Nalewki 170 przepisów

Elżbieta Adamska

Coraz częściej pojawiają się na rynku różnego rodzaju nalewki. Czasami wyróżnia je tylko niezwykłej urody butelka. Zwykle są według mnie zbyt słodkie, albo mają niezbyt intensywny smak składników. Jest to oczywiście kwestia gustu. Dla mnie ważne jest, aby moja praca nie poszła na marne, czyli trzeba mieć dobre składniki, bo jak mówiła Lucyna Ćwierczakiewiczowa „ze złych składników nigdy nie powstanie nic dobrego”. Ważą rolę odgrywa również czas. Większość nalewek zyskuje bogactwo smaku z wiekiem, wymagają więc cierpliwości, ale zamieściłam też przepisy na nalewki, które nieźle smakują po kilku minutach od przygotowania. Zamieściłam w tym zbiorze stare sprawdzone przez siebie receptury, czasami w kilku wariantach smakowych, szczególnie w odniesieniu do najbardziej popularnych nalewek, które można przygotowywać na wiele sposobów. Ułożyłam je w zależności od zmieniających się pór roku i pór dojrzewania owoców lub ziół potrzebnych do ich przygotowania.

Przy wigilijnym stole

Elżbieta Adamska

Wieczerza wigilijna to, obok Wielkanocy, najbardziej uro­czyste święto w roku. Zwykle zasiadamy do niej w gronie najbliższych w chwili, gdy na niebie pojawi się pierwsza gwiazdka. Zgodnie z tradycją stawiamy jedno naczynie więcej: z myślą o zbłąkanym gościu lub przez pamięć o nieobecnych bliskich. Wieczerzę rozpoczyna piękny zwyczaj dzielenia się opłatkiem, który rozdaje najstarszy uczestnik wigilii, oraz składania sobie życzeń. Dawniej pod obrus kładziono siano i dzielono się opłat­kiem ze zwierzętami (aby zdrowo się chowały) najchęt­niej o północy, wierząc głęboko, że przemówią ludzkim głosem. Kiedy zapłoną światełka na choince i popłyną dźwięki kolęd, pora zasiąść do wieczerzy. Powinno się na nią zło­żyć 12 potraw, ponieważ tylu było apostołów. I choć od niedawna posiłki wigilijne nie muszą być postne, za­mieszczone w tej książce przepisy przygotowane zostały z myślą o zwolennikach tradycji i obliczone na 4-5 osób.