Wszystko jest względne. 14 mrocznych opowieści

Stephen King

Czternaście opowiadań mistrza horroru. Razem z bohaterami trafiamy do tajemniczego świata z cyklu Mroczna Wieża, by stawić czoła wampirzycom, ale już kilkanaście stron dalej uciekamy wraz z Johnem Dillingerem przed obławą FBI. Spotykamy wędrujących nieboszczyków, prześladuje nas zmieniający się obraz i trafiamy do nawiedzonego pokoju hotelowego, gdzie od lat dochodzi do makabrycznych wypadków. W restauracji musimy się zmierzyć z szaleńcem, który ni z tego, ni z owego postanowia nas zabić. A kiedy wybieramy się nad rzekę, by spokojnie połowić pstrągi, natykamy się na samego diabła. Stephen King (ur. 1947) napisał ponad pięćdziesiąt książek - wszystkie zyskały status światowych bestsellerów, a wśród nich "Lśnienie" (1998), "Miasteczko Salem" (1998), "Misery" (2004) i "Pod kopułą" (2010). Powieści Kinga osiągnęły rekordowe nakłady (na całym świecie wydano ponad trzysta milionów jego książek), przetłumaczono je na przeszło 30 języków. Stephen King mieszka w stanie Maine z żoną, powieściopisarką Tabithą King.

Wszystko ma swoją cenę

Lotte Hammer, Soren Hammer

Kanclerz Niemiec oraz duńska minister do spraw środowiska odwiedzają zatokę Disko, u zachodnich wybrzeży Grenlandii. Trzeba w końcu stawić czoła zjawisku globalnego ocieplenia. Gdy podczas wizyty zostają odkryte zwłoki młodej dziewczyny pogrzebanej w lodowcu, sprawy zaczynają się komplikować. Na miejsce zostaje wezwany inspektor Konrad Simonsen, ponieważ sposób dokonania morderstwa przypomina inną sprawę, którą zajmował się przed laty. Czy to oznacza, że wtedy popełnił błąd i że seryjny morderca nadal pozostaje na wolności? Wszystko na to wskazuje, bo ostatecznie uznany wtedy za winnego mężczyzna popełnił samobójstwo. „Wszystko ma swoją cenę” to drugi tom serii duńskiego rodzeństwa o inspektorze Konradzie Simonsenie. Cykl ukazał się w ponad dwudziestu krajach, zdobywając rzeszę oddanych wielbicieli. 

Wszystko mam bardziej. Życie w spektrum autyzmu

Jacek Hołub

O tym, dlaczego dorośli decydują się na diagnozę, dlaczego autyzm to nie zawsze supermoce, o codzienności i relacjach Jacek Hołub rozmawia nie tylko z psychologami, ale przede wszystkim z osobami, które o tym, że są w spektrum autyzmu, dowiedziały się już w dorosłym życiu. Bohaterowie reportażu opowiadają o swoich trudnościach w relacjach społecznych, nadwrażliwościach sensorycznych i potrzebach, ale także o związkach, mocnych stronach i pasjach oraz o tym, co daje im ukojenie i szczęście. Autor konfrontuje mity i stereotypy narosłe wokół autyzmu, opisując zmieniające się wciąż postrzeganie neuroróżnorodności. Iza ma agorafobię i nie jest w stanie mówić, gdy się stresuje, ale czuje kolory emocji, dźwięków i osób. Kontakty z ludźmi są dla Joanny trudne i budzą jej lęk. Odżywa, zanurzając się w staroindyjskich tekstach. Jest orientalistką i lingwistką kognitywną. Diagnozę otrzymała w wieku pięćdziesięciu dziewięciu lat. Damian ma autyzm i niepełnosprawność intelektualną. Nie mówi, ale śpiewa na scenie. Edyta i chłopaki z ośrodka Między Innymi potrzebują większego wsparcia. Każde z nich jest osobną planetą. Dominika i Grzegorz to neuroróżnorodna para ona z autyzmem, on z ADHD. Mykie jest osobą niebinarną. Marta i Maria są autigender. Dorota, matka dorosłego Piotra z autyzmem i niepełnosprawnością intelektualną, uważa, że jej syn ma prawo sam decydować o sobie. Agnieszka pije, żeby ukoić lęk. Kocha w sobie to, że jest dziwna i dzika. Maciej pasjonuje się komunikacją miejską. Marzy o zamieszkaniu z dziewczyną. Napisałem tę książkę, by oddać głos osobom w spektrum autyzmu. To one opowiadają o sobie, swoim życiu i postrzeganiu świata. Jesteśmy różni. Neurotypowi i neuroróżnorodni. Wsłuchując się w siebie nawzajem z otwartością i szacunkiem, możemy stać się lepsi. Jacek Hołub

Wszystko o mojej babce

Wioletta Grzegorzewska

Wioletta Grzegorzewska Orinoko Wszystko o mojej babce Córko pszenicy, niewolnico chytrej lebiody, matko pięciu stron świata i trzech hektarów, ostronosa żono stolarza, kochanko zduna, pachnąca szarym mydłem królowo, w chustce ze złotą nitką pani, z nimbem ptaków o świcie umęczona wasalko pól, chleba naszego akuszerko, mistrzyni polewki i żuru, opiekunko kapusty, która zanosiłaś dojrzały sierpień do sto... Wioletta Grzegorzewska ur. 9 lutego 1974 Najważniejsze dzieła: Wyobraźnia kontrolowana (1997), Parantele (2003), Orinoko (2008), Inne obroty (2010), Pamięć Smieny/Smena's Memory (2011), Guguły (2014) Poetka i prozaiczka, absolwentka filologii polskiej w Częstochowie. Książki wydawane w języku angielskim podpisuje jako Wioletta Greg. W latach 20032005 wspólnie z Szymonem Grzegorzewskim prowadziła magazyn literacki i niezależne wydawnictwo Bulion. Autorka kilku tomików poetyckich i dwóch tomów prozatorskich. W tej drugiej kategorii popularność przyniosły jej Guguły, opowiadające o dziewczynce dorastającej na PRL-owskiej wsi, po angielsku wydane pod tytułem Swallowing Mercury. W 2015 otrzymała nominacje do Griffin Poetry Prize, Nagrody Literackiej Nike i Nagrody Literackiej Gdynia. Zdaniem krytyczki Anny Kałuży utrzymuje wiersze na granicy snu i jawy, wyobraźniowej fantasmagorii i realnego konkretu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wszystko przez pannę Bridgerton

Julia Quinn

CZASEM MIŁOŚĆ MOŻNA ZNALEŹĆ W NAJMNIEJ OCZEKIWANYM MIEJSCU... Wszyscy liczą na to, że Billie Bridgerton poślubi jednego z braci Rokesby. Obie rodziny od wieków mieszkają w sąsiedztwie, a w dzieciństwie Billie szalała z Edwardem i Andrew w ogrodzie, wspinając się na drzewa i bawiąc w chowanego. Jest jeszcze trzeci brat Rokesby George, którego Billie absolutnie nie toleruje. Może i jest najstarszy, a także dziedziczy tytuł hrabiowski, ale bywa arogancki, irytujący i do tego czego ona jest zupełnie pewna wręcz jej nie znosi. Co jak dotąd było nawet wygodne, ponieważ ona w pełni odwzajemnia to uczucie. Tyle że czasami los bywa przewrotny, a ścieżki miłości nieodgadnione... Bo oto ta nielubiąca się para zostaje uwięziona w mało romantycznym miejscu, jakim jest dach. A kiedy nieco później nieoczekiwanie się pocałują, już niebawem oboje ze zdumieniem odkryją, że jedyna osoba, której nie mogli dotąd znieść, tak naprawdę jest właśnie tą, bez której nie mogą żyć... Netflix 2022. Used with permission. Autorka: Julia Quinn Autorka bestsellerowej, sfilmowanej przez Netflix serii powieści o rodzinie Bridgertonów; zaczęła pisać miesiąc po ukończeniu collegeu i, pomijając krótki czas spędzony na studiach medycznych, odtąd codziennie stuka w klawiaturę. Jej powieści zostały przetłumaczone na 43 języki i cieszą się dużą popularnością na całym świecie. Absolwentka Harvardu i Radcliffe, mieszka z rodziną na Wybrzeżu Północno-Zachodnim.

Wszystko w twoich rękach - opowiadanie erotyczne

Julie Jones

"Boże... To się nie dzieje naprawdę. Co on robi? W tej samej sekundzie, w której rozpiął mi dżinsy, barman złapał moje spojrzenie i podszedł do baru. Zamarłam, ale Paul kompletnie się tym faktem nie przejął. Jak gdyby nigdy nic, zamawiał koktajle, a w tym samym czasie dotykał koronki moich majtek pod dżinsami..." Nic tak nie podnieca Ellie, jak fantazje erotyczne o dłoniach. Kobieta wyobraża sobie wyrafinowaną zabawę z udziałem najbardziej seksownych jej zdaniem rąk, należących do pewnego znanego pianisty. Gdy pewnego dnia w barze tę odważną fantazję poznaje przypadkiem sam jej główny bohater, Ellie ma ochotę zapaść się pod ziemię. Jednak w przeciwieństwie do niej artysta jest zaintrygowany i bez zbędnych wstępów gotów urzeczywistnić jej szaloną wizję tu i teraz... To zmysłowe, erotyczne opowiadanie ma w sobie wszystko, co powinien mieć zakazany akt napięcie i podniecenie. Wszystko o rękach to pierwsze opowiadanie o Ellie.

Wściekłe psy

Jerzy Bandrowski

Akcja "Wściekłych psów" rozgrywa się w ogarniętej rewolucją Rosji. Jerzy Bandrowski, poczytny pisarz lat dwudziestych, a po wojnie zakazany przez cenzurę, skupia się w niej na odmalowaniu życia Moskwy już po zwycięstwie bolszewickiego przewrotu, ale jeszcze przed zagarnięciem przez Lenina i Trockiego pełni władzy. Działają inne partie polityczne, wychodzą opozycyjne wobec komunistów czasopisma. Brutalna rozprawa bolszewików z anarchistami "krasnoarmiejców" z "czarnogwardiejcami" - stanowi finał tej barwnej opowieści ukazującej z reportażową dokładnością życie i mentalność mieszkańców rewolucyjnej Moskwy, w tym nędzę i potworności okresu przejściowego.

Wściekłe suki

Dahlia de la Cerda

Co trzy godziny i dwadzieścia pięć minut w Meksyku ginie kobieta, rozczłonkowana, uduszona, zgwałcona, pobita do nieprzytomności, spalona żywcem, rozpruta ciosami noża, z połamanymi kośćmi i siną skórą. () Meksyk to olbrzymi potwór, który pożera kobiety pisze Dahlia de la Cerda. I powołuje do literackiego życia komando mścicielek. Młodych, zdecydowanych i bezwzględnych. Prawdziwych anielic zemsty, które nie cofną się przed paktem z Księciem Ciemności, jeśli ten obieca im pomoc. Szczerze mówiąc, nie bardzo mają wyjście. Bóg nie stanie po ich stronie. On jest przecież mężczyzną, a choć bohaterki Wściekłych suk kochają swoich ojców, braci i wybranków, to mężczyzna jest dla nich zwykle wrogiem. Kimś, kto powołując się na odwieczne prawo, rości sobie pretensję do kobiecego ciała i życia. Ale de la Cerda nie gra na jednej nucie. Jej tarantinowskie z ducha opowiadania pulsują żywą mową i skrzą się od pomysłów. W trzynastu monologach bohaterek gorzkiej prawdzie o biedzie i przemocy towarzyszą groteska i czarny humor; mnóstwo tu odniesień do kina i muzyki pop, lokalnych zwyczajów, legend i kultury narco. Brawurowy debiut młodej meksykańskiej pisarki i aktywistki. Ja w tym widzę swoisty moralitet który może wydać się amoralitetem, bo z pewnością wymyka się utartym kanonom. To coś w rodzaju kieszonkowego atlasu kobiet, tyle że ze świata, w którym konflikty są dużo bardziej dramatyczne i skrajne niż u nas. Jest też w tej książce coś głęboko tarantinowskiego więc ta aluzja w tytule zasadna bo tak jak amerykański reżyser brał symboliczny, wyimaginowany odwet na nazistach wBękartach wojnyczy sekciarzach wPewnego razu w Hollywood, tak de la Cerda bierze odwet na mordercach i gwałcicielach. Tomasz Pindel