Ku szczęściu. Moja droga do spełnienia i wewnętrznego spokoju

Anna Wendzikowska

Cześć! Mam na imię Ania i jestem szczęśliwa Dziś jestem szczęśliwa. Jednak nie zawsze tak było. Moja historia ― historia, którą chcę Ci opowiedzieć i którą chcę Cię zainspirować za pośrednictwem tej książki ― zaczyna się od kryzysu. Od momentu, w którym moje z pozoru idealne życie przypominało egzystencję chomika w kołowrotku. Goniłam za zewnętrznymi celami, nawet je osiągałam, tylko że to nie mogło mnie uleczyć z poczucia wewnętrznej pustki. Choć inni mnie chwalili, dla siebie samej wciąż byłam "nie dość dobra". Wtedy tego nie wiedziałam, ale dziś mam już tę świadomość: nie lubiłam siebie i tyle. Może znasz to uczucie. Niby wszystko jest dobrze. Starasz się. Czerwone paski w szkole, pochwały, akademie, nagrody. Studia, stypendia, staże. Wymarzona praca, a w niej same sukcesy. I... nieustanne poczucie niedosytu. Ciągle to "gdyby". Gdyby to, gdyby tamto, gdyby siamto, na pewno wreszcie dotarłabym do miejsca, o którym marzę. Gdyby (tu wpisz swoje "gdyby"), byłabym wreszcie szczęśliwa. Docierasz do celu "gdyby" i... rozczarowanie. Wiesz dlaczego? Ponieważ tajemnica nie tkwi w "gdyby". Ona się kryje w "mimo że nie". W odpuszczeniu. W zaufaniu. W akceptacji. W życiu tak, jak się chce. Oto moja droga. Trudna. Ciężka. Wyboista. Jednak cieszę się, że w nią wyruszyłam. Było warto. Może i Ty w nią ruszysz?

Listy starego diabła do młodego

Clive Staples Lewis

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak diabły naradzają się między sobą, by sprowadzić człowieka na złą drogę? Jakich używają sposobów, by kusić i niweczyć ludzkie plany? Jeśli nie, odpowiedź przyniosą wam Listy starego diabła do młodego C.S. Lewisa. Nie są one jednak tylko literacką zabawą. Pod przewrotną formą korespondencji Piołuna i Krętacza kryje się bowiem poważna opowieść o całej złożoności ludzkiej natury oraz głęboka analiza kondycji duchowej współczesnych wraz z nieustannie stawianym pytaniem o miejsce i rolę zła w świecie stworzonym przez Boga. Listy starego diabła do młodego to klasyka literatury europejskiej, którą znać powinien absolutnie każdy!

Mantra ciszy. 7 reguł duchowej ścieżki

Jarosław Gibas

W jednej z dalekowschodnich tradycji uznaje się, że istnieje gwarantowana ścieżka prowadząca do duchowego oświecenia. Otóż wystarczy pewien mało skomplikowany rytuał powtórzyć osiemset tysięcy razy. Problem w tym, że jeśli odliczyć czas niezbędny na sen, jedzenie i inne ważne czynności, zajęłoby to dobrze ponad osiemdziesiąt lat. Trudno się zatem dziwić, że jak świat długi i szeroki adepci duchowości pilnie poszukują nieco szybszych sposobów. I oczywiście jest ich wiele - większość z nich zaś, o dziwo, łączy ta sama zasada. To konsekwencja i trzymanie się reguł. Nic ponadto. Ta książka przedstawia jeden z takich systemów - prosty, spójny i co najważniejsze: niezwiązany z żadną konkretną religią. Jednocześnie taki, którego fundamenty można znaleźć we wszystkich religiach, wierzeniach czy modelach rozwoju duchowego. Co więcej - ten system nie tylko ułatwia kroczenie ścieżką duchową. Dzięki niemu łatwo można na nią powrócić, kiedy przydarzy się zgubić drogę. A teraz usiądź i oczyść umysł. Wyrównaj oddech. Medytuj. Kiedy zaś skończysz swoją codzienną medytację, rusz w drogę - w jej trakcie pamiętaj o zaledwie siedmiu prostych regułach. Stosuj je konsekwentnie i w pełni świadomie. I nie oczekuj niczego. Niczego się nie spodziewaj. Efekty pod postacią zmiany jakości Twojego życia pojawią się prędzej czy później. Zazwyczaj prędzej, niż oczekujesz. Prędzej, niż się spodziewasz.

Medytacja. Sposób na lepsze życie

Dorota Mrówka

Usiądź wygodnie. Zamknij oczy. Odetchnij... Stres, przygnębienie, poczucie niskiej wartości - te ponure stany od czasu do czasu dopadają każdego. Dopadają i niszczą, odbierają spokój i radość życia. Czy musimy się im poddawać? Czy nie ma sposobu na to, by mimo nich żyć szczęśliwie? Owszem, jest. Nazywa się MEDYTACJA. Codzienna, cierpliwa praktyka wyciszająca umysł, ciało i psychikę. Nie żadna magia, która sprawia, że wszystkie kłopoty znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Medytowanie ich nie eliminuje, ale pozwala spojrzeć na nie inaczej. Mniej nerwowo. Bardziej realnie. Jak na coś, co przychodzi i przemija. Proponowane przez Dorotę Mrówkę techniki i sposoby medytacji pochodzą z różnych ścieżek duchowego rozwoju. Są tak opracowane, by mogły służyć każdemu - bez względu na światopogląd czy wyznanie. Potraktuj je jako narzędzia pracy nad sobą i własnym umysłem. Pozwolą Ci spojrzeć na codzienne sprawy z innej perspektywy, nauczą dystansu, zdolności do odpuszczania i akceptacji życia takim, jakie jest. To sprawdzone techniki - wielu osobom pomogły poradzić sobie z trudnymi sytuacjami, toksycznymi relacjami czy destrukcyjnymi emocjami. Autorka ufa, że także Tobie przydadzą się w potrzebie, ale też na co dzień - bo medytować trzeba codziennie. Codziennie po trochu. Dążąc do coraz lepszego, pełniejszego życia.

Medytacje uzdrawiające sufich. 33 lekcje na duchowej ścieżce

Maciej Wielobób, Agnieszka Wielobób

Listen to "Odcinek 43. Duchowe uzdrawianie na ścieżce sufich (Agnieszka Wielobób, Maciej Wielobób)" on Spreaker. Dusza, która jest boskim oddechem, oczyszcza, ożywia i uzdrawia narzędzie, poprzez które funkcjonuje Hazrat Inayat Khan Przez uzdrowienie ducha do uzdrowienia ciała Całe dziesięciolecia, a może lepiej napisać - całe stulecia, zachodnia medycyna oddzielała ściśle sprawy ciała od spraw ducha i umysłu. Inaczej medycyna i myślenie Wschodu. W tradycjach wschodnich od zawsze widzi się człowieka jako całość; dostrzega się korelację diady ciało - umysł, równocześnie jednak podkreśla, że proces uzdrawiania ciała poprzez umysł rozpoczyna się ponad nimi. Z poziomu przekraczającego soma i psyche. Siła osoby, która uzdrawia, bierze się z odpowiednio skoncentrowanej życiowej energii, a ta pochodzi od istoty wyższej. Ojcem praktyk medytacji uzdrawiających sufich był Hazrat Inayat Khan, muzyk i mędrzec z Indii, który na początku XX wieku odwiedził Europę. Dla mieszkańców naszej części świata stał się ważny jako propagator metody uzdrawiania wywodzącej się ze starożytnych tradycji mistycznych, bazującej na duchowości wedyjskiej, indomuzułmańskiej i sufickiej. W tej metodzie zakłada się, że zdrowie ciała i zdrowie ducha są ze sobą ściśle powiązane. By zachować fizyczny dobrostan, trzeba się skupić po pierwsze na psychice ?- praktykować specjalnego rodzaju medytacje, wymagające akurat tyle samopoświęcenia i dyscypliny, że pozostają dostępne praktycznie dla każdego chętnego. Ta książka przeprowadzi Cię przez 33 praktyczne lekcje ścieżki uzdrawiającej indyjskich sufich - tradycyjnej metody leczenia ciała, umysłu i ducha.

MIEJ MNIEJ. Jak żyć prosto i szczęśliwie?

Natalia Kraus - Kowalczyk

Co robić, gdy od nadmiaru głowa (jednak) boli? Żyjemy w czasach turbokapitalizmu, który wmawia nam, że "więcej" oznacza "lepiej". Od dziecka wychowywani w kulturze kolekcjonowania, wyobrażamy sobie, że kiedy zdobędziemy to czy tamto, wreszcie będziemy szczęśliwi. Staramy się więc ze wszystkich sił, sięgamy tej upragnionej gwiazdy i... w naszym poczuciu szczęścia nic się na dłuższą metę nie zmienia. Nigdy bowiem nie mamy wystarczająco dużo i nie jesteśmy wystarczająco dobrzy, by spełnić własne oczekiwania. To błędne koło! W pewnym momencie zdajemy sobie sprawę, że "mieć" i "być" to nie są synonimy. Często posiadanie wręcz przeszkadza w pełnym przeżywaniu czasu, jakim dysponujemy. Tylko co można z tym zrobić? Zawrócić ze ścieżki z wielkim napisem "więcej" i nauczyć się MIEĆ MNIEJ. Jak autorka tej książki, która za jej pośrednictwem dzieli się sprawdzonymi w praktyce sposobami na to, jak uwolnić się od żądzy posiadania, by ŻYĆ PROSTO. I wreszcie SZCZĘŚLIWIE. "Mniej" stało się moim lekiem, moją terapią i antidotum na ciągłe poczucie lęku i dążenia do nieosiągalnej doskonałości. A przy okazji "mniej" pokazało mi, że dopiero kiedy odpuszczę i będę żyła w absolutnej zgodzie ze sobą, zacznę naprawdę żyć. ze wstępu

Mimochodem o chodzeniu

Szymon Augustyniak

Poruszanie się o własnych nogach większość z nas traktuje jako czynność tak oczywistą, że w zasadzie się nad nią nie zastanawiamy. Okolicznościowa przechadzka, spacer z psem, wyjście do sklepu czy do pracy nie wydają się niczym spektakularnym i nie stanowią takiego wyzwania jak zdobycie najwyższych szczytów Ziemi czy podróż dookoła świata. Jednak ta na pozór prozaiczna czynność okazuje się świetnym tematem do głębszych rozważań, a historia chodzenia może być fascynującą lekturą. Zebrane w tej książce fakty oraz przemyślenia pozwalają spojrzeć na chodzenie z szerszej perspektywy niż codzienne życie czy wynikające z ruchu zdrowotne korzyści. Historia chodzenia to także historia butów oraz specyficzne spojrzenie na sztukę, religię, ewolucję czy wojskowość - we wszystkich tych dziedzinach chodzenie odegrało i odgrywa ważną rolę, choć kontekst, w jakim się pojawia, bywa różny. Kiedy i jak staliśmy się dwunożni ze wszystkim zaletami i wadami takiego stanu rzeczy? Jaką funkcję spełnia maszerowanie w wojsku i religiach? Czym i jak od wieków chroniono i upiększano stopy? Dlaczego lenistwo nieustannie odciąga nas od chodzenia? Którego ze znanych artystów, myślicieli, pisarzy czy filozofów owładnęła mania wędrowania? I w końcu: co jest tak pociągającego w chodzeniu, że już w trakcie lektury tej książki będziesz chciał rzucić wszystko i ruszyć w drogę? "Niniejsza książka nie jest naukową rozprawą z jednej prostej przyczyny: nie jestem uczonym. Spiritus movens całości stały się nogi, nie głowa. Jako amator przechadzek starałem się zabrać jak największą liczbę faktów i ciekawostek. Nie wyczerpuję jednak tematu, bo nie jest to możliwe. Chcę, aby czytelnik w rozwijaniu wiedzy mógł iść (i iść i iść i iść...) własną drogą." fragment wstępu

Myśli

Blaise Pascal

Człowiek wyraźnie stworzony jest do myślenia, to cała jego godność: cała zaś jego zasługa i cały obowiązek to myśleć jak się należy Blaise Pascal W 1653 roku Blaise Pascal postanowił porzucić studiowanie fizyki i matematyki, aby całą swoją energię poświęcić na stworzenie dzieła życia: wielkiej apologii chrześcijaństwa, która stanowiłaby jego kompletną analizę i obronę. Przygotowując się do tego zadania, spisywał swoje myśli w postaci krótkich, rozproszonych notatek. W 1658 roku zaczął porządkować zebrany materiał, jednak pracę nad traktatem przerwały choroba i śmierć. Kilka lat później przyjaciele filozofa wydali Myśli - skomponowane na podstawie zachowanych zapisków, w formie zgrupowanych tematycznie uwag, maksym i aforyzmów. Myśli są wybitnym dziełem teologicznym, a przy tym kamieniem milowym francuskiej prozy. Pascal podjął w nim wiele zagadnień, które nurtują nas do dziś: nieskończoność i nicość, wiara i rozum, duch i materia, sens i próżność. W słowach wielkiego myśliciela, przekonującego, że wiara w Boga nie jest ograniczeniem wolności, możemy odnaleźć głęboki sens i pociechę. W czasach rozdarcia i niepokoju Myśli przypominają o poszukiwaniu Boga jako źródła czystego dobra. W ich lekturze znajdziemy inspirację do podjęcia decyzji o tym, jak pokierować swoim życiem, aby żyć godnie i szlachetnie. Z niej bowiem wynika prawdziwie rozsądna etyka człowieka, który choć jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, to jest trzciną myślącą. Największy wysiłek rozumu - to uznać, że istnieje nieskończona mnogość rzeczy, które go przerastają Blaise Pascal