Diablica

Leo Belmont

Powieść, która powstała na orginalnym podłożu, nie goni za efaktami mającymi na celu jedynie sensację i rozrywkę czytelnika. Jest ona rozwiązaniem misternie trudnej zagadki psychologicznej. "Zatrzymała się na środku sali. Z jej białych ramion, niby z marmuru toczonych, opadła tunika grecka. Obnażyły się okrągłe piersi, wznoszące się szybko upojeniem tanecznym. Oczy jej, podniesione w górę, biegły w jakowąś dal niezmierną. Nie widziała zachwyconych oczu dokoła. Nie słyszała szmeru podziwu. Goniła jeszcze słuchem dźwięki klawiszy, po których biegły wprawne ręce Andrzeja... Naraz stała się rzecz dziwna. Ukląkł przed nią z modlitewnie złożonymi rękoma młody malarz. Rumieniec gorący wybił mu na twarz. Jakby w ekstazie wołał: - Nigdy piekniejsze stopy nie dotykały ziemi! Jesteś wcieleniem wszystkich marzeń poetów. Za twój jeden uśmiech człowiek na śmierć się waży. Twój taniec jest mową. Opowiada o czarach, których nie wyda słowo, ani pędzel. Szczęśliwym jest ten, który widzi cię w tańcu... Słowa płynęły z jego ust, jak hymn modlitewny. Splatały się w harmonię dźwięków, w improwizację duszy szcytnej, poruszonej do głębi..."

Jej pierwsza noc miłości

Leo Belmont

Jerzy w towarzystwie sióstr opłakuje swoją młodą żonę. Ich małżeństwo trwało zaledwie cztery lata. Nie zdążył zostać ojcem, a teraz nie mógł sobie poradzić ze stratą ukochanej. Wszędzie dostrzegał brak jej obecności i wielka pustka wypełniała mu serce. Przerażone stanem Jerzego siostry błagały go, by nie robił żadnych głupstw. Do pilnowania mężczyzny zaangażowały Zuzię, służącą w domu bohatera. Czy mężczyzna pogodzi się wreszcie ze śmiercią żony? A może mimo wsparcia bliskich spróbuje targnąć się na własne życie?

Kapłanka miłości

Leo Belmont

Opowieść o życiu słynnej francuskiej kurtyzany Ninon de Lenclos. Historia kobiety znanej z urody, dowcipu i inteligencji, uwielbianej przez wielkie postacie XVII wieku m. in. Moliera czy Nicolasa Boileau. Autor opisuje losy de Lenclos, począwszy od młodości aż po późną starość, wplatając w nie subtelnie obraz Francji pod rządami Ludwika III i jego następcy, Ludwika IV.

Lady Hamilton - Ostatnia miłość Lorda Nelsona

Leo Belmont

Historia miłości Emmy Lyon - angielskiej tancerki znanej jako Lady Hamilton - i Horacego Nelsona, admirała floty brytyjskiej, który zwyciężył Francuzów w słynnej bitwie pod Trafalgarem.

Markiza de Pompadour

Leo Belmont

Markiza de Pompadour to najlepsza spośród biografii historycznych. Lekko, ale i też trzymając się realiów epoki autor przedstawia nam wzloty i upadki jednej z najinteligentniejszych i najbardziej interesujących, kontrowersyjnych kobiet. Książka przedstawia życie słynnej kochanki francuskiego króla Ludwika XV - markizy de Pompadour. Jeanne Antoinette Poisson była francuską mieszczką, która wyszła za mąż za szlachcica Karola Wilhelma Le Normant d'Etiolles. Ludwik XV zauroczony piękną Jeanne i ślepo w niej zakochany, nie zważając na oburzony dwór, wywołał skandal i dał Karolowi tytuł markiza w zamian za żonę. Mimo że de Pompadour pochodziła z nizin społecznych, była inteligenta i otrzymała rzetelne wykształcenie, dlatego nie była tylko kochanką Ludwika i jego towarzyszką na licznych przyjęciach, ale także miała duży wpływ na politykę króla, gdyż ten łatwo ulegał jej podszeptom.

Markiza Pompadour - miłośnica królewska

Leo Belmont

Jeanne Antoinette Poisson, markiza de Pompadour, po mężu Jeanne Antoinette Le Normant dÉtiolles, zwana Madame de Pompadour (1721-1764) markiza, metresa króla Francji Ludwika XV. Organizatorka rautów i balów na dworze królewskim w Wersalu, protektorka artystów, pisarzy i filozofów (m.in. Woltera, Monteskiusza, Diderota). Wywierała duży wpływ na awanse na dworze królewskim. Z jej inicjatywy powstała szkoła wojskowa w Paryżu i fabryka porcelany w Svres. W roku 1741 (w wieku 19 lat) poślubiła Karola Wilhelma Le Normant d'Etiolles. Miała z nim dwoje dzieci: chłopca, który zmarł w rok po urodzeniu i córkę Alexandrine-Jeanne, urodzoną 10 sierpnia 1744 roku, zwaną Fanfan. Miłość, a potem szczere przywiązanie Ludwika XV do markizy de Pompadour, trwało od pierwszego ich spotkania w 1745 roku, kiedy to rezolutna 24-latka wdarła się na bal maskowy w Wersalu, aż do jej śmierci. Skandalem dworskim było jej niskie pochodzenie (mimo którego otrzymała solidne wykształcenie), ale dla króla nie miało to znaczenia. (Za Wikipedią).

Markiza Pompadour, miłośnica królewska. Romans historyczny

Leo Belmont

Leo Belmont to żyjący w latach 19851941 polski eseista, znawca i tłumacz literatury francuskiej i rosyjskiej oraz poeta. Pisywał liczne romanse w konwencji historycznej, które z dreszczykiem sensacji opisywały romanse koronowanych głów. W powieści Markiza Pompadour, miłośnica królewska opowiada o życiu jednej z najbardziej znanych i najbardziej kontrowersyjnych kobiet XVIII wieku metresie króla Francji Ludwika XV oraz protektorce artystów, pisarzy i filozofów.

Mesalina Cesarzowa nierządnica

Leo Belmont

Powieść o kontrowersyjnych losach Messaliny, trzeciej żony rzymskiego Cesarza Klaudiusza. Zaniedbywana przez męża władczyni, dopuszcza się wielu ekscesów seksualnych, równocześnie ośmieszając męża przez podwładnymi. Szacuje się, że w trakcie panowania Messalina miała około stu pięćdziesięciu kochanków.

Śmierć genialnego muzyka. Walka cudów

Leo Belmont

Zapraszamy Cię do fascynującej podróży przez mroczne zakamarki ludzkiej duszy w opowiadaniach Leo Belmonta, zatytułowanych "Śmierć genialnego muzyka. Walka cudów". To niezwykła opowieść o życiu w nieszczęściu i nieopisanej nędzy, której bohaterowie stawiają czoła życiowym trudnościom, miłości, rozpaczy i śmierci. W tych dwóch opowiadaniach Belmont splata wątki smutnego bytowania z tragicznymi okolicznościami egzystencji. To nie tylko historie życiowych upadków, lecz również głębokie przemyślenia na temat trudności, z jakimi muszą się mierzyć bohaterowie prozy Belmonta. Autor rzuca światło na konflikt pomiędzy uczonością a obskurantyzmem, ukazując złożoność ludzkiej psychiki.

Śmierć Mesaliny

Leo Belmont

Rozpustny Rzym Cezarów. Messalina jest słynącą z urody i atrakcyjności trzecią żoną Klaudiusza. Zaniedbywana przez męża ośmiesza go przed arystokracją i całym ludem. "- Dobrze!... Pójdę do Azjatyka. Dni parę wahała się jeszcze - pójść czy nie pójść. Zamierzała podjąć grę niebezpieczną - rzucić się w odmęt spisków przeciw cesarskiemu małżonkowi. Stała u wstępu drogi, której było na imię "zdrada stanu", a krórej kres leżał - nawet dla cesarzowej w razie przegranej - na stopniach szafotu lub u stóp Tarpejskiej Skały. Co będzie, jeżeli Azjatyk ulęknie się, broniąc własnej głowy, albo oburzy się w poczuciu lojalności względem panującego cezara - jeżeli odmówi kusicielce? Należało przed rzuceniem myśli o zamachu wybadać go, co sądzi o położeniu spraw w Rzymie - czy pragnie zmian - jaki jest tembr jego uczuć, charakter umysłu i woli. Ale czy zechce być otwartym wobec cesarzowej?... Nadto należało na wypadek odmowy zabezpieczyć siebie, zatrzeć ślady swego pobytu u Azjatyka. Wiedziała, że Rzym przepełniony jest szpiegami, kierowanymi utajoną ręką Narcyza, że mogą się znaleźć nawet na jej tropie, że pytanie, po co udawała się do Azjatyka pod nieobecność cezara - wywołała śledztwo i domysły niekorzystne. Wszystko to zalecało ostrożność, aby ustrzec się przed lata fałszywym krokiem..." Władczyni imperium wybiera karierę nierządnicy.

Śmierć Mesaliny

Leo Belmont

Leo Belmont (18651941) był polskim eseistą, poetą, prozaikiem oraz znawcą i tłumaczem literatury francuskiej i rosyjskiej. Napisał wiele pseudohistorycznych romansów, sensacyjnie przedstawiających życie królów. Śmierć Messaliny to barwna opowieść o starożytnym Rzymie, poruszająca też wątki filozoficzne i etyczne. Słynąca z urody Messalina jest trzecią żoną cesarza Klaudiusza. Zaniedbywana przez męża, postanawia ośmieszyć go przed całym ludem oraz arystokracją i zostaje nierządnicą.

Na tle tajemnicy procesu Ronikiera

Leo Belmont

"Na tle tajemnicy procesu Ronikiera". Leo Belmont. Niesamowita historia kryminalna, która wstrząsnęła Warszawą na początku XX wieku. Bohdan Ronikier, polski pisarz i dramaturg, został w 1910 roku oskarżony o zabójstwo swojego szwagra Stanisława Chrzanowskiego. Proces, który toczył się z wielkim rozmachem, stał się wydarzeniem medialnym i wzbudził ogromne zainteresowanie opinii publicznej. Autor, Leo Belmont, przedstawia w swojej książce śledztwo, które doprowadziło do skazania Ronikiera. Przybliża również postać oskarżonego. Książka to fascynująca opowieść o miłości, zdradzie i zbrodni. To również obraz epoki, w której rozgrywa się akcja, a której charakterystyczne elementy, takie jak atmosfera ówczesnej Warszawy czy rola prasy, zostały wiernie oddane przez autora. "Na tle tajemnicy procesu Ronikiera" to obowiązkowa lektura dla wszystkich, którzy interesują się kryminologią, historią i literaturą.

Odkrycie policyjne. Z tragedii życia

Leo Belmont

Leo Belmont w swoim opowiadaniu "Odkrycie policyjne. Z tragedii życia" łączy elementy kryminału i romansu. Akcja książki rozgrywa się w XIX-wiecznej Polsce. Pewien mężczyzna, wskutek rewizji policyjnej, znajduje list miłosny, który wywraca jego życie do góry nogami. Książka jest wiernym obrazem epoki, w której rozgrywają się wydarzenia. "Odkrycie policyjne. Z tragedii życia" to obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników romansów i kryminałów.

Opowieść prostytutki

Leo Belmont

Młoda kobieta opłakuje zamordowanego męża. Przypadkiem zaczyna podsłuchiwać rozmowę dwóch kobiet, które zatrzymały się akurat pod jej oknem. Okazuje się, że to prostytutka zwierza się koleżance z niezwykle ciężkiej nocy. Pozornie obie bohaterki dzieli wiele różnic od statusu społecznego po życiowy bagaż. Jednak opowieść prostytutki udowodni, że jest inaczej...

Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki

Leo Belmont

Zapraszamy do lektury opowiadań Leo Belmonta, zatytułowanych "Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki", które przeniosą cię w świat przemyśleń i doświadczeń ludzi żyjących w nieszczęściu i nieopisanej nędzy. To niezwykła podróż przez zakamarki ludzkiej duszy, ukazująca wstrząsające oblicze życia, miłości, rozpaczy i śmierci. W tych dwóch opowiadaniach autor snuje opowieść o smutnej miłości, gdzie uczucie splata się z tragicznymi okolicznościami egzystencji. To nie tylko historie życiowych upadków, lecz również przemyślenia na temat trudności, z jakimi borykają się bohaterowie prozy Belmonta, próbujący znaleźć jakikolwiek sens w niełatwej rzeczywistości. "Ostatnia mohikanka. Opowieść prostytutki" to nie tylko opis trudnego życia, ale także zbiór głębokich spostrzeżeń na temat ludzkiej psychiki, emocji i walki o godność. Leo Belmont rzuca wyzwanie konwencjom, ukazując świat prostytutki w sposób, który wstrząśnie Twoją wyobraźnią. Przygotuj się na poruszającą podróż przez emocje, gdzie smutek, nędza i niełatwe decyzje stają się motywem przewodnim, a życie ubogich, często pomijane, tutaj jest pokazane. Sięgnij po te smutne opowieści, która pozostawią w Tobie trwałe wrażenie.

Pani Dubarry - miłośnica królewska

Leo Belmont

Jeanne Bécu, hrabina du Barry lub Marie-Jeanne, hrabina du Barry (1743-1793) francuska kurtyzana, metresa króla Ludwika XV Burbona. Urodziła się jako Jeanne Bécu. Była nieślubnym dzieckiem Anny Becu, która najprawdopodobniej była kucharką. Jej ojcem był prawdopodobnie Jean Baptiste Gormand de Vaubernier mnich. Gdy była dzieckiem, jeden z kochanków jej matki zapłacił za edukację Jeanne w zakonie. W wieku 15 lat, Bécu przeniosła się do Paryża, gdzie, używając imienia Jeanne Rancon, pracowała jako asystentka w sklepie. W 1763 r. pod wpływem jej urody zainteresował się nią bogaty szlachcic Jean du Barry. Bécu została jego kochanką, a on uczynił z niej kurtyzanę, znaną w najwyższych kręgach towarzystwa paryskiego (zw. Mademoiselle Lange lub l'Angel) i utrzymankę kilku bogatych panów. W 1768 r. poznała króla Ludwika XV, jednak, nie mając tytułu, nie mogła zostać oficjalną metresą królewską. Problem ten rozwiązano, wydając ją za mąż w 1769 r. za brata Jeana du Barry, hrabiego Guillaume du Barry. Dzięki temu 22 kwietnia 1769 r. została przedstawiona rodzinie króla, na dworze w Wersalu. Była znana ze swojego miłego usposobienia i poparcia dla artystów, zaś działania króla (kolejne bogate i ekstrawaganckie prezenty) powodowały, że z dnia na dzień stawała się coraz bardziej niepopularna. Król Ludwik XV umarł w maju 1774 r., zaś przed śmiercią, chcąc się wyspowiadać i otrzymać odpuszczenie grzechów, musiał oddalić z dworu swoją ukochaną Jeanne. Podczas rewolucji, 8 grudnia 1793 została zgilotynowana na Placu Zgody. (Za Wikipedią).