Popioły

Stefan Żeromski

Stefan Żeromski przedstawia panoramiczny obraz epoki walk napoleońskich. W szerokiej perspektywie ukazuje życie ówczesnego społeczeństwa i kształtowanie się świadomości narodowej. Pomagają w tym fikcyjne losy bohaterów, wywodzących się z różnych warstw społecznych. Ludzie uwikłani w historię niejednokrotnie staną przed trudnymi wyborami moralnymi. Popioły są efektem pracy Żeromskiego nad archiwaliami z biblioteki rapperswilskiej. Początkowo autor planował wydanie trylogii, której pierwszym tomem miały być Popioły, jednak w późniejszym czasie zaprzestał swojego przedsięwzięcia.

Popioły. Powieść z końca XVIII i początku XIX wieku

Stefan Żeromski

Popioły to powieść opisująca okres wojen napoleońskich. Młody polski szlachcic Rafał Olbromski szuka swojej drogi życiowej. Początkowo zostaje sekretarzem bogatego arystokraty Gintułta. Podróżuje z nim po kraju. Pod wpływem księcia wchodzi w kręgi masonerii. Zostaje jej członkiem. Nawiązuje tragiczny romans z żoną dostojnika loży. Przeżywa też inne romanse z pięknymi kobietami. Wkrótce wraz z przyjacielem Krzysztofem Cedrą wstępuje do armii Napoleona. Wierzą w wolność niesioną przez cesarza Polsce i innym zniewolonym narodom Europy. Los rozdziela obu przyjaciół. Rafał zostaje w Polsce i walczy w bitwie pod Raszynem. Krzysztof trafia do polskiej armii w Hiszpanii oblega Saragossę, bije się pod Somosierrą. Z czasem Rafał zniechęca się do wojaczki, zrzuca mundur i osiada w swoim majątku. Nieoczekiwanie spotyka Krzysztofa w 1812 roku w przededniu wielkiej wojny z Rosją. Krzysztof namawia przyjaciela, by jeszcze raz zaciągnął się w szeregi napoleońskiej armii...

Popioły, tom I

Stefan Żeromski

Stefan Żeromski Popioły Powieść z końca XVIII i początku XIX wieku ISBN 978-83-288-2963-3 Tom I Żonie swej ofiaruje ten utwór Autor W górach Ogary poszły w las. Echo ich grania słabło coraz bardziej, aż wreszcie utonęło w milczeniu leśnym. Zdawało się chwilami, że nikły dwugłos jeszcze brzmi w boru, nie wiedzieć gdzie: to jakby od strony Samsonowskich lasów, od Klonowej, od Bukowej, od Strawczanej, to znowu jakby od Jeleniowskiej Góry Gdy powiew wiatru na... Stefan Żeromski Ur. 14 października 1864 r. w Strawczynie (Kieleckie) Zm. 20 listopada 1925 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: nowele: Rozdziobią nas kruki, wrony, Siłaczka, Doktor Piotr (1895); powieści: Syzyfowe prace (1897); Ludzie bezdomni (1899); Popioły (1904), Wierna rzeka (1912), Przedwiośnie (1924); dramaty: Róża (1909), Uciekła mi przepióreczka (1924) Prozaik, publicysta i dramatopisarz okresu Młodej Polski. Pseudonimy: Maurycy Zych, Józef Katerla. Zaznał biedy, pochodził ze zubożałej szlachty, wcześnie stracił rodziców, pracował jako korepetytor i guwerner oraz bibliotekarz. W latach 1892-1896 w Zurychu zetknął się z polską radykalną emigracją. Idee socjalizmu i syndykalizmu były mu równie bliskie jak polskie racje narodowe i państwowe. Zabierał głos we wszystkich sprawach istotnych dla polskiej kultury, w dwudziestoleciu międzywojennym nazywany sumieniem narodu. Twórca powieści modernistycznej (Ludzie bezdomni), stworzył ważne kreacje społeczników. W 1924 kandydował do Nagrody Nobla, ale jej nie otrzymał, głównie z powodu kampanii niemieckiej po opublikowaniu tomu Wiatr od morza (1922). autor: Michał Lubaś Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Popioły, tom II

Stefan Żeromski

Stefan Żeromski Popioły ISBN 978-83-288-2964-0 Tom II W Warszawie pruskiej Na obraz pierwszych po powrocie miesięcy domowego żywota Rafał spędził w Tarninach lat cztery. Orał, siał, kosił, żął, zwoził snopki, młócił zboże i sprzedawał. Pod kierunkiem ojca, który nim rządził jak podstarościm, eks-filozof zmienił się na ślepe i głuche narzędzie tej wyższej a wszechwładnej woli. Nie otrzymywał do ręki na swe osobiste potrzeby więcej nad trochę koprowiny, i to w p... Stefan Żeromski Ur. 14 października 1864 r. w Strawczynie (Kieleckie) Zm. 20 listopada 1925 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: nowele: Rozdziobią nas kruki, wrony, Siłaczka, Doktor Piotr (1895); powieści: Syzyfowe prace (1897); Ludzie bezdomni (1899); Popioły (1904), Wierna rzeka (1912), Przedwiośnie (1924); dramaty: Róża (1909), Uciekła mi przepióreczka (1924) Prozaik, publicysta i dramatopisarz okresu Młodej Polski. Pseudonimy: Maurycy Zych, Józef Katerla. Zaznał biedy, pochodził ze zubożałej szlachty, wcześnie stracił rodziców, pracował jako korepetytor i guwerner oraz bibliotekarz. W latach 1892-1896 w Zurychu zetknął się z polską radykalną emigracją. Idee socjalizmu i syndykalizmu były mu równie bliskie jak polskie racje narodowe i państwowe. Zabierał głos we wszystkich sprawach istotnych dla polskiej kultury, w dwudziestoleciu międzywojennym nazywany sumieniem narodu. Twórca powieści modernistycznej (Ludzie bezdomni), stworzył ważne kreacje społeczników. W 1924 kandydował do Nagrody Nobla, ale jej nie otrzymał, głównie z powodu kampanii niemieckiej po opublikowaniu tomu Wiatr od morza (1922). autor: Michał Lubaś Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Popioły, tom III

Stefan Żeromski

Stefan Żeromski Popioły ISBN 978-83-288-2965-7 Tom III Szlak cesarski Dywizja generała Zajączka, czyli tak zwana legia północna, podzielona została na trzy brygady. Pierwsza z nich, pod dowództwem generała Fiszera, składała się z regimentu piechoty zapożyczonego z dywizji trzeciej, z pierwszego regimentu kawalerii krakowskiej i czterech sztuk armat sześciofuntowych. Część tej siły, pod bezpośrednią komendą generała Fiszera, udała się była w lutym na pomoc gene... Stefan Żeromski Ur. 14 października 1864 r. w Strawczynie (Kieleckie) Zm. 20 listopada 1925 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: nowele: Rozdziobią nas kruki, wrony, Siłaczka, Doktor Piotr (1895); powieści: Syzyfowe prace (1897); Ludzie bezdomni (1899); Popioły (1904), Wierna rzeka (1912), Przedwiośnie (1924); dramaty: Róża (1909), Uciekła mi przepióreczka (1924) Prozaik, publicysta i dramatopisarz okresu Młodej Polski. Pseudonimy: Maurycy Zych, Józef Katerla. Zaznał biedy, pochodził ze zubożałej szlachty, wcześnie stracił rodziców, pracował jako korepetytor i guwerner oraz bibliotekarz. W latach 1892-1896 w Zurychu zetknął się z polską radykalną emigracją. Idee socjalizmu i syndykalizmu były mu równie bliskie jak polskie racje narodowe i państwowe. Zabierał głos we wszystkich sprawach istotnych dla polskiej kultury, w dwudziestoleciu międzywojennym nazywany sumieniem narodu. Twórca powieści modernistycznej (Ludzie bezdomni), stworzył ważne kreacje społeczników. W 1924 kandydował do Nagrody Nobla, ale jej nie otrzymał, głównie z powodu kampanii niemieckiej po opublikowaniu tomu Wiatr od morza (1922). autor: Michał Lubaś Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Powieść o udałym Walgierzu

Stefan Żeromski

“Powieść o udałym Walgierzu” to książka autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   „ Powieść o Udałym Walgierzu ” przedstawia historię legendarnego bohatera Walgierza Udałego, pochodzącego z rodu króla Popiela. Pojął on za żonę piękną Helgundę, przywiezioną z Francji, którą po odkryciu zdrady małżeńskiej zabił ją wraz z jej kochankiem.  

Powieść o Udałym Walgierzu

Stefan Żeromski

Powieść o Udałym Walgierzu przedstawia historię legendarnego bohatera Walgierza Udałego. Był komesem w Tyńcu, pochodził z rodu króla Popiela. Pojął za żonę piękną Helgundę, przywiezioną z Francji. Zabił ją oraz jej kochanka Wisława za zdradę małżeńską. Stefan Żeromski - polski prozaik, publicysta i dramaturg. Jest autorem kilku powieści oraz licznych nowel i opowiadań. Wielokrotnie, podejmując tematykę historyczną, nawiązywał do problemów współczesności. Wielkim zainteresowaniem cieszyły się jego powieści społeczno-obyczajowe Syzyfowe prace i Ludzie bezdomni oraz powieść polityczna Przedwiośnie. Wydarzeniem stała się też wielka powieść historyczna z okresu wojen napoleońskich Popioły oraz klechda z czasów powstania styczniowego Wierna rzeka.

Powieść o udałym Walgierzu

Stefan Żeromski

Po­wieść o uda­łym Wal­gie­rzu Na pro­gu wy­nio­słym mo­rza, gdzie so­sny ru­mia­ne cień błę­kit­na­wy na ja­sne pia­ski rzu­ca­ją, -- opar­ły się wo­zy kró­lew­skie. Usta­ły zgo­nio­ne ko­nie, za­rznę­ły się w pia­sku skrzy­pią­ce ko­ła. Ka­że król roz­bić szkar­łat­ny na­miot swój. Zwi­sła cięż­ka, zło­ta frędz­la za­sło­ny, na wiot­ki pia­sek opa­dła. A przed za­sło­ną, na żer­dzi głę­bo­ko wko­pa­nej sze­le­ści ple­mien­na sta­ni­ca, kró­lów wo­jen­ny pro­po­rzec. Czter­dzie­ści wnet sta­nę­ło sto­łów. Sia­dła po­spo­łu dru­ży­na bo­jo­wa. Siadł i na­jem­nych go­ści tłum: Pie­cze­nia­gi i Wa­re­gi, Cze­chy i Mo­ra­wy, za zło­to żoł­du zdra­dza­ją­ce swój ród Ne­me­ty, Sa­sy, Ba­wa­ry. [...]Stefan ŻeromskiUr. 14 października 1864 r. w Strawczynie (Kieleckie) Zm. 20 listopada 1925 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: nowele: Rozdziobią nas kruki, wrony, Siłaczka, Doktor Piotr (1895); powieści: Syzyfowe prace (1897); Ludzie bezdomni (1899); Popioły (1904), Wierna rzeka (1912), Przedwiośnie (1924); dramaty: Róża (1909), Uciekła mi przepióreczka (1924) Prozaik, publicysta i dramatopisarz okresu Młodej Polski. Pseudonimy: Maurycy Zych, Józef Katerla. Zaznał biedy, pochodził ze zubożałej szlachty, wcześnie stracił rodziców, pracował jako korepetytor i guwerner oraz bibliotekarz. W latach 1892-1896 w Zurychu zetknął się z polską radykalną emigracją. Idee socjalizmu i syndykalizmu były mu równie bliskie jak polskie racje narodowe i państwowe. Zabierał głos we wszystkich sprawach istotnych dla polskiej kultury, w dwudziestoleciu międzywojennym nazywany ?sumieniem narodu?. Twórca powieści modernistycznej (Ludzie bezdomni), stworzył ważne kreacje społeczników. W 1924 kandydował do Nagrody Nobla, ale jej nie otrzymał, głównie z powodu kampanii niemieckiej po opublikowaniu tomu Wiatr od morza (1922). autor: Michał Lubaś Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Promień

Stefan Żeromski

“Promień” to książka autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “ Tymczasem wagon, przebywając zwrotnice, zakołysał się raptownie i nim z twarzy podróżnych znikła stereotypowa obawa, czy to aby nie następuje wykolejenie, zwolna wsunął się przed peron. Drzwi otwarto z nieuniknionym trzaskiem. Ukazał się w nich konduktor chorowity, z rzadką, czarną brodą i szyją naprzód wyciągniętą. Idąc wzdłuż wagonów pod ciężarem swego niezmiernego szynela z taką forsą, jakby usiłował raz wreszcie wyrwać się z tej szaty i uciec na koniec świata, mizerak ten zawiadamiał pasażerów w sposób przez nos urzędowy, że kto jedzie do Łżawca, to niech wysiada.” Fragment  

Promień

Stefan Żeromski

Powieść Promień opisuje stagnację prowincjonalnego polskiego miasteczka. Jej bohater podejmuje samotnie walkę z zacofaniem prowincjonalnego miasta. Na kształt powieści niewątpliwie miały wpływ kieleckie doświadczenia i obserwacje pisarza. Stefan Żeromski - polski prozaik, publicysta i dramaturg. Jest autorem kilku powieści oraz licznych nowel i opowiadań. Wielokrotnie, podejmując tematykę historyczną, nawiązywał do problemów współczesności. Wielkim zainteresowaniem cieszyły się jego powieści społeczno-obyczajowe Syzyfowe prace i Ludzie bezdomni oraz powieść polityczna Przedwiośnie. Wydarzeniem stała się też wielka powieść historyczna z okresu wojen napoleońskich Popioły oraz klechda z czasów powstania styczniowego Wierna rzeka.

Przedwiośnie

Stefan Żeromski

"Przedwiośnie" to wybitna powieść Stefana Żeromskiego. Składa się z trzech części: „Szklane domy”, „Nawłoć”, „Wiatr od wschodu”. Opowiada o życiu Cezarego Baryki, który wraca do ojczyzny, która odradza się po pierwszej wojnie światowej.

Przedwiośnie

Stefan Żeromski

Przedwiośnie Panu Konradowi Czarnockiemu  w przyjaznym upominku ofiarowuje ten utwór    autor     RODOWÓD Nie chodzi tutaj — u kaduka! — o herb ani o szeregi przodków podgolonych, z sarmackimi wąsami i przy karabelach — ani wydekoltowane prababki w fiokach. Ojciec i matka — otóż i cały rodowód, jak to jest u nas, w dziejach nowoczesnych ludzi bez wczoraj. Z konieczności wzmianka o jednym dziadku, z musu notatka o jednym jedynym pradziadku. Chcemy uszanować nasyconą do pełna duchem i upodobaniem semickim awersję ludzi nowoczesnych do obciążania sobie pamięci wiadomościami, w którym kościele czy na jakim cmentarzu dany dziadek spoczywa. [...]Stefan ŻeromskiUr. 14 października 1864 r. w Strawczynie (Kieleckie) Zm. 20 listopada 1925 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: nowele: Rozdziobią nas kruki, wrony, Siłaczka, Doktor Piotr (1895); powieści: Syzyfowe prace (1897); Ludzie bezdomni (1899); Popioły (1904), Wierna rzeka (1912), Przedwiośnie (1924); dramaty: Róża (1909), Uciekła mi przepióreczka (1924) Prozaik, publicysta i dramatopisarz okresu Młodej Polski. Pseudonimy: Maurycy Zych, Józef Katerla. Zaznał biedy, pochodził ze zubożałej szlachty, wcześnie stracił rodziców, pracował jako korepetytor i guwerner oraz bibliotekarz. W latach 1892-1896 w Zurychu zetknął się z polską radykalną emigracją. Idee socjalizmu i syndykalizmu były mu równie bliskie jak polskie racje narodowe i państwowe. Zabierał głos we wszystkich sprawach istotnych dla polskiej kultury, w dwudziestoleciu międzywojennym nazywany ?sumieniem narodu?. Twórca powieści modernistycznej (Ludzie bezdomni), stworzył ważne kreacje społeczników. W 1924 kandydował do Nagrody Nobla, ale jej nie otrzymał, głównie z powodu kampanii niemieckiej po opublikowaniu tomu Wiatr od morza (1922). autor: Michał Lubaś Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Przedwiośnie

Stefan Żeromski

‘Przedwiośnie’ – powieść polityczna Stefana Żeromskiego wydana w 1924 (datowana 1925) w Warszawie w wydawnictwie Jakuba Mortkowicza. Utwór podzielony na trzy części („Szklane domy”, „Nawłoć”, „Wiatr od wschodu”), opowiada o życiu Cezarego Baryki – przedstawiciela młodego pokolenia, urodzonego i wychowanego w carskiej Rosji (Baku), który przybywa do „Polski marzeń”, odrodzonej po I wojnie światowej. ‘Przedwiośnie’ jest powieścią ukazującą konkretne ówczesne opcje polityczne. Tytuł ma charakter wybitnie metaforyczny. W dosłownym rozumieniu „przedwiośnie” jest okresem pośrednim pomiędzy zimą a wiosną, kiedy mimo niskich temperatur i wciąż zalegającego śniegu pojawiają się pierwsze oznaki powrotu przyrody do życia. Znaczenie przenośne można rozumieć jako czas, w którym kształtowało się państwo polskie po okresie zaborów, a w kraju panował niepodległościowy entuzjazm. Okolicznością nie bez znaczenia jest, że symbolika oraz ideowa wymowa tytułu pośrednio nawiązuje do powieści E. Zoli ‘Germinal’, który w oparciu o podobną ideologię, we francuskim kalendarzu rewolucyjnym również oznaczał miesiąc przedwiośnia. (Za Wikipedią).

Przedwiośnie

Stefan Żeromski

Przedwiośnie Panu Konradowi Czarnockiemu  w przyjaznym upominku ofiarowuje ten utwór    autor     RODOWÓD Nie chodzi tutaj — u kaduka! — o herb ani o szeregi przodków podgolonych, z sarmackimi wąsami i przy karabelach — ani wydekoltowane prababki w fiokach. Ojciec i matka — otóż i cały rodowód, jak to jest u nas, w dziejach nowoczesnych ludzi bez wczoraj. Z konieczności wzmianka o jednym dziadku, z musu notatka o jednym jedynym pradziadku. Chcemy uszanować nasyconą do pełna duchem i upodobaniem semickim awersję ludzi nowoczesnych do obciążania sobie pamięci wiadomościami, w którym kościele czy na jakim cmentarzu dany dziadek spoczywa. [...]Stefan ŻeromskiUr. 14 października 1864 r. w Strawczynie (Kieleckie) Zm. 20 listopada 1925 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: nowele: Rozdziobią nas kruki, wrony, Siłaczka, Doktor Piotr (1895); powieści: Syzyfowe prace (1897); Ludzie bezdomni (1899); Popioły (1904), Wierna rzeka (1912), Przedwiośnie (1924); dramaty: Róża (1909), Uciekła mi przepióreczka (1924) Prozaik, publicysta i dramatopisarz okresu Młodej Polski. Pseudonimy: Maurycy Zych, Józef Katerla. Zaznał biedy, pochodził ze zubożałej szlachty, wcześnie stracił rodziców, pracował jako korepetytor i guwerner oraz bibliotekarz. W latach 1892-1896 w Zurychu zetknął się z polską radykalną emigracją. Idee socjalizmu i syndykalizmu były mu równie bliskie jak polskie racje narodowe i państwowe. Zabierał głos we wszystkich sprawach istotnych dla polskiej kultury, w dwudziestoleciu międzywojennym nazywany ?sumieniem narodu?. Twórca powieści modernistycznej (Ludzie bezdomni), stworzył ważne kreacje społeczników. W 1924 kandydował do Nagrody Nobla, ale jej nie otrzymał, głównie z powodu kampanii niemieckiej po opublikowaniu tomu Wiatr od morza (1922). autor: Michał Lubaś Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Przedwiośnie

Stefan Żeromski

Cezary Baryka mieszka wraz z rodzicami w Baku w Imperium Rosyjskim. Chce być inżynierem naftowym. Wybuch pierwszej wojny światowej powoduje powołanie jego ojca do wojska. Do Baku dociera rewolucja. Cezary jest w pierwszym okresie zafascynowany rewolucją i manifestacjami. Wkrótce giną jednak jego przyjaciele i dziewczyna. Matka z trudem zdobywa środki do życia. Niedługo potem zostaje aresztowana i umiera. Cezary cudem odnajduje ojca, wraz z którym udaje się w długą i trudną podróż do Polski. Ojciec umiera w drodze. Cezary dociera do Warszawy i odnajduje Szymona Gajowca, dawną miłość swej matki. Bohater książki Przedwiośnie jest zdziwiony widokiem biedy i ubóstwa zamiast szklanych domów, o których opowiadał mu ojciec, gdy wyruszyli w podróż do Polski.

Przedwiośnie

Stefan Żeromski

Powieść polityczna Stefana Żeromskiego wydana w 1924. Opowieść o życiu Cezarego Baryki, reprezentanta młodego pokolenia, urodzonego i wychowanego w Baku, przyjeżdżającego do Polski, odrodzonej po I wojnie światowej. Na początku powieści, główny bohater jest zaprezentowany jako rozpuszczony młody chłopak, nie liczący się z potrzebami innych. Zaciekawiony nadchodzącą rewolucją bierze w niej udział. Dalsze wydarzenia powodują, że Baryka kształtuje własne poglądy i odkrywa swoją tożsamość (także narodową). (Wikipedia)

Przedwiośnie

Stefan Żeromski

Wychowany w Rosji Cezary Baryka, po śmierci rodziców, jako młody chłopak przyjeżdża do Polski, ziemi przodków. Przed dorastającym młodzieńcem pojawia się wiele decyzji, które musi podjąć. To nie tylko wybór studiów, ale przede wszystkim wybór życiowej drogi i zajęcie politycznego stanowiska. Polska opisywana przez ojca Baryki jako kraj niemal utopijny, okazuje się pogrążona w chaosie i biedzie. Żeromski oddaje realia panujące w Polsce po odzyskaniu niepodległości. Ścierające się głosy polityczne, wprowadzają nowe ideologie. Przyciągają młodych ludzi spragnionych odmienić swój los.

Puszcza jodłowa

Stefan Żeromski

Głównym bohaterem utworu Puszcza jodłowa jest narrator, a zarazem port parole samego autora. Narrator snuje wspomnienia dotyczące dzieciństwa. Wychowywał się na Kielecczyźnie. Wspomina góry, po których chodził za młodu: Łysicę, Klonową, Kamień. Wspomina młodość jako życie niewinne, czyste w swej prostocie. Aż dochodzi do wniosku, że on sprzed lat to nie ten sam człowiek co dzisiaj. Dawne czasy i natura, która wspomina, jawią mu się niczym baśń.

Róża

Stefan Żeromski

“Róża” to dramat autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury i jest powszechnie uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy.   Żeromski w tym utworze starał się zająć stanowisko wobec sprzecznych poglądów na sens i celowość rewolucji 1905 roku oraz kreśli własną wizję rozwiązania problemów społecznych i politycznych w Polsce na początku XX wieku.  

Róża. Dramat niesceniczny

Stefan Żeromski

Róża to najoryginalniejszy dramat Stefana Żeromskiego. Autor starał się zająć w utworze stanowisko wobec sprzecznych poglądów na sens i celowość rewolucji 1905 r. Kreślił też własną wizję rozwiązania problemów społecznych i politycznych w Polsce na początku XX wieku. Miejsca akcji dramatu przypominają warszawską Cytadelę oraz Nałęczów. W tekście utworu jest wiele bezpośrednich historycznych nawiązań. Pojawiają się odniesienia do straconych bojowników PPS (m.in. do Stefana Okrzei i Józefa Mireckiego-Montwiłła) do porewolucyjnych represji w Łodzi i zamachów PPS w Warszawie, które wydarzyły się w 1906 r. Róża to jeden z najdziwniejszych dramatów w dziejach polskiego teatru. Z jednej strony jest to tekst realistyczny, niemal reporterski, z drugiej metafizyczny (odwołania do Słowackiego, Wyspiańskiego czy Brzozowskiego).

Rozdzióbią nas kruki, wrony

Stefan Żeromski

Szymon Winrych glówny bohater Rozdzióbią nas kruki, wrony to powstaniec styczniowy, który choć zdaje sobie sprawę z tego, że powstanie dogorywa, nie poddaje się i walczy do upadłego. Uparcie dąży do celu. Nie straszny mu głód ani ziąb. Nie boi się też samotności. Jego zaciekłość i konsekwencja w działaniu to rezultat świadomości, że po klęsce powstania pałeczkę przejmą przeciwnicy walki narodowowyzwoleńczej. Nie chce dopuścić do tego, aby zwolennicy lojalizmu dowodzili, że powstanie nie miało sensu, a jedyne, co przyniosło, to niepotrzebny rozlew krwi.

Rozdzióbią nas kruki, wrony

Stefan Żeromski

Stefan Żeromski Rozdzióbią nas kruki, wrony ISBN 978-83-288-5672-1 Ani jeden żywy promień nie zdołał przebić powodzi chmur, gnanych przez wichry. Skąpa jasność poranka rozmnożyła się po kryjomu, uwidoczniając krajobraz płaski, rozległy i zupełnie pusty. Leciała ulewa deszczu, sypkiego jak ziarno. Wiatr krople jego w locie podrywał, niósł w kierunku ukośnym i ciskał o ziemię. Ponura jesień zwarzyła już i wytruła w trawach i chwastach wszystko, co żyło. Obdarte z liśc... Stefan Żeromski Ur. 14 października 1864 r. w Strawczynie (Kieleckie) Zm. 20 listopada 1925 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: nowele: Rozdziobią nas kruki, wrony, Siłaczka, Doktor Piotr (1895); powieści: Syzyfowe prace (1897); Ludzie bezdomni (1899); Popioły (1904), Wierna rzeka (1912), Przedwiośnie (1924); dramaty: Róża (1909), Uciekła mi przepióreczka (1924) Prozaik, publicysta i dramatopisarz okresu Młodej Polski. Pseudonimy: Maurycy Zych, Józef Katerla. Zaznał biedy, pochodził ze zubożałej szlachty, wcześnie stracił rodziców, pracował jako korepetytor i guwerner oraz bibliotekarz. W latach 1892-1896 w Zurychu zetknął się z polską radykalną emigracją. Idee socjalizmu i syndykalizmu były mu równie bliskie jak polskie racje narodowe i państwowe. Zabierał głos we wszystkich sprawach istotnych dla polskiej kultury, w dwudziestoleciu międzywojennym nazywany sumieniem narodu. Twórca powieści modernistycznej (Ludzie bezdomni), stworzył ważne kreacje społeczników. W 1924 kandydował do Nagrody Nobla, ale jej nie otrzymał, głównie z powodu kampanii niemieckiej po opublikowaniu tomu Wiatr od morza (1922). autor: Michał Lubaś Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Rozdziobią nas kruki, wrony...

Stefan Żeromski

Starannie przygotowane wydanie jednej z klasycznych nowel polskiej literatury. Nieśmiertelna lektura szkolna w nowoczesnej formie ebooka. Pobierz go już dziś na swój podręczny czytnik i ciesz się lekturą!

Rozdziobią nas kruki, wrony

Stefan Żeromski

“Rozdziobią nas kruki, wrony” to książka autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Rozdziobią nas kruki, wrony” to słynna nowela autorstwa Stefana Żeromskiego składająca się z trzech części. Część I opisuje losy Szymona Winrycha, który przewozi zaopatrzenie dla jednych z ostatnich walczących powstańców. Zostaje on dostrzeżony przez rosyjskich żołnierzy i zabity. Część II zawiera naturalistyczne opisy rozrywania ciała zabitego powstańca przez stado wron. W części III pojawia się chłop, który okrada zwłoki powstańca z wartościowych przedmiotów. Akcja utworu kończy się naturalistycznym obrazem źle dobitego przez chłopa drugiego konia Winrycha, który ze złamaną nogą odpędza od siebie wrony.