Ciernistym szlakiem. Opowiadanie z czasów prześladowania Unii

Wanda Grochowska

Opowiadanie z czasów prześladowania Unii przez władze rosyjskie na Podlasiu. Większość struktur Kościoła unickiego znalazła się w granicach Rosji po trzech rozbiorach Polski. Przed I rozbiorem Polski Kościół unicki był jednym z największych związków wyznaniowych w Rzeczypospolitej, z ośmioma diecezjami: kijowsko-wileńską (metropolia), łucką, lwowską, połocką, przemyską, chełmską, pińską i włodzimierską. Łącznie unici dysponowali 9452 budynkami sakralnymi. Ok. 60% tego stanu posiadania znalazło się po trzech rozbiorach Polski w granicach Cesarstwa Rosyjskiego. Kolejni władcy Rosji negatywnie odnosili się do unitów, z reguły postrzegając ich jako prawosławnych, którzy pod przymusem przyjęli jurysdykcję papieża i przy pierwszej okazji wystąpią z niej. Szeroko zakrojona działalność na rzecz nawracania unitów na prawosławie została podjęta na ziemiach białoruskich i litewskich już za rządów Katarzyny II. Po przerwie w latach panowania Pawła I i Aleksandra I walkę z unią na nowo podjął car Mikołaj I. Administracyjną likwidację Kościoła unickiego poprzedziła długofalowa kampania upodabniania obrzędów unickich do prawosławnych koordynowana przez biskupa litewskiego Józefa Siemaszkę. W 1839 na synodzie w Połocku ogłoszono zniesienie unii na Litwie i Białorusi; przetrwała jedynie diecezja chełmska. Do jej likwidacji doszło w 1875. W procesie przymusowego nawracania ludności zastosowano bezpośrednie środki przymusu; w Pratulinie i Drelowie starcia unitów z wojskiem rosyjskim przyniosły ofiary śmiertelne. Mimo administracyjnego uznania wszystkich byłych unitów za wyznawców prawosławia ok. 100 tys. osób nigdy nie podporządkowało się carskim zarządzeniom, bojkotując parafie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. (Za Wikipedią).

Cierń w czole św. Rity... ... i 99 innych pobożnych inspiracji

Henryk Bejda

Autor łączy swadę gawędziarza z dociekliwością dziennikarza śledczego, tyle, że od lat tropiącego postępki błogosławionych oraz świętych. Często w humorystyczny sposób mówi o rzeczach, których nie uczymy się na religii, a jednak miały swoje miejsce w historii Kościoła. Zebranych tu zostało 100 inspirujących wiarę "Bożych iskierek", czasem mówiących o sprawach jak najbardziej poważnych wręcz mistycznych, a czasem dosłownie kuriozalnych. Ta wiedza nie jest konieczna do zbawienia, ale warto ją zdobyć by przekonać się jak różnorodna i pojemna jest konwencja, wydawałoby poukładanej, naszej religijności. Ot, chociażby dowiesz się: * O czym śnił św. Józef? * Czy po śmierci przejdziesz przez zamknięte drzwi? * Który papieży był alpinistą * Który ksiądz wytyczył Orlą Perć? * Kto wydał "Salomonowy wyrok" za "adamowy strój" * Czy św. Jacek "wynalazł" pierogi?

Cierń wbity w stopę

Iwan Franko

"Cierń wbity w stopę" - opowiadanie z życia huculskiego, pierwszy raz przetłumaczone przez Przemysława Lisa-Markiewicza to historia starego Mykoły, która skłania do celebracji życia, a także refleksji o przemijaniu i zmianie na lepsze. U schyłku życia dręczą go demony przeszłości, które jak wbity w stopę cierń trwają przy nim i nie pozwalają o sobie zapomnieć.

Cierpienia młodego Wertera

Johann Wolfgang Goethe

Powieść Cierpienia młodego Wertera skonstruowana jest jako zbiór listów napisanych przez tytułowego Wertera. W listach Werter wspomina swoje intymne chwile spędzone w fikcyjnej wiosce Wahlheim, gdzie zakochał się w młodej i pięknej Lotcie. Dla Wertera Lotta była całym światem. Tak kocha romantyczny kochanek, który nareszcie odnalazł bliźniaczą duszę. Przeżywa niebo i piekło miłości... uniesienia miłosne i katusze człowieka odtrąconego... konflikt uczucia i rozumu... Powieść ta przyniosła Goethemu wielką sławę, to właśnie dzięki niej przestał być anonimowym pisarzem. Dzieło stało się tak popularne, że do dziś jest wykorzystywane do ukazywania modelu miłości romantycznej.

Cierpienia młodego Wertera

Johann Wolfgang von Goethe

O jakże cieszę się, że wyjechałem! Powiesz drogi przyjacielu, że niewdzięcznym jest serce człowieka? Opuściłem ciebie, którego tak kocham, z którym nierozłączny byłem i oto cieszę się? Ale wiem, że mi przebaczysz, bo czyż los nie uczynił wszystkiego, co mogłoby mnie udręczyć? Biedna Leonora! Byłem jednak niewinnym, czyż mogę bowiem ponosić odpowiedzialność za to, że pod wpływem zalotności jej siostry i miłego z nią obcowania, zrodziła się namiętność w biednym sercu? A mimo to czyż jestem naprawdę bez winy? Czyż nie podsycałem jej uczuć, czyż nie dawałem się ponosić wrażeniom, czyż nie śmialiśmy się z przeróżnych rzeczy, choć zgoła śmieszne nie były? Czyż wolno człowiekowi skarżyć się na losy swoje? Przyjacielu mój drogi, przyrzekam poprawę! Nie będę już, jak to czyniłem do tej pory, bezustannie przeżuwał owych nikłych zaprawdę przeciwności, jakie przyniosło mi przeznaczenie. Chcę używać tego, co mam przed sobą, a zapomnieć o tym, co było i przeminęło. Zaprawdę, masz słuszność mój drogi: pośród ludzi mniej byłoby trosk, gdyby o, czemuż się tak dzieje gdyby nie wytężali całej wyobraźni na wywoływanie zjawy minionych cierpień, a raczej znosili obojętnie to, co niesie chwila bieżąca. (Fragment)

Cierpienia młodego Wertera

Johann Wolfgang von Goethe

Zapisana w listach historia nieszczęśliwej miłości Wertera do Lotty stała się jednym z najważniejszych dzieł okresu Sturm und Drang oraz preromantyzmu. Tytułowy bohater obdarzył zamężną kobietę uczuciem, którego nie potrafi zwalczyć. Mimo usilnych prób wyjścia z trudnej sytuacji, jego los kończy się tragicznie. Niezwykła popularność opowieści o niespełnionej miłości Wertera po premierze w 1774 roku odbiła się mrocznym piętnem na ówczesnym młodym pokoleniu. Wywołała tzw. efekt Wertera" i wzrost prób samobójczych wśród młodych mężczyzn popełnianych na wzór tytułowego bohatera.

Cierpienia młodego Wertera

Johann Wolfgang Goethe

Cierpienia młodego Wertera to utwór Johanna Wolfganga Goethego, niemieckiego poety, draturga i prozaika uznawanego za najwybitniejszego przedstawiciela literatury niemieckiej.   Powieść pomyślana jest jako zbiór listów napisanych przez tytułowego Wertera, w większości do przyjaciela Wilhelma. W listach Werter wspomina swoje intymne chwile spędzone w fikcyjnej wiosce Waldheim. W Waldheim Werter zakochuje się w Lotcie, młodej i pięknej kobiecie, która zajmuje się domem i rodzeństwem po śmierci matki.   

Cierpienia młodego Wertera

Johann Wolfgang von Goethe

Cierpienia młodego Wertera Wszystkie szczegóły dziejów biednego Wertera, jakie tylko zebrać zdołałem, zgromadziłem skrzętnie i podaję wam tutaj, ufny, iż wdzięczni mi będziecie za to. Zaprawdę, niepodobna odmówić podziwu i miłości charakterowi jego oraz zaletom umysłu, a smutne koleje jego życia wycisnąć muszą łzę z oczu. Zacna duszo, odczuwająca też same, co on tęsknoty, niechże ci z cierpień jego spłynie w duszę pociecha i jeśli los zawistny, lub wina własna nie pozwoliły ci pozyskać przyjaciela bliższego, niechże ci książka ta przyjacielem się stanie. [...]Johann Wolfgang von GoetheUr. 28 sierpnia 1749 r. we Frankfurcie Zm. 22 marca 1832 r. w Weimarze Najważniejsze dzieła: Cierpienia młodego Wertera (1774); Goetz von Berlichingen (1773), Król olch (1782), Herman i Dorota (1798), Lis Przechera (1794), Lata nauki Wilhelma Meistra (1796), Faust (cz.I 1808, cz.II 1831), Powinowactwo z wyboru (1809), Lata wędrówki Wilhelma Meistra (1821); Z mojego życia. Zmyślenie i prawda (1811-1833) Najwybitniejszy poeta niemiecki czasu ?burzy i naporu". Dał kulturze europejskiej nowy typ romantycznego bohatera, ale nie uważał się za romantyka, pozostając wierny klasycyzmowi. Pochodził z zamożnej rodziny mieszczańskiej. Już w młodości czuł uwielbienie dla sztuki, miał też w tej dziedzinie gruntowne wykształcenie, dlatego porzucił adwokaturę dla poezji. Jego zainteresowania literackie (Homerem i Biblią jako zapisem ?dzieciństwa ludzkości", Shakespearem, pieśniami ludowymi) ukierunkował J.G. Herder. W 1775 r. Goethe przeniósł się do Weimaru, gdzie założył szkołę dla młodych artystów. Przyjaźnił się z F. Schillerem. Żywił szczególną sympatię do Polaków, gościł u siebie m.in. A. Mickiewicza, którego kazał sportretować. autor: Magdalena Szmigielska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.