Charles Lindbergh

Przemysław Słowiński, Danuta Uhl-Herkoperec

Dzisiejsza młodzież wariuje na punkcie długowłosych śpiewaków albo mistrzów piłki kopanej, ale w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku największym wzięciem cieszyli się lotnicy. A jeśli w dodatku byli tak przystojni, wytworni i inteligentni jak Charles Augustus Lindbergh... Nie mówiąc już o podniebnych wyczynach, których dokonywał – zasłynął pierwszym w historii samotnym przelotem z Ameryki do Europy bez międzylądowań. Niezwykle popularny był nie tylko w USA, ale na całym świecie. Nazywany przez ówczesne media „Idolem XX stulecia”, rozpalał wyobraźnię głodnych podniebnych przygód fanów. Niestety, Lindbergh wyjątkowo boleśnie odczuł także negatywne następstwa popularności. Sprawa porwania jego syna, nazwana później „najbardziej szokującą zbrodnią dekady”, przeszła do historii kryminalistyki. Przez długie lata nikt nie zdawał sobie również sprawy, że legendarny lotnik, wzór wszelakich cnót obywatelskich, wierny mąż i wzorowy ojciec szóstki dzieci, ma jeszcze drugie, zupełnie odmienne oblicze. Skrzętnie skrywana prawda wyszła na jaw prawie trzydzieści lat po jego śmierci. Krytykowany nieustannie za swoje prawicowe poglądy i przyjęcie orderu od Hermanna Göringa, został z czasem skazany na wieczne zapomnienie. W rzeczywistości pracował dla amerykańskiego wywiadu. Przypadająca w maju 2017 roku dziewięćdziesiąta rocznica jego samotnego przelotu przez Atlantyk jest znakomitą okazją do przypomnienia niezwykle barwnego życia tego wielkiego, lecz zarazem kontrowersyjnego człowieka. A kiedy narracje snuje para wytrawnych pisarzy, Przemysław Słowiński i Danuta Uhl-Herkoperec (autorzy m.in. biografii Ulrike Meinhof, braci Kliczków, Roberta Maxwella i Erika Hanussena), kilka godzin wspaniałej lektury jest nie mniej pewne niż podatki czy śmierć.

Erik Jan Hanussen. Jasnowidz Hitlera

Przemysław Słowiński, Danuta Uhl-Herkoperec

Pod swoim prawdziwym imieniem i nazwiskiem Hermann Steinschneider z pewnością nie zrobiłby tak wielkiej kariery jako jasnowidz. Dużo lepiej brzmiało jego aryjskie nazwisko – Erik Jan Hanussen – pseudonim artystyczny, który umożliwiał mu organizowanie dochodowych pokazów i otworzył mu drzwi do narodowego socjalizmu. Był człowiekiem, który wzbudzał skrajne emocje – jego występom towarzyszyły głosy zachwytu i szepty nienawiści, ekstaza i awantury. Do dzisiaj Erik Jan Hanussen pozostaje wielką zagadką. Czy był tylko zręcznym iluzjonistą, a może szarlatanem i oszustem, czy też rzeczywiście posiadał talent jasnowidzenia? Jego liczne przepowiednie, dotyczące zdarzeń o większym lub mniejszym znaczeniu, sprawdziły się przecież w zaskakujący sposób. Niewątpliwie łączył w sobie wyjątkowy talent aktorski, szarlatańskie sztuczki oraz umiejętność analizowania i wysnuwania trafnych wniosków. Nazwisko Hanussen zostało na długi czas usunięte z literatury na temat początków narodowego socjalizmu. Najpierw sami naziści, potem politycznie poprawni historycy starali się wymazać z publicznej świadomości fakt, że żydowski jasnowidz wspierał Hitlera w przełomowych momentach, zwłaszcza w ważnych dla jego reżimu latach 1932 i 1933.