Cały ogień na laleczkę

Tadeusz Kwiatkowski

Kryminał Tadeusza Kwiatkowskiego opublikowany pod pseudonimem Noël Randon. Inspektor Marlin już dawno nie miał tak intensywnego okresu. Rozpoczyna śledztwo, gdy w ciągu jednego dnia w spokojnej dotąd Nicei zostają zastrzelone dwie osoby. Niebawem ginie kolejna osoba. Tak rozległa zbrodnia każe przypuszczać, że to odwet amerykańskiego gangu na tak zwanym "Laleczce" - przestępcy, który wsypał swoich kumpli i zwiał.

Cały ogień na laleczkę

Tadeusz Kwiatkowski

Kryminał Tadeusza Kwiatkowskiego opublikowany pod pseudonimem Noël Randon. Inspektor Marlin już dawno nie miał tak intensywnego okresu. Rozpoczyna śledztwo, gdy w ciągu jednego dnia w spokojnej dotąd Nicei zostają zastrzelone dwie osoby. Niebawem ginie kolejna osoba. Tak rozległa zbrodnia każe przypuszczać, że to odwet amerykańskiego gangu na tak zwanym "Laleczce" - przestępcy, który wsypał swoich kumpli i zwiał.

Donoszę Ci, Luizo

Tadeusz Kwiatkowski

Kryminał Tadeusza Kwiatkowskiego opublikowany pod pseudonimem Noël Randon. Michał Courbet, właściciel zakładu pogrzebowego, jeden z szanowanych członków społeczności małego miasteczka na południu Francji, zostaje otruty cyjankiem. Inspektor Randôt wszczyna śledztwo, ale tropy nie prowadzą do jednoznacznego wyjaśnienia. Do akcji włącza się amerykański reżyser MacKinsley, który kręcił film w okolicy. Mężczyzna ma żyłkę detektywa i wspiera skołowanego Randôta.

Donoszę Ci, Luizo

Tadeusz Kwiatkowski

Kryminał Tadeusza Kwiatkowskiego opublikowany pod pseudonimem Noël Randon. Michał Courbet, właściciel zakładu pogrzebowego, jeden z szanowanych członków społeczności małego miasteczka na południu Francji, zostaje otruty cyjankiem. Inspektor Randôt wszczyna śledztwo, ale tropy nie prowadzą do jednoznacznego wyjaśnienia. Do akcji włącza się amerykański reżyser MacKinsley, który kręcił film w okolicy. Mężczyzna ma żyłkę detektywa i wspiera skołowanego Randôta.

Dwie rurki z kremem

Tadeusz Kwiatkowski

Kryminał Tadeusza Kwiatkowskiego opublikowany pod pseudonimem Noël Randon. W małym francuskim miasteczku wszyscy się znają i spotykają w kawiarni "Abricot", której właściciel serwuje pyszne rurki z kremem brzoskwiniowym. Pewnego razu pisarz Karol Dumoulin organizuje przyjęcie, podczas którego ginie brylantowa broszka jego żony. Niedługo potem gospodarz zostaje zamordowany. Inspektor Randôt rozpoczyna śledztwo z pomocą domorosłego detektywa MacKinsleya z Ameryki. Cień podejrzenia pada . na niewierną żonę, zaproszonego na przyjęcie przyjaciela, niewdzięczną wychowankę... Każda z tych osób ma jednak mocne alibi.

Dwie rurki z kremem

Tadeusz Kwiatkowski

Kryminał Tadeusza Kwiatkowskiego opublikowany pod pseudonimem Noël Randon. W małym francuskim miasteczku wszyscy się znają i spotykają w kawiarni "Abricot", której właściciel serwuje pyszne rurki z kremem brzoskwiniowym. Pewnego razu pisarz Karol Dumoulin organizuje przyjęcie, podczas którego ginie brylantowa broszka jego żony. Niedługo potem gospodarz zostaje zamordowany. Inspektor Randôt rozpoczyna śledztwo z pomocą domorosłego detektywa MacKinsleya z Ameryki. Cień podejrzenia pada . na niewierną żonę, zaproszonego na przyjęcie przyjaciela, niewdzięczną wychowankę... Każda z tych osób ma jednak mocne alibi.

Listy 1945-1958

Jarosław Iwaszkiewicz, Tadeusz Kwiatkowski

Korespondencja z lat 1945-1958 obejmuje 48 listów Jarosława Iwaszkiewicza i Tadeusza Kwiatkowskiego, przepisanych i opracowanych oraz opatrzonych przypisami przez Agnieszkę i Roberta Papieskich, edytorów dzienników Jarosława Iwaszkiewicza oraz listów Anny i Jarosława z wielu korespondentami. Listy Iwaszkiewicza i Kwiatkowskiego pomagają lepiej poznać ożywione życie literackie powojennej Polski i powojennego Krakowa. Tam czasowo lub na dłużej zamieszkało wielu znanych pisarzy, przybyłych ze zniszczonej po powstaniu warszawskim stolicy. Problemy bytowe przeplatają się z plotkami środowiskowymi, pokazane są codzienne troski pisarzy oraz władz i działaczy związku. Obaj korespondenci znaczną część swojej aktywności poświęcali sprawom środowiska, Iwaszkiewicz w skali ogólnopolskiej, Kwiatkowski w oddziale krakowskim. Listy te są zatem okazją do zapoznania się z życiem literackim powojennego Krakowa - ale także Zakopanego - z perspektywy społeczności zawodowych literatów, ocalałych z pożogi wojennej, oraz młodych twórców, debiutujących po wojnie. Korespondencja dotyczy głównie organizacji życia literackiego na szczeblu oddziału krakowskiego, potem - stopniowo - pojawiają się inne wątki poza związkowymi, w znacznej mierze prywatne. Wiele dotyczy polityki, ludzi, postaw, spraw bytowych i literackich, nie brak anegdot. Obecne są wydarzenia z życia prywatnego obu protagonistów, ich podróże, plany bądź przeszkody w ich urzeczywistnieniu. Walor poznawczy korespondencji znajduje rozwinięcie i uzupełnienie w przypisach kontekstowo-biograficznych, bardzo kompetentnie opracowanych przez Agnieszkę i Roberta Papieskich. Wstęp napisany przez Roberta Papieskiego przedstawia bliżej osobę Tadeusza Kwiatkowskiego. Ten blok korespondencji Jarosława Iwaszkiewicza to ważne kulturowo i poznawczo wydarzenie, kolejny element bogatej spuścizny epistolarnej jednego z najważniejszych pisarzy polskich XX wieku, fragment rodzimego dziedzictwa kulturowego.

Trudne narodziny mężczyzny

Tadeusz Kwiatkowski

Nastoletni chłopak pierwszy raz wychodzi na dłużej spod klosza rodzicielskiej nadopiekuńczości - ma spędzić całe wakacje ze swoim przyjacielem Jankiem i jego rodziną w leśniczówce w południowo-wschodniej Polsce. Tych kilka tygodni to czas formowania się poglądów politycznych i erotycznego wtajemniczenia. Koledzy to przechwalają się przed sobą swoimi podbojami, to zwierzają ze swojego młodzieńczego zagubienia. Bohater nawiązuje bliską, zmysłową znajomość ze starszą od siebie, doświadczoną życiowo kobietą.

Trudne narodziny mężczyzny

Tadeusz Kwiatkowski

Nastoletni chłopak pierwszy raz wychodzi na dłużej spod klosza rodzicielskiej nadopiekuńczości - ma spędzić całe wakacje ze swoim przyjacielem Jankiem i jego rodziną w leśniczówce w południowo-wschodniej Polsce. Tych kilka tygodni to czas formowania się poglądów politycznych i erotycznego wtajemniczenia. Koledzy to przechwalają się przed sobą swoimi podbojami, to zwierzają ze swojego młodzieńczego zagubienia. Bohater nawiązuje bliską, zmysłową znajomość ze starszą od siebie, doświadczoną życiowo kobietą.

Turysta

Tadeusz Kwiatkowski

Na miejskim skwerku odnaleziono trupa. Ekspertyza toksykologiczna wykazała 1,6 promila alkoholu we krwi oraz cyjanek. Trucizna znajdowała się również w butelce mleka, którą mężczyzna miał przy sobie. Żona Franciszka Piwińskiego rozpoznaje zwłoki. Kobieta wyklucza samobójstwo męża, ale nie potrafi podrzucić żadnego innego tropu. Zgodne małżeństwo, spokojne życie, wspólne plany. Porucznik Tomaszek rozpoczyna skomplikowane śledztwo.

Turysta

Tadeusz Kwiatkowski

Na miejskim skwerku odnaleziono trupa. Ekspertyza toksykologiczna wykazała 1,6 promila alkoholu we krwi oraz cyjanek. Trucizna znajdowała się również w butelce mleka, którą mężczyzna miał przy sobie. Żona Franciszka Piwińskiego rozpoznaje zwłoki. Kobieta wyklucza samobójstwo męża, ale nie potrafi podrzucić żadnego innego tropu. Zgodne małżeństwo, spokojne życie, wspólne plany. Porucznik Tomaszek rozpoczyna skomplikowane śledztwo.

Ważne, nieważne

Tadeusz Kwiatkowski

Kronika Tadeusza Kwiatkowskiego Ostatni wielki niewydany jeszcze dziennik Tadeusz Kwiatkowski znał krakowskie środowisko literackie i teatralne jak mało kto. Drugi tom jego dziennika, obejmujący lata 19741998, to niezwykle cenny dokument, dzięki któremu współcześni czytelnicy poznają artystyczną atmosferę Krakowa i realia życia w Polsce Ludowej, a także trudy transformacji po 1989 roku. Pisarz komentuje ważne wydarzenia polityczne i kulturalne, sposoby walki z cenzurą, zmagania z niedogodnościami życia, a także swoje przyjaźnie oraz bliższe i dalsze podróże. Ujawnia mniej znane lub zupełnie nieznane szczegóły z życia środowiska, ważne z punktu widzenia zachowania pamięci o ludziach i czasach. Kwiatkowski rzeczowo, uważnie i niekiedy dowcipnie kreśli jedyną w swoim rodzaju kronikę życia codziennego i obyczajowości krakowskiej inteligencji. Ma zacięcie socjologa, nieprzeciętny dar obserwacji i ostrość widzenia. To skarbnica informacji dla wszystkich zainteresowanych życiem artystycznym i kulturalnym w okresie PRL-u i w latach 90. XX wieku. Tadeusz Kwiatkowski (19202007) krakowski prozaik, satyryk, scenarzysta, autor tekstów dla kabaretu Jama Michalika i sztuk teatralnych, kierownik literacki krakowskich teatrów, współpracownik m.in. reżysera W. Hasa (Rękopis znaleziony w Saragossie, Sanatorium pod Klepsydrą); współtwórca serialu telewizyjnego i komiksu Janosik. Felietonista pism krakowskich. Autor m.in. książki o domu pisarzy przy ul. Krupniczej 22 Niedyskretny urok pamięci oraz kryminałów, pisanych pod pseudonimem Noël Randon.

Ważne, nieważne

Tadeusz Kwiatkowski

Kronika kulturalnego życia PRL Nigdy niepublikowany dziennik Tadeusza Kwiatkowskiego krakowskiego pisarza i scenarzysty Ważne, nieważne. Dziennik 1953-1973 to książka o życiu artystycznych sfer Krakowa i Warszawy lat 50., 60. i 70. Równocześnie, to zapis wnikliwych obserwacji, zachwytów i utyskiwań jednego z najciekawszych twórców tamtego czasu. Kwiatkowski notuje, co czytał, gdzie bywał, co go inspirowało do pisania powieści, scenariuszy filmowych i teatralnych oraz skeczy kabaretowych. Bezcenne z dzisiejszej perspektywy są barwne, utkane z anegdot portrety Kazimierza Wyki, Wisławy Szymborskiej czy Wojciecha Hassa. Co dla trzydziestoparoletniego pisarza jest ważne, a co nieistotne? Co zajmuje go podczas spotkań Związku Literatów Polskich? Jakie tematy porusza w kawiarnianych rozmowach z Jerzym Wittlinem, Ludwikiem Jerzym Kernem, Jarosławem Iwaszkiewiczem i innymi słynnymi twórcami? Nie był komunistą, spotkał się w 1957 z Giedroyciem, znał Gombrowicza, jego przyjacielem był Karol Wojtyła, żoną wybitna aktorka i przyjaciółka Wojtyły, Halina Kwiatkowska. Ale też pisarz nie był w jawnej opozycji wobec systemu Wyłania się dzięki temu z jego dziennika unikalny portret PRL-owskiej codzienności, zwłaszcza inteligenckiej obyczajowości, a dalej wielkości i nędzy ówczesnych literatów. Bywa też Kwiatkowski socjologiem, notującym systematycznie np. rozmaite dowcipy, za pomocą których Polacy oswajali rzeczywistość PRL. prof. Maciej Urbanowski W ręce czytelników trafia pierwszy z dwóch tomów dziennika Tadeusza Kwiatkowskiego przykład świetnej literatury, ale i być może ostatni wielki dziennik, któremu do tej pory nie było dane ukazać się drukiem.

Zbrodnia na konkurs

Tadeusz Kwiatkowski

Powieść kryminalna napisana przez Tadeusza Kwiatkowskiego pod pseudonimem Noël Randon. Inspektor Randôt dostaje list od kobiety chcącej zgłosić swój kryminał na konkurs literacki zorganizowany przez jedną z miejscowych gazet. Kobieta przesyła adresatowi konspekt swojej książki i prosi go o poradę dotyczącą rozwoju wątku kryminalnego. Inspektor, korzystając ze swojego bogatego doświadczenia, odpisuje szczegółowo i zapomina o sprawie. Jakiś czas później dowiaduje się o zbrodni popełnionej we francuskiej socjecie. Randôt ma świadomość, że przestępca ewidentnie skorzystał z jego wskazówek.

Zbrodnia na konkurs

Tadeusz Kwiatkowski

Powieść kryminalna napisana przez Tadeusza Kwiatkowskiego pod pseudonimem Noël Randon. Inspektor Randôt dostaje list od kobiety chcącej zgłosić swój kryminał na konkurs literacki zorganizowany przez jedną z miejscowych gazet. Kobieta przesyła adresatowi konspekt swojej książki i prosi go o poradę dotyczącą rozwoju wątku kryminalnego. Inspektor, korzystając ze swojego bogatego doświadczenia, odpisuje szczegółowo i zapomina o sprawie. Jakiś czas później dowiaduje się o zbrodni popełnionej we francuskiej socjecie. Randôt ma świadomość, że przestępca ewidentnie skorzystał z jego wskazówek.