Strefa Darién

Michał Zieliński

Marzenia nie spełniają się same - trzeba odważyć się za nimi podążać. Nawet jeśli droga wiedzie przez najdziksze ostępy dżungli. Michał Zieliński, z plecakiem większym od własnego doświadczenia, rusza wraz z sześciorgiem towarzyszy w sam środek Strefy Darién - jednego z najmniej dostępnych miejsc świata, gdzie Panama styka się z Kolumbią. Wędrówka przez tropikalną selwę obfituje w wyzwania: od konieczności zdobywania wody pitnej i radzenia sobie z podstawowymi ludzkimi potrzebami, przez zmagania z chorobami i wyczerpaniem, aż po konieczność negocjowania z ludźmi, których lepiej nie spotykać na pustym szlaku. Ekstremalne warunki pozwalają docenić codzienne przyjemności - chwile ulgi przy ognisku czy przywilej obserwacji dzikiej przyrody i barwnej kultury tutejszych plemion. Przeżyj z autorem fascynującą przygodę i zobacz, jak z chaosu rodzi się dyscyplina, a z niedoświadczenia - psychiczna odporność. Michał Zieliński - urodzony w Białej Podlaskiej w 1986 roku. Absolwent Wydziału Pedagogiki Kryminologicznej. Pasjonat wszelkich podróży, zarówno tych małych, jak i tych na drugą półkulę. Szczególnie upodobał sobie nadal tajemniczą Amerykę Południową. Zafascynowany dzikimi plemionami oraz ich kulturą.

Strefa komfortu

Ludwik Wolta

Książka o dzisiejszym kryzysie męskości młodych mężczyznach, którzy obawiają się ryzykować, stają się wygodniccy i zamykają w świecie gier, internetu i mediów społecznościowych. Kiedy Berno traci wszystko, do czego przywykł kobietę, pracę i niezależność finansową postanawia odkryć, czego naprawdę pragnie. Podążając za wskazówkami coacha Jakuba Wernera, dokonuje introspekcji i uświadamia sobie, że od dawna drzemała w nim pokusa przygotowania i popełnienia widowiskowej zbrodni >skończ te słynne studia humanistyczne >tyraj za biedacką pensję >strać dziewczynę >strać biedacką pensję >graj w Counter Strikea i jedz parówki >zostań przegrywem >zabij się > >albo kogoś... Nienawidzisz poradników dających receptę na osiągnięcie sukcesu? Irytuje Cię idea samorealizacji? Mdli Cię na myśl o ludziach, którzy dbają o swój wizerunek? Jeśli tak, to w Bernie Jakimie chłopcu w klapkach odnajdziesz swoją bratnią duszę. Bliski też będzie Ci jego plan zemsty. Wendeta Berna okaże się jednak mroczniejsza i bardziej przerażająca niż wędrówka Dantego po najgłębszych kręgach piekła. Opowieść o współczesnym świecie, w którym najważniejszy jest wizerunek. Zamiast prawdziwych ludzi, pieczołowicie wykreowane persony, które żyją z tego, że radzą innym, jak żyć i odnieść sukces. Tylko Bernard Jakim się buntuje. To iście gombrowiczowska postać, która usilnie wzbrania się przed gębą i dochodzi to wniosku, że nic tak nie rozwinie jego osobowości i nie zmieni życia na lepsze, jak morderstwo doskonałe. Karolina Nos, Pozycja dla tych, którzy chcą dowiedzieć się więcej o współczesnej męskości. Mateusz Piotrowski, Antyporadnik, któremu daleko do poradnikowych form - to typowa powieść o bardzo nietypowej fabule, która sprawi, że wraz z bohaterem niejednokrotnie opuścicie tytułową strefę komfortu. Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, czy i w jaki sposób coaching może zmienić czyjeś życie, spróbujcie za jego pomocą (no, i z domieszką różnorakich narkotyków) razem z Bernem Jakim zaplanować morderstwo doskonałe. Przemysław Garczyński, Ludwik Wolta urodził się w Ustrzykach Dolnych. Z zawodu psycholog i psychoterapeuta; pracował z osobami cierpiącymi na fobię społeczną i autyzm. W poprzedniej dekadzie współtworzył kontrkulturowe portale internetowe. Strefa komfortu jest jego prozatorskim debiutem.

Strefa Pawłowa

Sławomir Michał

Nieodległa przyszłość. Zjednoczone Obwody Ruskie. Świat u schyłku zagłady. 35-letni profesor Ilja Andrejewicz Pawluczenko, oficjalnie ekspert do spraw bezpieczeństwa atomowego, pracuje w instytucie naukowym w Kutuzowsku. W tym mieście-widmie jeszcze nie tak dawno rozbrzmiewał śmiech dzieci, a pełne zieleni aleje wypełniały tłumy spacerujących po pracy mieszkańców. Dziś miasto znajduje się w stanie oblężenia przez owianą tajemniczą aurą Błękitną Armię. Etat w instytucie to dla profesora jedynie pretekst. W rzeczywistości przybył do oblężonego miasta, by zorganizować tajną ekspedycję do centrum zakazanej Strefy Pawłowa. Przy pomocy lokalnego półświatka tworzy czteroosobową drużynę, która wydostaje się z miasta i rozpoczyna dramatyczną wędrówkę przez spalony słońcem step. Co ukrywa profesor Pawluczenko? Czy jego obsesja na punkcie Świątyni Zagłady to szaleństwo, czy jedyna nadzieja dla ludzkości? I przede wszystkim, czy w świecie naznaczonym skazą atomu, gdzie granica między rzeczywistością a obłędem zaciera się z każdym dniem, ocalenie jest jeszcze w ogóle możliwe? Powieść Strefa Pawłowa zajęła I miejsce w III edycji konkursu Literacki Debiut Roku organizowanego przez Wydawnictwo Novae Res pod honorowym patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Polskiej Izby Książki. Sławomir Michał autor thrillera psychologicznego pod tytułem Strefa Pawłowa po raz pierwszy wydanego w 2014 roku.

Strefy

Kinga Chojnacka

Od tej pory masz tylko jeden cel: przetrwać. Siedem lat po serii wielkich katastrof Ziemia składa się wyłącznie z pustyń, ruin miast i śmiertelnego wirusa, który dziesiątkuje resztki ludzkości. Większość tych, którym udało się przeżyć, mieszka w Strefach specjalnych schronach, których opuszczenie grozi szybką śmiercią. A jednak Marion Dallas, zabójczyni pracująca na zlecenie przewodniczącego Strefy A, czuje, że nie może tu zostać ani chwili dłużej. Gdy odkrywa, że jej matka nie żyje, a na siostrze przeprowadzane są brutalne eksperymenty, decyduje się zemścić za wszystkie wyrządzone jej najbliższym krzywdy. Droga, w którą wyruszy, będzie długa i skrajnie niebezpieczna, a Marion będzie musiała zmierzyć się z morderczym upałem, kwaśnymi deszczami i atakiem pozastrefowego gangu. Towarzyszący jej mężczyzna, w ostatniej chwili uratowany przed egzekucją, może pomóc w przetrwaniu tej wyprawy lub... okazać się śmiertelnym wrogiem. Stoczyła się z łóżka. Zakładając spodnie, poczuła wstrząs. Ze ścian sypnął się kurz, a ludzie za-częli jeszcze bardziej hałasować. Dopiero wtedy zdała sobie sprawę z powagi sytuacji. Strefa nie-jednokrotnie była atakowana przez bezstrefowych, buntowników, a ostatnio nawet przez inne strefy, ale jeszcze nigdy nie używano do tego detonacji. Znajdowała się pod ziemią, więc zburze-nie jej było jednoznaczne ze śmiercią wszystkich w środku. Marion dokończyła się ubierać i już znacznie szybszymi ruchami chwyciła plecak. Miała ich co najmniej trzy. Jeden z nich zawsze był spakowany na wypadek nagłej misji. Odpięła nóż od kurtki i wsadziła go za pasek. Chwyciła broń leżącą pod poduszką.

Strefy zerowe

Bohdan Petecki

Historia napotkania w kosmosie obcej, inteligentnej rasy, z którą jednak nie można nawiązać kontaktu. Kolejne wyprawy naukowców wysłane w ich kierunku milkną. W końcu zapada decyzja, by wysłać dobrze uzbrojoną i przeszkoloną grupę wojskowych, ludzi przygotowanych do obrony Ziemi przed niebezpieczeństwem z kosmosu. Powieść „Strefy zerowe” Bohdana Peteckiego – klasyka polskiej literatury science fiction – jest uważana przez wielu za jedną z najlepszych w jego dorobku. Znakomita fantastyka. Twarde i naprawdę dobrze napisane SF. Bardzo zgrabnie i ciekawie jest ta historia opisana. Językiem nieskomplikowanym, żywym, przyjemnym w odbiorze, niebanalnym, klasycznym. Bardzo dobre, ciekawe opisy obcej cywilizacji zasługują na uznanie i wysokie noty. To książka, którą przeczytać trzeba wręcz obowiązkowo. Bo jak dla mnie, to po prostu rewelacja! [VATTGHERN76, lubimyczytac.pl] Ludzkość przebrnęła przez wieki błędów i wypaczeń. Wszystkim jest dobrze i to tak, że z nudów wyruszyli w kosmos. Tym co nie wyruszyli czasem odbija, a żeby nikomu krzywda się nie stała, powstał inforpol. Do Korpusu nie można wstąpić ani się zaciągnąć. Agenci nie są powoływani, są produkowani. Efekt inżynierii genetycznej i bioinżynierii. Nie odczuwają bólu ani strachu. Są wobec siebie w pełni kompatybilni. Ostatni tysiąc „ludzi”, których celem życia jest walka. Korpus powstał z myślą o problemach wewnętrznych, ale przewidziano też, że może się przydać w przypadku zagrożenia zewnętrznego. I stało się, wyprawa do innego układu słonecznego zamilkła. Trzeba więc wyruszyć im z pomocą, a tym zielonym z czułkami wytłumaczyć, że ludziom kuku robić nie należy. Zbudowano nawet uniwersalny translator w tym celu, z dużym przyciskiem, na którym napisano „anihilacja”. To wszystkim i wszystko wytłumaczy. Ale najpierw trzeba tam dolecieć i odnaleźć ocalałych. To co, lecimy? Pierwszoosobowa narracja – tak, jesteśmy agentem i to dowodzącym. Wartka akcja. Trochę szkoda, że tak tylko popatrzeć dali na obcą cywilizację, ale nie można mieć wszystkiego. Wystarczająco sobie postrzelacie do automatów granicznych i pomanewrujecie wśród satelitów. A i jakiś księżyc rozstrzelać wam będzie dane. Takoż nie marudzić ino czytać, bo fajne. [FPREFECT, niepamietnikfprefecta.blogspot.com] Fantastyka naukowa, trzymająca w napięciu, proponująca przygodę bez nadęcia i zbędnych komentarzy. Jej fabularna spójność i typowe dla Peteckiego elementy, ocierające się o jakiś „kosmiczny” Dziki Zachód – oto przepis na doskonałą rozrywkę dla miłośników klasycznych rozwiązań w prozie science-fiction. Wyprawy ratunkowe stanowią dość pokaźną ilość wśród motywów wykorzystywanych w przygodowej science-fiction. A że Petecki uważany jest za głównego przedstawiciela tego nurtu w polskiej fantastyce naukowej, to i w kolejnej jego książce pojawia się ów atrakcyjny temat. [EncyklopediaFantastyki.pl, CC BY-SA 3.0] Ciekawa wizja świata, w którym nie ma przemocy, a bezpieczeństwa ludzi strzeże 1000 wyselekcjonowanych mężczyzn, przygotowywanych do walki już w łonie matki. Z oczywistych względów nikt ich nie lubi, dopóki cywilizacji nie zacznie zagrażać niebezpieczeństwo. [ANONIM, lubimyczytac.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Projekt okładki: Bartek Biedrzycki.

Stroiciel lasu

Marek Stokowski

Pełna humoru opowieść psa o człowieku Początek lat 90. M bohater poprzedniej powieści Stokowskiego Samo-loty" wybudzony z długotrwałej śpiączki, stara się odnaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego powrócił na Ziemię. Po kuracji szpitalnej i pobycie w domu pomocy społecznej, opuszcza Warszawę i osiedla się w lasach na północy Polski. Tam, podczas wędrówek z psim Sancho Pansą u boku, stopniowo odzyskuje władze cielesne i duchowe. Jego głównym zajęciem staje się harmonizowanie brzmienia rozstrojonych drzew i zakątków puszczy w dolinie dolnej Wisły. Próbuje też nieść pomoc ciężko chorej dziewczynie i odnajduje miłość. Z czasem pozornie skazany na porażkę podejmuje walkę z ludźmi, którzy od dziesięcioleci niszczyli harmonię świata i służyli żywiołowi śmierci. Nieoczekiwana wolta w finale powieści skłania do postawienia pytania: Czy ta osobliwa, psia opowieść rzeczywiście wiedzie nas na północ? Stroiciel lasu" to słowo o Polsce po roku 1989, przy czym o trudnych sprawach mówi się tutaj z humorem. Jest to książka o przyjaźni, ocalającej mocy ciszy, potrzebie pamięci, a także o potężnej sile śmiechu i marzeń. Jest też pochwałą opowiadania zwariowanych historii.

Stróż krokodyla

Katrine Engberg

Przesycony atmosferą starej Kopenhagi, pełen zaskakujących zwrotów akcji thriller o skutkach pomieszania fikcji z rzeczywistością Pewnego dnia wczesnym rankiem starszy pan, Gregers Hermansen, idzie wyrzucić śmieci w nieco zaniedbanej kamienicy w centrum starej Kopenhagi. Na jednym z pięter zauważa uchylone drzwi. Zaniepokojony zagląda ostrożnie do środka, nagle potyka się i upada. Kiedy dochodzi do siebie, dociera do niego, że leży na zakrwawionym ciele młodej dziewczyny, która wynajmowała jedno z mieszkań wspólnie z współlokatorką. Tak zaczyna się koszmar mieszkańców kamienicy. Śledztwo w sprawie tajemniczego i z pozoru pozbawionego motywów mordu prowadzi dwoje policjantów z kopenhaskiego wydziału zabójstw, inspektorzy Jeppe Korner i Anette Werner. Wkrótce okazuje się, że mieszkająca w tej samej kamienicy właścicielka domu, Esther de Laurenti, pisze kryminał, w którym ofiara dziwnie przypomina zamordowaną dziewczynę. Policjanci stają przed nie lada zagadką do rozwikłania, tym bardziej, że tropy mnożą się i prowadzą w nieoczekiwanych kierunkach. Czy klucz do rozwiązania tajemnicy tkwi w przeszłości właścicielki domu? Dlaczego napisana przez nią powieść tak inspiruje mordercę? Świetny! Trzyma w napięciu, nieprzewidywalny, skupiony na szczegółach!. Magasinet Liv Duńska branża kryminałów ma nową mistrzynię intrygi!. Berlingske Tidende Katrine Engberg jest zaliczana do grona najważniejszych autorów powieści kryminalnych w Danii.

Struktura duchowości

Agnieszka Ornatowska

Niezliczone są drogi rozwoju duchowego, na które wkraczają ludzie zmęczeni nieustającą gonitwą współczesnego świata. Z różnych powodów i na różnym etapie życia, jednak prędzej czy później wielu z nas zaczyna stawiać sobie pytania o sens i cel życia. Zwalniamy, uspokajamy się, oddychamy głębiej, a potem ruszamy na poszukiwanie własnej duchowości. Pomocą i radą służyć nam mają rozmaici nauczyciele, guru i kapłani. Oczekujemy od nich prostych odpowiedzi, jasnych instrukcji, a co otrzymujemy? Zwykle dużo informacji, zawiłych tłumaczeń, które może i brzmią mądrze, ale do celu nas nie doprowadzą. Teoria duchowości nie uczyni Cię człowiekiem ducha. Sprawi to dopiero praktyka. Jednak niekoniecznie taka, jaką zalecają rozmaici oświeceni. Usłyszysz od nich: oczyszczaj się, medytuj, przerabiaj lekcje, wzmacniaj osobistą moc, wykonuj rytuały... Zamiast obiecywanej wolności otrzymasz kolejne obowiązki do wykonania. A przecież nie o to chodzi! Droga duchowa ma Ci przynieść poczucie sensu, spokój, radość życia, wolność, wreszcie - szczęście, stan, w którym nic nie musisz, a wszystko możesz. Dążenie do niego jest określone w pewnej strukturze, powtarzalnej dla wszystkich duchowych praktyk. Poznaj tę strukturę, zrozum ją, a potem wybierz własną technikę czy ideę, dzięki której osiągniesz swój cel.