Martwe dusze

Mikołaj Gogol

Paweł Iwanowicz Cziczikow – grzeczny, zadbany, porządny obywatel – zajeżdża ze swym stangretem Selifanem oraz lokajem Pietrkiem do miasta gubernialnego N., gdzieś na rosyjskiej prowincji. Cziczikowa poznajemy powoli. Nie jest zbyt bogaty, ale też i nie jest biedny, "ani tłusty, ani chudy" – raczej dosyć bezbarwny. Zapoznaje się najpierw z ważnymi osobistościami miasta. Robi to bardzo zręcznie, wzbudza ogólną sympatię i zainteresowanie. Następnie zaczyna objeżdżać okoliczne majątki, w celu skupowania martwych dusz chłopskich. Podróżując z nim poznajemy najróżniejsze charaktery ludzkie. Początkowo, wszystko wydaje się układać gładko, ale o Cziczikowie zaczynają krążyć plotki. Piękne pozory zmieniają kształty jak w krzywym zwierciadle.

Martwe dusze

Mikołaj Gogol

Wybitna powieść ukraińskiego pisarza - Nikołaja Gogola, pisana od 1835 do końca życia pisarza w 1852, uznawana za szczytowe osiągnięcie w jego dorobku. Z założenia trylogia na wzór “Boskiej komedii” Dantego, ostatecznie opublikowana została pierwsza część, którą, również wzorem Dantego, określić można jako “Piekło”. Bohaterem powieści jest Paweł Iwanowicz Cziczikow, który podróżuje w interesach po bezkresnej Rosji XIX wieku. Przybywa do miasta N. w celu zakupu "martwych dusz rewizyjnych", czyli chłopów pańszczyźnianych, którzy umarli od czasu ostatniego spisu rewizyjnego, a za których właściciele ziemscy zmuszeni są ciągle płacić podatki. Cziczikow wzbudza ogólną sympatię, zainteresowanie ludzi oraz zaufanie bankierów, uważnie ich przy tym obserwując. Kiedy jednak w mieście rozchodzą się plotki na temat jego planów porwania córki gubernatora, prawdziwe zamiary wychodzą na jaw. Szukając martwych dusz na sprzedaż, spotyka żywych, choć naznaczonych już przez piekło ludzi. Cziczikow niczym Dante zstępuje w coraz to niższe kręgi, napotykając gburów, łapówkarzy i pijaków, by wreszcie spotkać samego siebie.

Obrazki z życia

Mikołaj Gogol

Zbiór opowiadań mistrza pióra Mikołaja Gogola. Wszystko, co tworzył Gogol, miał z własnych spostrzeżeń lub ze słyszenia. Nigdy nic nie utworzyłem z wyobraźni powiadał sam autor nie posiadałem tej właściwości. To tylko dobrze się w dziełach moich przedstawiało, com wziął z życia rzeczywistego, z faktów mi znanych. Odgadywać człowieka mogłem tylko wówczas, gdym miał przed sobą najdrobniejsze szczegóły jego zewnętrzności. Nigdy jednak nie malowałem portretu w znaczeniu prostej kopii. Tworzyłem portret, ale tworzyłem wskutek rozmyślania, a nie wyobrażania. Im więcej rzeczy brałem pod rozmysł, tym utwór stawał się wierniejszy, prawdziwszy. Musiałem wiedzieć daleko więcej niż którykolwiek inny pisarz, bo gdym tylko jakie szczegóły pominął, nie wziął pod rozmysł, to fałsz występował w pracy jaskrawiej niż u kogo innego... Dotychczas (tj. do r. 1847) wyobraźnia nie obdarzyła mnie ani jednym godnym uwagi charakterem i nie utworzyła, ani jednej takiej rzeczy, której by wzrok mój nie zauważył gdzie bądź w naturze... Mam taki umysł jak większa część Rosjan, tj. zdolny raczej do wnioskowania, aniżeli do wynajdowania. Geneza więc trzech wybranych tu obrazków tkwi wyłącznie w bezpośredniej obserwacji, dokonanej przez autora.

Opowiadania petersburskie

Mikołaj Gogol

Cykl petersburski zawiera jedne z najbardziej znanych opowiadań Gogola. Pisane były w czasie pobytu autora w Sankt Petersburgu, gdzie wykładał historię na tamtejszym uniwersytecie oraz pracował krótko jako urzędnik. Tam Gogol zetknął się z bezduszną administracją i biurokratyczną hierarchią, co było powodem napisania kilku opowiadań, w których satyrycznie przedstawiał rosyjski system administracyjny i jego nieprawidłowości. Tom zawiera opowiadania: Newski Prospekt, Pamiętnik szaleńca, Portret, Powóz, Nos i napisany nieco później słynny Szynel (Płaszcz).

Opowiadania petersburskie

Mikołaj Gogol

Opowiadana petersburskie należą do najbardziej znanych dzieł rosyjskiej literatury. Pisane były w latach 1835-36 w czasie pobytu Gogola w Sankt Petersburgu, gdzie wykładał historię na tamtejszym uniwersytecie. W czasie pobytu w wielkim mieście Gogol zetknął się z bezduszną administracją, co było powodem powstania kilku opowiadań, w których satyrycznie przedstawiał rosyjski system administracyjny, a jego nieprawidłowości oceniał w kategoriach moralnych. Tom zawiera opowiadania: Newski Prospekt, Pamiętnik szaleńca, Portet, Wózek, Nos i napisany dopiero w 1842 r. słynny Płaszcz (Szynel).