Jak Kościół Katolicki stworzył Polskę i Polaków

Krystian Kratiuk

Czym jest Polska? Skąd się wzięła? Po co ona komu? Nie chodzi tu o Polskę w sensie geograficznym czy gospodarczym, ale metafizycznym i cywilizacyjnym. Dlaczego warto być Polakiem? Takich pytań dziś się już nie zadaje. Są staromodne, przestarzałe, nie na czasie. Polskość stała się niewygodna, jakby stanowiła przeszkodę w dotarciu do czegoś większego, a bardziej uniwersalnego. Książka Krystiana Kratiuka to próba myślenia o Polsce i Polakach z perspektywy wiecznej. Pokazuje, że polskość to zadanie, misja, które można przyjąć albo odrzucić. Publicysta dowodzi, że troska o katolickie dziedzictwo w Polsce nie jest tylko kwestią prywatną, ale zbiorową, państwową, a nawet prawną. Prawdziwym wyzwaniem jest zachowanie niepodległości Polski, wolnej od obcego, antykatolickiego rządu. Od wschodniej barbarii, islamskiego kłamstwa czy zachodniego ateizmu. Jak to osiągnąć, to już zupełnie inne pytanie. A odpowiedź będzie na pewno łatwiejsza dla tych, którzy książkę Kratiuka przeczytają i przemyślą. Nie lubię określenia fundamentalne. Jest nadużywane i nieustannie się dewaluuje. A jednak określenie fundamentalne było jedynym właściwym słowem, które przychodziło mi na myśl, gdy czytałem książkę Krystiana Kratiuka. Autor stawia pytania co się zowie fundamentalne, a więc zasadnicze. Kto je pomija, jest bezradny. Nie wie, na czym polega patriotyzm, czym są obowiązki narodowe, w jaki sposób można zrealizować dobro wspólne, co wyróżnia i odróżnia Polaków od reszty nacji. Gdyby Polska porzuciła swoje dziedzictwo zawarte w obyczajach, prawach, przesądach, to kim w ogóle byliby Polacy? Masą, ciżbą, tłumem pozbawionym charakteru, ideałów i celu. Paweł Lisicki

Wielka zdrada

Krystian Kratiuk

Święci są nam dani przez Boga i Kościół po to, byśmy starali się ich naśladować. Dziś jednak coraz częściej trudno oprzeć się wrażeniu, że wykluczamy świętych z Kościoła. Że uznajemy ich świadectwo za niepotrzebne. Postawy dawnych świętych nie są w XXI wieku przykładem. Czasem stanowią wręcz jakiś rodzaj antyprzykładu. Autor zestawia odważne i bezkompromisowe postawy wielkich świętych Kościoła katolickiego z błędami katolików XXI wieku, uparcie starających się dopasować wiarę do wymogów współczesnego świata. Przecież święci nawracali! Dziś to prozelityzm. Przecież święci upominali! Dziś to nietakt. Przecież święci uznawali prawdziwość tylko jednej religii! Dziś toczymy dialogi ekumeniczne. Przecież święci ufali Bogu! Dziś ufamy nauce. Pachamama w Ogrodach Watykańskich. Św. Perpetua: Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną Pokuta i poświęcenie a nowy kult zdrowia w czasach pandemii. Św. Karol Boromeusz. Nie samym chlebem żyje człowiek. Realna Boża obecność w Eucharystii. Św. Joanna z Liege. Oto Ja jestem z wami aż do skończenia świata. Nienaruszalność małżeństwa a pochwała rozwodów. Zejdź mi z oczu, Szatanie! Dialog i zrozumienie zamiast apostolstwa. Św. Maksymilian Kolbe. Idźcie i nauczajcie wszystkie narody. Święci oddawali życie za wiarę, my oddajemy wiarę za wygodne życie