Kultura praktyki przedstawicieli profesji społecznych - podejścia mediacyjne w działaniu społecznym

Lorraine Filion, Ewa Marynowicz-Hetka, Dorota Wolska-Prylińska

Książka stanowi kompendium wiedzy o dużych walorach dydaktycznych, które mogą być wykorzystane w kształceniu pracowników socjalnych czy mediatorów (zwłaszcza rodzinnych, również szkolnych). Niesie także wiele akcentów o charakterze teoretycznym, pogłębiających ukierunkowanie lektur i kompetencji w procesie rozwijania świadomości metodologicznej i refleksyjności praktyków w obszarze zawodów społeczno-pedagogicznych. Szczególnym walorem związanym z analizami zawartymi w książce są interdyscyplinarne odniesienia formułowanych przesłanek. Widoczna jest tu perspektywa prawna, psychospołeczna czy psychologiczna. Zawarto w niej również przykłady praktyk w prowadzeniu mediacji (zwłaszcza mediacji rodzinnej). Teksty są przygotowane przez wysokiej klasy praktyków − mediatorów kanadyjskich, francuskich, belgijskich. Ich usytuowanie w strukturze książki zostało tak skonfigurowane, aby dać możliwość powrotu do tego samego problemu, który był omawiany wcześniej przez innego autora i tym samym pokazać, jak u różnych autorów odnajduje się bardzo podobne perspektywy teoretyczne, odniesienia, które stanowią o specyficznej i już bardzo spójnej koncepcji podejść mediacyjnych. W swoim przekroju książka stanowi istotne novum, może zarówno pełnić rolę podręcznika akademickiego, jak i stanowić aktualne odniesienie do badań i dalszych studiów.  

Pedagogika społeczna. Pojmowanie aktywności w polu praktyki

Ewa Marynowicz-Hetka

Monografia, będąc syntezą wieloletnich prac badawczych autorki, stanowi nowe otwarcie w pojmowaniu aktywności w polu praktyki analizowanej ze społecznopedagogicznej perspektywy. Prezentuje namysł nad pedagogiką społeczną, jej aktualnym postrzeganiem w odniesieniu do jej tradycji i pierwszych sformułowań oraz do współczesnego dyskursu prowadzonego w naukach humanistycznych i społecznych. Książka przynosi zarys metateorii dotyczącej tożsamości dyscypliny, jej roli, związków z innymi dziedzinami nauk, otoczeniem kulturowo-społecznym oraz praktyką działań pedagogów społecznych. Praktyka jest jednak ujmowana także w kategoriach ogólnych. Autorkę interesuje, jak działanie wpływa na myślenie o działaniu, z czego działanie wynika i czemu służy. Wykorzystuje przy tym teorię analizy aktywności i tworzenia instytucji symbolicznej Jeana-Marie Barbiera, operując bliską mu perspektywą rozumienia aktywności jako głównej kategorii społeczno-pedagogicznego spojrzenia na pole praktyki. Ustrukturowany i podzielany przez uczestników pola praktyki zestaw pojęć i konceptów tworzy transwersalny paradygmat pedagogiki społecznej. Publikacja może zainteresować czytelników zorientowanych na pogłębianie refleksji nad społeczno-pedagogicznym spojrzeniem na pola praktyki edukacyjnej, socjalnej, opiekuńczej oraz na poszukiwanie narzędzi analizy zachodzących w nich procesów.

Pedagogika społeczna: wstępy i kontynuacje

Ewa Marynowicz-Hetka, Elżbieta Skoczylas-Namielska

Siódmy tom serii „Stała Konferencja Pedagogiki Społecznej”, który oddajemy do rąk Czytelników, ma dla nas szczególne znaczenie. Został bowiem wyróżniony przez Dziekana Wydziału Nauk o Wychowaniu poprzez włączenie do zestawu publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego przygotowanych z okazji jubileuszu 70. rocznicy powstania Uczelni. Jest to dla nas fakt bardzo znaczący bo podkreśla dokonania Katedry Pedagogiki Społecznej UŁ, która również, w sensie symbolicznym (z uwagi na 13-letnią nieobecność w latach 1950-1962), obchodzi swój jubileusz. Jej organizacja rozpoczęła się w Uczelni w marcu 1945 r. wraz z przyjazdem do Łodzi Profesor Heleny Radlińskiej, która należała do grona profesorów-założycieli Uniwersytetu Łódzkiego. Okoliczność jubileuszu stanowi dla nas zobowiązanie wymagające przygotowania pracy na miarę tych 70 lat. Publikacja została pomyślana jako przykład trwania i zmiany w nauce, w badaniach, w kształceniu. Jej zakres obejmuje teksty sięgające do początków pedagogiki społecznej i dzieła jej twórczyni, Heleny Radlińskiej. Wskazuje także na nowe obszary rozwoju pedagogiki społecznej usytuowane w kontekstach i uwarunkowaniach społecznych. Ewa Marynowicz-Hetka