Diaboliada

Michaił Bułhakow

W czasie owym, kiedy wszyscy ludzie skakali z jednej posady na drugą, towarzysz Korotkow mocno siedział w Gławcentrbazspimacie (Główna Centralna Baza Materiałów Zapałkowych) na etatowym stanowisku referenta i przesłużył w nim całe 11 miesięcy. Zagrzawszy miejsce w Spimacie, delikatny, cichy blondyn Korotkow w zupełności wypędził z swej duszy myśl, że istnieją na świecie tak zwane przewrotności losu, i zaszczepił sobie w zamian przekonanie, że on Korotkow urzędować będzie w bazie do końca życia na kuli ziemskiej. Lecz, niestety, wyszło zupełnie nie tak... (fragment)

Diaboliada

Michaił Bułhakow

„Diaboliada” to utwór Michaiła Bułhakowa, napisany w 1923. W Diaboliadzie został przedstawiony problem człowieka, który stał się ofiarą radzieckiej maszyny biurokratycznej. W wyobraźni głównego bohatera, Korotkowa, biurokracja wiąże się z siłą piekielną. Zwolniony pracownik, nie umiejąc poradzić sobie z tą siłą i przegrawszy w starciu z nią, wariuje i podejmuje ostatnią, rozpaczliwą próbę ucieczki od pracowników urzędu śledczego.

Diaboliada

Michaił Bułhakow

Diaboliada to satyryczna powieść Michała Bułhakowa - mistrza w podchwytywaniu absurdalnych przejawów sowieckiej rzeczywistości, która niekiedy przeradza się w prawdziwy obłęd. Człowiek, który wpadnie w tryby rozpędzonej machiny biurokracji, ulegnie presji ludzkiej głupoty i własnego strachu, jak drobny referent Korotkow, bohater książki, musi załamać się psychicznie. Niewinna z pozoru karuzela zabawnych perypetii i nieporozumień kończy się tragicznie.

Diaboliada

Michaił Bułhakow

DiaboliadaPowieść o tym, jak bliźniacy zgubili referenta I. Wypadek dnia 20 W czasie owym, kiedy wszyscy ludzie skakali z jednej posady na drugą, towarzysz Korotkow mocno siedział w Gławcentrbazspimacie (Główna Centralna Baza Materiałów Zapałkowych) na etatowym stanowisku referenta i przesłużył w nim całe 11 miesięcy. Zagrzawszy miejsce w Spimacie, delikatny, cichy blondyn Korotkow w zupełności wypędził z swej duszy myśl, że istnieją na świecie tak zwane przewrotności losu, i zaszczepił sobie w zamian przekonanie, że on — Korotkow — urzędować będzie w bazie do końca życia na kuli ziemskiej. [...]Michaił BułhakowUr. 15 maja 1891 w Kijowie Zm. 10 marca 1940 w Moskwie Najważniejsze dzieła: Fatalne jaja (1925), Psie serce (1926), Dni Turbinów (dramat, 1926), Mistrz i Małgorzata (wyd. pośmiertnie w 1966) Rosyjski pisarz i dramaturg, obdarzony też pewnym talentem aktorskim. Pierwotnie pracował w charakterze lekarza, potem zaś - dziennikarza, przez niemal całe życie borykając się z niedostatkiem. Był represjonowany przez władze radzieckie, a cenzura wielokrotnie utrudniała lub uniemożliwiała publikację jego dzieł, co znajduje odzwierciedlenie w Mistrzu i Małgorzacie. Jego twórczość często zwraca się w stronę groteski, poczynając od wczesnych utworów (Fatalne jaja, Psie serce), a kończąc na powieści Mistrz i Małgorzata. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Diaboliada. Powieść o tym, jak bliźniacy zgubili referenta

Michaił Bułhakow

Bułhakow odmalowuje biurokratyczną sowiecką rzeczywistość, wychodząc od humoru prowadzącego aż do absurdu, kończąc na pesymistycznym, tragicznym obrazie radzieckich realiów. Nasilenie dziwaczności, w którą uwikłany jest sowiecki człowiek, budzi skrajne emocje od chęci walki, która szybko przytłacza beznadzieją, aż do całkowitej uległości i bezradności wobec mechanizmów radzieckiej administracji.

Fatalne jaja

Michaił Bułhakow

Bułhakow sięga do konwencji science fiction, aby w satyryczny sposób zaprezentować obraz Związku Radzieckiego po rewolucji. W parodystycznej powieści katastroficznej pewien uczony odkrywa tajemnicze promienie, które mają zadziwiający wpływ na organizmy żywe. Na kłopoty nie trzeba długo czekać wkrótce Związek Radziecki zalewa plaga potwornych gadów.

Fatalne jaja

Michaił Bułhakow

Jako początek przerażającej katastrofy należy właściwie uważać ten nieszczęsny wieczór, jak również za pierwszą przyczynę tej katastrofy należy uważać właśnie profesora Włodzimierza Ipatiewicza Piersikowa. Miał on akurat 58 lat. Głowa interesująca, z sensem, łysa, z kępkami żółtawych włosów, sterczących po bokach. Twarz gładko wygolona, dolna warga wysunięta naprzód, skutkiem czego twarz Piersikowa nosiła pewien cokolwiek kapryśny wyraz. Na czerwonym nosie staromodne maleńkie okulary w srebrnej oprawie, oczki błyszczące, niewielkie, wzrost wysoki, przygarbiony. Mówił skrzypiącym, cienkim, kwakającym głosem (...) (fragment)

Fatalne jaja

Michaił Bułhakow

Fatalne jaja to utwór Michaiła Bułhakowa. Autor ukończył go w październiku 1924. Jest to utwór science fiction będący także parodią powieści katastroficznej. Uczony odkrywa promienie wzmagające wielokrotnie aktywność, agresywność i rozmiary organizmów żywych. Wskutek pomyłki dochodzi do rozmnożenia groźnych egzotycznych gadów. Utwór jest także satyrą na sytuację w Związku Radzieckim po rewolucji.

Fatalne Jaja

Michaił Bułhakow

Kiedy eksperyment naukowy wymyka się spod kontroli tylko cud może uratować ludzkość. Przez lata króciutkie a znakomite dzieło Bułhakowa odczytywano w kluczu groteski i gorzkiej satyry na rzeczywistość pierwszych pięciolatek władzy realnego komunizmu. A przecież Fatalne jaja to również dramatyczne ostrzeżenie przed ludzką ingerencję w inżynierię przyrody i ciekawa wizja futurystyczna. Wspaniały wynalazek człowieka - czerwony promień, które przemienia żywe organizmy w mordercze potwory rządzone instynktem, dobre chęci naukowca i nauka oskrobana z moralności do wybuchowa mieszanka, która prowadzi czytelnika do nieoczekiwanego zakończenia. Do tej pory nie wiadomo, dlaczego sowiecka cenzura przepuściła tę książkę a jej autor nie skończył z kulą w głowie w bezimiennym grobie. Zadziwia słabość Stalina do pióra Bułhakowa, że za jego wstawiennictwem na afisze powróciła sztuka Dni Turbinów, a także z jego polecenia Bułhakow znalazł pracę jako asystent reżysera w Teatrze Artystycznym. Jeśli sądzisz, że groźne i opłakane w skutkach eksperymenty naukowe zdarzały się tylko w komunizmie, nie sięgaj po tę książkę.

Fatalne jaja

Michaił Bułhakow

Kiedy eksperyment naukowy wymyka się spod kontroli tylko cud może uratować ludzkość. Wspaniały wynalazek człowieka – czerwony promień, które przemienia żywe organizmy w mordercze potwory rządzone instynktem, dobre chęci naukowca i nauka oskrobana z moralności to wybuchowa mieszanka, która prowadzi czytelnika do nieoczekiwanego zakończenia. "Fatalne jaja" to dramatyczne ostrzeżenie przed ludzką ingerencję w inżynierię przyrody i ciekawa wizja futurystyczna. Do tej pory nie wiadomo, dlaczego sowiecka cenzura przepuściła tę książkę a jej autor nie skończył z kulą w głowie w bezimiennym grobie. Zadziwia słabość Stalina do pióra Bułhakowa, że za jego wstawiennictwem na afisze powróciła sztuka Dni Turbinów, a także z jego polecenia Bułhakow znalazł pracę jako asystent reżysera w Teatrze Artystycznym. Jeśli sądzisz, że groźne i opłakane w skutkach eksperymenty naukowe zdarzały się tylko w komunizmie, nie sięgaj po tę książkę.

Fatalne jaja

Michaił Bułhakow

Fatalne jaja Rozdział I. Profesor Piersikow 16 kwietnia 1928 r., wieczorem, profesor zoologii IV uniwersytetu państwowego i dyrektor zooinstytutu w Moskwie, Piersikow, wszedł do swego gabinetu, mieszczącego się w zooinstytucie, przy ul. Hercena. Profesor zapalił górną matową lampkę i obejrzał się. Jako początek przerażającej katastrofy należy właściwie uważać ten nieszczęsny wieczór, jak również za pierwszą przyczynę tej katastrofy należy uważać właśnie profesora Włodzimierza Ipatiewicza Piersikowa. [...]Michaił BułhakowUr. 15 maja 1891 w Kijowie Zm. 10 marca 1940 w Moskwie Najważniejsze dzieła: Fatalne jaja (1925), Psie serce (1926), Dni Turbinów (dramat, 1926), Mistrz i Małgorzata (wyd. pośmiertnie w 1966) Rosyjski pisarz i dramaturg, obdarzony też pewnym talentem aktorskim. Pierwotnie pracował w charakterze lekarza, potem zaś - dziennikarza, przez niemal całe życie borykając się z niedostatkiem. Był represjonowany przez władze radzieckie, a cenzura wielokrotnie utrudniała lub uniemożliwiała publikację jego dzieł, co znajduje odzwierciedlenie w Mistrzu i Małgorzacie. Jego twórczość często zwraca się w stronę groteski, poczynając od wczesnych utworów (Fatalne jaja, Psie serce), a kończąc na powieści Mistrz i Małgorzata. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Fatalne jaja. Diaboliada

Michaił Bułhakow

Obie nowele to zjadliwa satyra na radziecką biurokrację. Michał Bułhakow – twórca genialnego Mistrza i Małgorzaty – jak mało kto potrafił podchwycić i literacko przetworzyć przejawy sowieckiej rzeczywistości, prowadząc niekiedy swoich bohaterów na skraj obłędu. Pisarz dobrze wiedział, że człowiek, który wpadnie w tryby rozpędzonej machiny biurokracji, ulegnie presji ludzkiej głupoty i własnego strachu, musi skończyć tragicznie. Sam za życia był ostro krytykowany, niekiedy otrzymywał odrobinę wolności, by za chwilę znaleźć się w labiryncie zakazów. W latach 30. pisał głównie do szuflady. Paradoksalnie, gdy władza sowiecka zabrała mu ostatnią szansę na realizację zawodową jako literata, stworzył arcydzieło.

Mistrz i Małgorzata

Michaił Bułhakow

Jedna z najważniejszych powieści XX wieku, która na stałe weszła do kanonu literatury światowej. Dzieło życia Michaiła Bułhakowa obnażające absurdy socjalistycznej rzeczywistości. Bułhakow zaczął pisać Mistrza i Małgorzatę w 1928 roku, a ukończył w roku 1940, na kilkanaście dni przed śmiercią. Książka ukazała się w druku po 40 latach i natychmiast stała się światowym bestsellerem! Do dzisiaj i śmiech, i łzy towarzyszą lekturze Mistrza i Małgorzaty. Bułhakow opisał świat sobie współczesny szyderczo i bez litości, nie pozostawiając czytelnikom szczególnej nadziei; na pociechę zostawił nam obietnicę, że rękopisy nie płoną, że człowiek jest, a może raczej bywa dobry.

Mistrz i Małgorzata

Michaił Bułhakow

Klasyka literatury w nowej edycji to znakomity pretekst, by powrócić do dzieł wybitnych i ważnych – przypomnieć je sobie, przeżyć i zinterpretować na nowo lub odkryć, czytając po raz pierwszy. Seria obejmuje arcydzieła polskiej i światowej literatury pięknej – utwory, które mimo upływu lat wciąż zachwycają, intrygują, wzruszają i skłaniają do refleksji.

Mistrz i Małgorzata

Michaił Bułhakow

Generał Szyłowski - drugi mąż trzeciej żony Bułgakowa - wpadł do restauracji Zwiąku Pisarzy. Krzycząć: "Znikaj z życia mojej żony raz na zawsze!" - wylał na Michiała Afanasjewicza dzbanek białego wina w momencie, gdy tenże wbijał widelec w kotlet kijowski. Chlusnął tłuszcz, niszcząc szyty na miarę garnitur z angielskiej wełny. Pisarz wybiegł na zewnątrz i tam dopadł go bezczelny wróbel, wydziobując tłuszcz z marynarki. W powieści ten sam wróbel nafajda do kałamarza profesora Kuźmina. (Bowiem wróbel w opowieściach babki pisarza to Żyd, mason i diabeł). Powyższe wydarzenia spowodowały, że wiosnę i lato 1931 roku Bułgakow spędził z tajemniczą M.P. Smirnową. Z tego związku przyszła na świat... Małgorzata. Piękna i mądra, lecz jej moralność zasługiwała na broszę w kształcie podkowy, którą podarował jej Woland (Rozpaloną do czerwoności podkową piętnowano w Rosji nierządnice). Mistrz pojawił się wcześniej. Był dla Bułgakowa rzemieślnikiem słowa i tchórzem. Dlatego Mistrz błąkał się po ulicach Moskwy w płaszczu z obciętymi guzikami. A to oznaczało... Zapraszamy do lektury powieści, bowiem ona i tylko ona jest czystym przejawem karnawalizacji prawdy o stalinowskim systemie. Książkę uzupełnia wyjątkowy esej Barbary Dohnalik o twórczości Bułgakowa, szczególnie zaś o "Mistrzu i Małgorzacie"

Mistrz i Małgorzata

Michaił Bułhakow

Słynne dzieło Michaiła Bułhakowa jedna z najważniejszych powieści XX wieku. W tłumaczeniu Andrzeja Drawicza Mistrz i Małgorzata jak wiele genialnych utworów wymyka się jednoznacznemu opisowi, prowokując mnogość interpretacji. Ta powieść szkatułkowa, bogata w odniesienia do literatury światowej, wciąż zadziwia bogactwem tematyki. Znaleźć w niej można rozważania na temat kondycji sztuki, echa nieustannego konfliktu twórcy z otoczeniem, klasyczny filozoficzny motyw walki dobra ze złem, ale także ciętą satyrę oraz ironiczne odniesienia do ocierającej się wielokrotnie o absurd radzieckiej rzeczywistości lat trzydziestych. A także rzecz jasna cudowny wątek miłosny tytułowych Mistrza i Małgorzaty, który dla wielu czytelników jest jedną z największych zalet tej książki. Michaił Bułhakow (1891-1940) to wybitny rosyjski prozaik i dramaturg. Z wykształcenia lekarz, po kilku latach rzucił praktykę i poświęcił się literaturze. Współpracował z wieloma pismami, ale znane są głównie jego opowiadania i powieści (Notatki na mankietach, Fatalne jaja, Psie serce, Biała Gwardia) oraz dramaty (Dni Turbinów, Ucieczka, Ostatnie dni, Zmowa świętoszków). Ukoronowaniem twórczości Bułhakowa jest powstała w latach 1928-1940, zaliczona już do światowej klasyki powieść Mistrz i Małgorzata.

Mistrz i Małgorzata

Michaił Bułhakow

Słynne dzieło Michaiła Bułhakowa jedna z najważniejszych powieści XX wieku. W tłumaczeniu Andrzeja Drawicza Mistrz i Małgorzata jak wiele genialnych utworów wymyka się jednoznacznemu opisowi, prowokując mnogość interpretacji. Ta powieść szkatułkowa, bogata w odniesienia do literatury światowej, wciąż zadziwia bogactwem tematyki. Znaleźć w niej można rozważania na temat kondycji sztuki, echa nieustannego konfliktu twórcy z otoczeniem, klasyczny filozoficzny motyw walki dobra ze złem, ale także ciętą satyrę oraz ironiczne odniesienia do ocierającej się wielokrotnie o absurd radzieckiej rzeczywistości lat trzydziestych. A także rzecz jasna cudowny wątek miłosny tytułowych Mistrza i Małgorzaty, który dla wielu czytelników jest jedną z największych zalet tej książki. Michaił Bułhakow (1891-1940) to wybitny rosyjski prozaik i dramaturg. Z wykształcenia lekarz, po kilku latach rzucił praktykę i poświęcił się literaturze. Współpracował z wieloma pismami, ale znane są głównie jego opowiadania i powieści (Notatki na mankietach, Fatalne jaja, Psie serce, Biała Gwardia) oraz dramaty (Dni Turbinów, Ucieczka, Ostatnie dni, Zmowa świętoszków). Ukoronowaniem twórczości Bułhakowa jest powstała w latach 1928-1940, zaliczona już do światowej klasyki powieść Mistrz i Małgorzata.

Psie serce i Diaboliada

Michaił Bułhakow

Klasyka literatury w nowej edycji to znakomity pretekst, by powrócić do dzieł wybitnych i ważnych – przypomnieć je sobie, przeżyć i zinterpretować na nowo lub odkryć, czytając po raz pierwszy. Seria obejmuje arcydzieła polskiej i światowej literatury pięknej – utwory, które mimo upływu lat wciąż zachwycają, intrygują, wzruszają i skłaniają do refleksji.

Życie pana Moliera

Michaił Bułhakow

Michaił Bułhakow uważał Moliera za kogoś szczególnie mu bliskiego, choć Molier miał więcej szczęścia jako pisarz: jego sztuki były wystawiane, sam w nich grywał i cieszył się zasłużoną sławą. Bułhakow przeciwnie - Życia pana Moliera nigdy nie ujrzał w druku ani na scenie. Powieść trafiła do czytelników 22 lata po śmierci autora. W Życiu pana Moliera Michaił Bułhakow przedstawia pełną upokorzeń i rozczarowań egzystencję twórcy, którego współcześni nie doceniają, gdyż swym geniuszem przerasta otoczenie o całe epoki, a jego losy zależą od kaprysu tyrana. Losy Bułhakowa również zależały od tyrana, przejmująco brzmią więc ostatnie słowa powieści: „...ja, któremu nigdy nie będzie sądzone go zobaczyć, przesyłam mu na pożegnanie moje pozdrowienie”.