Adam Chmara (1720-1805) - ostatni wojewoda miński w świecie polityki czasów stanisławowskich i jego archiwum

Dariusz Rolnik

Praca ma charakter biograficzny, skupia się na pokazaniu kariery politycznej ostatniego wojewody mińskiego w dziejach Rzeczypospolitej Adama Chmary. Jest ona sama w sobie interesująca, ale przede wszystkim robi wrażenie skalą awansu, od łowczego mińskiego do wojewody mińskiego, dodajmy co nie jest bez znaczenia pierwszego senatorstwa w rodzinie Chmarów. Jakkolwiek kariera polityczna bohatera stanowi szkielet tego studium, to obejmuje ma ona znacznie szerszy zakres problemów. Przedstawia funkcjonowanie i mechanizmy tworzenia elit w czasach stanisławowskich, pokazuje obraz polityczny prowincji litewskiej, a w tej przestrzeni, przejście od politycznych rozgrywek województwa mińskiego do polityki państwowej państwa polsko-litewskiego. Prezentowane w rozprawie są różne podejścia obywateli - nie tylko A. Chmary - do najistotniejszych kwestii związanych z istnieniem Rzeczypospolitej oraz ogólnie odrysowane są codzienne sprawy w życiu elit stanisławowskich. Sfera polityczna to tylko jedna z nich i to nie zawsze najważniejsza. Na takiej szerokiej płaszczyźnie pokazano także sposoby osiągania sukcesu na drodze publicznej posługi, ale też polityczne meandry życia publicznego na Litwie i słabnącą rolę wielkich litewskich rodów.

Adam Didur. Droga artystyczna przez Metropolitan Opera do Bytomia. Materiały z Interdyscyplinarnej Konferencji Naukowej zorganizowanej w dniach 11-12 maja 2017 roku na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach

red. Grażyna Golik-Szarawarska

Książka stanowi nowe opracowanie o charakterze monograficznym spuścizny artystycznej, pedagogicznej i organizacyjnej Adama Didura (24.12.1873 – 7.01.1946) – śpiewaka operowego zasłużonego dla polskiej kultury muzycznej końca XIX i pierwszej połowy XX wieku, występującego z sukcesem na wszystkich liczących się scenach operowych Polski i świata, w tym Metropolitan Opera i Teatro alla Scala. Publikacja prezentuje aktualny stan badań na temat Didura i jego uczniów, na bazie opracowań, krytyki teatralnej oraz dokumentów archiwalnych udostępnionych, często po raz pierwszy, przez archiwa i instytucje polskie i zagraniczne. Obszerne miejsce w tomie zajęły teksty przynoszące najnowsze wyniki badań na temat tworzenia przez Didura i artystów ekspatriowanych ze Lwowa teatru operowego na Górnym Śląsku po drugiej wojnie światowej.

Adam i Ewa na Okinawie

Paweł Jałoszyński

Niezwykła opowieść o historii Okinawy snuta z perspektywy dwojga podróżników bez pamięci zakochanych w tej przepięknej wyspie, jej niesamowitej przeszłości i tajemniczej duchowości. Pożegnalna wyprawa Adama i Ewy na Okinawę, wyspę z ich snów, okazuje się inna niż wszystkie poprzednie. Na zgliszczach zamku Shuri para spotyka ognistowłosego Nabiego, który, choć wygląda jak zwykły rudy chłopiec, to tak naprawdę jest kijimunā – duchem mieszkającym w drzewie gajimaru, jedną z mitycznych istot występujących w ludowych wierzeniach ludu Uchinānchu. Nabi zabiera wędrowców w magiczną podróż po najważniejszych wydarzeniach w historii Morskiego Królestwa, podczas której Adam i Ewa odkrywają własną, tajemniczą przeszłość i swoje miejsce na Ziemi. Dokąd ta wędrówka w przeszłość doprowadzi parę podróżników? Czy uda im się odkryć, kiedy ich własna egzystencja splątała się z historią Okinawy i kim naprawdę są? „Adam i Ewa na Okinawie” to mistyczna powieść, która przedstawia historię tej wyspy w sposób pełen życia, kolorów i smaków. Jednocześnie jest to książka, która zachęca do bliższego poznania Okinawy, zagłębienia się w jej niesamowitą, skomplikowaną historię, wyprawy do parujących lasów Yambaru i koralowych plaż, spojrzenia w dal z klifów przylądka Hedo, zapuszczenia się w wąskie uliczki Naha i Nago, poznania zamieszkujących ją ludzi i mitycznych istot, które obserwują podróżników zza każdego drzewa.

Adam Mickiewicz. Tajemnice wiary, miłości i śmierci

Bohdan Urbankowski

Wydawać by się mogło, że o Adamie Mickiewiczu nie da się już stworzyć żadnego odkrywczego dzieła. Bohdan Urbankowski autor najlepszej monografii o Józefie Piłsudskim wyrównuje rekord życiowy, udowadnia, że można o poecie napisać w sposób pasjonujący, nowatorski i zarazem jakże współczesny.              W tej nietypowej biografii Urbankowski odkrywa tajemnice życia i twórczości Mickiewicza, opowiada o pierwszych miłościach poety i jego zagadkowej śmierci w Konstantynopolu, przytacza dokumenty wyjaśniające spór o jego książęce, szlacheckie, a nawet chłopskie pochodzenie, w oparciu o źródła obala rewelacje na temat żydowskiej proweniencji wieszcza. Z erudycją pisze o religijnych rozterkach i herezjach Mickiewicza, przybliża jego prekursorską filozofię i odurzenie mistycznym towianizmem, przy okazji rozstrzygając wieloletni spór o ewentualną agenturalność Andrzeja Towiańskiego. Łącząc wiedzę z wnikliwością detektywa, autor analizuje rzekome szyfry dzieł Mickiewicza.              Dzieło Urbankowskiego potwierdza, iż słowa Zygmunta Krasińskiego My z niego wszyscy nie straciły na aktualności.               Dodatkową atrakcją książki są Listy w niebieskich kopertach  nagradzany już i wystawiany, lecz dotąd niedrukowany zbiór wierszy poświęconych Mickiewiczowi. Układają się one w epicką opowieść, która sięga zaświatów, lecz nawet i tam się nie kończy. 

Adam Smith. Ekonomia polityczna

Wiesław Piątkowski

    Książka jest szczegółową i pogłębioną naukową prezentacją i analizą poglądów ekonomicznych Adama Smitha. Podejmuje temat, który ma istotne znaczenie w studiowaniu i pogłębionym poznaniu współczesnej teorii ekonomii. Argument ten opiera się na przekonaniu o istotnej roli ciągłości myśli ekonomicznej w sensie historycznym.     Zastosowana przez Autora metoda prezentacji i analizy poglądów Smitha jest bardzo cenna ze względów dydaktycznych. Stanowi ona wartościową wskazówkę dla młodszych adeptów ekonomii, jak należy przeprowadzić pogłębioną egzegezę tekstów źródłowych.

Adam, Szczęściara i globalna katastrofa

Katarzyna Majgier

Od tej decyzji nie ma odwrotu likwidacja całego gatunku jest przesądzona. Ludzie z Ziemi niewielkiej, prowincjonalnej planety w Układzie Słonecznym, zostaną tam sami. Inne gatunki zostaną ewakuowane na pobliskie planety. Czy ludziom istotom, które prawie doprowadziły do zagłady Ziemi uda się przeżyć bez owadów, ptaków, zwierząt? I jak skończy się ewakuacja wszystkich gatunków? Dziesięcioletni Adam już podejrzewa, co się święci. Widuje przecież UFO, choć nikt mu nie wierzy, zaczyna rozumieć, dlaczego szczury chmarami uciekają z miast. W końcu ratuje z opresji Szczęściarę młodą szczurzycę, na którą już polują specjaliści od deratyzacji. Czy uda mu się ją ocalić? A jeśli to wcale nie ona potrzebuje pomocy?

Adama Polanowskiego Dworzanina Króla JMci Jana III notatki

Józef Ignacy Kraszewski

Powieść społeczno-obyczajowa najpłodniejszego z polskich pisarzy. Chociaż książka opowiada o czasach dawno już minionych to ani ludzie, ani ich problemy bynajmniej się nie zmieniły, dlatego naprawdę warto ją przeczytać. Tym bardziej że napisana jest pięknym językiem, którego coraz bardziej w dzisiejszej dobie nam brak. Oto fragment powieści: „Z młodszych moich lat – nie ma co pisać, bo ludzie są jako trawa. Gdy się z ziemi wytyka, wszyscy jednakowi, trudno poznać czy to z tego będzie łopuch, czy sałata. Pamiętam tylko, że mi dla zbytniej swawoli matka i ojciec prorokowali, iż się szubienicy dorobię, lecz, dzięki Bogu nie sprawdziło się, choć prawda, żem dokazywał srodze i kipiało we mnie, a spokojnie na miejscu wysiedzieć nie było sposobu. Rodzeństwa nas było troje, starszy brat Michał, powolny i nad wiek stateczny, młodsza siostra Julusia, a ja pośrodku. Matka nasza najukochańsza, świeć panie jej duszy, nie bardzo była dla mnie surowa, i mawiała (choć nie w mojej obecności), że młodość ma prawa swoje, i najlepsze piwo, gdy zrazu szumi – więc przez palce patrzyła na wybryki i folgowała, gdy ojciec dyscypliną i rózgami groził. Swawola też owa ograniczała się na znęcaniu nad ptactwem, do którego z łuku się strzelało, na rybołówstwie, na dojeżdżaniu koni, od których nie jednegom guza dostał i sińców napytał.

Adama Polanowskiego Dworzanina Króla JMci Jana III. notatki

Józef Ignacy Kraszewski

“Adama Polanowskiego Dworzanina Króla JMci Jana III. notatki” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.  “Z młodszych moich lat — nie ma co pisać, bo ludzie są jako trawa gdy się z ziemi wytyka, wszyscy jednakowi, trudno poznać czy to z tego będzie łopuch czy sałata. Pamiętam tylko że mi dla zbytniej swawoli matka i ojciec prorokowali iż się szubienicy dorobię, lecz, dzięki Bogu nie sprawdziło się, choć prawda, żem dokazywał srodze i kipiało we mnie, a spokojnie na miejscu wysiedzieć nie było sposobu.  Rodzeństwa nas było troje, starszy brat Michał, powolny i nad wiek stateczny, młodsza siostra Julusia, a ja w pośrodku.  Matka nasza najukochańsza, świeć panie jej duszy, nie bardzo była dla mnie surowa, i mawiała (choć nie w mojej obecności) że młodość ma prawa swoje, i najlepsze piwo gdy zrazu szumi — więc przez palce patrzyła na wybryki i folgowała gdy ojciec dyscypliną i rózgami groził. Swawola też owa ograniczała się na znęcaniu nad ptactwem, do którego z łuku się strzelało, na rybołóztwie, na dojeżdżaniu koni, od których nie jednegom guza dostał i sińców napytał.” Fragment