Trudno być bogiem

Arkadij Strugacki, Borys Strugacki

Klasyka światowej fantastyki. Arkadij i Borys Strugaccy to klasycy radzieckiego science fiction. Ich powieści doczekały się miana kultowych, przetłumaczono je na kilkadziesiąt języków, są regularnie wznawiane na całym świecie. Do Polski twórczość Strugackich dotarła w latach 70. XX wieku i szybko zyskała grono zagorzałych fanów, ze Stanisławem Lemem na czele. Ich powieści dotykają zagadnień, które od wieków nurtowały ludzkość - Strugaccy pisali o roli człowieka w społeczeństwie, o tym, skąd się bierze zło i dobro, o mechanizmach władzy i jednostkach sprzeciwiających się totalitaryzmom. Ich powieści traktowały o absurdach biurokracji, cenie rozwoju cywilizacyjnego i sensie ludzkiego istnienia. Powieści Strugackich weszły na stałe do kanonu fantastyki. Dziś, cenione przez krytykę oraz uwielbiane przez miliony czytelników, należą do klasyki literatury światowej. Arkadij Natanowicz Strugacki (ur. 28 sierpnia 1925 w Batumi, zm. 12 października 1991 w Moskwie) i Boris Natanowicz Strugacki (ur. 15 kwietnia 1933 w Leningradzie, zm. 19 listopada 2012 w Petersburgu) - rosyjscy pisarze science fiction, bracia, piszący wspólnie autorzy i krytycy fantastyki. Braci Strugackich zalicza się do klasyków światowej fantastyki; są oni ogromnie popularni zarówno w Rosji, jak i poza jej granicami. Dzieciństwo Strugackich upłynęło pod znakiem wojny. Arkadij ukończył szkołę artyleryjską i japonistykę. Służył w armii na Dalekim Wschodzie, a potem pracował w jednym z moskiewskich wydawnictw. Boris studiował astronomię - później pracował w obserwatorium. Ogromna większość utworów, które wyszły spod piór braci Strugackich, jest ich wspólnym dziełem. Ich twórczość pod wieloma względami wyróżniała się na tle literatury fantastycznej powstającej w tamtych czasach w ZSRR. W swych utworach poruszali najbardziej ważkie tematy, pisali o kondycji człowieka na przestrzeni dziejów, granicach ludzkiego poznania i rozwoju świata. Ich książki cieszą się niesłabnącą popularnością wśród czytelników, doczekały się też wielu ekranizacji - np. "Piknik na skraju drogi" stał się inspiracją filmu Andrieja Tarkowskiego "Stalker" (Strugaccy byli współautorami scenariusza), a także gry komputerowej "S.T.A.L.K.E.R." Podobnie w oparciu o "Trudno być bogiem' powstała gra oraz film o tym samym tytule. Na podstawie książki "Miliard lat przed końcem świata" w 1988 roku Aleksander Sokurow nakręcił film "Dni zaćmienia". Twórczość braci Strugackich nie tylko zyskała uznanie czytelników nurtu science fiction, ale na stałe wpisała się do historii światowej literatury.

Tryptyk bez kolorów

Tadeusz Meszko

Piękna kobieta i bestia ze świata fantasy: tych dwoje poznało się w śmierdzących tragedią okolicznościach... Czy bagienny stwór zdobędzie serce wrażliwej dziewczyny zrozpaczonej po stracie ukochanego? I jak motyw miłości silniejszej niż śmierć sprawdzi się w zakrzywionej czasoprzestrzeni? ,,Tryptyk bez kolorów" to trzy opowiadania na czele z wyróżnionym w II Konkursie Fantastyki ,,Pożeraczem szarości". W każdym z nich występuje zbuntowana wobec utartych tradycji Arianna i ogarnięty drobiną współczucia mieszkaniec upiornych bagien Noran. A kolejne historie odkrywają sekrety ich zabójczej symbiozy oraz pułapkę uczuć w niezbadanych częściach Wszechświata i granicach własnych mikrokosmosów. Zbiór opowiadań to lektura idealna dla miłośników gatunku science fiction, którzy z zapartym tchem śledzą losy osobliwych istot z innych rzeczywistości.

Trzecia możliwość

Krzysztof Boruń

Trwa 53. dzień ziemskiej ekspedycji do Układu 70 Wężownika A. Od ponad 100 lat mieszkańcy Ziemi zdawali sobie sprawę z istnienia nowej planety, nawiązywali z nią nawet kontakt. Załodze statku kosmicznego udało się dotrzeć w wyznaczone miejsce i wejść w relację z przedstawicielami Vicinian, jednak bez większych szans na porozumienie. Przedłużający się impas doprowadza do kryzysu - kończy się tlen, uczestnikom ekspedycji zostało ok. 5 godzin życia. Kapitan nagrywa ustny pamiętnik, w którym przedstawia bieg wydarzeń ostatnich dni.

Trzy stygmaty Palmera Eldritcha

Philip K. Dick

Między horrorem a groteską niepokojąca wizja przyszłości arcymistrza SF. Bóg obiecuje życie wieczne. My je dajemy. - Palmer Eldritch. Odkrywając niezależnie ścieżkę myślową, którą trzy lata wcześniej podążył Stanisław Lem w Solaris, Dick rezygnuje z naiwnego przekonania, że nasze ewentualne spotkanie z kosmitami musi przypominać kontakt przedstawicieli dwóch ludzkich kultur. Życie w kosmosie, jeśli istnieje, jest czymś Całkiem Innym i dlatego właśnie zetknięcie z nim należy sobie wyobrażać raczej jako intelektualny paraliż, niemożność zrozumienia, nie zaś pokojowe współistnienie czy gwiezdne wojny Ostatecznie nie będziemy nawet pewni, czy to, co widzimy, w ogóle jest życiem - z przedmowy Jerzego Sosnowskiego.

Twardy, Zimny, Martwy

Marcin Pełka

Co się stanie, gdy przyszłość wymknie ci się spod kontroli? Zło potrafi przybierać najróżniejsze formy. Jego źródłem może być inżynieria genetyczna wykorzystywana do nielegalnego wspomagania ludzkiego organizmu. Podobnie jak symbioza człowieka z larwalną formą obcych. Ci, którzy po śmierci wstali z grobów, również nie zwiastują niczego dobrego... Czy znajdzie się ktoś, kto stawi czoła tym wszystkim zagrożeniom? Czy walka w obliczu przeważających sił wroga ma sens? Czy istnieje jakakolwiek nadzieja dla ludzkości? Odpowiedzi szukajcie w tych trzech niezwykłych historiach o facetach, którzy się nie poddali i mimo przeciwności losu mieli odwagę, by popłynąć pod prąd. Kiedy amok przeminął, stałem rozebrany do pasa, ociekając krwią. Część była moja ze świeżo wykonanej dziary niemrawo sączyło się kilka cienkich strużek. Ale większość czerwonej, lepkiej mazi pochodziła z dwóch ciał, które leżały nieruchomo u mych stóp. Oba były zmasakrowane. Nie ulegało wątpliwości, że jakakolwiek akcja reanimacyjna z góry skazana byłaby na porażkę. Zresztą nie było nikogo, kto by się jej podjął. Z pewnością nie zrobiłbym tego ja. Nie po to zabijałem, żeby przywracać do życia. Gnojek, który pozbawił mnie rodziny, dostał za swoje, ale to nie było wyrównanie rachunków. Jego śmierć usatysfakcjonowała mnie tylko częściowo. To był dopiero pierwszy, malutki krok. Takie zaledwie otwarcie rachunku, który miałem do wyrównania z hybrydami. Tamtego dnia narodził się drapieżnik. Witold Czarnecki. Czarny. Ja."

Twierdza Kimerydu (#1)

Magdalena Pioruńska

Czasem badania genetyczne są przyczyną katastrofy, a nie przełomu. Kiedy w Mieście Krokodyli dochodzi do krwawego stłumienia pokojowej konferencji asymilacyjnej, nikt jeszcze nie podejrzewa, do czego doprowadzi konflikt między Miastem Krokodyli a Twierdzą Kimerydu. Organizatorce konferencji, Annie Guiteerez, antropolog z Uniwersytetu Krokodyli, udaje się zbiec z samego centrum zamieszek i uratowana przez strażnika wąwozu Tyrsa Mollinę, pół człowieka, pół raptora, trafia do rezydencji burmistrza Twierdzy Teobalda. W obliczu niedawnej rzezi i wiszącej w powietrzu rewolucji nawet zatajenie prawdziwego powodu przybycia pani profesor do Twierdzy Kimerydu wydaje się nieistotnym szczegółem. Na jaw wychodzą bowiem znacznie bardziej przerażające fakty, sprawiające, że żadne z miast Afryki Południowo-Wschodniej nie może dłużej pozostać obojętne wobec krzywdzących wpływów Europy i hegemonii cesarza Brytanika. Usilna chęć przypodobania się Cesarstwu Europy nagle gaśnie zastąpiona determinacją i pragnieniem odzyskania autonomii kraju Złocistych Piasków. Galeria postaci pierwszo- i drugoplanowych zachwyca niczym barwna plejada. Pierwszoosobowa narracja podzielona na większą liczbę postaci stwarza zagrożenie zaniku różnorodności. Pioruńskiej udało się połączyć jednolitość stylu z prezentacją różnorodnych i wielowymiarowych osobowości. Aldona Kobus, Zapunktowała Pioruńska. I to wielokrotnie. Rodzi nam się nowa jakość w polskiej literaturze fantasy. Z jednej strony mamy do czynienia z wprawną żonglerką konwencjami i gatunkami, wysmakowanym językiem i solidną, inteligentną fabułą, z drugiej zaś z całkiem serio brzmiącym przekazem, który nie gubi się po drodze. Karina Bonowicz, Dobra Polska Szkoła Portal Polonijny w Nowym Jorku W pewnym sensie Twierdza sama jest efektem eksperymentu. To autorska krzyżówka różnych odmian prozy gatunkowej przedziwna, jedyna w swoim rodzaju mutacja fantasy, postapo, powieści przygodowej, prozy psychologicznej i sagi rodzinnej. Jerzy Franczak, prozaik, eseista, poeta, wykładowca kreatywnego pisania Magdalena Pioruńska autorka serii fantastycznej Twierdze Europy. Pierwszy tom zatytułowany Twierdza Kimerydu został wydany po raz pierwszy w 2017 roku.

Twierdza Tytonu (#2)

Magdalena Pioruńska

Miłość, zemsta i walka o wolność. Cała Europa znajduje się pod władzą totalitarnego cesarstwa rządzonego przez Brytanika. Ekscentryczna nastolatka Livia Reeves nie zamierza podporządkować się zasadom panującym w Spin School, uczelni, do której państwo wysłało ją na studia. Doprowadzi to do wielu zabawnych scen, ale też do ważnych konfrontacji. Poszczególne zdarzenia prowadzą wychowywaną przez starszą kuzynkę dziewczynę do odkrywania kolejnych sekretów dotyczących jej pochodzenia. Tymczasem po upadku Twierdzy Kimerydu Tyrs Mollina, jego rodzeństwo i afrykańscy poplecznicy zawiązują istotne sojusze międzynarodowe i szykują się, by zadać cesarstwu decydujący cios. Z różnych perspektyw, oczyma poszczególnych bohaterów, obserwujemy kolejne zaskakujące wydarzenia. Tak jak Twierdzą Kimerydu weszła Pioruńska z przytupem w świat polskiej literatury fantasy, tak Twierdzą Tytonu ugruntowuje swoją pozycję. Autorka, której udało się stworzyć jedyne w swoim rodzaju jaszczurcze uniwersum, nie traci ani rezonu, ani tempa, konsekwentnie rozwijając swoją przemyślaną i spójną wizję nadchodzącego schyłku cywilizacji. Podobno najtrudniejsza jest nie debiutancka książka, ale ta, która następuje po niej. Magdalena Pioruńska wychodzi z tej ogniowej próby obronną ręką. Karina Bonowicz, pisarka, dziennikarka Jeszcze nigdy walka o władzę nie miała tak nieszablonowego charakteru. Bo jeśli w grę wchodzi krew prehistorycznych gadów płynąca w ludzkich żyłach, to może zdarzyć się wszystko. Kontynuacja Twierdzy Kimerydu nadal zaskakuje bogactwem wykreowanego świata i barwnymi bohaterami, chociaż... szokuje mniej. Sprawdźcie sami. Polecam. Dominika Matuła, W Twierdzy Tytonu Magdalena Pioruńska przypomina nam za co pokochaliśmy ją i za co znienawidziliśmy po lekturze Twierdzy Kimerydu. Drugi tom tej epickiej serii serwuje nam rollercoaster emocji: zaciekawienie, ekscytację, radość i... dużo łez. Fabuła Tytonu jest jeszcze bardziej oszałamiająca, ale i bardziej okrutna niż Kimerydu. Ta książka to coś, czego w polskiej fantastyce jeszcze nie było. Uwielbiam, uwielbiam i jeszcze raz uwielbiam! @, instagramerka Twierdza Kimerydu zaskoczyła mnie realizmem, a także tym, jak kreatywnie i zmyślnie została skonstruowana. Jednak to Twierdzy Tytonu dowodzi, jak barwny i niesamowity jest świat Magdaleny Pioruńskiej! Serdecznie polecam! Zuzanna Burkowska, Magdalena Pioruńska autorka serii fantastycznej Twierdze Europy. Drugi tom zatytułowany Twierdza Tytonu został wydany po raz pierwszy w 2019 roku.

Tylko ziemia

Emma Popik

Debiutancki zbiór opowiadań Emmy Popik, cenionej autorki literatury science fiction, roztacza przed czytelnikami mroczną wizję świata. Nieudana podróż do gwiazd czy zdziczałe dzieci o kanibalistycznych zapędach to tylko niektóre z pomysłów podsuwanych przez wyobraźnię Popik. Oprócz interesującej fabuły czytelnik może liczyć na intelektualne refleksje nad rzeczywistością. Filozoficzno-moralne opowiadania w połączeniu ze zdecydowanym piórem autorki są propozycją duchowej uczty dla wszystkich sympatyków literatury science fiction.