Baśń o królu Sałtanie

Aleksander Puszkin

Baśń o królu Sałtanie to piękna baśń Aleksandra Puszkina, napisana żywym i zabawnym wierszem. Opowiada ona pełną przygód i magii, historie zaginionego królewskiego syna. Lektor - Maciej Marczewski Nasze bajki przygotowane są specjalnie aby pomagać w usypianiu dzieci. Są pozbawione zbędnych ozdobników, przerywników, czy innych elementów które mogłyby rozbudzać wasze maleństwa.

Baśń o królu Sałtanie. Skazka o carie Sałtanie

Aleksander Puszkin

"Baśń o królu Sałtanie, o jego synu, słynnym i potężnym bohaterze Gwidonie, i o pięknej królewnie Łabędziu. Na język polski przetłumaczył Bolesław Londyński. Przepiękna baśń dla dzieci klasyka literatury nie tylko rosyjskiej, ale i europejskiej. Książeczka powinna się znajdować w bibliotece każdego, kto uważa się za inteligenta. Edycja dwujęzyczna polska i rosyjska. , . : ."

Czarny orzeł

Aleksander Puszkin

„Czarny orzeł” to utwór autorstwa Aleksandra Puszkina, wybitnego rosyjskiego pisarza i przedstawiciela romantyzmu.

Dama pikowa

Aleksander Puszkin

 W trzy dni po strasznej nocy, o dziesiątej godzinie rano German udał się do klasztoru X, gdzie miało być nabożeństwo nad ciałem zmarłej hrabiny. Nie czując żalu, nie mógł jednak zagłuszyć całkiem głosu sumienia, który twierdził: jesteś zabójcą

Dama pikowa

Aleksander Puszkin

„Dama pikowa” to słynne opowiadanie Aleksandra Puszkina, na podstawie którego powstały opery, filmy, spektakle, balet i operetka.

Dama pikowa

Aleksander Puszkin

Herman, młody inżynier, syn zruszczonego Niemca, jest zafascynowany grą w karty. Często siada przy stoliku, obserwując graczy przez całe noce. Sam zachowuje dystans, nie bierze kart do rąk, aby – jak mawia – nie ryzykować tego, co niezbędne, w nadziei osiągnięcia tego, co zbyteczne. Rezerwę i rozsądek zachowuje jednak do czasu. Zasłyszana anegdota o trzech wygrywających kartach rozpala jego wyobraźnię, sprawia, że za wszelką cenę chce posiąść tajemnicę owego fortelu, tajemnicę starej hrabiny, Anny Fiedotowny. Hrabina ma wychowanicę, Lizę. Za jej pośrednictwem Herman chce dotrzeć do hrabiny...

Dama pikowa. Pikowaja dama

Aleksander Puszkin

"Autorem opowiadnia Dama Pikowa jest Aleksandr Siergiejewicz Puszkin jeden z największych rosyjskich poetów i pisarzy. Przedstawiciel romantyzmu rosyjskiego, klasyk literatury rosyjskiej, wybitny reformator rosyjskiego języka literackiego. Kamerjunkier cesarza Mikołaja I Romanowa. Dama pikowa to pasjonująca opowieść o rosyjskiej XIX-wiecznej szlachcie, starych damach, młodych oficerach, o hazardzistach karcianych, o nadziejach i zawodach, o ludzkiej zachłanności, braku skrupułów i ludzkich tragediach. Fragment książki: Liza Iwanowna wysłuchała go z przerażeniem. A więc te namiętne listy, te płomienne żądania, to uparte i brutalne prześladowanie - to wszystko nie była miłość! Pieniądze! - oto czego była głodna jego dusza! Nie ona mogła ugasić jego żądze i uszczęśliwić go! Biedna wychowanica była tylko ślepym narzędziem rozbójnika, zabójcy starej jej dobrodziejki!... Zapłakała gorzko w spóźnionym i męczącym żalu. German patrzył na nią milcząco; serce jego szarpało się również, lecz nie łzy biednej dziewczyny, ani niezwykły urok jej rozpaczy targał duszę. Nie czuł wyrzutów sumienia na myśl o martwej staruszce. Jedna rzecz go przerażała: niepowrotna utrata tajemnicy, od której oczekiwał wzbogacenia się. - Jest pan potworem! - rzekła w końcu Liza Iwanowna..."" (1799-1837) - , . . ."

Dubrowski. Dubrowskij

Aleksander Puszkin

"Aleksander Puszkin / . : Dubrowski . Powieść wybitnego rosyjskiego pisarza i poety zaczyna się w taki oto intrygujący sposób: Niedawno temu żył w jednej ze swoich posiadłości rosyjski ziemianin starożytnego rodu, Cyryl Piotrowicz Trojekurow. Bogactwo, znakomite pochodzenie i stosunki nadawały mu wielkiego znaczenia w guberni, gdzie znajdowała się jego posiadłość. Zepsuty przez swe otoczenie, zwykł był on pozwalać sobie na każdy poryw swego ognistego temperamentu i na wszystkie chimery ograniczonego umysłu. Sąsiedzi radzi dogadzali jego najmniejszym zachciankom, zaś urzędnicy gubernialni drżeli na dźwięk jego imienia. Cyryl Piotrowicz przyjmował wszelkie oznaki hołdu, jako należną sobie daninę. Dom jego był stale pełen gości, gotowych zadowalać pańską fantazję przez uczestnictwo w wspaniałych, a nieraz i szalonych zabawach. Nikt nie śmiał odmówić jego zaprosinom, lub też w dni określone nie złożyć należnego uszanowania we wsi Pokrowskoje. Cyryl Piotrowicz był wielkim hulaką i, nie bacząc na niezwykłą siłę fizyczną chorował dwa razy w tygodniu z obżarstwa, a co wieczór zabawiał się miłością. - a co dalej, dowie się czytelnik z dalszej lektury tej znakomicie napisanej książki. , . , , . ; ; ; , , , . . . , , . , ..."