Nowy gatunek

Izabela Zawis

Pewnego dnia stracisz wszystko. Nawet DNA. Świat opustoszał z dnia na dzień. Jakiekolwiek oznaki ludzkiego życia nagle zanikły. Zwłoki płyną z nurtem rzeki, dookoła grasują krwiożercze wilki. W tej odartej z człowieczeństwa rzeczywistości spotyka się dwoje młodych ludzi: sparaliżowany od pasa w dół Alex i chora na białaczkę Amy. Ona wpada przez okno opuszczonego budynku wprost w jego objęcia, roztaczając wokół siebie zapach malin. On od razu wyczuwa, że trafił na kogoś wyjątkowego. Wspólnie rozpoczynają walkę o przeżycie. Tymczasem w Future Lab, miejscowym laboratorium, dzieją się rzeczy przerażające. Ktoś chce ulepszyć dzieło stworzenia i poddaje ludzi niebezpiecznym eksperymentom. Większość z nich nie wyjdzie stamtąd żywa Izabela Zawis autorka powieści science fiction pod tytułem Nowy gatunek po raz pierwszy wydanej w 2019 roku.

Nóż. Harry Hole. Tom 12

Jo Nesbo

Harry Hole wrócił do punktu wyjścia: znowu pije, Rakel wyrzuciła go z domu, ponownie mieszka przy Sofies gate. Pewnego dnia budzi się z obezwładniającym kacem, a na dłoniach i ubraniu ze zdumieniem spostrzega ślady krwi. Kompletnie nic nie pamięta z minionej nocy Harry wiele przeżył, ale nawet on nie jest gotowy na koszmar, jaki zgotował mu los. Policjant musi zmierzyć się nie tylko ze starym, śmiertelnym wrogiem, ale i ze swoim osobistym piekłem.

Numer

Marcin Wolski

Antyutopia przedstawiona w lekkiej, dynamicznej i pełnej humoru formie. W obliczu snutych przez globalistów planów Wielkiego Resetu – jak najbardziej aktualna. Lektura obowiązkowa dla każdego fana literatury science fiction. Losy społeczeństwa, które zaufało, że najlepszym wykonawcą władzy, odpornym na korupcję, zakłamanie i inne przypadłości demokracji, będzie superkomputer – maszyna sprawująca władzę sprawiedliwie, rozdająca dobra równomiernie i według zasług. Mimo upływu kilkudziesięciu lat („Numer” powstał pod koniec lat 70.), tekst ten jest wciąż żywy, a nawet ostatnio (mamy rok 2023) coraz bardziej zyskuje na aktualności. Jest wręcz proroczy! APOANIA (lubimyczytac.pl): Stara dobra szkoła dyktatorów, bez względu na to czy są z krwi i kości, czy z krzemu. MICHAŁ „VERON” TUSZ (trzynasty-schron.net): Miłośnikowi science fiction wręcz nie wypada nie znać tej książki. W tej króciutkiej, nawet nie stustronicowej książce zawarł autor całą esencję antyutopijnej fantastyki naukowej. Jest to klasyka w najlepszym wydaniu. Fantastyka w pigułce. „Numer” posiada konstrukcję klasyczną właśnie, a mimo to obdarzoną wieloma warstwami. Pojedyncze dialogi, zdania, czasami nawet słowa odsłaniają przed czytelnikiem kolejne poziomy zniewolenia ludzkości przez maszyny. Ale i nie wszystkie maszyny są złe. Są w końcu inteligentne i potrafią wyciągać wnioski. Jest w tej z jednej strony zatrważającej, z drugiej zaś – ze względu na lekkie pióro – nie potrafiącej wpędzić w przygnębienie wizji coś dla nas pocieszającego. Dlatego czyta się „Numer” tak dobrze i tak głęboko zapada on w pamięć. W świecie przyszłości ludzkość zawierzyła swój los GLOK-owi – GLObalnemu Komputerowi. Sztuczna superinteligencja miała być najlepszym wykonawcą władzy, odpornym na ludzkie słabości i przypadłości. Jednak okazało się to ułudą. Podział na klasy według inteligencji, numery zamiast nazwisk, społeczeństwo skoszarowane w megabudynkach i bezustanna kontrola. Ale to nie koniec. GLOK zamierza zastąpić człowieka własnym projektem. Kilka jednostek dystopijnej rzeczywistości postanawia się zbuntować. FPREFECT (niepamietnikfprefecta.blogspot.com): Antyutopijna niedaleka przyszłość. Trzydzieści dziewięć miliardów ludzi skoszarowanych w 39 megablokach. Zamiast nazwiska numer, który przydziela się na podstawie testów na inteligencję, a który wyznacza miejsce w społeczeństwie, im mniejszy tym wyższe. Wszystkim i wszystkimi rządzi GLOK (GLObalny Komputer) nadzorowany przez pierwszą setkę. I wszystko wygląda doskonale. Tyle tylko, że GLOK chyba oszalał i chce zniszczyć ludzkość, a na jej miejsce stworzył doskonalszą rasę krzemowych myślaczy. A może tak się tylko wydaje? Ale człowiek, a zwłaszcza inteligentny posiadający wyobraźnie, nie da się tak łatwo spacyfikować, a już zwłaszcza jakiemuś blaszakowi, którego sam zresztą skonstruował. Jest to historia kolejnej próby obalenia złego kompa. Ale spacyfikowana ludzkość nie bardzo się do tego nadaje. Myślaczy jest zbyt mało. Kto zatem jest zdolny zniszczyć wielki zły komputer? Zwłaszcza, że widzi on wszystko i ma na swoje usługi roboty bojowe i wszelkie metody nacisku. Ale nie tylko walką człowiek żyje, zwłaszcza w miarę zdrowy, niestary albo całkiem młody, niegłodny i mający przed sobą (a czasem pod i obok) niezwykle piękną kobietę lub mogącą przybrać dowolne kształty (powiedzmy szczerze bardzo ponętne niekiedy) myślaczkę i nic ciekawszego do roboty. Co ja wam będę tłumaczył, sami się domyślcie. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Książka ta jest zapisem nadawanego w odcinkach, radiowego serialu „Numer” emitowanego w latach 70. XX stulecia, w Radiowej Trójce, w ramach kultowej audycji „60 minut na godzinę”. Projekt okładki: Karolina Lubaszko.

Nurek

Håkan Östlundh

Na malowniczej Gotlandii trwa wyjątkowo ciepła jesień, a letnie upały utrzymują się aż do września. Dwóch małych chłopców postanawia wykorzystać słoneczną aurę. Pewnego dnia wybierają się na spacer wokół zalanego wodą wapiennego wyrobiska. Nie spodziewają się, jak makabrycznego odkrycia wkrótce dokonają: na powierzchni wody unoszą się bowiem zwłoki nurka. Po wstępnych oględzinach śledczy dochodzą do zaskakującego wniosku – mężczyzna nie utonął w miejscowym kamieniołomie… W tym samym czasie studentka Jenny Lundgren zgłasza się na komisariat policji i oświadcza, że była bezpośrednim świadkiem brutalnej zbrodni. Co zaskakujące, wydarzenie to miało ponoć miejsce we Francji, mniej więcej osiemnaście lat temu. Według kobiety jej ojciec ze szczególnym okrucieństwem zabił wtedy młodą dziewczynę. Jenny rzekomo przypomniała sobie o tym we śnie… Inspektor Fredrik Broman rzuca się w wir detektywistycznej pracy. Przeczuwa, że obie te sprawy mogą być ze sobą powiązane.  „Nurek” to druga część serii pt. „Fredrik Broman”. Håkan Östlundh stworzył niepowtarzalną historię kryminalną, pełną suspensu, trzymającą czytelnika w napięciu aż do ostatniego zdania. 

O duchach

Edgar Allan Poe, Joseph Conrad, Fiodor Dostojewski, Aleksander Puszkin

Druga antologia klasycznych opowiadań o duchach autorstwa najwybitniejszych przedstawicieli gatunku! Po raz pierwszy w formie audio posłuchasz: 1. Aleksander Puszkin: “Trumniarz”; 2. Edgar Allan Poe: “Zagłada domu Usherów”; 3. Fiodor Dostojewski: “Bobok”; 4. Joseph Conrad: “Gospoda pod Dwiema Wiedźmami”. O autorach: Aleksander Puszkin (1799—1837) – jego poetyckie arcydzieła przesłaniają zazwyczaj jego twórczość prozatorską, a przecież trzeba pamiętać, że był on — rzec można — ojcem noweli rosyjskiej. W cyklu Opowieści Biełkina znajdujemy — jak często bywa u klasyków — nowelę, która budzi nastrój grozy. Wykorzystany w niej został w sposób zręczny motyw fantastycznego snu, związanego z zawodem nieco makabrycznym: wytwórcy trumien. Od szablonu tego typu opowiadań utwór ten odbiega przez swoisty humor. Edgar Allan Poe (1809-1849) — klasyk literatury amerykańskiej, poeta, nowelista i eseista, autor wierszy "Kruk" i "Annabel Lee", opowiadań "Zagłada domu Usherów", "Zabójstwo przy rue Morgue", "Skradziony list", "Studnia i wahadło". Prezentowany tu "Przedwczesny pogrzeb" był po raz pierwszy drukowany w prasie w r. 1844. Fiodor Dostojewski (1821—1881) - głęboki znawca tajników duszy ludzkiej, autor głośnych powieści o tragicznych losach człowieka, opublikował w roku 1873 w piśmie „Grażdanin” zamie- szczoną niżej, niesamowitą w pomyśle groteskę. Utwór ten charakteryzuje swoisty sposób patrzenia wielkiego pisarza rosyjskiego na ludzi, na ich słabości i namiętności, z którymi schodzą do grobu. Joseph Conrad (wł. Teodor Józef Konrad Korzeniowski. 1857— 1924) - podobnie jak inni wielcy pisarze, Joseph Conrad angielski klasyk, Polak z urodzenia, wykazywał niekiedy skłonność do tematyki grozy. Pisał utwory marynistyczne, czasem sięgał do historii (np. Korsarz). Spośród opowieści „niepokojących” (jeden ze zbiorów Conrada nosi taki tytuł) zaczerpnięto poniższe opowiadanie o okrutnej pułapce.

O duchach. Opowieści prawdziwe i straszne

Herbert George Wells, Edgar Allan Poe, Rudyard Kipling, Oscar Wilde, ...

Antologia klasycznych opowiadań o duchach autorstwa najwybitniejszych przedstawicieli gatunku! Po raz pierwszy w formie audio posłuchasz: 1. Edgar Allan Poe: “Przedwczesny pogrzeb” – org.”The Premature Burial”; 2. Oscar Wilde: “Duch Canterville'ów” – org. “The Canterville Ghost”; 3. Bram Stoker: “Indianka” – org. “The Squaw”; 4. Jerome K. Jerome: “Nawiedzony młyn czyli Zrujnowany dom” – org. „The Haunted Mill”; 5. Rudyard Kipling: „Moja własna, prawdziwa historia o duchach” – org.”My Own True Ghost Story”; 6. H.G. Wells: “Niedoświadczony duch” – org.”The Inexperienced Ghost”. O autorach: Edgar Allan Poe (1809-1849) — klasyk literatury amerykańskiej, poeta, nowelista i eseista, autor wierszy "Kruk" i "Annabel Lee", opowiadań "Zagłada domu Usherów", "Zabójstwo przy rue Morgue", "Skradziony list", "Studnia i wahadło". Prezentowany tu "Przedwczesny pogrzeb" był po raz pierwszy drukowany w prasie w r. 1844. Oscar Wilde (1856-1900) — klasyk literatury angielskiej, poeta, prozaik i dramaturg, autor "Portretu Doriana Graya", "Wachlarza lady Windermere" i dowcipnych paradoksów. Prezentowany tu "Duch Canterville'ów" ukazał się w r. 1891 w tomie "Zbrodnia lorda Artura Saville". Bram Stoker (1847-1912) — prozaik angielski, autor powieści i opowiadań grozy, pamiętany głównie jako twórca "Draculi", poczytnej niegdyś historii o wampirach. Jerome K. Jerome (1859-1927) — powieściopisarz i dramaturg angielski, pamiętany głównie jako autor tłumaczonej również na polski powieści humorystycznej "Trzech panów w łódce, nie licząc psa". Rudyard Kipling (1865-1936) — klasyk literatury angielskiej, nowelista, powieściopisarz i poeta, autor "Ksiąg dżungli" i "Kima". Prezentowana tu "Moja własna prawdziwa historia o duchach" pochodzi z tomu "Wee Willie Winicie and Other Child Stories" (1888). Herbert George Wells (1866-1946) — angielski powieściopisarz, nowelista, publicysta, myśliciel i społecznik, niesłychanie wpływowy i poczytny w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Z jego ogromnego dorobku publicystycznego i beletrystycznego czytane są dzisiaj tylko niektóre powieści społeczno-obyczajowe ("Kipps", "Tono Bungay") i fantastyczno- naukowe, zaliczane do klasyki gatunku ("Wehikuł czasu", "Niewidzialny człowiek", "Wojna światów"). Prezentowany tu "Niedoświadczony duch" pochodzi z tomu "Twelve Stories and a Dream" (1903).

O mojej córce

Kim Hye-jin

Międzynarodowy bestseller przetłumaczony na kilkanaście języków. Wprost z Korei Południowej. Dobrze zbudowana opowieść, która według mnie zawiera wszystko to, co ważne jest w powieściach - ładunek emocjonalny, dobrze ukazane relacje między bohaterami oraz zachodzące w nich zmiany. Pozycja, która bardzo przypadła mi do gustu i zdecydowanie ląduje w mojej topce tego roku. [sztukater.pl] Minimalistyczna, surowa opowieść o szacunku do drugiego człowieka, o poszukiwaniu miłości, o zderzeniu pokoleń. Każda generacja ma swoją drogę - tak śpiewał przed laty Joe Cocker - i te słowa odbijają się w powieści Kim Hye-jin. Korea Południowa to miejsce, w którym tradycja spotyka się z nowoczesnością. Brzmi jak banał? Być może, a jednak pomimo swojej futurystycznej niemal aury, południowokoreańskie zasady i normy społeczne są wciąż bardzo ściśle określone i skonkretyzowane. Istnieje hierarchia, oczekiwanie szacunku, konserwatywne spojrzenie na wartości. Wyłamywanie się z konwencji, odchodzenie od wzorców i stereotypów nie jest mile widziane. Inność bywa ostracyzowana, odstępstwa od normy natomiast - naprowadzane na właściwe, określone z góry tory. Czy to się zmienia? Kolejne pokolenia stają się bardziej liberalne, otwarte, z pewnością myślą i zachowują inaczej, niż ich rodzice przed laty. Przynajmniej próbują. Tak jak bohaterka "O mojej córce". [wielkibuk.com] Książka, którą po prostu trzeba przeczytać. To książka niemal o każdym z nas, bo każdego dosięgnie starość, a tolerancja to wyznacznik rozwoju naszej cywilizacji. To także książka ucząca nas, czym jest godność na różnym etapie naszego życia. [Wioleta Sadowska, subiektywnieoksiazkach.pl] Narratorką jest matka, która opowiada o swojej córce. Nie jest to jednak wyznanie pełne miłości. Matka nie może pogodzić się z tym, że jej córka jest lesbijką. Że nie ma męża, dzieci, że marnuje swoje życie, że ma odwagę głośno mówić, co jej się nie podoba i co gorsza, protestować na ulicy. Kiedy córka i jej partnerka wprowadzają się do niej, życie kobiety zmienia się. Nagle ma przed oczami te wszystkie rzeczy, które do tej pory dzielnie ignorowała i udawała, że nie istnieją. Teraz już nie może tego robić, ale w zamian zaczyna się martwić. Co powiedzą sąsiedzi? A jak ktoś zapyta? Jak ona może wpłynąć na córkę albo jej partnerkę, żeby odwrócić tę sytuację? [bardziejlubieksiazki.pl] Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji. Tłumaczenie z koreańskiego: Łukasz Janik. Projekt okładki: Tomasz Majewski. Tekst: Kwiaty Orientu 2022.

O śmierci, antychryście i o końcu świata

Andrzej Sarwa

Kolejna świetnie napisana publikacja Andrzeja Sarwy poruszająca takie zagadnienia jak: śmierć, życie po śmierci, niebo, piekło, koniec świata, pojawienie się Antychrysta, znaki zbliżającego się końca, sąd ostateczny, powstanie nowego nieba i nowej Ziemi a także odnowienie Wszechświata. Wszystkie zagadnienia prezentowane są z punktu widzenia wiary katolickiej.