Powrót

Zuzanna Ginczanka

Po­wrót Prze­grzmia­ły już wo­do­spa­dy. Spo­koj­ny nad­pły­wa nurt  sze­ro­ką fa­lą uśmie­rzeń. Ob­łok drę­twie­je nad ra­nem.  To­czą się nie­wi­dzial­ne krę­gi da­le­kich pla­net,  psz­czo­ły zbie­ra­ją z szy­pu­łek cie­pły i cie­kły miód.  Skąd­że ta ja­sność? Stam­tąd. Pach­nie mło­dziut­ki las,  stru­mień bia­łe­go bla­sku to­czy się i sze­le­ści,  i wiedź­my szes­na­sto­let­nie w wy­so­kich pod­sko­kach le­śnych  szu­ka­ją w tra­wie pi­skląt wy­pa­dłych tej no­cy z gniazd.    Do la­su wkra­cza Mi­ner­wa, bo­gi­ni mą­dro­ści doj­rza­łej,  pły­ną­cej z do­świad­cze­nia, wpro­wa­dza­ją­cej ład,  kie­ru­je po­god­ne oko na wo­dy, któ­re prze­grzmia­ły,  bu­kie­cik fioł­ków z Olim­pu po­pra­wia wpię­ty do szat i mó­wi:   

Proces

Zuzanna Ginczanka

Pro­ces 1. Na po­cząt­ku by­ło nie­bo i zie­mia:  czar­ny tłuszcz i cha­bro­wy tlen,  i je­lon­ki  przy gib­kich je­le­niach,  z Bo­giem mięk­kim i bia­łym jak len.      2. Kre­do,  ju­ro,  tria­sie,  gle­ba się war­stwi po sło­ju,  mio­cen na­cie­ra czoł­giem w ma­je­sta­tycz­nym pod­bo­ju.  I roz­dział jest mię­dzy wo­dą  a zie­mią pa­pro­ci i brze­zin  -- i wi­dzi Bóg, że jest do­brze, gdy zo­rzą wsta­je ge­ne­zis.  Azot się pa­rzy w la­wie,  la­wa za­sty­ga la­kiem,  gó­ra  na gó­rę  wła­zi  grzmią­cym ko­smicz­nym okra­kiem,  kar­bon na­sy­ca zie­mię wę­glo­wo-ka­mien­ną mia­zgą --  -- i wi­dzi on, że jest do­brze wil­got­nym pła­zom i gwiaz­dom.  Że­la­zo tęt­ni naj­krwi­ściej,  fos­for tę­ży się w pisz­czel,  a on śpie­wa­ją­cym po­wie­trzem w fu­jar­ki kra­te­rów gwiż­dże. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Przebudzenie

Zuzanna Ginczanka

Prze­bu­dze­nie Świat -- gę­stwa nie­po­ję­ta i zle­pek ob­raz­ków  mi­go­tał py­ta­nia­mi. Tam, w czer­wo­nym bla­sku  po­ża­rów nie­ustan­nych, cze­muż to tak czę­sto  się­ga­ją wo­jow­ni­cy po twar­de zwy­cię­stwo?  Przez wą­wo­zy ulicz­ne pły­nąc, cze­mu oto  za­pa­la się lud gnie­wem i wzbie­ra jak po­tok?  Cze­mu smut­kiem i gro­zą za­ra­zem owia­na  przy­god­na rze­czy­wi­stość bez wian­ka i wia­na  nad­cho­dzi, nic nie wno­sząc w pra­gną­ce ob­ję­cia?  Prze­szłość peł­na przy­pad­ków jest nie do po­ję­cia,  przy­szłość w dym­nej osło­nie jest nie do przej­rze­nia...  Na co ko­mu wy­si­łek na­sze­go two­rze­nia,  je­śli nic nie na­stą­pi? Czo­ło ści­śnij dło­nią:  Czy praw­dą jest, że w lo­cie strzę­py pie­rza ro­niąc  or­ły z her­bów pań­stwo­wych jed­no i dwu­gło­we,  zbroj­ne w miecz, wy­fru­wa­ją na dra­pież­ne ło­wy?  A po­śród gwiazd -- rzę­sa­mi sztyw­ny­mi mru­ga­jąc --  tkwi oko Opatrz­no­ści. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Przypadek

Zuzanna Ginczanka

Przy­pa­dek Rzecz jest w tym, że miesz­kam wy­god­nie:  pięć po­koi -- no i tak da­lej,  że nie poj­mę, co to wy­głod­nieć,  co to zmar­z­nąć (noc słoń­cem wsta­je);  rzecz jest w tym, że obok ko­min­ka  chwi­le są awe­ma­rią drżą­ce,  że mój trud się to­pi w spo­czyn­kach --  jak miód w ustach (noc wsta­je słoń­cem).  Ja  mam szes­na­ście lat --  wy­rzeź­bi­ła mi cia­ło har­mo­nia,  wy­rzeź­bi­ła mi ry­sy du­ma.  Moż­na mi­łość zdo­być jak świat  w roz­ma­rze­niach, w dzwon­nych za­du­mach  i w kwit­ną­cych wio­sną ja­bło­niach,  gdy za kwia­tem opa­da  kwiat./    Czyż cy­fry sta­ty­styk po­wie­dzą:  jak gra­nicz­ną mie­dzą,  chod­ni­kiem z desz­czu­łek,  prze­dzie­lił za­ułek  mnie  i  ją?    Ona ma szes­na­ście lat.  Wy­ko­śla­wił jej cia­ło try­per,  wy­po­kra­czył jej ry­sy  sy­fi­lis.  Na­wet nie wiem, ja­ki jest świat,  (za­to­pio­na w dzwon­nych za­du­mach  i kwit­ną­cych wio­sną ja­bło­niach,  gdy za kwia­tem opa­da  kwiat. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Pycha

Zuzanna Ginczanka

Py­cha Spo­ty­ka­ją ra­zo­wych mło­dzień­ców uner­wio­ne dzie­wi­ce psze­nicz­ne,  anio­ło­wie o świe­żym od­de­chu pre­zen­tu­ją astral­ne cia­ła.  Wiem:  wplą­ta­łam się w do­bro i zło  jak w sto­krot­ną trój­list­ność ko­ni­czyn --  dzwo­nią jabł­ka wszel­kie­go po­zna­nia, po­mie­sza­ne w ły­ko­wych ko­bia­łach.     Więc mam py­tać o dro­gę    do Cie­bie/  za­błą­ka­na na snów skrzy­żo­wa­niach?    Ty­le ra­zy już oczy nie­bie­skie czar­ną no­cą uczer­niał dzień.    Osiem­na­ście zru­dzia­łych czerw­ców    nie usły­szy,    krzy­cząc,    py­ta­nia.    Osiem­na­ście zim nie usły­szy si­wych zim głu­cho­nie­mych jak pień.    Bab­skie cie­płe ję­zy­ki li­ści trą i sy­pią sło­wa na wiatr,  fa­na­tycz­ny wąż z alu­mi­nium wi­je gniaz­da na raj­skim drze­wie. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rozbrat z przedwiośniem

Zuzanna Ginczanka

Roz­brat z przed­wio­śniem I Przed­wio­śnia o smu­kłych bio­drach,  ży­cia mar­co­we zna­ki --  bio­rę dziś z wa­mi roz­brat  w pion wio­sny od­try­słym ma­kiem;  oto jest dzień przy­droż­ny  jak wie­cha na bra­mach kar­czem:  na prze­rąb sło­wem jak no­żem  sie­dem­na­stu zrze­kam się mar­ców.    Wy dwu­znacz­ne po­ry-wie­lo­krop­ki,    w któ­rych se­kret w ta­jem­ni­cę ura­sta,    (szły na spa­cer dziew­cząt­ka-piesz­czot­ki    cu­dze ży­cie kraść z okien za mia­stem)    nie­do­mó­wio­ne po­ry-myśl­ni­ki,    baj­ki bla­dych, skry­tych sze­he­re­zad    (za­my­śla­ły się zbyt czę­sto dziew­czyn­ki,    roz­ma­rza­ły się w sło­dycz i w bez­wład),    po­ry-krop­ki i po­ry-śred­ni­ki    i ty jed­na -- na­gły wy­krzyk­nik    (przy­szło imię w krew mi prze­nik­nąć    w ser­ce wkłuć się ostrym za­strzy­kiem)    rytm wy­stu­kał wam tur­kot i tu­pot    dźwięcz­nych pu­stot i śpiew­nych głu­pot:    bo dwu­krop­ki nic nie ozna­czą,    je­śli po nich nie ma tłu­ma­czeń. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rozmówka o przyszłości

Zuzanna Ginczanka

Roz­mów­ka o przy­szło­ści Za ja­kieś trzy­sta, czte­ry­sta lat  zmie­ni się, mo­ja pa­niu­siu, świat:  có­recz­ki wy­dasz, pa­niu­siu, za mąż,  dziat­ki się bę­dą cho­wać na grzę­dzie,  po­tem tym dziat­kom dzia­tek przy­bę­dzie  i wszyst­kie dziat­ki wzo­rem ma­mu­si  tyć bę­dą z wie­kiem, pro­szę pa­niu­si.    Za ja­kieś trzy­sta, czte­ry­sta lat  zmie­ni się, mo­ja pa­niu­siu, świat:  po­mrze z prze­ciw­ka zna­jo­my sę­dzia  -- nie­chaj­że zie­mia lek­ka mu bę­dzie --  po­mrze sza­now­na pa­ni są­siad­ka,  i dzia­tek pa­ni życz­li­wa mat­ka,  i po­mrze dzia­tek pa­ni ma­mu­sia,  na chłop­ski ro­zum -- sa­ma pa­niu­sia. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rozprawa

Zuzanna Ginczanka

Roz­pra­wa PAN­NA: Ba­ro­me­try pul­su­ją rtę­cią. Fa­le epok bi­ją o gra­nit.  Izo­ba­ry bar­wio­ne cy­no­brem peł­zną w stre­fie strzy­żo­nych traw.  Żo­ny wier­ne i w pa­sie wcię­te, do nie­wie­ścich go­to­we spraw,  pach­ni­dła­mi su­to się masz­czą i nie­skrom­ny wdzie­wa­ją ak­sa­mit.  W srebr­ny oksyd pół­noc prze­ta­pia roz­pa­lo­ną ru­dę za­cho­du,  uner­wio­ne czu­łe an­te­ny lu­na­tycz­nym krą­żą sze­re­giem.  Śpie­wam pięk­ne, szu­mią­ce zda­rze­nia, bo­ta­nicz­ny roz­kwi­tły Eden,  wierz­chy spraw try­ska­ją­ce kwia­ta­mi, roz­wi­chrzo­ne grzy­wy ogro­dów.    TRY­BU­NAŁ: Prze­mil­czasz spra­wy waż­ne dla spraw kwit­ną­cych ró­żo­wo,  nie mów sty­gną­cym szep­tem: .  Roz­drąż ubi­tą zie­mię, pod zie­mią wi­kła się rzecz,  po­szu­kaj ssą­cych ko­rze­ni pod mcha­mi chmur­nych pa­ro­wów.  Z le­ni­stwem tę­po się ta­rzasz na pia­nie roz­dę­tych pie­rzyn,  gdy ty­le dro­gi przed to­bą i dro­gi nie spo­sób skró­cić,  nim świat z wo­do­ru po­wsta­ły w bia­ły się wo­dór ob­ró­ci,  dzie­je swar­li­we i wiel­kie przej­dzie ci jesz­cze prze­mie­rzyć.    PAN­NA: Nie wy­da­waj na mnie wy­ro­ku. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

To jedno

Zuzanna Ginczanka

To jed­no Dnie bu­me­ran­giem ci­śnię­te wró­cą gro­ta­mi przy­po­mnień:  miz­drzy­ły się dziew­ki prze­pysz­ne,  weł­nia­ne owce szły z gór --  co cie­bie gna­ło przez wszyst­ko -- roz­waż,    wy­ra­chuj przy­tom­nie,  co cie­bie gna­ło przez pieśń,    las śpiew­ny,    śpiew drzew­ny,    bór.    O, akwa­re­le po­ran­ków, tłu­ste ole­je po­łu­dni,  sen­ne pa­ste­le wie­czo­rów i no­cy głę­bo­kich wę­gle!  Ostrą źró­dla­ną roz­kosz czer­pa­ły wia­dra ze stud­ni --  to cie­bie gna­ło,  to,  przez fur­kot, cho­rą­gwie i wstę­gi.    To cie­bie gna dziś przez czu­łość:  pły­ną ła­dow­ne okrę­ty,  peł­ne grom­nicz­nych ma­donn o skó­rze z do­ty­ku i wo­sku,  pan­nom peł­nym sło­dy­czy, tkli­wym i uśmiech­nię­tym,  pach­ną twa­rze z pier­wiosn­ków i ru­de na­stur­cje wło­sów. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Treść

Zuzanna Ginczanka

Treść Cię­żar­ny, gę­sty Pa­cy­fik war­czy pod ta­flą szkli­stą,  ró­żo­wo­mię­sna pan­te­ra je­dwab­ne fu­tro roz­sa­dza --  bi­blij­ny bo­ży wie­lo­ryb pło­ną­cym tra­nem try­ska,  jak bo­ży bi­blij­ny ar­cha­nioł bla­skiem ocie­ka na gwiaz­dach.    Wi­dzisz --  to wła­śnie dla­te­go.  Czar­no­ziem roz­sa­dza chod­nik.  Pod każ­dą mil­czą­cą po­wło­ką wie­trzysz pe­tar­dę tre­ści.  Nie­bo od gwiazd się prze­pa­li  jak od roz­wia­nych po­chod­ni.  Przy­pływ i od­pływ po­cią­gów czas wzbie­ra­ją­cy ob­wie­ści.    A kie­dy krzy­czysz;  ,  trzy­dzie­sto­dwu­zęb­ne rżą ba­by. [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Świętokradztwo

Zuzanna Ginczanka

Świę­to­kradz­two Po­mi­mo two­jej wie­dzy omi­nę­łam błysz­czą­ce po­sąż­ki,  ob­wie­szo­ne sznu­ra­mi mu­szel i błysz­czą­cych ty­gry­sich zę­bów,  da­lej mi­nę­łam boż­ków z po­le­ro­wa­nej ko­ści sło­nio­wej  i in­nych drą­żo­nych w sre­brze, i in­nych z dę­te­go zło­ta.  I cóż mi mo­żesz uczy­nić, że upo­rczy­wie błą­dzi­łam  szu­ka­jąc naj­cięż­szych drzwi i przejść naj­bar­dziej krę­tych? [...]Zuzanna GinczankaUr. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką ?Wołyń?; należała do najmłodszych współpracowników ?Skamandra?; utwory swe ogłaszała w ?Wiadomościach Literackich?, ?Sygnałach? i ?Szpilkach?. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wyjaśnienie na marginesie

Zuzanna Ginczanka

Zuzanna Ginczanka O centaurach Wyjaśnienie na marginesie Nie powstałam z prochu, nie obrócę się w proch. Nie zstąpiłam z nieba i nie wrócę do nieba. Jestem sama niebem, tak jak szklany strop. Jestem sama ziemią, tak jak rodna gleba. Nie uciekłam znikąd i nie wrócę tam. Oprócz samej siebie nie znam innej dali. W wzdętym ... Zuzanna Ginczanka Ur. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką Wołyń; należała do najmłodszych współpracowników Skamandra; utwory swe ogłaszała w Wiadomościach Literackich, Sygnałach i Szpilkach. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Zabobon

Zuzanna Ginczanka

Zuzanna Ginczanka Zabobon Noce jak czarne koty przebiegiem kreślą mi drogę kocie oczy znasz? zielony niepokój fosfor w zygzak, w dreszcz migot wglądnięć w głąb kocie oczy znasz? wsnuj się w ziel uroków w szkło na śmierć się wpieść w tajń źrenicy wstąp jakie są kocie myśli? kretowisk podleśne nory pędy w nie wiedzieć co północne rozhowory jakie są kocie myśli? jak mysz zduszony poranek kocie wygięcia, wydrygi koci marcowy kochanek jaka jest kocia droga? ... Zuzanna Ginczanka Ur. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką Wołyń; należała do najmłodszych współpracowników Skamandra; utwory swe ogłaszała w Wiadomościach Literackich, Sygnałach i Szpilkach. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Zamiast różowego listu

Zuzanna Ginczanka

Zuzanna Ginczanka O centaurach Zamiast różowego listu Moje malutkie miasto ma zbyt wiele uliczek (nie mogę ciebie spotkać, choć co dnia wszystkie liczę). Moje malutkie miasto ma uliczek za mało (nie ma w nim takiej jednej, by się dwoje spotkało). Moje malutkie miasto mogło stać nad tysiącem, które mają chodniki długo, długo idące, a nad każdą by stały smukłych domów miliony, jak dynie pełne pestek drobiem ludzkim zmrowionych a każda, co dzień inna, pełna ... Zuzanna Ginczanka Ur. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką Wołyń; należała do najmłodszych współpracowników Skamandra; utwory swe ogłaszała w Wiadomościach Literackich, Sygnałach i Szpilkach. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Zdrada

Zuzanna Ginczanka

Zuzanna Ginczanka O centaurach Zdrada Nie upilnuje mnie nikt. Grzech z zamszu i nietoperzy zawisł na strychach strachu półmysią głową w dół O zmierzchu wymknę się z wieży, z warownej ucieknę wieży, przez cięcie ostrych os, przez zasiek zatrutych ziół Ciężko powstaną z rumowisk tłoczące turnie przykazań, dwadzieścia piekieł Wedy. płomienie, wycie i świst, noc fanatyczna z... Zuzanna Ginczanka Ur. w 1917 r. w Kijowie Zm. w 1944 r. w Krakowie Najważniejsze dzieła: Non omnis moriar, Futro Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką Wołyń; należała do najmłodszych współpracowników Skamandra; utwory swe ogłaszała w Wiadomościach Literackich, Sygnałach i Szpilkach. Wydała tom wierszy O centaurach (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (Łowy, Prasa, Praczki) oraz m.in. satyry środowiskowej Ballada o krytykach poezję wertujących. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz Non omnis moriar z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.