Bękart

Kamil Cywka

Mateusz Stawicki to młody chłopak mieszkający na Bronowicach jednej z najniebezpieczniejszych dzielnic Lublina. Mateusz dorasta w trudnych realiach blokowiska, gdzie królują pijaństwo, patologia i prawo pięści. Nękany przez ojca alkoholika, próbuje odnaleźć swoje miejsce zarówno w świecie ulicy, jak i rodzinnego domu, w którym nikt z domowników nie zaznaje spokoju. Bękart" to wstrząsające studium alkoholizmu oraz oparta na faktach historia patologicznych relacji rodzinnych. To opowieść o radzeniu sobie z przeciwnościami losu, poszukiwaniu własnej tożsamości i twardym życiu na osiedlu. Bezkompromisowy język narracji z elementami czarnego humoru wiernie oddaje rzeczywistość otaczającą bohaterów, nadając jej żywy i namacalny wymiar. Wartka fabuła, dbałość o szczegóły oraz mocno zarysowany konflikt między ojcem a synem czynią Bękarta" niezwykle interesującą powieścią społeczną.

Biali bracia

Michał Choromański

Kawałek znakomitej prozy, błyskotliwe rysunki psychologiczne postaci, świetnie zarysowana atmosfera porewolucyjnej Ukrainy, lekko naszkicowane, ale arcyciekawe tło żydowskiej części tej społeczności, do tego nielegalny handel, czekiści, Charków, Odessa... Powieść „Biali bracia” była debiutem literackim Michała Choromańskiego, ukazała się w 1931 roku i od razu zwróciła uwagę czytelników i krytyki na niezwykły talent młodego pisarza, którego kolejnym dziełem była „Zazdrość i medycyna” – słynna książka przetłumaczona na 18 języków. PAVVVEL (lubimyczytac.pl): Dla mnie to przed wszystkim książką psychologiczna, opowiadająca o ludzkich słabościach, o świadomym ich przezwyciężaniu, ewentualnie poddawaniu się im, o nieuchronnym fatum i wirze wydarzeń, w które wciągnięty zostaje głównych bohaterów, ale i o tym, jak zaskakujące relacje mogą rodzić się między ludźmi skazanymi na swoje towarzystwo w absolutnie ekstremalnych warunkach. EWA (lubimyczytac.pl): Migawka z życia bohatera kierowanego nieuchronnym fatum. Choromański w przejmujący sposób oddaje koleje życia gdzie każdy krok prowadzi do z góry określonych wydarzeń. Charyzmatyczny człowiek, który wywołuje skrajne emocje – od bezgranicznej miłości po skrajną nienawiść. Każdy kto go spotyka zostaje postawiony po jednej lub drugiej stronie – nikt nie pozostaje obojętny. Sam bohater doskonale czując rytm zdarzeń, wie że jeden nierozważny krok i los się odmieni i kolo fortuny odwróci się.Krótka powieść o tym że nasz wpływ na los ogranicza się do wyczucia rytmu zdarzeń otaczającego świata. Nic ponadto nie możemy zrobić. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane korekcie. Projekt okładki: Marcin Labus.

Biała gorączka

Jacek Hugo-Bader

"Pojechałem do ZSRR kilka razy w 1991 i 1992 roku i więcej nie chciałem. Fantastyczni ludzie i obraza rozumu. Wielka sztuka i poniżające poszukiwania z opuszczonymi spodniami choć kawałka papieru toaletowego. Wspaniała architektura i okno wychodzące na górę śmieci na wysokość drugiego piętra. Zabrakło mi wtedy reporterskiego zrozumienia, zabrakło determinacji. I oto Jacek Hugo-Bader wchodzi w imperium dla mnie. Bo kiedy czytam jego reportaże, mam wrażenie, że specjalnie dla mnie-czytelnika przeżywa te wszystkie przygody. Przeżywa je niejako w moim imieniu. Wiem, że inni też mają takie wrażenie: czytają i czują, że to jest ich człowiek tam. I włazi, gdzie ja bym się bał wleźć. Ryszard Kapuściński opisywał imperium z lotu ptaka, uchwycił mechanizmy myślenia, zachowań, procesów. Hugo-Bader opisuje imperium z perspektywy wałęsającego się psa, chwyta mechanizmy myślenia, zachowań, procesów i na dodatek szczura za ogon". Mariusz Szczygieł, reporter "Biała gorączka (obłęd opilczy) jest efektem długiego ciągu alkoholowego, nazywanego po rosyjsku zapojem. Jej objawy to bezprzedmiotowy strach, halucynacje i agresja. Postsowiecki świat opisany przez Hugo-Badera to rzeczywistość w delirium tremens... W takie obszary turyści się nie zapuszczają, nie rekomendują ich też biura podróży. To przestrzeń włóczęgów wszech maści. Świetna proza!" Mariusz Wilk

Biała Maria

Hanna Krall

Reporterka podąża za historiami jak internauta za wyświetlającymi się na ekranie linkami. Dotknięcie jednej opowieści sprawia, że podąża za nią i ją rozwija. Dopóki na tej dróżce nie pojawi się nowy link szczegół, za którym warto pójść. W rezultacie okazuje się, że wszystko jest całością. Wszystko samo się podpowiada. MARIUSZ SZCZYGIEŁ, ze wstępu do tomu reportaży Hanny Krall Fantom bólu. Druga wojna światowa, polskie małżeństwo zobowiązuje się zostać rodzicami chrzestnymi pewnej żydowskiej dziewczynki. Obietnicy nie dotrzymują, powołując się na przykazanie: Nie mów fałszywego świadectwa... Co faktycznie stoi za ich decyzją? Czy prawda jest więcej warta niż ludzkie życie? Ponad trzydzieści lat po premierze ósmej części Dekalogu Krzysztofa Kieślowskiego Hanna Krall przypomina tę wstrząsającą historię, umieszczając ją pośród innych dramatycznych opowieści o ocalaniu zdradzonych. Narracja rwie się, odmieniana przez rozmaite czasy, miejsca, przedmioty i zdjęcia. Tym, co łączy te skrawki opowieści, jest dotkliwa nieobecność: giną ci, którzy zostali wydani, stłamszeni, oskarżeni. Czy dotknie ich również zagłada niepamięci? Człowiek jest kruchy jak porcelana zwana Białą Marią mówi nam Hanna Krall, próbując z reporterską dociekliwością i empatią przeniknąć tajemnice swoich bohaterów. Ta proza to doskonała lekcja wrażliwości, do której współczesność dopisuje coraz to nowe rozdziały. Lektura coraz bardziej obowiązkowa. AUDIOBOOK W INTERPRETACJI LIDII SADOWEJ

Biała śmierć

Ken McClure

Co się stanie, gdy prace nad nową szczepionką wymkną się spod kontroli? Na obozie młodzieżowym dochodzi do zakażenia, więc uzasadnione wydaje się zaszczepienie wszystkich przebywających tam dzieci unowocześnioną wersją szczepionki przeciwko gruźlicy. Niestety wkrótce jedno z nich umiera, a u pozostałych pojawia się bielactwo i trudno gojące się rany. Dr Dunbar usiłuje wyjaśnić przyczynę nietypowych objawów poszczepiennych, ale ktoś zaciera ślady przerażającego spisku... ,,Biała śmierć" to siódmy z thrillerów o śledztwach dra Dunbara, można go uznać za oddzielną historię lub czytać bez zachowania kolejności serii. Jeśli szukasz misternie skonstruowanego thrillera medycznego, którego akcja wciąga bez reszty i przeraża, znajdź czas na lekturę ,,Białej śmierci".

Biała wódka, czarny ptak

Wiesław Weiss

13 grudnia 1981 roku w Warszawie znika znana niemiecka pisarka Anna Eckart. Władze milczą o jej zaginięciu, więc synowa Anny prosi o pomoc Daniela, bezrobotnego dziennikarza. Inwigilowany przez esbeków, Daniel jedzie do miasta Stary Krzyż i tam wplątuje się w mroczną, kryminalną historię, która zaczęła się za III Rzeszy...

Białe i czarne

Barbara Nawrocka Dońska

Akcja powieści rozpoczyna się zimą 1945 roku. Młoda kobieta, Marianna, tuła się po kraju. Napotkany przypadkiem rzutki lekarz proponuje jej pracę w szpitalu, który musi zostać odbudowany z ruiny. Trudne warunku i brak lekarstw to tylko część kłopotów czekających na gotowych do pracy ludzi. Relacja doktora i Marianny nieco się zacieśnia, dziewczyna opowiada mu historię swojego życia.

Białe, małe kłamstewka

Philippa East

Anne White odwróciła wzrok tylko na sekundę... To wystarczyło, aby straciła z oczu swoją 8-letnią córkę. Wydaje się, że tylko na chwilę, ale... poszukiwania nie przynoszą rezultatów. Setki apeli, tysiące ogłoszeń, kilkudziesięciu policjantów w akcji i nic... Wszelki ślad po dziewczynce zaginął. Po 7 latach, kiedy Anne już niemal traci wiarę w odnalezienie córki, Abigail przychodzi na posterunek. Tak zwyczajnie, prosto z ulicy przyprowadza zaginione niedawno dziecko. Gdzie była, co się z nią działo przez ostatnie kilka lat? Co tak naprawdę wydarzyło się tego straszliwego dnia, kiedy zniknęła, między matką a córką? Czy ktoś jej zagraża? Kogo lub czego boi się Abigail? Czy w rodzinie jest bezpieczna? Tej wciągającej mrocznej opowieści nie można przegapić! Philippa East dorastała w Szkocji, gdzie studiowała psychologię i filozofię na Uniwersytecie w Oxfordzie. Po ukończeniu studiów przeniosła się do Londynu, aby szkolić się na psychologa klinicznego, i przez ponad dziesięć lat pracowała w publicznej służbie zdrowia NHS, zajmując się pacjentami z problemami psychicznymi. Teraz mieszka na wsi w hrabstwie Lincolnshire z mężem i kotem. Jest psycholożką i terapeutką, ale też pisarką. Nagrodzone opowiadania Philippy były publikowane w różnych czasopismach literackich. Białe kłamstewka to jej debiutancka powieść.