowany jest także do przyszłych adeptów sztuki lekarskiej - studentów wydziałów medycznych polskich uniwersytetów.

Zarys otoneurologii tom 2

Waldemar Narożny, Henryk Skarżyński

W podręczniku w sposób logiczny i przejrzysty opisano niełatwe zagadnienia anatomii, fizjologii i patofizjologii, ambulatoryjnej i klinicznej, diagnostyki neurologicznej, otolaryngologicznej, audiologicznej i radiologicznej układu równowagi. Wyodrębnione są rozdziały przedstawiające różnice kliniczne między zawrotami głowy wieku dziecięcego a występującymi u osób w wieku podeszłym. Ważną, obszerną, napisaną w oparciu o najnowsze piśmiennictwo oraz doświadczenia własne Autorów część podręcznika stanowią rozdziały poświęcone leczeniu zaburzeń przedsionkowych. Jest ono wielokierunkowe (transtympanalne, farmakologiczne, chirurgiczne), a wybór sposobu leczenia zależy w dużej mierze od wyniku postępowania diagnostycznego. Większość zawrotów głowy i zaburzeń równowagi jest leczona zachowawczo, głównie farmakologicznie. Szczególnie wartościowe, zwłaszcza dla lekarzy otochirurgów, są informacje zawarte w rozdziale omawiającym diagnostykę i terapię zawrotów głowy pochodzenia jatrogennego. Integralną część terapii zawrotów głowy stanowi rehabilitacja. Poświęcony jest jej jeden z końcowych rozdziałów monografii. Książkę zamykają dwa rozdziały omawiające problemy napotykane przez lekarzy wielu specjalności w procesie orzekania niepełnosprawności w chorobach otoneurologicznych. Podręcznik Zarys otoneurologii wypełnia znaczącą lukę na polskim rynku wydawniczym dotyczącą opracowań poruszających wszechstronne problemy związane z zaburzeniami przedsionkowymi. Stanowi ważne źródło informacji zarówno dla lekarzy otolaryngologów, neurologów, audiologów, foniatrów, jak i lekarzy rodzinnych, radiologów oraz rehabilitantów. Skierowany jest także do przyszłych adeptów sztuki lekarskiej - studentów wydziałów medycznych polskich uniwersytetów.

Zarys pedagogiki sportu. Wydanie II rozszerzone

Arkadiusz Kaźmierczak

Nie ulega wątpliwości, że to podręcznik dla studentów nauk o wychowaniu, ale jestem przekonana, że jego czytelnikami może być znacznie większa grupa osób: studenci innych kierunków studiów w akademiach wychowania fizycznego, w uniwersytetach medycznych (na przykład kierunku zdrowie publiczne) oraz w innych szkołach wyższych. Publikacja może zostać wykorzystana również w szkoleniu podyplomowym – zorganizowanym, a także podejmowanym indywidualnie – przez osoby z różnymi tytułami zawodowymi. prof. dr hab. Anna Jegier Uniwersytet Medyczny w Łodzi Rozbudowana wersja publikacji prezentuje wszystkie obszary treści związanych z pedagogiką sportu, której podstawy powinni poznać studenci kierunków wychowania fizycznego, rekreacji i turystyki czy pedagogiki. To dobrze przygotowany podręcznik, który może być pomocą dydaktyczną zarówno dla studentów, jak i wykładowców. dr hab. Danuta Umiastowska prof. Uniwersytetu Szczecińskiego