Ciasna brama

André Gide

Ciasna brama to jedno z ważniejszych dzieł André Gide'a, francuskiego pisarza i laureata Nagrody Nobla. Powieść, opublikowana w 1909 roku, konfrontuje czytelnika z wieloma trudnymi kwestiami dotyczącymi wiary, miłości i moralności. Głównymi postaciami są Jerome i Alissa, przyjaciele z dzieciństwa, którzy w miarę dorastania odkrywają, że łączy ich głęboka miłość. Jednak, obawiając się, że ich miłość przeszkodzi Jerome'owi w dążeniu do Boga, Alissa decyduje się na samotne życie w ascezie i poświęceniu. Ta trudna i wielowymiarowa historia podważa tradycyjne podejście do religii i moralności, a jednocześnie podkreśla konflikt między ludzkimi pragnieniami a duchowymi przekonaniami.

Fałszerze

André Gide

W powieści Fałszerze André Gidea spotykamy młodych ludzi, którzy szukają swojego miejsca w świecie, a jednocześnie próbują zdobyć szacunek i uznanie innych. Wkrótce zostają wciągnięci w wir fałszerstw i oszustw, których konsekwencje okazują się katastrofalne. Pozornie niepowiązane ze sobą epizody w miarę postępowania akcji układają się w jedną całość. Autor bawi się konwencjami narracyjnymi i wprowadza do powieści elementy metafikcyjne, takie jak powieść w powieści, narrator wszechwiedzący i komentujący, czy alternatywne zakończenia. Powieść porusza też ważne tematy społeczne i osobiste, takie jak homoseksualizm, wolność twórcza czy odpowiedzialność moralna. Fałszerze to nie tylko fascynująca opowieść o ludzkich zachowaniach, ale także mocne przesłanie na rzecz autentyczności i prawdy. Gide ukazuje, jak ważne jest pozostawanie wiernym samemu sobie, nawet jeśli oznacza to odrzucenie oczekiwań innych.

Lochy Watykanu

André Gide

Bunt, niezależność sądu, wolność myśli (...), niepokoić, to moja rola" - tak określał swoje pisarstwo André Gide (1869-1951), francuski pisarz-humanista, laureat Nagrody Nobla. Lochy Watykanu to niewątpliwie najbardziej znana powieść Gide'a, głównie za sprawą kontrowersji, które wywołała: oskarżano ją o herezję i niemoralność, a jej autora odsądzano od czci i wiary. Materia utworu jest jednak dużo bardziej skomplikowana, niż chcieliby tego jego adwersarze. Jest to przede wszystkim błyskotliwa satyra na mieszczaństwo i religijne konwenanse, z dominującym wątkiem rzekomego spisku masonerii, polegającego na porwaniu i więzieniu papieża w tytułowych podziemiach stolicy apostolskiej.

Lochy Watykanu

André Gide

Leon XIII zostaje uwięziony przez masonerię w lochach Zamku Świętego Anioła. Pobożne rodziny zbierają datki na jego uwolnienie i planują akcje odbicia Jego Świątobliwości. Amadeusz jedzie do Rzymu poznać prawdę na własne oczy… Lochy Watykanu to powieść z wątkiem kryminalnym, ale przede wszystkim wspaniale ukazany satyryczny obraz europejskiego mieszczaństwa u schyłku XIX wieku. Z jednej strony religijność niepodlegająca żadnym wahaniom i pytaniom, z drugiej bunt, niezależność sądu, wolność myśli. Ukazując szaleństwo pewnych intelektualnych sądów, czy wręcz fanatyzmu, autor jednocześnie zmusza nas do zastanowienia się nad konsekwencjami całkowitej wolności, zaburzonym boskim porządkiem świata, wywołanym czynem bezinteresownym, sprzecznym z jakąkolwiek logiką. Lochy Watykanu to niewątpliwie najbardziej znana powieść André Gide’a, głównie za sprawą kontrowersji, jakie wywołała: oskarżano ją o herezję i niemoralność, a jej autora odsądzano od czci i wiary. A jednak 30 lat później autor otrzymał Nagrodę Nobla. Przeczytać trzeba koniecznie – książka należy do kanonu literatury, a na dodatek czyta się ją świetnie.