Gdyby nie kobiety

Urke Nachalnik

Urke Nachalnik to pseudonim literacki przedwojennego autora kryminałów pochodzenia żydowskiego, które właściwe nazwisko brzmiało Icek Boruch Farbarowicz. Za działalność przestępczą trafił na długie lata do więzienia, gdzie z powodzeniem przekuwał znajomość przestępczego półświatka na literaturę. Po wyjściu z więzienia postanowił bliżej związać się z literaturą. Do wybuchu wojny napisał kilka powieści sensacyjno-kryminalnych, m.in. Gdyby nie kobiety.

Ludzie nocy (Tom 1). Rozpruwacze

Urke Nachalnik

Pierwsza część trylogii Ludzie nocy. Po napadzie na sejf pewnej hrabiny, ginie policjant. W kręgu podejrzanych znajduje się otoczony złą sławą włamywacz Klawy Janek. Śledztwo prowadzi komisarz Żarski, pomaga mu rewirowy Wołkow. Dalej poznajemy Staśka Lipę, Moryca i Krygiera. Jesteśmy o krok od skoku na bank. Szaleńcze tempo akcji trzyma czytelnika w napięciu do samego końca. Urke Nachalnik (właśc. Icek Boruch Farbarowicz, 1897-1939) znany przede wszystkim ze swej autobiografii Życiorys własny przestępcy. Twórczość literacką rozpoczął w więzieniu, w którym przebywał kilkanaście lat. Stał się znany szczególnie za wierne oddanie warunków życia w półświatku. Jego kariera nabrała tempa po publikacji powieści Rozpruwacze, pierwszej części trylogii Ludzie nocy

Ludzie nocy (Tom 2). W matni

Urke Nachalnik

Kontynuacja powieści Rozpruwacze. Wołkow ściga bandę Rozpruwaczy, ale wpada w jej sidła. Cena za uwolnienie będzie jednak wysoka. Komisarz Żarski, aresztuje Anielę, by zmusić ją do uległości. Gdy to się nie udaje, a Wołkow zaczyna podejrzewać komisarza, a niedługo potem sam staje na czele urzędu śledczego. Do pomocy ma policjanta Szczupaka, bardzo przebiegłego śledczego. Gdy kolejne obławy na bandę Krygiera kończą się fiaskiem Szczupak zaczyna podejrzewać że to Wołkowa jest informatorem Krygiera... Urke Nachalnik (właśc. Icek Boruch Farbarowicz, 1897-1939) znany przede wszystkim ze swej autobiografii Życiorys własny przestępcy. Twórczość literacką rozpoczął w więzieniu, w którym przebywał kilkanaście lat. Stał się znany szczególnie za wierne oddanie warunków życia w półświatku. Jego kariera nabrała tempa po publikacji powieści Rozpruwacze, pierwszej części trylogii Ludzie nocy.

Ludzie nocy (Tom 3). Gdyby nie kobiety

Urke Nachalnik

Ostatnia część trylogii Ludzie nocy. Szczupak awansował na miejsce Wołkowa. Jego konfidentka Ada, która rozkochała w sobie Janka, postanawia doprowadzić do ujęcia całej bandy. Mimo niepowodzeń Szczupak nie poddaje się i zaczyna nękać ludzi nocy, likwidując kolejne meliny. Czy uda się ich schwytać? Urke Nachalnik (właśc. Icek Boruch Farbarowicz, 1897-1939) znany przede wszystkim ze swej autobiografii Życiorys własny przestępcy. Twórczość literacką rozpoczął w więzieniu, w którym przebywał kilkanaście lat. Stał się znany szczególnie za wierne oddanie warunków życia w półświatku. Jego kariera nabrała tempa po publikacji powieści Rozpruwacze, pierwszej części trylogii Ludzie nocy.

Miłość przestępcy

Urke Nachalnik

Urke Nachalnik to pseudonim literacki przedwojennego autora kryminałów pochodzenia żydowskiego, które właściwe nazwisko brzmiało Icek Boruch Farbarowicz. Karierę zawodową rozpoczął jako... złodziej, a z przestępczego półświatka wziął swój pseudonim. Wiele lat spędził w więzieniu, gdzie zajął się literaturą. Miłość przestępcy to jego powieściowy debiut z 1920 roku.

Rozpruwacze. Powieść sensacyjna

Urke Nachalnik

Urke Nachalnik to pseudonim literacki Icka Borucha Farbarowicza (18971939), żydowsko-polskiego autora kryminałów. Człon Nachalnik pochodził od złodziejskiego pseudonimu Farbarowicza, który przez większość swojego życia był przestępcą. Twórczość literacką rozpoczął w więzieniu. Sławę przyniosły mu powieści kryminalno-sensacyjne, które świetnie oddawały realia przestępczego półświatka. Historia Rozpruwaczy zaczyna się od napadu na sejf pewnej hrabiny, podczas którego ginie policjant. Szaleńcze tempo akcji trzyma czytelnika w napięciu do samego końca.

W matni. Powieść sensacyjna

Urke Nachalnik

W matni stanowi kontynuację powieści Rozpruwaczy. Urke Nachalnik to pseudonim literacki Icka Borucha Farbarowicza (18971939), żydowsko-polskiego autora kryminałów. Człon Nachalnik pochodził od złodziejskiego pseudonimu Farbarowicza, który przez większość swojego życia był przestępcą. Twórczość literacką rozpoczął w więzieniu, namówiony przez Melchiora Wańkowicza do napisania autobiografii. Sławę przyniosły mu powieści kryminalno-sensacyjne, m.in. W matni i Rozpruwacze, które świetnie oddawały realia przestępczego półświatka. Dobrze zapowiadającą się karierę gwałtownie przerwał wybuch II wojny światowej i straceńcza śmierć Farbarowicza.

Życiorys własny przestępcy

Urke Nachalnik

Urke Nachalnik, właśc. Icek Boruch Farbarowicz, to przedwojenny autor kryminałów pochodzenia żydowskiego. Związany był z przestępczym półświatkiem, skąd zaczerpnął swój pseudonim literacki. Podczas wieloletniego pobytu w więzieniu z powodzeniem przekuwał swoje gangsterskie doświadczenia na literaturę. Życiorys własny przestępcy z 1920 roku to powieść oparta na wątkach autobiograficznych. Znalazła ona kontynuację w tomie Żywe grobowce z 1934 roku. Pisarską karierę Nachalnika przerwał wybuch II wojny światowej.

Życiorys własny przestępcy

Urke Nachalnik

Urke Nachalnik, a właściwie Icek Boruch Farbarowicz, bo tak brzmiało jego prawdziwe nazwisko, nie był przykładnym obywatelem. Jego sumienie obciążało wiele przestępstw: włamania i kradzieże. Podczas ostatniego pobytu za kratami rawickiego więzienia napisał pamiętnik o swym burzliwym życiu. Książka jest świadectwem nie tyle jego występków, co całego procesu demoralizacji, który doprowadził go na złą drogę. Czytając ją, należy zwrócić uwagę również na to, że wspomnienia Nachalnika nie są zwykłą autobiografią osoby żyjącej z kodeksem karnym na bakier. To także odzwierciedlenie obyczajów panujących w ówczesnym świecie przestępczym. Całość tła, na którym autor naszkicował swój życiorys, uzupełniają podrzędne spelunki, złodziejskie meliny i domy publiczne. To właśnie w nich Nachalnik lubił miło spędzać czas, grając w karty i uczestnicząc w alkoholowych libacjach i orgiach w towarzystwie upadłych dziewcząt. Zresztą kobiety w jego życiu odgrywały wyjątkową rolę i często poruszał ich temat, przez co niektórzy krytycy uznawali jego wspomnienia wręcz za literaturę pornograficzną. Życiorys własny przestępcy został po raz pierwszy wydany w styczniu 1933 roku. Urke Nachalnik miał wtedy 35 lat, z czego 15 spędził za kratami. Odkąd zaczął pisać, nigdy więcej nie wrócił do więzienia, a to świadczy tylko o tym, że był lepszym literatem niż złodziejem.

Żywe grobowce

Urke Nachalnik

Żywe grobowce są kontynuacją wspomnień autora, zapoczątkowanych w książce Życiorys własny przestępcy. Urke Nachalnik to złodziej recydywista, który dużą część swojego życia spędził w towarzystwie przestępców bądź to na wolności, bądź za kratami. Akcja książki zaczyna się w momencie, w którym siedząc w więzieniu, Nachalnik dowiaduje się, że Polska odzyskała niepodległość. Początkowo łudzi się, że wkrótce wyjdzie na wolność, ale dla takich jak on nie było wówczas taryfy ulgowej. Główną płaszczyzną Żywych grobowców jest życie codzienne w więzieniach, w których przebywał Nachalnik. Początkowo siedział w Łomżyńskim Czerwoniaku, później został przeniesiony do warszawskiego więzienia na Mokotowie. Dzięki Nachalnikowi możemy poznać wiele tajemnic, które skrywają zarówno więzienne mury, jak i świat przestępczy w nich osadzony. Poznajemy więzienną hierarchię, dowiadujemy się, kto jest frajerem, a kto fetniakiem, czym się różnił doliniarz od klawisznika i jak ważną rolę w życiu złodzieja odgrywał jego honor. Po odsiedzeniu całego wyroku, w 1923 roku Nachalnik wyszedł na wolność. Miał zamiar zacząć nowe życie, jednak szara rzeczywistość, która czekała na niego poza murami więzienia, nie pozostawiła mu wiele złudzeń. Mimo szczerych chęci, aby być uczciwym człowiekiem, wciąż ciągnęło wilka do lasu.