Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland (#20). Najważniejsza jest miłość (#20)

Barbara Cartland

Lord Kenyon Shaw po powrocie z Indii, gdzie brał udział w bardzo niebezpiecznej Wielkiej Grze, dowiaduje się, że jego bratanek, margrabia Shawforde, związał się z wiejską dziewczyną, którą chce poślubić. Kobieta jest piękna i przypomina anioła o jasnych włosach i ogromnych błękitnych oczach. Dla Shawforde'a i jego ukochanej ich miłość jest wieczna. Jednak jego rodzina nigdy nie będzie tolerować ich związku i robi wszystko, aby nie doszło do ślubu. Lord Kenyon za namową rodziny udaje się do Little Bunbury, aby nie dopuścić do mezaliansu. Planuje spotkanie z ukochaną bratanką, aby namówić ją do zerwania związku. Jest skłonny usatysfakcjonować ją materialnie, jeśli okaże się to konieczne. Dziewczyna jednak nic nie wie o planach rodziny ukochanego i nie podejrzewa niebezpieczeństwa jakim zagrożona jest ich miłość.

Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland (#21). Magia Paryża - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland (#21)

Barbara Cartland

Sir Richard starał się uratować dom będący własnością rodziny Hillingtonów od dwóch stuleci. Okazało się to jednak zadaniem ponad jego siły. Po śmierci żony wreszcie zrozumiał, że jedyne, co mu pozostało, to sprzedać dom i całą posiadłość. Wraz z Evą postanawiają przenieść się do Paryża. Eva jest zachwycona, pomysł ten bowiem zdaje się uszczęśliwiać ojca, który załamał się po śmierci Lisette i Eva straciła nadzieję, że kiedykolwiek jeszcze zobaczy jego uśmiech. Sir Richard nie wyobraża sobie życia na wsi bez dobrych koni, na które już go nie stać. Nie może też pozwolić sobie na służbę, jakiej wymaga prowadzenie tak wielkiego domu. Nie ma odpowiednich funduszy na rozrywki ani na przyjmowanie gości, dlatego przeprowadzka okazuje się jedynym odpowiednim wyjściem. Jak potoczą się ich losy w zupełnie nowym mieście? Przekonaj się sam!

Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland (#25). Miłość jest kluczem - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland (#25)

Barbara Cartland

Tony przegrywa w karty. Teraz posiada dług, którego nigdy nie zdoła spłacić. Żeby uratować majątek, zamierza sprzedać dom, w którym mieszka jego siostra. Minerwa, matka dwojga dzieci zdaje sobie sprawę, że sprzedanie domu to pewna śmierć głodowa dla niej i dzieci. Zdesperowana planuje ocalić brata od hańby i próbuje szantażować bardzo bogatego hrabiego. Przypadkiem zostają zamknięci w lochu, w którym kiedyś umierali więźniowie. Wydarzenia nocy stają się na zawsze ich wspólną tajemnicą, a jednocześnie początkiem zupełnie nowego układu. Minerwa, uświadamia sobie, że pragnie zobaczyć hrabiego raz jeszcze. Jest on najprzystojniejszym i najodważniejszym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek spotkała. Kiedyś nienawidziła go za krzywdę, jaką im wyrządził, a teraz zaczęła myśleć o nim inaczej. Stał się dla niej miłością - wielką, niezmienną i dozgonną a ona dla niego boginią mądrości, kobietą, na którą całe życie czekał.

Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland. Dar niebios - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland (#16)

Barbara Cartland

Kiedy siostry Maria i Elizabeth, przybyły z Irlandii do Londynu uznano je za najpiękniejsze spośród wszystkich współczesnych im kobiet. Były jednak tak biedne, że przez pewien czas posiadały we dwie tylko jedną suknię. Elizabeth, młodsza z sióstr, wyszła za mąż za szóstego księcia Hamiltona. Ślub odbył się o wpół do pierwszej w nocy w kaplicy Mayfair. Elizabeth urodziła dwóch synów i obaj zostali księciami Hamilton, a gdy jej mąż zmarł poślubiła markiza Lorne, który został księciem Argyll. Starsza, Maria, wyszła za mąż za szóstego hrabiego Coventry. Była tak piękna, że tłum pospólstwa oblegał ją, ilekroć przechodziła przez Hyde Park. Dlatego też król zażądał, aby miała eskortę złożoną z czternastu żołnierzy. Maria miała pięcioro dzieci. Zmarła w wieku dwudziestu siedmiu lat, wskutek zatrucia kosmetykami, zawierającymi biel ołowianą. Fascynująca mała madame Vestris słynęła ze swych licznych romansów, a jej wspaniałe nogi i dźwięczny śmiech porównywano do blasku słońca.

Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland. Dynastia miłości - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland (#26)

Barbara Cartland

W 1874 roku arytokraci z Anglii i innych krajów europejskich masowo wyjeżdżali do Ameryki w poszukiwaniu bogatych żon. W ten sposób wiele amerykańskich dziedziczek wielkich fortun poślubiło utytułowanych Europejczyków. Sir Osmund Staverly, piaty baronet, był uroczym mężczyzną o ujmującej powierzchowności. Uwielbiał wygodne życie i dobrze czuł się w swojej posiadłości, dopóki żyła jego żona. Po jej śmierci wrócił do obyczajów z lat młodości. Tilia niewiele wiedziała o życiu ojca. Słyszała, że spotykał się z aktorkami, które z jakiś niejasnych dla niej przyczyn kosztowały go majątek. Sporo wydawał też na ukochane konie. Niektóre przywożono do Staverly, ale większość z nich można było oglądać jedynie na wyścigach. Mówiono, że nigdy nie mógł powstrzymać się, żeby jakiegoś nie obstawić. Wydał wszystko co miał, na zbyt wolne konie i za szybkie nie do końca rozumiała, co to znaczyło. Wiedziała jedynie, że ojciec pozostawił ogromne długi, że zginął w pojedynku, który miał coś wspólnego z jedną z kobiet określonych przez Roby'ego jako "za szybkie".

Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland. Dziewczyna ze snu (#23)

Barbara Cartland

Olinda jest śliczną dziewczyną o dużych szarych oczach, drobnej, wyrazistej twarzy i złocistych włosach. Ma wiele wdzięku i gracji. Kontakty z ludźmi, zarówno z kobietami, jak i z mężczyznami, miewa bardzo rzadko. Bez reszty poświęca się swej chorej matce i bardzo rzadko opuszcza rodzinną posiadłość. Kiedy zdrowie lady Selwyn się pogorszyło i kupno leków zrujnowało je doszczętnie, tak że nie mogły związać końca z końcem Olinda postanawia podjąć zaoferowaną pracę u hrabiny, wdowy Kelvedon przy odnawianiu starych haftowanych gobelinów. Matka Olindy ma obawy przed wyjazdem córki, jest wystraszona, że jej ładna, niewinna córka może paść ofiarą nowo poznanych panów. Dla Olindy zamieszkanie w Kelvedonie wywoływało przyjemny dreszczyk emocji, bo jak sobie wyobrażała, był to jeden z najznamienitszych domów w Anglii. Hrabia Kelvedonu, Roąue wraca z Francji z młodą aktorką i Olinda staje się świadkiem dramatu rodzinnego.

Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland. Kobiety też mają serca - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland (#3)

Barbara Cartland

Rodzice Keldy zginęli podczas trzęsienia ziemi w Turcji. Kelda trafiła do sierocińca. Tam pomiatano nią więc jako piętnastolatka z ulgą przyjęła wiadomość, że czas opuścić sierociniec i zacząć zarabiać na życie. Wysłano ją na służbę do szkoły dla młodych panien miss Gladwin. Po kilku latach pracy awansowała z dziewczyny do czarnej roboty, której nikt inny nie chciał wykonywać, na stanowisko pomocnicy nauczycielki. Ponieważ dobrze gra na fortepianie nadzoruje młodsze panienki, gdy ćwiczą i odrabiają zadania. Podczas podróży do Dakaru Kelda rozmyślała o swoim ślubie. Marzyła o podobnej miłości dla siebie jaka łączyła Yvette i Rémyego, którzy byli bardzo zakochani i zapatrzeni w bowała miłości, a nie zaznała jej, odkąd zginęli jej rodzice. Nikt nigdy, z wyjątkiem Yvette, nie darzył jej nawet przelotną sympatią. Teraz miała wyjść za mąż bez niej. Wydawało jej się, że lodowata ręka chwyciła i ściskała jej serce.

Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland. Kuszenie Torilli - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland (#28)

Barbara Cartland

Markiz Havingham odwiedza matkę w Harrogate, aby powiedzieć jej, że zamierza poślubić lady Beryl. To powinien być najszczęśliwszy dzień w jego życiu - jest przystojny, bajecznie bogaty. Jest jednak tylko jedna chmura nad nim. To małżenstwo nie jest z miłości. Jest przekonany, że prawdziwa miłość nie jest warta bólu serca, a małżeństwo z Lady Beryl, będzie funkcjonowało z powodu ich wspólnych interesów i pozycji. Jednak jego matka obawia się, że to małżenstwo może być strasznym błędem. Dla Torilli, córki duchownego ze wsi górniczej Barrowfield, wiadomość o ślubie oznacza podróż na południe, aby być druhną dla jej kuzynki Lady Beryl. Torilla jest podekscytowana, nie tylko wiadomością o ślubie, ale także możliwość powrotu do miejscowości którą ona i jej ojciec opuścili po tragicznej śmierci matki. Dla młodej kobiety, która spędziła czas wśród brudu i nędzy kopalni, hojność kuzynki wydaje się niekiedy wręcz przytłaczająca. Torilla zastanawia się często jak poślubiona para naprawdę ma się do siebie. Ich związek nie jest z pewnością związkiem doskonałych bratnich dusz, o którym można marzyć. Torilla nieświadomie dzieli te same obawy co matka markiza. Czy małżeństwo naprawdę funkcjonuje, kiedy jest oparte tylko na wygodzie?